မဲခေါင်ရဲ့ မဟေသီ 1
ရှမ်းပြည်နယ်
တောင်ကြီးမြို့
ည ၈နာရီ အချိန်
ကမ္ဘောဇဟိုတယ်ကြီးရဲ့ စားသောက်ခန်းမကြီးထဲမှာ အနောက်တိုင်း တေးဂီတသံတွေက မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်
ကျယ်လောင် ဆူညံနေသည် ။
ဖန်ခွက်သံ ဇွန်းသံတွေနဲ့ တဝါးဝါး တဟားဟားနဲ့ လူအုပ်စုတွေ စကားပြောနေတဲ့ အသံမျိုးစုံကလည်း တေးဂီတ အသံနဲ့ အပြိုင် ဆူညံလို့ နေသည် ။
ကော်လံလည်ကတုံး ရှပ်အဖြူ တိုက်ပုံအညိုရောင်ဝတ် မြန်မာလူရွယ် တယောက်နဲ့ အနောက်တိုင်း ဝတ်စုံဝတ်
နိုင်ငံခြားသားတယောက်သည် ခန်းမကြီးရဲ့ ထောင့်တနေရာက စားပွဲတလုံးမှာ ထိုင်ပြီး
ဘလက်လေဘယ်လ် စကော့ဝစ်စကီကြီးတလုံးကို အမြည်းစုံနဲ့ ဖြိုခွင်းနေသည် ။
ဝက်အူစုံကြော်..ဝက်လက်ပေါင်း....ဝက်ခေါက်ကင်.. အစုံ ရှိနေသည် ။
" ဘယ်မှာလဲကွ..မင်း ပြောတဲ့ စိုင်းထူး......"
" စိတ်လောမကြီးပါနဲ့ ဂျင်မီ..မင်း တွေ့ချင်တာကို မကြာခင် တွေ့ရမှာပါ.....ဂျင်မီ...."
" ရဲဆွေ သူလာမှာ သေချာရဲ့လားကွာ....ငါလည်း တော်တော် မူးနေပြီ...ငါ ပြန်ချင်ပြီ...."
ဂျင်မီ ဆိုတဲ့ နိုင်ငံခြားသားက ပြောလိုက်တဲ့အခါ တိုက်ပုံဝတ် မြန်မာလူရွယ်က " ဟော..ပြောရင်းဆိုရင်း..မင်း အရမ်း
တွေ့ချင်နေတဲ့ စိုင်းထူး ဆိုတာ ရောက်လာပါပြီကွာ...." လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူတို့
စားသောက်နေတဲ့ ခန်းမကြီးထဲကို ဝင်လာတဲ့ လူတယောက်ကို မသိမသာ ပြသလိုက်ပါသည် ။
ဒီလူသည် တောက်ပြောင် မဲနက်တဲ့ သားရေ ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားပြီး အဖြူနဲ့ အနက် ရောပြွန်းနေတဲ့ ဖိနပ် တရံကို
စီးထားသည် ။
သူသည် ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ အတူတူ ဝင်လာတာ ။
အလွန် ချောလှပြီး အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးတွေနဲ့ ဒီကောင်မလေး နှစ်ယောက်က သူ့ကို တဖက်တချက်က
လက်ချင်းချိတ်ထားကြသည် ။
ဟိုတယ် ဝန်ထမ်းတွေက သူ့ကို တရိုတသေ ရိုကျိုးစွာနဲ့ ဆက်ဆံကြသည် ။
ဒီဟိုတယ်ကြီးရဲ့ မန်နေဂျာ ကိုယ်တိုင် သူ့စားပွဲကို ရောက်လာပြီး တရိုတသေနဲ့ လုပ်နေတာကို ဂျင်မီ ဆိုတဲ့
နိုင်ငံခြားသားက တအံ့တဩ ကြည့်နေပြီး...." သူ ဆိုတာ သေချာတယ်နော်..ရဲဆွေ.."လို့
တီးတိုး မေးလိုက်တဲ့အခါ ရဲဆွေ ဆိုတဲ့ တိုက်ပုံဝတ် မြန်မာ လူရွယ်က သေချာတယ်..ဂျင်မီ...ရွှေတြိဂံနယ်မြေမှာ
နံမည်ကြီးနေတဲ့ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ ညာလက်ရုံး ဘိန်းမင်းသား စိုင်းထူး ဆိုတာ သူပါဘဲ....လို့ ပြောလိုက်ပါသည် ။
စိုင်းထူး.....။
ဘိန်းမင်းသား စိုင်းထူး ...။
မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ သားတပည့်လို့ လူသိများတဲ့ ( ဘိန်းမင်းသား )ဘွဲ့ခံ စိုင်းထူးသည် တောင်ကြီး
ကျိုင်းတုံ တာချီလိတ် မြို့တွေမှာ သူ့ကိုယ်သူ သနပ်ဖက်ကုန်သည် လို့ အမည်ခံထားသည် ။
ကောင်းပေ့ဆိုတဲ့ အဖိုးတန် နိုင်ငံခြားဖြစ် ဒီဇိုင်းဆန်း အဝတ်အစားတွေကိုဘဲ သူ ဝတ်သည် ။
ချောပေ့ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတွေ နဲ့ အမြဲ တတွဲတွဲ တွေ့နိုင်သည် ။
ငွေကို ရေလို သုံးနိုင်သူ စိုင်းထူးသည် ဘိန်းဘုရင်ကြီး မဲခေါင်မြေခွေး ရဲ့ လူယုံတယောက် ဆိုတာ
အစိုးရ ဖက်က သိနေပေမယ့် သူ့ကို ဘာမှ မလုပ်ကြ မထိကြလို့ သူက အုပ်ချုပ်ရေးပိုင်းကို ပိုင်သည်လို့
နံမည်ကြီးနေသည် ။
တကယ်တော့ ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ လှန်ထားတာလည်း ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်နိုင်သည် ။
ဂျင်မီဆိုသော နိုင်ငံခြားသားသည် သူ့မှာ ပါလာတဲ့ နေကာမျက်မှန်မှာ လှို့ဝှက် တပ်ဆင်ထားတဲ့ ကင်မရာ နဲ့
မီးခြစ်မှာ တပ်ဆင်ထားတဲ့ ကင်မရာတွေနဲ့ ဘိန်းမင်းသား စိုင်းထူးရဲ့ ပုံတွေကို ရိုက်ယူသည် ။
ဂျင်မီသည် အမေရိကန် ဒီအီးအေ အဖွဲ့ကြီးက အေးဂျင့်တယောက် ဖြစ်သလို ရဲဆွေသည် မြန်မာနိုင်ငံ ရဲတပ်ဖွဲ့ မူးယစ်ဆေး တားဆီးနှိမ်နင်းရေးက ရဲမှူး တယောက် ဖြစ်သည် ။
မူးယစ်ဆေးဝါး တိုက်ဖျက်ရေး အစီအစဉ်အရ ပူးပေါင်း လုပ်ဆောင်ဖို့ မြန်မာပြည်ကို ရောက်လာတဲ့ အေးဂျင့် ဂျင်မီကို
ရဲမှူးက ကမ္ဘာမှာ နံမည်ကြီးနေတဲ့ ရွှေတြိဂံနယ်မြေဒေသက မဲခေါင်မြေခွေး အဖွဲ့က ဘိန်းမင်းသားစိုင်းထူးကို လာပြနေတာ ဖြစ်သည် ။
စိုင်းထူးသည် ရဲဆွေနဲ့ ဂျင်မီကိုသာမက ခန်းမကြီးထဲက လူတွေ အားလုံးကို ဂရုမစိုက်တဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့
မိန်းမချောလေး နှစ်ယောက်နဲ့ တဟားဟား စကားတွေ ပြောဆို ရယ်မောနေသည် ။
ရဲမှူးလှဆွေသည် ဘိန်းမင်းသား ခန်းမထဲ ဝင်လာပြီးတဲ့နောက် မရှေးမနှောင်းမှာ လိုက်ဝင်လာတဲ့ လူရှစ်ဦးဟာ
ဘိန်းမင်းသားနဲ့ ကောင်မလေး နှစ်ယောက် ထိုင်နေကြတဲ့ စားပွဲရဲ့ ဘေး ပတ်ပတ်လည်က စားပွဲတွေမှာ
ထိုင်လိုက်ကြတာကို ဂျင်မီကို မသိမသာနဲ့ ပြသပြီး " အဲဒါတွေက သူ့ သက်တော်စောင့် တွေပေါ့..မင်း
သတိထားမိလား..သူတို့ အရက်မသောက်ကြဘူး..အချိုရည်ဘဲ သောက်ကြတယ်..သူတို့ သတိရှိတယ် ..သူတို့ရဲ့
ခေါင်းဆောင်ကို အသေခံ ကာကွယ်မယ့် လူတွေဘဲ....." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဂျင်မီသည် မြန်မာပြည်ကို မလာခင်ထဲက မြန်မာ နယ်စပ်က ဘိန်းချက် လုပ်ငန်းတွေနဲ့ ဘိန်းဘုရင်ရဲ့ အင်အားတွေ
အဆွယ်အပွားတွေ အကြောင်းကို ကျေညက်နေအောင် လေ့လာထားသူ ..မြန်မာစကားနဲ့ မြန်မာစာကို ကျွမ်းနေသူ
တယောက် လည်း ဖြစ်သည် ။
ဟော....ဘိန်းမင်းသား ထပြီ ။ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ ပြန်ဖို့ ပြင်နေပြီ ။
သူထတော့ သူ့သက်တော်စောင့်တွေကလည်းး ထရပ်လိုက်ကြသည် ။ သက်တော်စောင့်ထဲက အသက်ကြီးကြီး
လူကြီးက ဟိုတယ် မန်နေဂျာကို သူတို့ သောက်စားထားတာတွေ အတွက် ငွေစက္ကူတထပ် ကို ကမ်းပေးနေတာကို
ရဲဆွေနဲ့ ဂျင်မီတို့ တွေ့နေရသည် ။
ဘိန်းမင်းသား ဟိုတယ်ထဲက ထွက်ပြီ ။
ရဲဆွေက " ခွေးရူးကောင်းစား တမွန်းတည့်ပါ...." လို့ တီးတိုး ရေရွတ်လိုက်တော့ ဂျင်မီ က " သူက ခွေးရူး တကောင် မဟုတ်ဘူး....
အဆိပ်ပြင်းတဲ့ မြွေဟောက်တကောင် .." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ရဲဆွေက ( ဟားဟား..ဒါဆို သူ့ကို မဲခေါင်မြွေဟောက် လို့ ခေါ်ရင် မကောင်းဘူးလား......ဂျင်မီ....) လို့ ရယ်ပြီး ပြောလိုက်ပါသည် ။
စိုင်းထူး ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ ကားထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့ အချိန် ကားမောင်းပေးတဲ့ တပည့်ရဲကြီးကို ( စတင်လီ့အိမ်ကို သွားမယ်....) လို့ ပြောလိုက်ပြီး
ကောင်မလေးတွေနဲ့ စကားပြောရင်း တဟားဟားနဲ့ အော်ရယ်နေသည် ။
ရဲကြီးလည်း ဆရာစိုင်းထူးတော့ အသောက်များလာပုံရတယ် လို့ တွေးလိုက်ရင်း ကားကို တောင်ကြီးမြို့စွန်က သူတို့ရဲ့ အဖွဲ့ကြီးရဲ့ မြေပေါ် တာဝန်ခံ ကိုစတန်လီရဲ့ခြံထဲကို ဦးတည်လိုက်လေသည် ။
စိုင်းထူးသည် စတန်လီရဲ့ အိမ်ကို ရောက်တော့ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ ထပ်သောက်ပြန်သည် ။ ဗော့ဂါ ပုလင်းဖြူကြီးထဲကနေ အရက်တွေကို ဖန်ခွက်ထဲ
က သံပုရာရည်နဲ့ ရောစပ်ပြီး ကောင်မလေးတွေနဲ့ တဟားဟား တဟီးဟီး လုပ်ရင်း သောက်နေသည် ။
အမူးလွန်နေပြီမို့ စတန်လီနဲ့ ရဲကြီး စိုင်းချိုတို့က သူ့ကို ထပ်မသောက်စေချင်ကြပေမယ့် သူက ဆရာမို့ ခေါင်းဆောင်မို့ မပြောရဲကြဘူး ။
ခပ်လှမ်းလှမ်းကဘဲ ကြည့်နေကြသည် ။
( မနက်ကျရင် ငါ့ကို လာနှိုး စိုင်းချို .....ငါ အိပ်တော့မယ်.......) လို့ ပြောရင်း ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ရဲ့ ခါးတွေကို ဘယ်ညာလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖက်ရင်း အိပ်ခန်း
ထဲကို ဝင်သွားသည် ။ နန်းကျော့ခိုင် နဲ့ မေဘယ်သင်း ။
ဒီကောင်မလေးတွေက တောင်ကြီးမြို့က မဟုတ် ။
သူတို့အဖွဲ့က ခေါ်ခိုင်းထားတဲ့ ဟာတွေ ။
( နန်းကျော့ခိုင် .....)
( ကိုစိုင်း...ဘာလိုလဲဟင်...မှုတ်ပေးရမလား . . .)
( နင်ကလည်း မေးနေရသေးလား ....)
( ကိုစိုင်း မကြိုက်မှာ စိုးလို့ပါ...ခိခိခိ.........)
( ဟားဟား.....အမှုတ်မခံချင်တဲ့ကောင် ဒီလောကမှာ ရှိသေးလို့လား ....)
တဟားဟား ရယ်လိုက်တဲ့ စိုင်းထူး ။
နန်းကျော့ခိုင်က စိုင်းထူးရဲ့ အရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို ခါးပတ်ဖြုတ် ကြယ်သီးဖြုတ်သည် ။ မေဘယ်သင်းက ပြုံးစိစိနဲ့ နန်းကျော့ခိုင်ရဲ့ ဘေးမှာ ဒူးလေးထောက်လိုက်သည် ။ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချ ချွတ်လိုက်သလို အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ဆွဲချလိုက်သည် ။
လုံးပတ် တုတ်တုတ်နဲ့ စိုင်းထူးရဲ့ ဒုံးပျံရှည်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။
နန်းကျော့ခိုင်က ( အိုး.....ကြီးလိုက်တာ......) လို့ ရေရွတ်လိုက်ပြီး တန်ဆာချောင်းကို အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့အချိန် မေဘယ်သင်းကလည်း
အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။ ကြည့်ရတာ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး အတူတူ မှုတ်ပေးကြမယ့် သဘောဘဲ ။
ထိုအခိုက် ။
ချွတ်ချထားတဲ့ စိုင်းထူးရဲ့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက တတွတ်တွတ်နဲ့ ဖုန်းမြည်သံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာ သိသိသာသာကြီး ထွက်ပေါ်လာသည် ။
စိုင်းထူး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။ ဒီ ဖုန်းသံက မဲခေါင်မြေခွေး ခေါ်တဲ့အခါ မြည်အောင် သူလုပ်ထားတဲ့ ဖုန်းသံ ။
The Good The Bad and the Ugly ဆိုတဲ့ ရှေးတုံးက ကောင်းဘွိုင် ရုပ်ရှင်ကားရဲ့ ဇာတ်ဝင် တေးဂီတ အသံ ဖြစ်သည် ။
နန်းကျော့ခိုင် နဲ့ မေဘယ်သင်းတို့ကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သည် ။
( စိုင်းထူးပါ....ဗိုလ်ချုပ်......)
( အေး.....မင်းကို အရေးတကြီး ခိုင်းစရာ ရှိလို့ ခေါ်လိုက်တာကွ...မင်း တောင်ကြီးမှာ ဆိုတာ သိလို့......)
( ဟုတ်..ပြောပါ ဗိုလ်ချုပ်....ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ......)
( အေး..ကျန်းကျန်း....အခု တောင်ကြီးမှာ ရောက်နေတယ်.....မင်း ငါ့အိမ် သိတယ် မဟုတ်လား...ရေအေးကွင်းက...)
( ဟုတ်..ဗိုလ်ချုပ်......)
( မင်း ခုချက်ချင်း အဲဒီကို သွားလိုက်ကွာ..ကျန်းကျန်း သိပ်ပြီး စိတ်မပျော်ဘူး ဖြစ်နေတယ်.....မင်း ကြည့်ကျက် ချော့လိုက်ကွာ....သူ့အတွက် လုံခြုံရေးလည်း
လတ်တလော သိပ်မကောင်းလှဘူး...ခြံထဲ လူတွေ ထပ် ချပေးလိုက်ကွာ......)
( ဟုတ်ကဲ့ ဗိုလ်ချုပ်.....)
စိုင်းထူး နန်းကျော့ခိုင်နဲ့ မေဘယ်သင်းတို့ရဲ့ ပုလွေကို မမက်မောတော့ ။ အလုပ်က ပေါ်လာပြီလေ ။
ကျေးဇူးရှင် အထက်က ဘောစိ ခိုင်းတာကို ချက်ချင်း ပြေးသွား လုပ်ပေးရမည် ။
အိပ်ခန်းထဲက ခါးပတ် ပြန်ပတ်ရင်း ထွက်လာတဲ့ သူ့ဆရာကို အပြင်မှာ ကုလားထိုင်တလုံးမှာ ထိုင်ရင်း အေကေ၄၇ မောင်းပြန်ကို ပိုက်ကာ ကင်းစောင့်ပေး
နေတဲ့ စိုင်းချို တွေ့လိုက်တော့ အံ့သြသွားသည် ။
( ဟာ...ဘာလိုလဲ.....)
( ငါ ရေအေးကွင်းအိမ်ကို သွားရမယ်..ရဲကြီးကော...ခေါ်လိုက်ကွာ......)
ရဲကြီး နဲ့ စတင်န်လီတို့ ဧည့်ခန်းထဲကို ပြေးဝင်လာသည် ။
( ၃ )
မြန်မာပြည် အထက်ပိုင်းရဲ့ အဓိက ကျတဲ့ မြို့တော် မန္တလေး
လမ်းဆုံမြို့ကြီးမို့ လူစည်ကားသည် ။ လူမျိုးစုံသည် ။ ဒုစရိုက် အလုပ်တွေနဲ့ ကြီးပွားသူတွေ နယ်စပ်က ကုန်သည်တွေ တဖွဲဖွဲနဲ့ လာ
အခြေစိုက် နေထိုင် လုပ်စားနေကြတဲ့ မြို့ကြီး ။ အရင်ထက် ပိုပြီး လူနေထူထပ် စည်ကားလာသလို ဒုစရိုက်သမားတွေလည်း ပိုများလာသည် ။
ဘိန်းမင်းသား စိုင်းထူး ရောက်လာပြီ ။ မန္တလေးကို ရောက်လာပြီ ။
သူ့ဘောစိ ဘိန်းဘုရင်ကြီး မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အမိန့်အရ လာခဲ့တာ ။ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ ညွှန်ကြားချက်တွေကို တသွေမတိမ်း
လိုက်နာတဲ့ စိုင်းထူးသည် လမ်းစဉ်ကနေ သွေဖီချင်တဲ့ ကျင်ဟုတ်ဆိုတဲ့ သူတို့ အဖွဲ့ကြီးရဲ့ မြေပေါ် ကိုယ်စားလှယ်ကို ဆုံးမဖို့
ရောက်လာတာ ။
မဲခေါင်မြေခွေးသည် မဲခေါင်မြစ်ဝှမ်း တနေရာက သူ့ရဲ့ မူးယစ်ဆေး ထုတ်လုပ်တဲ့ စက်ရုံကနေ သူ့ငယ်မွေးခြံပေါက် တပည့်တယောက် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကျိုရုန်း
ကို မန္တလေးကို ရွှေ့ထားခဲ့သည် ။
ကျိုရုန်းသည် မဲခေါင်မြေခွေးက သူတို့ရဲ့ မြေပေါ်အေးဂျင့် ကျင်ဟုတ်ကို မသိမသာ စောင့်ကြည့်ဖို့ မှာထားတဲ့အတွက် ကျင်ဟုတ်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှု မှန်သမျှကို မဲခေါင်
မြေခွေးဆီကို သတင်းတွေ အမြဲလို ပို့ပေးနေခဲ့သည် ။
ကျင်ဟုတ်သည် မဲခေါင်မြေခွေးက သူ့ကို စိတ်ချလက်ချ ထားသည် ယုံသည် ဆိုပြီး ကြာလာတဲ့အခါ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ ကွယ်ရာမှာ ထင်တိုင်းကြဲလာသည် လို့ ကျိုရုန်းက သတင်းပို့သည် ။
စိုင်းထူးနဲ့ အတူ သူ့လူတွေ ဖြစ်တဲ့ ရဲကြီးနဲ့ စိုင်းချိုလည်း သူနဲ့အတူ ပါလာသည် ။
တောင်ကြီးကနေ လင့်ကရူဆာကားကြီးနဲ့ တောက်လျောက် မောင်းဆင်းလာကြတာ ။
( ကျင်ဟုတ်...နေတဲ့နေရာကို မောင်းကွာ...ရဲကြီး.....)
( ဒီကောင့်ကို တခါထဲ လျော့မှာလား ဆရာစိုင်းထူး.....)
( အခြေအနေ အရဘဲ.....အလုပ်ရှိတယ် ဆိုပြီး မင်းတို့ ထဲက တယောက် ဆင်းခေါ်လိုက်ကွာ...သူ့ကို တနေရာ
ခေါ်သွားလိုက်မယ်....ကောင်းကောင်း နှိပ်ပေးလိုက်ပြီးမှ ဘောစိဆီကို လှမ်းမေးမယ်..လျော့ဆိုလည်း တခါထဲ လျော့လိုက်တာပေါ့.....)
စိုင်းချိုက ကားကြမ်းပြင်မှာ ချထားတဲ့ အသွား ရှစ်လက်မလောက် ရှိတဲ့ အမဲလိုက် ဓါးမြှောင်ကြီးကို ပြပြီး ( ဆိုင်လင်ဆာ
လေ....အသံမထွက်အောင် လည်လှီးပြီး လျော့ပစ်နိုင်တယ်...) လို့ ပြောလိုက်ရင်း တခွီးခွီးနဲ့ ရယ်လိုက်သည် ။
ကားမောင်းနေတဲ့ ရဲကြီးက သူ့ရဲ့ သွားမဲမဲကြီးတွေပေါ်အောင် ရယ်လိုက်ပြီး...." အသံတိတ်ချင်တာလား...ရ
တယ်လေ....ဒီမှာ ကျုပ်ရဲ့ လက်တွေနဲ့ လည်ပင်းကို တချက်ထဲ ညှစ်ပစ်လိုက်ရင် အသံ လုံးဝ မထွက်ဘဲ ပွဲပြီး သွားမယ်...." လို့
ပြောလိုက်သည် ။
( မင်းတို့ သိပ် လေမပေါကြနဲ့ကွာ..ငါ တကယ် လုပ်ခိုင်းပြီ ဆိုရင်သာ သေသေသပ်သပ်နဲ့ ကျကျနန လုပ်ပေးကြ..
လေကြွားတာ မလိုချင်ဘူး.....လက်တွေ့ ကျပါစေ....)
စိုင်းထူး အတည် ပြောလိုက်လို့ သူတို့ပါးစပ်တွေ ပိတ်သွားကြသည် ။ သူတို့သည် စိုင်းထူးကို ကြောက်ရသည် ။
လေးစားရသည် ။ သူတို့တတွေရဲ့ ထိပ်ဆုံးက ခေါင်းဆောင် ဖြစ်လို့ ။ စိုင်းထူးသည် သဘောကောင်းသလိုလို နဲ့ ရက်စက်စရာ
ရှိရင်လည်း အရမ်း ရက်စက်သည် ဆိုတာကို သူတို့ ကောင်းကောင်း သိထားကြသည်လေ ။
ကျင်ဟုတ်သည် အိမ်မှာ မရှိဘူး ။ သူ့ပွဲရုံတခုမှာ ရှိနေသည် ။
စိုင်းထူးတို့သည် ကားကို ပွဲရုံအရှေ့မှာ ရပ်လိုက်သည် ။ စိုင်းထူး စောစောက ကြိုတင် ပြောထားသလိုဘဲ စိုင်းချိုက ကားပေါ်က ဆင်းပြီး
ပွဲရုံထဲကို ဝင်သွားသည် ။
ကျင်ဟုတ်သည် အလုပ်များနေသည် ။ ထိပ်ပြောင်ပြောင် နဖူးမောက်မောက် ဘိုက်ရွှဲရွှဲ ငတိ ..။
ချမ်းသာကြွယ်ဝမှု ရဲ့ ရုပ်သွင်ပြင်ကို မြင်တာနဲ့ တွေ့သိနိုင်သည် ။
စိန်နဲ့ နီလာ ကွပ်ထားတဲ့ လက်စွပ်ကြီးနဲ့ ရွှေရောင် အိုမီဂါ လက်ပတ်နာရီကြီးက တဝင်းဝင်းနဲ့ ..။
လည်ပင်းမှာလည်း ရွှေ ဘတ်ကြိုး တုတ်တုတ်ကြီးကို ဆွဲထားသည် ။
ဟိုက်.....
ပွဲရုံထဲကို ဝင်လာတဲ့ စိုင်းချိုကို သူ တွေ့တော့ မျက်နှာ ပျက်သွားသည် ။
တဖွဲ့ထဲက လူတွေမို့ စိုင်းချိုရဲ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိထားသည် ။
( ကျင်ဟုတ် . . )
( ဟာ..ကိုစိုင်းချို ..... )
( ဟုတ်တယ်..ငါ ...စိုင်းချို . . .ကျင်ဟုတ် . . .ပုံမှန် ဆက်ဆံကွာ...ဆရာစိုင်းထူးက မင်းနဲ့ စကားပြောချင်လို့...အပြင်ကို ခဏ ထွက်ခဲ့...လာ.....လာ.... )
ခပ်မာမာ ပြောလိုက်တဲ့ စိုင်းချိုကို ( ဟုတ်..ဟုတ်.....) လို့ ပြာပြာသလဲ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း ပွဲရုံ အပြင်ကို ထွက်လိုက်လာတဲ့အခါ ရပ်ထားတဲ့ လင့်
ကရူဆာကားကြီးပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ စိုင်းထူး ကို ကျင်ဟုတ် တွေ့သွားသည် ။
( ဟာ....ကို...ကို.....စိုင်းထူး.......)
စိုင်းထူးရဲ့ မျက်နှာက တင်းမာနေသည် ။
( ကျင်ဟုတ် . . . .မင်း ကားပေါ်တက်စမ်း ..)
( ဟုတ်ကဲ့ ...ကို..ကိုစိုင်းထူး . . . . )
ကျင်ဟုတ်သည် ( မီးဝေးချိတ်ပမာ ) လို့ တင်စားရမလိုဘဲ ဘိန်းဘုရင်မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ အလှမ်းဝေးနေတာနဲ့ ကာပြန်ချင်နေသည် လို့
သတင်းရပေမယ့် အခုလိုကျတော့ ကြောင်ကလေး တကောင် လို ပါဘဲလား...လို့ စိုင်းထူးရဲ့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်သည် ။
ကျင်ဟုတ် သူတို့ကားပေါ်မှာ ပါလာသည် ။
စိုင်းထူးက ( ကျင်ဟုတ်...မင်းဆီကို ငါလာတာက ဒို့ ဗိုလ်ချုပ် လွှတ်လိုက်လို့ဘဲ ......မင်း သူ စိတ်ဆိုးအောင် ဘာတွေ
လုပ်သလဲ...ကျင်ဟုတ် .....) လို့ မေးလိုက်သည် ။
ကျင်ဟုတ်သည် စိုင်းထူးရဲ့ လက်ထဲက ပွိုင့်ဖိုးဖိုက် ပစ်စတိုကြီးကို တွေ့သွားသည် ။ စိုင်းချိုရဲ့ လက်ထဲမှာက အမဲလိုက် ဓါးမြှောင်ကြီး ရှိနေသည် ။
( ကျနော်.....ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး..ကိုစိုင်းထူး.....ဗိုလ်ချုပ် ခိုင်းတာတွေ အကုန်လုံးကို ကျနော် လုပ်ပေးနေပါတယ်.....ကျနော် တကယ်ဘဲ
လေးစားပါတယ်.....)
စိုင်းထူးက ကျင်ဟုတ်ကို ( မဟုတ်သေးဘူး..ကျင်ဟုတ်......မင်း သူ စိတ်ဆိုးသွားအောင် တခုခု လုပ်လိမ့်မယ်.....သူက ငါ့ကို မင်းကို
ဆုံးမခိုင်းလိုက်တယ် . .. ..) လို့ ပြောသည် ။
" ဗျာ......ကျနော်...ကျနော်..ဘာများ လုပ်မိလို့ပါလဲ......"
( ကျင်ဟုတ်...ဖြတ်ရိုက်လိုက်လို့ သွားတွေ အကုန် ပြုတ်သွားမယ်....အကြောင်မရိုက်နဲ့.....ဗိုလ်ချုပ်က မင်း သူ့ကို ကာပြန်နေတယ် လို့ ငါ့ကို သေချာ
ပြောတယ်....မင်းကို ဆုံးမလိုက်တဲ့.....)
ကျင်ဟုတ် တုန်နေသည် ။
ဆုံးမသည် ဆိုတာ အသေအလဲ ရိုက်နှက် ညှင်းပန်းတာလား..ခေါင်းထဲကို ကျည်ဆံ ထည့်လိုက်မှာလား......တခုခုဘဲလေ ..။
ရဲကြီးက ကားကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းနေသည် ။
ဘယ်ကို မောင်းရမယ် ဆိုတာကို စိုင်းထူးက ကြိုတင် ပြောထားပြီးသား ။
မကြာခင် . ..
မန္တလေးမြို့ အနောက်ပြင် တနေရာက သံမံတလင်းခင်း ဂိုဒေါင်ကြီး တလုံးထဲ ။
ကျင်ဟုတ်သည် သံမံတလင်း ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်ရက် ရှိနေသည် ။ ကြောက်စိတ်ကြောင့် တဆတ်
ဆတ် တုန်နေတဲ့ ကျင်ဟုတ်ရဲ့ နောက်စိကို စိုင်းထူးရဲ့ တပည့်တယောက်က သေနတ်နဲ့ တေ့ထား
သည် ။ သူ့ရဲ့ လက်ညှိုးက သေနတ်မောင်းကွင်းထဲမှာ ။ အမိန့်ရတာနဲ့ ကွေးညှစ် မောင်းဖြုတ်မယ့် သဘော ရှိနေသည် ။
စိုင်းထူးက ဖုန်းတလုံးနဲ့ ဘောစိ မဲခေါင်မြေခွေးကို ဆက်သွယ်နေသည် ။
ဘောစိရဲ့ အမိန့်တောင်းဖို့ ခေါ်တာ ။ ဘောစိက လျော့ခိုင်းလိုက်ရင် စိုင်းထူးရဲ့ တပည့် စိုင်းထွဋ် က
ခလုပ်ကွေးညှစ်လိုက်ရုံဘဲ ။
လူ့အသက်တချောင်းကို ပုရွက်ဆိတ်တကောင် လောက်ဘဲ သဘောထားတဲ့ ဒီလောကက လူတွေ ။
သူ့ကို သစ္စာဖေါက်သည် ကာပြန်သည်လို့ ယူဆတာနဲ့ ဆုံးမခိုင်းလိုက်တဲ့ မဲခေါင်မြေခွေးကို ဆက်သွယ်
လို့ မရ ။
ကျင်ဟုတ် တုန်ရီနေသည် ။
သေမှာတော့ လူမိုက် လူဆိုးတွေလည်း ကြောက်ကြသား ။
ဘောစိကို ခေါ်လို့ မရဘူး ။
စိုင်းထူး စဉ်းစားနေသည် ။ ကျင်ဟုတ်ကို ဘာလုပ်ရမလဲ ။
ဒီအချိန်မှာ သူ့ဖုန်း မြည်လာသည် ။
ဟင် . . .သဲလေး.....ခေါ်နေတယ်....။
သဲလေးက စိုင်းထူးရဲ့ ကောင်မလေး ။
အဲ....ဒီမြို့က ကောင်မလေး ။ ရွှေမန်းသူလေး ။
စိုင်းထူးမှာက တမြို့ တယောက် ။ တခါတလေ တမြို့ နှစ်ယောက် သုံးယောက် ။ စော်တွေက ပေါသည် ။
( ဟယ်လို.....သဲလေးလား......)
( စိုင်း.....သဲလေး မရှိဘူး...အခု ပြောနေတာ သဲလေးရဲ့ မာမီ......)
ဟိုက်...။ သဲလေးရဲ့ အမေ ဒေါ်ပင်စီ ဆိုတဲ့ ငွေမက်တဲ့ မိန်းမကြီး ။
( ဗျာ...သဲလေး ဘယ်သွားနေလို့လဲဟင်....ဖုန်း ပါမသွားဘူးလား..အန်တီ....)
( သဲလေး ပျောက်နေတာ ၂ရက် ရှိနေပြီ...ဒို့က စိုင်းဆီမှာ ထင်နေတာ......)
( မဟုတ်ဖူး....အန်တီ......ကျနော်က မကြာသေးဘူး.....မန်းလေးကို ရောက်လာတာ..ကျနော်က တောင်ကြီးမှာ.......)
( ဟာ....ခက်ပြီ..သဲလေး ဖုန်းလည်း ကျန်ခဲ့တယ်.....သဲလေး ပျောက်နေတယ်.....စိုင်း...သဲလေးကို ရှာပေးပါအုံးကွာ..အန်တီ့ကို ကူညီပါအုံး......)
( ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ..ကျနော် အခု ချက်ချင်း လိုက်ရှာမယ် . . .)
သဲလေး ကို တယောက်ယောက်များ ဖမ်းဆွဲသွားသလား...။
သူ့ကြောင့်လား ။ သူ့မှာက ရန်သူတွေက ခပ်များများ ။
ကျင်ဟုတ်ထက် သဲလေးက ပို အရေးကြီးနေပြီ ။
ကျင်ဟုတ်ကို မျက်နှာကျက်က တန်းလန်းကျနေတဲ့ သံကြိုးနဲ့ တွဲလောင်း ချည်ထားလိုက်သည် ။
( စိုင်းထွဋ် ....)
( ဗျာ.....)
( မင်း သူ့ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ နေခဲ့....တခုခု ခုခံတာတို့ ..သူ့လူတွေ ရောက်လာတာတို့ ..ဆိုရင် မင်း ချက်ချင်း ပစ်သတ်ပစ်လိုက်....)
( ဟုတ်ကဲ့ ဆရာစိုင်း...)
စိုင်းထူးရဲ့ စကားကြောင့် ကျင်ဟုတ် ခြောက်ခြားနေသည် ။
( သဲလေး ဘယ်ပျောက်သွားသလဲ..သဲလေး ခရီးလွန်နေတာလား..ဒါမှ မဟုတ်.....တယောက်ယောက်က အတင်း ဖမ်းခေါ်သွားတာလား.......စဉ်းစားစရာဘဲ...)
ကားထဲကို ရောက်တော့ ကားမောင်းတဲ့ နေရာကို ယူထားတဲ့ စိုင်းချိုက ( ဘယ်ကိုသွားမလဲ ဆရာ ) လို့ မေးလိုက်သည် ။
( သဲလေး..ကို ဘယ်ကစပြီး ဘယ်လို ရှာရမလဲ..မသိဘူးကွာ....အင်း....သဲလေး..သဲလေး......လင်နောက်များ လိုက်သွားသလား....)
စိုင်းထူးရဲ့ ရေရွတ်လိုက်တာကို ကြားရတော့ တပည့်တွေ ဖြစ်တဲ့ စိုင်းချို ရဲကြီး နဲ့ ခွန်သာတို့ ရယ်ချင်သွားကြပေမယ့် ဆရာသမားကို လန့်လို့ ရယ်ချင်စိတ် တွေကို မနည်း ချုပ်တီးထားလိုက်ကြရသည် ။
ဒီအချိန်မှာ စိုင်းထူးရဲ့ ဖုန်း မြည်လာသည် ။
သူမသိတဲ့ ဖုန်းတလုံးက ခေါ်နေတာ ။
( ဟယ်လို........)
( ဘိန်းမင်းသားကြီးလား........)
( ဘယ်သူလဲ......)
( ငါ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ မင်း သိလို့လည်း အကြောင်း မထူးပါဘူး.....အရေးကြီးတာက မင်းရဲ့ ချစ်သူလေး...သဲသဲဆက် တယောက်က ငါတို့ ဆီမှာ ရောက်
နေတယ်ကွ.....သဲသဲဆက်ကို မင်း အသက်ရှင်ရက်နဲ့ ပြန်လိုချင်ရင်.....ငါတို့ တောင်းတာတွေကို အသာတကြည်ပေး.....ငါတို့ကို မင်း တိုက်ခိုက်ဖို့ မကြိုးစား
နဲ့...မင်းရဲ့ သဲသဲဆက်လေး ကို သတ်ပစ်လိုက်မယ်......ရိုးရိုး သတ်လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး.....အုပ်စုလိုက် ၀ိုင်းလိုးပြီးမှ သတ်လိုက်မှာ.....ငါတို့ တောင်းဆိုတာတွေ
ကို မင်း ငါတို့ပြောတဲ့နေရာမှာ လာပို့လိုက်....မင်း ပေးရမယ့်ဟာတွေ မင်းဆီကို မက်ဆေ့ ပို့လိုက်မယ်ကွာ...ဒါဘဲ......)
ဖုန်းချသွားသည် ။
ပုံတပုံ ဝင်လာသည် ။
ဟင်..သဲလေး.....ဟာ.........ဟာ........
( ဟာ...ဘာလဲဆရာ....ဘာပို့လဲ.........) လို့ စိုင်းချိုက မေးလိုက်သည် ။
စိုင်းထူး ပုံကို မပြချင် ။
သဲလေးရဲ့ ပုံ ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ။
တောက်.....
သဲလေးကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီး လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ထားသည် ။
သူတို့တောင်းဆိုတဲ့ ဟာတွေက မနည်းလှဘူး ။ ငွေက သိန်းတသောင်း ။ သေနတ်က ဆယ်လက် ။ အကောင်းစားတွေ တောင်းတာ ။
သဲလေးကို မုဒိန်း ၀ိုင်းကျင့်ပြီး သတ်ကြမှာကို သူ မလိုလားဘူး ။
( ကဲ ..ငါတို့ ကျင်ဟုတ်ကို လုပ်လက်စ တန်းလန်း အချိန်ကြီး စောက်မှုတမှုက ထပ်တိုးလာတယ်.....ငါထင်တာတော့ ဆွန်ကျဲတို့ အုပ်စုဘဲ ဖြစ်မယ်.....)( ၄ )
သဲသဲဆက်သည် သမံတလင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်ရက် နဲ့ လက်ပြန်ကြိုး အတုပ်ခံထားရသည် ။
သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှ မရှိ ။
ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ထားတာကို ခံရသည် ။
ဖြူဖွေးဝင်းဖန့်နေတဲ့ သဲသဲဆက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို လူငါးယောက်က တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ၀ိုင်းကြည့်နေကြသည် ။
သူမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက သူမ တသိမ့်သိမ့် ငိုရှိုက်လိုက်တဲ့အခါ တုန်သွား လှုပ်သွားကြသည် ။
နီညိုညို နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ဒီလူငါးယောက်ရဲ့ စိတ်အာရုံတွေကို ဆွဲဆောင် ဖမ်းစားနေကြသည် ။ လူငါးယောက်ရဲ့ အုပ်ချုပ်ဦးဆောင်တဲ့သူက ဆွန်ကျဲ ။
ဆွန်ကျဲက နောက်များမှာမှ တောက်ပွားလာတဲ့ ကြယ်တပွင့် လို့ ပြောရမည် ။
ဖြတ်လမ်းကနေ ကြီးပွားလာတဲ့ မူးယစ်ရာဇာ အငယ်စား တကောင် ။
ဆွန်ကျဲက ဘိန်းမင်းသား စိုင်းထူးကို ကြည့်မရတာ ကြာပြီ ။
အခါအခွင့်သင့်ရင် စိုင်းထူးကို ပညာပေးမ် လို့ ဟိုတုံးထဲက တေးထားသူ တယောက် ဖြစ်သည် ။ စိုင်းထူးတို့ကို နယ်စပ်နယ်ဖျားက တောတောင်ထဲမှာ ရင်မဆိုင်နိုင်တဲ့ ဆွန်ကျဲသည် စိုင်းထူးရဲ့ စော် သဲသဲဆက်ကို ဖမ်းဆီးပြီး စိုင်းထူးကို သူတို့ လိုချင်တဲ့ ငွေနဲ့ လက်နက်တွေ လာပို့ရွေးခိုင်းလိုက်သည် ။
တကယ်တော့ စိုင်းထူး လာခဲ့တဲ့အခါ သူတို့ စိုင်းထူးကို လက်အလွတ်မခံဘဲ အသေဝိုင်းပစ်ကြမည် လို့ ကြိုတင် ဆုံးဖြတ်ထားသူ ဖြစ်သည် ။
စိုင်းထူးကိုလည်း သတ် သူယူတာတဲ့ ငွေတွေနဲ့ သေနတ်တွေလည်းရ..သူ့စော် တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေးကိုလည်း ၀ိုင်းလိုး အရမ်းကို ကောင်းတဲ့ အကြံတွေ ပါလား . .။
ဆွန်ကျဲသည် စိုင်းထူး သေပြီးမှ ကျင့်ရမည်ကို မအောင့်နိုင်ဘဲ အခုတင်ဘဲ သဲသဲဆက်ကို ဆွဲလိုးပစ်ချင်နေသည် ။
သဲသဲဆက်ကို ဆူပါမားကက်က အထွက် ဖမ်းဆွဲခဲ့ကြပြီး စိုင်းထူးကို ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီး ပို့ဖို့အတွက် အဝတ်အစားတွေကို အကုန်လုံး ဆွဲချွတ်ပစ်ခဲ့သည် ။
ကိုယ်လုံးတီးပုံကို စိုင်းထူး တွေ့သွားတဲ့အခါ စိတ်ခံစားသွားစေချင်တဲ့အတွက် ။
ဒူးထောက်နေတဲ့ သဲသဲဆက်ကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။
သဲသဲဆက်က ( ကျမကို မနှိပ်စက်ကြပါနဲ့....ကျမတို့က ပိုက်ဆံလည်း မချမ်းသာကြပါဘူး...ကျမကို ငွေနဲ့ လာမရွေးနိုင်ကြပါဘူး...ကျမကို ပြန်လွှတ်ပေးကြပါ )
လို့ ငိုယို တောင်းပန်သည် ။
( ငါက နင့်ကို ဖင်ကုန်း လို့ ခိုင်းလိုက်တာ နင် မကြားဘူးလား......နင် ငါခိုင်းတာကို မလုပ်ဘူးလား.....)
လက်ဝါးကြီးနဲ့ စွင့်ကားဖြူဖွေးတဲ့ သဲသဲဆက်ရဲ့ တင်ပါးကားကြီး တဖက်ကို ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။
( ကုန်းဆို ကုန်းစမ်း.....ကောင်မ......)
( ဟုတ်..ဟုတ်......)
သဲသဲဆက် ဖင်ပူးထောင်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်တုံးကားကြီးတွေရဲ့ ကြားက စောက်ပတ်ကြီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး ပြူးထွက်လာသည် ။
ဆွန်ကျဲ ( ဟူးအူးအူး.......လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး.......အားပါးပါး.....စားလိုက်လို့တော့....ဟီး.....ကောင်းလိုက်မယ့် ဖြစ်ခြင်း...) လို့ ပါးစပ်က အသံထွက်
ပြောလိုက်ပြီး သဲသဲဆက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနီးကပ် သေသေချာချာ ငုံ့ကာ ကြည့်သည် ။
( သဲသဲဆက်.....)
( ရှင်.....)
( နင်နဲ့ စိုင်းထူးနဲ့ လိုးကြလား....)
သဲသဲဆက်သည် ယောကျ်ားကြီး ငါးယောက်ရဲ့ အရှေ့မှာ ဒီအကြောင်းကို ဘယ်လို ပြောလို့ ထွက်ပါ့မလဲ ။ သဲသဲဆက် ဆီက အဖြေစကားကို ချက်ချင်း မရ
လို့ ဆွန်ကျဲ မကျေနပ် ။
( ငါ နင့်ကို ပြောခဲ့တယ်..ငါမေးရင် ဖြေ...ငါခိုင်းရင်လုပ်.....နင်က ငါ့ရဲ့ လက်ခုပ်ထဲ ရောက်နေတဲ့ ရေတပေါက်......နင် နာချင်သလား...ကောင်မ......)
( ဖျန်း.!!!!!!! )
သဲသဲဆက်ရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတတုံးကို သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ ဆော်ထည့်လိုက်ပြန်သည် ။
( အာ့...မ.....မရိုက်ပါနဲ့.....)
( မရိုက်စေချင်ရင်....ငါ မေးတာကို ဖြေ........)
( ဘာ....ဘာ.....မေးတာလဲ ဦး.......)
( နင်နဲ့ စိုင်းထူး လိုးကြသလား လို့.......)
( ဟုတ်....ဟုတ်......ဦး...ဟို...ဟို......လုပ်...လုပ်ပါတယ်......)
( လုပ်တယ် လို့ မပြောနဲ့...လိုးတယ်လို့ပြော.....ကဲဟာ.....)
( ဖျန်း!!!!!)
( အာ့.....)
ဆွန်ကျဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သွားရည်တမြားမြားနဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်နေရာက လက်က လက်ပတ်နာရီကို တချက်ကြည့်လိုက်သည် ။
( ဟေ့ကောင်တွေ....စိုင်းထူးတို့နဲ့ ချိန်းထားတဲ့နေရာကို သွားဖို့ အချိန် နီးလာပြီ......)
( ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ..ဒါဆို ကျနော်တို့ သွားလိုက်မယ်.....)
( သူ့ဆီက ငါ တောင်းထားတာတွေ ရတာနဲ့ သူ့ကို ၀ိုင်းဖြုတ်ကြ......)
( စိတ်ချပါ ဆရာ....ခွန်သာတို့ကလက်မြန်တာ ဆရာလည်း အသိ...ဟဲဟဲဟဲ.......)
တပည့်တွေ ထွက်သွားတော့ ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ သဲသဲဆက်ကို ဆွဲထူကာ ထခိုင်းလိုက်သည် ။
သဲသဲဆက်ရဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက တုန်ခါသွားကြသည် ။
( တောက်....ကောင်းလိုက်တဲ့ စနေနှစ်ခိုင်.....လာစမ်း......)
ဆွန်ကျဲရဲ့ လက်တဖက်က သဲသဲဆက်ရဲ့ နို့လုံးကြီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်ပြီး နို့သီး နီညိုညိုလေးတလုံးကို လှမ်းဟတ်ငုံလိုက်သည် ။
( အို့...ဦး.........မ.....မ......မလုပ်ပါနဲ့......)
( ကောင်မ..နင့်ကို စိုင်းထူး အမြဲ လိုးသလား...ဘယ်နှစ်ခါလောက် လိုးသလဲ....)
( ကျမ...ကျမတို့ တခါတလေမှ...လုပ်ဖြစ်တာပါ...ဦး...သူ မန်းလေးကို လာမှ ကျမတို့ တွေ့ဖြစ်ကြတာပါ..သူက လာခဲပါတယ်......အလုပ်သိပ်များနေတာဘဲ )
ဆွန်ကျဲက နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ညှစ်လိုက် စို့လိုက် လုပ်နေရာက သူ့ဘောင်းဘီ ကြယ်သီးနဲ့ ဇစ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည် ။
သဲသဲဆက် လန့်သွားသည် ။
( ဘာ....ဘာ......ဘာလုပ်မလို့လဲ ဦး.......)
ဆွန်ကျဲက သူ့မုတ်ဆိတ်မွေးလေးတွေကို လက်နဲ့ သပ်လိုက်ရင်း ( လိုးမလို့...လိုးမလို့ဟေ့.......) လို့ ပြောလိုက်ရင်း သူ့လီးညိုညိုကြီးကို ဆွဲထုတ်ခါ ပြသ
လိုက်သည် ။
( အို....)
( မ....မ...မလုပ်ပါနဲ့ ဦးရယ်...ကျမ တောင်းပန် ရှစ်ခိုးပါတယ်......)
( နင်ကလဲ..နင်က အတွေ့အကြုံ ရှိနေပြီးသားဘဲ......ပေးလိုးလိုက်လို့ ဘာထူးမလဲ.....တတက်စားလည်း ကြက်သွန်.......)
ဆွန်ကျဲရဲ့ လက်ချောင်းတွေက သဲသဲဆက်ရဲ့ ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးတွေရဲ့ ကြားထဲကို ဖျတ်ကနဲ ရောက်သွားပါသည် ။
( အို့.......)
အကွဲကြောင်းကြီးကို စမ်းမိလိုက်တဲ့ ဆွန်ကျဲသည် ဒီအကွဲကြောင်းကြီးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်သပ်လိုက်သည် ။( ၅ )
သဲသဲဆက်သည် ဆွန်ကျဲရဲ့ လက်ကြီး နှစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်နဲ့ နို့သီးလေးတွေကို တပြိုင်နက် ပွတ်ပေး
ကလိပေးနေတာကို အလူးအလဲ ခံနေရသည် ။ ရုန်းကန်ငြင်းဆန်ပေမယ့် လက်နှစ်ဖက်ကို ပူးပြီး အနောက်မှာ တုပ်ချည်ထားတာကို ခံရတော့ ဆွန်ကျဲ လုပ်သမျှကို ခံနေရသည် ။
တောင့်ဖြိုးတဲ့ သဲသဲဆက်ကို ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထင်တိုင်းကြဲနေတဲ့ ဆွန်ကျဲသည် သူဝတ်ထားတဲ့ အစိမ်းပုတ်ရောင် ကာကီဘောင်းဘီပွကြီးကို ချွတ်ပစ်ထားလို့ ဖင်အပြောင်သား လီးငေါက်
တောက်နဲ့ ဖြစ်နေပြီ ။
သဲသဲဆက်လည်း တုတ်ခိုင်တဲ့ လီးချောင်း ညိုညိုကြီးက သူမရဲ့ ပေါင်တန်ကို ထိမိလိုက် ဝမ်းဘိုက်ကို ထိုးမိလိုက်နဲ့မို့ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထရသလို နို့သီးလေးတွေကို ချေလိုက် ပါးစပ်နဲ့ငုံစို့လိုက် လုပ်နေတာတွေ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်တာတွေ စောက်စိကို ကလိပေးတာတွေကြောင့် အလိုမတူ
ပေမယ့် အဓိက ခလုပ်တွေကို သူက နှိပ်ဖြုတ်နေတာ ဆိုတော့ စိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထကြွလာပြီး ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ တသွင်သွင် စီးထွက် ယိုစီးလာတော့သည် ။
ဆွန်ကျဲလည်း စောက်ဖုတ်ကို ဆွပေးနေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေမှာ အရည်တွေ စိုပေနေတာ သိသွား
တော့ သဲသဲဆက် စိတ်ကြွလာသည်ကို သဘောပေါက်သွားသည် ။ ဒါကြောင့် သဲသဲဆက်ရဲ့ ပေါင်တန်
တွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ တပြတ်ပြတ် ယက်တော့တာဘဲ ။
" အို.......အာ့........အင်း.....အင်း.......အိုး.......အား....အာ့ရှ်..........အူး.......အူး........"
သဲသဲဆက်ရဲ့ ပါးစပ်က အသံမျိုးစုံ ထွက်နေသည် ။ စောက်စိကို လျာနဲ့ ကလိတာကို ခံရတာက သူမ အတွက် ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ တအားကို ထကြွလာစေသည်လေ ။
ဆွန်ကျဲလည်း ကောင်မလေးကို လိုးဖို့ အချိန်တန်ပြီ လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သဲသဲဆက်ရဲ့ လက်တွေကို ပူးတုပ်ထားတဲ့ ကြိုးတွေကို ဖြည်ပေးလိုက်သည် ။
" ကိုင်ကြည့်စမ်း..ငါ့လီးကို....."
သဲသဲဆက်ရဲ့ လက်ထဲကို သူ့လီးတန်ချောင်းကြီးကို ထည့်ပေးလိုက်သည် ။ ဆွန်ကျဲရဲ့ လီးတန်ကြီးသည်
ကာမအရှိန်အဟုန်တွေကြောင့် ပူနွေးနေသည် ။ လီးထိပ်ပိုင်း အပေါက်လေးထဲကနေ အရည်ကြည်တွေ
ယိုစီးထွက်ကျနေတာကိုလည်း တွေ့ရသည် ။
" ဟီး..နင့်ကောင် စိုင်းထူးလီးနဲ့ ငါ့လီး ဘယ်ဟာ ပိုကြီးလဲ...."
သဲသဲဆက်က ဆွန်ကျဲရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ထားပေမယ့် ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ။
" ဟဲ့ကောင်မ..ငါပြောထားတယ်လေ..ငါမေးရင်ဖြေ......ဖြေမှ ငါကြိုက်တယ်....." လို့ ပြောလိုက်ပြီး သဲသဲ
ဆက်ကို ရိုက်ဖို့ ရွယ်လိုက်တဲ့အခါ သဲသဲဆက်လည်း " ဦးဟာက ပိုကြီးတယ်...ပိုလည်း ရှည်တယ်...." လို့ အမြန်ပြောချလိုက်ပါသည် ။
ဆွန်ကျဲ ပြုံးသွားသည် ။
" ဟေ..ဟုတ်လား......"
သဲသဲဆက်လည်း ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြလိုက်သည် ။ သူမစိတ်ထဲမှာ လူဆိုးတွေရဲ့ လက်ထဲကို ကျရောက်
နေတဲ့အချိန်မှာ အသက်ရှင် လွတ်မြောက်ရေး..အသားမနာရေး အတွက် သူတို့နဲ့ အလို်က်အထိုက် ဆက်ဆံရမည် လို့ တွေးနေပြီး ဆွန်ကျဲကို အလိုလိုက်ပေးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။
ဆွန်ကျဲရဲ့ လီးတန်ကြီးကလည်း စိုင်းထူးရဲ့ လီးထက် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလှသည် ။ တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး နဲ့ ကိုယ်ထည်မှာ ထောင်နေတဲ့ အကြောကြီးတွေကလည်း အသဲယားစရာကြီးတွေ ။
ထိပ်ခေါင်း ဒစ်ကြီးကလည်း မှိုပွင့်ကြီးတပွင့်လိုဘဲ အထစ်ကြီးက လန့်စရာ ရင်ခုံစရာကြီး ။ ဒါကြီးနဲ့ အ
လိုးခံလိုက်ရရင် အီဆိမ့်နေမှာဘဲ ဆိုတဲ့ အတွေး ဝင်လာပြီး ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာရ
သည် ။
" လီးစုတ်ဖူးတယ် မဟုတ်လား....သဲသဲဆက်....."
ရုတ်တရက် မေးလိုက်တဲ့ ဆွန်ကျဲရဲ့ မေးခွန်းကို ခေါင်းညှိမ့်ပြကာ " အင်း...စုတ်ဖူးတယ်...." လို့ ဖြေ
လိုက်မိသည် ။
ဆွန်ကျဲက " လီးစုတ်ပြစမ်း....." လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ချောင်းကြီးကို သဲသဲဆက်ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်
အနားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။ သဲသဲဆက်လည်း မငြင်းသာတော့ဘဲ ဆွန်ကျဲရဲ့ ဒစ်ဖူးကားကြီးကို
ပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်လေသည် ။
" ပြွတ်...ပြွတ်......ပြိ....ပြိ.....ပြွတ်.....ပြွတ်.....ပြတ်.....ပြိပြိ.......ပြွတ်....."
လီးစုတ်သံတွေ ထွက်လာသည် ။ ဆွန်ကျဲရဲ့ ညည်းသံကြီးလည်း ထွက်လာသည် ။
ဆွန်ကျဲသည် သဲသဲဆက် နဲ့ ပျော်ပါးနေတာကြောင့် တပည့်တွေကို စိုင်းထူးနဲ့ ချိန်းထားတဲ့ နေရာကို
လွှတ်ထားတာကိုတောင် မေ့လျော့သွားသည် ။ သဲသဲဆက်ကလည်း လီးကို အပြတ်ကို စုတ်ပေးနေတာ
လေ ။
" ဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်း.....ဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်း......."
လက်ခုပ်တီးသံတွေကြောင့် ဆွန်ကျဲလည်း မျက်လုံးစုံပိတ်ပြီး လီးအစုတ်ခံနေရာက လန့်သွားသည် ။
မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့အခန်းထဲမှာ စိုင်းထူး ရောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
စိုင်းထူးသည် လက်ခုပ်တီးလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ခါးကြားက ပစ္စတိုသေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
" ကောင်းလိုက်တဲ့ မြင်ကွင်း.....ဘယ်လိုလဲ....သဲလေး......လီးစုတ်လို့ တော်တော် ကောင်းလား.....ဟင်း
ဟင်း...ငါကတော့ စိတ်တွေ ပူလိုက်ရတာ......ဆွန်ကျဲရဲ့ တပည့်တွေနဲ့ သူသေကိုယ်သေ ပစ်ရခတ်ရတာ
သဲလေးကတော့ လီးကြီးကို အားရပါးရ စုတ်နေပါလား......."
ဆွန်ကျဲသည် စားပွဲခုံလေးပေါ် တင်ထားတဲ့ သူ့သေနတ်ဆီကို မျက်လုံး ရောက်သွားသည် ။
" ဆွန်ကျဲ......ငြိမ်ငြိမ်နေနော်.....ဒီ အကွာအဝေးလောက်က ငါဆိုတဲ့ကောင်က မင်း နဖူးတည့်တည့်ကို
မှန်အောင် ပစ်လိုက်နိုင်တယ်......"
သဲသဲဆက် ချက်ချင်းဘဲ ဆွန်ကျဲရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်ပြီး " အထင်မလွဲပါနဲ့ ကိုကို.....သူ..သူကြီးက....မီးကို သဲကို အတင်း ရိုက်နှက် နှိပ်စက်ပြီး စုတ်ခိုင်းလို့ စုတ်ရတာပါ......." လို့
ပြာပြာသလဲနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။
စိုင်းထူးက သေနတ်နဲ့ ချိန်ပြီး " ဆွန်ကျဲ....ထကွာ....လီးတန်းလန်းနဲ့ မြင်မကောင်းဘူး......ထ....ထ....ဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်......." လို့ ပြောလိုက်သည် ။ သဲသဲဆက်လည်း ကုတင်
ပေါ်ကနေ ပြေးဆင်းသည် ။ သူမ အဝတ်အစားတွေကို လိုက်ရှာသည် ။
" ဖါးတုလို့ ခရုခုန် အိုင်ပျက်ရုံသာ ရှိလိမ့်မပေါ့.....ဆွန်ကျဲ......."
စိုင်းထူးက ဆွန်ကျဲရဲ့ ခြောက်လုံးပြူးသေနတ်ကို လက်တဖက်နဲ့ ကောက်ယူလိုက်သည် ။ ကျန်တဲ့လက်
နဲ့ သေနတ်ကို ဆွန်ကျဲကို တည့်တည့် ချိန်ထားဆဲ ..။
" မင်းကို ငါ မသတ်ဘူး .. .ငါ့စော်ကို လီးစုတ်ခိုင်းတဲ့ မင်းကို တမြေ့မြေ့ နာကျင် ခံစားနေရအောင် နှိပ်
စက်နေမယ်ကွ.....မင်းဟာ ဒီအချိန်က စပြီး ငါ့ရဲ့ ကျွန်သဘောက် တကောင် ဖြစ်သွားပြီ......."
ဆွန်ကျဲလည်း ခေါင်းကြီး ငုံ့ကာ ရပ်နေသည် ။
" မင်း တပည့်တွေတော့ အကုန်လုံး ငရဲပြည်ကို ငါတို့ ပို့လိုက်ပြီးပြီ...ရာရာစစ မင်းကများ သိန်းတသောင်း တောင်းရတယ်လို့...ငါ့အရည်အချင်းကို မမှီဘဲ မင်းမို့ မရှက်ဘဲ တောင်းရက်တယ်ကွာ...
စောက်ရူး....."
သဲသဲဆက် အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီးသွားပြီ ။
" ရဲကြီး.....စိုင်းချို......"
စိုင်းထူးက သူ့လူတွေကို ဆွန်ကျဲကို ကြိုးတုပ်ခိုင်းလိုက်သည် ။
"ပါးစပ်ထဲပါ အဝတ်ဆို့လိုက်....သူ့ကို ကုန်ကားတစီးထဲ ထည့်ပြီး ငါတို့ တောထဲက စခန်းတခုကို ပို့လိုက်ကြကွာ......ငါ အေးဆေးမှ သွားပြီး နှိပ်စက်မယ်....." လို့ စိုင်းထူးက ပြောလိုက်ပြီး သဲသဲဆက်ရဲ့
လက်ကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားသည် ။
လင့်ကရူဇာကားကြီးသည် မန္တလေးမြို့ရဲ့ ကျွဲဆည်ကန်ရပ်ထဲက လူကုံတန်တွေ နေတဲ့ ကြီးမားတဲ့ တိုက်
ကြီးတွေ ရှိတဲ့ ရပ်ကွက်ကြီးထဲကို ရောက်လာသည် ။
ရွှေရောင်ဆေးသုတ်ထားတဲ့ မြင့်မားခန့်ငြားတဲ့ သံတံခါးကြီး တခုရှေ့မှာ ထိုးဆိုက်လိုက်တဲ့အခါ ခြံထဲ
က တံခါးစောင့်တွေက ပြာပြာသလဲ တံခါးဖွင့်ပေးကြသည် ။
ဒီအချိန်မှာ စိုင်းထူးရဲ့ ဖုန်းကို မဲခေါင်မြေခွေး ခေါ်သည် ။
ကောင်းဘွိုင်ကားရဲ့ ဇာတ်ဝင်သီချင်းသံက စူးစူးဝါးဝါး ပေါ်ထွက်နေသည် ။
" ဟုတ်ကဲ့ စိုင်းထူးပါ....ဗိုလ်ချုပ်......"
" စိုင်းထူး......ငါ အလုပ်များနေလို့ မင်းကို ဖုန်းမထူးနိုင်တာ....မင်း ကျင်ဟုတ်ကို ငါတို့စခန်းတခုခုကို ပို့
လိုက်ကွာ......နောင်ကျဉ်သွားအောင် အလုပ်ကြမ်း ခိုင်းထား....မသတ်နဲ့........ဒါနဲ့.....ကျန်းကျန်း ဘာပြောလဲ....စိတ်ဆိုးတုံးဘဲလား......."
" သူ တာချီလိတ်ကို သွားလိုက်ပြီ ဗိုလ်ချုပ်.......ဘန်ကောက်ကို သွားချင်တယ် လို့ ပြောတယ်....လိုက်ပို့
ခိုင်းတယ်....ကျနော် ဘာလုပ်ရမလဲ ဗိုလ်ချုပ်....."
မဲခေါင်မြေခွေး က ရယ်သည် ။
" သွားချင်တာ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ကွာ..သူ.....ခိုင်းတာ အကုန်လုပ်ပေး.....ငါ့ကို လှမ်းမေးမနေနဲ့....အကုန်
အားလုံး သူ လိုချင်တာ လုပ်ပေးလိုက်...."
" ဟုတ်.....ဗိုလ်ချုပ်.....စိတ်ချပါ....."
" အေး......ငါ ဘာလီမှာ ရောက်နေတယ်....ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောနဲ့......"
" စိတ်ချပါ ဗိုလ်ချုပ်....."
စိုင်းထူး ကားပေါ်က ဆင်းသည် ။
အနောက်က ကပ်ရက် ပါလာတဲ့ကားတစီးပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ရဲကြီးကို " သဲလေးကို အိမ်ပြန်ပို့ပေး
လိုက်..." လို့ လှမ်းပြောလိုက်သည် ။ သဲသဲဆက်က " ကိုကို.....သဲလေးနဲ့ မလိုက်ခဲ့ဘူးလားဟင်....."
လို့ မေးလိုက်တော့ " ကိုကို မအားသေးဘူး....နောက်မှ လာတွေ့မယ်...." လို့ စိုင်းထူးက ပြောလိုက်
ရင်း တိုက်ထဲကို ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ ဝင်သွားလိုက်ပါသည် ။
( ၆ )
" ကျင်ဟုတ်....."
" ကို.....ကိုစိုင်းထူး......"
" မင်း မဲခေါင်ကို အာခံရင် ဘယ်လို အဖြစ်ဆိုး ကြုံမယ် ဆိုတာ သိရက်နဲ့ ဘာကြောင့် လုပ်တာလဲ..."
" မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ..ကျုပ် အာမခံပါဘူး....အာမခံရဲပါဘူး....ကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း ဟုတ်ပါတယ်...သူ့မစတာ
တွေကြောင့် ကျုပ် ဘဝ တိုးတက် စိုပြေလာတာပါ.....ကြားစကားတွေ မယုံပါနဲ့.....ကိုစိုင်းထူး....."
" ငါ ကြားတာတော့ မင်း ယောက်ဖ စိုင်းလုံးကျောက်က အခု အင်အားတောင့် လက်နက်ကောင်းပြီး
အတော့်ကို ထောင်နေတယ် တဲ့...မင်း စိုင်းလုံးကျောက် ရဲ့ အရှိန်နဲ့ ငါတို့ကို ကာပြန်ဖို့ ကြိုးစားတာ
လား....."
" မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ....ကျုပ် တောင်းပန်ပါတယ်....ပြန်လွှတ်ပေးပါ ...ကျုပ် မကာပြန်ပါဘူး.....သစ္စာရှိပါတယ်
ဗိုလ်ချုပ်ကို ပြောပြပေးပါ...."
" မယုံဘူး.....မင်း ဒို့အဖွဲ့ကြီးကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ထင်ရာစိုင်းနေတာကို ငါ ကြားပြီးသား..သိပြီးသား....
မင်းကို ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ လှန်ထားတာ....ခုတော့ ဘောစိက မင်းကို လုပ်ခိုင်းလိုက်တာကြောင့် ငါ လာ
ခဲ့တာ ကျင်ဟုတ်......"
" ဘာ...ဘာ.....ဘာလုပ်ခိုင်းလိုက်တာလဲဟင်....ကျုပ်ကို မသတ်ပါနဲ့ဗျာ...ကျုပ်မှာ မိသားစုနဲ့ပါ......"
" ငါလည်း ခိုင်းတာကို လုပ်ရတဲ့ကောင်ဘဲ ကျင်ဟုတ်.....မတတ်နိုင်ဘူး.....ကဲ...ထ.....ထ....သွားမယ်..."
" ဘယ်ကိုလဲဟင်....ဘယ်.....ဘယ်ကို သွားရမှာလဲ...."
"မင်းမေလင်မှဘဲ..ကြောက်တတ်နေလိုက်တာ.....ထောင်တုံးက ထောင်ပြီး.....မင်း ဘယ်ကို သွားရမယ် ဆိုတာကို ငါ မပြောနိုင်ဘူး..ဒါပေမယ့် ငရဲပြည် မဟုတ်သေးတာတော့ သေချာတယ်....."
ကျင်ဟုတ်ကို သူ့လူတွေက ဆွဲထူလိုက်ကြသည် ။
" ဟာ..ခက်တာဘဲဗျာ..အထင်လွဲတာပါ....ကျုပ် ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး..စိုင်းလုံးကျောက်နဲ့လည်း အဆက်အ
သွယ် မရှိပါဘူး........"
စိုင်းထူးကတော့ ကျင်ဟုတ် ဘာပြောပြော လှည့်မကြည့်တော့ဘူး ။ တံခါးပေါက်ကနေ အပြင်ကို
ထွက်သွားလိုက်ပြီ ။
တစ်တစ်တစ်...တစ်တစ်တစ် တစ်တစ်တစ်.....
" စိုင်းထူးပါ....."
သူ မသိတဲ့ နံပါတ်ပေမယ့် ဖုန်းကို ထူးလိုက်သည် ။
" ကိုစိုင်းထူး.....ကျန်းကျန်းပါ.....ဘယ်တော့ လာမှာလဲ....အလုပ်တွေ မပြတ်သေးဘူးလား......"
" ကျန်းကျန်း......အလုပ်တွေ ပြီးပါပြီ..ကျနော် လာခဲ့မယ်....."
" ဟုတ်ပြီ....ကျမ စောင့်နေမယ်....."
ကျန်းကျန်းကတော့ ခေါ်နေပြီ ။
ဒီအချိန်မှာ ရဲကြီး သူ့အနားကို ရောက်လာသည် ။
" ဆရာ....ကျနော်တို့ တောင်မြို့နားမှာ ဆွန်ကျဲရဲ့ တပည့်တွေနဲ့ ပစ်ခတ်ကြတဲ့အတွက် ရဲတွေ တမြို့
လုံး ပိုက်စိတ်တိုက် ရှာဖွေနေကြတယ်...စုံစမ်းနေကြတယ်.....ကျနော်တို့ တနေရာရာမှာ အောင်းနေကြရင်
ကောင်းမယ်..."
" အေး..ငါနားလည်ပါတယ်ကွာ....မပူစမ်းပါနဲ့......"
ဖုန်း မြည်လာပြန်သည် ။ ခေါ်သူကို ကြည့်လိုက်တော့ သဲသဲဆက်...။
ဖုန်းကို မကိုင်..အိတ်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ကားပေါ်ကို တက်လိုက်သည် ။
ကားမောင်းပေးတဲ့ စိုင်းချိုက " ဘယ်သွားမလဲ ဆရာ...." လို့ မေးလိုက်တော့ " ငါတို့ တောင်ကြီးကို
ပြန်မယ်....." လို့ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
စိုင်းချိုက ကားကို မောင်းထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်ပေမယ့် သစ်လွင်တောက်ပတဲ့ ကားကြီးတစီးက သူတို့ကား
အရှေ့မှာ ပိတ်ရပ်လိုက်လို့ ထွက်လို့ မရလို့ ပိတ်ရပ်လိုက်တဲ့ ကားကြီးကို ဆဲလိုက်သည် ။
သို့ပေမယ့် ကားကြီးရဲ့ နောက်ခန်းက နုပျိုလတ်ဆတ်တဲ့ ကောင်မလေး တယောက် ဆင်းထွက်လာတာ
ကို သူတို့အားလုံး တွေ့လိုက်ကြရသည် ။
" အဲဒါ ကျင်ဟုတ်ရဲ့ သမီး....."
စိုင်းချိုက တီးတိုး ပြောလိုက်သည် ။
ကောင်မလေးက စိုင်းထူးတို့ကားဆီကို လျောက်လာသည် ။
" ဦးဦးက ဦးစိုင်းထူးလားဟင်....."
" ဟုတ်တယ်.....မင်းက ဘယ်သူလဲ....."
" မီးက ဦးကျင်ဟုတ်ရဲ့ သမီးပါ...သမီးနံမည်က လီလီဟုတ် ပါ...."
" မင်း ဘာပြောချင်လဲ....."
" မီးရဲ့ မာမီ နဲ့ မီးက ဦးဦးနဲ့ စကားပြောချင်လို့......ခွင့်ပေးမလားဟင်....."
" ငါ အချိန်မရှိဘူး......မင်းတို့နဲ့ တွေ့စရာ အကြောင်းလည်း မရှိဘူး......"
" ကျေးဇူးပြုပြီး မီးတို့ကို ခဏလေး အချိန်ပေးပါလား....."
ကျင်ဟုတ်ရဲ့ သမီးသည် အရမ်းကို လန်းနေသည် ။ အသားလေးက ဖြူဆွတ်ဆွတ် ကိုယ်လုံး အချိုးအ
ဆက်ကလည်း အမို့အမောက် အကွေ့အကောက်တွေက သူ့နေရာနဲ့သူ ကြည့်ကောင်းနေသည် ။
" မရဘူး...ချာတိတ်...မင်းတို့နဲ့ ပြောစရာ ဘာမှ မရှိဘူး....ငါတို့ကား အရှေ့က ဖယ်လိုက်...."
စိုင်းထူးက ကားမောင်းပေးတဲ့ စိုင်းချိုကို ကားကို အနောက်ဆုတ်ပြီး ကွေ့ထွက်ဖို့ ပြောလိုက်သည် ။
လီလီဟုတ် မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ရပ်ပြီး ကျန်ခဲ့သည် ။
စိုင်းထူး အတွက်အရေးကြီးနေတာက တာချီလိတ် ရောက်နေတဲ့ ကျန်းကျန်းဆီကို အမြန်ဆုံး အရောက်သွားဖို့ပါ ။
အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ
ဘာလီကျွန်း က
ကြယ်ငါးပွင့် အဆင့် ဟိုတယ်ကြီး တခုထဲမှာ
မဲခေါင်မြေခွေး ရောက်နေသည် ။ တယောက်ထဲ မဟုတ် ။ ဘရစ်တနီ ဘလက်Brittany Black နဲ့ ။
နှစ်ပေါင်းများစွာ ရွှေတြိဂံနယ်မြေဒေသ တခွင်မှာ အပတ်တကုပ် အလုပ်လုပ်ခဲ့တဲ့ မဲခေါင်မြေခွေးသည် အခုအချိန်မှာ တအား ချမ်းသာနေပြီ ။ နောက်
လိုက်နောက်ပါတွေ တပုံတပင်နဲ့ ။ လက်နက်ကိုင်တပ်ဖွဲ့ကြီးကို ဦးဆောင်နေတဲ့ ခေါင်းဆောင်တယောက်လည်း ဖြစ်နေပြီ ။
လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်တဲ့ ရွှေဖြစ်တဲ့ လူတယောက်မို့ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ ရနေသည် ။
ဘရစ်တနီဘလက်နဲ့ တွေ့ပြီးတဲ့နောက် တောတွင်းစခန်း စက်ရုံ ( ၂ ) လို့ အမည်ပေးထားတဲ့ သူ့ရဲ့ မူးယစ်ဆေးမျိုးစုံ ထုတ်လုပ်တဲ့ နေရာကနေ
ခေါ်လာခဲ့တဲ့ ရှမ်းမချောလေး ကျန်းကျန်း ( ခေါ် ) နန်းခမ်းမုန်းကိုတောင် မေ့နေပြီ ။
တဖက်ကမ်း ထိုင်းနို်င်ငံနဲ့ လာအိုနို်င်ငံထဲမှာ သူနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ အနှံ့လည်ပတ် ဇိမ်ခံခဲ့ပြီးပြီ ။
ဘရစ်တနီနဲ့ အနောက်ဥရောပနဲ့ အမေရိကန်ဖက်ကို ခရီးဆန့်ချင်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ မူးယစ်ဆေးဝါး ဖြန့်ချီခဲ့တဲ့ နံမည်ဆိုးကြောင့် သူ့ကို အနောက်ဥရောပနဲ့ အမေရိကန်က မူးယစ်ဆေး တိုက်ဖျက်တားဆီးရေး အဖွဲ့တွေက သူ့ကို မျက်ခြေမပြတ် စောင့်ကြည့်နေကြသည် ။ သူ့ကို အဲဒီ
ဖက်နို်ငငံတွေကို မလာနိုင်အောင် တားဆီးပိတ်ပင်ထားသည် ။
ဘရစ်တနီရဲ့ အကြံပေးချက်အရ အင်ဒိုနီးရှားက ဘာလီကျွန်းကို သူ ထွက်လာခဲ့သည် ။
တဖက်ကပ်ရက် ထိုင်းနိုင်ငံထဲမှာ လိုတော့ သူ့မှာ နောက်လိုက်နောက်ပါ များများစားစား မပါခဲ့ ။ သူ့ရဲ့ အနီးကပ် သက်တော်စောင့်တွေ ဖြစ်ကြတဲ့
စိုင်းအွတ် စိုင်းနွတ် ညီနောင် နဲ့ ဘရစ်တနီကို လိုအပ်တာတွေ လုပ်ကိုင်ပေးနိုင်ဖို့ သူ့ငယ်မွေးခြံပေါက် အိမ်အကူ အယ်နာဘဲ ပါခဲ့သည် ။
သူ့ကို အင်ဒိုနီးရှားမှာ ဘယ်သူမှ မသိဘူး လို့ မဲခေါင်က ယူဆသည် ။
ဒါကြောင့် ကျန်းကျန်း အတွက်ကိုဘဲ စိတ်ပူပြီး စိုင်းထူးကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ခိုင်းသည် ။
ကျိုင်းတုံ တာချီလိတ်ဖက်မှာက ကျင်ဟုတ်ရဲ့ ယောက်ဖ စိုင်းလုံးကျောက် ဆိုတဲ့ နောက်ပေါက် တယောက်က လူသူလက်နက် အင်အား တောင့်တင်း
ခိုင်မာပြီး တော်တော် ဂျိုကြွနေသည် လို့ သူ့လူတွေက သတင်းပို့ထားသည် ။
အဲဒီ စိုင်းလုံးကျောက်သည် အင်ဒိုနီးရှား အထိတော့ မပေါက်ရောက်နိုင်လို့ သူ ထင်သည် ။
ဒါကြောင့် ဘရစ်တနီနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး အနားယူ ပျော်မည် လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ထားသည် ။
ဟိုတယ်ခန်းက ( ရှယ်...) အကောင်းစား ။ စျေးအကြီးဆုံး အခန်းကြီး ။
မှန်ပြူတင်းကျယ်ကြီးကနေ ပင်လယ်ပြင်ကို လှမ်းမြင်နေရတဲ့ အမြင့်ထပ်က အခန်း ။
သူတို့ ဟိုတယ်ခန်းရဲ့ အပြင်ဖက်မှာ စိုင်းအွတ်နဲ့ စိုင်းနွတ်တို့က တလှည့်စီ နေ့ရောညပါ စောင့်ပေးကြသည် ။
ဘေး ကပ်ရက် အခန်းမှာ ဒေါ်အယ်နာ နေသည် ..။
ဘရစ်တနီဘလက် ရေချိုးနေသည် ။
ရေချိုးခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ရေပန်းအောက်မှာ ရပ်ပြီး တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး ချိုးနေသည် ။ ရေချိုးခန်း တံခါးကို ပိတ်မထားလို့
ရေမြုပ်မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ မဲခေါင်မြေခွေး ဘရစ်တနီ ရေချိုးနေတာကို တွေ့နေရသည် ။ အချိုးကျ လှပတဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို သူ
လှမ်းကြည့်နေသည် ။
တအားကို ကိုယ်လုံး လှတဲ့ ကောင်မလေး ။
တီတုတီတု တီတုတီတု
ဖုန်းလာသည် ။ ကြည့်လို်က်တော့ စိုင်းထူး ခေါ်တာ ဖြစ်နေသည် ။
( ဘာထူးလဲကွ...စိုင်းထူး......)
( ကျနော် တာချီလိတ် ရောက်ပြီ.....ဗိုလ်ချုပ်....ကျန်းကျန်း နေကောင်းပါတယ်.....သူနဲ့ ကျနော် မနက်ဖန်မနက် ဘန်ကောက်ကို ကားနဲ့ သွားပါမယ်...)
( အေး..အေး..ကောင်းတယ်.....)
( ဗိုလ်ချုပ် လူနှစ်ယောက်ဘဲ ပါခဲ့တယ်ဆို..ကျနော် လူထပ် ပို့ပေးလိုက်မယ်.....)
( မလိုပါဘူးကွာ..ဒီမှာ အေးချမ်းပါတယ်.....)
ဒီအချိန်မှာ ရေချိုးလို့ ပြီးသွားတဲ့ ဘရစ်တနီ ဘလက်သည် မဲခေါင်မြေခွေး ရှိတဲ့နေရာကို ရောက်လာသည် ။ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ မွေးပွ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး တထည်ကို ပတ်ချည်ထားသည် ။
( ဗိုလ်ချုပ်..သတိဆိုတာ ပိုတယ် မရှိဘူး..ကျနော် စိုင်းချိုတို့ကို လွှတ်လိုက်မယ်ဗျာ.....)
( နေပါစေ..မလိုဘူး..ဒါဘဲ..ဒါဘဲ.....နောက်မှ ငါခေါ်မယ်...)
ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်သည် ။ ဘရစ်တနီက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ သူ့အရှေ့ကို ရောက်နေပြီလေ ။
သူ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဆွဲဖြည်ပစ်လိုက်သည် ။( ရ )
တာချီလိတ်မြို့ရဲ့ တဖက်ကမ်းက မယ်ဆိုင်မြို့ကနေ ထိုင်းနိုင်ငံရဲ့ မြို့တော် ဘန်ကောက်မြို့ကို ထွက်ခဲ့
ကြတဲ့အခါ ကျန်းကျန်း စီးတဲ့ကားပေါ်မှာ သက်တော်စောင့် နန်းစံမောင် နဲ့ စိုင်းထူးတို့ လိုက်ပါပြီး
ရဲကြီး စိုင်းချို စိုင်းထွဋ်တို့အဖွဲ့က နောက်ကားတစီးနဲ့ လိုက်ကြသည် ။
စိုင်းထူးသည် မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အမိန့်ကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာတဲ့ သားတပည့် ။
ကျန်းကျန်း လုပ်ချင်တာ ဖြစ်ချင်တာ မင်း အကုန်လုံး လုပ်ပေးလိုက် လို့ မဲခေါင်မြေခွေးက မှာတာမို့
ကျန်းကျန်း အတွက် ခိုင်းတာ လုပ်ပေးဖို့ သူ အဆင်သင့်ပါ ။
မယ်ဆိုင်က စမထွက်ခင် သူတို့အဖွဲ့ထဲက သွက်လက်ချက်ခြာပြီး အားကိုးရတဲ့ အာနိုး ဆိုတဲ့ တပည့်
တယောက်နဲ့ တခြား နောက်လိုက် သုံးယောက်ကို အင်ဒိုနီးရှား ဘာလီကျွန်းကို လိုက်သွားခိုင်းလိုက်
သည် ။ မဲခေါင်မြေခွေးအတွက် စိုးရိမ်လို့ ။ စိတ်ပူလို့ ။
ကျန်းကျန်းသည် တလမ်းလုံး ကားလမ်းဘေး တလျောက် ခုံစားပွဲလေးတွေနဲ့ ရောင်းနေတဲ့ သစ်သီးတွေ
ကို ကားရပ်ခိုင်းပြီး အားလုံးအတွက် ဝယ်ကျွေးသည် ။ ပိန္နဲသီး..ဖရဲသီး...နာနတ်သီးတွေ စားကြရင်း ကျန်းကျန်းရယ်...နန်းစံမောင်ရယ်..စိုင်းထူးရယ် စကားတွေ ပြောလာကြသည် ။ နန်းစံမောင်သည် အခု
ထိ အပျိုကြီးဘဲ ဆိုတာကို စိုင်းထူး သိလိုက်ရသည် ။
လမ်းခရီး တလျောက် နားနေစခန်းတွေကို ဝင်ရင်လည်း ကျန်းကျန်း စားချင်တဲ့ စားစရာဆိုင်ကို ဝင်သလို
ကျန်းကျန်းရဲ့ လုံခြုံရေးကိုလည်း စိုင်းထူးနဲ့ နန်းစံမောင်တို့က အထူး သတိထား စောင့်ကြပ်ပေးကြ
သည် ။
ကျန်းကျန်း ကော်ဖီသောက်ချင်တယ် ဆိုလို့ ဆဲဗင်းအလဲဗင်း ဆိုင်လေးမှာ စိုင်းထူး ကော်ဖီ ဝင်ဝယ်သည် ။ ကျန်းကျန်းက " ကိုစိုင်းထူး မန္တလေးကို သွားနေတုံး ကျန်းကျန်း တာချီလိတ်မှာ စျေးထွက်ဝယ်တဲ့ တနေ့ လူတယောက်က အတင်း လာရောတယ် သိလား......" လို့ ကော်ဖီသောက်ရင်း ပြောလိုက်လို့
စိုင်းထူးလည်း " ဟင်...ဘယ်ကလူလဲ...." လို့ မေးလိုက်သည် ။
" လူလတ်ပိုင်း မြန်မာတယောက်ဘဲ...သူ့ကိုယ်သူ ကိုကိုလတ် လို့ မိတ်ဆက်တယ်.....ကျန်းကျန်းက ခပ်
တည်တည်နေတာလည်း မရဘူး..အတင်းကို မျက်နှာပြောင်နဲ့ ဝင်ရောတာ..."
" ကျန်းကျန်း တယောက်ထဲလား.......လုံခြုံရေးအတွက် ဘယ်သူပါသလဲ....."
" နန်းစံမောင် ရယ်.....ဦးခွန်မိုင်းရယ် အမြဲ ပါပါတယ်.....ဘာလို့လဲ...."
" ဒီလူကို မတားဖူးလား....."
နန်းစံမောင်က " ကျမတို့ တားတာပေါ့...ဒီလူကို လာမနှောက်ယှက်ဖို့ တင်းတင်းမာမာ ပြောပါတယ်....မ
ရဘူး...တော်တော့်ကို ပြောင်တဲ့လူ...." လို့ ဝင်ပြောလိုက်သည် ။
" ဘယ်သူပါလိမ့်....ဘာရည်ရွယ်ချက်လဲ...."
နန်းစံမောင်က " ကျန်းကျန်းကို ကြိုက်လို့ လာကပ်လာရောတယ် လို့ဘဲ ထင်ရတာဘဲ....ကျမ ဖုန်းနဲ့
ဓါတ်ပုံရိုက်ထားလိုက်တာ ရှိတယ်...ကြည့်မလား..ကိုစိုင်းထူး....." လို့ ပြောပြီး ဖုန်းက ပုံကို ပြသည် ။
" ဒီလူကို တွေ့ဖူးသလိုဘဲ.....ဘယ်မှာ မှန်းတော့ မသိဘူး....အင်း.......ဘာကောင်လဲ......ဒီကောင်....."
လို့ စိုင်းထူး ဓါတ်ပုံကို သေသေချာချာ ကြည့်နေသည် ။
" ကိုစိုင်းထူး..မပူပါနဲ့....ကျန်းကျန်းက လှလို့ လာချဉ်းကပ်တာ ဖြစ်မှာပါ....." လို့ နန်းစံမောင်က ပြောလိုက်သည် ။
ကျန်းကျန်းက " ဘန်ကောက်မြို့ကို ရောက်ရင် ကျမကို နိုက်ကလပ်တွေ ခေါ်သွားပြပေးနော် ကိုစိုင်းထူး
ကျမက တောသူ..ဒါတွေ မရောက်ဖူးဘူး . .ကြားဖူးတာဘဲ ရှိတယ်...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ စိုင်းထူးက
" စိတ်ချ....ကျန်းကျန်း......သွားချင်တာတွေ အကုန်လုံး လိုက်ပို့ပေးမယ်...." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဘန်ကောက်မြို့ကို ရောက်သွားတော့ သူတို့အုပ်စုကို ဘန်ကောက်မြို့မှာ နေတဲ့ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ တပည့်ရင်း တယောက် ဖြစ်တဲ့ ကက်နက်မင်းအောင်က သူတို့ကို ကြိုဆိုနေသည် ။ မဲခေါင်မြေခွေး ပိုင်
တဲ့ အိမ်မှာ သူတို့ အားလုံး တည်းခိုဖို့ ကက်နက်မင်းအောင်က စီစဉ်ထားသည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အိမ် ဆိုတော့ တကယ့်ကို အမိုက်စား ။
ကျန်းကျန်း စားချင်တာကို ကက်နက်မင်းအောင်က စီစဉ်ပေးသည် ။ သွားချင်တဲ့နေရာတွေကိုလည်း အကုန် လိုက်ပို့ပေးဖို့ စိုင်းထူးနဲ့ တိုင်ပင်ကြသည် ။
အိမ်ကြီးထဲမှာ ကျန်းကျန်းနဲ့ အတူ နန်းစံမောင်နဲ့ စိုင်းထူးတို့ဘဲ နေကြပြီး ကျန်တဲ့ တပည့်တွေက
နောက်ဖေးက အိမ်စေတန်းလျားမှာ နေကြသည် ။ ခြံထဲမှာ ကင်း တယောက်တလဲ စောင့်ပေးကြသည် ။
ကျန်းကျန်းက " အကိုကြီးက ကျန်းကျန်းကို သူ့အလုပ်တွေကို သင်ပေးတယ်...ခိုင်းတယ်...သူ အနားယူ
တဲ့အခါ ကျန်းကျန်းကို ခေါင်းဆောင် အဖြစ် ထားမယ် တဲ့...သူက ကျန်းကျန်းကို ကိုစိုင်းထူးရဲ့ အကူ
အညီနဲ့ အဖွဲ့ကြီးကို ဦးဆောင်ခိုင်းနေတယ်....." လို့ စိုင်းထူးကို ပြောပြသည် ။ စိုင်းထူးက " ကျနော်
အစစ လုပ်ပေးမှာပေါ့....စိတ်မပူပါနဲ့...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ညဖက်မှာ သူတို့ အပြင်ထွက်လည်ကြသည် ။ အရင်ဆုံး ကုန်တိုက် ပလာဇာကြီးတွေကို လျောက်သွား
ကြသည် ။ ကျန်းကျန်းလည်း စိုင်းထူးတို့ အုပ်စု အားလုံးအတွက် လက်ဆောင်တွေ ဝယ်ပေးသည် ။
သူတို့ ညနေစာကို ပင်လယ်စာ စားသောက်ဆိုင် တဆိုင်မှာ စားကြသည် ။
အဖွဲ့သား အားလုံးကို စေတနာထား ကျွေးမွေးတဲ့ ကျန်းကျန်းကို သူတို့အားလုံး သဘောကျကြသည် ။
နိုက်ကလပ်တွေကို လိုက်ပြတဲ့အခါ ကျန်းကျန်းနဲ့ အတူ စိုင်းထူးနဲ့ နန်းစံမောင်တို့ဘဲ လိုက်ကြပြီး ကျန်တဲ့ တပည့်တွေကို လမ်းထိပ် ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကားထဲမှာဘဲ စောင့်ခိုင်းသည် ။ လိုအပ်မှ ဖုန်းဆက်ခေါ်မည် လို့ စိုင်းထူးက သူတို့ကိုပြောသည် ။
များသောအားဖြင့် ကလပ်တွေက စင်မြင့်ပေါ်ကို သေးမျှင်တဲ့ ဘီကီနီ ရေကူး ဝတ်စုံလေးတွေနဲ့ လှုပ်ခါ
ကပြနေတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ဘီယာ ၀ိုင် သောက်ရတဲ့ ဟာမို့ ဝင်ကြည့်ရင်း စိုင်းထူးက
ဘီယာ ကျန်းကျန်းနဲ့ နန်းစံမောင်တို့က ၀ိုင် သောက်ကြသည် ။
တနေရာပြီး တနေရာ ဝင်ကြည့်ကြသည် ။ ထိုင်သောက်ကြသည် ။
ကျန်းကျန်းက " တကယ်ပျော်တယ်ကွာ..ကိုစိုင်း...." လို့ပြောသည် ။ နန်းစံမောင်လည်း သောက်တာများ
လို့ အရှိန်ရနေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။
သန်းကောင်ကျော်မှ အိမ်ကို ပြန်ရောက်ကြသည် ။
စိုင်းထူးက ရဲကြီးနဲ့ စိုင်းချိုတို့ကို ခေါ်ပြီး " ကင်းတာဝန်ကျတဲ့သူက မပေါ့ဖို့ မအိပ်ဖို့ " သေသေချာချာ
မှာသည် ။
ဘန်ကောက်မြို့မှာပေမယ့် ရန်သူဆိုတာ အလစ်ချောင်းနိုင်သည် ..မန္တလေးမှာ သဲသဲဆက်ကို ပြန်ပေးဆွဲ
သွားတာကိုဘဲ နမူနာ အဖြစ် သတိထားရမည် လို့ ပြောသည် ။
သူကိုယ်တိုင်လည်း အခန်းတခန်းထဲ ဝင်မအိပ်ဘဲ ကျန်းကျန်းနဲ့ နန်းစံမောင်တို့ရဲ့ အိပ်ခန်းတွေရဲ့ အပြင်ဖက် ဆိုဖါပေါ်မှာဘဲ အိပ်သည် ။ သူ တာဝန်ယူစောင့်ရှောက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျန်းကျန်းကို ဘာတခု
မှ အန္တရာယ် မဖြစ်စေချင်ဘူး ။
စိုင်းထူး မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည် ။
ဘယ်လောက် ကြာကြာ အိပ်ပျော်သွားသလဲ မသိ ။ သူ့အသားကို ထိတွေ့နေတဲ့ အထိအတွေ့တွေ
ကြောင့် ဖျတ်ကနဲ နိုးသွားသည် ။
စိတ်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ။
သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ တစုံတယောက် ရောက်နေသည် ။ အသားစိုင် အိအိကြီးနှစ်ခိုင်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့်
အပေါ်ရောက်နေတဲ့ တစုံတယောက်ဟာ မိန်းမတယောက် ဆိုတာ ချက်ချင်း သိလိုက်သည် ။
ဘယ်သူလဲ....။ ချက်ချင်း ဆိုသလိုဘဲ သိလိုက်တာက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ရောက်နေတာ ကျန်းကျန်း ဆိုတာကိုပါဘဲ ။ ( ၈ )
စိုင်းထူးရဲ့ အကျင်္ ီက ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်နေသည် ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်တဖက်က စိုင်းထူးရဲ့ ရင်ဘတ် တခုလုံးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။
မဖြစ်သင့်ဘူး ဆိုတာကို သိလို့ ချက်ချင်းဘဲ ရုန်းဖယ်ဖို့ စိုင်းထူး ကြိုးစားလိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် ကျန်းကျန်းက သူ့ကို အတင်းကြီး ဖက်ထားတဲ့အပြင် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပါ ဖိကပ် စုတ်လာသည် ။
တခြားသူတွေ မလုပ်နိုင်အောင် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရမယ့် သူ့လိုလူက ဘယ်လိုမှ ကျန်းကျန်းနဲ့ ဒီလို ဖြစ်လို့ မဖြစ်ဘူး ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဆီက ရှောင်ကွင်းဖို့ သူ ကြိုးစားလိုက်သည် ။
( မကောင်းဘူးထင်တယ်...ကျန်းကျန်း......မဖြစ်သင့်ဘူး....)
( ရှူး......မပြောနဲ့......)
ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်တဖက်က စိုင်းထူးရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းဆီကို ရောက်သွားသည် ။
ကျေးဇူးရှင် ဘောစိရဲ့ မိန်းမကို မဖေါက်ပြန်ချင်ဘူး ။
( ဟိတ်...သူက တခြားစော်နဲ့ သွားကဲနေတာ..ကျန်းကျန်းလည်း လုပ်ချင်တာ လုပ်မှာဘဲ.......နောက်ပြီးလေ....သူက ကျန်းကျန်းကို တရားဝင် လက်ထပ်ယူထားတာလည်း မဟုတ်ဘူး....)
ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် စိုင်းထူး မထိချင်ပါ ။
မစားကောင်းတဲ့ အသီးကို သူ မစားသင့်...မစားချင်ပါ ။
အမွိုင်တုံးက သူ လုပ်ခဲ့ပေမယ့် မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ စော်ကိုတော့ သူ မလုပ်ချင်ဘူး ။
ခက်တာက ကျန်းကျန်းက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ တက်ခွထားသည် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက လာထိကပ်နေသည် ။ ပိုဆိုးတာက ကျန်းကျန်းက
သူ့ကိုယ်လုံးကို ခွထားပြီး အပေါ်ကနေ ဖိပွတ်နေတာကြီး ။
မာတောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်း အပေါ်ကို ကျန်းကျန်းက ပွတ်နေတာ ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်တဖက်က သူ ဝတ်ထားတဲ့ ကာကီဘောင်းဘီကို ဖွင့်နေသည် ။ လက်ကလေးက ဇစ်ကို ဆွဲချပြီးတဲ့နောက် အထဲက တအား မာကြောပြီး ထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကို ကိုင်လိုက်တော့ စိုင်းထူး တွန့်ကနဲ တုန်လှုပ်သွားသည် ။
အတွေ့အထိကို မလွန်ဆန်နိုင်သလို ဖြစ်သွားရသည် ။ ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်တဖက်က သူ့လိင်တန်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူပြီး အဝတ်မဲ့နေတဲ့ သူမရဲ့ ရင်စိုင်ကြီး တလုံးအပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
( နို့တွေကို နယ်ပေးကွာ..ကိုစိုင်း.......)
( ငါ..ငါ.......ဗိုလ်ချုပ်ကို ဘယ်လို မျက်နှာချင်း ဆိုင်လို့ ရတော့မလဲ......)
( စိတ်မပူနဲ့ ကိုစိုင်း...ကျန်း သူ့ကို ခွင့်တောင်းပြီးပြီ.....)
( ဟင်.....)
( ဟုတ်တယ်.....သူက ခွင့်ပြုတယ်.....သူက ကိုစိုင်းကိုလည်း ကျန်း လိုချင်တာ လုပ်ချင်တာ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးဖို့ အမိန့်ပေးပြီးသားဆို.....)
ဟာ....သူ့ကို မဲခေါင်ကြီး ပြောတာကို ခုမှ သေသေချာချာ စဉ်းစားမိသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက သူ့ တန်ဆာချောင်းရဲ့ ထိပ်ပိုင်းနေရာကို ဖွဖွလေး ပွတ်နေတာက တကယ့်ကို ( ကောင်း ) သည် ။
အိုး....
ဆုပ်ကိုင်မိနေတဲ့ ကျန်းကျန်းရဲ့ ရင်သားကြီးပေါ်က သူ့လက်သည်လည်း ချောမွတ်တင်းလုံးနေတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်မိသွားသည် ။
( ကိုစိုင်းရယ်....ကိုစိုင်း..ကျန်းကို ကြိုက်တယ် ဆိုတာ ကျန်း သိနေပါတယ်....ကျန်းတို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ( ချစ် ) ပစ်လိုက်ကြရအောင်ပါ )
ကျန်းကျန်းက ပြောလိုက်ရင်း စိုင်းထူးရဲ့ လည်ပင်းကို ဖွဖွလေး နမ်းစုတ်ပေးလိုက်သည် ။
း ဒီအချိန်မှာ ကျန်းကျန်းရဲ့ လိင်တန်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားတဲ့ လက်ကလည်း ခပ်သွက်သွက် ပွတ်တိုက်လာသည် ။
ချောမောတောင့်တင်းတဲ့ ကျန်းကျန်းကို သူ တိတ်တခိုး ကြိုက်မိခဲ့သည် ဆိုတာကိုတော့ သူ ဝန်ခံသည် ။ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ လက်ထပ်မယ့် ကောင်မလေး မို့ စေ့စေ့ မကြည့်မိအောင် သူ သတိထား ဆင်ခြင်ခဲ့သည် ။ အခုလို အခြေအနေ ရောက်မှတော့ သူ့စိတ်တွေကို ဆက်ပြီး မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပါ ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်လည် စုတ်ယူလိုက်မိပြီ ။
လက်တဖက်က သူမရဲ့ ရင်စိုင်လှလှကြီးကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်သလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်ကလည်း အဝတ်မဲ့နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူမရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ရောက်သွားရလေသည် ။
အို...အရည်တွေ အရမ်းကို စိုရွှဲနေပါလား.....( ၉ )
အမွှေး ရိပ်ထားတဲ့ ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်က မို့ဖေါင်းပြီး အရမ်းလှနေသည် ။
ထူထဲတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ကာမအရည်ကြည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေသည် ။ ကျန်းကျန်းကို စတွေ့ဖူးထဲက ဒီကောင်မလေးသည် စောက်ဖုတ် တအား လှလိမ့်မည်လို့ သူတွေးထင် စိတ်ကူးခဲ့မိသည် ။ သူထင်မြင်ခဲ့တာက မှန်နေသည် ။
( ဘာကြည့်တာလဲ....ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ......)
ကျန်းကျန်းရဲ့ မေးသံလေးက ဖိတ်ခေါ်နေတဲ့ သဘော ။
စိုင်းထူးလည်း ကျန်းကျန်း ရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဆွတ်ဆွတ်တွေ ကြားထဲကို ခေါင်းထိုးအပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်လှလှကြီးကို နမ်းပစ်လိုက်သည် ။
( အို....အူး......)
ကျန်းကျန်းရဲ့ နုတ်ဖျားက ညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။ ကျန်းကျန်းနဲ့ လက်တွေချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း စောက်ဖုတ်ကို သူ ယက်သည် ။
ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ သူ့စိတ်တွေကို လွှတ်ပစ်လိုက်ပြီ ။
ကျန်းကျန်းကို တဝကြီး စိတ်တိုင်းကျ ( လိုး ) ပစ်လိုက်ဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ ။
ကျန်းကျန်းလည်း မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ ကင်းကွာနေတာ ကြာလို့ တအား ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။
သူမရဲ့ လိုအင်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးရမယ့် တာဝန် ရှိနေပြီ ။
ဒါကြောင့်လည်း မဲခေါင်မြေခွေးက ကျန်းကျန်း လိုချင်တာတွေ မှန်သမျှကို လုပ်ကိုင်ပေးလိုက်ပါ လို့ သူ့ကို ဖုန်းနဲ့ သေသေချာချာ မှာတာ ဖြစ်မည် ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနန ယက်ပေးနေတဲ့အချိန် သူ့လျာထိပ်နဲ့ စောက်စိလေးကို အကြိမ်ကြိမ် ထိုးဆွကစား ကလိပေးသလို စောက်ဖုတ်
အတွင်းထဲကို လျာနဲ့ ထိုးပေးလိုက်လို့ ကျန်းကျန်းလည်း အရမ်းကို သဘောကျနေသည် ။
( ကိုစိုင်းက သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲကွာ...အား......အမလေး.........ဟင့်......အဲလိုလေး...ကောင်းတယ်.....ကောင်းလိုက်တာ....) ဆိုပြီး တတွတ်တွတ်
ပြောဆိုနေသည် ။ မျက်စိစုံပိတ်ပြီး သူယက်ပေးတာတွေကို သဘောကျ ကျေနပ်နေသည် ။
တအားထန်နေတဲ့ ကျန်းကျန်းကို အိပ်ခန်းထဲကို လက်ဆွဲခေါ်ဆောင်သွားလိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ ကပ်ရက် တဖက်ခန်းထဲက သေနတ်တလက်ကို ကိုင်ပြီး ထွက်လာတဲ့ သက်တော်စောင့် နန်းစံမောင်ကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။
နန်းစံမောင်သည် ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံလေးကို ဝတ်ထားသည် ။
အတွင်းက ဘာမှ အခုအခံ မပါလို့ နန်းစံမောင်ရဲ့ ရင်စိုင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည် ။
ကျန်းကျန်းက ( စံမောင်...လာ....လာခဲ့.....) လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။
နန်းစံမောင်က ( အသံတွေ ကြားလို့ တခုခု ဖြစ်သလား ဆိုပြီး ထွက်လာကြည့်တာ ကျန်းကျန်း...) လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူတို့နဲ့အတူ ကျန်းကျန်းရဲ့
အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်သွားသည် ။
အဝတ်မဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်က ကုတင်ကြီးပေါ်ကို လှမ်းတက်လိုက်ကြသည် ။
( စံမောင်...လာလေ......)
ကျန်းကျန်းက ခေါ်လိုက်တော့ နန်းစံမောင်လည်း ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာသည် ။ သူမရဲ့ ညဝတ်အကျင်္ ီက တိုလွန်းတာကြောင့် သူမရဲ့ ပေါင်တန် ဖြူဖြူ နှစ်ဖက်ကို စိုင်းထူး တွေ့နေရသည် ။ ချောမွတ် ဖွေးဖြူနေတဲ့ ပေါင်တန်တွေက တပ်မက်စရာကြီး ။ ပေါင်တန်တွေရဲ့ အရင်းပိုင် ဆုံရပ်မှာ ရှိနေတာကို တွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြသွားရသည် ။ ရင်စိုင်ကြီးတွေကတော့ တကယ့်ကို ( ရှယ် ) ဘဲ ။
( လာ....စံမောင်.....ဝတ်ထားတာကို ချွတ်လိုက်.....မရှက်နဲ့....ညည်း ကိုစိုင်းကို တဖက်သပ် ကြိုက်နေတာ သိပြီးသား.....)
ကျန်းကျန်းသည် နန်းစံမောင်ရဲ့ လက်ကလေး တဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး စိုင်းထူးရဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီး အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
နန်းစံမောင်လည်း ညဝတ်လေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး စိုင်းထူးရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို တအားကြီး ဆုပ်ညှစ်ထားသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ဖြစ်မည် ။
( ကိုစိုင်းကို စုတ်ပေးလိုက်လေ....)
( စံမောင်...မ......မ....မစုတ်တတ်ဘူး.....ကျန်းကျန်း...)
( မပူနဲ့.....ငါ ညည်းကို သင်ပေးမယ်.....စံမောင်.....)
စိုင်းထူးကို မွေ့ယာကြီး ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲချခိုင်းလိုက်ပြီး နန်းစံမောင်ကို လီးစုတ်ခိုင်းလိုက်သည် ။
ကျန်းကျန်း ခိုင်းတာကို ဘာမဆို အကုန် လုပ်ပေးရတဲ့ နန်းစံမောင်သည် စိုင်းထူးရဲ့ လိင်တန်ချောင်း တုတ်တုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ် ဆုပ်ညှစ်ပေးနေရာက
နေ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ စုတ်ပေးရသည် ။
ပြွတ် ပြတ် ပြိပြိ ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ကျန်းကျန်းက စိုင်းထူးရဲ့ မျက်နှာအပေါ်ကို တက်ခွလိုက်သည် ။ ဖေါင်းပြူးနေတဲ့ ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက စိုင်းထူး မျက်နှာပေါ်ကို
အနီးကပ် ရောက်လာသည် ။ စိုင်းထူးလည်း ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြီးကို အားရပါးရ ယက်ပေးလေသည် ။ လီးတန်ကို နန်းစံမောင်က စုတ်
သူက ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စိတ်ရှိတိုင်း ယက်လိုက် စုတ်လိုက်နဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင် ကာမပွဲကလေးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းလာပြီ ။
ကျန်းကျန်းလည်း ကြာကြာ အယက်မခံနိုင်ဘူး ။ တအား ယားပြီး ခံချင်နေပြီ ။
ထန်လွန်းနေတော့ စိုင်းထူးကို မယက်တော့ဘဲ လိုးပေးပါတော့လို့ ဖွင့်ဟ တောင်းခံလိုက်သည် ။
စိုင်းထူးလည်း နန်းစံမောင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ယက်ပေးချင်နေပေမယ့် ကျန်းကျန်းက လိုးခိုင်းနေတာမို့ မယက်နိုင်တော့ဘဲ ကျန်းကျန်း
ကို တက်လိုးပေးရသည် ။
ကျန်းကျန်းလည်း တိတ်တခိုး လိုလား တောင့်တနေတဲ့ စိုင်းထူး လိုးပေးပြီမို့ တအားကို ကျေနပ်လျက် ရှိသည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးကြီး အင်္ဂလိပ်မ ဘရစ်တနီနဲ့ ဖြစ်သွားတာကိုက ခပ်ကောင်းကောင်း လို့ သူမစိတ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဒါကြောင့် အခုလို သူမ ရင်ခုံမိခဲ့တဲ့ စိုင်းထူးနဲ့ လိုးခွင့်ရသွားတာလေ ။
နန်းစံမောင်လည်း စိုင်းထူးရဲ့ လထစ်ကြီးကို စိတ်ကြိုက် စုတ်ပေးပြီးတဲ့နောက် ကာမစိတ်တွေက တအားကို ထကြွလာသည် ။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေက
အရမ်းကို ဖြစ်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် စိုင်းထူးသည် ကျန်းကျန်းကို အရင်ဆုံး လိုးပေးနေသည် ။ နန်းစံမောင်လည်း အခုထိ ယောကျ်ားနဲ့ မထိတွေ့ဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင် အပျိုစစ်စစ် တယောက်ပါ ။
စိုင်းထူးရဲ့ လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီး တစွိစွိနဲ့ ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို ဝင်ထွက်ထိုးညှောင့်နေတာကို အနီးကပ် မြင်နေရပြီး ခံချင်စိတ်တွေက တားဆီးလို့ မရ ထိန်းမရနိုင်အောင် ဖြစ်နေရသည် ။
ဒါကို ကျန်းကျန်းက တွေ့သည် ။ မြင်သည် ။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေ ဆက်တိုက် ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည် ။ စိုင်းထူးလည်း ကျန်း
ကျန်း စိတ်ကျေနပ်သည် အထိ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည် ။ ကျန်းကျန်း ပြီးသွားတဲ့အထိ ဒလစပ် လိုးပေးခဲ့ပေမယ့် သုတ်ထွက် ပြီးမသွားအောင် သူ
ကြိုးစား ထိန်းထားလိုက်သည် ။ နန်းစံမောင်ကို သူ လိုးပေးရဦးမယ် ဆိုတာကို သူသိနေသည် ။
( စံမောင်ကို လိုးပေးလိုက်အုံး....ကိုစိုင်း......)
စိုင်းထူးလည်း နန်းစံမောင်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်တုံးကြီးတွေရဲ့ ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ကုန်းယက်ပေးလိုက်သည် ။
( အိုး....အား.....အား....အား........ဟင်း..ဟင်း......အီး.....အီး........)
နန်းစံမောင် အတွက် ပထမဆုံး အကြိမ် စောက်ဖုတ်ကို အယက်ခံဘူးရခြင်းပါ ။
တကြိမ်ထဲမှာ မိန်းမ နှစ်ယောက်ကို တလှည့်စီ လိုးပေးခွင့်ရတာကို စိုင်းထူး တအား သဘောကျနေသည် ။ နှစ်ယောက်လုံးကလည်း တကယ့်ကို ဖြူဖွေးသန့်ပြန့်တဲ့ ကောင်မချောချောလေးတွေ ။
စောက်ဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက် ယက်ပေးစုတ်ပေးပြီးမှ နန်းစံမောင်ကို သူ တက်လိုးပေးသည် ။ တုတ်ခိုင်ထွားတဲ့ စိုင်းထူးရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးအတွက် အပျိုစစ်
စောက်ဖုတ်က တအား ကျဉ်းကြပ်နေပေမယ့် အရည်တွေ တအားထွက်ထားတာကြောင့် သိပ်အခက်အခဲတော့ မရှိလှပါဘူး ။ နန်းစံမောင်ကို ပတ်ကင်
ဖွင့်ခွင့်ရသွားတဲ့ ကံကောင်းသူကြီး အဖြစ် စိုင်းထူး ကျေနပ်နေသည် ။
တအားအားအော်ရင်း ပေါင်တွေ ဖြဲကားကာ စိုင်းထူး လိုးတာတွေကို ခံယူနေတဲ့ နန်းစံမောင် ။
အားရကျေနပ်သွားလို့ ဘေးတိုက်လေး ခွေခွေလေး မိန်းနေတဲ့ ကျန်းကျန်း ။ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေအောင် ဆောင့်လိုးပေးနေတဲ့ စိုင်းထူး ။
တင်းကြပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ် အရသာက ထူးကဲလွန်းလို့ ပြီးခါနီး ဖြစ်ဖြစ်သွားသည် ။ မပြီးလိုက်ချင်သေး ။ လိုးလို့ အားမရသေးဘူး ။ နန်းစံမောင်လည်း
သူ့ကို တအားကြီး တင်းတင်းဖက်ထားရင်း ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲပေးပြီး ဆောင့်ချက်တွေကို ခံယူနေသည် ။
( ဖွတ်ဖပ် ဖွတ်ဖပ်.....ဖွတ်ဖပ် ဖွတ်ဖပ်.......)
( အား......အူး.....အူး.......အူး.....အူး........အူး.....)
( ကောင်းလားဟင်.....စံမောင်......)
( အင်း......ကောင်းတယ်......ကောင်းတယ်......)
နောက်ဆုံးတော့ စိုင်းထူး ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ တအားကို ကောင်းသွားပြီး သုတ်ရည် ပူပူတွေကို နန်းစံမောင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းထုတ်မိ
လိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကို တဆုံးထိုးနှစ်လိုက်သည် ။
အိုး.......တအားကောင်းတယ်.....စံမောင်ရယ်.......( ၁၀ )
အင်ဒိုနီးရှားနို်င်ငံ
ဘာလီကျွန်း
မဲခေါင်မြေခွေး နဲ့ ဘရစ်တနီသည် ဘာလီကျွန်းရဲ့ အကောင်းဆုံး ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဟိုတယ် Resort တခုမှာ ရောက်နေကြတာ တပတ် မကတော့ ။
သာယာလှလွနးတဲ့ ပင်လယ်ပြင် ကမ်းခြေ ရှုခင်းနဲ့ စိမ်းစိုတဲ့ သစ်ပင်သစ်တောတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဒီ ကျွန်းလေးကို သူတို့ သဘောကျပြီး မပြန်ချင်
သေးကြပါ ။
စိုင်းထူး လွှတ်လိုက်တဲ့ သူ့ဘော်ဒီဂတ်တွေလည်း ရောက်လာကြပြီ ။
ဒီတပည့်တွေကို မဲခေါင်မြေခွေးက ဒီမှာ မလိုအပ်ဘူးလို့ ထင်သည် ။ သူ့ကို ဘယ်သူကမှ ဒီ ဘာလီကျွန်းမှာ ရွှေတြိဂံေးသက ဘိန်းဘုရင်ကြီး တယောက်
လို့ သိကြမှာလဲ ။ ဧည့်သည်တွေ အမြဲ လာလည်ပတ် ဝင်ထွက်နေတဲ့ တိုးရစ်များပြားတဲ့ ဒီကျွန်းမှာ သူ့အတွက် ရန်သူ ရှိမယ်လို့ မထင်ပါဘူး ။
ဟိုတယ်ကြီးရဲ့ ရေကူးကန်ကြီးက ပြာလဲ့နေသည် ။
ညိုဝါ၀ါ ထီးကြီးရဲ့ အောက်မှာ ဘရစ်တနီဘလက် မှောက်ရက်လေး လှဲအိပ်နေသည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးသည် လှမ်းမြင်နေရတဲ့ အပြာရောင် ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို ငေးမောရင်း လက်ထဲက ဝစ်စကီနဲ့ သစ်သီးဖျော်ရည် ရောစပ်ထားတဲ့အရက်ခွက်ကို စုတ်တံရှည်ရှည်နဲ့ စုတ်သောက်နေသည် ။
ခုအချိန်ဆို ကျန်းကျန်းနဲ့ စိုင်းထူးတို့ လိုးနေကြပြီလား ။
ကျန်းကျန်းကို သဘောကျလို့ သူ ခေါ်ခဲ့ပြီး မယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းဖို့ လုပ်ခဲ့ပေမယ့် ဘရစ်တနီနဲ့ ဆုံလိုက်တော့ သူ့စိတ်တွေက ဘရစ်တနီ ဖက်
ကို တိမ်းညွှတ်သွားခဲ့သည် ။
ကျန်းကျန်းသည် ရိုးသားပြီး ထက်မြက်တက်ကြွတဲ့ ကောင်မလေးမို့ လုပ်ငန်းတွေကို သူ့ကိုယ်စား လုပ်ခိုင်းမည်လို့ သူ စိတ်ကူးခဲ့သည် ။
စိုင်းထူးကလည်း အားကိုးရတဲ့ သားတပည့် ။
သူတို့နှစ်ယောက် ပေါင်းလိုက်ရင် သူ့အလုပ်တွေကို သူတို့ မုချ ဆက် လုပ်နိုင်မည် ။
ဒါကြောင့် ကျန်းကျန်းကို စိုင်းထူးကို ရက်ရက်ရောရော ပေးပစ်လိုက်သည် ။
သူတို့က အရွယ်ညီသည် ။ သူတို့ကို ပေးစားမည် ။
ဘရစ်တနီဖက်ကို သူ လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။
တင်းလုံးနေတဲ့ တင်ပါးအိအိတွေက လှလွန်းနေသည် ။
သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာ အနက်ရောင် ဘီကီနီ နှစ်လွှာလေးဘဲ ဝတ်ထားသည် ။ ဖြူဆွတ်ဆွတ် သူမ အသားအရည် အချိုးကျ ပါးလျတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး
ရွှေဝါရောင် ဆံပင်တိုတို မျက်လုံးပြာလဲ့လဲ့နဲ့ ဘရစ်တနီသည် ဟောလီးဝတ်က မင်းသမီးချောလေး တယောက်နဲ့ ဆင်သလိုလိုဘဲ ။
ပင်လယ်ကမ်းစပ် ကျယ်ကြီးမှာ မနက်တိုင်းလိုလို မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ လမ်းလျောက်ကြသည် ။
တတ်နိုင်ရင် သူ ရွှေတြိဂံနယ်မြေက သူ့အလုပ်တွေကို စိုင်းထွန်းနဲ့ ကျန်းကျန်းကို လွှဲထားပြီး အချိန် တော်တော်ကြာကြာ အနားယူချင်သည် ။ ဒီလို
စိတ် ဖြစ်လာတာလည်း ဘရစ်တနီကြောင့်လို့ ဆိုရမည် ။
ဘရစ်တနီက သူ့ကို ဥရောပဖက်ကို လျောက်လည်ဖို့ ခေါ်သည် ။ တိုက်တွန်းသည် ။ သူကလည်း သွားချင်သည် ။
သူ့မှာ ထိုင်း ပါ့စပို့ ( တ် ) ရှိသည် ။ ဘရစ်တနီနဲ့ လျောက်လည်ရတာကို သူ သဘောကျသည် ။
စိုင်းထူးကို တိုင်ပင်ကြည့်တော့ ရေခြားမြေခြားမှာ ရန်သူရဲ့ တိုက်ခိုက်တာတွေ ကြုံရနိုင်သည် မသွားပါနဲ့ ..လို့ တားသည် ။
( မပူပါနဲ့ကွာ.....ငါ့ကို လာသတ်မယ့် ရန်သူ မရှိနိုင်ပါဘူး....) လို့ ရယ်ပြီး သူ ပြောလိုက်သည် ။
ညတိုင်း ဘရစ်တနီနဲ့ သူ ကျကျနန လိုးသည် ။ ဘရစ်တနီက လိုးတဲ့နေရာမှာ တအားတော်သည် ။ အောက်ပေး တအားကောင်းသည် ။ ဘရစ်တနီရဲ့
စောက်ဖုတ်က ညှစ်အားကောင်းသည် ။ လီးကို စုပ်ယူပြီး သုတ်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်ဘဲ ပန်းထွက်သွားအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့ ( မျျော့ပါသည် လို့ မြန်မာတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်မျိုး )နဲ့ ဆိုတော့ သူ အစွဲကြီး စွဲနေသည် ။
သူတို့ လာအိုကမ်းဖက်မှာ လျောက်လည်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဘရစ်တနီက သူ့ကို နောက်ပေါက် ပေးလိုးသည် ။ သူ ဘရစ်တနီ့ နောက်ပေါက် ( စအို )
ကို လိုးရတာ ကြိုက်သွားသည် ။ အမြဲလိုဘဲ လိုးဖြစ်သည် ။
သူ့စိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ပေးသလို ဘရစ်တနီရဲ့ ပုလွေမှုတ်ကလည်း ပထမတန်း ။
မနက် လင်းအားကြီး လမ်း ထွက် မလျောက်ကြခင် ဘရစ်တနီက သူ့ကို မှုတ်ပေးသည် ။ တကယ့်ကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သေသေချာချာ မှုတ်တာ ။
ပြီးတဲ့အထိ မှုတ်ပေးတာက အမြဲ ။
သူ့သုတ်ရည်တွေကိုလည်း ပါးစပ်ထဲမှာ လွှတ်ခိုင်းသည် ။ ဘရစ်တနီသည် ( သုတ်ရည်မြိုတဲ့ ) ကောင်မလေး ။
သူတို့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လက်ချင်းတွဲပြီး လမ်းလျောက်ကြသည် ။ ဖိနပ် မပါဘဲ သဲစိုစိုပေါ်မှာ လျောက်ရင်း ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ငေးမောကြည့်ကြ
တာက သူတို့ရဲ့ နေ့စဉ် အလုပ် ။
လမ်းလျောက်ရာကို ဘော်ဒီဂတ် တလှေကြီး ခေါ်မသွားချင်ဘူး ။
ငယ်မွေးခြံပေါက် တပည့်ရင်း စိုင်းအွတ် ကိုဘဲ အနောက်ဖက် လှမ်းလှမ်းက လိုက်ခိုင်းသည် ။
စိုင်းအွတ်က အပြင်ထုတ် ဝတ်ထားတဲ့ ပွင့်ရိုက် ဒီဇိုင်း ဟဝိုင်ရင်ရှပ်ပွပွကြီး အောက်ထဲမှာ ပစ်စတိုသေနတ် တလက် ဖွက်ထိုး သယ်ဆောင်ပြီး သူတို့
အနောက်ဖက် က ခွာပြီး လိုက်သည် ။
းီနေ့ မနက် လေတိုက်သည် ။
ဘရစ်တနီရဲ့ ရွှေဝါရောင် ဆံပင်လေးတွေ လေမှာ တဖျတ်ဖျတ် လွင့်နေသည် ။
( ငါတို့ ဘယ်လ်ဂျီယန်ကို အရင်သွားမယ်..သိလား...ပြီးမှ အင်္ဂလန်.....နဲ့ ပြင်သစ်ကို သွားကြမယ်...)
ဘရစ်တနီ ဘိန်းဘုရင် ဘီလျံနာကြီးကို ရထားလို့ လုပ်ချင်တာ အကုန် လုပ်နိုင်တဲ့ ကံထူးသူလေး လို့ ဆိုရမည် ။
နေထွက်လာပြီ ။ စောစောကလောက် မမှောင်တော့ဘူး ။
ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးမှာ စပိဘုတ်လေး တစီး မောင်းလာနေသည် ။
မြန်လွန်းတဲ့ အရှိန်ကြောင့် စိုင်းအွတ်က သူလွယ်လာတဲ့ စစ်သုံးမှန်ပြောင်းနဲ့ ဘုတ်လေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။
စိတ်ထဲမှာ ထင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။
ရန်သူများလား ။
( ဗိုလ်ချုပ်ကြီး.....သတိထား.....ဒီဘုတ်ကို . . .)
စိုင်းအွတ် လှမ်းအော်လိုက်လို့ မဲခေါင်မြေခွေးလည်း အပြင်း မာင်းလာတဲ့ ဘုတ်လေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။
ဟာ....
စိုင်းအွတ်က အလန့်တကြား အော်လိုက်သည် ။
ဘုတ်ပေါ်က လူတွေရဲ လက်တွေထဲမှာ သေနတ်မဲမဲတွေကို တွေ့လိုက်ရလို့ ။
( ပြေး.............ပြေး....ဗိုလ်ချုပ်ကြီး.....ပြေး....)
စိုင်းအွတ် အော်နေတဲ့အချိန်မှာဘဲ ဘုတ်ပေါ်က လူသုံးယောက်က သူတို့ဖက်ကို မောင်းပြန် ခြေမှုန်းရေး ရိုင်ဖယ်တွေနဲ့ စတင် ပစ်ခတ်ကြသည် ။
စိုင်းအွတ် သူ့သေနတ်ကို ထုတ်ပြီး ဘုတ်ဆီကို ပြန်ပစ်သည် ။
သေနတ်သံတွေ သောသောညံသွားသည် ။
ကျည်ဆံတွေက မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ ဘေးက သဲတွေကို ဖွာကနဲ ဖွာကနဲ လွင့်ထွက်အောင် လာထိမှန်နေကြသည် ။
( ပြေး....ပြေး..........)
ပစ်ကွင်းက ဗြောင်ကြီး ။ သဲပြင်ပေါ်က မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ နောက်ကို ပြန်လှည့်ပြေးကြတာကို ဒလစပ် လိုက်ပစ်ကြသည် ။
စိုင်းအွတ်ကြီးက အသဲအသန် ခုခံပစ်ခတ်နေသည် ။
အား....
မဲခေါင်မြေခွေးကို ကျည်ထိမှန်သွားသည် ။
ဟာ.....
စိုင်းအွတ် မဲခေါင်မြေခွေး ဆီကို ပြေးသွားဖို့ ကြိုးစားသည် ။
သို့ပေမယ့် ဘုတ်ပေါ်က မောင်းပြန်သမားတွေရဲ့ ကျည်ဆံတွေက စိုင်းအွတ် ကျောပြင်ကို ထိမှန် ဖေါက်ထွင်းသွားသည် ။
အား....
စိုင်းအွတ် ဘိုင်းကနဲ လဲကျသွားသည် ။
ဘရစ်တနီလည်း မဲခေါင်မြေခွေးကို အတင်း တွဲပြီး ပြေးသည် ။
ထိုင်းနိုင်ငံ
ဘန်ကောက်မြိ်ု့ တနေရာက ဟိုတယ်လေး
မနက်စောစော ။
ဟိုတယ်လေးရဲ့ အပေါ်ထပ်က အခန်းတခန်းထဲ ။
စိုင်းထူး နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသည် ။
ကျန်းကျန်းနဲ့ နန်းစံမောင် တို့ ကြားထဲမှာ သူ မှောက်ရက်ကြီး အိပ်နေတာ ။
နှစ်ယောက်တယောက် အပြတ်ဆွဲထားလို့ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ စိုင်းထူးရော ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ရော ဖင်အပြောင်သားတွေနဲ့ ။
အင်... ဖုန်းသံ . . .
The Good The Bad and the Ugly ဇာတ်ကားထဲက တီးလုံး......
ဟင် ...
ဘောစိ တဦးတည်း ခေါ်တဲ့ ဖုန်း ။
( စိုင်းထူးပါ.......)
( စိုင်းထူး...ဘရစ်တနီ..ပါ....)
ဟာ.....
ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး . . . . .
ဖုန်းဲမှာ ဘရစ်တနီရဲ့ ငိုနေသံကို စိုင်းထူး ကြားလိုက်ရသည် ။
စိုင်းထူး ထထိုင်သည် ။
ဘရစ်တနီ...ဘာဖြစ်လဲဟင်..ငါ့ဘော့စ်ရော.....
( မင်းရဲ့ ဘော့စ် ..သေနတ်ထိတယ်.....အပစ်ခံရတယ်.......)
( ဘာ......)
" ကျင်ဟုတ်....."
" ကို.....ကိုစိုင်းထူး......"
" မင်း မဲခေါင်ကို အာခံရင် ဘယ်လို အဖြစ်ဆိုး ကြုံမယ် ဆိုတာ သိရက်နဲ့ ဘာကြောင့် လုပ်တာလဲ..."
" မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ..ကျုပ် အာမခံပါဘူး....အာမခံရဲပါဘူး....ကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း ဟုတ်ပါတယ်...သူ့မစတာ
တွေကြောင့် ကျုပ် ဘဝ တိုးတက် စိုပြေလာတာပါ.....ကြားစကားတွေ မယုံပါနဲ့.....ကိုစိုင်းထူး....."
" ငါ ကြားတာတော့ မင်း ယောက်ဖ စိုင်းလုံးကျောက်က အခု အင်အားတောင့် လက်နက်ကောင်းပြီး
အတော့်ကို ထောင်နေတယ် တဲ့...မင်း စိုင်းလုံးကျောက် ရဲ့ အရှိန်နဲ့ ငါတို့ကို ကာပြန်ဖို့ ကြိုးစားတာ
လား....."
" မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ....ကျုပ် တောင်းပန်ပါတယ်....ပြန်လွှတ်ပေးပါ ...ကျုပ် မကာပြန်ပါဘူး.....သစ္စာရှိပါတယ်
ဗိုလ်ချုပ်ကို ပြောပြပေးပါ...."
" မယုံဘူး.....မင်း ဒို့အဖွဲ့ကြီးကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ ထင်ရာစိုင်းနေတာကို ငါ ကြားပြီးသား..သိပြီးသား....
မင်းကို ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ လှန်ထားတာ....ခုတော့ ဘောစိက မင်းကို လုပ်ခိုင်းလိုက်တာကြောင့် ငါ လာ
ခဲ့တာ ကျင်ဟုတ်......"
" ဘာ...ဘာ.....ဘာလုပ်ခိုင်းလိုက်တာလဲဟင်....ကျုပ်ကို မသတ်ပါနဲ့ဗျာ...ကျုပ်မှာ မိသားစုနဲ့ပါ......"
" ငါလည်း ခိုင်းတာကို လုပ်ရတဲ့ကောင်ဘဲ ကျင်ဟုတ်.....မတတ်နိုင်ဘူး.....ကဲ...ထ.....ထ....သွားမယ်..."
" ဘယ်ကိုလဲဟင်....ဘယ်.....ဘယ်ကို သွားရမှာလဲ...."
"မင်းမေလင်မှဘဲ..ကြောက်တတ်နေလိုက်တာ.....ထောင်တုံးက ထောင်ပြီး.....မင်း ဘယ်ကို သွားရမယ် ဆိုတာကို ငါ မပြောနိုင်ဘူး..ဒါပေမယ့် ငရဲပြည် မဟုတ်သေးတာတော့ သေချာတယ်....."
ကျင်ဟုတ်ကို သူ့လူတွေက ဆွဲထူလိုက်ကြသည် ။
" ဟာ..ခက်တာဘဲဗျာ..အထင်လွဲတာပါ....ကျုပ် ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး..စိုင်းလုံးကျောက်နဲ့လည်း အဆက်အ
သွယ် မရှိပါဘူး........"
စိုင်းထူးကတော့ ကျင်ဟုတ် ဘာပြောပြော လှည့်မကြည့်တော့ဘူး ။ တံခါးပေါက်ကနေ အပြင်ကို
ထွက်သွားလိုက်ပြီ ။
တစ်တစ်တစ်...တစ်တစ်တစ် တစ်တစ်တစ်.....
" စိုင်းထူးပါ....."
သူ မသိတဲ့ နံပါတ်ပေမယ့် ဖုန်းကို ထူးလိုက်သည် ။
" ကိုစိုင်းထူး.....ကျန်းကျန်းပါ.....ဘယ်တော့ လာမှာလဲ....အလုပ်တွေ မပြတ်သေးဘူးလား......"
" ကျန်းကျန်း......အလုပ်တွေ ပြီးပါပြီ..ကျနော် လာခဲ့မယ်....."
" ဟုတ်ပြီ....ကျမ စောင့်နေမယ်....."
ကျန်းကျန်းကတော့ ခေါ်နေပြီ ။
ဒီအချိန်မှာ ရဲကြီး သူ့အနားကို ရောက်လာသည် ။
" ဆရာ....ကျနော်တို့ တောင်မြို့နားမှာ ဆွန်ကျဲရဲ့ တပည့်တွေနဲ့ ပစ်ခတ်ကြတဲ့အတွက် ရဲတွေ တမြို့
လုံး ပိုက်စိတ်တိုက် ရှာဖွေနေကြတယ်...စုံစမ်းနေကြတယ်.....ကျနော်တို့ တနေရာရာမှာ အောင်းနေကြရင်
ကောင်းမယ်..."
" အေး..ငါနားလည်ပါတယ်ကွာ....မပူစမ်းပါနဲ့......"
ဖုန်း မြည်လာပြန်သည် ။ ခေါ်သူကို ကြည့်လိုက်တော့ သဲသဲဆက်...။
ဖုန်းကို မကိုင်..အိတ်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ကားပေါ်ကို တက်လိုက်သည် ။
ကားမောင်းပေးတဲ့ စိုင်းချိုက " ဘယ်သွားမလဲ ဆရာ...." လို့ မေးလိုက်တော့ " ငါတို့ တောင်ကြီးကို
ပြန်မယ်....." လို့ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
စိုင်းချိုက ကားကို မောင်းထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်ပေမယ့် သစ်လွင်တောက်ပတဲ့ ကားကြီးတစီးက သူတို့ကား
အရှေ့မှာ ပိတ်ရပ်လိုက်လို့ ထွက်လို့ မရလို့ ပိတ်ရပ်လိုက်တဲ့ ကားကြီးကို ဆဲလိုက်သည် ။
သို့ပေမယ့် ကားကြီးရဲ့ နောက်ခန်းက နုပျိုလတ်ဆတ်တဲ့ ကောင်မလေး တယောက် ဆင်းထွက်လာတာ
ကို သူတို့အားလုံး တွေ့လိုက်ကြရသည် ။
" အဲဒါ ကျင်ဟုတ်ရဲ့ သမီး....."
စိုင်းချိုက တီးတိုး ပြောလိုက်သည် ။
ကောင်မလေးက စိုင်းထူးတို့ကားဆီကို လျောက်လာသည် ။
" ဦးဦးက ဦးစိုင်းထူးလားဟင်....."
" ဟုတ်တယ်.....မင်းက ဘယ်သူလဲ....."
" မီးက ဦးကျင်ဟုတ်ရဲ့ သမီးပါ...သမီးနံမည်က လီလီဟုတ် ပါ...."
" မင်း ဘာပြောချင်လဲ....."
" မီးရဲ့ မာမီ နဲ့ မီးက ဦးဦးနဲ့ စကားပြောချင်လို့......ခွင့်ပေးမလားဟင်....."
" ငါ အချိန်မရှိဘူး......မင်းတို့နဲ့ တွေ့စရာ အကြောင်းလည်း မရှိဘူး......"
" ကျေးဇူးပြုပြီး မီးတို့ကို ခဏလေး အချိန်ပေးပါလား....."
ကျင်ဟုတ်ရဲ့ သမီးသည် အရမ်းကို လန်းနေသည် ။ အသားလေးက ဖြူဆွတ်ဆွတ် ကိုယ်လုံး အချိုးအ
ဆက်ကလည်း အမို့အမောက် အကွေ့အကောက်တွေက သူ့နေရာနဲ့သူ ကြည့်ကောင်းနေသည် ။
" မရဘူး...ချာတိတ်...မင်းတို့နဲ့ ပြောစရာ ဘာမှ မရှိဘူး....ငါတို့ကား အရှေ့က ဖယ်လိုက်...."
စိုင်းထူးက ကားမောင်းပေးတဲ့ စိုင်းချိုကို ကားကို အနောက်ဆုတ်ပြီး ကွေ့ထွက်ဖို့ ပြောလိုက်သည် ။
လီလီဟုတ် မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ရပ်ပြီး ကျန်ခဲ့သည် ။
စိုင်းထူး အတွက်အရေးကြီးနေတာက တာချီလိတ် ရောက်နေတဲ့ ကျန်းကျန်းဆီကို အမြန်ဆုံး အရောက်သွားဖို့ပါ ။
အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ
ဘာလီကျွန်း က
ကြယ်ငါးပွင့် အဆင့် ဟိုတယ်ကြီး တခုထဲမှာ
မဲခေါင်မြေခွေး ရောက်နေသည် ။ တယောက်ထဲ မဟုတ် ။ ဘရစ်တနီ ဘလက်Brittany Black နဲ့ ။
နှစ်ပေါင်းများစွာ ရွှေတြိဂံနယ်မြေဒေသ တခွင်မှာ အပတ်တကုပ် အလုပ်လုပ်ခဲ့တဲ့ မဲခေါင်မြေခွေးသည် အခုအချိန်မှာ တအား ချမ်းသာနေပြီ ။ နောက်
လိုက်နောက်ပါတွေ တပုံတပင်နဲ့ ။ လက်နက်ကိုင်တပ်ဖွဲ့ကြီးကို ဦးဆောင်နေတဲ့ ခေါင်းဆောင်တယောက်လည်း ဖြစ်နေပြီ ။
လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်တဲ့ ရွှေဖြစ်တဲ့ လူတယောက်မို့ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ ရနေသည် ။
ဘရစ်တနီဘလက်နဲ့ တွေ့ပြီးတဲ့နောက် တောတွင်းစခန်း စက်ရုံ ( ၂ ) လို့ အမည်ပေးထားတဲ့ သူ့ရဲ့ မူးယစ်ဆေးမျိုးစုံ ထုတ်လုပ်တဲ့ နေရာကနေ
ခေါ်လာခဲ့တဲ့ ရှမ်းမချောလေး ကျန်းကျန်း ( ခေါ် ) နန်းခမ်းမုန်းကိုတောင် မေ့နေပြီ ။
တဖက်ကမ်း ထိုင်းနို်င်ငံနဲ့ လာအိုနို်င်ငံထဲမှာ သူနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ အနှံ့လည်ပတ် ဇိမ်ခံခဲ့ပြီးပြီ ။
ဘရစ်တနီနဲ့ အနောက်ဥရောပနဲ့ အမေရိကန်ဖက်ကို ခရီးဆန့်ချင်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ မူးယစ်ဆေးဝါး ဖြန့်ချီခဲ့တဲ့ နံမည်ဆိုးကြောင့် သူ့ကို အနောက်ဥရောပနဲ့ အမေရိကန်က မူးယစ်ဆေး တိုက်ဖျက်တားဆီးရေး အဖွဲ့တွေက သူ့ကို မျက်ခြေမပြတ် စောင့်ကြည့်နေကြသည် ။ သူ့ကို အဲဒီ
ဖက်နို်ငငံတွေကို မလာနိုင်အောင် တားဆီးပိတ်ပင်ထားသည် ။
ဘရစ်တနီရဲ့ အကြံပေးချက်အရ အင်ဒိုနီးရှားက ဘာလီကျွန်းကို သူ ထွက်လာခဲ့သည် ။
တဖက်ကပ်ရက် ထိုင်းနိုင်ငံထဲမှာ လိုတော့ သူ့မှာ နောက်လိုက်နောက်ပါ များများစားစား မပါခဲ့ ။ သူ့ရဲ့ အနီးကပ် သက်တော်စောင့်တွေ ဖြစ်ကြတဲ့
စိုင်းအွတ် စိုင်းနွတ် ညီနောင် နဲ့ ဘရစ်တနီကို လိုအပ်တာတွေ လုပ်ကိုင်ပေးနိုင်ဖို့ သူ့ငယ်မွေးခြံပေါက် အိမ်အကူ အယ်နာဘဲ ပါခဲ့သည် ။
သူ့ကို အင်ဒိုနီးရှားမှာ ဘယ်သူမှ မသိဘူး လို့ မဲခေါင်က ယူဆသည် ။
ဒါကြောင့် ကျန်းကျန်း အတွက်ကိုဘဲ စိတ်ပူပြီး စိုင်းထူးကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ခိုင်းသည် ။
ကျိုင်းတုံ တာချီလိတ်ဖက်မှာက ကျင်ဟုတ်ရဲ့ ယောက်ဖ စိုင်းလုံးကျောက် ဆိုတဲ့ နောက်ပေါက် တယောက်က လူသူလက်နက် အင်အား တောင့်တင်း
ခိုင်မာပြီး တော်တော် ဂျိုကြွနေသည် လို့ သူ့လူတွေက သတင်းပို့ထားသည် ။
အဲဒီ စိုင်းလုံးကျောက်သည် အင်ဒိုနီးရှား အထိတော့ မပေါက်ရောက်နိုင်လို့ သူ ထင်သည် ။
ဒါကြောင့် ဘရစ်တနီနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး အနားယူ ပျော်မည် လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ထားသည် ။
ဟိုတယ်ခန်းက ( ရှယ်...) အကောင်းစား ။ စျေးအကြီးဆုံး အခန်းကြီး ။
မှန်ပြူတင်းကျယ်ကြီးကနေ ပင်လယ်ပြင်ကို လှမ်းမြင်နေရတဲ့ အမြင့်ထပ်က အခန်း ။
သူတို့ ဟိုတယ်ခန်းရဲ့ အပြင်ဖက်မှာ စိုင်းအွတ်နဲ့ စိုင်းနွတ်တို့က တလှည့်စီ နေ့ရောညပါ စောင့်ပေးကြသည် ။
ဘေး ကပ်ရက် အခန်းမှာ ဒေါ်အယ်နာ နေသည် ..။
ဘရစ်တနီဘလက် ရေချိုးနေသည် ။
ရေချိုးခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ရေပန်းအောက်မှာ ရပ်ပြီး တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး ချိုးနေသည် ။ ရေချိုးခန်း တံခါးကို ပိတ်မထားလို့
ရေမြုပ်မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ မဲခေါင်မြေခွေး ဘရစ်တနီ ရေချိုးနေတာကို တွေ့နေရသည် ။ အချိုးကျ လှပတဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို သူ
လှမ်းကြည့်နေသည် ။
တအားကို ကိုယ်လုံး လှတဲ့ ကောင်မလေး ။
တီတုတီတု တီတုတီတု
ဖုန်းလာသည် ။ ကြည့်လို်က်တော့ စိုင်းထူး ခေါ်တာ ဖြစ်နေသည် ။
( ဘာထူးလဲကွ...စိုင်းထူး......)
( ကျနော် တာချီလိတ် ရောက်ပြီ.....ဗိုလ်ချုပ်....ကျန်းကျန်း နေကောင်းပါတယ်.....သူနဲ့ ကျနော် မနက်ဖန်မနက် ဘန်ကောက်ကို ကားနဲ့ သွားပါမယ်...)
( အေး..အေး..ကောင်းတယ်.....)
( ဗိုလ်ချုပ် လူနှစ်ယောက်ဘဲ ပါခဲ့တယ်ဆို..ကျနော် လူထပ် ပို့ပေးလိုက်မယ်.....)
( မလိုပါဘူးကွာ..ဒီမှာ အေးချမ်းပါတယ်.....)
ဒီအချိန်မှာ ရေချိုးလို့ ပြီးသွားတဲ့ ဘရစ်တနီ ဘလက်သည် မဲခေါင်မြေခွေး ရှိတဲ့နေရာကို ရောက်လာသည် ။ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ မွေးပွ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး တထည်ကို ပတ်ချည်ထားသည် ။
( ဗိုလ်ချုပ်..သတိဆိုတာ ပိုတယ် မရှိဘူး..ကျနော် စိုင်းချိုတို့ကို လွှတ်လိုက်မယ်ဗျာ.....)
( နေပါစေ..မလိုဘူး..ဒါဘဲ..ဒါဘဲ.....နောက်မှ ငါခေါ်မယ်...)
ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်သည် ။ ဘရစ်တနီက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ သူ့အရှေ့ကို ရောက်နေပြီလေ ။
သူ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဆွဲဖြည်ပစ်လိုက်သည် ။( ရ )
တာချီလိတ်မြို့ရဲ့ တဖက်ကမ်းက မယ်ဆိုင်မြို့ကနေ ထိုင်းနိုင်ငံရဲ့ မြို့တော် ဘန်ကောက်မြို့ကို ထွက်ခဲ့
ကြတဲ့အခါ ကျန်းကျန်း စီးတဲ့ကားပေါ်မှာ သက်တော်စောင့် နန်းစံမောင် နဲ့ စိုင်းထူးတို့ လိုက်ပါပြီး
ရဲကြီး စိုင်းချို စိုင်းထွဋ်တို့အဖွဲ့က နောက်ကားတစီးနဲ့ လိုက်ကြသည် ။
စိုင်းထူးသည် မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အမိန့်ကို တသွေမတိမ်း လိုက်နာတဲ့ သားတပည့် ။
ကျန်းကျန်း လုပ်ချင်တာ ဖြစ်ချင်တာ မင်း အကုန်လုံး လုပ်ပေးလိုက် လို့ မဲခေါင်မြေခွေးက မှာတာမို့
ကျန်းကျန်း အတွက် ခိုင်းတာ လုပ်ပေးဖို့ သူ အဆင်သင့်ပါ ။
မယ်ဆိုင်က စမထွက်ခင် သူတို့အဖွဲ့ထဲက သွက်လက်ချက်ခြာပြီး အားကိုးရတဲ့ အာနိုး ဆိုတဲ့ တပည့်
တယောက်နဲ့ တခြား နောက်လိုက် သုံးယောက်ကို အင်ဒိုနီးရှား ဘာလီကျွန်းကို လိုက်သွားခိုင်းလိုက်
သည် ။ မဲခေါင်မြေခွေးအတွက် စိုးရိမ်လို့ ။ စိတ်ပူလို့ ။
ကျန်းကျန်းသည် တလမ်းလုံး ကားလမ်းဘေး တလျောက် ခုံစားပွဲလေးတွေနဲ့ ရောင်းနေတဲ့ သစ်သီးတွေ
ကို ကားရပ်ခိုင်းပြီး အားလုံးအတွက် ဝယ်ကျွေးသည် ။ ပိန္နဲသီး..ဖရဲသီး...နာနတ်သီးတွေ စားကြရင်း ကျန်းကျန်းရယ်...နန်းစံမောင်ရယ်..စိုင်းထူးရယ် စကားတွေ ပြောလာကြသည် ။ နန်းစံမောင်သည် အခု
ထိ အပျိုကြီးဘဲ ဆိုတာကို စိုင်းထူး သိလိုက်ရသည် ။
လမ်းခရီး တလျောက် နားနေစခန်းတွေကို ဝင်ရင်လည်း ကျန်းကျန်း စားချင်တဲ့ စားစရာဆိုင်ကို ဝင်သလို
ကျန်းကျန်းရဲ့ လုံခြုံရေးကိုလည်း စိုင်းထူးနဲ့ နန်းစံမောင်တို့က အထူး သတိထား စောင့်ကြပ်ပေးကြ
သည် ။
ကျန်းကျန်း ကော်ဖီသောက်ချင်တယ် ဆိုလို့ ဆဲဗင်းအလဲဗင်း ဆိုင်လေးမှာ စိုင်းထူး ကော်ဖီ ဝင်ဝယ်သည် ။ ကျန်းကျန်းက " ကိုစိုင်းထူး မန္တလေးကို သွားနေတုံး ကျန်းကျန်း တာချီလိတ်မှာ စျေးထွက်ဝယ်တဲ့ တနေ့ လူတယောက်က အတင်း လာရောတယ် သိလား......" လို့ ကော်ဖီသောက်ရင်း ပြောလိုက်လို့
စိုင်းထူးလည်း " ဟင်...ဘယ်ကလူလဲ...." လို့ မေးလိုက်သည် ။
" လူလတ်ပိုင်း မြန်မာတယောက်ဘဲ...သူ့ကိုယ်သူ ကိုကိုလတ် လို့ မိတ်ဆက်တယ်.....ကျန်းကျန်းက ခပ်
တည်တည်နေတာလည်း မရဘူး..အတင်းကို မျက်နှာပြောင်နဲ့ ဝင်ရောတာ..."
" ကျန်းကျန်း တယောက်ထဲလား.......လုံခြုံရေးအတွက် ဘယ်သူပါသလဲ....."
" နန်းစံမောင် ရယ်.....ဦးခွန်မိုင်းရယ် အမြဲ ပါပါတယ်.....ဘာလို့လဲ...."
" ဒီလူကို မတားဖူးလား....."
နန်းစံမောင်က " ကျမတို့ တားတာပေါ့...ဒီလူကို လာမနှောက်ယှက်ဖို့ တင်းတင်းမာမာ ပြောပါတယ်....မ
ရဘူး...တော်တော့်ကို ပြောင်တဲ့လူ...." လို့ ဝင်ပြောလိုက်သည် ။
" ဘယ်သူပါလိမ့်....ဘာရည်ရွယ်ချက်လဲ...."
နန်းစံမောင်က " ကျန်းကျန်းကို ကြိုက်လို့ လာကပ်လာရောတယ် လို့ဘဲ ထင်ရတာဘဲ....ကျမ ဖုန်းနဲ့
ဓါတ်ပုံရိုက်ထားလိုက်တာ ရှိတယ်...ကြည့်မလား..ကိုစိုင်းထူး....." လို့ ပြောပြီး ဖုန်းက ပုံကို ပြသည် ။
" ဒီလူကို တွေ့ဖူးသလိုဘဲ.....ဘယ်မှာ မှန်းတော့ မသိဘူး....အင်း.......ဘာကောင်လဲ......ဒီကောင်....."
လို့ စိုင်းထူး ဓါတ်ပုံကို သေသေချာချာ ကြည့်နေသည် ။
" ကိုစိုင်းထူး..မပူပါနဲ့....ကျန်းကျန်းက လှလို့ လာချဉ်းကပ်တာ ဖြစ်မှာပါ....." လို့ နန်းစံမောင်က ပြောလိုက်သည် ။
ကျန်းကျန်းက " ဘန်ကောက်မြို့ကို ရောက်ရင် ကျမကို နိုက်ကလပ်တွေ ခေါ်သွားပြပေးနော် ကိုစိုင်းထူး
ကျမက တောသူ..ဒါတွေ မရောက်ဖူးဘူး . .ကြားဖူးတာဘဲ ရှိတယ်...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ စိုင်းထူးက
" စိတ်ချ....ကျန်းကျန်း......သွားချင်တာတွေ အကုန်လုံး လိုက်ပို့ပေးမယ်...." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဘန်ကောက်မြို့ကို ရောက်သွားတော့ သူတို့အုပ်စုကို ဘန်ကောက်မြို့မှာ နေတဲ့ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ တပည့်ရင်း တယောက် ဖြစ်တဲ့ ကက်နက်မင်းအောင်က သူတို့ကို ကြိုဆိုနေသည် ။ မဲခေါင်မြေခွေး ပိုင်
တဲ့ အိမ်မှာ သူတို့ အားလုံး တည်းခိုဖို့ ကက်နက်မင်းအောင်က စီစဉ်ထားသည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အိမ် ဆိုတော့ တကယ့်ကို အမိုက်စား ။
ကျန်းကျန်း စားချင်တာကို ကက်နက်မင်းအောင်က စီစဉ်ပေးသည် ။ သွားချင်တဲ့နေရာတွေကိုလည်း အကုန် လိုက်ပို့ပေးဖို့ စိုင်းထူးနဲ့ တိုင်ပင်ကြသည် ။
အိမ်ကြီးထဲမှာ ကျန်းကျန်းနဲ့ အတူ နန်းစံမောင်နဲ့ စိုင်းထူးတို့ဘဲ နေကြပြီး ကျန်တဲ့ တပည့်တွေက
နောက်ဖေးက အိမ်စေတန်းလျားမှာ နေကြသည် ။ ခြံထဲမှာ ကင်း တယောက်တလဲ စောင့်ပေးကြသည် ။
ကျန်းကျန်းက " အကိုကြီးက ကျန်းကျန်းကို သူ့အလုပ်တွေကို သင်ပေးတယ်...ခိုင်းတယ်...သူ အနားယူ
တဲ့အခါ ကျန်းကျန်းကို ခေါင်းဆောင် အဖြစ် ထားမယ် တဲ့...သူက ကျန်းကျန်းကို ကိုစိုင်းထူးရဲ့ အကူ
အညီနဲ့ အဖွဲ့ကြီးကို ဦးဆောင်ခိုင်းနေတယ်....." လို့ စိုင်းထူးကို ပြောပြသည် ။ စိုင်းထူးက " ကျနော်
အစစ လုပ်ပေးမှာပေါ့....စိတ်မပူပါနဲ့...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ညဖက်မှာ သူတို့ အပြင်ထွက်လည်ကြသည် ။ အရင်ဆုံး ကုန်တိုက် ပလာဇာကြီးတွေကို လျောက်သွား
ကြသည် ။ ကျန်းကျန်းလည်း စိုင်းထူးတို့ အုပ်စု အားလုံးအတွက် လက်ဆောင်တွေ ဝယ်ပေးသည် ။
သူတို့ ညနေစာကို ပင်လယ်စာ စားသောက်ဆိုင် တဆိုင်မှာ စားကြသည် ။
အဖွဲ့သား အားလုံးကို စေတနာထား ကျွေးမွေးတဲ့ ကျန်းကျန်းကို သူတို့အားလုံး သဘောကျကြသည် ။
နိုက်ကလပ်တွေကို လိုက်ပြတဲ့အခါ ကျန်းကျန်းနဲ့ အတူ စိုင်းထူးနဲ့ နန်းစံမောင်တို့ဘဲ လိုက်ကြပြီး ကျန်တဲ့ တပည့်တွေကို လမ်းထိပ် ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကားထဲမှာဘဲ စောင့်ခိုင်းသည် ။ လိုအပ်မှ ဖုန်းဆက်ခေါ်မည် လို့ စိုင်းထူးက သူတို့ကိုပြောသည် ။
များသောအားဖြင့် ကလပ်တွေက စင်မြင့်ပေါ်ကို သေးမျှင်တဲ့ ဘီကီနီ ရေကူး ဝတ်စုံလေးတွေနဲ့ လှုပ်ခါ
ကပြနေတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ဘီယာ ၀ိုင် သောက်ရတဲ့ ဟာမို့ ဝင်ကြည့်ရင်း စိုင်းထူးက
ဘီယာ ကျန်းကျန်းနဲ့ နန်းစံမောင်တို့က ၀ိုင် သောက်ကြသည် ။
တနေရာပြီး တနေရာ ဝင်ကြည့်ကြသည် ။ ထိုင်သောက်ကြသည် ။
ကျန်းကျန်းက " တကယ်ပျော်တယ်ကွာ..ကိုစိုင်း...." လို့ပြောသည် ။ နန်းစံမောင်လည်း သောက်တာများ
လို့ အရှိန်ရနေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။
သန်းကောင်ကျော်မှ အိမ်ကို ပြန်ရောက်ကြသည် ။
စိုင်းထူးက ရဲကြီးနဲ့ စိုင်းချိုတို့ကို ခေါ်ပြီး " ကင်းတာဝန်ကျတဲ့သူက မပေါ့ဖို့ မအိပ်ဖို့ " သေသေချာချာ
မှာသည် ။
ဘန်ကောက်မြို့မှာပေမယ့် ရန်သူဆိုတာ အလစ်ချောင်းနိုင်သည် ..မန္တလေးမှာ သဲသဲဆက်ကို ပြန်ပေးဆွဲ
သွားတာကိုဘဲ နမူနာ အဖြစ် သတိထားရမည် လို့ ပြောသည် ။
သူကိုယ်တိုင်လည်း အခန်းတခန်းထဲ ဝင်မအိပ်ဘဲ ကျန်းကျန်းနဲ့ နန်းစံမောင်တို့ရဲ့ အိပ်ခန်းတွေရဲ့ အပြင်ဖက် ဆိုဖါပေါ်မှာဘဲ အိပ်သည် ။ သူ တာဝန်ယူစောင့်ရှောက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျန်းကျန်းကို ဘာတခု
မှ အန္တရာယ် မဖြစ်စေချင်ဘူး ။
စိုင်းထူး မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည် ။
ဘယ်လောက် ကြာကြာ အိပ်ပျော်သွားသလဲ မသိ ။ သူ့အသားကို ထိတွေ့နေတဲ့ အထိအတွေ့တွေ
ကြောင့် ဖျတ်ကနဲ နိုးသွားသည် ။
စိတ်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ။
သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ တစုံတယောက် ရောက်နေသည် ။ အသားစိုင် အိအိကြီးနှစ်ခိုင်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့်
အပေါ်ရောက်နေတဲ့ တစုံတယောက်ဟာ မိန်းမတယောက် ဆိုတာ ချက်ချင်း သိလိုက်သည် ။
ဘယ်သူလဲ....။ ချက်ချင်း ဆိုသလိုဘဲ သိလိုက်တာက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ရောက်နေတာ ကျန်းကျန်း ဆိုတာကိုပါဘဲ ။ ( ၈ )
စိုင်းထူးရဲ့ အကျင်္ ီက ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်နေသည် ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်တဖက်က စိုင်းထူးရဲ့ ရင်ဘတ် တခုလုံးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။
မဖြစ်သင့်ဘူး ဆိုတာကို သိလို့ ချက်ချင်းဘဲ ရုန်းဖယ်ဖို့ စိုင်းထူး ကြိုးစားလိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် ကျန်းကျန်းက သူ့ကို အတင်းကြီး ဖက်ထားတဲ့အပြင် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပါ ဖိကပ် စုတ်လာသည် ။
တခြားသူတွေ မလုပ်နိုင်အောင် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရမယ့် သူ့လိုလူက ဘယ်လိုမှ ကျန်းကျန်းနဲ့ ဒီလို ဖြစ်လို့ မဖြစ်ဘူး ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဆီက ရှောင်ကွင်းဖို့ သူ ကြိုးစားလိုက်သည် ။
( မကောင်းဘူးထင်တယ်...ကျန်းကျန်း......မဖြစ်သင့်ဘူး....)
( ရှူး......မပြောနဲ့......)
ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်တဖက်က စိုင်းထူးရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းဆီကို ရောက်သွားသည် ။
ကျေးဇူးရှင် ဘောစိရဲ့ မိန်းမကို မဖေါက်ပြန်ချင်ဘူး ။
( ဟိတ်...သူက တခြားစော်နဲ့ သွားကဲနေတာ..ကျန်းကျန်းလည်း လုပ်ချင်တာ လုပ်မှာဘဲ.......နောက်ပြီးလေ....သူက ကျန်းကျန်းကို တရားဝင် လက်ထပ်ယူထားတာလည်း မဟုတ်ဘူး....)
ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် စိုင်းထူး မထိချင်ပါ ။
မစားကောင်းတဲ့ အသီးကို သူ မစားသင့်...မစားချင်ပါ ။
အမွိုင်တုံးက သူ လုပ်ခဲ့ပေမယ့် မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ စော်ကိုတော့ သူ မလုပ်ချင်ဘူး ။
ခက်တာက ကျန်းကျန်းက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ တက်ခွထားသည် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက လာထိကပ်နေသည် ။ ပိုဆိုးတာက ကျန်းကျန်းက
သူ့ကိုယ်လုံးကို ခွထားပြီး အပေါ်ကနေ ဖိပွတ်နေတာကြီး ။
မာတောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်း အပေါ်ကို ကျန်းကျန်းက ပွတ်နေတာ ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်တဖက်က သူ ဝတ်ထားတဲ့ ကာကီဘောင်းဘီကို ဖွင့်နေသည် ။ လက်ကလေးက ဇစ်ကို ဆွဲချပြီးတဲ့နောက် အထဲက တအား မာကြောပြီး ထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကို ကိုင်လိုက်တော့ စိုင်းထူး တွန့်ကနဲ တုန်လှုပ်သွားသည် ။
အတွေ့အထိကို မလွန်ဆန်နိုင်သလို ဖြစ်သွားရသည် ။ ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်တဖက်က သူ့လိင်တန်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူပြီး အဝတ်မဲ့နေတဲ့ သူမရဲ့ ရင်စိုင်ကြီး တလုံးအပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
( နို့တွေကို နယ်ပေးကွာ..ကိုစိုင်း.......)
( ငါ..ငါ.......ဗိုလ်ချုပ်ကို ဘယ်လို မျက်နှာချင်း ဆိုင်လို့ ရတော့မလဲ......)
( စိတ်မပူနဲ့ ကိုစိုင်း...ကျန်း သူ့ကို ခွင့်တောင်းပြီးပြီ.....)
( ဟင်.....)
( ဟုတ်တယ်.....သူက ခွင့်ပြုတယ်.....သူက ကိုစိုင်းကိုလည်း ကျန်း လိုချင်တာ လုပ်ချင်တာ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးဖို့ အမိန့်ပေးပြီးသားဆို.....)
ဟာ....သူ့ကို မဲခေါင်ကြီး ပြောတာကို ခုမှ သေသေချာချာ စဉ်းစားမိသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ကျန်းကျန်းရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက သူ့ တန်ဆာချောင်းရဲ့ ထိပ်ပိုင်းနေရာကို ဖွဖွလေး ပွတ်နေတာက တကယ့်ကို ( ကောင်း ) သည် ။
အိုး....
ဆုပ်ကိုင်မိနေတဲ့ ကျန်းကျန်းရဲ့ ရင်သားကြီးပေါ်က သူ့လက်သည်လည်း ချောမွတ်တင်းလုံးနေတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်မိသွားသည် ။
( ကိုစိုင်းရယ်....ကိုစိုင်း..ကျန်းကို ကြိုက်တယ် ဆိုတာ ကျန်း သိနေပါတယ်....ကျန်းတို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ( ချစ် ) ပစ်လိုက်ကြရအောင်ပါ )
ကျန်းကျန်းက ပြောလိုက်ရင်း စိုင်းထူးရဲ့ လည်ပင်းကို ဖွဖွလေး နမ်းစုတ်ပေးလိုက်သည် ။
း ဒီအချိန်မှာ ကျန်းကျန်းရဲ့ လိင်တန်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားတဲ့ လက်ကလည်း ခပ်သွက်သွက် ပွတ်တိုက်လာသည် ။
ချောမောတောင့်တင်းတဲ့ ကျန်းကျန်းကို သူ တိတ်တခိုး ကြိုက်မိခဲ့သည် ဆိုတာကိုတော့ သူ ဝန်ခံသည် ။ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ လက်ထပ်မယ့် ကောင်မလေး မို့ စေ့စေ့ မကြည့်မိအောင် သူ သတိထား ဆင်ခြင်ခဲ့သည် ။ အခုလို အခြေအနေ ရောက်မှတော့ သူ့စိတ်တွေကို ဆက်ပြီး မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပါ ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်လည် စုတ်ယူလိုက်မိပြီ ။
လက်တဖက်က သူမရဲ့ ရင်စိုင်လှလှကြီးကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်သလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်ကလည်း အဝတ်မဲ့နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူမရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ရောက်သွားရလေသည် ။
အို...အရည်တွေ အရမ်းကို စိုရွှဲနေပါလား.....( ၉ )
အမွှေး ရိပ်ထားတဲ့ ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်က မို့ဖေါင်းပြီး အရမ်းလှနေသည် ။
ထူထဲတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ကာမအရည်ကြည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေသည် ။ ကျန်းကျန်းကို စတွေ့ဖူးထဲက ဒီကောင်မလေးသည် စောက်ဖုတ် တအား လှလိမ့်မည်လို့ သူတွေးထင် စိတ်ကူးခဲ့မိသည် ။ သူထင်မြင်ခဲ့တာက မှန်နေသည် ။
( ဘာကြည့်တာလဲ....ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ......)
ကျန်းကျန်းရဲ့ မေးသံလေးက ဖိတ်ခေါ်နေတဲ့ သဘော ။
စိုင်းထူးလည်း ကျန်းကျန်း ရဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဆွတ်ဆွတ်တွေ ကြားထဲကို ခေါင်းထိုးအပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်လှလှကြီးကို နမ်းပစ်လိုက်သည် ။
( အို....အူး......)
ကျန်းကျန်းရဲ့ နုတ်ဖျားက ညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။ ကျန်းကျန်းနဲ့ လက်တွေချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း စောက်ဖုတ်ကို သူ ယက်သည် ။
ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ သူ့စိတ်တွေကို လွှတ်ပစ်လိုက်ပြီ ။
ကျန်းကျန်းကို တဝကြီး စိတ်တိုင်းကျ ( လိုး ) ပစ်လိုက်ဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ ။
ကျန်းကျန်းလည်း မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ ကင်းကွာနေတာ ကြာလို့ တအား ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။
သူမရဲ့ လိုအင်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးရမယ့် တာဝန် ရှိနေပြီ ။
ဒါကြောင့်လည်း မဲခေါင်မြေခွေးက ကျန်းကျန်း လိုချင်တာတွေ မှန်သမျှကို လုပ်ကိုင်ပေးလိုက်ပါ လို့ သူ့ကို ဖုန်းနဲ့ သေသေချာချာ မှာတာ ဖြစ်မည် ။
ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနန ယက်ပေးနေတဲ့အချိန် သူ့လျာထိပ်နဲ့ စောက်စိလေးကို အကြိမ်ကြိမ် ထိုးဆွကစား ကလိပေးသလို စောက်ဖုတ်
အတွင်းထဲကို လျာနဲ့ ထိုးပေးလိုက်လို့ ကျန်းကျန်းလည်း အရမ်းကို သဘောကျနေသည် ။
( ကိုစိုင်းက သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲကွာ...အား......အမလေး.........ဟင့်......အဲလိုလေး...ကောင်းတယ်.....ကောင်းလိုက်တာ....) ဆိုပြီး တတွတ်တွတ်
ပြောဆိုနေသည် ။ မျက်စိစုံပိတ်ပြီး သူယက်ပေးတာတွေကို သဘောကျ ကျေနပ်နေသည် ။
တအားထန်နေတဲ့ ကျန်းကျန်းကို အိပ်ခန်းထဲကို လက်ဆွဲခေါ်ဆောင်သွားလိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ ကပ်ရက် တဖက်ခန်းထဲက သေနတ်တလက်ကို ကိုင်ပြီး ထွက်လာတဲ့ သက်တော်စောင့် နန်းစံမောင်ကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။
နန်းစံမောင်သည် ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံလေးကို ဝတ်ထားသည် ။
အတွင်းက ဘာမှ အခုအခံ မပါလို့ နန်းစံမောင်ရဲ့ ရင်စိုင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည် ။
ကျန်းကျန်းက ( စံမောင်...လာ....လာခဲ့.....) လို့ ခေါ်လိုက်သည် ။
နန်းစံမောင်က ( အသံတွေ ကြားလို့ တခုခု ဖြစ်သလား ဆိုပြီး ထွက်လာကြည့်တာ ကျန်းကျန်း...) လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူတို့နဲ့အတူ ကျန်းကျန်းရဲ့
အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်သွားသည် ။
အဝတ်မဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်က ကုတင်ကြီးပေါ်ကို လှမ်းတက်လိုက်ကြသည် ။
( စံမောင်...လာလေ......)
ကျန်းကျန်းက ခေါ်လိုက်တော့ နန်းစံမောင်လည်း ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာသည် ။ သူမရဲ့ ညဝတ်အကျင်္ ီက တိုလွန်းတာကြောင့် သူမရဲ့ ပေါင်တန် ဖြူဖြူ နှစ်ဖက်ကို စိုင်းထူး တွေ့နေရသည် ။ ချောမွတ် ဖွေးဖြူနေတဲ့ ပေါင်တန်တွေက တပ်မက်စရာကြီး ။ ပေါင်တန်တွေရဲ့ အရင်းပိုင် ဆုံရပ်မှာ ရှိနေတာကို တွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြသွားရသည် ။ ရင်စိုင်ကြီးတွေကတော့ တကယ့်ကို ( ရှယ် ) ဘဲ ။
( လာ....စံမောင်.....ဝတ်ထားတာကို ချွတ်လိုက်.....မရှက်နဲ့....ညည်း ကိုစိုင်းကို တဖက်သပ် ကြိုက်နေတာ သိပြီးသား.....)
ကျန်းကျန်းသည် နန်းစံမောင်ရဲ့ လက်ကလေး တဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး စိုင်းထူးရဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီး အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
နန်းစံမောင်လည်း ညဝတ်လေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး စိုင်းထူးရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို တအားကြီး ဆုပ်ညှစ်ထားသည် ။ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ဖြစ်မည် ။
( ကိုစိုင်းကို စုတ်ပေးလိုက်လေ....)
( စံမောင်...မ......မ....မစုတ်တတ်ဘူး.....ကျန်းကျန်း...)
( မပူနဲ့.....ငါ ညည်းကို သင်ပေးမယ်.....စံမောင်.....)
စိုင်းထူးကို မွေ့ယာကြီး ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲချခိုင်းလိုက်ပြီး နန်းစံမောင်ကို လီးစုတ်ခိုင်းလိုက်သည် ။
ကျန်းကျန်း ခိုင်းတာကို ဘာမဆို အကုန် လုပ်ပေးရတဲ့ နန်းစံမောင်သည် စိုင်းထူးရဲ့ လိင်တန်ချောင်း တုတ်တုတ်ကြီးကို ပွတ်သပ် ဆုပ်ညှစ်ပေးနေရာက
နေ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ စုတ်ပေးရသည် ။
ပြွတ် ပြတ် ပြိပြိ ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ကျန်းကျန်းက စိုင်းထူးရဲ့ မျက်နှာအပေါ်ကို တက်ခွလိုက်သည် ။ ဖေါင်းပြူးနေတဲ့ ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက စိုင်းထူး မျက်နှာပေါ်ကို
အနီးကပ် ရောက်လာသည် ။ စိုင်းထူးလည်း ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြီးကို အားရပါးရ ယက်ပေးလေသည် ။ လီးတန်ကို နန်းစံမောင်က စုတ်
သူက ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စိတ်ရှိတိုင်း ယက်လိုက် စုတ်လိုက်နဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင် ကာမပွဲကလေးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြမ်းလာပြီ ။
ကျန်းကျန်းလည်း ကြာကြာ အယက်မခံနိုင်ဘူး ။ တအား ယားပြီး ခံချင်နေပြီ ။
ထန်လွန်းနေတော့ စိုင်းထူးကို မယက်တော့ဘဲ လိုးပေးပါတော့လို့ ဖွင့်ဟ တောင်းခံလိုက်သည် ။
စိုင်းထူးလည်း နန်းစံမောင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ယက်ပေးချင်နေပေမယ့် ကျန်းကျန်းက လိုးခိုင်းနေတာမို့ မယက်နိုင်တော့ဘဲ ကျန်းကျန်း
ကို တက်လိုးပေးရသည် ။
ကျန်းကျန်းလည်း တိတ်တခိုး လိုလား တောင့်တနေတဲ့ စိုင်းထူး လိုးပေးပြီမို့ တအားကို ကျေနပ်လျက် ရှိသည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးကြီး အင်္ဂလိပ်မ ဘရစ်တနီနဲ့ ဖြစ်သွားတာကိုက ခပ်ကောင်းကောင်း လို့ သူမစိတ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရသည် ။ ဒါကြောင့် အခုလို သူမ ရင်ခုံမိခဲ့တဲ့ စိုင်းထူးနဲ့ လိုးခွင့်ရသွားတာလေ ။
နန်းစံမောင်လည်း စိုင်းထူးရဲ့ လထစ်ကြီးကို စိတ်ကြိုက် စုတ်ပေးပြီးတဲ့နောက် ကာမစိတ်တွေက တအားကို ထကြွလာသည် ။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေက
အရမ်းကို ဖြစ်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် စိုင်းထူးသည် ကျန်းကျန်းကို အရင်ဆုံး လိုးပေးနေသည် ။ နန်းစံမောင်လည်း အခုထိ ယောကျ်ားနဲ့ မထိတွေ့ဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင် အပျိုစစ်စစ် တယောက်ပါ ။
စိုင်းထူးရဲ့ လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီး တစွိစွိနဲ့ ကျန်းကျန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို ဝင်ထွက်ထိုးညှောင့်နေတာကို အနီးကပ် မြင်နေရပြီး ခံချင်စိတ်တွေက တားဆီးလို့ မရ ထိန်းမရနိုင်အောင် ဖြစ်နေရသည် ။
ဒါကို ကျန်းကျန်းက တွေ့သည် ။ မြင်သည် ။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေ ဆက်တိုက် ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည် ။ စိုင်းထူးလည်း ကျန်း
ကျန်း စိတ်ကျေနပ်သည် အထိ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည် ။ ကျန်းကျန်း ပြီးသွားတဲ့အထိ ဒလစပ် လိုးပေးခဲ့ပေမယ့် သုတ်ထွက် ပြီးမသွားအောင် သူ
ကြိုးစား ထိန်းထားလိုက်သည် ။ နန်းစံမောင်ကို သူ လိုးပေးရဦးမယ် ဆိုတာကို သူသိနေသည် ။
( စံမောင်ကို လိုးပေးလိုက်အုံး....ကိုစိုင်း......)
စိုင်းထူးလည်း နန်းစံမောင်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်တုံးကြီးတွေရဲ့ ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ကုန်းယက်ပေးလိုက်သည် ။
( အိုး....အား.....အား....အား........ဟင်း..ဟင်း......အီး.....အီး........)
နန်းစံမောင် အတွက် ပထမဆုံး အကြိမ် စောက်ဖုတ်ကို အယက်ခံဘူးရခြင်းပါ ။
တကြိမ်ထဲမှာ မိန်းမ နှစ်ယောက်ကို တလှည့်စီ လိုးပေးခွင့်ရတာကို စိုင်းထူး တအား သဘောကျနေသည် ။ နှစ်ယောက်လုံးကလည်း တကယ့်ကို ဖြူဖွေးသန့်ပြန့်တဲ့ ကောင်မချောချောလေးတွေ ။
စောက်ဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက် ယက်ပေးစုတ်ပေးပြီးမှ နန်းစံမောင်ကို သူ တက်လိုးပေးသည် ။ တုတ်ခိုင်ထွားတဲ့ စိုင်းထူးရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးအတွက် အပျိုစစ်
စောက်ဖုတ်က တအား ကျဉ်းကြပ်နေပေမယ့် အရည်တွေ တအားထွက်ထားတာကြောင့် သိပ်အခက်အခဲတော့ မရှိလှပါဘူး ။ နန်းစံမောင်ကို ပတ်ကင်
ဖွင့်ခွင့်ရသွားတဲ့ ကံကောင်းသူကြီး အဖြစ် စိုင်းထူး ကျေနပ်နေသည် ။
တအားအားအော်ရင်း ပေါင်တွေ ဖြဲကားကာ စိုင်းထူး လိုးတာတွေကို ခံယူနေတဲ့ နန်းစံမောင် ။
အားရကျေနပ်သွားလို့ ဘေးတိုက်လေး ခွေခွေလေး မိန်းနေတဲ့ ကျန်းကျန်း ။ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေအောင် ဆောင့်လိုးပေးနေတဲ့ စိုင်းထူး ။
တင်းကြပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ် အရသာက ထူးကဲလွန်းလို့ ပြီးခါနီး ဖြစ်ဖြစ်သွားသည် ။ မပြီးလိုက်ချင်သေး ။ လိုးလို့ အားမရသေးဘူး ။ နန်းစံမောင်လည်း
သူ့ကို တအားကြီး တင်းတင်းဖက်ထားရင်း ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲပေးပြီး ဆောင့်ချက်တွေကို ခံယူနေသည် ။
( ဖွတ်ဖပ် ဖွတ်ဖပ်.....ဖွတ်ဖပ် ဖွတ်ဖပ်.......)
( အား......အူး.....အူး.......အူး.....အူး........အူး.....)
( ကောင်းလားဟင်.....စံမောင်......)
( အင်း......ကောင်းတယ်......ကောင်းတယ်......)
နောက်ဆုံးတော့ စိုင်းထူး ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ တအားကို ကောင်းသွားပြီး သုတ်ရည် ပူပူတွေကို နန်းစံမောင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းထုတ်မိ
လိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကို တဆုံးထိုးနှစ်လိုက်သည် ။
အိုး.......တအားကောင်းတယ်.....စံမောင်ရယ်.......( ၁၀ )
အင်ဒိုနီးရှားနို်င်ငံ
ဘာလီကျွန်း
မဲခေါင်မြေခွေး နဲ့ ဘရစ်တနီသည် ဘာလီကျွန်းရဲ့ အကောင်းဆုံး ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဟိုတယ် Resort တခုမှာ ရောက်နေကြတာ တပတ် မကတော့ ။
သာယာလှလွနးတဲ့ ပင်လယ်ပြင် ကမ်းခြေ ရှုခင်းနဲ့ စိမ်းစိုတဲ့ သစ်ပင်သစ်တောတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဒီ ကျွန်းလေးကို သူတို့ သဘောကျပြီး မပြန်ချင်
သေးကြပါ ။
စိုင်းထူး လွှတ်လိုက်တဲ့ သူ့ဘော်ဒီဂတ်တွေလည်း ရောက်လာကြပြီ ။
ဒီတပည့်တွေကို မဲခေါင်မြေခွေးက ဒီမှာ မလိုအပ်ဘူးလို့ ထင်သည် ။ သူ့ကို ဘယ်သူကမှ ဒီ ဘာလီကျွန်းမှာ ရွှေတြိဂံေးသက ဘိန်းဘုရင်ကြီး တယောက်
လို့ သိကြမှာလဲ ။ ဧည့်သည်တွေ အမြဲ လာလည်ပတ် ဝင်ထွက်နေတဲ့ တိုးရစ်များပြားတဲ့ ဒီကျွန်းမှာ သူ့အတွက် ရန်သူ ရှိမယ်လို့ မထင်ပါဘူး ။
ဟိုတယ်ကြီးရဲ့ ရေကူးကန်ကြီးက ပြာလဲ့နေသည် ။
ညိုဝါ၀ါ ထီးကြီးရဲ့ အောက်မှာ ဘရစ်တနီဘလက် မှောက်ရက်လေး လှဲအိပ်နေသည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးသည် လှမ်းမြင်နေရတဲ့ အပြာရောင် ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို ငေးမောရင်း လက်ထဲက ဝစ်စကီနဲ့ သစ်သီးဖျော်ရည် ရောစပ်ထားတဲ့အရက်ခွက်ကို စုတ်တံရှည်ရှည်နဲ့ စုတ်သောက်နေသည် ။
ခုအချိန်ဆို ကျန်းကျန်းနဲ့ စိုင်းထူးတို့ လိုးနေကြပြီလား ။
ကျန်းကျန်းကို သဘောကျလို့ သူ ခေါ်ခဲ့ပြီး မယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းဖို့ လုပ်ခဲ့ပေမယ့် ဘရစ်တနီနဲ့ ဆုံလိုက်တော့ သူ့စိတ်တွေက ဘရစ်တနီ ဖက်
ကို တိမ်းညွှတ်သွားခဲ့သည် ။
ကျန်းကျန်းသည် ရိုးသားပြီး ထက်မြက်တက်ကြွတဲ့ ကောင်မလေးမို့ လုပ်ငန်းတွေကို သူ့ကိုယ်စား လုပ်ခိုင်းမည်လို့ သူ စိတ်ကူးခဲ့သည် ။
စိုင်းထူးကလည်း အားကိုးရတဲ့ သားတပည့် ။
သူတို့နှစ်ယောက် ပေါင်းလိုက်ရင် သူ့အလုပ်တွေကို သူတို့ မုချ ဆက် လုပ်နိုင်မည် ။
ဒါကြောင့် ကျန်းကျန်းကို စိုင်းထူးကို ရက်ရက်ရောရော ပေးပစ်လိုက်သည် ။
သူတို့က အရွယ်ညီသည် ။ သူတို့ကို ပေးစားမည် ။
ဘရစ်တနီဖက်ကို သူ လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။
တင်းလုံးနေတဲ့ တင်ပါးအိအိတွေက လှလွန်းနေသည် ။
သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာ အနက်ရောင် ဘီကီနီ နှစ်လွှာလေးဘဲ ဝတ်ထားသည် ။ ဖြူဆွတ်ဆွတ် သူမ အသားအရည် အချိုးကျ ပါးလျတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး
ရွှေဝါရောင် ဆံပင်တိုတို မျက်လုံးပြာလဲ့လဲ့နဲ့ ဘရစ်တနီသည် ဟောလီးဝတ်က မင်းသမီးချောလေး တယောက်နဲ့ ဆင်သလိုလိုဘဲ ။
ပင်လယ်ကမ်းစပ် ကျယ်ကြီးမှာ မနက်တိုင်းလိုလို မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ လမ်းလျောက်ကြသည် ။
တတ်နိုင်ရင် သူ ရွှေတြိဂံနယ်မြေက သူ့အလုပ်တွေကို စိုင်းထွန်းနဲ့ ကျန်းကျန်းကို လွှဲထားပြီး အချိန် တော်တော်ကြာကြာ အနားယူချင်သည် ။ ဒီလို
စိတ် ဖြစ်လာတာလည်း ဘရစ်တနီကြောင့်လို့ ဆိုရမည် ။
ဘရစ်တနီက သူ့ကို ဥရောပဖက်ကို လျောက်လည်ဖို့ ခေါ်သည် ။ တိုက်တွန်းသည် ။ သူကလည်း သွားချင်သည် ။
သူ့မှာ ထိုင်း ပါ့စပို့ ( တ် ) ရှိသည် ။ ဘရစ်တနီနဲ့ လျောက်လည်ရတာကို သူ သဘောကျသည် ။
စိုင်းထူးကို တိုင်ပင်ကြည့်တော့ ရေခြားမြေခြားမှာ ရန်သူရဲ့ တိုက်ခိုက်တာတွေ ကြုံရနိုင်သည် မသွားပါနဲ့ ..လို့ တားသည် ။
( မပူပါနဲ့ကွာ.....ငါ့ကို လာသတ်မယ့် ရန်သူ မရှိနိုင်ပါဘူး....) လို့ ရယ်ပြီး သူ ပြောလိုက်သည် ။
ညတိုင်း ဘရစ်တနီနဲ့ သူ ကျကျနန လိုးသည် ။ ဘရစ်တနီက လိုးတဲ့နေရာမှာ တအားတော်သည် ။ အောက်ပေး တအားကောင်းသည် ။ ဘရစ်တနီရဲ့
စောက်ဖုတ်က ညှစ်အားကောင်းသည် ။ လီးကို စုပ်ယူပြီး သုတ်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်ဘဲ ပန်းထွက်သွားအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့ ( မျျော့ပါသည် လို့ မြန်မာတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်မျိုး )နဲ့ ဆိုတော့ သူ အစွဲကြီး စွဲနေသည် ။
သူတို့ လာအိုကမ်းဖက်မှာ လျောက်လည်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဘရစ်တနီက သူ့ကို နောက်ပေါက် ပေးလိုးသည် ။ သူ ဘရစ်တနီ့ နောက်ပေါက် ( စအို )
ကို လိုးရတာ ကြိုက်သွားသည် ။ အမြဲလိုဘဲ လိုးဖြစ်သည် ။
သူ့စိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ပေးသလို ဘရစ်တနီရဲ့ ပုလွေမှုတ်ကလည်း ပထမတန်း ။
မနက် လင်းအားကြီး လမ်း ထွက် မလျောက်ကြခင် ဘရစ်တနီက သူ့ကို မှုတ်ပေးသည် ။ တကယ့်ကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သေသေချာချာ မှုတ်တာ ။
ပြီးတဲ့အထိ မှုတ်ပေးတာက အမြဲ ။
သူ့သုတ်ရည်တွေကိုလည်း ပါးစပ်ထဲမှာ လွှတ်ခိုင်းသည် ။ ဘရစ်တနီသည် ( သုတ်ရည်မြိုတဲ့ ) ကောင်မလေး ။
သူတို့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လက်ချင်းတွဲပြီး လမ်းလျောက်ကြသည် ။ ဖိနပ် မပါဘဲ သဲစိုစိုပေါ်မှာ လျောက်ရင်း ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ငေးမောကြည့်ကြ
တာက သူတို့ရဲ့ နေ့စဉ် အလုပ် ။
လမ်းလျောက်ရာကို ဘော်ဒီဂတ် တလှေကြီး ခေါ်မသွားချင်ဘူး ။
ငယ်မွေးခြံပေါက် တပည့်ရင်း စိုင်းအွတ် ကိုဘဲ အနောက်ဖက် လှမ်းလှမ်းက လိုက်ခိုင်းသည် ။
စိုင်းအွတ်က အပြင်ထုတ် ဝတ်ထားတဲ့ ပွင့်ရိုက် ဒီဇိုင်း ဟဝိုင်ရင်ရှပ်ပွပွကြီး အောက်ထဲမှာ ပစ်စတိုသေနတ် တလက် ဖွက်ထိုး သယ်ဆောင်ပြီး သူတို့
အနောက်ဖက် က ခွာပြီး လိုက်သည် ။
းီနေ့ မနက် လေတိုက်သည် ။
ဘရစ်တနီရဲ့ ရွှေဝါရောင် ဆံပင်လေးတွေ လေမှာ တဖျတ်ဖျတ် လွင့်နေသည် ။
( ငါတို့ ဘယ်လ်ဂျီယန်ကို အရင်သွားမယ်..သိလား...ပြီးမှ အင်္ဂလန်.....နဲ့ ပြင်သစ်ကို သွားကြမယ်...)
ဘရစ်တနီ ဘိန်းဘုရင် ဘီလျံနာကြီးကို ရထားလို့ လုပ်ချင်တာ အကုန် လုပ်နိုင်တဲ့ ကံထူးသူလေး လို့ ဆိုရမည် ။
နေထွက်လာပြီ ။ စောစောကလောက် မမှောင်တော့ဘူး ။
ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးမှာ စပိဘုတ်လေး တစီး မောင်းလာနေသည် ။
မြန်လွန်းတဲ့ အရှိန်ကြောင့် စိုင်းအွတ်က သူလွယ်လာတဲ့ စစ်သုံးမှန်ပြောင်းနဲ့ ဘုတ်လေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။
စိတ်ထဲမှာ ထင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။
ရန်သူများလား ။
( ဗိုလ်ချုပ်ကြီး.....သတိထား.....ဒီဘုတ်ကို . . .)
စိုင်းအွတ် လှမ်းအော်လိုက်လို့ မဲခေါင်မြေခွေးလည်း အပြင်း မာင်းလာတဲ့ ဘုတ်လေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။
ဟာ....
စိုင်းအွတ်က အလန့်တကြား အော်လိုက်သည် ။
ဘုတ်ပေါ်က လူတွေရဲ လက်တွေထဲမှာ သေနတ်မဲမဲတွေကို တွေ့လိုက်ရလို့ ။
( ပြေး.............ပြေး....ဗိုလ်ချုပ်ကြီး.....ပြေး....)
စိုင်းအွတ် အော်နေတဲ့အချိန်မှာဘဲ ဘုတ်ပေါ်က လူသုံးယောက်က သူတို့ဖက်ကို မောင်းပြန် ခြေမှုန်းရေး ရိုင်ဖယ်တွေနဲ့ စတင် ပစ်ခတ်ကြသည် ။
စိုင်းအွတ် သူ့သေနတ်ကို ထုတ်ပြီး ဘုတ်ဆီကို ပြန်ပစ်သည် ။
သေနတ်သံတွေ သောသောညံသွားသည် ။
ကျည်ဆံတွေက မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ ဘေးက သဲတွေကို ဖွာကနဲ ဖွာကနဲ လွင့်ထွက်အောင် လာထိမှန်နေကြသည် ။
( ပြေး....ပြေး..........)
ပစ်ကွင်းက ဗြောင်ကြီး ။ သဲပြင်ပေါ်က မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့ ဘရစ်တနီတို့ နောက်ကို ပြန်လှည့်ပြေးကြတာကို ဒလစပ် လိုက်ပစ်ကြသည် ။
စိုင်းအွတ်ကြီးက အသဲအသန် ခုခံပစ်ခတ်နေသည် ။
အား....
မဲခေါင်မြေခွေးကို ကျည်ထိမှန်သွားသည် ။
ဟာ.....
စိုင်းအွတ် မဲခေါင်မြေခွေး ဆီကို ပြေးသွားဖို့ ကြိုးစားသည် ။
သို့ပေမယ့် ဘုတ်ပေါ်က မောင်းပြန်သမားတွေရဲ့ ကျည်ဆံတွေက စိုင်းအွတ် ကျောပြင်ကို ထိမှန် ဖေါက်ထွင်းသွားသည် ။
အား....
စိုင်းအွတ် ဘိုင်းကနဲ လဲကျသွားသည် ။
ဘရစ်တနီလည်း မဲခေါင်မြေခွေးကို အတင်း တွဲပြီး ပြေးသည် ။
ထိုင်းနိုင်ငံ
ဘန်ကောက်မြိ်ု့ တနေရာက ဟိုတယ်လေး
မနက်စောစော ။
ဟိုတယ်လေးရဲ့ အပေါ်ထပ်က အခန်းတခန်းထဲ ။
စိုင်းထူး နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသည် ။
ကျန်းကျန်းနဲ့ နန်းစံမောင် တို့ ကြားထဲမှာ သူ မှောက်ရက်ကြီး အိပ်နေတာ ။
နှစ်ယောက်တယောက် အပြတ်ဆွဲထားလို့ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ စိုင်းထူးရော ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ရော ဖင်အပြောင်သားတွေနဲ့ ။
အင်... ဖုန်းသံ . . .
The Good The Bad and the Ugly ဇာတ်ကားထဲက တီးလုံး......
ဟင် ...
ဘောစိ တဦးတည်း ခေါ်တဲ့ ဖုန်း ။
( စိုင်းထူးပါ.......)
( စိုင်းထူး...ဘရစ်တနီ..ပါ....)
ဟာ.....
ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး . . . . .
ဖုန်းဲမှာ ဘရစ်တနီရဲ့ ငိုနေသံကို စိုင်းထူး ကြားလိုက်ရသည် ။
စိုင်းထူး ထထိုင်သည် ။
ဘရစ်တနီ...ဘာဖြစ်လဲဟင်..ငါ့ဘော့စ်ရော.....
( မင်းရဲ့ ဘော့စ် ..သေနတ်ထိတယ်.....အပစ်ခံရတယ်.......)
( ဘာ......)
( ၂ )
ကားထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့ချိန် ရဲကြီးက မေးသည် ။
( ဘယ်ကို သွားမလဲ ဆရာ.....)
( ရေအေးကွင်းက အိမ်ကို......)
ကျန်းကျန်း ( နန်းခမ်းမုန်း )သည် ရုတ်တရက် တောင်ကြီးအိမ်ကို ရောက်လာပုံရသည် ။ ဒါကြောင့် လုံခြုံရေး အစောင့်အရှောက် သိပ် မပါခဲ့ဘူး လို့ မဲခေါင်မြေခွေးက သူ့ကို ပြောလို့ အခု သူနဲ့အတူ လူငါးယောက် ခေါ်လာခဲ့သည် ။
ရေအေးကွင်းက အိမ်ကို ရောက်တော့ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အနီးကပ် လုံခြုံရေး တယောက် ဖြစ်တဲ့ စိုင်းအွတ်ကြီးကို ခြံပေါက်ဝမှာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
စိုင်းအွတ်ကြီးက ကားဆီကို ပြေးလာသည် ။
( ဆရာစိုင်းထူး......ဘောစိက ဘာမှာလိုက်သေးလဲ......)
( ခင်ဗျားမှာ အင်အားနည်းနေတယ် တဲ့..လူထပ်ဖြည့်ပေးပါ တဲ့..ဒါကြောင့် ကျနော် ဆက်သော်တို့ လူစုကို ခေါ်လာတယ်.....လုံခြုံရေး သေချာ ကြည့်ဗျာ...
ကျနော်တိုကကို စင်ပြိုင် အံတုချင်နေတဲ့ ဆွန်ကျဲတို့ အုပ်စု တွေရဲ့ ရန်က ရှိနေတယ် မဟုတ်လား......)
( ဟုတ်....ဆရာစိုင်းထူး.......)
စိုင်းအွတ် လက်ထဲကို သူ ခေါ်လာခဲ့တဲ့ လူငါးယောက်ကို ထည့်လိုက်သည် ။
သူကတော့ တိုက်ထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။
တိုက်အပေါက်ဝမှာ နန်းစံမောင်ကို တွေ့ရသည် ။ နန်းစံမောင်သည် ကျန်းကျန်းအတွက် အနီးကပ် လုံခြုံရေး တယောက် ဖြစ်သည် ။
နန်းစံမောင်သည် မဲခေါင်မြေခွေးက ကျန်းကျန်းကိ အနီးကပ် စောင့်ရှောက် မစဖို့ ထည့်ပေးထားတဲ့ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ လူယုံကြီးတယောက်ရဲ့ သမီး ။
သေနတ်အပစ်အခတ်နဲ့ ကိုယ်ခံပညာ ကောင်းကောင်း ကျွမ်းတဲ့ ရှမ်းမလေး ။
ထိုင်းနိုင်ငံဖက်က စစ်ကျောင်းတကျောင်းက ဆင်းခဲ့တဲ့သူ ။
နန်းစံမောင်နဲ့ စိုင်းထုူးက အလုပ် အတူတူ လုပ်ဖက် ။ ဒါပေမယ့် စိုင်းထူးက မဲခေါင်ကြီးရဲ့ လူယုံမိသားစုဝင် နန်းစံမောင်ကို သတိထား ဆက်ဆံသည် ။ သူတို့က
မဲခေါင်မြေခွေးကို သူ့ထက်ပို ရင်းနှီးသည် ။ ပိုင်သည် ။
နန်းစံမောင်သည် အေအာရ်၁၅ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကို သိုင်းကြိုးနဲ့ လွယ်ထားရင်း ( ဗိုလ်ချုပ်ကတော် အထဲမှာ ရှိပါတယ်....ဆရာစိုင်းထူး....) လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်ပြီးတဲ့နောက် စကားပြောစက်လေးနဲ့ ( ဆရာစိုင်းထူး လာပါတယ်..ဗိုလ်ချုပ်ကတော်...) လို့ ပြောလိုက်တာကို ကြားလိုက်ရသည် ။
နန်းစံမောင် ညွှန်ပြတဲ့ အခန်းက မဲခေါင်မြေခွေး အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ရင် သူတို့ကို ခေါ်စကားပြောတတ်တဲ့ အစည်းအဝေး အခန်းပါ ။
အခန်းထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်တဲ့အခါ ဆိုဖါခုံရှည်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျန်းကျန်းကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။ လက်ထဲမှာက အရက်ခွက် နဲ့ ။
စားပွဲလေး ပေါ်မှာ နိုင်ငံခြားဖြစ် အရက်ပုလင်းကြီး တလုံးကို တွေ့ရသည် ။
ကျန်းကျန်းသည် မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့အတူ သူတို့ ဆီကို ရောက်လာခါစနဲ့ မတူဘဲ တသွေးတမွေး ချောလှစိုပြေလာသည်ကို သတိထားမိသည် ။
ဆံပင်ပုံစံ နဲ့ မျက်ခုံးမွေး ပြုပြင်တာတွေ မိတ်ကပ် လိမ်းခြယ်တာတွေကြောင့် ဖြစ်မည် ။
ကိုယ်လုံး အလှကို ပေါ်လွင်စေတဲ့ အဝတ်အစားတွေလည်း ဝတ်လာလို့ ကျန်းကျန်းရဲ့ အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးက ပိုပြီး သိသာလာသည် ။
ကျန်းကျန်းက ( ကိုစိုင်းထူး.....ကို ....အကိုကြီး ....လွှတ်လိုက်တာလား....) လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ သူက ( ဟုတ်တယ်....ကျန်းကျန်း....လုံခြုံရေး အင်
အား ထပ်ဖြည့်ဖို့ လာခဲ့တာပါ....ကျန်းကျန်း လိုတာရှိရင် ပြောပါ....ကျနော် အကုန် လုပ်ပေးမယ်......) လို့ ပြောလိုက်ပါသည် ။
ကျန်းကျန်းက ( ကျမ အရမ်း စိတ်တိုနေတယ်......ကိုစိုင်းထူး......အကိုကြီးနဲ့ ကျမ မတွေ့တော့တာ တလ မကတော့ဘူး..သူက အင်္ဂလိပ်မနဲ့ဘဲ အ
တူတူ နေနေတာ အခုတောင် ဘန်ကောက်မှာလား...ချင်းမိုင်မှာလား တောင် ကျမ မသိဘူး..ကျမကို သူ ကြိုက်လို့ ဆိုပြီး စက်ရုံ ( ၂ ) ကနေ ခေါ်လာ
ခဲ့ပြီး အခုတော့ ( အဖြူမ ) ကိုဘဲ တန်းတန်း စွဲနေတယ်.....ကိုစိုင်းထူး...ကျမ.....စိတ်ပျက်တယ်.....ကျမ အခု တောင်ကြီးကို ရောက်လာတာလည်း အကိုကြီးများ ဒီမှာ ရောက်နေမလားလို့ လာကြည့်တာ...သိလား.....) လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး ။
ကျန်းကျန်း ပြောတာ အမှန်တွေပါ ။ မဲခေါင်မြေခွေးသည် အင်္ဂလိပ်မနဲ့ ထိုင်းဖက်မှာ နေလိုက် လာအိုနိုင်ငံဖက်မှာ နေလိုက် နဲ့ သူ့အလုပ်တွေကိုလည်း ဆက်မလုပ်တော့ဘဲ စိုင်းထူးတို့နဲ့ဘဲ လွှဲထားသည် ။
တချို့ အလုပ်တွေမှာ အတည်ပြုချက် လိုအပ်လို့ သူ့ဆီကို ဖုန်းလှမ်းဆက်တဲ့အခါ ကျန်းကျန်းနဲ့ဘဲ တိုင်ပင်ပြီး လုပ်လိုက်ကြကွာ လို့ ပြန်ပြောတတ်သည် ။
ကျန်းကျန်းကလည်း အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့ ချာတိတ်မလေးဘဲ ။
ဒါကြောင့် စိုင်းထူးသည် သူတို့ အဖွဲ့အစည်းကြီးမှာ ကျန်းကျန်းကို အနောက်ကနေ ဘာလုပ် ဘာလုပ် ဆိုပြီး ထိန်းကျောင်း ပေးတဲ့လူ အကြံပေးသူ တယောက်
ဖြစ်လာသည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးက ( တနေ့ကျရင် ကျန်းကျန်းက ငါ့နေရာကို ဆက်ခံမယ့်သူ ကွ....) လို့ ရယ်မောပြီး ပြောတတ်သည် ။
( ကိုစိုင်းထူး.....)
( ဟင်...ကျန်းကျန်း......ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.....)
( ကျမလေ...သူ လုပ်ချင်တာ လျောက် လုပ်နေသလိုဘဲ ကျမလည်း လုပ်ချင်တာ လျောက်လုပ်ပစ်လိုက်ချင်တယ်....သိလား....)
ကျန်းကျန်း ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် သူ ကျန်းကျန်းကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။
( ဘာ...ဘာ လုပ်ချင်တာလဲဟင်.....ကျန်းကျန်း....)
( ကျမလည်း..ကျမ ကြိုက်တဲ့လူနဲ့ သူ့လိုဘဲ လျောက်သွားပစ်လိုက်ချင်တာပေါ့.......)
ဟင်....။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တအား လန့်သွားသည် ။
ကျန်းကျန်းကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ဖို့ သူ့ကို တာဝန်ပေးထားသည် ။ ကျန်းကျန်း စိတ်ထင်ရာ လျေက်လုပ်လို့တော့ မဖြစ်ဘူး ။ မင်း ဘာမှ မတားဆီးဘူး
လား လို့ ဘော့စ်က အပြစ်တင် ကြိမ်းမောင်း ဆဲဆိုလိမ့်မည် ။
( ကျန်းကျန်း....မှာ ကြိုက်တဲ့လူ ရှိနေလို့လားဟင်.....)
ကျန်းကျန်းက သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ ( ရှိတာပေါ့....) လို့ ပြောလိုက်သည် ။
( မဖြစ်သင့်ပါဘူး..ကျန်းကျန်းရယ်....သူက အင်္ဂလိပ်မနဲ့ သွားလာနေတယ် ဆိုတာလည်း သူ့အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်လို့ ဖြစ်မှာပါ.....ကျနော် သိသလောက်ကတော့ သူက သူ့ကုန်တွေကို အနောက်ဥရောပ ဖက်ကို ဖြန့်ချီဖို့ ပြင်ဆင်နေတယ်....ဒါကြောင့် ဒီ အဖြူမနဲ့ သူ တွဲနေတာလို့
ကျနော် ထင်တာဘဲ....ကျန်းကျန်း စိတ်ပျော်ပျော်နေပါ ....ကျနော့်ကို ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းပါ.......)
( ဒီအဖြူမနဲ့ သူ တွဲနေတာ အလုပ်အတွက် ဆိုတာထက် ပိုနေတယ် ဆိုတာ ကျမ သိတယ်....ကိုစိုင်းထူး......)
သူ ကျန်းကျန်းကို ဘာပြန်ပြောရမလဲ သူ မသိတော့ ။
( လာ...ကျမနဲ့အတူ အရက်လာသောက်......)
ငြင်းရခက်သည် ။
တကယ်တော့ သူက ဟိုတယ်မှာ အများကြီး သောက်လာခဲ့သည် ။ မူးနေပြီးသား ။
( လာပါ....လာ...ရော့ ...သောက်.....)
ကျန်းကျန်းက အရက်တခွက် ငှဲ့ထည့်ပြီး သူ့ကို ကမ်းပေးသည် ။
( ထိုင်..ကိုစိုင်းထူး......)
ကျန်းကျန်းနဲ့ ထိုင်ပြီး အရက်သောက်ရပြန်သည် ။
( ကျမ ဘန်ကောက်ကို သွားချင်တယ်.....ကိုစိုင်းထူး လိုက်ပို့ပေး......)
( ရတယ်လေ....ကျန်းကျန်း...ဘယ်တော့ သွားချင်သလဲ ပြော...သွားကြတာပေါ့......)
( မသွားခင် အကိုကြီးရဲ့ အလုပ်တွေကိုတော့ ပြီးပြတ်အောင် လုပ်တာလုပ် တချို့ကို စိတ်ချရတဲ့ တပည့်တွေနဲ့ သေသေချာချာ အပ်ခဲ့ဖို့ ကိစိုင်းထူး လုပ်ပေး
ပါနော်...)
( စိတ်ချပါ ကျန်းကျန်း....ကျနော် အကုန် စီစဉ်မယ်......)
( ကိုစိုင်းထူး.....)
( ဟင်....)
( ကိုစိုင်းထူး စံမောင်ကို မကြိုက်ဖူးလား...)
( အာ..ဟို.......အဲ......)
( ကိုစိုင်းထူးက ကြိုက်မကြိုက်တော့ မသိဘူး..စံမောင်ကတော့ ကိုစိုင်းထူးကို ငယ်ငယ်ထဲက ကြိုက်နေခဲ့တာ ဆိုဘဲ.....)
( အာ...ဟုတ်လို့လား.....)
( ဟုတ်တယ်....ကျမကို စံမောင်က ပြောပြဖူးတယ်.....)
သူ ရယ်လိုက်သည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အတွင်းလူယုံ တယောက်ရဲ့ သမီးကို သူ ခပ် ရှောင်ရှောင် နေခဲ့တဲ့အကြောင်း ကျန်းကျန်းကို ပြောပြလိုက်သည် ။
( အော်..ဒီလိုလား...ဒါဆို ကိုစိုင်းထူးက ကြိုက်တော့ ကြိုက်တယ်ပေါ့..ဟုတ်လား.....)
သူတို့နှစ်ယောက် ရယ်လိုက်ကြသည် ။
ကျန်းကျန်းက ( ကျမနဲ့ ကိုစိုင်းထူး ဘန်ကောက်ကို ဘယ်တော့ သွားကြမလဲဟင်.....) လို့ ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည် ။
( အင်း..သွားနိုင်ပါတယ်...ဒါပေမယ့် ဗိုလ်ချုပ် ခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်တခု မပြီးပြတ်သေးတာ ရှိနေတယ်....ကျန်းကျန်း ခွင့်ပြုရင် ကျနော် အဲဒီ အလုပ်လေး ဖြတ်လိုက်မယ်လေ...ပြီးတာနဲ့ ကျနော်တို့ သွားကြတာပေါ့.....) လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ကျန်းကျန်းက ( ကောင်းပြီလေ..ဒါဆို ကျမ မနက်ဖန် မနက်ဘဲ ဒီကနေ တာချီလိတ်ကို ပြန်လိုက်မယ်....တာချီလိတ်ကနေ ကိုစိုင်းထူးကို စောင့်နေမယ်....)
လို့ ပြောလိုက်သည် ။
( ကောင်းပြီ..ကျန်းကျန်း.....ကျနော် မန်းလေးကို ဆင်းပြီး ခိုင်းတာကို လုပ်လိုက်မယ်....တာချီလိတ်ကို လိုက်ခဲ့မယ်.....) လို့ သူက ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ကျန်းကျန်းနဲ့ ခပ်မှောင်မှောင် အလန်းတခန်းထဲ နီးနီးကပ်ကပ် ထိုင်ရင်း အရက်သောက်ရတာက တကယ့်ကို ရင်ခုံစရာပါ ။ သို့ပေမယ့် သူသည် ကျားရိုင်းတကောင်ရဲ့ အမြီးကိုဘဲ ဆွဲပစ်လို်က်ချင်သည် ...ကျန်းကျန်းကိုတော့ မပြစ်မှားရဲပါ ။
ကျန်းကျန်းသည် ပါးနပ်ရက်စက်ပြီး သြဇာအာဏာ ကြီးမားလှတဲ့ ဘိ်န်းဘုရင် ( မူးယစ်ရာဇာကြီး ) မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ မဟေသီ မို့ ။
ကားထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့ချိန် ရဲကြီးက မေးသည် ။
( ဘယ်ကို သွားမလဲ ဆရာ.....)
( ရေအေးကွင်းက အိမ်ကို......)
ကျန်းကျန်း ( နန်းခမ်းမုန်း )သည် ရုတ်တရက် တောင်ကြီးအိမ်ကို ရောက်လာပုံရသည် ။ ဒါကြောင့် လုံခြုံရေး အစောင့်အရှောက် သိပ် မပါခဲ့ဘူး လို့ မဲခေါင်မြေခွေးက သူ့ကို ပြောလို့ အခု သူနဲ့အတူ လူငါးယောက် ခေါ်လာခဲ့သည် ။
ရေအေးကွင်းက အိမ်ကို ရောက်တော့ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အနီးကပ် လုံခြုံရေး တယောက် ဖြစ်တဲ့ စိုင်းအွတ်ကြီးကို ခြံပေါက်ဝမှာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
စိုင်းအွတ်ကြီးက ကားဆီကို ပြေးလာသည် ။
( ဆရာစိုင်းထူး......ဘောစိက ဘာမှာလိုက်သေးလဲ......)
( ခင်ဗျားမှာ အင်အားနည်းနေတယ် တဲ့..လူထပ်ဖြည့်ပေးပါ တဲ့..ဒါကြောင့် ကျနော် ဆက်သော်တို့ လူစုကို ခေါ်လာတယ်.....လုံခြုံရေး သေချာ ကြည့်ဗျာ...
ကျနော်တိုကကို စင်ပြိုင် အံတုချင်နေတဲ့ ဆွန်ကျဲတို့ အုပ်စု တွေရဲ့ ရန်က ရှိနေတယ် မဟုတ်လား......)
( ဟုတ်....ဆရာစိုင်းထူး.......)
စိုင်းအွတ် လက်ထဲကို သူ ခေါ်လာခဲ့တဲ့ လူငါးယောက်ကို ထည့်လိုက်သည် ။
သူကတော့ တိုက်ထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။
တိုက်အပေါက်ဝမှာ နန်းစံမောင်ကို တွေ့ရသည် ။ နန်းစံမောင်သည် ကျန်းကျန်းအတွက် အနီးကပ် လုံခြုံရေး တယောက် ဖြစ်သည် ။
နန်းစံမောင်သည် မဲခေါင်မြေခွေးက ကျန်းကျန်းကိ အနီးကပ် စောင့်ရှောက် မစဖို့ ထည့်ပေးထားတဲ့ မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ လူယုံကြီးတယောက်ရဲ့ သမီး ။
သေနတ်အပစ်အခတ်နဲ့ ကိုယ်ခံပညာ ကောင်းကောင်း ကျွမ်းတဲ့ ရှမ်းမလေး ။
ထိုင်းနိုင်ငံဖက်က စစ်ကျောင်းတကျောင်းက ဆင်းခဲ့တဲ့သူ ။
နန်းစံမောင်နဲ့ စိုင်းထုူးက အလုပ် အတူတူ လုပ်ဖက် ။ ဒါပေမယ့် စိုင်းထူးက မဲခေါင်ကြီးရဲ့ လူယုံမိသားစုဝင် နန်းစံမောင်ကို သတိထား ဆက်ဆံသည် ။ သူတို့က
မဲခေါင်မြေခွေးကို သူ့ထက်ပို ရင်းနှီးသည် ။ ပိုင်သည် ။
နန်းစံမောင်သည် အေအာရ်၁၅ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကို သိုင်းကြိုးနဲ့ လွယ်ထားရင်း ( ဗိုလ်ချုပ်ကတော် အထဲမှာ ရှိပါတယ်....ဆရာစိုင်းထူး....) လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်ပြီးတဲ့နောက် စကားပြောစက်လေးနဲ့ ( ဆရာစိုင်းထူး လာပါတယ်..ဗိုလ်ချုပ်ကတော်...) လို့ ပြောလိုက်တာကို ကြားလိုက်ရသည် ။
နန်းစံမောင် ညွှန်ပြတဲ့ အခန်းက မဲခေါင်မြေခွေး အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ရင် သူတို့ကို ခေါ်စကားပြောတတ်တဲ့ အစည်းအဝေး အခန်းပါ ။
အခန်းထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်တဲ့အခါ ဆိုဖါခုံရှည်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျန်းကျန်းကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။ လက်ထဲမှာက အရက်ခွက် နဲ့ ။
စားပွဲလေး ပေါ်မှာ နိုင်ငံခြားဖြစ် အရက်ပုလင်းကြီး တလုံးကို တွေ့ရသည် ။
ကျန်းကျန်းသည် မဲခေါင်မြေခွေးနဲ့အတူ သူတို့ ဆီကို ရောက်လာခါစနဲ့ မတူဘဲ တသွေးတမွေး ချောလှစိုပြေလာသည်ကို သတိထားမိသည် ။
ဆံပင်ပုံစံ နဲ့ မျက်ခုံးမွေး ပြုပြင်တာတွေ မိတ်ကပ် လိမ်းခြယ်တာတွေကြောင့် ဖြစ်မည် ။
ကိုယ်လုံး အလှကို ပေါ်လွင်စေတဲ့ အဝတ်အစားတွေလည်း ဝတ်လာလို့ ကျန်းကျန်းရဲ့ အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးက ပိုပြီး သိသာလာသည် ။
ကျန်းကျန်းက ( ကိုစိုင်းထူး.....ကို ....အကိုကြီး ....လွှတ်လိုက်တာလား....) လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ သူက ( ဟုတ်တယ်....ကျန်းကျန်း....လုံခြုံရေး အင်
အား ထပ်ဖြည့်ဖို့ လာခဲ့တာပါ....ကျန်းကျန်း လိုတာရှိရင် ပြောပါ....ကျနော် အကုန် လုပ်ပေးမယ်......) လို့ ပြောလိုက်ပါသည် ။
ကျန်းကျန်းက ( ကျမ အရမ်း စိတ်တိုနေတယ်......ကိုစိုင်းထူး......အကိုကြီးနဲ့ ကျမ မတွေ့တော့တာ တလ မကတော့ဘူး..သူက အင်္ဂလိပ်မနဲ့ဘဲ အ
တူတူ နေနေတာ အခုတောင် ဘန်ကောက်မှာလား...ချင်းမိုင်မှာလား တောင် ကျမ မသိဘူး..ကျမကို သူ ကြိုက်လို့ ဆိုပြီး စက်ရုံ ( ၂ ) ကနေ ခေါ်လာ
ခဲ့ပြီး အခုတော့ ( အဖြူမ ) ကိုဘဲ တန်းတန်း စွဲနေတယ်.....ကိုစိုင်းထူး...ကျမ.....စိတ်ပျက်တယ်.....ကျမ အခု တောင်ကြီးကို ရောက်လာတာလည်း အကိုကြီးများ ဒီမှာ ရောက်နေမလားလို့ လာကြည့်တာ...သိလား.....) လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး ။
ကျန်းကျန်း ပြောတာ အမှန်တွေပါ ။ မဲခေါင်မြေခွေးသည် အင်္ဂလိပ်မနဲ့ ထိုင်းဖက်မှာ နေလိုက် လာအိုနိုင်ငံဖက်မှာ နေလိုက် နဲ့ သူ့အလုပ်တွေကိုလည်း ဆက်မလုပ်တော့ဘဲ စိုင်းထူးတို့နဲ့ဘဲ လွှဲထားသည် ။
တချို့ အလုပ်တွေမှာ အတည်ပြုချက် လိုအပ်လို့ သူ့ဆီကို ဖုန်းလှမ်းဆက်တဲ့အခါ ကျန်းကျန်းနဲ့ဘဲ တိုင်ပင်ပြီး လုပ်လိုက်ကြကွာ လို့ ပြန်ပြောတတ်သည် ။
ကျန်းကျန်းကလည်း အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့ ချာတိတ်မလေးဘဲ ။
ဒါကြောင့် စိုင်းထူးသည် သူတို့ အဖွဲ့အစည်းကြီးမှာ ကျန်းကျန်းကို အနောက်ကနေ ဘာလုပ် ဘာလုပ် ဆိုပြီး ထိန်းကျောင်း ပေးတဲ့လူ အကြံပေးသူ တယောက်
ဖြစ်လာသည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးက ( တနေ့ကျရင် ကျန်းကျန်းက ငါ့နေရာကို ဆက်ခံမယ့်သူ ကွ....) လို့ ရယ်မောပြီး ပြောတတ်သည် ။
( ကိုစိုင်းထူး.....)
( ဟင်...ကျန်းကျန်း......ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.....)
( ကျမလေ...သူ လုပ်ချင်တာ လျောက် လုပ်နေသလိုဘဲ ကျမလည်း လုပ်ချင်တာ လျောက်လုပ်ပစ်လိုက်ချင်တယ်....သိလား....)
ကျန်းကျန်း ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် သူ ကျန်းကျန်းကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။
( ဘာ...ဘာ လုပ်ချင်တာလဲဟင်.....ကျန်းကျန်း....)
( ကျမလည်း..ကျမ ကြိုက်တဲ့လူနဲ့ သူ့လိုဘဲ လျောက်သွားပစ်လိုက်ချင်တာပေါ့.......)
ဟင်....။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တအား လန့်သွားသည် ။
ကျန်းကျန်းကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ဖို့ သူ့ကို တာဝန်ပေးထားသည် ။ ကျန်းကျန်း စိတ်ထင်ရာ လျေက်လုပ်လို့တော့ မဖြစ်ဘူး ။ မင်း ဘာမှ မတားဆီးဘူး
လား လို့ ဘော့စ်က အပြစ်တင် ကြိမ်းမောင်း ဆဲဆိုလိမ့်မည် ။
( ကျန်းကျန်း....မှာ ကြိုက်တဲ့လူ ရှိနေလို့လားဟင်.....)
ကျန်းကျန်းက သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ ( ရှိတာပေါ့....) လို့ ပြောလိုက်သည် ။
( မဖြစ်သင့်ပါဘူး..ကျန်းကျန်းရယ်....သူက အင်္ဂလိပ်မနဲ့ သွားလာနေတယ် ဆိုတာလည်း သူ့အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်လို့ ဖြစ်မှာပါ.....ကျနော် သိသလောက်ကတော့ သူက သူ့ကုန်တွေကို အနောက်ဥရောပ ဖက်ကို ဖြန့်ချီဖို့ ပြင်ဆင်နေတယ်....ဒါကြောင့် ဒီ အဖြူမနဲ့ သူ တွဲနေတာလို့
ကျနော် ထင်တာဘဲ....ကျန်းကျန်း စိတ်ပျော်ပျော်နေပါ ....ကျနော့်ကို ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းပါ.......)
( ဒီအဖြူမနဲ့ သူ တွဲနေတာ အလုပ်အတွက် ဆိုတာထက် ပိုနေတယ် ဆိုတာ ကျမ သိတယ်....ကိုစိုင်းထူး......)
သူ ကျန်းကျန်းကို ဘာပြန်ပြောရမလဲ သူ မသိတော့ ။
( လာ...ကျမနဲ့အတူ အရက်လာသောက်......)
ငြင်းရခက်သည် ။
တကယ်တော့ သူက ဟိုတယ်မှာ အများကြီး သောက်လာခဲ့သည် ။ မူးနေပြီးသား ။
( လာပါ....လာ...ရော့ ...သောက်.....)
ကျန်းကျန်းက အရက်တခွက် ငှဲ့ထည့်ပြီး သူ့ကို ကမ်းပေးသည် ။
( ထိုင်..ကိုစိုင်းထူး......)
ကျန်းကျန်းနဲ့ ထိုင်ပြီး အရက်သောက်ရပြန်သည် ။
( ကျမ ဘန်ကောက်ကို သွားချင်တယ်.....ကိုစိုင်းထူး လိုက်ပို့ပေး......)
( ရတယ်လေ....ကျန်းကျန်း...ဘယ်တော့ သွားချင်သလဲ ပြော...သွားကြတာပေါ့......)
( မသွားခင် အကိုကြီးရဲ့ အလုပ်တွေကိုတော့ ပြီးပြတ်အောင် လုပ်တာလုပ် တချို့ကို စိတ်ချရတဲ့ တပည့်တွေနဲ့ သေသေချာချာ အပ်ခဲ့ဖို့ ကိစိုင်းထူး လုပ်ပေး
ပါနော်...)
( စိတ်ချပါ ကျန်းကျန်း....ကျနော် အကုန် စီစဉ်မယ်......)
( ကိုစိုင်းထူး.....)
( ဟင်....)
( ကိုစိုင်းထူး စံမောင်ကို မကြိုက်ဖူးလား...)
( အာ..ဟို.......အဲ......)
( ကိုစိုင်းထူးက ကြိုက်မကြိုက်တော့ မသိဘူး..စံမောင်ကတော့ ကိုစိုင်းထူးကို ငယ်ငယ်ထဲက ကြိုက်နေခဲ့တာ ဆိုဘဲ.....)
( အာ...ဟုတ်လို့လား.....)
( ဟုတ်တယ်....ကျမကို စံမောင်က ပြောပြဖူးတယ်.....)
သူ ရယ်လိုက်သည် ။
မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ အတွင်းလူယုံ တယောက်ရဲ့ သမီးကို သူ ခပ် ရှောင်ရှောင် နေခဲ့တဲ့အကြောင်း ကျန်းကျန်းကို ပြောပြလိုက်သည် ။
( အော်..ဒီလိုလား...ဒါဆို ကိုစိုင်းထူးက ကြိုက်တော့ ကြိုက်တယ်ပေါ့..ဟုတ်လား.....)
သူတို့နှစ်ယောက် ရယ်လိုက်ကြသည် ။
ကျန်းကျန်းက ( ကျမနဲ့ ကိုစိုင်းထူး ဘန်ကောက်ကို ဘယ်တော့ သွားကြမလဲဟင်.....) လို့ ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည် ။
( အင်း..သွားနိုင်ပါတယ်...ဒါပေမယ့် ဗိုလ်ချုပ် ခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်တခု မပြီးပြတ်သေးတာ ရှိနေတယ်....ကျန်းကျန်း ခွင့်ပြုရင် ကျနော် အဲဒီ အလုပ်လေး ဖြတ်လိုက်မယ်လေ...ပြီးတာနဲ့ ကျနော်တို့ သွားကြတာပေါ့.....) လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ကျန်းကျန်းက ( ကောင်းပြီလေ..ဒါဆို ကျမ မနက်ဖန် မနက်ဘဲ ဒီကနေ တာချီလိတ်ကို ပြန်လိုက်မယ်....တာချီလိတ်ကနေ ကိုစိုင်းထူးကို စောင့်နေမယ်....)
လို့ ပြောလိုက်သည် ။
( ကောင်းပြီ..ကျန်းကျန်း.....ကျနော် မန်းလေးကို ဆင်းပြီး ခိုင်းတာကို လုပ်လိုက်မယ်....တာချီလိတ်ကို လိုက်ခဲ့မယ်.....) လို့ သူက ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ကျန်းကျန်းနဲ့ ခပ်မှောင်မှောင် အလန်းတခန်းထဲ နီးနီးကပ်ကပ် ထိုင်ရင်း အရက်သောက်ရတာက တကယ့်ကို ရင်ခုံစရာပါ ။ သို့ပေမယ့် သူသည် ကျားရိုင်းတကောင်ရဲ့ အမြီးကိုဘဲ ဆွဲပစ်လို်က်ချင်သည် ...ကျန်းကျန်းကိုတော့ မပြစ်မှားရဲပါ ။
ကျန်းကျန်းသည် ပါးနပ်ရက်စက်ပြီး သြဇာအာဏာ ကြီးမားလှတဲ့ ဘိ်န်းဘုရင် ( မူးယစ်ရာဇာကြီး ) မဲခေါင်မြေခွေးရဲ့ မဟေသီ မို့ ။
No comments: