နင်ရယ် ငါရယ် ဘူး ဆိုတဲ့ ခွေးလေးရယ် 4
( ၃၁ )
ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံဆီကို ဖုန်းဆက်သည် ။ မိဂျုံရဲ့ ဖုန်း ပိတ်ထားသည် ။
အကြိမ်တရာ ဆက်လည်း ဆက်လို့မရ ဖြစ်လာတော့ ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံတို့အိမ်ကို လိုက်သွားလိုက်သည် ။
မိဂျုံရဲ့ အမေ ဒေါ်သက်နွယ်နဲ့ တွေ့သည် ။
မိဂျုံ မရှိဘူး..ဘယ်သွားသလဲ ဆိုတာလည်း မသိဘူး လို့ ဒေါ်သက်နွယ်က ပြောသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် ကိုဗညားကျော်ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး မိဂျုံ ဘယ်မှာ အလုပ်လုပ်နေသလဲ ဆိုတာကို မေးသည် ။ ကိုဗညားကျော်က မိဂျုံ အလုပ်ကနေ ခွင့်ရက်
ရှည် ယူသွားသည် . .ဘယ်ကိုသွားမယ် ဆိုတာတော့ ပြောမသွားဘူး လို့ ပြောသည် ။ ကိုဗညားက မကြာခင် သူနဲ့ ဒိုင်ယင်နာတို့ လက်ထပ်ကြတော့
မည်..ဆိုတာကို ပြောပြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံ ဘာဖြစ်သွားသလဲ ဆိုတာကို မသိဘူး ။ ဘာကြောင့် သူ့ကို အဆက်အသွယ် ဖြတ်သွားတာလဲ ဆိုတာကို မသိဘူး ။ မိဂျုံ အလုပ်လုပ်
တဲ့ ဆူရှီဆိုင်တွေကို သူ လိုက်သွားကြည့်သည် ။ အဲဒီမှာ လုပ်နေတဲ့လူတွေကလည်း မိဂျုံ ဘယ်ကို သွားသလဲ ဆိုတာကို မသိကြဘူး ။
ဘူး ဆိုတဲ့ ခွေးငယ်ကလေးကို ပိုက်ပြီး ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံကို လိုက်ရှာသည် ။
ဒါပေမယ့် မိဂျုံ ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာ သူ မသိရဘူး ။
မိဂျုံက ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘဲ တောင်ပေါ်ကို ရောက်နေတာပါ ။ တောင်ပေါ်က တောင်စခန်း ဟိုတယ်လေးမှာ ဘိုင်လေးနဲ့ ရောက်နေတာပါ ။
တောင်စခန််းဟိုတယ်လေးက သစ်ပင်မြင့်ကြီးတွေ ကြားထဲ သီးခြား လုံးချင်း သစ်လုံးအိမ်လေးတွေ နဲ့မို့ လွတ်လပ်သည် ။
ဘေးမဲ့တော ဖြစ်တာကြောင့် သမင် ဒရယ် ဝက်ဝံ မြေခွေးနဲ့ ယုန်တွေ ပေါချင်တိုင်း ပေါသည် ။ နေ့ခင်းနေ့ဖက်ကြီးမှာတောင် သမင်အုပ်တွေ ဖြတ်
ပြေးသွားတာတွေကို တွေ့ရသည် ။ ဟိုတယ်လေးက စားသောက်ဆိုင်လေးလည်း ရှိသည် ။ ဆိုင်လေးကို သွားစားလို့ ရသလို ဖုန်းနဲ့ အော်ဒါမှာရင် ကိုယ့်အိမ်လေးတွေဆီကိုလည်း စားပွဲထိုးလေးတွေက လာပို့ပေးကြသည် ။
မိဂျုံကဘဲ အစစ အကုန်လုံး အကုန်အကျခံသည် ။ ဘို်င်လေး ခြူးတပြားမှ ကုန်စရာ မလိုဘူး ။
သဘာဝ အလှ ရှုခင်းတွေကို နှစ်ယောက်သား ကြည့်ရင်း စိတ်ထလာရင် ပြေးလိုးလိုက်ကြ....ဘိုက်ဆာရင် ဝယ်စားလိုက်ကြ မောသွားရင် အိပ်လိုက်ကြ
တချိန်လုံး အိပ်စားကာမ လုပ်ကြသည် ။
မိဂျုံလည်း ဘိုင်လေးနဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးပစ်လိုက်သည် ။ဘိုင်လေးကလည်း တကယ့် အလိုးသမား ။ မိဂျုံကို အပီလိုးပေးသည် ။ မိဂျုံ အကြိမ်ကြိမ် ပြီး
ရသည် ။ တကယ့်ကို တဝလိုးဖြစ်တဲ့ ခရီးစဉ်လေးပါဘဲ ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် မိဂျုံ သူ့ကို ဖြတ်သွားလို့ အရမ်း စိတ်တွေ ထိခိုက်ပြီး မအိပ်နိုင် မစားနိုင် အလုပ်မတက်နိုင် ဖြစ်ရသည် ။
တနေ့တော့ မိဂျုံ တယောက် ဘိုင်လေးနဲ့ တွဲလာတာကို သူ ပက်ပင်းတိုးသည် ။ သူက မိဂျုံကို ဘာလုပ်တာလဲ..သူ့ကို ဘာလို ဖြတ်တာလဲ..လို့ မေးတဲ့အခါ မိဂျုံက ( အိကုက မိန်းမတယောက်ကို အိမ်ခေါ်လိုးတာကိုး...မိဂျုံကို အကို တကယ် ချစ်တာဆို...တယောက်ထဲဘဲ ချစ်တာဆို....အကိုက စပြီး မိဂျုံရဲ့ ကွယ်ရာမှာ ဖေါက်ပြားတာဘဲ အကို....) လို့ အော်ဟစ်ပြောသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံဆီကို ဖုန်းဆက်သည် ။ မိဂျုံရဲ့ ဖုန်း ပိတ်ထားသည် ။
အကြိမ်တရာ ဆက်လည်း ဆက်လို့မရ ဖြစ်လာတော့ ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံတို့အိမ်ကို လိုက်သွားလိုက်သည် ။
မိဂျုံရဲ့ အမေ ဒေါ်သက်နွယ်နဲ့ တွေ့သည် ။
မိဂျုံ မရှိဘူး..ဘယ်သွားသလဲ ဆိုတာလည်း မသိဘူး လို့ ဒေါ်သက်နွယ်က ပြောသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် ကိုဗညားကျော်ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး မိဂျုံ ဘယ်မှာ အလုပ်လုပ်နေသလဲ ဆိုတာကို မေးသည် ။ ကိုဗညားကျော်က မိဂျုံ အလုပ်ကနေ ခွင့်ရက်
ရှည် ယူသွားသည် . .ဘယ်ကိုသွားမယ် ဆိုတာတော့ ပြောမသွားဘူး လို့ ပြောသည် ။ ကိုဗညားက မကြာခင် သူနဲ့ ဒိုင်ယင်နာတို့ လက်ထပ်ကြတော့
မည်..ဆိုတာကို ပြောပြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံ ဘာဖြစ်သွားသလဲ ဆိုတာကို မသိဘူး ။ ဘာကြောင့် သူ့ကို အဆက်အသွယ် ဖြတ်သွားတာလဲ ဆိုတာကို မသိဘူး ။ မိဂျုံ အလုပ်လုပ်
တဲ့ ဆူရှီဆိုင်တွေကို သူ လိုက်သွားကြည့်သည် ။ အဲဒီမှာ လုပ်နေတဲ့လူတွေကလည်း မိဂျုံ ဘယ်ကို သွားသလဲ ဆိုတာကို မသိကြဘူး ။
ဘူး ဆိုတဲ့ ခွေးငယ်ကလေးကို ပိုက်ပြီး ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံကို လိုက်ရှာသည် ။
ဒါပေမယ့် မိဂျုံ ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာ သူ မသိရဘူး ။
မိဂျုံက ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘဲ တောင်ပေါ်ကို ရောက်နေတာပါ ။ တောင်ပေါ်က တောင်စခန်း ဟိုတယ်လေးမှာ ဘိုင်လေးနဲ့ ရောက်နေတာပါ ။
တောင်စခန််းဟိုတယ်လေးက သစ်ပင်မြင့်ကြီးတွေ ကြားထဲ သီးခြား လုံးချင်း သစ်လုံးအိမ်လေးတွေ နဲ့မို့ လွတ်လပ်သည် ။
ဘေးမဲ့တော ဖြစ်တာကြောင့် သမင် ဒရယ် ဝက်ဝံ မြေခွေးနဲ့ ယုန်တွေ ပေါချင်တိုင်း ပေါသည် ။ နေ့ခင်းနေ့ဖက်ကြီးမှာတောင် သမင်အုပ်တွေ ဖြတ်
ပြေးသွားတာတွေကို တွေ့ရသည် ။ ဟိုတယ်လေးက စားသောက်ဆိုင်လေးလည်း ရှိသည် ။ ဆိုင်လေးကို သွားစားလို့ ရသလို ဖုန်းနဲ့ အော်ဒါမှာရင် ကိုယ့်အိမ်လေးတွေဆီကိုလည်း စားပွဲထိုးလေးတွေက လာပို့ပေးကြသည် ။
မိဂျုံကဘဲ အစစ အကုန်လုံး အကုန်အကျခံသည် ။ ဘို်င်လေး ခြူးတပြားမှ ကုန်စရာ မလိုဘူး ။
သဘာဝ အလှ ရှုခင်းတွေကို နှစ်ယောက်သား ကြည့်ရင်း စိတ်ထလာရင် ပြေးလိုးလိုက်ကြ....ဘိုက်ဆာရင် ဝယ်စားလိုက်ကြ မောသွားရင် အိပ်လိုက်ကြ
တချိန်လုံး အိပ်စားကာမ လုပ်ကြသည် ။
မိဂျုံလည်း ဘိုင်လေးနဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးပစ်လိုက်သည် ။ဘိုင်လေးကလည်း တကယ့် အလိုးသမား ။ မိဂျုံကို အပီလိုးပေးသည် ။ မိဂျုံ အကြိမ်ကြိမ် ပြီး
ရသည် ။ တကယ့်ကို တဝလိုးဖြစ်တဲ့ ခရီးစဉ်လေးပါဘဲ ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် မိဂျုံ သူ့ကို ဖြတ်သွားလို့ အရမ်း စိတ်တွေ ထိခိုက်ပြီး မအိပ်နိုင် မစားနိုင် အလုပ်မတက်နိုင် ဖြစ်ရသည် ။
တနေ့တော့ မိဂျုံ တယောက် ဘိုင်လေးနဲ့ တွဲလာတာကို သူ ပက်ပင်းတိုးသည် ။ သူက မိဂျုံကို ဘာလုပ်တာလဲ..သူ့ကို ဘာလို ဖြတ်တာလဲ..လို့ မေးတဲ့အခါ မိဂျုံက ( အိကုက မိန်းမတယောက်ကို အိမ်ခေါ်လိုးတာကိုး...မိဂျုံကို အကို တကယ် ချစ်တာဆို...တယောက်ထဲဘဲ ချစ်တာဆို....အကိုက စပြီး မိဂျုံရဲ့ ကွယ်ရာမှာ ဖေါက်ပြားတာဘဲ အကို....) လို့ အော်ဟစ်ပြောသည် ။
( ၃၂ )
မိဂျုံရဲ့ အမေ ဒေါ်သက်နွယ် စိတ်ဆင်းရဲနေသည် ။
မိဂျုံနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်တို့ ပြတ်သွားတဲ့အတွက် ။ သမီးလေး အတွက် စိတ်အေးရပြီလို့ ထင်ခဲ့မိတာ အခုတော့ သူတို့ အဆင်မပြေကြတော့ဘူး ။
ကိုဗညားကျော်နဲ့ ဒေါ်သက်နွယ် တွေ့ပြီး ဒီအကြောင်းကို ပြောဖြစ်ကြသည် ။
( အင်း...သမီးက ဇွတ်ဘဲ...မှန်တယ် ထင်ရင် နောက်မဆုတ်တော့ဘူး.....အန်တီလည်း သူ့ကို ပြောပါတယ်.....မောင်ဗညားရယ်.....သူက မောင်
ကျော်ဇောပိုင် အပေါ် တခုခု စိတ်နာသွားပုံရတယ်.....)
ကိုဗညားကတော့ ဘာဖြစ်လို့ မိဂျုံတို့ ပြတ်သွားသည် ဆိုတာကို ကျော်ဇောပိုင် ပြောပြလို့ သိပြီးခဲ့ပါပြီ ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် အင်မတန် ချောလှပြီး ကြည့်ကောင်းတဲ့ ချစ်စရာ ကောင်မလေးကို ရထားပါရက်နဲ့ တဏှာစိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဘဲ အွန်လိုင်းမှာ ညိခဲ့တဲ့ ဇူးဇူးသဲနဲ့ ညိပစ်လိုက်တာကို မိဂျုံလေး မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ သိသွားလို့ ဆိုတာကိုတော့ ဒေါ်သက်နွယ်ကို သူ မပြောပြလိုပါ ။
ဒေါ်သက်နွယ်လည်း မိဂျုံက ချက်ချင်းဘဲ ဘိုင်လေးနဲ့ ကြိုက်ပစ်လိုက်တာကို တော်တော် စိတ်ပျက်သွားသည် ။
ဟင်း.....သမီး..သမီး...မိဂျုံ . . .ဘိုင်လေးနဲ့ မဖြစ်သင့်ဘူး......
စျေးဝယ်စရာ ဝယ်....စာတိုက်ကို စာသွားထည့်....ကိုဗညားကျော်ရဲ့ ဆိုင်ကို ဝင်ပြီး စကားပြောခဲ့ပြီး အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတော့ ဒေါ်သက်နွယ်
ခဏနားပြီးတဲ့နောက် ရေချိုးလိုက်သည် ။
ရေချိုးခန်းထဲကို အဝတ်မပါ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ ဝင်ခဲ့ပြီး ရေပန်းကို ဖွင့်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်တဲ့အချိန် ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ချပ်ကြီးထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို
ပြန်မြင်လိုက်ရသည် ။
အသက်လေးဆယ် ကျော်နေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် မိမိသည် ရင်သား တင်းတင်းထွားထွားတွေ နဲ့ ဘိုက်သားချပ်ချပ် စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးတွေနဲ့ ကြည့်
ကောင်းဆဲပါလား ။
တဖွားဖွား ကျနေတဲ့ ရေပန်းရဲ့ အောက်မှာ တကိုယ်လုံးအနှံ့ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်သည် အိမ်မှာ ယောက်ထဲ ရေချိုးနေတာမို့ ရေချိုးခန်း တံခါးကို မပိတ်ထား ။
ပွင့်ဟနေတဲ့ ရေချိုးခန်း အပေါက်ဝမှာ လူတယောက် ရောက်နေတာကို ဒေါ်သက်နွယ် မသိသေး ။
ဖင်ကြားပေါင်ကြား နေရာတွေကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ရေမြုပ်တုံးနဲ့ ကျကျနန ပွတ်တိုက်နေသည် ။ သူမရဲ့ ရင်စိုင်လုံးကြီးတွေက တုန်ခါနေကြသည် ။
( မမနွယ်.....)
ရုတ်ရက် အနီးကပ် ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် ဒေါ်သက်နွယ် လန့်သွားသည် . .။ တကိုယ်လုံး တုန်သွားသည် ။
( ဟင်.....)
ဒေါ်သက်နွယ် တွေ့လိုက်တာက ရေချိုးခန်း အပေါက်ဝမှာ ရောက်နေတဲ့ ဘိုင်လေး ပါ ။
( ဟင်...ဘိုင်လေး..မင်း...မင်း.......ဘယ်လို အထဲရောက်နေတာလဲ......)
( အော်.....မမနွယ်ရယ်....အခု ကျနော်နဲ့ မိဂျုံက ချစ်သူတွေလေ..ချစ်သူတွေ ဆိုတော့ ကိုယ့်ချစ်သူမို့ မိဂျုံက အိမ်သော့ကို ကျနော့်ကို ပေးထား
တယ်လေ....မမနွယ်ကို လွမ်းလွန်းလို့ လာခဲ့တာပေါ့မမနွယ်......)
( မင်း..မင်း.....မကောင်းဘူး...ဘိုင်လေး...အမေနဲ့လည်း ဖြစ် သမီးနဲ့လည်း ဖြစ်......)
ဒေါ်သက်နွယ်က ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို လက်တဖက်နဲ့ ကန့်လန့်ဖြတ် ဖုံးကာရင်း ဘိုင်လေးကို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး တန်းပေါ် လွှားထားတဲ့ တဘက်ကြီးကို လှမ်းဆွဲယူလိုက်သည် ။
( မမနွယ်ရယ်....မိဂျုံက ကျနော့်ကို လာကြိုက်တာတော့ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်လို့ရမလဲ.....ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ကလေ...မမနွယ်ကို အမြဲ သတိရ
လွမ်းနေတာဗျ..မမနွယ်နဲ့ မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်ဘူး....)
ဒေါ်သက်နွယ်က တဘက်ကြီး ကိုယ်လည်မှာ ပတ်ရစ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ဖို့ လုပ်တဲ့အခါ အရှေ့မှာ ကာဆီးပိတ်နေတဲ့ ဘိုင်လေးကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်
သည် ။
( ဖယ်စမ်း......မင်း..မင်း ပြန်တော့ကွာ..သမီး ပြန်လာရင် မကောင်းဘူး )
( မမနွယ်ရယ်.....လေစိမ်းတွေ မတိုက်ပါနဲ့...မမနွယ်ဘဲ ဘိုင်လေးကို အစွဲကြီး စွဲနေရပြီ လို့ ပြောခဲ့တယ်လေ..ခုတော့ ဘိုင်လေးကို ရက်ရက်စက်စက်
မစိမ်းကားပါနဲ့..မမနွယ်......)
( ဒီမယ် ဘိုင်လေး...မင်း အရက်တွေ သောက်လာပြန်ပြီလား....မင်း...ပြန်ပါတော့ကွာ......)
( နိုးဝေး......မပြန်ဘူး...မမနွယ်.......လာတာက မမနွယ်ကို တဝကြီး ချစ်ဖို့ လာတာ....ပြန်စကား မပြောနဲ့......)
ဘိုင်လေးက ဒေါ်သက်နွယ်ကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲခေါ်ပြီ ။
( ဟဲ့..ဘိုင်လေး...အို.......အတင်းမဆွဲနဲ့လေ...အို.........မင်း...မင်း......သိပ်ကြမ်းတာဘဲ..........)
ရုန်းကန်နေတဲ့ အချိန် ဒေါ်သက်နွယ် ကိုယ်လည်မှာ ရစ်ပတ်ထားတဲ့ ကိုယ်သုတ် တဘက်ကြီး ဖြုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျသွားသည် ။
ဗလာကျင်းသွားတဲ့ ဒေါ်သက်နွယ် ရဲ့ ပါးစပ်က ( အိုး...) ဆိုတဲ့ အသံထွက်လာသည် ။
ဘိုင်လေးက ရယ်ကျဲကျဲ နဲ့......( မမနွယ်ကတော့ဗျာ......လှဆဲ ချောဆဲ တောင့်ဆဲ......လီးကလည်း အစုတ်ကောင်း....အောက်ပေးကလည်း ကောင်း..
ဘိုင်လေးလည်း မမနွယ်ကို စွဲနေရတာ အရမ်းအရမ်း...) လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ ခါးသိမ်လေးကနေ ဆွဲကိုင်လို့ ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ကန့်လန့်
ဖြတ် တွန်းလှဲလိုက်လေသည် ။
( အို...)
ပက်လက် လန်ကျသွားတဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို ဘိုင်လေး ဝင်လိုက်သည် ။ မို့ဖေါင်းဖေါင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ခုဘဲ ရေချိုးထားလို့ ဆပ်ပြာ
နံ့လေး တသင်းသင်းနဲ့ ။
ဘိုင်လေးရဲ့ နှာခေါင်း ချွန်ချွန်ကြီးက စောက်ဖုတ်ကို နမ်းရှုံ့လို်က်တဲ့အခါ ထောင်ထနေတဲ့ စောက်စိလေးကို မတော်တဆ ထိုးမိသွားသည် ။
( အို.....)
ဘိုင်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက် စုတ်လိုက်နဲ့ နို့ကြီးတွေကိုလည်း လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်သည် ။ ဒေါ်သက်နွယ်လည်း အစပိုင်းမှာ
( မလုပ်နဲ့ ...မင်း မိုက်ရိုင်းလှချည်လား.....) လို့ ပြောဆိုငြင်းဆန်သေးသည် ။ သို့ပေမယ့် ဘိုင်လေးရဲ့ လျာကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ကို မိမိရရ ယက်
စုတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ငြိမ်ကျသွားသည် ။
ဘိုင်လေးရဲ့ ဘာဂျာကို ဒေါ်သက်နွယ် အရမ်း ခိုက်ခဲ့ရတာလေ ။
ဘိုင်လေး လျာပြားကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစုန်အဆန် ဖိဖိ ယက်ပေးနေသည် ။
( အို...ဟင်း.......အင်း.........အား....အား....အား..............)
မိဂျုံရဲ့ အမေ ဒေါ်သက်နွယ် စိတ်ဆင်းရဲနေသည် ။
မိဂျုံနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်တို့ ပြတ်သွားတဲ့အတွက် ။ သမီးလေး အတွက် စိတ်အေးရပြီလို့ ထင်ခဲ့မိတာ အခုတော့ သူတို့ အဆင်မပြေကြတော့ဘူး ။
ကိုဗညားကျော်နဲ့ ဒေါ်သက်နွယ် တွေ့ပြီး ဒီအကြောင်းကို ပြောဖြစ်ကြသည် ။
( အင်း...သမီးက ဇွတ်ဘဲ...မှန်တယ် ထင်ရင် နောက်မဆုတ်တော့ဘူး.....အန်တီလည်း သူ့ကို ပြောပါတယ်.....မောင်ဗညားရယ်.....သူက မောင်
ကျော်ဇောပိုင် အပေါ် တခုခု စိတ်နာသွားပုံရတယ်.....)
ကိုဗညားကတော့ ဘာဖြစ်လို့ မိဂျုံတို့ ပြတ်သွားသည် ဆိုတာကို ကျော်ဇောပိုင် ပြောပြလို့ သိပြီးခဲ့ပါပြီ ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် အင်မတန် ချောလှပြီး ကြည့်ကောင်းတဲ့ ချစ်စရာ ကောင်မလေးကို ရထားပါရက်နဲ့ တဏှာစိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဘဲ အွန်လိုင်းမှာ ညိခဲ့တဲ့ ဇူးဇူးသဲနဲ့ ညိပစ်လိုက်တာကို မိဂျုံလေး မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ သိသွားလို့ ဆိုတာကိုတော့ ဒေါ်သက်နွယ်ကို သူ မပြောပြလိုပါ ။
ဒေါ်သက်နွယ်လည်း မိဂျုံက ချက်ချင်းဘဲ ဘိုင်လေးနဲ့ ကြိုက်ပစ်လိုက်တာကို တော်တော် စိတ်ပျက်သွားသည် ။
ဟင်း.....သမီး..သမီး...မိဂျုံ . . .ဘိုင်လေးနဲ့ မဖြစ်သင့်ဘူး......
စျေးဝယ်စရာ ဝယ်....စာတိုက်ကို စာသွားထည့်....ကိုဗညားကျော်ရဲ့ ဆိုင်ကို ဝင်ပြီး စကားပြောခဲ့ပြီး အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတော့ ဒေါ်သက်နွယ်
ခဏနားပြီးတဲ့နောက် ရေချိုးလိုက်သည် ။
ရေချိုးခန်းထဲကို အဝတ်မပါ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ ဝင်ခဲ့ပြီး ရေပန်းကို ဖွင့်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်တဲ့အချိန် ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ချပ်ကြီးထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို
ပြန်မြင်လိုက်ရသည် ။
အသက်လေးဆယ် ကျော်နေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် မိမိသည် ရင်သား တင်းတင်းထွားထွားတွေ နဲ့ ဘိုက်သားချပ်ချပ် စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးတွေနဲ့ ကြည့်
ကောင်းဆဲပါလား ။
တဖွားဖွား ကျနေတဲ့ ရေပန်းရဲ့ အောက်မှာ တကိုယ်လုံးအနှံ့ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်သည် အိမ်မှာ ယောက်ထဲ ရေချိုးနေတာမို့ ရေချိုးခန်း တံခါးကို မပိတ်ထား ။
ပွင့်ဟနေတဲ့ ရေချိုးခန်း အပေါက်ဝမှာ လူတယောက် ရောက်နေတာကို ဒေါ်သက်နွယ် မသိသေး ။
ဖင်ကြားပေါင်ကြား နေရာတွေကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ရေမြုပ်တုံးနဲ့ ကျကျနန ပွတ်တိုက်နေသည် ။ သူမရဲ့ ရင်စိုင်လုံးကြီးတွေက တုန်ခါနေကြသည် ။
( မမနွယ်.....)
ရုတ်ရက် အနီးကပ် ခေါ်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် ဒေါ်သက်နွယ် လန့်သွားသည် . .။ တကိုယ်လုံး တုန်သွားသည် ။
( ဟင်.....)
ဒေါ်သက်နွယ် တွေ့လိုက်တာက ရေချိုးခန်း အပေါက်ဝမှာ ရောက်နေတဲ့ ဘိုင်လေး ပါ ။
( ဟင်...ဘိုင်လေး..မင်း...မင်း.......ဘယ်လို အထဲရောက်နေတာလဲ......)
( အော်.....မမနွယ်ရယ်....အခု ကျနော်နဲ့ မိဂျုံက ချစ်သူတွေလေ..ချစ်သူတွေ ဆိုတော့ ကိုယ့်ချစ်သူမို့ မိဂျုံက အိမ်သော့ကို ကျနော့်ကို ပေးထား
တယ်လေ....မမနွယ်ကို လွမ်းလွန်းလို့ လာခဲ့တာပေါ့မမနွယ်......)
( မင်း..မင်း.....မကောင်းဘူး...ဘိုင်လေး...အမေနဲ့လည်း ဖြစ် သမီးနဲ့လည်း ဖြစ်......)
ဒေါ်သက်နွယ်က ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို လက်တဖက်နဲ့ ကန့်လန့်ဖြတ် ဖုံးကာရင်း ဘိုင်လေးကို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး တန်းပေါ် လွှားထားတဲ့ တဘက်ကြီးကို လှမ်းဆွဲယူလိုက်သည် ။
( မမနွယ်ရယ်....မိဂျုံက ကျနော့်ကို လာကြိုက်တာတော့ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်လို့ရမလဲ.....ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ကလေ...မမနွယ်ကို အမြဲ သတိရ
လွမ်းနေတာဗျ..မမနွယ်နဲ့ မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်ဘူး....)
ဒေါ်သက်နွယ်က တဘက်ကြီး ကိုယ်လည်မှာ ပတ်ရစ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ဖို့ လုပ်တဲ့အခါ အရှေ့မှာ ကာဆီးပိတ်နေတဲ့ ဘိုင်လေးကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်
သည် ။
( ဖယ်စမ်း......မင်း..မင်း ပြန်တော့ကွာ..သမီး ပြန်လာရင် မကောင်းဘူး )
( မမနွယ်ရယ်.....လေစိမ်းတွေ မတိုက်ပါနဲ့...မမနွယ်ဘဲ ဘိုင်လေးကို အစွဲကြီး စွဲနေရပြီ လို့ ပြောခဲ့တယ်လေ..ခုတော့ ဘိုင်လေးကို ရက်ရက်စက်စက်
မစိမ်းကားပါနဲ့..မမနွယ်......)
( ဒီမယ် ဘိုင်လေး...မင်း အရက်တွေ သောက်လာပြန်ပြီလား....မင်း...ပြန်ပါတော့ကွာ......)
( နိုးဝေး......မပြန်ဘူး...မမနွယ်.......လာတာက မမနွယ်ကို တဝကြီး ချစ်ဖို့ လာတာ....ပြန်စကား မပြောနဲ့......)
ဘိုင်လေးက ဒေါ်သက်နွယ်ကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲခေါ်ပြီ ။
( ဟဲ့..ဘိုင်လေး...အို.......အတင်းမဆွဲနဲ့လေ...အို.........မင်း...မင်း......သိပ်ကြမ်းတာဘဲ..........)
ရုန်းကန်နေတဲ့ အချိန် ဒေါ်သက်နွယ် ကိုယ်လည်မှာ ရစ်ပတ်ထားတဲ့ ကိုယ်သုတ် တဘက်ကြီး ဖြုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျသွားသည် ။
ဗလာကျင်းသွားတဲ့ ဒေါ်သက်နွယ် ရဲ့ ပါးစပ်က ( အိုး...) ဆိုတဲ့ အသံထွက်လာသည် ။
ဘိုင်လေးက ရယ်ကျဲကျဲ နဲ့......( မမနွယ်ကတော့ဗျာ......လှဆဲ ချောဆဲ တောင့်ဆဲ......လီးကလည်း အစုတ်ကောင်း....အောက်ပေးကလည်း ကောင်း..
ဘိုင်လေးလည်း မမနွယ်ကို စွဲနေရတာ အရမ်းအရမ်း...) လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ ခါးသိမ်လေးကနေ ဆွဲကိုင်လို့ ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ကန့်လန့်
ဖြတ် တွန်းလှဲလိုက်လေသည် ။
( အို...)
ပက်လက် လန်ကျသွားတဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို ဘိုင်လေး ဝင်လိုက်သည် ။ မို့ဖေါင်းဖေါင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက ခုဘဲ ရေချိုးထားလို့ ဆပ်ပြာ
နံ့လေး တသင်းသင်းနဲ့ ။
ဘိုင်လေးရဲ့ နှာခေါင်း ချွန်ချွန်ကြီးက စောက်ဖုတ်ကို နမ်းရှုံ့လို်က်တဲ့အခါ ထောင်ထနေတဲ့ စောက်စိလေးကို မတော်တဆ ထိုးမိသွားသည် ။
( အို.....)
ဘိုင်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက် စုတ်လိုက်နဲ့ နို့ကြီးတွေကိုလည်း လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်သည် ။ ဒေါ်သက်နွယ်လည်း အစပိုင်းမှာ
( မလုပ်နဲ့ ...မင်း မိုက်ရိုင်းလှချည်လား.....) လို့ ပြောဆိုငြင်းဆန်သေးသည် ။ သို့ပေမယ့် ဘိုင်လေးရဲ့ လျာကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ကို မိမိရရ ယက်
စုတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ငြိမ်ကျသွားသည် ။
ဘိုင်လေးရဲ့ ဘာဂျာကို ဒေါ်သက်နွယ် အရမ်း ခိုက်ခဲ့ရတာလေ ။
ဘိုင်လေး လျာပြားကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစုန်အဆန် ဖိဖိ ယက်ပေးနေသည် ။
( အို...ဟင်း.......အင်း.........အား....အား....အား..............)
( ၃၃ )
ပထမ ဘိုင်လေးကို စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ရုန်းမိပေမယ့် တကယ်တမ်း ဘိုင်လေးရဲ့ အယက်အစုတ်တွေကို ခံလို်က်ရတော့ ဒေါ်သက်နွယ် ငြိမ်ကျသွားသည် ။
ဘိုင်လေးက လင်မရှိတာ ကြာနေတဲ့ မုဆိုးမ ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ အထီးကျန်ဆန် ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ဘဝကို သူသိနေတဲ့သူဆိုတော့ နယ်စပ်က
စခန်းမှာထဲက မိဂျုံ မရှိတဲ့အချိန်မှာ အတင်းကြမ်းပေးလိုက်လို့ ဒေါ်သက်နွယ်လည်း မစွန်းရင်းကလည်း ရှိတော့ ကန်စွန်းခင်းမှာ ညိ ဆိုသလို ဘိုင်လေး
နဲ့ လိုးဖြစ်သွားသည် ။ လိုးဖြစ်တော့လည်း လီးရှည်ရှည်နဲ့ အလိုးကောင်းတဲ့ ဘိုင်လေးကို ကြိုက်သွားခဲ့သည် ။ လူလစ်တိုင်း တိတ်တခိုး လာလာခိုးပေးတာကို မက်မက်မောမော ခံယူမိနေခဲ့သည် ။
အမေရိကန်ကို ရောက်လာတော့လည်း မိဂျုံနဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်တို့ ရှိနေတဲ့ ပြည်နယ်ကို ဘို်င်လေး ပြောင်းလာခဲ့တာကလည်း ဒေါ်သက်နွယ်ကို လိုးချင်
လို့ အဓိကဘဲ ။ ဒါပေမယ့် စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက် ဆိုသလို ဘိုင်လေးတို့ရဲ့ ကံဇာတာ မြင့်မားပုံက ဒေါ်သက်နွယ်ကို မှန်မှန်လေး လိုးနေရသလို
ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ အဆင်မပြေ ဖြစ်သွားတဲ့ မိဂျုံကိုပါ သူ လိုးခွင့်ရသွားသည် ။
မို့ခုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးအတွင်းထဲကို သူ့လျာကို ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးသွင်းပြီး မွှေနှောက်ပေးနေတဲ့ ဘိုင်လေးသည် ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကိုလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆုပ်ညှစ်ကစားနေသည် ။ ဘိုင်လေးရဲ့ လျာက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို ထင်တိုင်းကြဲ မွှေနှောက်ပေးနေတော့ ဒေါ်သက်နွယ် အတွေ့ထူးမှာ နစ်မျောပြီး ကာမရဲ့ အမြင့်ဆုံးနေရာကို ခဏချင်း တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားလေတော့သည် ။
( အမလေး......အင်းဟင့်......အို....အား.........ကောင်း..ကောင်းသွားတယ်....ဘိုင်လေးရယ်......အား......အား....အား...........အီး...)
ဒေါ်သက်နွယ် ကာမလမ်းဆုံးကို ရောက်သွားခဲ့ပေမယ့် ဘိုင်လေးကတော့ ပေါက်ကွဲလုမတတ် တင်းမာနေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်ကို လိုးထည့်
ဖို့ ( မမနွယ်...ဖင်ကုန်းပေးဗျာ....) လို့ တောင်းဆိုလိုက်သည် ။
ဒေါ်သက်နွယ်လည်း ဘာဂျာနဲ့ တချီ ပြီးသွားခဲ့ပေမယ့် ဘိုင်လေးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးတာကို ခံချင်သေးတာကြောင့် သူတောင်းဆိုတဲ့အတိုင်း ဖင်ကြီး
တွေကို ထောင်ပေးလိုက်သည် ။ ဒီလိုပုံစံနဲ့ အလိုးခံနေကျလေ ။ ဘိုင်လေးက ဖင်ကုန်းပုံစံကို အရမ်း ကြိုက်သည် ။ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ကြည့်
ပြီး လိုးရတာမို့ ပိုပြီး ကျေနပ်သည် လို့ ဒေါ်သက်နွယ်ကို ပြောဖူးသည် ။
ဘာဂျာမှုတ်ထားလို့ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးတေ့ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်တာက တင်းကြပ်စီးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဗျိကနဲ လထစ်ကြီး ဝင်
သွားတော့ ဒေါ်သက်နွယ် အူးကနဲ ညည်းလိုက်မိသည် ။
လင်သေမုဆိုးမ တယောက် အနေနဲ့ လီးမရတော့တဲ့အချိန် တိတ်တဆိတ် လာကပ် လိုးပေးတဲ့ ဘိုင်လေးရဲ့ အထိအတွေ့တွေမှာ သူမ သာယာသွားမိခဲ့
ရတာပါ ။ အခုလည်း ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတဲ့ သူမကို ဘိုင်လေးက အနောက်ကနေ လိုးပေးနေပြီ ။ လီးကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် သုံးလေးခါ
လောက် ကစားပြီးမှ တဆုံး သွင်းထည့်လိုက်တဲ့ ဘိုင်လေးသည် တင်းကြပ်ဆဲ စိုစီးနေတဲ့ ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကို မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ထက်တောင် ကြိုက်
သလိုဘဲ ။
( အိုး ဖြည်းဖြည်းလေ..တအားကြမ်းတာဘဲ....နင့်လီးက ရှည်တော့ သားအိမ်ကို သွားထိတယ်ဟဲ့......)
ဒေါ်သက်နွယ်ဘာပြောပြော ဘိုင်လေးက ဂရုမစိုက်ပါ ။ သူဦးတည်နေတာက လိုးလိုး အရမ်းကောင်းတဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးဆောင့်ဖို့ဘဲ ။
ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို တစွိစွိနဲ့ တအား ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ဘိုင်လေးသည် ချွေးတွေ တကိုယ်လုံး စိုစိုရွှဲ
နေပြီ ။
( အား.....အင်း......အင်း.......အား...အားရှီး.......အား.....အားရှီး......)
ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ အော်ညည်းသံတွေက ကျယ်လောင်လှသည် ။
ဘိုင်လေး အသားကုန် ဆောင့်သည် ။ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ဒလကြမ်း ...။
( ကောင်းလား...ကောင်းလား........) မောဟိုက်သံကြီးနဲ့ ဘိုင်လေးက မေးသည် ။ ဒေါ်သက်နွယ်က ( ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်.......လိုး...လိုး....)
လို့ ဖြေသည် ။ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆက်တိုက် ထွက်နေသည် ။ ဘိုင်လေးရဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးက အရှိန်နဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ ဖင်ကြားကို တဘတ်ဘတ်
ရိုက်ခတ်နေသည် ။
နောက်ဆုံး ဘိုင်လေးရဲ့ ပူနွေးနွေး လရည်တွေ ဆက်တိုက် ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းထွက်သွားသည် ။ လမ်းဆုံးသွားပြီ ။ ပြီးသွားပြီ ။
( ဟူး........တအားကောင်းတာဘဲ ဘိုင်လေးရယ်..နင် တကယ်ဆွဲနိုင်တယ်.......)
( အင်း...မမနွယ်ရဲ့ စောက်ပတ်ကလည်း တကယ့် ရှယ်ဘဲဗျာ...ရေလည်လိုးကောင်းတယ်.......ဝှူး........)
ဘိုင်လေး သူ့လီးရှည်ကြီးကို ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက စွက်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
ပထမ ဘိုင်လေးကို စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ ရုန်းမိပေမယ့် တကယ်တမ်း ဘိုင်လေးရဲ့ အယက်အစုတ်တွေကို ခံလို်က်ရတော့ ဒေါ်သက်နွယ် ငြိမ်ကျသွားသည် ။
ဘိုင်လေးက လင်မရှိတာ ကြာနေတဲ့ မုဆိုးမ ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ အထီးကျန်ဆန် ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ဘဝကို သူသိနေတဲ့သူဆိုတော့ နယ်စပ်က
စခန်းမှာထဲက မိဂျုံ မရှိတဲ့အချိန်မှာ အတင်းကြမ်းပေးလိုက်လို့ ဒေါ်သက်နွယ်လည်း မစွန်းရင်းကလည်း ရှိတော့ ကန်စွန်းခင်းမှာ ညိ ဆိုသလို ဘိုင်လေး
နဲ့ လိုးဖြစ်သွားသည် ။ လိုးဖြစ်တော့လည်း လီးရှည်ရှည်နဲ့ အလိုးကောင်းတဲ့ ဘိုင်လေးကို ကြိုက်သွားခဲ့သည် ။ လူလစ်တိုင်း တိတ်တခိုး လာလာခိုးပေးတာကို မက်မက်မောမော ခံယူမိနေခဲ့သည် ။
အမေရိကန်ကို ရောက်လာတော့လည်း မိဂျုံနဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်တို့ ရှိနေတဲ့ ပြည်နယ်ကို ဘို်င်လေး ပြောင်းလာခဲ့တာကလည်း ဒေါ်သက်နွယ်ကို လိုးချင်
လို့ အဓိကဘဲ ။ ဒါပေမယ့် စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက် ဆိုသလို ဘိုင်လေးတို့ရဲ့ ကံဇာတာ မြင့်မားပုံက ဒေါ်သက်နွယ်ကို မှန်မှန်လေး လိုးနေရသလို
ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ အဆင်မပြေ ဖြစ်သွားတဲ့ မိဂျုံကိုပါ သူ လိုးခွင့်ရသွားသည် ။
မို့ခုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးအတွင်းထဲကို သူ့လျာကို ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးသွင်းပြီး မွှေနှောက်ပေးနေတဲ့ ဘိုင်လေးသည် ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကိုလည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆုပ်ညှစ်ကစားနေသည် ။ ဘိုင်လေးရဲ့ လျာက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို ထင်တိုင်းကြဲ မွှေနှောက်ပေးနေတော့ ဒေါ်သက်နွယ် အတွေ့ထူးမှာ နစ်မျောပြီး ကာမရဲ့ အမြင့်ဆုံးနေရာကို ခဏချင်း တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားလေတော့သည် ။
( အမလေး......အင်းဟင့်......အို....အား.........ကောင်း..ကောင်းသွားတယ်....ဘိုင်လေးရယ်......အား......အား....အား...........အီး...)
ဒေါ်သက်နွယ် ကာမလမ်းဆုံးကို ရောက်သွားခဲ့ပေမယ့် ဘိုင်လေးကတော့ ပေါက်ကွဲလုမတတ် တင်းမာနေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်ကို လိုးထည့်
ဖို့ ( မမနွယ်...ဖင်ကုန်းပေးဗျာ....) လို့ တောင်းဆိုလိုက်သည် ။
ဒေါ်သက်နွယ်လည်း ဘာဂျာနဲ့ တချီ ပြီးသွားခဲ့ပေမယ့် ဘိုင်လေးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးတာကို ခံချင်သေးတာကြောင့် သူတောင်းဆိုတဲ့အတိုင်း ဖင်ကြီး
တွေကို ထောင်ပေးလိုက်သည် ။ ဒီလိုပုံစံနဲ့ အလိုးခံနေကျလေ ။ ဘိုင်လေးက ဖင်ကုန်းပုံစံကို အရမ်း ကြိုက်သည် ။ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ကြည့်
ပြီး လိုးရတာမို့ ပိုပြီး ကျေနပ်သည် လို့ ဒေါ်သက်နွယ်ကို ပြောဖူးသည် ။
ဘာဂျာမှုတ်ထားလို့ စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လီးတေ့ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်တာက တင်းကြပ်စီးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဗျိကနဲ လထစ်ကြီး ဝင်
သွားတော့ ဒေါ်သက်နွယ် အူးကနဲ ညည်းလိုက်မိသည် ။
လင်သေမုဆိုးမ တယောက် အနေနဲ့ လီးမရတော့တဲ့အချိန် တိတ်တဆိတ် လာကပ် လိုးပေးတဲ့ ဘိုင်လေးရဲ့ အထိအတွေ့တွေမှာ သူမ သာယာသွားမိခဲ့
ရတာပါ ။ အခုလည်း ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတဲ့ သူမကို ဘိုင်လေးက အနောက်ကနေ လိုးပေးနေပြီ ။ လီးကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် သုံးလေးခါ
လောက် ကစားပြီးမှ တဆုံး သွင်းထည့်လိုက်တဲ့ ဘိုင်လေးသည် တင်းကြပ်ဆဲ စိုစီးနေတဲ့ ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကို မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ထက်တောင် ကြိုက်
သလိုဘဲ ။
( အိုး ဖြည်းဖြည်းလေ..တအားကြမ်းတာဘဲ....နင့်လီးက ရှည်တော့ သားအိမ်ကို သွားထိတယ်ဟဲ့......)
ဒေါ်သက်နွယ်ဘာပြောပြော ဘိုင်လေးက ဂရုမစိုက်ပါ ။ သူဦးတည်နေတာက လိုးလိုး အရမ်းကောင်းတဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးဆောင့်ဖို့ဘဲ ။
ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို တစွိစွိနဲ့ တအား ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ဘိုင်လေးသည် ချွေးတွေ တကိုယ်လုံး စိုစိုရွှဲ
နေပြီ ။
( အား.....အင်း......အင်း.......အား...အားရှီး.......အား.....အားရှီး......)
ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ အော်ညည်းသံတွေက ကျယ်လောင်လှသည် ။
ဘိုင်လေး အသားကုန် ဆောင့်သည် ။ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ဒလကြမ်း ...။
( ကောင်းလား...ကောင်းလား........) မောဟိုက်သံကြီးနဲ့ ဘိုင်လေးက မေးသည် ။ ဒေါ်သက်နွယ်က ( ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်.......လိုး...လိုး....)
လို့ ဖြေသည် ။ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆက်တိုက် ထွက်နေသည် ။ ဘိုင်လေးရဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးက အရှိန်နဲ့ ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ ဖင်ကြားကို တဘတ်ဘတ်
ရိုက်ခတ်နေသည် ။
နောက်ဆုံး ဘိုင်လေးရဲ့ ပူနွေးနွေး လရည်တွေ ဆက်တိုက် ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းထွက်သွားသည် ။ လမ်းဆုံးသွားပြီ ။ ပြီးသွားပြီ ။
( ဟူး........တအားကောင်းတာဘဲ ဘိုင်လေးရယ်..နင် တကယ်ဆွဲနိုင်တယ်.......)
( အင်း...မမနွယ်ရဲ့ စောက်ပတ်ကလည်း တကယ့် ရှယ်ဘဲဗျာ...ရေလည်လိုးကောင်းတယ်.......ဝှူး........)
ဘိုင်လေး သူ့လီးရှည်ကြီးကို ဒေါ်သက်နွယ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက စွက်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
( ၃၄ )
မိဂျုံသည် ကျော်ဇောပိုင်ကို မတွေ့ချင်ဘူး ။ ဆူရှီဆိုင်ကို သူ လာလာ ချောင်းတာကြောင့် ကိုဗညားကို
ကျော်ဇောပိုင် မသိတဲ့ ဝေးဝေးက ဆိုင်တဆိုင်မှာ သူလုပ်ချင်တဲ့အကြောင်း ပြောပြပြီး ကျော်ဇောပိုင်သိ
တဲ့ဆိုင်တွေမှာ မလုပ်တော့ဘူး ။
မိဂျုံ ဆိုင်ပြောင်းလုပ်တော့ ဘိုင်လေးကလည်း မိဂျုံလုပ်တဲ့ဆိုင်မှာ လိုက်ပြောင်းလုပ်သည် ။ ဒါကို ကိုဗညားက မနှစ်မြို့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် မိဂျုံကို ထောက်ပြီး မပြောချင်လို့ မပြောဘူး ။
ဘိုင်လေးက ဆိုင်သိမ်းခါနီး ညအချိန်ရောက်လာရင် စိတ်တွေက ဖေါက်ဖေါက်လာသည် ။ မိဂျုံကို ဆိုင်
အနောက်ဖက် လူကွယ်ရာနေရာမှာ ဖြစ်ဖြစ် အိမ်သာခန်းထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် လိုးချင်သည် ။ လိုးသည် ။
မိဂျုံလည်း ဆိုင်မှာ မကောင်းပါဘူး ဘိုင်လေးရယ်....အလုပ်ကပြန်မှ တနေရာရာမှာ လိုးကြတာ ကောင်းပါ
တယ် လို့ တားသည် ။ သို့ပေမယ့် ဘိုင်လေးက တအား နှာကြွသည် ။ ထန်သည် ။ ခိုးလိုးရတာက
သူ့အတွက် ပိုပြီး စိတ်တက်ကြွစရာ စိတ်ထကြွစရာ ဖြစ်နေသည် ။
ဒီနေ့လည်း ဆိုင်ပိတ်ခါနီး မိဂျုံက ပစ္စည်းတွေ သိမ်းနေတဲ့အချိန် အနောက်ကနေ သူလာပြီး ဖက်သိုင်း
ရင်း မိဂျုံရဲ့ စွင့်ကားတင်းကော့နေတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်သည် ။
" ဟိတ် ဘိုင်လေးရယ်...မလုပ်ပါနဲ့ .....တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် မကောင်းပါဘူး..." လို့ မိဂျုံက သူ့
ကို တားတာကို သူက မကျေနပ်ဘူး ။
" မိဂျုံ နင် လေစိမ်း မတိုက်နဲ့..ဘာလဲ..နင်က နင့်ရည်းစားဟောင်း ကောင်ဆီကို ပြန်သွားချင်နေပြီလား...
ငါ့ကို နင်က ရိုးသွားပြီလား....."
" ဟာ....ဘိုင်လေးရာ...ဘာတွေ လျောက်ပြောနေတာလဲ....နင့်ကို ငါ တားနေတာက ဆိုင်မှာမို့...အလုပ်ခွင်
မှာမို့လေ..နင် နားလည်သဘောပေါက်စမ်းပါ ဘိုင်လေးရာ......"
" တော်စမ်းပါ မိဂျုံရာ...နင်က တကယ် ဆရာလုပ်တယ်....ငါက ငါ့ကို ဆရာလုပ်ရင် မကြိုက်ဘူး...."
ဘိုင်လေးက စိတ်ဆိုးသွားတဲ့ပုံနဲ့ မိဂျုံ အနားက ထွက်သွားလိုက်သည် ။
မိဂျုံလည်း ဘိုင်လေးကို ချော့ဖို့ သူ့အနောက်ကို လိုက်သွားလိုက်သည် ။ ဘိုင်လေးက ဆူရှီဆိုင်အတွက်
ပစ္စည်းတွေ လှောင်တဲ့ စတိုခန်းလေးထဲကို ဝင်သွားသည် ။
" ဟိတ် . . ဘိုင်လေး......."
မိဂျုံက သူ့နံမည်ကို ခေါ်ရင်း စတိုခန်းလေးထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည် ။
" ဘိုင်လေး.....ဘိုင်လေး....လာပါဟာ....."
တံခါးအကွယ်က ချောင်းနေတဲ့ ဘိုင်လေးက မိဂျုံကို တအားဖက်လိုက်သည် ။
" အာ.....ဘိုင်လေး...လန့်သွားတာဘဲ....."
ဘိုင်လေး ကြမ်းပြီ ။ စတိုခန်းထဲက စားပွဲရှည်လေး အပေါ်ကို မိဂျုံကို မှောက်ရက် တွန်းလှဲလိုက်ပြီး လက်တဖက်နဲ့ မိဂျုံရဲ့ လည်ကုတ်ကို ဖိတွန်းထားသလို နောက် လက်တဖက်နဲ့ မိဂျုံရဲ့ စကပ်ရှည်ကြီးကို လှန်တင်လိုက်သည် ။ သူ့ပုံက ၀ါရင့် မုဒိန်းသမား တယောက်လို အံကြီးကြိတ်ပြီး ခပ်ရင့်ရင့် ပုံစံ လုပ်
ထားသည် ။
" အာ...ဘိုင်လေး..အဲလို အကြမ်းမဖက်ပါနဲ့ဟာ....နင့်ကို လိုချင်တိုင်း ပေးနေတာဘဲ...ဒီလို လုပ်ဖို့ မလိုအပ်ပါဘူး...လွှတ်စမ်းဟာ...."
" မလွှတ်ဘူး...နင့်ကို ငါလိုးချင်တဲ့အချိန် လိုးမယ်...နင် ခံရမယ်...နင်ဟာ ငါ့ ချစ်သူ......."
မိဂျုံရဲ့ ပင်တီလေးကို ဘိုင်လေး ချွတ်မနေတော့ဘဲ ဆွဲဖြဲစုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
( ဗျိ...ဗျိ.....ပြိ.......)
ပင်တီလေး ပြဲစုတ်သွားပြီး မိဂျုံ ဖင်အပြောင်သားနဲ့ ဖြစ်သွားသည် ။
မိဂျုံရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ရဲ့ ခြေထောက်တွေနဲ့ ဘေးကို တွန်းဖယ်ဖြဲကား ပစ်လိုက်သည် ။
" အိုး.....ဘိုင်လေး...မဆိုးနဲ့ဟာ....."
" မိဂျုံ..စောက်ပတ် တအား လှတယ်ဟာ......"
" ဘိုင်လေး..မလုပ်နဲ့ဟာ.....နင် မမိုက်ရိုင်းနဲ့......."
" နင့်ဖင်ကို လိုးပစ်မယ်...."
ဘိုင်လေးက မိဂျုံ ဖင်တုံးတွေကို ဖြဲပြီး ဖင်စအိုပေါက် ညိုညိုလေးထဲကို တံတွေး ထွေးထည့်လိုက်သည် ။
" ဟိတ်....မလုပ်နဲ့...ငါ မကြိုက်ဘူး..."
ဘိုင်လေးက ဆင်ဆိုးတကောင်လို မုန်ယိုနေပြီ ။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ဖုံးနေပြီ ။
သူ့လီးဒစ်ပေါ်ကိုလည်း တံတွေဒတွေ ပျစ်ကနဲ ထွေးချလိုက်သည် ။ လီးထိပ်ပိုင်းကို တံတွေးနဲ့ နယ်သလို
မိဂျုံရဲ့ ဖင်စအိုပေါက်လေးကိုလည်း တံတွေးတွေနဲ့ လိမ်းကျံလိုက်သည် ။
သူ့လီးတန်ကို အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ပေါက်ဝကို တေ့လိုက်တဲ့အချိန် စတိုခန်း အပေါက်ဝက အသံ
ကြားလိုက်လို့ ဘိုင်လေး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ခါးထောက်ကြည့်နေတဲ့
ကိုဗညားကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ဟေ့ကောင်...မိုက်ရိုင်းလှချည်လားကွာ....မင်း မုဒိန်းကောင်....ခုထွက်သွား....ငါ့ဆီ အလုပ်လာမလုပ်နဲ့
တော့...ငါ ရဲခေါ်လိုက်ရမလား.....ခွေးသူတောင်းစား......"
လက်သီးကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး ဒေါသတကြီး အော်လိုက်တဲ့ ကိုဗညားကြောင့် ဘိုင်လေးသည်
ဘောင်းဘီကို အမြန်ပြန်ကောက်စွပ်ပြီး စတိုခန်းထဲကနေ ခေါင်းငိုက်ဆိုက်နဲ့ ထွက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တဲ့
အချိန် ဖြောင်းကနဲ အသံနဲ့အတူ ကိုဗညားက သူ့ဇက်ပိုးကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်ပါသည် ။
" အား....."
ဘိုင်လေး ရှေ့ကို ယိုင်သွားသည် ။ လဲတော့ မလဲကျဘူး ။
" မင်းစောက်ခွက်ကို ငါဘယ်တော့မှ မမြင်ချင်ဘူး.....ခွေးကောင်.....မုဒိန်းကောင်....."
မိဂျုံလည်း အမြန်ထပြီး လုံလုံခြုံခြုံ ဖြစ်အောင် ပြန်ဖုံးဖိလိုက်သည် ။
" မိဂျုံ....."
" ရှန်...."
" နင် သိပ်စိတ်မြန်တယ်....ကျော်ဇောပိုင်ကို မဖြတ်ရဘူးလို့ ငါမပြောဘူး.....ဒါပေမယ့် ညည်း ဒီကလေကခြေ ကို လက်ခံလိုက်တာတော့ ဆုံးဖြတ်ချက် မြန်လွန်းတယ်...မိဂျုံ .."
ကိုဗညားက မိဂျုံကိုတော့ အလုပ်မထုတ်ပစ်ပါ ။ မောင်းလည်း မထုတ်ပါ ။ ဘိုင်လေးကို ဖြတ်လိုက်ဖို့
မလာခိုင်းဖို့ဘဲ ပြောပြီး ပြန်သွားသည် ။
မိဂျုံလည်း ကားပြန်မောင်းဖို့ဟာ လက်တွေ ဒူးတွေ တုန်နေလို့ တော်တော်နဲ့ မမောင်းနိုင်ဘူး ။
မိဂျုံလည်း ဘိုင်လေးက အဲလို အကြမ်းဗတမ်း လုပ်တတ်တာတွေကို သိပြီးသား ။ သူ မလုပ်သင့်ပေ
မယ့် အခု ဆိုးသွားတာက ကိုဗညားနဲ့ မိသွားတာဘဲ ကိုဗညားက သူ့ကို အလုပ်ထုတ် မောင်းထုတ်
ပစ်လိုက်ပြီ ။ မိဂျုံလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး ။ မိဂျုံကို အလုပ်မထုတ်တာဘဲ တော်ပါသေးတယ် ။
အိမ်ပြန်ရောက်လို့ရှိရင် အမေ့ကို ပြောပြရင် ကောင်းမလား လို့ မိဂျုံ စဉ်းစားနေသည် ။ ဘိုင်လေးက အမေနဲ့ သိပ်ခင်သည် ။ အမေ့ကို မဟုတ်တမ်းတရား လျောက် တိုင်နိုင်သည် ။ အမေ့ကို ဖြစ်ပျက်တာ
တွေကို ပြောပြထားသင့်သည် ။
လူတကိုယ်လုံး နုံးချိပင်ပန်းနေသည် ။ လူပင်ပန်းတာထက် စိတ်ပင်ပန်းတာ ဖြစ်မည် ။
မီးနီမိနေလို့ စောင့်နေတဲ့အချိန် မိဂျုံ အိပ်ငိုက်သွားသည် ။ မီးစိမ်းနေတာကို မသိ ။ အနောက်က ကားက ဟွန်း တတီတီ နှိပ်သည် ။ မိဂျုံလည်း စိတ်နဲ့လူ မကပ်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။
အမှောင်ထဲမှာ ဗီယက်နမ် အမဲသား ဖိုစွပ်ပြုတ် ဆိုင်ကလေးက မီးလင်းနေတာကို တွေ့သည် ။ အမေ က ဖိုစွပ်ပြုတ် ကြိုက်သည် ကို သတိရသည် ။ ဝယ်လိုက်အုံးမှဘဲ..........။
စွပ်ပြုတ် နှစ်ပွဲ ပါဆယ် ဝယ်လိုက်သည် ။ ကော်ပြန့်ကျော်က တပွဲ ။ အမေနဲ့ အတူတူ စားမည် ။
အပါ့( တ် )မင့် အဆောက်အဦးကို ရောက်ပြီ ။
စွပ်ပြုတ်ပါဆယ်ထုပ်တွေ လက်တဖက်က ဆွဲ ကျန်တဲ့လက်နဲ့ ကားရီမုတ်ကို နှိပ် ပိတ်လိုက်သည် ။
" ကျစ်ကျစ်....."
မီးထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ တိုက်ပေါက်ဝကို ရောက်တဲ့အချိန် တတုတ်တုတ် အသံလေးနဲ့ ခွေးကလေး
" ဘူး..." မိဂျုံဆီကို ပြေးလာသည် ။ မိဂျုံကို တကိကိနဲ့ နုတ်ဆက်သည် ။ ဖက်တက်သည် ။
" မိဂျုံ ..... "
မိဂျုံနံမည်ကို ခေါ်ပြီး အနား ရောက်လာတာက ကျော်ဇောပိုင် ။
" ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါကွာ...နောက်ကို လုံးဝ မဖြစ်စေရဘူး ။ ကိုယ်ကတိပေးတယ်.....ကိုယ်မှားသွား
တယ်....နောက်ကို မမှားတော့ဘူး..မိဂျုံနဲ့ လက်ထပ်ချင်တယ်......"
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ တတွတ်တွတ် ပြောနေတာတွေကို မကြားချင်ဘူး ။ ဘူး ကို သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေး
လိုက်ပြီး တိုက်ထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည် ။
" မိဂျုံ ...."
" ရှင် လိုက်မလာပါနဲ့...."
မိဂျုံ တိုက်ပေါ်ကို ဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်ခဲ့သည် ။
" ဟာ....."
မိဂျုံတို့ တိုက်ခန်းဆီကို ရောက်တော့ တံခါးကြီး ပွင့်ဟနေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ မိဂျုံ အရမ်း လန့်
သွားသည် ။ အမေ ဘာဖြစ်လဲ ။ တံခါးတောင် မပိတ်ဘူး ။
အထဲကို ဝင်လိုက်တော့ မိဂျုံရဲ့ အခန်းနဲ့ ဘေးချင်း ကပ်ရက် အမေ့အခန်းက အသံတွေကို ကြားလိုက်ရ
သည် ။ အမေ့အိပ်ခန်းက ခပ်ဟဟနဲ့ ။
ချက်ချင်း သဘောပေါက်လိုက်သည် ။
ကြားရတဲ့ အသံတွေက " ကုတင်သံတွေ " ...။ လိုးသံတွေ ။
" ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖပ်.....ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖပ်........"
" အား.....အား........အား.....အူး......အား......အူး.........အင်း......"
အော်ညည်းနေတာက အမေ့အသံ ။
ဟာ...အမေ လူတယောက်နဲ့ လိုးနေတာပါလား ။ ဘယ်...ဘယ်......ဘယ်သူများလဲ....။
ဒီအချိန်မှာ ( မမနွယ်.......ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ဗျာ....ဟူး......တအား စီးတင်းနေတာဘဲ....အိုး....ဒီ
တချီ ပြီးရင်တော့ ဖင်လိုးမှာနော်......မမနွယ် ဖင်ခံကြည့်..ကြိုက်သွားစေရမယ်.....) လို့ ပြောလိုက်တဲ့
ဘိုင်လေးရဲ့ အသံကြီးကို ကြားလိုက်ရသည် ။
" ဟာ.....ခွေး....ခွေး....အမေ့ကို ခွေးတက်လိုးနေတယ်....ခွေးကောင်...ခွေးသား....."
မိဂျုံ တံမြက်စီးကို ဆွဲပြီး အမေ့အိပ်ခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားလိုက်သည် ။ အမေက ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကုန်းပေးထားပြီး ဘို်င်လေးက ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်မှာ ရပ်လျက်နဲ့ အမေ့ဖင်တုံးကြီးတွေကို ဖြဲကိုင်
ပြီး ဆောင့်လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ဖျန်း...ဖန်း....ဖန်း......ဖျန်း......ဖျန်း...သေ...သေ....သေစမ်း ဘိုင်လေး..ခွေးသား....ခွေးကောင်....."
ဘိုင်လေးကို တံမြက်စီးနဲ့ ဆင့်ရိုက်ရင်း အော်ဆဲသည် ။ အမေလည်း ဖင်ကုန်းရက်ကြီး လှည့်ကြည့်သည် ။
ဘိုင်လေးက " မလုပ်နဲ့...မိဂျုံ.......မလုပ်နဲ့...." လို့ အော်သည် ။ မိဂျုံ တောင်နေတဲ့ အရည်တွေ ပေစို
နေတဲ့ သူ့လီးရှည်ကြီးကိုပါ ရိုက်ပစ်သည် ။
" ခုထွက်သွား....နင့်ကို ရဲတိုင်မယ်...ခွေးသား မုဒိန်းသမား...."
ဘိုင်လေး ဘောင်းဘီတောင် မဝတ်အား ။လက်က ကိုင်ပြီး အခန်းထဲက ပြေးထွက်သွားသည် ။ လီးတန်း
လန်းနဲ့ ပြေးထွက်သွားတဲ့ ဘိုင်လေးသည် ဓါတ်လှေခါးထဲက ထွက်လာတဲ့ ကျော်ဇောပိုင် နဲ့ တန်းတိုးသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် မိဂျုံရဲ့ အခန်းကို လိုက်လာတာ ဖြစ်သည် ။ မိဂျုံကို သူ့အမေရှေ့ တောင်းပန်စကား
ပြောပြီး ပြန်ချော့မည် လို့ ကျော်ဇောပိုင်က ဆုံးဖြတ်ပြီး တက်လာတာ ။
" ဟေ့ကောင်....မင်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ....."
ကျော်ဇောပိုင်က ဘိုင်လေးကို နဂိုထဲက ကြည့်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူး ။ မိဂျုံနဲ့ တွဲနေတဲ့ကောင်မို့ တအား မုန်းနေတာ. ။
ဒီအချိန်မှာ အနောက်ကနေ တံမြက်စီးကြီးနဲ့ ပြေးလိုက်လာတဲ့ မိဂျုံက ဆဲဆိုပြီး " အဲ့ကောင်ကို ရိုက် ...ရိုက်....ထိုးထည့်...."လို့ အော်လိုက်တာနဲ့ စောက်မြင်ကပ်ကပ်နဲ့ ဘိုင်လေးကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ ထိုး
လိုက်သည် ။
ဘိုင်လေး ယိုင်လဲသွားသည် ။ မိဂျုံက " ကန်..ကန်..ဒီကောင့်ကို ကန်ပစ်...." လို့ ပြောပြန်တော့ ကျော်
ဇောပိုင်လည်း ဘိုင်လေး ဘိုက်ကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ ပိ်တ်ကန်ပစ်ပြန်သည် ။
" ဒီကောင်....လူယုတ်မာ....မုဒိန်းကောင်....."
" ဟင်..ဒီကောင် မိဂျုံကို ကျင့်တယ်လား.....တောက်...."
ကျော်ဇောပိုင်က ထဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ဘိုင်လေးကို ဖိထိုးသည် ။
" မိဂျုံကိုရော အမေ့ကိုရော ကျင့်တာ..လူယုတ်မာ....ခွေးသူတောင်းစား......"
ကျော်ဇောပိုင်လည်း အမေ့ကိုပါ ကျင့်သည် ဆိုတာကို ကြားလိုက်ရရော ဘိုင်လေး လက်ကို လိန်ချိုး
ပြီး ရဲကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည် ။
အဲလိုဆိုတော့လည်း မိဂျုံက ရဲတို့ ရုံးတို့နဲ့ မပတ်သက်ချင်ဘူး ။ ရိုးရိုးသားသားနေထိုင်နေကြသူတွေ
မို့ အမှုအခင်း မဖြစ်ချင်ပါ ။
" သူ့ကို မောင်းထုတ်လိုက်...ဟေ့ကောင် ခွေးကောင်...နင် ထွက်သွား...တသက် ပြန်မလာနဲ့......"
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သခင်အားရ ကျွန်ပါးဝ ဆိုသလို မိဂျုံ ကို ဖါးတဲ့အနေနဲ့ ဘိုင်လေး ဖင်ကို ဆောင့်ကန်ထည့်လိုက်သည် ။
" သွားစမ်း...."
" အား......"
ဘိုင်လေးလည်း " ခင်ဗျား..တော်တော် မိုက်ရိုင်းတဲ့ကောင်ကြီး...အချောင်ဝင်ဆော်တယ်..." လို့ အော်ရင်း
လှေခါးကနေ ဆင်းပြေးသွားလေသည် ။ ( ၃၅ )
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ စိတ်ထဲ ကျိတ်ဝမ်းသာနေသည် ။ ဘိုင်လေးနဲ့ ပြတ်သွားခြင်းက မိဂျုံနဲ့သူ ပြန်ပေါင်း
ထုပ်ဖို့ အခွင့်အလမ်း ကောင်းသွားနိုင်သည်လို့ ထင်မိသည် ။ ဒါပေမယ့် ထင်သလောက် မလွယ်ကူ ။
မိဂျုံက စိတ်ပြင်းသည် ။ စိတ်မှတ်ကြီးသည် ။ သူ့ကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးဘူး ။
ကိုဗညားနဲ့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် တို့ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်စာ ရောက်လာသည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က သာမန် ဘုရားကျောင်းတကျောင်းမှာ လက်မထပ်ချင်ဘူး ။ ရိုမန်းတစ် ဆန်ဆန် ထူး
ခြားတဲ့ နေရာမှာ လက်ထပ်ချင်သည် ။ ဒါကြောင့် ကျော်ဇောပိုင်တို့ နေတဲ့နေရာနဲ့ မိုင်သုံးရာလောက်
ဝေးတဲ့ မြို့လေးတမြို့က သဘာဝ ကျောက်တံတားကြီးမှာ လက်ထပ်မည် တဲ့ ။
ကျောက်တောင်ကြီးနှစ်တောင်ကို ကျောက်တန်းတခုက ဆက်စပ်ပေးထားတဲ့ သဘာဝအလျောက်ရှိနေတဲ့
တံတားကြီးရဲ့အောက်ဖက်က ပန်းခြံလေးထဲမှာ ကိုဗညားနဲ့ လက်ထပ်ကြမှာ ။ သူတို့ မင်္ဂလာပွဲကို တက်
ရောက်ဖို့က မိုင်သုံးရာလောက်ကို ကားမောင်းသွားရမှာ ဖြစ်သည် ။ ဒါ့အပြင် အဲဒီ ကျောက်တံတားကြီး
နားမှာ ရှိတဲ့ ဟိုတယ်မှာလည်း တည်းကြရဦးမည် ။ သူတို့နဲ့ တကယ့်ကို ရင်းနှီးတဲ့ မိသားစု မိတ်ဆွေ
တွေကိုဘဲ ဖိတ်တာ ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံကို ဖုန်းဆက်ပြီး အတူတူ သွားကြမလား လို့ မေးချင်သည် ။ သို့သော် မိဂျုံက ဖုန်းမကိုင်ဘူး ။ မက်ဆေ့ထားခဲ့ပြီး မေးထားပေမယ့် ဘာမှ သူ့ဖက်က မပြန်ဘူး ။ အင်း...မိဂျုံကိုပြန်
လိုချင်တဲ့သူ့စိတ်တွေက တော်တော်လေး ဆိုးဝါးနေသည် ။
ကိုဗညားကို ဖုန်းဆက်ပြီး " ခင်ဗျား မိဂျုံကိုရော မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်လိုက်သေးလား...." လို့ သူမေးကြည့် မိသေးသည် ။ ကိုဗညားက " ဖိတ်တယ်...ခင်ဗျားနဲ့ အတူတူ လာပေါ့....လို့တောင် ပြော
လိုက်သေးတယ် "လို့ ပြောပြသည် ။
မင်္ဂလာဆောင်နေ့က စနေနေ့ ။
ညကရော မနက်စောစော ရော မိဂျုံကို ဖုန်းဆက်ကြည့် မက်ဆေ့ပို့ပေမယ့် ဘာမှ အကြောင်းမပြန်တာ
နဲ့ ကျော်ဇောပိုင် မနက်ပိုင်း သဘာဝတံတားကြီးဆီကို တယောက်ထဲ ကားမောင်းပြီး သွားလို်က်သည် ။
စိတ်ထဲမှာ မိဂျုံ မင်္ဂလာဆောင်ကို မသွားဘူးလို့ဘဲ ထင်လိုက်သည် ။ ဝေးပေမယ့် ကိုဗညားတို့မင်္ဂလာ
ပွဲကို သူ တက်ရောက်မှ ဖြစ်မည် ဆိုပြီး ထွက်လာတာ ။
ခွေးငယ်လေး " ဘူး " ကိုတော့ အစာခွက်နဲ့ ရေခွက် ဖြည့်ပေးပြီး အိမ်မှာဘဲ ထားခဲ့ရသည် ။
သုံးနာရီကျော်ကျော်လောက် မောင်းပြီးတဲ့အခါ ရပ်နားစခန်းလေးမှာ ခဏ ဝင်လိုက်သည် ။
အိမ်သာဝင်ပြီး ပြန်ထွက်လာတဲ့အချိန် ကိုဗညားရဲ့ ဆူရှီဆို်င်တဆိုင်မှာ လုပ်တဲ့ " ပပ " ဆိုတဲ့ မိန်းမ
နဲ့ တိုးမိသည် ။
မိဂျုံ မင်္ဂလာဆောင် လာမလာ သိလား ဆိုတာကို စပ်စုလိုက်တော့ ပပ က " သူလာမယ်လို့ ပြောနေတာဘဲ အကို.....ဘယ်သူနဲ့ လာမလဲ...သူ့ဖါသာသူ မောင်းလာမလားတော့ ပပလညး မသိဘူး "
လို့ ပြောသည် ။
ဆက်မောင်းရပြန်သည် ။ စိတ်ထဲမှာ တော်တော်နဲ့ မရောက်နိုင်ဘူးလို့ ထင်မိသည် ။ ရောက်သွားတော့
လည်း သာယာတဲ့ ရှုခင်းတွေနဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို လာကြတဲ့ ကိုဗညားဖက်က မြန်မာတွေ နဲ့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ဖက်က ကိုရီးယား လူမျိုးတွေ အဖြူမိတ်ဆွေတွေကို ဟိုတယ် လော်ဘီမှာ ဆုံကြသည် ။ ဟိုတယ်ကြီးက တော်တော် အိုဟောင်းနေပေမယ့် ပြန်မွန်းမံ ပြုပြင်ထားသည် ။ အပေါ်ထပ်တွေကို
တက်တဲ့ ဓါတ်လှေခါးက တခုထဲ ရှိပြီး ယနေ့ခေတ် ဓါတ်လှေခါးတွေလို မဟုတ်ဘဲ သေးငယ်ကျဉ်း
မြောင်းနေတာကို သတိထားမိသည် ။ ဟိုတယ်ခန်းထဲ ရောက်တော့လည်း နွမ်းစုတ်စုတ် ဖြစ်နေတာကို
သတိထားမိသည် ။
မင်္ဂလာဆောင်က ၁၁နာရီ ။
သဘာဝတံတားကြီးရဲ့ အောက်တည့်တည့်က ချောင်းကလေး ကွေ့ကောက်စီးနေတဲ့ ပန်းခြံလေးထဲမှာ
လုပ်မှာ ။
ကျော်ဇောပိုင် ရောက်သွားတော့ မင်္ဂလာဆောင်အတွက် ကူညီမစသူတွေ ရောက်နှင့်နေပြီ ။ အဖြူမလေး
တယောက်က ဗျတ်စောင်းကြီးကို ညိမ့်ညိမ့်ညောင်းညောင်း တီးခတ်နေသည် ။ ဗီဒီယို နဲ့ ဓါတ်ပုံ မှတ်
တမ်းတင် ရိုက်မယ့်သူတွေကလည်း သက်လတ်ပိုင်း မိန်းမချောလေးတွေ ဖြစ်ပြီး အနက်ရောင် ဝတ်စုံတွေ
နဲ့ ။
လက်ထပ်ပေးမယ့် ကစ်သိုလစ်ဘုန်းတော်ကြီးနှစ်ပါးကလည်း ကိုရီးယား လူမျိုး နဲ့ အဖြူ အဖိုးကြီး ။
ဧည့်ပိရိတ်သတ်တွေ တဖွဲဖွဲနဲ့ ပန်းခြံထဲကို ဝင်လာနေကြသည် ။ စမ်းချောင်းလေးရဲ့ နဘေး ကျောက်
ကဘားယံကြီးတွေနဲ့ တော်တော် ရှုခင်းကောင်းတဲ့နေရာကို ရွေးထားတာဘဲ လို့ သူတွေးနေတဲ့အချိန်
ချထားပေးတဲ့ ခေါက်ကုလားထိုင်တွေမှာ ဧည့်ပရိတ်သတ်တွေနဲ့ ပြည့်တောင်နေပါပြီ ။
မင်္ဂလာလက်ထပ်ပွဲ စသည်အထိ မိဂျုံ ရောက်လာတာကို သူ မတွေ့ရဘူး ။ ကိုဗညားနဲ့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်
တို့က ပရိသတ်ရဲ့ အနောက်ဖက် လမ်းလေးကနေ လျောက်လာကြသည် ။သတို့သားအရံ သတို့သမီး
အရံတွေက မြန်မာတွေနဲ့ ကိုရီးယားမလေးတွေ မို့ ထူးခြားနေသည် ။
ပီတိဖြစ် ကျေနပ်နေတဲ့ ကိုဗညားကို တွေ့ရလို့ ဝမ်းသာမိရသည် ။ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ရဲ့ ကိုရီးယားနိုင်ငံ
က မိသားစုဆွေမျိုးတွေလည်း လာရောက်ကြတာကို တွေ့ရသည် ။
ဧည့်ခံပွဲ ခန်းမကြီးသည် အဖြူရောင် ပန်းတွေ အဖြူရောင် ဖဲကြိုးတွေ နဲ့ ပြင်ဆင်ထားသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် သူတို့က နံမည်နဲ့တကွ ကြိုတင်စီစဉ်ထားတဲ့ စားပွဲမှာ ထိုင်လိုက်သည် ။ စေ့စပ်
သေချာတဲ့ ကိုဗညာတို့ စုံတွဲကို သဘောကျမိသည် ။ သူ့အမည် ရေးထားတဲ့ ကပ်ပြားလေး ရှိနေတဲ့
စားပွဲထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့ဘေး ကပ်ရက်က ခုံနေရာမှာ ( မိဂျုံ ) လို့ ရေးထားတဲ့ ကပ်ပြား
လေးကို တွေ့လိုက်ရတော့ " ဟာ..ကိုဗညားတို့ လုပ်လိုက်ပြီ " လို့ စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်မိသည် ။
မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲ စပါပြီ ။
အစီအစဉ်ကြေငြာသူက ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ရိုစီတာ ။ကိုလံဘီယာ နိုင်ငံသူလေး ။
ရိုစီတာ စကားစပြောနေတဲ့အချိန် လက်ဖွဲထုပ်ကြီး ပိုက်ပြီး ခန်းမထဲကို ဝင်လာတဲ့ မိဂျုံကို တွေ့လိုက်ရ
သည် ။ မိဂျုံသည် သူရထားတဲ့ စားပွဲနဲ့ ထိုင်ခုံ နံပါတ်ကို ကြည့်ပြီး ရှာဖွေနေတာကို တွေ့ရသည် ။
ဟော..သူမ ကျော်ဇောပိုင် ရှိနေတဲ့ ၀ိုင်းကို လျောက်လာနေပြီ ။
" ဟင်....."
အံ့သြပြီး အသံလေး ထွက်လာသည် ။
ချက်ချင်းဘဲ နှုတ်ခမ်းလေး စူ မျက်စောင်းလေး ပစ်လိုက်ပြီး " အဲလိုမှန်းသိရင် မလာပါဘူး.." လို့ ရေရွတ်
လိုက်တာကို ကျော်ဇောပိုင် ကြားလိုက်ရသည် ။ မိဂျုံရဲ့ မျက်နှာပေးလေးကို ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်စိတ်ကို
မနည်း ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ရသည် ။
သူ့နဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပေမယ့် သူ့ဖက်ကို မကြည့်ဘူး ။
မိဂျုံသည် အရင်ကထက် စိုပြေတင်းပြည့်ပြီး အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းနေသည် ။
" မိဂျုံ .... "
တိုးတိုးလေး ကပ်ခေါ်လိုက်သည် ။
မကြာချင်ယောင်ဆောင်နေလို့ တခါ ထပ်ခေါ်လိုက်တော့ " ဘာလဲ..." ဆိုပြီး လှည့်ကြည့်သည် ။
" ကိုယ့်ကို စိတ်ဆိုးနေတုံးဘဲလား....."
" အင်း....."
ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေက စားစရာတွေ လာချနေကြသည် ။
" စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့ မိဂျုံရယ်...ကိုယ် ထပ်ပြီး တောင်းပန်ပါတယ်....."
" ခွင့်လွှတ်နိုင်စရာမှ မဟုတ်တာ .... "
မိဂျုံက သူ့ဖက်ကို မကြည့်ဘဲ ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ဘေးမှာ ကပ်ရက် ထိုင်နေတဲ့ မိန်းမ
ကြီးက မြန်မာလား မသိဘူး ။ သူတို့ ပြောဆိုနေတာတွေကို နားစွင့်ထောင်နေလို့ သူ့နံမည်ကပ်ပြား
လေးကို ကြည့်လိုက်သည် ။ ထင်တဲ့အတိုင်း ဟုတ်နေသည် ။ ( ဒေါ်နန္ဒာမော်ခိုင် )တဲ့ ။
ကိုဗညားတို့ မောင်နှံက ပရိသတ် တောင်းဆိုလို့ ထကပြကြရသည် ။ သီချင်းထ ဆိုတာက မြန်မာ အဆိုတော် တယောက် ။ မြန်မာလိုသာမကဘဲ ကိုရီးယားလိုပါ ဟစ်သွားသည် ။ လူတွေရဲ့ လက်ခုပ်သံ
တွေ တဖြောင်းဖြောင်း ကြားလိုက်ရသည် ။
ကျွေးမွေးတာကလည်း တကယ့် ထိပ်တန်းဘဲ ။ ပင်လယ်စာတွေလည်း ပါသည် ။ အသားတွေလည်း အ
စုံဘဲ ။ သူတို့စုံတွဲက နှစ်ယောက်စလုံးက အစားအသောက် လုပ်ငန်းတွေ လုပ်နေကြတာကိုး ။
စားသောက်ပြီးလုလုမှာ ကော်ဖီ လဖက်ရည် ကိတ်မျိုးစုံ ရောက်လာသည် ။
ဒီဂျေလုပ်တဲ့ ကိုရီးယား လူငယ်က ထုံးထုံးထိုင်းထိုင်း တေးဂီတတွေနဲ့ ပရိသတ်ကြီးလည်း လာက
နိုင်ကြောင်း ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည် ။ ထသွားပြီး ကကြသူတွေ ရှိနေပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင် နဲ့ မိဂျုံတို့က
တော့ စားပွဲမှာဘဲ ရှိနေသည် ။
မိဂျုံက မျက်စောင်း တခဲခဲနဲ့ ။
" မိဂျုံ.....အရမ်းချစ်တယ်ကွာ.....ခွင့်လွှတ်ပြီး ပြန်ချစ်ပါကွာ....."
" တော်ပြီ......သူ့ကို မယုံတော့ဘူး......"
လူတွေက ကိုဗညားတို့ကို သွားနုတ်ဆက်နေကြတဲ့အချိန် ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ မိဂျုံကို စကားတွေ
ပြောနေသည် ။
" မိဂျုံ တယောက်ထဲ လာခဲ့တာလား....ကားမောင်းလာလား....."
" ဟင့်အင်း....သူများကားနဲ့ ကပ်လိုက်လာတာ....."
သူ့ကို မိဂျုံ စကား ပြန်ပြောလာလို့ စိတ်ထဲ ကျိတ် ဝမ်းသာမိသည် ။ မိဂျုံ စိတ် နည်းနည်း ပြေလာပြီ
ထင်သည် ။
" ဟာ..ဒါဆို အပြန်ကျရင် ကိုယ်နဲ့ ပြန်လိုက်ပါလား......"
" မလိုက်ပါဘူး...."
" စိတ်မကောက်နဲ့တော့နော်..လူလစ်ရင် ဖက်နမ်းပစ်လိုက်မှာ......"
" အံမယ်.....နမ်းရဲနမ်းကြည့်ပါလား.....ပါးချပစ်လိုက်မယ်......"
သူ့ပုံစံလေးကို ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်မိသည် ။
" ချလေ...မိဂျုံ ချလို့က ကိုယ်က ခံလိုက်မှာ.....ပါးဘဲချချ...ဘာဘဲချချ....."
" မမိုက်ရိုင်းနဲ့နော်...."
မိဂျုံ စားပွဲကနေ ထသွားသည် ။
သူ အနောက်ကနေ လိုက်သည် ။ ဧည့်ခံပွဲခန်းမကြီးထဲက ထွက်လိုက်တဲ့အချိန် မိဂျုံက " ဘာလိုက်လုပ်
တာလဲ.....မိန်းမအိမ်သာထဲ လိုက်မလို့လား....." လို့ လှည့်မကြည့်ဘဲ မေးလိုက်သည် ။ တကယ်လည်း
မိဂျုံက မိန်းမအိမ်သာထဲကို ဝင်သွားလို့ သူ အပြင်မှာ ကျန်ခဲ့သည် ။
( ၃၆ )
ဧည့်ခံပွဲခန်းမကြီးထဲက ဧည့်သည်တွေ ပြန်ကုန်တော့ ကိုဗညာတို့စုံတွဲက အထူး နီးကပ် ရင်းနှီးတဲ့သူ
တွေကို သူတို့ရဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာ အရက်တိုက်ပြီး ထပ် ပြုစုကျွေးမွေးသည် ။ သူတို့က အရင်ထဲက
ကြိုတင် စီမံကိန်းချထားပုံရသည် ။ သူတို့နေတဲ့ ဟိုတယ်ခန်းနဲ့ ကပ်ရက်က ဟိုတယ်ခန်း တခန်းမှာ အရက်ပုလင်း မျိုးစုံကို ခင်းကျင်းထားသည် ။
ညပိုင်း အထူး မိတ်ဆွေ မိသားစု ဆွေမျိုးတွေကို ဒီအခန်းမှာ အရက်တိုက်သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့မိဂျုံ
တို့ရောပေါ့ ။ ကိုဗညားက ကျော်ဇောပိုင်ကို အရက်တွေ တခွက်ပြီး တခွက် ဖိတိုက်သလို ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကလည်း မိဂျုံကို ကိုရီးယား အရက် သောက်ဖူးအောင်သောက် ဆိုပြီး တခွက်ပြီး တခွက်
ထည့်တိုက်သည် ။
သန်းကောင်ကျော်လာပေမယ့် ကိုဗညားတို့ အသစ်ချပ်ချွတ် ဇနီးမောင်နှံက ပျော်လို့မဆုံး ပျော်လို့မဝ
သေးဘူး ။ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာနဲ့ မောင်နှမတွေကလည်း သီချင်းတွေ ဆိုပြီး ကကြခုန်ကြနဲ့ ဆူ
ညံနေဆဲ ။
ကိုဗညားတို့က " ကိုပိုင်လည်း သွားနားတော့ မိဂျုံကိုလည်း သူ့အခန်းကို ကိုပိုင်ဘဲ လိုက်ပို့လိုက်ပါ "
လို့ ပြောပြီး ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်လို့ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ မိဂျုံတို့ သူတို့ရဲ့ ပါတီခန်းလေးကနေ ကိုယ့်အခန်း
ကို ကိုယ် ပြန်ခဲ့ကြသည် ။ ကိုဗညားတို့ရဲ့ ကြိုတင် စီစဉ်ထားချက်လို့ ထင်တာဘဲ ။ သူတို့နှစ်ယောက်
ရဲ့ ဟိုတယ်ခန်းလေးတွေကလည်း ဘေးချင်း ကပ်ရက် ။
မိဂျုံ အတော်မူးနေသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ကိုလည်း စောစောကလောက် ဘုမတောတော့ ။ သူ့အခန်းကို
ကပ်ပြားလေးနဲ့ ဖွင့်ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ယိမ်းထိုးပြီး လဲကျမလိုတောင် ဖြစ်သွားလို့ ကျော်ဇောပိုင်က
ဖက်ထိန်းပေးလိုက်ရသည် ။
အခန်းထဲကို နှစ်ယောက်လုံး ဝင်လိုက်ကြတဲ့အချိန် မိဂျုံက " ဟေ့...သူ....ပြန်တော့လေ..ဒါ မိဂျုံရဲ့ အ
ခန်း....." လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ အခန်းထဲ ရောက်နေပြီးမှ ပြန်ထွက်ရင် သူဟာ
လူညံ့တကောင်ဘဲ ဖြစ်မည် ဆိုတာကို သိသည် ။
"မပြန်တော့ဘူး..မိဂျုံနဲ့ဘဲ အတူတူ နေတော့မယ်...." လို့ ပြောလိုက်ပြီး မိဂျုံကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ထွေး
ပိုက်ထားလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို ဖိကပ် စုတ်ယူပစ်လိုက်သည် ။
" အို....လွှတ်ပါ......လွှတ်....."
မိဂျုံက ငြင်းဆန်သလို တွန်းရုန်းပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ လွှတ်မပေးတော့ပါ ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ
ကို ဖိကပ်စုတ်ပစ်လိုက်တော့ မိဂျုံ စကားဆက် မပြောနိုင်တော့ပါဘူး ။ ရုန်းကန်တွန်းပစ်နေတဲ့ မိဂျုံရဲ့
လက်တွေကလည်း ခဏကြာတော့ ငြိမ်ကျသွားသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲ
ခေါ်သွားလိုက်သည် ။
တကယ်တော့ သူနဲ့ မိဂျုံသည် သူစိမ်းတရံစာတွေမှ မဟုတ်တာ ။ သူတို့သည် အကြိမ်ကြိမ် ညားခဲ့လိုး
ခဲ့ပြီးတဲ့ သူတွေဘဲလေ ။ မိဂျုံလည်း စိတ်ပြေသွားပုံရသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တုံ့ပြန်
ပြီး စုတ်လာသလို ကျောပြင်ကြီးကိုလည်း သိုင်းဖက်လာသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူ့အပေါ် စိတ်ပြေသွားတဲ့ မိဂျုံကို ခွဲခွာနေရတာတွေ အတိုးချပြီး အပြတ်ကို လိုး
ပစ်လိုက်မည် လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးပါပြီ ။
မိဂျုံ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီးတခု ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ မိဂျုံကလည်း မငြင်းဆန်ဘဲ
ကူညီလို့တောင် ချွတ်ပစ်နေသေးသည် ။
" အရမ်းချစ်တယ်ကွာ...မိဂျုံ ....."
ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံရဲ့ လည်တိုင် ရင်ညွန့်နေရာတွေကို နမ်းနေသည် ။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း
မိဂျုံရဲ့ ဖွံ့ထွားကော့တင်းနေတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်နေသလို ပေါင်တန်ဖြူဖွေးဖွေးနှစ်ချောင်း
ရဲ့ ကြားထဲက မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကိုင်နှိုက်ကစားနေသည် ။
စူထောင်တင်းမာနေတဲ့ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးနေရင်း မိဂျုံရဲ့ ဖင်တုံးအိအိကြီး
တွေကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။
မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ။ လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ် ပူးပြီး စောက်ဖုတ်အထဲ
ကို မွှေနှောက်ကလိပေးနေလို့ မိဂျုံရဲ့ စိတ်တွေ အရမ်းကို ထကြွနေသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ မတ်မတ်
တောင်နေတဲ့ လီးတန် တုတ်တုတ်ကြီးကိုလည်း မိဂျုံရဲ့ လက်တဖက်က ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်နေသည် ။
" ကို.....မိဂျုံ မနေတတ်တော့ဘူး......လုပ်တော့....."
နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်တဲ့ မိန်းမချောလေးကို ပက်လက်အိပ် ပေါင်ဖြဲကားလိုက်
ပြီး အပေါ်က နေရာတက်ယူလိုက်တဲ့ ကျော်ဇောပိုင်သည် မို့ဖေါင်း ခုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ အပေါက်ကို လီးတန်ကြီးနဲ့ တေ့ထောက်ပြီး ဖိသွင်းပစ်လိုက်လေသည် ။
" အို့ ကို......ဖြည်းဖြည်း..."
ကွဲကွာခဲ့တာတွေကို အတိုးချပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးနေတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်ကို ကော့ပေးရင် မိဂျုံလည်း
တဟင်းဟင်း နဲ့ အရသာတွေ့နေသည် ။ သူမရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ရမ်းပေးနေသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်
လည်း အသားကုန် လိုးပြီ ။
ဖွတ်ဖပ်သံတွေ ဆူညံနေသည် ။ မိဂျုံရဲ့ အားမလိုအားမရ အော်ဟစ်လိုက်တဲ့ အသံတွေက ဟိုတယ်ခန်း
လေးရဲ့ အပြင်ဖက် စင်္ကြန်ကတောင် အတိုင်းသား ကြားနေရမှာ သေချာသည် ။ တအားထန် တအားကြွ
ထနေတဲ့ မိဂျုံကို ပက်လက် အနေအထားကနေ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးဖို့ကို ကျော်ဇောပိုင် ပြောလိုက်တဲ့အခါ မိဂျုံလည်း ချက်ချင်းဘဲ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပုံစံ နေပေးလိုက်သည် ။
ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေရဲ့ ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ဖိလိုး
ပေးနေပြီ ။ မိဂျုံလည်း ရုတ်တရက် ဘိုင်လေး အခုလိုဘဲ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပုံစံနဲ့ လိုးပေးတာတွေကို
သတိရ မြင်ယောင်သွားသည် ။
တကယ်တော့ ကျော်ဇောပိုင်သည်လည်း အလိုးကောင်းတဲ့ လူ...အလိုးသမားကောင်း တယောက်ပါ ။
လီးကလည်း ဘိုင်လေးလီးလောက် မရှည်ပေမယ့် လုံးပတ်အားဖြင့် ဘိုင်လေးရဲ့ လီးလုံးပတ်ထက်
တောင် တုတ်ဖြိုးသေးသည် ။
" ကောင်းလား...မိဂျုံ...."
" အင်း..ကောင်းတယ်..ကို......"
မိဂျုံနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်တို့ တညလုံး အချစ်ကြမ်းလိုက်ကြတာ တချီပြီး တချီ ။ မနက်ကျတော့ မင်္ဂလာစုံတွဲ
နဲ့အတူ ဟိုတယ် ဘရိတ်ဖတ်စ်အခန်းမှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားကြတဲ့အချိန် မိဂျုံတယောက် လမ်းလျောက်
တဲ့အခါ ကွတတကြီး ဖြစ်နေတာကို ကျော်ဇောပိုင် သတိထားမိသည် ။
" စောက်ပတ် ကျိန်းစပ်နေတယ်..ကို.....ကို...တအားကြမ်းထားတာလေ....."
မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လက်မောင်းကို တွဲခိုရင်း တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါသည် ။
အပြန်ခရီးမှာ မိဂျုံသည် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ပုခုံးကို ခေါင်းလေးရော ကိုယ်လေးပါ မှီခိုရင်း လိုက်ပါလာ
သည် ။
ပျော်လိုက်တာ မိဂျုံရယ်.....နောက်ကို ဒို့နှစ်ယောက် ဘယ်တော့မှ ဒီလို မခွဲချင်တော့ဘူး...လို့ ကျော်
ဇောပိုင်က မိဂျုံရဲ့ ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားရင်း ပြောလိုက်ပါသည် ။
( ၃၇ )
နေဝင်ခါနီး အချိန် ပင်လယ်ကမ်းခြေက သဲပြင်ကြီးပေါ်မှာ ကျော်ဇောပိုင်ရယ် မိဂျုံရယ် ခွေးကလေး ဘူး
ရယ် လမ်းလျောက်နေကြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် နဲ့ မိဂျုံတို့ လက်ထပ်လိုက်ကြသည် ။
ခွေးကလေး " ဘူး " သည် မိဂျုံနဲ့ ပြန်တွေ့တဲ့အခါ အရမ်းကို ပျော်သွားပုံရသည် ။ မြူးတူးခုန်ပေါက်
ပြီး တကိကိနဲ့ မိဂျုံအပေါ်ကို ဖက်တက်သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်သည် မိဂျုံကို သူ့အိမ်ကနေ ပြန်ခွင့် မပေးတော့တာ ကိုဗညာတို့ မင်္ဂလာဆောင်ကနေ ပြန်လာကထဲကပါ ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံရဲ့ လက်ကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားသည် ။ မိဂျုံက ဘူးကို ပွေ့ချီပြီး ဖက်ထားလိုက်သည် ။
ပြီးပြီ
မိဂျုံသည် ကျော်ဇောပိုင်ကို မတွေ့ချင်ဘူး ။ ဆူရှီဆိုင်ကို သူ လာလာ ချောင်းတာကြောင့် ကိုဗညားကို
ကျော်ဇောပိုင် မသိတဲ့ ဝေးဝေးက ဆိုင်တဆိုင်မှာ သူလုပ်ချင်တဲ့အကြောင်း ပြောပြပြီး ကျော်ဇောပိုင်သိ
တဲ့ဆိုင်တွေမှာ မလုပ်တော့ဘူး ။
မိဂျုံ ဆိုင်ပြောင်းလုပ်တော့ ဘိုင်လေးကလည်း မိဂျုံလုပ်တဲ့ဆိုင်မှာ လိုက်ပြောင်းလုပ်သည် ။ ဒါကို ကိုဗညားက မနှစ်မြို့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် မိဂျုံကို ထောက်ပြီး မပြောချင်လို့ မပြောဘူး ။
ဘိုင်လေးက ဆိုင်သိမ်းခါနီး ညအချိန်ရောက်လာရင် စိတ်တွေက ဖေါက်ဖေါက်လာသည် ။ မိဂျုံကို ဆိုင်
အနောက်ဖက် လူကွယ်ရာနေရာမှာ ဖြစ်ဖြစ် အိမ်သာခန်းထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် လိုးချင်သည် ။ လိုးသည် ။
မိဂျုံလည်း ဆိုင်မှာ မကောင်းပါဘူး ဘိုင်လေးရယ်....အလုပ်ကပြန်မှ တနေရာရာမှာ လိုးကြတာ ကောင်းပါ
တယ် လို့ တားသည် ။ သို့ပေမယ့် ဘိုင်လေးက တအား နှာကြွသည် ။ ထန်သည် ။ ခိုးလိုးရတာက
သူ့အတွက် ပိုပြီး စိတ်တက်ကြွစရာ စိတ်ထကြွစရာ ဖြစ်နေသည် ။
ဒီနေ့လည်း ဆိုင်ပိတ်ခါနီး မိဂျုံက ပစ္စည်းတွေ သိမ်းနေတဲ့အချိန် အနောက်ကနေ သူလာပြီး ဖက်သိုင်း
ရင်း မိဂျုံရဲ့ စွင့်ကားတင်းကော့နေတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်သည် ။
" ဟိတ် ဘိုင်လေးရယ်...မလုပ်ပါနဲ့ .....တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် မကောင်းပါဘူး..." လို့ မိဂျုံက သူ့
ကို တားတာကို သူက မကျေနပ်ဘူး ။
" မိဂျုံ နင် လေစိမ်း မတိုက်နဲ့..ဘာလဲ..နင်က နင့်ရည်းစားဟောင်း ကောင်ဆီကို ပြန်သွားချင်နေပြီလား...
ငါ့ကို နင်က ရိုးသွားပြီလား....."
" ဟာ....ဘိုင်လေးရာ...ဘာတွေ လျောက်ပြောနေတာလဲ....နင့်ကို ငါ တားနေတာက ဆိုင်မှာမို့...အလုပ်ခွင်
မှာမို့လေ..နင် နားလည်သဘောပေါက်စမ်းပါ ဘိုင်လေးရာ......"
" တော်စမ်းပါ မိဂျုံရာ...နင်က တကယ် ဆရာလုပ်တယ်....ငါက ငါ့ကို ဆရာလုပ်ရင် မကြိုက်ဘူး...."
ဘိုင်လေးက စိတ်ဆိုးသွားတဲ့ပုံနဲ့ မိဂျုံ အနားက ထွက်သွားလိုက်သည် ။
မိဂျုံလည်း ဘိုင်လေးကို ချော့ဖို့ သူ့အနောက်ကို လိုက်သွားလိုက်သည် ။ ဘိုင်လေးက ဆူရှီဆိုင်အတွက်
ပစ္စည်းတွေ လှောင်တဲ့ စတိုခန်းလေးထဲကို ဝင်သွားသည် ။
" ဟိတ် . . ဘိုင်လေး......."
မိဂျုံက သူ့နံမည်ကို ခေါ်ရင်း စတိုခန်းလေးထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည် ။
" ဘိုင်လေး.....ဘိုင်လေး....လာပါဟာ....."
တံခါးအကွယ်က ချောင်းနေတဲ့ ဘိုင်လေးက မိဂျုံကို တအားဖက်လိုက်သည် ။
" အာ.....ဘိုင်လေး...လန့်သွားတာဘဲ....."
ဘိုင်လေး ကြမ်းပြီ ။ စတိုခန်းထဲက စားပွဲရှည်လေး အပေါ်ကို မိဂျုံကို မှောက်ရက် တွန်းလှဲလိုက်ပြီး လက်တဖက်နဲ့ မိဂျုံရဲ့ လည်ကုတ်ကို ဖိတွန်းထားသလို နောက် လက်တဖက်နဲ့ မိဂျုံရဲ့ စကပ်ရှည်ကြီးကို လှန်တင်လိုက်သည် ။ သူ့ပုံက ၀ါရင့် မုဒိန်းသမား တယောက်လို အံကြီးကြိတ်ပြီး ခပ်ရင့်ရင့် ပုံစံ လုပ်
ထားသည် ။
" အာ...ဘိုင်လေး..အဲလို အကြမ်းမဖက်ပါနဲ့ဟာ....နင့်ကို လိုချင်တိုင်း ပေးနေတာဘဲ...ဒီလို လုပ်ဖို့ မလိုအပ်ပါဘူး...လွှတ်စမ်းဟာ...."
" မလွှတ်ဘူး...နင့်ကို ငါလိုးချင်တဲ့အချိန် လိုးမယ်...နင် ခံရမယ်...နင်ဟာ ငါ့ ချစ်သူ......."
မိဂျုံရဲ့ ပင်တီလေးကို ဘိုင်လေး ချွတ်မနေတော့ဘဲ ဆွဲဖြဲစုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
( ဗျိ...ဗျိ.....ပြိ.......)
ပင်တီလေး ပြဲစုတ်သွားပြီး မိဂျုံ ဖင်အပြောင်သားနဲ့ ဖြစ်သွားသည် ။
မိဂျုံရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ရဲ့ ခြေထောက်တွေနဲ့ ဘေးကို တွန်းဖယ်ဖြဲကား ပစ်လိုက်သည် ။
" အိုး.....ဘိုင်လေး...မဆိုးနဲ့ဟာ....."
" မိဂျုံ..စောက်ပတ် တအား လှတယ်ဟာ......"
" ဘိုင်လေး..မလုပ်နဲ့ဟာ.....နင် မမိုက်ရိုင်းနဲ့......."
" နင့်ဖင်ကို လိုးပစ်မယ်...."
ဘိုင်လေးက မိဂျုံ ဖင်တုံးတွေကို ဖြဲပြီး ဖင်စအိုပေါက် ညိုညိုလေးထဲကို တံတွေး ထွေးထည့်လိုက်သည် ။
" ဟိတ်....မလုပ်နဲ့...ငါ မကြိုက်ဘူး..."
ဘိုင်လေးက ဆင်ဆိုးတကောင်လို မုန်ယိုနေပြီ ။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ဖုံးနေပြီ ။
သူ့လီးဒစ်ပေါ်ကိုလည်း တံတွေဒတွေ ပျစ်ကနဲ ထွေးချလိုက်သည် ။ လီးထိပ်ပိုင်းကို တံတွေးနဲ့ နယ်သလို
မိဂျုံရဲ့ ဖင်စအိုပေါက်လေးကိုလည်း တံတွေးတွေနဲ့ လိမ်းကျံလိုက်သည် ။
သူ့လီးတန်ကို အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ပေါက်ဝကို တေ့လိုက်တဲ့အချိန် စတိုခန်း အပေါက်ဝက အသံ
ကြားလိုက်လို့ ဘိုင်လေး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ခါးထောက်ကြည့်နေတဲ့
ကိုဗညားကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ဟေ့ကောင်...မိုက်ရိုင်းလှချည်လားကွာ....မင်း မုဒိန်းကောင်....ခုထွက်သွား....ငါ့ဆီ အလုပ်လာမလုပ်နဲ့
တော့...ငါ ရဲခေါ်လိုက်ရမလား.....ခွေးသူတောင်းစား......"
လက်သီးကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး ဒေါသတကြီး အော်လိုက်တဲ့ ကိုဗညားကြောင့် ဘိုင်လေးသည်
ဘောင်းဘီကို အမြန်ပြန်ကောက်စွပ်ပြီး စတိုခန်းထဲကနေ ခေါင်းငိုက်ဆိုက်နဲ့ ထွက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တဲ့
အချိန် ဖြောင်းကနဲ အသံနဲ့အတူ ကိုဗညားက သူ့ဇက်ပိုးကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်ပါသည် ။
" အား....."
ဘိုင်လေး ရှေ့ကို ယိုင်သွားသည် ။ လဲတော့ မလဲကျဘူး ။
" မင်းစောက်ခွက်ကို ငါဘယ်တော့မှ မမြင်ချင်ဘူး.....ခွေးကောင်.....မုဒိန်းကောင်....."
မိဂျုံလည်း အမြန်ထပြီး လုံလုံခြုံခြုံ ဖြစ်အောင် ပြန်ဖုံးဖိလိုက်သည် ။
" မိဂျုံ....."
" ရှန်...."
" နင် သိပ်စိတ်မြန်တယ်....ကျော်ဇောပိုင်ကို မဖြတ်ရဘူးလို့ ငါမပြောဘူး.....ဒါပေမယ့် ညည်း ဒီကလေကခြေ ကို လက်ခံလိုက်တာတော့ ဆုံးဖြတ်ချက် မြန်လွန်းတယ်...မိဂျုံ .."
ကိုဗညားက မိဂျုံကိုတော့ အလုပ်မထုတ်ပစ်ပါ ။ မောင်းလည်း မထုတ်ပါ ။ ဘိုင်လေးကို ဖြတ်လိုက်ဖို့
မလာခိုင်းဖို့ဘဲ ပြောပြီး ပြန်သွားသည် ။
မိဂျုံလည်း ကားပြန်မောင်းဖို့ဟာ လက်တွေ ဒူးတွေ တုန်နေလို့ တော်တော်နဲ့ မမောင်းနိုင်ဘူး ။
မိဂျုံလည်း ဘိုင်လေးက အဲလို အကြမ်းဗတမ်း လုပ်တတ်တာတွေကို သိပြီးသား ။ သူ မလုပ်သင့်ပေ
မယ့် အခု ဆိုးသွားတာက ကိုဗညားနဲ့ မိသွားတာဘဲ ကိုဗညားက သူ့ကို အလုပ်ထုတ် မောင်းထုတ်
ပစ်လိုက်ပြီ ။ မိဂျုံလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး ။ မိဂျုံကို အလုပ်မထုတ်တာဘဲ တော်ပါသေးတယ် ။
အိမ်ပြန်ရောက်လို့ရှိရင် အမေ့ကို ပြောပြရင် ကောင်းမလား လို့ မိဂျုံ စဉ်းစားနေသည် ။ ဘိုင်လေးက အမေနဲ့ သိပ်ခင်သည် ။ အမေ့ကို မဟုတ်တမ်းတရား လျောက် တိုင်နိုင်သည် ။ အမေ့ကို ဖြစ်ပျက်တာ
တွေကို ပြောပြထားသင့်သည် ။
လူတကိုယ်လုံး နုံးချိပင်ပန်းနေသည် ။ လူပင်ပန်းတာထက် စိတ်ပင်ပန်းတာ ဖြစ်မည် ။
မီးနီမိနေလို့ စောင့်နေတဲ့အချိန် မိဂျုံ အိပ်ငိုက်သွားသည် ။ မီးစိမ်းနေတာကို မသိ ။ အနောက်က ကားက ဟွန်း တတီတီ နှိပ်သည် ။ မိဂျုံလည်း စိတ်နဲ့လူ မကပ်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။
အမှောင်ထဲမှာ ဗီယက်နမ် အမဲသား ဖိုစွပ်ပြုတ် ဆိုင်ကလေးက မီးလင်းနေတာကို တွေ့သည် ။ အမေ က ဖိုစွပ်ပြုတ် ကြိုက်သည် ကို သတိရသည် ။ ဝယ်လိုက်အုံးမှဘဲ..........။
စွပ်ပြုတ် နှစ်ပွဲ ပါဆယ် ဝယ်လိုက်သည် ။ ကော်ပြန့်ကျော်က တပွဲ ။ အမေနဲ့ အတူတူ စားမည် ။
အပါ့( တ် )မင့် အဆောက်အဦးကို ရောက်ပြီ ။
စွပ်ပြုတ်ပါဆယ်ထုပ်တွေ လက်တဖက်က ဆွဲ ကျန်တဲ့လက်နဲ့ ကားရီမုတ်ကို နှိပ် ပိတ်လိုက်သည် ။
" ကျစ်ကျစ်....."
မီးထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ တိုက်ပေါက်ဝကို ရောက်တဲ့အချိန် တတုတ်တုတ် အသံလေးနဲ့ ခွေးကလေး
" ဘူး..." မိဂျုံဆီကို ပြေးလာသည် ။ မိဂျုံကို တကိကိနဲ့ နုတ်ဆက်သည် ။ ဖက်တက်သည် ။
" မိဂျုံ ..... "
မိဂျုံနံမည်ကို ခေါ်ပြီး အနား ရောက်လာတာက ကျော်ဇောပိုင် ။
" ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါကွာ...နောက်ကို လုံးဝ မဖြစ်စေရဘူး ။ ကိုယ်ကတိပေးတယ်.....ကိုယ်မှားသွား
တယ်....နောက်ကို မမှားတော့ဘူး..မိဂျုံနဲ့ လက်ထပ်ချင်တယ်......"
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ တတွတ်တွတ် ပြောနေတာတွေကို မကြားချင်ဘူး ။ ဘူး ကို သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေး
လိုက်ပြီး တိုက်ထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည် ။
" မိဂျုံ ...."
" ရှင် လိုက်မလာပါနဲ့...."
မိဂျုံ တိုက်ပေါ်ကို ဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်ခဲ့သည် ။
" ဟာ....."
မိဂျုံတို့ တိုက်ခန်းဆီကို ရောက်တော့ တံခါးကြီး ပွင့်ဟနေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ မိဂျုံ အရမ်း လန့်
သွားသည် ။ အမေ ဘာဖြစ်လဲ ။ တံခါးတောင် မပိတ်ဘူး ။
အထဲကို ဝင်လိုက်တော့ မိဂျုံရဲ့ အခန်းနဲ့ ဘေးချင်း ကပ်ရက် အမေ့အခန်းက အသံတွေကို ကြားလိုက်ရ
သည် ။ အမေ့အိပ်ခန်းက ခပ်ဟဟနဲ့ ။
ချက်ချင်း သဘောပေါက်လိုက်သည် ။
ကြားရတဲ့ အသံတွေက " ကုတင်သံတွေ " ...။ လိုးသံတွေ ။
" ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖပ်.....ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖပ်........"
" အား.....အား........အား.....အူး......အား......အူး.........အင်း......"
အော်ညည်းနေတာက အမေ့အသံ ။
ဟာ...အမေ လူတယောက်နဲ့ လိုးနေတာပါလား ။ ဘယ်...ဘယ်......ဘယ်သူများလဲ....။
ဒီအချိန်မှာ ( မမနွယ်.......ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ဗျာ....ဟူး......တအား စီးတင်းနေတာဘဲ....အိုး....ဒီ
တချီ ပြီးရင်တော့ ဖင်လိုးမှာနော်......မမနွယ် ဖင်ခံကြည့်..ကြိုက်သွားစေရမယ်.....) လို့ ပြောလိုက်တဲ့
ဘိုင်လေးရဲ့ အသံကြီးကို ကြားလိုက်ရသည် ။
" ဟာ.....ခွေး....ခွေး....အမေ့ကို ခွေးတက်လိုးနေတယ်....ခွေးကောင်...ခွေးသား....."
မိဂျုံ တံမြက်စီးကို ဆွဲပြီး အမေ့အိပ်ခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားလိုက်သည် ။ အမေက ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကုန်းပေးထားပြီး ဘို်င်လေးက ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်မှာ ရပ်လျက်နဲ့ အမေ့ဖင်တုံးကြီးတွေကို ဖြဲကိုင်
ပြီး ဆောင့်လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ဖျန်း...ဖန်း....ဖန်း......ဖျန်း......ဖျန်း...သေ...သေ....သေစမ်း ဘိုင်လေး..ခွေးသား....ခွေးကောင်....."
ဘိုင်လေးကို တံမြက်စီးနဲ့ ဆင့်ရိုက်ရင်း အော်ဆဲသည် ။ အမေလည်း ဖင်ကုန်းရက်ကြီး လှည့်ကြည့်သည် ။
ဘိုင်လေးက " မလုပ်နဲ့...မိဂျုံ.......မလုပ်နဲ့...." လို့ အော်သည် ။ မိဂျုံ တောင်နေတဲ့ အရည်တွေ ပေစို
နေတဲ့ သူ့လီးရှည်ကြီးကိုပါ ရိုက်ပစ်သည် ။
" ခုထွက်သွား....နင့်ကို ရဲတိုင်မယ်...ခွေးသား မုဒိန်းသမား...."
ဘိုင်လေး ဘောင်းဘီတောင် မဝတ်အား ။လက်က ကိုင်ပြီး အခန်းထဲက ပြေးထွက်သွားသည် ။ လီးတန်း
လန်းနဲ့ ပြေးထွက်သွားတဲ့ ဘိုင်လေးသည် ဓါတ်လှေခါးထဲက ထွက်လာတဲ့ ကျော်ဇောပိုင် နဲ့ တန်းတိုးသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် မိဂျုံရဲ့ အခန်းကို လိုက်လာတာ ဖြစ်သည် ။ မိဂျုံကို သူ့အမေရှေ့ တောင်းပန်စကား
ပြောပြီး ပြန်ချော့မည် လို့ ကျော်ဇောပိုင်က ဆုံးဖြတ်ပြီး တက်လာတာ ။
" ဟေ့ကောင်....မင်း ဘာဖြစ်လာတာလဲ....."
ကျော်ဇောပိုင်က ဘိုင်လေးကို နဂိုထဲက ကြည့်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူး ။ မိဂျုံနဲ့ တွဲနေတဲ့ကောင်မို့ တအား မုန်းနေတာ. ။
ဒီအချိန်မှာ အနောက်ကနေ တံမြက်စီးကြီးနဲ့ ပြေးလိုက်လာတဲ့ မိဂျုံက ဆဲဆိုပြီး " အဲ့ကောင်ကို ရိုက် ...ရိုက်....ထိုးထည့်...."လို့ အော်လိုက်တာနဲ့ စောက်မြင်ကပ်ကပ်နဲ့ ဘိုင်လေးကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ ထိုး
လိုက်သည် ။
ဘိုင်လေး ယိုင်လဲသွားသည် ။ မိဂျုံက " ကန်..ကန်..ဒီကောင့်ကို ကန်ပစ်...." လို့ ပြောပြန်တော့ ကျော်
ဇောပိုင်လည်း ဘိုင်လေး ဘိုက်ကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ ပိ်တ်ကန်ပစ်ပြန်သည် ။
" ဒီကောင်....လူယုတ်မာ....မုဒိန်းကောင်....."
" ဟင်..ဒီကောင် မိဂျုံကို ကျင့်တယ်လား.....တောက်...."
ကျော်ဇောပိုင်က ထဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ဘိုင်လေးကို ဖိထိုးသည် ။
" မိဂျုံကိုရော အမေ့ကိုရော ကျင့်တာ..လူယုတ်မာ....ခွေးသူတောင်းစား......"
ကျော်ဇောပိုင်လည်း အမေ့ကိုပါ ကျင့်သည် ဆိုတာကို ကြားလိုက်ရရော ဘိုင်လေး လက်ကို လိန်ချိုး
ပြီး ရဲကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည် ။
အဲလိုဆိုတော့လည်း မိဂျုံက ရဲတို့ ရုံးတို့နဲ့ မပတ်သက်ချင်ဘူး ။ ရိုးရိုးသားသားနေထိုင်နေကြသူတွေ
မို့ အမှုအခင်း မဖြစ်ချင်ပါ ။
" သူ့ကို မောင်းထုတ်လိုက်...ဟေ့ကောင် ခွေးကောင်...နင် ထွက်သွား...တသက် ပြန်မလာနဲ့......"
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သခင်အားရ ကျွန်ပါးဝ ဆိုသလို မိဂျုံ ကို ဖါးတဲ့အနေနဲ့ ဘိုင်လေး ဖင်ကို ဆောင့်ကန်ထည့်လိုက်သည် ။
" သွားစမ်း...."
" အား......"
ဘိုင်လေးလည်း " ခင်ဗျား..တော်တော် မိုက်ရိုင်းတဲ့ကောင်ကြီး...အချောင်ဝင်ဆော်တယ်..." လို့ အော်ရင်း
လှေခါးကနေ ဆင်းပြေးသွားလေသည် ။ ( ၃၅ )
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ စိတ်ထဲ ကျိတ်ဝမ်းသာနေသည် ။ ဘိုင်လေးနဲ့ ပြတ်သွားခြင်းက မိဂျုံနဲ့သူ ပြန်ပေါင်း
ထုပ်ဖို့ အခွင့်အလမ်း ကောင်းသွားနိုင်သည်လို့ ထင်မိသည် ။ ဒါပေမယ့် ထင်သလောက် မလွယ်ကူ ။
မိဂျုံက စိတ်ပြင်းသည် ။ စိတ်မှတ်ကြီးသည် ။ သူ့ကို ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးဘူး ။
ကိုဗညားနဲ့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် တို့ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်စာ ရောက်လာသည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က သာမန် ဘုရားကျောင်းတကျောင်းမှာ လက်မထပ်ချင်ဘူး ။ ရိုမန်းတစ် ဆန်ဆန် ထူး
ခြားတဲ့ နေရာမှာ လက်ထပ်ချင်သည် ။ ဒါကြောင့် ကျော်ဇောပိုင်တို့ နေတဲ့နေရာနဲ့ မိုင်သုံးရာလောက်
ဝေးတဲ့ မြို့လေးတမြို့က သဘာဝ ကျောက်တံတားကြီးမှာ လက်ထပ်မည် တဲ့ ။
ကျောက်တောင်ကြီးနှစ်တောင်ကို ကျောက်တန်းတခုက ဆက်စပ်ပေးထားတဲ့ သဘာဝအလျောက်ရှိနေတဲ့
တံတားကြီးရဲ့အောက်ဖက်က ပန်းခြံလေးထဲမှာ ကိုဗညားနဲ့ လက်ထပ်ကြမှာ ။ သူတို့ မင်္ဂလာပွဲကို တက်
ရောက်ဖို့က မိုင်သုံးရာလောက်ကို ကားမောင်းသွားရမှာ ဖြစ်သည် ။ ဒါ့အပြင် အဲဒီ ကျောက်တံတားကြီး
နားမှာ ရှိတဲ့ ဟိုတယ်မှာလည်း တည်းကြရဦးမည် ။ သူတို့နဲ့ တကယ့်ကို ရင်းနှီးတဲ့ မိသားစု မိတ်ဆွေ
တွေကိုဘဲ ဖိတ်တာ ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံကို ဖုန်းဆက်ပြီး အတူတူ သွားကြမလား လို့ မေးချင်သည် ။ သို့သော် မိဂျုံက ဖုန်းမကိုင်ဘူး ။ မက်ဆေ့ထားခဲ့ပြီး မေးထားပေမယ့် ဘာမှ သူ့ဖက်က မပြန်ဘူး ။ အင်း...မိဂျုံကိုပြန်
လိုချင်တဲ့သူ့စိတ်တွေက တော်တော်လေး ဆိုးဝါးနေသည် ။
ကိုဗညားကို ဖုန်းဆက်ပြီး " ခင်ဗျား မိဂျုံကိုရော မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်လိုက်သေးလား...." လို့ သူမေးကြည့် မိသေးသည် ။ ကိုဗညားက " ဖိတ်တယ်...ခင်ဗျားနဲ့ အတူတူ လာပေါ့....လို့တောင် ပြော
လိုက်သေးတယ် "လို့ ပြောပြသည် ။
မင်္ဂလာဆောင်နေ့က စနေနေ့ ။
ညကရော မနက်စောစော ရော မိဂျုံကို ဖုန်းဆက်ကြည့် မက်ဆေ့ပို့ပေမယ့် ဘာမှ အကြောင်းမပြန်တာ
နဲ့ ကျော်ဇောပိုင် မနက်ပိုင်း သဘာဝတံတားကြီးဆီကို တယောက်ထဲ ကားမောင်းပြီး သွားလို်က်သည် ။
စိတ်ထဲမှာ မိဂျုံ မင်္ဂလာဆောင်ကို မသွားဘူးလို့ဘဲ ထင်လိုက်သည် ။ ဝေးပေမယ့် ကိုဗညားတို့မင်္ဂလာ
ပွဲကို သူ တက်ရောက်မှ ဖြစ်မည် ဆိုပြီး ထွက်လာတာ ။
ခွေးငယ်လေး " ဘူး " ကိုတော့ အစာခွက်နဲ့ ရေခွက် ဖြည့်ပေးပြီး အိမ်မှာဘဲ ထားခဲ့ရသည် ။
သုံးနာရီကျော်ကျော်လောက် မောင်းပြီးတဲ့အခါ ရပ်နားစခန်းလေးမှာ ခဏ ဝင်လိုက်သည် ။
အိမ်သာဝင်ပြီး ပြန်ထွက်လာတဲ့အချိန် ကိုဗညားရဲ့ ဆူရှီဆို်င်တဆိုင်မှာ လုပ်တဲ့ " ပပ " ဆိုတဲ့ မိန်းမ
နဲ့ တိုးမိသည် ။
မိဂျုံ မင်္ဂလာဆောင် လာမလာ သိလား ဆိုတာကို စပ်စုလိုက်တော့ ပပ က " သူလာမယ်လို့ ပြောနေတာဘဲ အကို.....ဘယ်သူနဲ့ လာမလဲ...သူ့ဖါသာသူ မောင်းလာမလားတော့ ပပလညး မသိဘူး "
လို့ ပြောသည် ။
ဆက်မောင်းရပြန်သည် ။ စိတ်ထဲမှာ တော်တော်နဲ့ မရောက်နိုင်ဘူးလို့ ထင်မိသည် ။ ရောက်သွားတော့
လည်း သာယာတဲ့ ရှုခင်းတွေနဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို လာကြတဲ့ ကိုဗညားဖက်က မြန်မာတွေ နဲ့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ဖက်က ကိုရီးယား လူမျိုးတွေ အဖြူမိတ်ဆွေတွေကို ဟိုတယ် လော်ဘီမှာ ဆုံကြသည် ။ ဟိုတယ်ကြီးက တော်တော် အိုဟောင်းနေပေမယ့် ပြန်မွန်းမံ ပြုပြင်ထားသည် ။ အပေါ်ထပ်တွေကို
တက်တဲ့ ဓါတ်လှေခါးက တခုထဲ ရှိပြီး ယနေ့ခေတ် ဓါတ်လှေခါးတွေလို မဟုတ်ဘဲ သေးငယ်ကျဉ်း
မြောင်းနေတာကို သတိထားမိသည် ။ ဟိုတယ်ခန်းထဲ ရောက်တော့လည်း နွမ်းစုတ်စုတ် ဖြစ်နေတာကို
သတိထားမိသည် ။
မင်္ဂလာဆောင်က ၁၁နာရီ ။
သဘာဝတံတားကြီးရဲ့ အောက်တည့်တည့်က ချောင်းကလေး ကွေ့ကောက်စီးနေတဲ့ ပန်းခြံလေးထဲမှာ
လုပ်မှာ ။
ကျော်ဇောပိုင် ရောက်သွားတော့ မင်္ဂလာဆောင်အတွက် ကူညီမစသူတွေ ရောက်နှင့်နေပြီ ။ အဖြူမလေး
တယောက်က ဗျတ်စောင်းကြီးကို ညိမ့်ညိမ့်ညောင်းညောင်း တီးခတ်နေသည် ။ ဗီဒီယို နဲ့ ဓါတ်ပုံ မှတ်
တမ်းတင် ရိုက်မယ့်သူတွေကလည်း သက်လတ်ပိုင်း မိန်းမချောလေးတွေ ဖြစ်ပြီး အနက်ရောင် ဝတ်စုံတွေ
နဲ့ ။
လက်ထပ်ပေးမယ့် ကစ်သိုလစ်ဘုန်းတော်ကြီးနှစ်ပါးကလည်း ကိုရီးယား လူမျိုး နဲ့ အဖြူ အဖိုးကြီး ။
ဧည့်ပိရိတ်သတ်တွေ တဖွဲဖွဲနဲ့ ပန်းခြံထဲကို ဝင်လာနေကြသည် ။ စမ်းချောင်းလေးရဲ့ နဘေး ကျောက်
ကဘားယံကြီးတွေနဲ့ တော်တော် ရှုခင်းကောင်းတဲ့နေရာကို ရွေးထားတာဘဲ လို့ သူတွေးနေတဲ့အချိန်
ချထားပေးတဲ့ ခေါက်ကုလားထိုင်တွေမှာ ဧည့်ပရိတ်သတ်တွေနဲ့ ပြည့်တောင်နေပါပြီ ။
မင်္ဂလာလက်ထပ်ပွဲ စသည်အထိ မိဂျုံ ရောက်လာတာကို သူ မတွေ့ရဘူး ။ ကိုဗညားနဲ့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်
တို့က ပရိသတ်ရဲ့ အနောက်ဖက် လမ်းလေးကနေ လျောက်လာကြသည် ။သတို့သားအရံ သတို့သမီး
အရံတွေက မြန်မာတွေနဲ့ ကိုရီးယားမလေးတွေ မို့ ထူးခြားနေသည် ။
ပီတိဖြစ် ကျေနပ်နေတဲ့ ကိုဗညားကို တွေ့ရလို့ ဝမ်းသာမိရသည် ။ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ရဲ့ ကိုရီးယားနိုင်ငံ
က မိသားစုဆွေမျိုးတွေလည်း လာရောက်ကြတာကို တွေ့ရသည် ။
ဧည့်ခံပွဲ ခန်းမကြီးသည် အဖြူရောင် ပန်းတွေ အဖြူရောင် ဖဲကြိုးတွေ နဲ့ ပြင်ဆင်ထားသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် သူတို့က နံမည်နဲ့တကွ ကြိုတင်စီစဉ်ထားတဲ့ စားပွဲမှာ ထိုင်လိုက်သည် ။ စေ့စပ်
သေချာတဲ့ ကိုဗညာတို့ စုံတွဲကို သဘောကျမိသည် ။ သူ့အမည် ရေးထားတဲ့ ကပ်ပြားလေး ရှိနေတဲ့
စားပွဲထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့ဘေး ကပ်ရက်က ခုံနေရာမှာ ( မိဂျုံ ) လို့ ရေးထားတဲ့ ကပ်ပြား
လေးကို တွေ့လိုက်ရတော့ " ဟာ..ကိုဗညားတို့ လုပ်လိုက်ပြီ " လို့ စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်မိသည် ။
မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲ စပါပြီ ။
အစီအစဉ်ကြေငြာသူက ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ရိုစီတာ ။ကိုလံဘီယာ နိုင်ငံသူလေး ။
ရိုစီတာ စကားစပြောနေတဲ့အချိန် လက်ဖွဲထုပ်ကြီး ပိုက်ပြီး ခန်းမထဲကို ဝင်လာတဲ့ မိဂျုံကို တွေ့လိုက်ရ
သည် ။ မိဂျုံသည် သူရထားတဲ့ စားပွဲနဲ့ ထိုင်ခုံ နံပါတ်ကို ကြည့်ပြီး ရှာဖွေနေတာကို တွေ့ရသည် ။
ဟော..သူမ ကျော်ဇောပိုင် ရှိနေတဲ့ ၀ိုင်းကို လျောက်လာနေပြီ ။
" ဟင်....."
အံ့သြပြီး အသံလေး ထွက်လာသည် ။
ချက်ချင်းဘဲ နှုတ်ခမ်းလေး စူ မျက်စောင်းလေး ပစ်လိုက်ပြီး " အဲလိုမှန်းသိရင် မလာပါဘူး.." လို့ ရေရွတ်
လိုက်တာကို ကျော်ဇောပိုင် ကြားလိုက်ရသည် ။ မိဂျုံရဲ့ မျက်နှာပေးလေးကို ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်စိတ်ကို
မနည်း ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ရသည် ။
သူ့နဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပေမယ့် သူ့ဖက်ကို မကြည့်ဘူး ။
မိဂျုံသည် အရင်ကထက် စိုပြေတင်းပြည့်ပြီး အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းနေသည် ။
" မိဂျုံ .... "
တိုးတိုးလေး ကပ်ခေါ်လိုက်သည် ။
မကြာချင်ယောင်ဆောင်နေလို့ တခါ ထပ်ခေါ်လိုက်တော့ " ဘာလဲ..." ဆိုပြီး လှည့်ကြည့်သည် ။
" ကိုယ့်ကို စိတ်ဆိုးနေတုံးဘဲလား....."
" အင်း....."
ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေက စားစရာတွေ လာချနေကြသည် ။
" စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့ မိဂျုံရယ်...ကိုယ် ထပ်ပြီး တောင်းပန်ပါတယ်....."
" ခွင့်လွှတ်နိုင်စရာမှ မဟုတ်တာ .... "
မိဂျုံက သူ့ဖက်ကို မကြည့်ဘဲ ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ဘေးမှာ ကပ်ရက် ထိုင်နေတဲ့ မိန်းမ
ကြီးက မြန်မာလား မသိဘူး ။ သူတို့ ပြောဆိုနေတာတွေကို နားစွင့်ထောင်နေလို့ သူ့နံမည်ကပ်ပြား
လေးကို ကြည့်လိုက်သည် ။ ထင်တဲ့အတိုင်း ဟုတ်နေသည် ။ ( ဒေါ်နန္ဒာမော်ခိုင် )တဲ့ ။
ကိုဗညားတို့ မောင်နှံက ပရိသတ် တောင်းဆိုလို့ ထကပြကြရသည် ။ သီချင်းထ ဆိုတာက မြန်မာ အဆိုတော် တယောက် ။ မြန်မာလိုသာမကဘဲ ကိုရီးယားလိုပါ ဟစ်သွားသည် ။ လူတွေရဲ့ လက်ခုပ်သံ
တွေ တဖြောင်းဖြောင်း ကြားလိုက်ရသည် ။
ကျွေးမွေးတာကလည်း တကယ့် ထိပ်တန်းဘဲ ။ ပင်လယ်စာတွေလည်း ပါသည် ။ အသားတွေလည်း အ
စုံဘဲ ။ သူတို့စုံတွဲက နှစ်ယောက်စလုံးက အစားအသောက် လုပ်ငန်းတွေ လုပ်နေကြတာကိုး ။
စားသောက်ပြီးလုလုမှာ ကော်ဖီ လဖက်ရည် ကိတ်မျိုးစုံ ရောက်လာသည် ။
ဒီဂျေလုပ်တဲ့ ကိုရီးယား လူငယ်က ထုံးထုံးထိုင်းထိုင်း တေးဂီတတွေနဲ့ ပရိသတ်ကြီးလည်း လာက
နိုင်ကြောင်း ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည် ။ ထသွားပြီး ကကြသူတွေ ရှိနေပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင် နဲ့ မိဂျုံတို့က
တော့ စားပွဲမှာဘဲ ရှိနေသည် ။
မိဂျုံက မျက်စောင်း တခဲခဲနဲ့ ။
" မိဂျုံ.....အရမ်းချစ်တယ်ကွာ.....ခွင့်လွှတ်ပြီး ပြန်ချစ်ပါကွာ....."
" တော်ပြီ......သူ့ကို မယုံတော့ဘူး......"
လူတွေက ကိုဗညားတို့ကို သွားနုတ်ဆက်နေကြတဲ့အချိန် ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ မိဂျုံကို စကားတွေ
ပြောနေသည် ။
" မိဂျုံ တယောက်ထဲ လာခဲ့တာလား....ကားမောင်းလာလား....."
" ဟင့်အင်း....သူများကားနဲ့ ကပ်လိုက်လာတာ....."
သူ့ကို မိဂျုံ စကား ပြန်ပြောလာလို့ စိတ်ထဲ ကျိတ် ဝမ်းသာမိသည် ။ မိဂျုံ စိတ် နည်းနည်း ပြေလာပြီ
ထင်သည် ။
" ဟာ..ဒါဆို အပြန်ကျရင် ကိုယ်နဲ့ ပြန်လိုက်ပါလား......"
" မလိုက်ပါဘူး...."
" စိတ်မကောက်နဲ့တော့နော်..လူလစ်ရင် ဖက်နမ်းပစ်လိုက်မှာ......"
" အံမယ်.....နမ်းရဲနမ်းကြည့်ပါလား.....ပါးချပစ်လိုက်မယ်......"
သူ့ပုံစံလေးကို ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်မိသည် ။
" ချလေ...မိဂျုံ ချလို့က ကိုယ်က ခံလိုက်မှာ.....ပါးဘဲချချ...ဘာဘဲချချ....."
" မမိုက်ရိုင်းနဲ့နော်...."
မိဂျုံ စားပွဲကနေ ထသွားသည် ။
သူ အနောက်ကနေ လိုက်သည် ။ ဧည့်ခံပွဲခန်းမကြီးထဲက ထွက်လိုက်တဲ့အချိန် မိဂျုံက " ဘာလိုက်လုပ်
တာလဲ.....မိန်းမအိမ်သာထဲ လိုက်မလို့လား....." လို့ လှည့်မကြည့်ဘဲ မေးလိုက်သည် ။ တကယ်လည်း
မိဂျုံက မိန်းမအိမ်သာထဲကို ဝင်သွားလို့ သူ အပြင်မှာ ကျန်ခဲ့သည် ။
( ၃၆ )
ဧည့်ခံပွဲခန်းမကြီးထဲက ဧည့်သည်တွေ ပြန်ကုန်တော့ ကိုဗညာတို့စုံတွဲက အထူး နီးကပ် ရင်းနှီးတဲ့သူ
တွေကို သူတို့ရဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာ အရက်တိုက်ပြီး ထပ် ပြုစုကျွေးမွေးသည် ။ သူတို့က အရင်ထဲက
ကြိုတင် စီမံကိန်းချထားပုံရသည် ။ သူတို့နေတဲ့ ဟိုတယ်ခန်းနဲ့ ကပ်ရက်က ဟိုတယ်ခန်း တခန်းမှာ အရက်ပုလင်း မျိုးစုံကို ခင်းကျင်းထားသည် ။
ညပိုင်း အထူး မိတ်ဆွေ မိသားစု ဆွေမျိုးတွေကို ဒီအခန်းမှာ အရက်တိုက်သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့မိဂျုံ
တို့ရောပေါ့ ။ ကိုဗညားက ကျော်ဇောပိုင်ကို အရက်တွေ တခွက်ပြီး တခွက် ဖိတိုက်သလို ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကလည်း မိဂျုံကို ကိုရီးယား အရက် သောက်ဖူးအောင်သောက် ဆိုပြီး တခွက်ပြီး တခွက်
ထည့်တိုက်သည် ။
သန်းကောင်ကျော်လာပေမယ့် ကိုဗညားတို့ အသစ်ချပ်ချွတ် ဇနီးမောင်နှံက ပျော်လို့မဆုံး ပျော်လို့မဝ
သေးဘူး ။ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာနဲ့ မောင်နှမတွေကလည်း သီချင်းတွေ ဆိုပြီး ကကြခုန်ကြနဲ့ ဆူ
ညံနေဆဲ ။
ကိုဗညားတို့က " ကိုပိုင်လည်း သွားနားတော့ မိဂျုံကိုလည်း သူ့အခန်းကို ကိုပိုင်ဘဲ လိုက်ပို့လိုက်ပါ "
လို့ ပြောပြီး ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်လို့ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ မိဂျုံတို့ သူတို့ရဲ့ ပါတီခန်းလေးကနေ ကိုယ့်အခန်း
ကို ကိုယ် ပြန်ခဲ့ကြသည် ။ ကိုဗညားတို့ရဲ့ ကြိုတင် စီစဉ်ထားချက်လို့ ထင်တာဘဲ ။ သူတို့နှစ်ယောက်
ရဲ့ ဟိုတယ်ခန်းလေးတွေကလည်း ဘေးချင်း ကပ်ရက် ။
မိဂျုံ အတော်မူးနေသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ကိုလည်း စောစောကလောက် ဘုမတောတော့ ။ သူ့အခန်းကို
ကပ်ပြားလေးနဲ့ ဖွင့်ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ယိမ်းထိုးပြီး လဲကျမလိုတောင် ဖြစ်သွားလို့ ကျော်ဇောပိုင်က
ဖက်ထိန်းပေးလိုက်ရသည် ။
အခန်းထဲကို နှစ်ယောက်လုံး ဝင်လိုက်ကြတဲ့အချိန် မိဂျုံက " ဟေ့...သူ....ပြန်တော့လေ..ဒါ မိဂျုံရဲ့ အ
ခန်း....." လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ အခန်းထဲ ရောက်နေပြီးမှ ပြန်ထွက်ရင် သူဟာ
လူညံ့တကောင်ဘဲ ဖြစ်မည် ဆိုတာကို သိသည် ။
"မပြန်တော့ဘူး..မိဂျုံနဲ့ဘဲ အတူတူ နေတော့မယ်...." လို့ ပြောလိုက်ပြီး မိဂျုံကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ထွေး
ပိုက်ထားလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို ဖိကပ် စုတ်ယူပစ်လိုက်သည် ။
" အို....လွှတ်ပါ......လွှတ်....."
မိဂျုံက ငြင်းဆန်သလို တွန်းရုန်းပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ လွှတ်မပေးတော့ပါ ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ
ကို ဖိကပ်စုတ်ပစ်လိုက်တော့ မိဂျုံ စကားဆက် မပြောနိုင်တော့ပါဘူး ။ ရုန်းကန်တွန်းပစ်နေတဲ့ မိဂျုံရဲ့
လက်တွေကလည်း ခဏကြာတော့ ငြိမ်ကျသွားသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲ
ခေါ်သွားလိုက်သည် ။
တကယ်တော့ သူနဲ့ မိဂျုံသည် သူစိမ်းတရံစာတွေမှ မဟုတ်တာ ။ သူတို့သည် အကြိမ်ကြိမ် ညားခဲ့လိုး
ခဲ့ပြီးတဲ့ သူတွေဘဲလေ ။ မိဂျုံလည်း စိတ်ပြေသွားပုံရသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တုံ့ပြန်
ပြီး စုတ်လာသလို ကျောပြင်ကြီးကိုလည်း သိုင်းဖက်လာသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူ့အပေါ် စိတ်ပြေသွားတဲ့ မိဂျုံကို ခွဲခွာနေရတာတွေ အတိုးချပြီး အပြတ်ကို လိုး
ပစ်လိုက်မည် လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးပါပြီ ။
မိဂျုံ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီးတခု ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ မိဂျုံကလည်း မငြင်းဆန်ဘဲ
ကူညီလို့တောင် ချွတ်ပစ်နေသေးသည် ။
" အရမ်းချစ်တယ်ကွာ...မိဂျုံ ....."
ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံရဲ့ လည်တိုင် ရင်ညွန့်နေရာတွေကို နမ်းနေသည် ။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း
မိဂျုံရဲ့ ဖွံ့ထွားကော့တင်းနေတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်နေသလို ပေါင်တန်ဖြူဖွေးဖွေးနှစ်ချောင်း
ရဲ့ ကြားထဲက မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကိုင်နှိုက်ကစားနေသည် ။
စူထောင်တင်းမာနေတဲ့ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးနေရင်း မိဂျုံရဲ့ ဖင်တုံးအိအိကြီး
တွေကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။
မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ။ လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ် ပူးပြီး စောက်ဖုတ်အထဲ
ကို မွှေနှောက်ကလိပေးနေလို့ မိဂျုံရဲ့ စိတ်တွေ အရမ်းကို ထကြွနေသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ မတ်မတ်
တောင်နေတဲ့ လီးတန် တုတ်တုတ်ကြီးကိုလည်း မိဂျုံရဲ့ လက်တဖက်က ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်နေသည် ။
" ကို.....မိဂျုံ မနေတတ်တော့ဘူး......လုပ်တော့....."
နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်တဲ့ မိန်းမချောလေးကို ပက်လက်အိပ် ပေါင်ဖြဲကားလိုက်
ပြီး အပေါ်က နေရာတက်ယူလိုက်တဲ့ ကျော်ဇောပိုင်သည် မို့ဖေါင်း ခုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ အပေါက်ကို လီးတန်ကြီးနဲ့ တေ့ထောက်ပြီး ဖိသွင်းပစ်လိုက်လေသည် ။
" အို့ ကို......ဖြည်းဖြည်း..."
ကွဲကွာခဲ့တာတွေကို အတိုးချပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးနေတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်ကို ကော့ပေးရင် မိဂျုံလည်း
တဟင်းဟင်း နဲ့ အရသာတွေ့နေသည် ။ သူမရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို ရမ်းပေးနေသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်
လည်း အသားကုန် လိုးပြီ ။
ဖွတ်ဖပ်သံတွေ ဆူညံနေသည် ။ မိဂျုံရဲ့ အားမလိုအားမရ အော်ဟစ်လိုက်တဲ့ အသံတွေက ဟိုတယ်ခန်း
လေးရဲ့ အပြင်ဖက် စင်္ကြန်ကတောင် အတိုင်းသား ကြားနေရမှာ သေချာသည် ။ တအားထန် တအားကြွ
ထနေတဲ့ မိဂျုံကို ပက်လက် အနေအထားကနေ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးဖို့ကို ကျော်ဇောပိုင် ပြောလိုက်တဲ့အခါ မိဂျုံလည်း ချက်ချင်းဘဲ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပုံစံ နေပေးလိုက်သည် ။
ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေရဲ့ ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ဖိလိုး
ပေးနေပြီ ။ မိဂျုံလည်း ရုတ်တရက် ဘိုင်လေး အခုလိုဘဲ ဖင်ပူးတောင်းထောင် ပုံစံနဲ့ လိုးပေးတာတွေကို
သတိရ မြင်ယောင်သွားသည် ။
တကယ်တော့ ကျော်ဇောပိုင်သည်လည်း အလိုးကောင်းတဲ့ လူ...အလိုးသမားကောင်း တယောက်ပါ ။
လီးကလည်း ဘိုင်လေးလီးလောက် မရှည်ပေမယ့် လုံးပတ်အားဖြင့် ဘိုင်လေးရဲ့ လီးလုံးပတ်ထက်
တောင် တုတ်ဖြိုးသေးသည် ။
" ကောင်းလား...မိဂျုံ...."
" အင်း..ကောင်းတယ်..ကို......"
မိဂျုံနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်တို့ တညလုံး အချစ်ကြမ်းလိုက်ကြတာ တချီပြီး တချီ ။ မနက်ကျတော့ မင်္ဂလာစုံတွဲ
နဲ့အတူ ဟိုတယ် ဘရိတ်ဖတ်စ်အခန်းမှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားကြတဲ့အချိန် မိဂျုံတယောက် လမ်းလျောက်
တဲ့အခါ ကွတတကြီး ဖြစ်နေတာကို ကျော်ဇောပိုင် သတိထားမိသည် ။
" စောက်ပတ် ကျိန်းစပ်နေတယ်..ကို.....ကို...တအားကြမ်းထားတာလေ....."
မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လက်မောင်းကို တွဲခိုရင်း တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါသည် ။
အပြန်ခရီးမှာ မိဂျုံသည် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ပုခုံးကို ခေါင်းလေးရော ကိုယ်လေးပါ မှီခိုရင်း လိုက်ပါလာ
သည် ။
ပျော်လိုက်တာ မိဂျုံရယ်.....နောက်ကို ဒို့နှစ်ယောက် ဘယ်တော့မှ ဒီလို မခွဲချင်တော့ဘူး...လို့ ကျော်
ဇောပိုင်က မိဂျုံရဲ့ ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားရင်း ပြောလိုက်ပါသည် ။
( ၃၇ )
နေဝင်ခါနီး အချိန် ပင်လယ်ကမ်းခြေက သဲပြင်ကြီးပေါ်မှာ ကျော်ဇောပိုင်ရယ် မိဂျုံရယ် ခွေးကလေး ဘူး
ရယ် လမ်းလျောက်နေကြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် နဲ့ မိဂျုံတို့ လက်ထပ်လိုက်ကြသည် ။
ခွေးကလေး " ဘူး " သည် မိဂျုံနဲ့ ပြန်တွေ့တဲ့အခါ အရမ်းကို ပျော်သွားပုံရသည် ။ မြူးတူးခုန်ပေါက်
ပြီး တကိကိနဲ့ မိဂျုံအပေါ်ကို ဖက်တက်သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်သည် မိဂျုံကို သူ့အိမ်ကနေ ပြန်ခွင့် မပေးတော့တာ ကိုဗညာတို့ မင်္ဂလာဆောင်ကနေ ပြန်လာကထဲကပါ ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံရဲ့ လက်ကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားသည် ။ မိဂျုံက ဘူးကို ပွေ့ချီပြီး ဖက်ထားလိုက်သည် ။
ပြီးပြီ
No comments: