အချစ် ကျောင်းတော်သား 4
နှစ်ယောက်သား တော်တော်ကြာအောင်မှိန်းနေကြပြီး မြတ်ဝတ်ရည်နှုတ်ခမ်းလွှာလေးများက သူ့နှုတ်ခမ်းများကိုရှာဖွေကာ အပေါ်ကနေ ဖိကပ်နမ်းစုပ်လာခဲ့သည်။ အနမ်းတာရှည်သွားသည်။ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း သူအလီလီအချီချီလိုးခွင့်ကြုံလိုက်ရသည့် မြတ်ဝတ်ရည်၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို နေရာအနှံ့လိုက်လံကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကာ ရင်သားအိအိအစုံနှင့် ကြီးမားဖွံ့ထွားလှသည့် ဖင်သားကြီးများကို ဖျစ်လိုက်ညှစ်လိုက် နယ်လိုက်နှင့် အရသာယူနေလျက်ရှိသည်။ နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံက ပူးတုံခွာတုံနှင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နမ်းမဝနိုင် ဖြစ်နေကြသလို လျှာအချင်းချင်း မြွေနှစ်ကောင်မိတ်လိုက်သလို တစ်ခုကိုတစ်ခု ရစ်ပတ်ယှက်လိမ်ကာ နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် အထိအတွေ့အရသာ ခံနေမိကြရာက သူတို့နှစ်ယောက် ရင်ထဲမှာဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် မရိုးမရွကလေး ဖြစ်လာကြပြီး တစ်ယောက်ရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းဆီ တစ်ယောက်လက်က မသိမသာ တိုးဝင်ကစားမိသည့်အဆင့်ကို ရောက်ရှိလာရပြန်သည်။
ကိုယ်အင်္ဂါနှစ်ခုဆီမှ သုက်ရည်အချွဲအကျိများဖြင့် စိုစိစိ စေးထန်းထန်းရှိသော အထိအတွေ့များက နှစ်ဦးစလုံးရဲ့ရင်ထဲက ရမ္မက်စိတ်ကို တဆစ်ဆစ်တရွရွ လှုပ်ရှားနိုးထလာစေပြန်သည်။ သုက်ရည်များပေလူး၍နေသော ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့လီးက ပျော့ခွေနေသည့်တိုင်အောင် အရွယ်အစားအားဖြင့် မငယ်လှခြင်းက မြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ပြည့်ဝနိုင်ခြင်းမရှိသည့် အလိုးခံလိုစိတ်ကို ထပ်မံ၍ မီးပေါင်မြှင့်တင်ပေးသကဲ့သို့ ရှိနေပေသည်။ ထို့နည်းတူပင် နှစ်ချီသုံးချီမက ဖိဖိစီးစီးလိုးပြီးသည့်တိုင် နဂိုရည်မပျက် မထုံတက်တေးပုုံစံ နှုတ်ခမ်းသားလေး မဟတဟ ဖြစ်လျက်ရှိသော သူမပေါင်ခွကြားရှိ ဖောင်းရွရွစောက်ပတ်အုံကြီးကလည်း ကျော်မျိုးနိုင်၏ရင်ထဲမှ ကာမမီးတောက်ကို တဖွားဖွား ဆတိုးလောင်မြိုက်အောင် တမင်တကာစေ့ဆော်နှိုးဆွပေးသလို ရှိနေပြန်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည်စောက်ပတ်ကို ဖွဖွရွရွလေး ကိုင်စမ်းကြည့်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားမှလီးက မတောင်ချင့်တောင်ချင်နှင့် အတန်ငယ် မာမာတင်းတင်းဖြစ်လာသည်။
"မမ "
"ကျွန်တော့်ကို ဒီလို အမြဲလိုးခွင့်ပေးမယ်မဟုတ်လားဟင်"
မြတ်ဝတ်ရည် ခပ်ပြုံပြုံးနှင့်သူ့ကိုမော့ကြည့်ပြီး ...
"ဘယ်လိုလိုးချင်လဲ မောင်လေး စောက်ပတ်လိုးမလား ဒါမှမဟုတ် ခုနမင်းပြောသလို မမ ဖင်ကိုလိုးမလား ကြိုက်တာပြော မမတစ်ကိုယ်လုံး မင်းအတွက်ပဲ"
"စောက်ပတ်ရောဖင်ရော လိုးမှာပေါ့ ဖြစ်နိုင်ရင် မနက်ဖြန်ကျောင်းမတက်ဘဲ အိမ်မှာတစ်နေကုန်လိုးချင်တယ်"
"ဟိုး ဆရာကြီး ဒါတော့မဖြစ်ဘူး ပတ်ဝန်းကျင်ကသိသွားလိမ့်မယ် လူဆိုတာ တစ်ခုခုကြံရင် ယုတ္တိရှိရှိ ပိပိရိရိရှိရတယ်"
"အဟင်းဟင်း သိသားပဲ မမ ကိုနီနဲ့ ဒိတ်ချင်သေးတယ်မဟုတ်လား"
"အင်း ဒါလည်းဟုတ်တာပဲ ကိုနီ့ကို မမခိုင်းစရာကိစ္စလေးရှိလို့ သူနဲ့ပေါင်းထားရတာ မင်းလည်း သူနဲ့အတူဝင်ပါလို့ရသားပဲ မဟုတ်ဘူးလား မောင်လေး"
ဒါကိုတော့ ကျော်မျိုးနိုင် ရင်ခုန်သည်။ သူကိုယ်တိုင် 2in1 လုပ်တာကို စိတ်ဝင်စားမှတော့ ကာယကံရှင်ဖြစ်သော မမမြတ်ဝတ်ရည် ကိုယ်တို်င်လည်း ဘယ်မှာ စိတ်မပါဘဲနေနိုင်လိမ့်မည်နည်း။ သူမကိုယ်တိုင် တဏှာကြီးသူမို့ လီးနှစ်ချောင်းနှင့် တစ်ပြိုင်တည်း အလိုးခံရမည့်ကိစ္စကို သဘောကျနှစ်ခြိုက်မည်မှာအမှန်ပင်။ ကျော်မျိုးနိုင် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ပြီး ...
"ဒါဆိုလည်း အတော်ပဲ ကျောင်းလွှတ်ချိန် မမကို ကျွန်တော်နဲ့ကိုနီ တစ်ပြန်စီလိုးမယ် ဒီညအိမ်ရောက်ရင်တော့ ဟိုကောင်ငစောနဲ့ကျွန်တော် မမကိုထပ်လိုးမယ် မမအဖို့တော့ ဇိမ်ပဲနေမှာပဲ ဟင်းဟင်းဟင်း"
မြတ်ဝတ်ရည် မျက်လုံးကလေးပြူးသွားပြီး ...
"အောင်မယ် ခုကတည်းက ကိုယ့်အစ်မကိုယ် အကြီးအကျယ်ပြစ်မှားနေလိုက်တာ မောင်လေးရယ် မင်း မမကို သေးပေါက်ချိန်ကလေး ပေးဖို့တောင် မစဉ်းစားတော့ဘူးလား အဟင်းဟင်း"
"မပေးဘူး မမရေ မမ လီးဘယ်လောက်ကြိုက်တတ်မှန်း ကျွန်တော်သိနေပြီပဲ နောက်လည်း မမထပ်အလိုးခံချင်ရင် ကျွန်တော့်ကိုသာ ပြောလိုက် ကြားလား ကျွန်တော့်နဲ့ ရင်းနှီးတဲ့မိတ်ဆွေတွေဆိုတာ ဒီနယ်တဝိုက်မှာ ခုတ်သတ်လို့တောင်မကုန်ဘူး ဟားဟား"
"ရှူး တိုးတိုး ပြောစမ်းပါကွာ မင်းလုပ်တာနဲ့တင် အစ်မစောက်ဖုတ်တောင် ဘယ်နားသွားဖွက်ရမှန်း မသိဖြစ်နေပြီ ဒီလို လူပေါင်း ထောင်ချီသာလာလိုးရင် မမသေဖို့ပဲ ရှိတော့တယ် မောင်လေး ဟင်း လူကိုသေကြောင်းတော့မကြံနဲ့"
မြတ်ဝတ်ရည် ပေါက်ကရလေးဆယ်လျှောက်ပြောနေသည့် သူ့စကားစကိုဖြတ်ပြီး ...
"ကဲ မမလည်း အိပ်ချင်လာပြီ မင်းတတ်နိုင်သေးရင် မမပါးစပ်ထဲလီးလာထည့်ပေး မမစုပ်ပေးမယ် ဒီတစ်ချီ ခပ်မြန်မြန်ပဲ မနက်ကျောင်းချိန်မီဖို့ လိုတယ်"
ပြောလိုက်ရာ ...
"ကောင်းပါပြီ မမ " ဆိုပြီး ကျော်မျိုးနိုင်လည်း သူ့ပေါင်ကြားထဲမှ တဖြည်းဖြည်း မတ်တောင်စပြုနေပြီဖြစ်သော လီးချောင်းတုတ်တုတ်ကြီး တန်းလန်းနှင့် မမမြတ်ဝတ်ရည်အနားတိုးကပ်သွားပြီး လချောင်းကြီးကိုသူမပါးစပ်ဝနားကပ်ထိုးပေးလိုက်ရာ မြတ်ဝတ်ရည်လည်း သူမနှုတ်ထွက်စကားအတိုင်း ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့လီးကို သူမပါးစပ်ထဲ အပြည့်အဝထည့်သွင်းကာ ခေါင်းလေးနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်အထိ စိတ်လိုလက်ရ အပီအပြင် စုပ်ဆွဲ၍နေလေတော့သည်။
ကျော်မျိုးနိုင် မြတ်ဝတ်ရည်ကို နောက်တစ်ချီလောက်ပဲ ထပ်တွယ်နိုင်သည်။ တစ်နေကုန် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆော်ချင်တို်င်းဆော်ထား၍ လူလည်း နုံးခွေနေပြီ။
သူ့လီးကို မြတ်ဝတ်ရည်မှုတ်အပြီးမှာ မြတ်ဝတ်ရည်ကိုပါ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်ခို်င်းပြီး သူမစောက်ပတ်ကို တစ်ပြန်တစ်လှည့် ထပ်မံယက်ဆွပေးလိုက်ရာက နှစ်ယောက်သားရမ္မက်ထန်ထန်နှင့် အခန်းထဲမှာ မုန်တိုင်းသည်းသလို ဝုန်းဒို်င်းကြဲကာ ဝက်ဝက်ကွဲ လိုးလိုက်ကြပြီး ပြိုင်တူတစ်ချီပြီးချိန်မှာ သူ့လီးလည်း ထပ်မတောင်နိုင်တော့တာမို့ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ နဘေးမှာပဲ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲအိပ်ချလိုက်ရာ မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိ တစ်ရေးတည်းအိပ်ပျော်သွားသည်။
မြတ်ဝတ်ရည်လည်း သူ့လိုပဲဖြစ်မည်။ သူမက အလိုးခံနေကျမို့လို့သာ ဣန္ဒြေမပျက်နေနိုင်ခြင်းဖြစ်မည်ဟု ကျော်မျိုးနိုင်တွေးမိသည်။
မနက်အိပ်ရာထတော့ မြတ်ဝတ်ရည်က သူ့ကို အိမ်ခပ်စောစောပြန်ခိုင်းပြီး အနေအထိုင်မူမပျက်ဖို့နှင့် ကျောင်းကိုလည်း ခါတိုင်းလိုပဲ ပုံမှန်တက်ရန် လိုအပ်ကြောင်း အသေအချာပြောဆိုမှာကြားကာ ကျော်မျိုးနိုင်ကို အိမ်ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။
ကျော်မျိုးနိုင်အဖို့ ဒီနေ့ ကျောင်းတက်ရတာ ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး အဓိပ္ပါယ်ရှိသလိုဖြစ်နေသည်။
စာသင်ရတာလည်း စိတ်ပါလက်ပါရှိနေသည်။
ညနေကျောင်းဆင်းလျှှင် ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကို သူ အပီအပြင်လိုးရမည်။ ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော နှစ်ပေါက်စလုံးလိုးမည်လု့ိ ကြိုတင်စိတ်ကူးကာ တစ်နေကုန်လီးတောင်နေတော့သည်။
နေ့ခင်းဖက် ထမင်းစားဆင်းချိန်မှာ ကျောင်းစောင့်ကိုနီဆီကို ကိုယ်တိုင်သွားပြီး သူသောက်နေကျ တောချက်အရက်နှစ်လုံးကို ကျောင်းနားရှိ ဦးတရုတ်ဆိုင်ကနေ ကြိုတင်ဝယ်ပို့ခဲ့ကာ ညနေကျရင် သူပါအတူသောက်မည့်အကြောင်း အမြည်းလည်း ကောင်းကောင်း လုပ်ပေးဖို့ ကိုနီ့အိတ်ကပ်ထဲ ငါးထောင်တန်တစ်ရွက်ထည့်ကာ အသေအချာ ပြောဆိုမှာကြားထားလိုက်သည်။
အတန်းချိန်တစ်ချိန်ဖျက်ပြီး သူငယ်ချင်းဖြစ်သူစောကြီးနေထိုင်ရာ ရပ်ကွက်သို့သွားရောက်ကာ စောကြီးနှင့်တွေ့ဆုံစကားပြောခဲ့သည်။ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်အိမ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်အတူ လိုက်မမီသည့်စာတွေ အတူတက်ကြရင်း ဆရာမကိုပါ အပီအပြင် ကျုံးခွင့်ရမည့် အခွင့်အရေးကို ပြောပြလိုက်ရာ စောကြီးခမျာ ပထမတော့ သူ့နားတောင်သူမယုံချင်။ ကျော်မျိုးနိုင် သူ့ကို ဂျင်းထည့်သည်ဟုသာ သံသယရှိနေပုံရပါသည်။ အသေအချာ လုံးစေ့ပတ်စေ့ ရှင်းပြလိုက်တော့မှ မယုံရဲရဲ ယုံလိုက်ရသည့်ပုံနှင့် ...
"မင်းပြောသမျှတော့ ယုံဖို့ ခပ်ခက်ခက်ပဲကွ ငါကိုယ်တိုင် ဆရာမကို အသေအချာလိုးခွင့်ရမှယုံမယ် ထားလိုက်တော့ ငါ အိမ်ကနေ ဆရာမဆီကို ညနေဘယ်အချိန် ထွက်လာခဲ့ရမလဲ ဆိုတာသာပြောလိုက် ငနိုင် ... မင်းပါရင် ဘာမဆိုဖြစ်တယ်"
စောကြီးပြောလိုက်ရာ သူကလည်း ...
"အေး ကျောင်းဆင်းဆင်းချင်းတော့မဖြစ်ဘူး ဆရာမက ကျောင်းရံပုံငွေကိစ္စ အစည်းအဝေးတစ်ခုရှိသေးတဲ့ပုံပဲ ညနေ ရ နာရီအရောက် မှန်းပြီးတော့သာ ထွက်လာခဲ့ တကယ်လို့ ငါမရောက်သေးရင်လည်း ဆရာမအိမ်နားက အုတ်ခုံမှာပဲ စောင့်နေ "
ကျော်မျိုးနိုင်ပြန်ပြောပြီး ကျောင်းကို ခပ်သုတ်သုတ်ပြန်လာခဲ့သည်။ နှစ်နာရီခွဲလောက်ရှိပြီမို့ ကျောင်းလွှတ်ဖို့ရာ အချိန်အနည်းငယ်သာ လိုတော့သည်။ အတန်းသုံးချိန်စာလောက်တော့ ပျက်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ဆယ်တန်းတစ်နှစ်ကျဖြစ်ပြီး သင်ခန်းစာအဟောင်းများလည်း ဖြစ်နေ၍ သူ့အတွက် အခက်အခဲတော့ သိပ်မရှိလှပါ။
"မျိုးနိုင် ဆရာမက ခဏတဲ့"
အပြင်ကနေ အပေါ့အပါးသွားပြီး ပြန်လာဟန်တူသော သူ့လိုပဲ ဆယ်တန်းနှစ်ကျကျောင်းသူ မေစပယ်အုန်းက လှမ်းပြော၍ ...
"ဘယ်ဆရာမလဲ မိအုန်း"
"ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ... နင့်ကို စာအုပ်တွေ ကူသယ်ခိုင်းမလို့နဲ့ တူတယ် ဆရာများနားနေဆောင်မှာ ရှိနေတယ်"
"အေး အေး ဒါဖြင့် ငါသွားလိုက်မယ်"
အနားမှ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ထံက ခဏယူကြည့်နေသော ဘောဂဗေဒလက်ချာစာအုပ်ကို သူ့ဆီပြန်ပစ်ပေးလိုက်ရင်း ကျော်မျိုးနို်င် ထိုင်ရာမှထလာလို်က်သည်။ ကျောင်းဆင်းတော့မည်ဖြစ်၍ လိုရမည်ရ သူ့ကျောင်းလွယ်အိတ်ကိုပါ တစ်ပါတည်းဆွဲချလာခဲ့ကာ ဆရာမများနားနေဆောင်ဆီ ထွက်လာသည်။
ဟိုရောက်တော့ ဆရာမနှင့်အခြားဆရာမ ခပ်ချောချောတစ်ယောက်တို့ နှစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲမှာထိုင်ပြီး တရင်းတနှီး စကားပြောနေတာ တွေ့ရ၍ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း "ခွင့်ပြုပါ ဆရာမ " ဆိုပြီး သူတို့နှစ်ဦးထံ ခွင့်တောင်းကာ အခန်းထဲဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
"လာ နိုင်နိုင် ထိုင်"
ဆိုပြီး ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် သူ့ကို ခပ်တည်တည်နှင့်ပင် ...
"ဒီစာအုပ်အထုပ်နှစ်ထုပ်ရယ် ဟိုနားက ထမင်းဘူးထည့်ထားတဲ့ ဆရာမရဲ့လက်ဆွဲခြင်းရယ် ယူပြီး ဒီက ဆရာမကိုပါ ကျောင်းစောင့်ကြီး နေတဲ့အိမ်ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက် ... သူ အဲဒီကနေ ငါ့ကိုစောင့်လိမ့်မယ် ... ဆရာမနာမည် အေးအေးမိုးတဲ့ မှတ်ထား အမှတ်၂ ကျောင်းက ... ပညာရေးမှူးရုံးဆီ ရုံးစာလာပို့ရင်း ငါ့ဆီ ခဏဝင်လည်တာ ... သူနဲ့ငါမတွေ့ရတာကြာပြီ အိမ်ကိုအတူပြန်ကြမယ် သူ့မှာ မော်တော်ဆိုင်ကယ် ပါတယ် ... ဒီနေ့ မင်းဆရာမကို စက်ဘီးနဲ့ အိမ်လိုက်မပို့နဲ့တော့ ... သွား ကိုနီ့အိမ်ကပဲစောင့်နေ ငါအခြေအနေ ကြည့်ပြီး လိုက်လာခဲ့မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ"
မျက်နှာစိမ်းဆရာမတစ်ယောက်အရှေ့မှာဖြစ်၍ ရိုရိုသေသေဆက်ဆံနေသော သူ့ကို ဆရာမ မြတ်ဝတ်ရည်တစ်ယောက် အမှတ်အပြည့် ပေးလိုက်ပါသည်။
"ဒါဆို ကျွန်တော်လည်း ကျောင်းပြန်မလာတော့ဘူး ဟိုကပဲစောင့်မယ်နော် ဆ ဆ ရာမ ကျွန်တော့်နောက်ကို လိုက်ခဲ့ပါ"
ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်အားပြောရင်း ဧည့်သည်ဆရာမဖက်ကိုပါလှည့်၍ ခေါ်လိုက်ရာ ...
"အေး အေး သွား နို်င်နိုင် ကျောင်းလည်း မကြာခင်လွှတ်တော့မှာဆိုတော့ ဟိုအိမ်မှာပဲစောင့် ပစ္စည်းထုပ်တွေတော့ သေချာဂရုစိုက် သယ်ဦးနော် ကိုနီ့ကိုလည်းပြောလိုက်ဦး ဆရာမလိုက်လာမယ် ခိုင်းစရာတစ်ခုရှိတယ် ဘယ်မှမသွားနဲ့လို့ ပြောလိုက် ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ပြောလိုက်ပါ့မယ် ဆရာမ "
ပြောလိုက်ရင်း ဒေါ်အေးအေးမိုးဆိုသော ဆရာမဖက်ကိုပါလှည့်ကာ ...
"လာ ဆရာမ ကျွန်တော်တို့ အတူ သွားကြရအောင်"
ပြောလိုက်ရာ ဆရာမအေးအေးမိုးလည်း ...
"ကောင်းပြီသား ရှေ့ကသာသွား ဆရာမ မင်းနောက်က လိုက်ခဲ့မယ်"
နှစ်ယောက်သား ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်အရှေ့ကနေ လှမ်းထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့အနောက်ကနေ ဆရာမအေးအေးမိုး တစ်ယောက် သူမကိုယ်လုံးကလေး လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ တင်ပဆုံထွားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အိပဲ့အိပဲ့ လှုပ်ရှားယမ်းခါရင်း ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ပါလာသည်။ လှေကားထစ်များကိုအဆင်းမှာ ကျော်မျိုးနိုင် လက်တစ်ဖက်က စာအုပ်ထုပ်ကြီးနှစ်ထုပ်ကို ပွေ့ပိုက်ထားလျက်က ဆွဲခြင်းဆွဲထားသော ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆရာမအေးအေးမိုးဆီ လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်ရင်း ...
"ဒီနားလေး နည်းနည်းချောမယ်နော် ဆရာမ မိုးရွာထားတော့ ရေညှိလေးနည်းနည်းရှိနေတာ ဆရာမကျွန်တော့့်လက်မောင်း တစ်ဖက်ကို မှေးကိုင်ပြီး လျှောက်လာလိုက်"
"အေး အေး ရတယ် ကျေးဇူးပဲ သားရေ ဆရာမက ပါဝါမျက်မှန်မေ့ကျန်ရစ်ခဲ့တော့ အောက်ကို တော်တော်ဂရုစိုက်ကြည့်နေရတယ် ဆရာမ သားလက်ကို ကိုင်မယ်နော် ဆရာမကို နည်းနည်းထိန်းပေး"
"ဟုတ် ကဲ့ ဖြေးဖြေးဆင်း ဆရာမ ဟိုဖက်အစွန်းနားမသွားနဲ့ ချော်လဲလိမ့်မယ် ကျွန်တော့်ဖက်ကိုလာ"
ဆွဲခြင်းကိုင်ထားသော သူ့တံတောင်ဆစ်ကွေးတစ်ဖက်ကို ဆရာမအေးအေးမိုးရဲ့လက်နွေးနွေးတစ်ဖက်က လာရောက် ထိတွေ့ ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ ဆရာမထံမှ နွေးထွေးသော အထိအတွေ့ဓာတ်ကြောင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းပင် ဖြစ်လို့သွားသည်။ ဆရာမအေးအေးမိုးက ရှိလွန်းမှ သူ့ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်နှင့် သက်တူရွယ်တူ သုံးဆယ်ကျော် သုံးဆယ့်ငါးနှစ်ဝန်းကျင်လောက်ပဲ ရှိမည်။ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကဲ့သို့ပင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တင်းဖွံ့ထွား၍ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး တင်ပဆုံအသားဆိုင်အိုးကြီးများ ကြီးမားလုံးဝိုင်း ကားစွင့်လျက် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား ပြေပြစ်ကျနလှပသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အပျိုဟုတ်မဟုတ် တပ်အပ်သေချာ မပြောနိုင် သည့်တိုင်အောင် လိင်မှုကိစ္စအတွေ့အကြုံအားဖြင့် မနည်းလှသူဖြစ်ကြောင်းကိုတော့ သူခန့်မှန်းတွက်ချက်မိပြီးလည်း ဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်လည်း မြေစမ်းခရမ်းပျိုးသဘောနှင့် ရမ်းသမ်း သွေးတိုးစမ်းကြည့်မိခြင်းပင်။
သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို မှီတွယ်အားပြုကာ ခပ်ဖွဖွဆုပ်ကိုင်လာရာမှ ဆရာမနှင့်သူ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း အလွန်အမင်းနီးစပ်သွားကာ သူမရဲ့ရွှေရင်ဖြိုးအိအိတစ်စုံကလည်း သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်ပေါ် အနောက်ကနေ ရုတ်တရက်ပိကျလာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ ကျော်မျိုးနိုင် ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်တင်းပြီး လှေကားထစ်အဆုံးအထိ တစ်ဆင့်ချင်းဆင်းလာခဲ့သည်။ မြေညီမြက်ခင်းပြင်အရောက်မှာ ကိုယ်လုံးနှစ်ခု အတန်ငယ် အလှမ်းကွာသွားသည်။
စာသင်ခန်းတွေရှိသည်။ ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေ ရှိနေသည်။ စာသင်ခန်းတွေဖက်မျက်နှာမူပြီး ဘေးကလူသွား ကွန်ကရစ်ခင်း လမ်းလေးအတိုင်း လျှောက်လာကြသည်မို့ အများအမြင်မှာ ဟန်မပျက်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနှင့်ပင် ခရီးရောက်အောင် လှမ်းလာခဲ့ကြသည်။
ကျောင်းဝင်းအစွန်ဖက်အရောက်မှာ လက်ဝဲဖက်ကို အနည်းငယ်ကွေ့ဝိုက်ပြီး ကျောင်းစောင့်ကိုနီနေထိုင်ရာ တဲသာသာ အိမ်ကလေးဆီ ခပ်သွက်သွက် လှမ်းလာခဲ့ကြသည်။ ကျော်မျိုးနိုင် ကိုင်ထားသော စာအုပ်အိတ်က လေးလံလာသလိုရှိတာကြောင့် ခြေလှမ်းကို ပိုသွက်လိုက်ရာ ဆရာမအေးအေးမိုးလည်း သူ့နဘေးကနေ သူနှင့်အမှီ တစ်ပါတည်း ကပ်လိုက်လာတာတွေ့ရသည်။ ဒီနေရာက စာသင်ခန်းများရဲ့မျက်ကွယ် လို့လည်း ဆိုနိုင်တာမို့ ဆရာမအေးအေးမိုးလည်း သူနှင့်အတူ ရင်ဘောင်တန်းပြီး နှစ်ယောက်သား ဘေးချင်းယှဉ်တွဲ၍ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ပင် လျှောက်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ ပုခုံးစွန်းချင်း တစ်ချက်တစ်ချက် ထိတိုက်မိသွားကြသည်။ ဆရာမ လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့လက်ကို ချိုင်းအောက်ကနေ လျှိုဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ခြေလှမ်းနောက်ကိုအမီလိုက်လာရာ ကိုယ်လုံးချင်း မထိခလုတ် ထိခလုတ်နှင့်မို့ စောစောတုန်းက လှေကားပေါ်ကအဆင်းမှာ ရခဲ့သည့် အထိအတွေ့အငွေ့အသက်မျိုး ပြန်ရလိုက်သလို ခံစားရပြန်သည်။
သူ့တံတောင်နှင့် လက်ယာဖက်နောက်ကျောပုခုံးဦးစွန်းဆီ ဆရာမရဲ့ရင်သားဆိုင်တစ်ဖက် ပူးပူးကပ်ကပ်လာရောက်ထိတွေ့မှုကို သူ အမှတ်ထင်ထင် သတိပြုမိလိုက်သည်။ သူ့ညာလက်ကိုအလွှဲမှာ ဆရာမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုု်င်းရပ်ဝန်းဆီ မတော်တဆလိုလို သွားရောက် ထိခိုက်မိသွားရာ ဆရာမနှုတ်မှနေပြီး နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံ ခပ်တိုးတိုးကလေးနှင့် ...
"ရတယ် သား သွားမှာသာသွား ချော်မလဲအောင်လည်း သတိထားဦး"
ဘာမှမဖြစ်သည့်ပုံစံနှင့် သတိပေးသလိုပြောလိုက်သေးရာ သူလည်း ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမလို့သာ ပြန်ပြောနိုင်သည်။
"ရှေ့နားတင် ရောက်ပြီ ဆရာမရဲ့"
"အော် ဟုတ်လား ကျောင်းစောင့်အိမ်က အဲဒီအိမ်လား "
"ဟုတ်ကဲ့ သူ့နာမည်ကိုနီတဲ့ ဆရာမဝတ်ရည်နဲ့ရော ကျွန်တော်တို့ကျောင်းသားတွေနဲ့ရော တအားရင်းနှီးပါတယ် သဘောလည်းကောင်းတယ်"
ဆရာမလည်း ဘုမသိဘမသိပုံစံ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့်။
အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ...
"ကိုနီရေ ကိုနီ လာကူသယ်ဦးဗျ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ပေးလာလို့"
အိမ်ထဲကနေ နံငယ်ပိုင်းသာသာ ပုဆိုးတိုတိုဝတ်ထားသော ကိုနီ ခေါင်းပြူထွက်လာပြီး သူ့ကိုမြင်လိုက်ရာ ...
"အော် အေးအေး လာပြီ ကိုနိုင် ငါ ညနေစာ ထမင်းတစ်အိုးချက်နေတာ အထုပ်ကို ကပြင်မှာ ခဏချထားလိုက်ဟေ့ လာခဲ့မယ်"
စာအုပ်ထုပ်ကို ဘုန်းကနဲပစ်ချပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို ဟူးကနဲမှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်။ တကယ်က ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ကျောင်းကနေ အထွက်ကောင်းအောင် စာအုပ်ထုပ်ကို ဟန်ရေးပြသယ်ခိုင်းတာဖြစ်ကြောင်း သူအသိပင်။ ဒီဆရာမ အေးအေးမိုးကရော ဘယ့်အတွက်များ ကြားကနေ ပါလာရတာပါလိမ့်။ ဒီည သူနှင့်ငစောတို့နှစ်ယောက်ကို အိမ်ခေါ်အိပ်ခိုင်းပြီး ဘာညာသာရကာပြုု ကြဖို့ အရေးက ဆရာမအေးအေးမိုးအနေနှင့် သူတို့ကြားထဲမှာ အနှောင့်အယှက်တံတိုင်းကြီးတစ်ခုလို ဖြစ်မနေပေဘူးလား။ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းနိုင်လှသော အစီအမံကို ကောင်းကောင်းနားမလည်သလို သိပ်ပြီး ဘဝင်မကျသလိုလည်း ဖြစ်နေမိသည်ပဲ မဟုတ်လား။
"လာပါ အပေါ်မှာ ထိုင်ပါ ဆရာမ ကြမ်းခင်းက ကျိုးတိုးကျဲတဲနဲ့ဆိုတော့ ဆရာမကို အားနာစရာ "
ဘာဘာညာညာ ပဋိသန္ဓာရစကားချွေရင်း ဆရာမအေးအေးမိုးကို ရောသောဖောသော လာလုပ်နေသော ကိုနီ့ကိုပါ ကျော်မျိုးနိုင် ကျွဲမြီးတိုမိသလို ဖြစ်နေသည်။
"ခင်ဗျားကြီး ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်လုပ်ပုံနဲ့ ညစာငတ်တော့မယ်မှန်း မသိတာလား အစီအစဉ်တွေ အားလုံး တစ်လွဲတစ်ချော်တွေဖြစ်ကုန်ပြီ တစ်ခါ သူက မမမြတ်ဝတ်ရည်အိမ်မှာ တစ်ညလောက် ထပ်ပြီးသောင်တင်နေဦးမယ်ဆိုရင်တော့ ဒီည ကျုပ်တို့ဆွေးရောမွှတ်ရောပဲ ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေရုံပဲရှိတော့မယ် တောက်! သွားပါပြီကွာ ဒီဟာမကြီးနဲ့တော့ ... ငါ့လီး"
ကျော်မျိုးနိုင် စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် တစ်ယောက်တည်း စိတ်ထဲကကြိတ်ပြီး ရေရွတ်ကျိန်ဆဲနေမိလေသည်။ တင်းတာကတော့ တင်းတာပဲ။ တားလို့ကိုမရဘူး။ လူက နဂိုကတည်းကမှ အရူးအမဲသားအကျွေးခံရသလို ဖြစ်နေတဲ့အထဲ။ စောက်ဖုတ်အနံ့ရရင် လိုးချင်တာပဲ သိတယ်။
"ဟင်း ဟောဒီဆရာမလေး အေးအေးမိုးများ ငါတို့ကို အလကားပဲတင်း ပေးလိုးလို့ကတော့ အဆီတစ်ထပ်အသားတစ်ထပ်နဲ့ အီဆိမ့်ပြီး နေမှာပဲ။ ဒါတော့ ဖြစ်နိုင်ချေ တော်တော်နည်းလွန်းပါတယ်လေ။ ဟင်းဟင်း သူ့အိုးကြီးနှစ်လုံးကတော့ စစ်ကိုင်းအိုး ရာဝင်အိုးကြီး ကျနေတာပဲ။ မမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့အိုးကြီးတွေနဲ့ နင်လားငါလား ဆိုရမယ်။ ဆူလို့ဖြိုးလို့ ရွဲလို့ ပြဲလို့ အယ်စတုံကြီးဖြစ်နေတာ ဒီသောက်အိုး နှစ်လုံးကြားထဲ လီးမြေစိုက်ထည့်ပြီး တဘွပ်ဘွပ်နဲ့လေအံသံထွက်အောင် အပီလိုးခွဲပစ်လိုက်ရ နတ်ပြည်ရောက်သလိုနေတော့မှာပဲ။ "
အနောက်ကကြည့်ကြည့် ဘေးကပဲကြည့်ကြည့် ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းနှင့် သွားရည်ယိုချင်စဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသော ဆရာမ (ဒေါ်) အေးအေးမိုးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းရှိ အိုးကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် စူးစိုက်ငေးကြည့်ရင်း သူ စိတ်ကူးယဉ်သည်။ စိတ်နှင့် အကြီးအကျယ် ပြစ်မှားမိတော့သည်။
ကိုနီက ဆရာမကို အိမ်ရှေ့ကပြင်မှာပဲ နေရာချပြီး ရေနွေးကြမ်းအိုး အုန်းသီးနှမ်းတို့ဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော ထန်းလျက်ခဲတို့ဖြင့် ကျကျနန ဧည့်ခံနေသည်။ သူ့ပါးစပ်ကတော့ အရက်နံ့ တထောင်းထောင်းထလျက်ပင်။
"လာလေကွာ ငနိုင် မင်းလည်းစား ... ဆရာမလေး ဒီမှာအုန်းထညက်(ထန်းလျက်)ခဲတွေ သိပ်စားလို့ကောင်းတယ် ရှိတာစားကြနော် အားမနာနဲ့ ခုပဲ ကျောင်းလွှတ်တော့မှာ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် မကြာခင် ဒီကို ရောက်လာလိမ့်မယ်"
"အို နေပါစေ ရပါတယ်ရှင် ကျွန်မ ရေနွေးပဲသောက်မှာပါ အချိုတော့ သိပ်မစားရဲဘူး ထပ်ဝလာမှာကြောက်လို့ အဟင်းဟင်း ဟင်း ဝတ်ရည်က သူ့အတန်းချိန်ရှိသေးလို့ ... ဒီ အိမ်ကပဲ စောင့်ဆိုပြီး မှာလိုက်လို့ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ ဒီအိမ်က ဆရာမဝတ်ရည် အမြဲဝင်ထွက်နေကျအိမ်လေ သူတင်မကဘူး ကျောင်းကတချို့ဆရာဆရာမတွေလည်း လာလာပြီး အနားယူကြ နေ့လည်နေ့ခင်း အပျင်းပြေ အညောင်းအညာပြေ ကျောဆန့်ကြ စကားတွေထို်င်ပြောကြနဲ့ လူကပြတ်တယ်လို့ကို မရှိပါဘူး ဟဲဟဲ"
အလကား ... ဒီဘဲ ကြားကောင်းအောင် ရွှီးနေတာ။ သူ့ဆီ ဘယ်သူမှမလာဘူး။ ဆရာမတွေလား သာ ဝေးသေး မမမြတ်ဝတ်ရည် တစ်ယောက်ပဲ သူ့လီးကိုစွဲပြီး သူလိုးတာခံချင်လို့လာတာ။ အချိန်ပြည့် အရက်ကလေးတမြမြနဲ့ လူကိုကြည့်လိုက်ရင်လည်း မိန်းမမြင် ခေါ်တောကြည့်က ပါလိုက်သေး တော်ရုံ ဘယ်ဆရာဆရာမ သူ့အဖက်လုပ်မတုန်း။ ကျော်မျိုးနိုင် စောက်သည်းပေါက်ပေါက်နှင့် စိတ်ကနေပဲ မဲ့ရွဲ့ပြောလိုက်မိသည်။
"အော် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဒါနဲ့ အစ်ကိုက ဟို ဟိုလေ အိမ်သူတွေဘာတွေရော မရှိဘူးလားရှင့်"
ကိုနီ ကျော်မျိုးနိုင်ဖက်ကို မသိမသာ မျက်လုံးစွေကြည့်ရင်းက ...
"မိန်းမလား ရှိပါတယ် ဒီမှာမနေဘူး သူ့အမေအိမ်မှာ ဈေးဆိုင်ကလေးဖွင့်ရောင်းနေတာ တစ်ခါတစ်ခါကျမှလာတယ် ပိုက်ဆံကုန်မှ လာတောင်းတာကိုပြောတာ မိန်းမတွေများ အဟတ် ဟားဟား"
သူပြောပုံဆိုပုံကို ကြည့်ပြီး ဆရာမအေးအေးမိုးလည်း တဟင်းဟင်း တခစ်ခစ်နှင့်ရယ်သည်။ နှစ်ယောက်သား လေရူးနှင့်လှေလူးပမာ အပေးအယူတည့်ကာ လေပေးဖြောင့်နေကြသည်။
ကျော်မျိုးနိုင်လည်း မရရတာတွယ်မည် ဆိုသည့်သဘောနှင့် သူတို့နှစ်ယောက် ထိုင်နေသည့်ဝိုင်းနဘေးကနေ ကြွေပန်းကန်ပြားထဲ ထည့်ကာ သူတည်ခင်းပေးထားသည့် အုန်းထန်းလျက်ခဲတစ်ခဲကို လှမ်းနှိုက်ယူကာ သွားနှင့်တစ်ဖဲ့ကိုက်မြုံ့လိုက်ပြီး ထန်းလျက်ခဲတစ်ဖဲ့ ရေနွေးကြမ်းတစ်ငုံ ဆိုသည့်အချိုးအတိုင်း ပလုပ်ပလောင်း ပါးစပ်အရသာခံနေရာက ကိုနီနှင့် ဆရာမအေးအေးမိုး ထိုင်နေရာဖက်ကို မျက်လုံးဝေ့၍ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဒူးအထက်နားထိရောက်အောင် တိုနံ့နံ့ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအပြဲနှင့် ဒူးတစ်ဖက်ထောင်တစ်ဖက်ချပုံစံ ထိုင်နေသည့် ကိုနီ၏ပုဆိုးက အောက်စလွတ်ကာ ပုဆိုးခြုံအတွင်းထဲကနေ အပြင်ကိုအတိုင်းသားထွက်ပြူလို့နေသည့် ၈ လက်မသာသာ ၉ လက်မဆိုဒ်အရွယ် လီးပြဲကြီးတန်းလန်းနှင့် သူ့မိတ်ဆွေကြီးကိုနီ၏အဖြစ်ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း အရှင်းသားကြီးပင် တွေ့မြင်လိုက် ရလေတော့သည်။
ကိုနီ ဟန်မပျက်ထိုင်နေသည်။ သူ့ဖက်ကို ယောင်လို့မှမကြည့်ဘဲ ဆရာမအေးအေးမိုးနှင့်သာ အာဝဇ္ဇန်းရွှင်ရွှင် ရယ်ရွှန်းပတ်ရွှန်းတွေ ပြောရင်း စကားလက်ဆုံကျနေကြသည်။ သူအောက်စလွတ်မှန်း တကယ်မသိတာလား။ တမင်လုပ်ပြနေတာလား ဆိုတာ သူကိုယ်တိုင်ပဲ သိလိမ့်မည်။ (ကျော်မျိုးနိုင်စိတ်ထင် ကိုနီ သူ့ပုဆိုးအောက်စ တမင်လွှတ်ပြတာပဲနေမည်။ ဒီအကျင့်က တော်တော်ဆိုးသည်။)
တစ်ခုထူးခြားသည်က ဆရာမဒေါ်အေးအေးမိုးပါ။
ဆရာမအေးအေးမိုးရဲ့မျက်လုံးအကြည့်များမှာ စကားပြောရင်းရယ်ရင်း သူ့ရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်နေသည့် ကျောင်းစောင့်ကိုနီရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းပေါင်ခွကြားအရပ်ရှိ ပုဆိုးအောက်စလွတ်နေသော နေရာကို အထူးတလည်စိတ်ပါဝင်စားဟန်ဖြင့် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ကာ စူးစူးရဲရဲစိုက်ငေးကြည့်နေပြီး သူ၏ကြီးထွားရှည်လျားသည့် လီးငပဲကြီးဆီကို သူမ၏မျက်လုံးအကြည့်က ဝေ့ကာဝဲကာ မကြာခဏရောက်ရောက်သွားတတ်ခြင်းပင်တည်း။
ကိုနီလည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုပုံစံနှင့်နေသည်။ ကျော်မျိုးနိုင် အထာပေါက်စွာဖြင့် ကိုနီရှိရာဖက်ကို မျက်နှာမလှည့်တော့ဘဲ သူ့နေရာကနေ ဘေးတိုက်မြင်နေရသော ဆရာမဒေါ်အေးအေးမိုးရဲ့ချောမောလှပသောမျက်နှာနှင့် အရှေ့ကို ဆူဖြိုးဝင့်ထည်စွာ မောက်ကြွ၍နေသော ကျွဲကောသီးအလတ်စားအရွယ်ခန့်ရှိမည့် ရင်သားဆိုင်အိအိကြီးများ တစ်ဖန် သူမခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှ ကိုနီရဲ့အိမ်ကပြင် ကြမ်းကြားအထိတိုင် အသားဆိုင်တွေ အလုံးလုံးအထစ်ထစ်စူထွက်နေသော ဆရာမရဲ့တင်ပဆုံအိုးကားကြီးနှစ်ဖက်ကိုသာ အနီးကပ် ငေးစိုက်ကြည့်ကာ တိတ်တဆိတ်ပင် ကိုယ့်ဖီလင်နှင့်ကိုယ် အရသာယူနေလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာတာကြောင့် ဘယ်သူမှ မမြင်အောင် လက်တစ်ဖက်က ကိုယ့်ပေါင်ကြားကိုယ်နှိုက်ပြီး ခေါင်းထောင်ထချင်လာသော လက်တစ်ဆုပ်တစ်ကိုင်စာ ငယ်ပါကြီးကို အမိအရဂုတ်ချိုးနှိမ်ကာ အတင်းဖိအုပ်ကိုင်ထားရသေးသည်။
ဆရာမအေးအေးမိုးလည်း ကိုနီ့လီးကြီးရဲ့ဆွဲဆောင်မှုကြောင့်ထင်သည်။ သည်အတိုင်းထိုုင်ပြီး နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြောနှင့် ရှိနေရာကနေ သူမဖင်သားအိအိကြီးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကနေ အနည်းငယ်ကြွပြီး နေရာရွှေ့ထိုင်သလိုနှင့် သူမလက်တစ်ဖက်က မသိမသာ ပေါင်ကြားထဲကို လျှိုဝင်ကာ တစ်စုံတစ်ရာကို နှိုက်ပွတ်ဖျစ်နယ်ပစ်လိုက်တာကို သူအသေအချာမြင်လိုက်ရသည်။ ဆရာမ တဏှာကြွပြီး သူမ စောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်တွေများ အပြင်ကိုပင် ထွက်လျှံကျလာလေမလားဟု ကျော်မျိုးနိုင်တစ်ယောက် ပေါက်တိပေါက်ရှာ တွေးလိုက်မိသေးသည်။ သို့ပေမယ့် သူ့အထင်နှင့်အမြင်သည် အကြောင်းအားလျော်စွာဖြင့် ပကတိအမှန်တရားနှင့်နီးစပ်စွာ ဖြစ်တည်နေမှန်းကို မကြာခင်မှာပဲ သူကိုယ်တိုင် သိရှိခွင့်ရလိုက်လေတော့သည်။
"အော် ဒါ ဒါနဲ့ ကို နီ မရိုမသေရှင် ဟို အပေါ့အပါးလေး ဘာလေး များ သွားလို့ရမလား ရှင့် ကျွန်မလည်း စကားခပ်ကောင်းကောင်းနဲ့ အကြမ်းရေသောက်တာ များသွားပြီထင်တယ် အဟင်း ဟင်း"
ဆရာမအေးအေးမိုးရဲ့စကားသံနှင့်အတူ ...
"အို ရ ရ ပါတယ် အနောက်မှာ အိမ်သာရှိပါတယ် လာပါ ဆရာမ ... ဟောဟို ဝါးရုံအကွယ်က သွပ်မိုးသွပ်ကာနဲ့ ရေလောင်းအိမ်သာလေး လုပ်ထားတာ တွေ့တယ်မဟုတ်လား ဒီအနောက် လှေကားကနေသာ ဆင်းသွား "
"ဟုတ် ကိုနီ ကျွန်မကို လမ်းလေးဘာလေး ပြပေးပါဦးနော် "
"ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ လာ ဒီကနေ ဝင်လိုက် ဆရာမလေး"
ဆရာမ ထိုင်ရာကထလိုက်သည်။ ကိုနီ ကမ်းပေးလိုက်သောလက်ကို သူမလက်တစ်ဖက်နှင့်လှမ်းဆွဲပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွက်နေအောင် ကျောက်ချထားသည့် သူမ၏ကြီးမားစွင့်ကားလှသော တင်ပဆုံအိုးကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို မနိုင်မနင်းသယ်မကာ ထိုင်ရာက ထလိုက်လေသည်။ ကိုနီ့ပုံစံက နွားပြာကြီးအောက်သွားမရှိ ဆိုသလိုဖြစ်နေပေသည်။ ဆရာမအေးအေးမိုးရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို သူမလက်မောင်းနေရာကနေ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆွဲမယူပြီး ထိုင်ရာက ဝိုင်းကူထစေလိုက်ကာ ခနော်နီခနော်နဲ့ ဖြစ်သလိုဆောက်လုပ်ထားသော သူ့အိမ်အတွင်းဖက်ကနေ အိမ်နောက်ဖေးကပြင်ရှိ ဝါးပိုးဝါးအလုံးလိုက်ကို ခပ်ကြဲကြဲတပ်ဆင်ထားသည့် လှေကားထစ်များဆီ ဦးတည်ဆွဲခေါ်မည့်ဟန်ပြင်လိုက်သည်။
ကျော်မျိုးနိုင်၏ သိန်းစွန်ရဲပမာ လျင်သောမျက်လုံးများက ဆရာမအေးအေးမိုးဝတ်ဆင်ထားသော ကျောင်းလုံးချည်စိမ်းစိမ်း၏ အနောက်ဖက်ရှိ တင်ပါးဆုံနှစ်ခုဆုံတွေ့ရာ အကွဲကြောင်းနေရာနှင့်တည့်တည့်လောက်မှာ အတိုင်းသားကြီး စွန်းကွက်နေသော ကျပ်ဝိုင်းသာသာခန့်ရှိမည့် အစိုကွက်ကြီးကို အမှတ်မထင် လှမ်းမြင်လိုက်မိသည်။ သေချာပြီ။ ဒါသေးတော့မဟတြ် ရမ္မက်တဏှာ၏ ဖိစီးနှိပ်စက်ခြင်းကို အသည်းအသန်ခံစားနေရသည့် ဆရာမ၏စောက်ပတ်ဆီမှ မထွေးနိုင်မအံနိုင် အပြင်သို့ ယိုစိမ့်ထွက်ကျလာသော တဏှာရည် တစ်နည်း သူမ၏စောက်ရည်များသာ ဧကန်ဖြစ်ရလိမ့်မည်ဟူ၍ ကမသျှတ္တရဂုရုပေါက်စလေးကျော်မျိုးနိုင်အနေနှင့် မိမိဖာသာမိမိ အလွန်အင်မတန် နှစ်ထောင်းအားရရှိလှစွာဖြင့် တစ်ထစ်ချမှတ်ချက်ချလိုက်မိပေသည်။
တွေ့မည်။ ဒီဆရာမတော့ ငါနှင့်တွေ့ကိုတွေ့ရမည်။ ကျော်မျိုးနိုင် သူကိုယ်တိုုင်ပင် အသင့်ပြင်ထားလို်က်မိသည်။ ဆရာမအိမ်သာထဲက ထွက်အလာမှာ မမြင်အပ်ရာဖြစ်သော ကိုနီ့လီးကိုသာမက သူ့ရဲ့ပုဆိုးအောက်မှ ကိုနီ့လီးကြီးနှင့်မခြား အလုံးအရပ်ကအစ နင်လားငါလားရှိသည့် သူ၏ လီးငပဲကြီးကိုပါ ဆရာမအေးအေးမိုးတစ်ယောက် သေချာပေါက်မြင်တွေ့ရစေ့မည်လို့ ကိုယ့်ဖာသာ ကြိတ်ပြီး အားခဲထားလိုက်မိသည်။ သူ့ပုဆိုးအောက်နားစတစ်ဖက်ကို ဖင်အောက်ဖက်ကို အသေအချာဆွဲဖယ်ပြီး အိမ်နံရံမှီထိုင်ကာ ခြေတစ်ဖက်ကို ရှေ့ကိုခပ်ကွေးကွေးချသည့်အနေအထားနှင့် ဒူးတစ်ဖက်ကို အပေါ်ထောင်ကားလျက်သား ထိုင်ပုံအနေအထား ပြုပြင်၍ ထိုင်ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးအောက်နားစလေး လွတ်နေသည့်အကြားက မထောင့်တထောင်ဖြစ်လျက်ရှိသော လဒစ်ခေါင်း ပြူတစ်နေသည့် သူ့လီးက ဂွေးဥတွဲတွဲနှစ်လုံးပါမကျန် အချောင်းလိုက်ကြီး အပြင်ကိုပေါ်ထွက်လာခဲ့သည့်အဖြစ်ကို ကိုယ့်ဖာသာ သဘောကျကျေနပ်သွားလေသည်။
ဒီအချိန်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ကိုရောက်ချလာသည်။
"ဟဲ့ ကိုနိုင် ဆရာမအေးမိုးရော"
"ဟာ ဆ ဆ ရာမ"
ကျော်မျိုးနိုင် ဆတ်ကနဲ အနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ...
"အော် ဆရာမတောင်ရောက်လာပြီကိုး ဒေါ်အေးမိုး အပေါ့အပါးသွားမလို့နဲ့တူတယ် ခုလေးတင် အိမ်သာဖက်ထွက်သွားတာ ကိုနီက သူ့ကို အိမ်သာလိုက်ပြပေးတယ်"
မမမြတ်ဝတ်ရည်ကို အချွန်နှင့်မလိုက်ရာ သူထင်သည့်အတိုင်းပင် ဟိုကလည်း မျက်နှာလေးမဲ့ကာရွဲ့ကာ သူမနှာခေါင်းချွန်ချွန်လေးကို ရှုံ့မဲ့ကာဖြင့် ...
"ဟင်း နင်ထင်လို့လား ခုံဖိနပ်အပြတ်နဲ့ ခွေးငတ်တော့ တိုးပြီထင်တယ်ကွဲ့ သားလေးရဲ့ တစ်ယောက်က လက်မြန်ခြေမြန်နိုင်သလောက် ဟိုတစ်ယောက်က မယ်မငြင်း ဟင်းဟင်း အလုပ်တောင်ဖြစ်နေပလား မသိဘူး"
"ဒီလောက်တောင်ပဲလား မမရဲ့"
မြတ်ဝတ်ရည် လှေကားထစ်ကိုနင်းတက်ပြီး သူ့အနားကပ်ရက်မှာ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘုံးကနဲလာရောက်ပစ်ချကာ ကပ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ကိုယ်ချင်းထိတိုက်မိသွားကြသည်။ သူမနေရာမရွှေ့ခို်င်းတာမို့ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း မြတ်ဝတ်ရည်နှင့် အသားချင်းထိစပ်လျက် နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်ပင် အရသာယူကာ ဒီအတိုင်းပေပြီး ထိုင်နေလိုက်သည်။
"နိုင်နိုင် မောင်လေး သိလား မမပြောတဲ့ဆရာမလေ "
"ဗျာ အဲ အဲဒါ ဒီ ဒီ ဆရာမကြီးလား "
"အင်းလေ အဟင့်ဟင့်ဟင့် မမဖုန်းဆက်ခေါ်လို့ရောက်လာတာ"
သူ ပြူးတူူးပြဲတဲဖြစ်သွားသောပုံစံကိုကြည့်၍ မြတ်ဝတ်ရည် ပုခုံးနှစ်ဖက်တွန့်ကာ ကိုယ်လုံးကလေးတသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်ချလိုက်ရင်း ...
"ဘာလဲ သရဲမကြီးလို ဖြစ်နေလို့လား မင်းအကြိုက်ပုံစံမဟုတ်လို့လား မောင်လေး ခိခိခိ"
မြတ်ဝတ်ရည် တခိခိရယ်ရင်းကနေမေးတော့ ကျော်မျိုးနိုင်ခေါင်းယမ်းပြီး ...
"မ မယုံရဲလို့ပါ မမရာ ဆရာမအေးအေးမိုး ပုံစံက ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ဆိုတော့ ... အဟင်း ဟင်း"
"အေး အတည်နေမှပေါ့ သူလည်း တို့တွေလို ဆရာမတစ်ယောက်ပဲဥစ္စာ ဘယ်သူက အခြောက်တိုက် ကျွန်မ လာလိုးပါလို့ ပြောမလဲ ဟုတ်ဘူးလားလို့ အဟင်း ဟင်း ဟင်း"
မြတ်ဝတ်ရည်စကားမရပ်ဘဲ သူ့ပေါင်တစ်ဖက်ကို လက်နှင့်လာဖိရင်း ဆက်ပြောသည်။
"ဒီမှာ သေချာနားထောင် သူက မမနဲ့ ဟိုးကတည်းက ကျောင်းရွာမှာ အတူနေပြီး အလုပ်အတူတွဲလုပ်လာတာ... တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် တကယ့် အတွင်းသိအစင်းသိတွေ သေချာတယ် မင်းမစားရမှာတော့ မပူနဲ့ မောင်လေး ... ဒီမှာရော အိမ်မှာရောပဲ ကိုနီ့ကိုတောင် ဘာမှကြိုပြောမထားဘူး ငါ အခန်းထဲကနေ လှမ်းခေါ်တာနဲ့ အေးမိုးက ချက်ချင်းအထာပေါက်ပြီးသား ဟောကနဲဆို စိတ်ချလက်ချ ဝင်ချလာမှာ လိုးဖို့လီးသာ အသင့်ပြင်ထား ... ကောင်လေး ကြားလား ... အဟင်းဟင်းဟင်း"
"ပြင်ထားပြီးသား မမရဲ့"
ကျော်မျိုးနိုင် စောစောက ကိုနီအောက်စလွှတ်ပြတာကို ဆရာမအေးအေးမိုး အသေအချာစိုက်ကြည့်နေသည့်အကြောင်း သူမအပေါ့သွားဖို့ ထိုင်ရာကအထမှာ ထမီအနောက်ဖက် ဖင်သားအလယ်မှာ အရည်အစိုကွက်ကြီး အထင်းသားမြင်တွေ့တာတွေ နောက်ပြီး သူကိုယ်တိုင် အောက်စလွှတ်လီးပြဖို့ ကြိတ်ကြံစည်ထားပုံတွေကိုပါ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကို မချွင်းမချန်ပြောပြလိုက်ရာ မြတ်ဝတ်ရည်လည်း ခေါင်းလေးတညိတ်ညိတ်နှင့် နားထောင်နေပြီး ကျော်မျိုးနိုင်ခေါင်းလေးကို လက်နှင့်တယုတယပွတ်ကာဖြင့် ...
"အမယ် ငါ့မောင်က ဒီလိုဆိုတော့လည်း ဘယ်ဆိုးလို့လဲ ဒါမှပေါ့ မုဆိုးဆိုတာဟာ သားကောင်ရဲ့အနံ့ကို သဘာဝအသိနဲ့ခံတတ်ရတယ် အဲဒါမှ မုဆိုးကောင်းပီသတာ မင်းလေး ဒုံးမဝေးဘူးဘဲ အဟင်းဟင်း"
မြတ်ဝတ်ရည်ကျေကျေနပ်နပ်ပင် ပြောချလိုက်ပြီး ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့ခါးကိုလှမ်းဖက်ကာ သူ့ပါးတစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲလာရောက် နမ်းလို်က်သည်။
"အာ မမကလည်း အပြင်မှာ လူတွေနဲ့"
"အံမယ် အိုးကမပူ စလောင်းကပူရတယ်လို့ ဒါဖြင့် လာ အခန်းထဲသွားမယ်"
"ဟင် အခုချက်ချင်းကြီး ဖြစ်ပါ့မလား မမရဲ့"
"အိုး ဘာလို့ မဖြစ်ရမှာလဲ ဟိုဟာမ လာရင် မမလှမ်းခေါ်လိုက်မှာပေါ့"
မြတ်ဝတ်ရည် ပြောတုန်းရှိသေး။ အေးအေးမိုးက နောက်ဖေးအိမ်သာသွားရာကနေ ပြန်ရောက်လာပြီ။
"ဝတ်ရည် နင် စောသားပဲ ကျောင်းကမလွှတ်သေးဘူးနော် "
"ဒီလိုပေါ့ အေးမိုးရ အရေးပေါ်လာတော့လည်း စာသင်ချိန်တစ်ချိန်လောက် လက်လွှတ်ရတာပေါ့ ပြောစမ်းမိန်းမ ဘယ်သဝေထိုးနေသလဲ ကိုနီနဲ့များ အကြည်ဆိုက်နေတာလား"
"ဟယ် မဦးမချွတ် ဟိုက တကယ်ကြားသွားမှဖြင့် ကောင်မရယ် ငါ့များ ပြောလိုက်ရင် ရစရာမရှိဘဲ ဟွင်း"
အေးအေးမိုး မကျေမနပ်ပုံစံနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးစူ၍ပြောရင်း သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အရှေ့တည့်တည့်မှာ သူမကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို ပုံ့ပုံ့ကြီး ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။
ကြမ်းနှင့်ဖင်ထိပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကိုထောင်အကြွမှာ သူမရဲ့ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေးနှစ်ဖက် တဒင်္ဂလပ်ဟာလို့သွားသည်။ ထိုမှသည် ပေါင်သားဖွေးနုနုကလေးများ ကျော်မျိုးနိုင်မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ လှစ်ကနဲပေါ်ထွက်လာပြန်သည်။ ကျော်မျိုးနိုင် သူမအထိုင်အထ မတော်တာများ အမှတ်မထင် မြင်တွေ့ရလေမလား လို့ အသေအချာစောင့်ကြည့်နေစဉ်မှာပဲ ဆရာမအေးအေးမိုးက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ရှိရာဖက်ကို သူမကိုယ်လုံးကလေး မသိမသာတိုးရွှေ့လာပြီး သူမရဲ့ပေါင်တစ်ဖက်နှင့် မြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ ခပ်ကွေးကွေးလုပ်ထားသော ပေါင်တစ်ဖက်ပေါ် ထပ်တင်လိုက်ကာ ကျန်နေသောခြေတစ်ဖက်အား ကျော်မျိုးနိုင်ရှိသည့်ဖက်ကို ဒူးတစ်ဖက် ခပ်စွေစွေကလေးဆန့်ထုတ်ပြီး ခြေဆင်းကာထိုင်ချလိုက်သဖြင့် ခြေတစ်ဖက်ထောင်တစ်ဖက်ချ ထို်င်သည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်သွားပြီး သူမရဲ့ကျောင်းစိမ်းထမီ အောက်နားစလေးက လက်တစ်ဝါးသာသာခန့် အကြားမှာလပ်ဟာသွားတာမို့ ကျော်မျိုးနိုင်အနေနှင့် သူအလွန်အမင်း တွေ့ချင်မြင်ချင်နေသည့် တစ်စုံတစ်ရာသောမြင်ကွင်းကို ကွင်းကွင်းရှင်းရှင်းကြီး ကြည့်မြင်ခွင့်ကြုံလိုက်ရတော့သည်။
ဆရာမအေးအေးမိုး တကယ်ပဲ အောက်စလွတ်သွားသည်။ အိမ်ရှေ့အလင်းရောင်ဝင်သည့်နေရာမှာမို့ သူမပေါင်နှစ်ဖက်အစပ်ကြားရှိ ပေါင်ခွဆုံအရပ်ကနေ အောက်မှာခံဝတ်ထားသည့် အတွင်းခံပင်တီအနက်ရောင်လေး အတိုင်းသားထွက်ပေါ်လာကာ ကြီးမားဖောင်းကား ကြွနေသော စောက်ပတ်ပြင်ကြီးကို လုံခြုံအောင်ပင်မဖုံးကွယ်နိုင်ဘဲ ထူထဲနက်မှောင်သော စောက်မွေးမြှင်အစအနကလေးများပါ တစ်ပင်စနှစ်ပင်စဆိုသလို အပြင်ကိုထွက်ပြူနေသည့်အဖြစ်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပကတိအနေအတိုင်း သူမြင်လိုက်ရသည်။
"ဟား ဒေါ်အေးအေးမိုး စောက်ပတ်ကတော်တော်ကြီးတာပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိဖိလိုးလိုက်ရလို့ကတော့ စီးပိုင်ပြီးကိုနေမှာ"
ကျော်မျိုးနိုင်စိတ်ထဲကပဲ ပြောလိုက်မိသည်။ ခုအချိန်ထိ ကျောင်းစောင့်ကြီးကိုနီရဲ့အရိပ်အယောင်ကလေးကိုသော်မျှ မမြင်ရသေး။ ဧကန္တ ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန်အတွက် အနောက်ဖက်ကရေကန်မှာပဲ ရေများဆင်းချိုးနေသလားလို့ သူခန့်မှန်းတွက်ဆလိုက်မိသည်။ ဆရာမအေးအေးမိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှ စောက်ဖုတ်နေရာကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ကာ ဆရာမအခြေအနေကိုလည်း စောင့်ကြည့်ရင်း တစ်ဖက်ကလည်း သူ့လီးကတောင်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာသည်။ မြတ်ဝတ်ရည်နှင့် နှစ်ယောက်သား တီးတိုးသဖန်းပိုး ထိုးကာ ဇာတ်ရှိန်တက်နေရာမှ ဆရာမက အတန်ငယ်ညောင်းညာလာဟန်နှင့် သူ့ဖက်ကို ခပ်ဆန့်ဆန့် လုပ်ထားသည့်ခြေတစ်ဖက်ကို မသိမသာ ဆွဲထောင်ပစ်လိုက်ရာ တမင် လုပ်လိုက်သလား လို့ ထင်မှတ်ရအောင် သူမရဲ့ထမီအောက်စက သိသိသာသာပင် ပိုမိုလပ်ဟာသွားပြီး ဆရာမ၏ဖုဖောင်းကာ အရည်စိုစိစိဖြစ်လျက်ရှိသော ပင်တီပါးလေးကို သူမရဲ့စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းရာကလေး ကအစ အသေအချာမြင်တွေ့လိုက်ရတော့သည်။
ဆရာမရဲ့မျက်လုံးဝို်င်းကြီးများကလည်း အမှတ်တမဲ့ပုံစံနှင့်သူ့ဖက်ကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ရာက သူ့ထံမှ တစ်စုံတစ်ရာထူးခြားမှုကို လှမ်းမြင်လိုက်သလိုထင်ရသည်။ သူမမျက်လုံးအကြည့်များက အောက်ကိုစိုက်ဆင်းသွားပြီး (သူတမင် အောက်စလွှတ်ပြထားသဖြင့်) သူ့ပုဆိုးခပ်ဟဟဖြစ်နေသော နေရာကို စူးစူးရဲရဲကလေး တစ်ချက်လှမ်းရှိုးလိုက်တာကို သူတွေ့လိုက်ရသည်။ ကျော်မျိုးနိုင် စိတ်ထဲက ကြိတ်အူမြူးသွားကာ သူ့ဒူးတစ်ဖက်ကိုသိသိသာသာထောင်ကား၍ ခြေနှစ်ဖက်ကို ဟဟဖြဲဖြဲလုပ်လိုက်ရင်း ဆရာမလေး သူ့လီးကို ပိုမိုမြင်သာအောင် ကိုယ်ဟန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ တစ်ယောက်ကစောက်ပတ်နေရာ အရသာခံကြည့်၍ ကျန်တစ်ယောက်က လီးကို အသေအချာ စူးစိုက်ကြည့်သည့်အနေအထားကို ရောက်သွားသည်။
ဆရာမရဲ့မျက်နှာအမူအယာက သူ့လီးကိုမြင်ပြီး တကယ်ကိုအံ့အားသင့်နေဟန် အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေပြီ။ လူနှင့်အရွယ်နှင့် မမျှသောလီးဟု သူမစိတ်ထဲက ပြောနေမည်လားမသိ။ စောစောက သူမမြင်လိုက်ရသော ကျောင်းစောင့်ကိုနီရဲ့လီးကြီးနှင့်များ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်နေလေမလား လို့လည်း သူ့စိတ်ထဲသံသယဖြစ်မိသွားသည်။
ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်နှင့် နှစ်ယောက်သား ပြောလက်စ စကားတွေပင် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ရပ်တန့်သွားရသည်အထိပင်။ အေးအေးမိုး မျက်နှာအမူအယာတွေ ပျက်သွားသည်။ ပီဘိကျောင်းတော်သားအရွယ် လူငယ်လေးတစ်ယောက်ထံမှ တုတ်တုတ်ထွားထွား လုံးပတ်ရောအလျားရော စံမှီသည့် ပကတိလီးအစစ်ကိုမြင်ပြီး ရာဂပူပန်မှုဖြင့် နှလုံးသွေးတွေ ပွက်ပွက်ဆူသွားဟန်တူသည်။
"ပြောဦးဟဲ့ အေးမိုး ဘာတဲ့ အဲဘဲကြီး ညည်းကို ဘာတွေပြောသွားသေးလဲ လမ်းကြောင်းတစ်ခုခုများ ခင်းမသွားဘူးလား"
ဟိုကလည်း အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ။ သူတို့နှစ်ယောက် ပြောလက်စ အေးအေးမိုးနှင့် အင်ဂျင်နီယာပေါက်စတစ်ယောက်တို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ခဲ့သည့် အကြောင်းအရာတွေကိုသာ နားမလည်ပါးမလည် စွတ်မေးနေတော့ ဆရာမအေးအေးမိုးလည်း အင်း အဲနှင့် ရူးတူးယောင်တောင်လုပ်ပြီး ...
"အင်း ဒါ ဒါ က ဟို ဟိုလေ နင့်တပည့်ရှေ့မို့ ငါ့ပါးစပ်က တော်ရုံနဲ့ ပြောမထွက်တာပါဟယ် နှစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲကျမှ သေချာရှင်းပြပါ့မယ် ဇာတ်လမ်းက ကောင်းခန်းတွေပါမယ် ဝတ်ရည်ရဲ့"
သူမက သို့ကလို မရောမရာအဖြေပေးလိုက်တော့ မြတ်ဝတ်ရည်တစ်ယောက် အားမလိုအားမရဖြစ်လာသည်။ အေးအေးမိုးရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ...
"ဟုတ်ပြီ ကောင်မ ဒါဖြင့် ငါ့ကို အစကနေအဆုံး ခရေစေ့တွင်းကျ ပြန်ပြောစမ်း လာ ကိုနီ့အိမ်ခန်းထဲသွားမယ် အေးဆေး ရောက်ရာပေါက်ရာပြောပြီးမှ အိမ်ပြန်မှာ ညဉ့်နက်သွားလည်း အကြောင်းမဟုတ်ဘူး ဒီကနိုင်နို်င်တို့ အဖော်ရှိတယ်"
အေးအေးမိုး ကောင်လေးရဲ့ ပုဆိုးအောက်စလွတ်နေသော လီးကို ချောင်းငေးကြည့်လို့ကောင်းတုန်း ပွဲအဖျက်ခံလိုက်ရသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသည်။ မထချင်ထချင်နှင့်ထိုင်ရာကထပြီး မြတ်ဝတ်ရည်ခေါ်ရာ အိမ်တွင်းခန်းဖက်ဆီကို သူမအနောက်ကနေ စောင်းငန်းစောင်းငန်းနှင့် လိုက်ပါသွားရလေသည်။
ကျော်မျိုးနိုင် စိတ်တွေ မဟားဒယားနိုးကြွနေပြီ။ လီးလည်း အပြတ်တောင်နေပြီ။ မြတ်ဝန်ရည်က အေးအေးမိုးရဲ့လက်ကိုဆွဲခေါ်ရင်းက သူ့ဖက်ကိုလှည့်ပြီး မျက်လုံးကလေးတစ်ဖက် မှိတ်ပြသွားခဲ့သည်ပဲမဟုတ်လား။ ဒါပြီးရင် ဘာဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတာ သူ့အနေနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်ထံမှ အခြေအနေကို ဆက်လက်စောင့်ကြည့်ရုံသာ ရှိပေတော့သည်။
သူသာမက ကိုနီလည်း ဒီအတိုင်းပဲဆိုတာ သူ သိလိုက်ရသည်။ သူထင်သည့်အတိုင်း ကိုနီ အိမ်နောက်ကနေ ရေစိုနေသော နံငယ်ပိုင်းကလေးနှင့်အပြင်ထွက်လာရာ ကျော်မျိုးနိုင်က ...
"ကိုနီ ခင်ဗျာ့ဟာလည်း မဟုတ်သေးပါဘူး ဆရာမအရှေ့မှာ ပုဆိုးပါးပါး မလုံ့တလုံဝတ်ပြီး ဒုတ်ပြခဲပြနဲ့ ဟင်း ဟင်း ကျွန်တော်မသိဘူး မှတ်နေသလား"
ကိုနီ ကွမ်းစားထားသော သွားကြီးများ အဖြဲသားနှင့် သူ့နှုတ်ခမ်းရှေ့မှာ လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကပ်ထောင်ပြီး ...
"ရှူး တိုးတိုး အသာနေစမ်းပါ သားရီးရ မင်းရောငါရောကောင်းဖို့ လုပ်နေတာ အင်ထရိုဟေ့ အင်ထရို ပေါက်တယ်မဟုတ်လား ဆရာမကအထန်ဇယားလေး ... ဒါပဲ ငါတို့နှစ်ယောက်သား အပီဆွဲလိုက်ရ အိုးကြီးပါ ကားကနဲ ပွင့်ထွက်သွားမှာ ဟားဟားဟား"
"ခင်ဗျားအသံပြဲကြီးသာ တိုးတိုးလုပ်စမ်းပါဗျာ ဒါနဲ့ ကိုနီ ဟိုနေ့လည်က ကျွန်တော်လာပေးထားတဲ့ဟာ ကုန်သွားပြီလား"
"ဟာ သားရီးရာ ငါ အဲလောက်ရိုင်းမတဲ့လား နေစမ်းပါဦး ဟိုနှစ်ယောက် ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်သွားတာ သေချာလား ငနိုင်"
"ဟုတ် အသေအချာပဲ ခုလေးတင်ဝင်သွားတာ ခင်ဗျား ဘာလုပ်မလို့လဲ"
"ဘာမှမလုပ်ပါဘူးကွ မေးကြည့်တာ ဒါဆိုရင်လည်း ငါတို့ အနောက်ခန်းရွှေ့မယ်ကွာ အချိန်ရတုန်း မင်းနဲ့ငါ မီးပေါင်တင်လိုက်ရအောင် နေ့ခင်းကတည်းက ငါ ကြက်တစ်ကောင်ဝယ်ပြီး ပြုတ်ကြော်လုပ်ထားတယ်"
ကျော်မျိုးနို်င် သူ့ပေါင်သူ လက်နှင့်ဖြန်းကနဲပုတ်ကာ ခေါင်းကို သွက်သွက်လက်လက်ကြီး ညိတ်ပြလိုက်သည်။
"အဲဒါပြောတာ ကိုနီ ခင်ဗျားကိုလေးစားသွားပြီ အဲဒီလိုလည်း အလိုက်သိဦးမှပေါ့ ကဲ လာထား သွားဆော်လိုက်ကြရအောင်"
ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ထိုင်ရာကနေခုန်ထပြီး ကိုနီ့ကျောပြင်ကိုတွန်းလွှတ်လိုက်ကာ သူပါ အနောက်ကနေ ကိုနီ့အိမ်အတွင်းဖက်ဆီ လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။
သူတို့ အခန်းရှေ့ကဖြတ်လာချိန်အထိ ဆရာမနှစ်ယောက် အိမ်ခန်းထဲမှာ တခွိခွိတဟိဟိကြိတ်ရယ်ရယ်ရင်း နှစ်ယောက်သား စကားတွတ်ထိုး ကောင်းနေကြတုန်းပင်။ နှစ်ယောက်သား ပြောရင်းဆိုရင်း အဖုတ်ချင်းပဲ ပွတ်များနေကြသလားတော့မသိ။ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း မီးဖိုချောင်ရော ထမင်းစားခန်းပါ လုပ်ထားသည့် ကိုနီရဲ့အိမ်ဂေဟာ အနောက်ဖက်ခြမ်းမှာ တစ်ယောက်ကို ခွေးခြေခုံတစ်လုံးစီ ဆွဲထိုင်ကာ အရက်ပုလင်းထောင်လိုက်ကြရင်း နှစ်ယောက်ရဲ့အလယ်မှာ အရက်ဖြူပုလင်းရယ် ကြက်ကြော် ပန်းကန်ရယ် ထားပြီး ခါးသက်သက်နိုင်လှသည့်အရက်ကို တစ်ယောက်တစ်ခွက်စီ မော့သောက်လိုက်ကြသည်။
"အား အရသာရှိလိုက်တာ"
ကျော်မျိုးနိုင် သူ့ပါးစပ်ကိုလက်ခုံနှင့်သုတ်လိုက်ရာက ပြောသည်။
သူ့သွေးတွေ ပူနွေးသွားသည်။ တစ်ခွက်သောက်လိုက် ကြက်ကြော်တစ်ဖဲ့ကိုက်လိုက် ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဘယ်နည်းဘယ်ပုံ လိုးခဲ့ရသည့်အဖြစ်ကို နှစ်ယောက်သား ပြန်လည်စားမြုံ့ပြန် ပါးစပ်အရသာခံနေကြပြီး ကျော်မျိုးနိုင်လည်း လူငယ်ပေမယ့် ဇရှိသူပီပီ သောက်ကောင်းကောင်းနှင့် အရက်လေးငါးခြောက်ခွက် ဆင့်သောက်ပြီး ခေါင်းထဲမှာ ခပ်ထွေထွေကလေး မူးရီလာလေသည်။
"မင်း ရပ်တော့ ငနိုင် အလုပ်ဆက်လုပ်ရဦးမှာ အေ့ ကျန်တာ မင်း အစ်ကိုကြီးဆက်ဖြတ်လိုက်မယ်"
ကိုနီ နဘေးမှာချထားသည့် ဖက်ကြမ်းဆေးပေါ့လိပ်တိုကို ကောက်ယူရင်း ပြောသည်။
"အိုခေ ဘရားသား ရတယ် ကျွန်တော့်အဖို့ ဒီလောက်ဆိုအနေတော်ပဲ ဟားဟား အရက်မူးမူးနဲ့ မိန်းမလိုးရင် ကြာသတဲ့ ဟုတ်သလား ကိုနီ ... ပြောပြစမ်းပါဦး"
"အေ့ မင်းကြားချင်ရင်လည်း အစကနေအဆုံး ပြန်ပြီး ဖောက်သည်ချပြရတာပေါ့ ဒီလို ရှိတယ်ကွ"
ဆိုပြီး ကိုနီ သူသိနားလည်သမျှ တွေ့ကြုံခဲ့သမျှ အရက်နှင့်ကာမဒေသနာကို သူ့ညီငယ် ကျော်မျိုးနိုင်သိအောင် အနုလုံပဋိလုံ အဓိပ္ပါယ် ဖွင့်ဆိုရှင်းပြ နေပေတော့သည်။ ကျော်မျိုးနိုင် သူ့အတွက် နောက်ဆုံးအရက်တစ်ခွက်ကို အကုန်မမော့ချသေးဘဲ အချိန်ဆွဲ၍ တစိမ့်စိမ့် မျှင်းသောက်နေရင်း ကိုနီ့ပြောပြသမျှ သူ့ဘဝရဲ့ကာမအတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းစုံကို နားစည်းစိမ်ခံကာ ရာဂအရှိန်တငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် ဇိမ်ယူ နေမိသည်။ ကိုနီ ပြောပြသည့် သူကြိုက်ကုန်းနှင့်ဖာ လိုးဖူးတာတွေ နားထောင်ရလေ သူ့ပေါင်ကြားမှလီးငပဲက ပိုမိုမာကြောထောင်ထ လာရလေပဲ ဖြစ်သည်။ ကိုနီက ရောက်သည့်နေရာမှာ ဖာချသူဖြစ်သည်။ အလုပ်စုံသည်။ နေရာစုံသည်။ ပျံကျအလုပ်လုပ်သူဖြစ်၍ မိန်းမဆိုတာ သူ့အဖို့တော့ မရှားလှပါ။ ငွေပေးလျှင်ရသည့် အပေါစားမိန်းမတွေ အလကားချ၍ရသော ကြိုက်ကုန်းအမျိုးသမီးတွေ အချို့အိမ်ထောင်သည် လင်ရှိမယားတွေ ပျံတန်တန်နံ့တန့်တန့် ကလေးမအေသည်တွေကအစ သူအချောင်လိုးခွင့်ရသော မိန်းမ တော်တော်များများ သူနှင့်နီးစပ်ရာပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမြဲလိုလို အသင့်ရှိနေတတ်သည်။
ကိုနီက ကုလားမ ဗမာမ ချင်းမ ကချင်မ အစုံချဖူးသူဖြစ်သည်။ လီးလည်းကြီးသူဖြစ်၍ မိန်းမတိုင်း သူ့ကိုခိုက်ကြသည်။ ဘယ်မိန်းမမဆို တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ကောင်းကြသည်ဟု သူ့အဆိုအရ ကျော်မျိုးနိုင်သိရသည်။
"ကိုနီ့လို ကျွန်တော်လည်း ချချင်တယ်ဗျာ ခုတော့ ဆရာမတစ်ယောက်ပဲချနေရတာ"
ကျော်မျိုးနိုင် အားမလိုအားမရ သူ့ကိုယ်သူ မကျေမချမ်းဟန်နှင့်ပြောလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အတွေးကိုယ်စီနှင့် အရက်ခွက်ကို ပြိုင်တူမော့သာက်ချလိုက်စဉ်မှာပဲ အရှေ့ဖက်ရှိအိမ်ခန်းထဲကနေပြီး ...
"နိုင်နိုင်ရေ ဟေ့ နိုင်နိုင် ဒီကို ခဏလာခဲ့ဦးဟေ့"
အခန်းတွင်းမှ ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ အော်ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ခေါင်းမွေးတွေ ထောင်ထသွားရသည်။
"ငနိုင် ခေါ်နေပြီဟေ့"
"နိုင်နို်င် ငါခေါ်တာကြားလား ဘယ်ရောက်နေလဲ ဟေ့ "
"လာ လာပြီ ဆရာမ ကျွနိတော် အိမ်နောက်ခန်းမှာ"
ကျော်မျိုးနိုင် အော်ပြောပြီး ထိုင်ရာကနေ ကသုတ်ကယက်ထကာ ဆရာမတို့အခန်းရှိရာဖက်ကို အပြေးကလေးထွက်သွားလိုက်ရသည်။
ကိုနီကတော့ ဘာအတွေးပေါက်တယ်မသိ။ သူ့ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် ပုလင်းထဲက လက်ကျန်အရက်ကို ဖန်ခွက်ထဲ အကုန် လောင်းထည့်ကာ ရေမကူဘဲ ဒီအတိုင်း တစ်ချီတည်း ကောက်မော့ချလိုက်လေသည်။
"ဟားးး ကောင်းပါ့ကွာ ကောင်းလိုက်တဲ့အရက် နတ်စည်းစိမ်နဲ့မလဲဘူးဆိုတာ ဒါမျိုးပေါ့"
ကိုနီ မီးသေနေပြီဖြစ်သော သူ့လက်ကြားမှဆေးပေါ့လိပ်တိုကို ဂက်စ်မီးခြစ်ထုတ်၍ မီးညှိကာ အားရပါးရပင် ရှိုက်ဖွာနေလိုက်သည်။ မီးခိုးတွေက တစ်ခန်းလုံး မဲမှောင်သွားသည်။
ကျော်မျိုးနိုင် အခန်းရှေ့သို့အရောက် အိပ်ခန်းတံခါးကို ကျွီကနဲဆွဲအဖွင့်မှာ သူ့မျက်စိရှေ့မှာမြင်လိုက်ရသည့် တစ်စုံတစ်ရာသော မြင်ကွင်းကြောင့် ရုတ်တရက် ကြက်သေသေပြီး ခြေလှမ်းတုံ့ကနဲ ရပ်တန့်လို့သွားသည်။
ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်ရယ် သူမရဲ့သူငယ်ချင်း ဆရာမ (ဒေါ်) အေးအေးမိုးရယ် အိပ်ခန်းထဲက သစ်သားကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်လဲလျောင်းနေကြလျက်။ သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာတော့ အဖြုအစိမ်းကျောင်းဝတ်စုံက ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်တွေကို လုံခြုံအောင်မဖုံးမဖိနိုင်ကြတော့ဘဲ ဖိုသီဖတ်သီ ဖယိုဖရဲ ကျွတ်ကွာနေကြပြီ။
"ဟေ့ ဝင်လာလေ တံခါးပြန်ပိတ်လိုက် ဒီအတိုင်း ကြောင်ငေးပြီး ကြည့်မနေနဲ့ ဟင်းဟင်း"
"ခိခိ ဟင်းဟင်းဟင်း"
မြတ်ဝတ်ရည်စကားသံအဆုံးမှာ ဆရာမအေးအေးမိုးထံမှ မအောင့်နိုင်မအည်းနိုင် ခိကနဲ ခပ်အုပ်အုပ်ကြိတ်ရယ်လိုက်သံ ပေါ်လာသည်။
ကျော်မျိုးနိုင်လည်း မြတ်ဝတ်ရည်နှင့်ပေါင်းပြီး တဖြည်းဖြည်းအထာနပ်လာသူပီပီ အခန်းထဲကို အမြန်ဝင်လိုက်ပြီး သူ့နောက်ကျောဖက်မှ အခန်းတံခါးကို ဂျိမ်းကနဲ လှမ်းပိတ်ချလို်က်သည်။
သူ့ခြေလှမ်းများက ဆရာမနှစ်ယောက်ရှိနေသော ကုတင်ကြီးအနီးဆီ တရွေ့ရွေ့လှမ်းရင်းချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။
မြတ်ဝတ်ရည်ရော အေးအေးမိုးပါ ကိုယ်ပေါ်မှာအဝတ်အစားတွေ လျော့တိလျော့ရဲ မလုံမလဲနှင့်။ မြတ်ဝတ်ရည်ဆိုလျှင် သူမရဲ့အဖြူရောင် ရင်စေ့အကျင်္ ီ ရှေ့ရင်ဘတ်ကြယ်သီးတွေပြုတ်ထွက်ပြီး အတွင်းမှ ဘရာစီယာကြိုးကလေးပါပြေလျော့ကာ ရွှေရင်အိအိနှစ်မြွှာက အတိုင်းသား အပြင်ကိုထွက်ပြူလို့နေတာ တွေ့ရသည်။ ခါးမှာဝတ်ဆင်ထားသည့် ကျောင်းစိမ်းလုံချည်လည်း အောက်ကို တစ်ကွင်းလုံး နီးပါး လျော့လျော့ရဲရဲလေးဖြစ်ကာ ဖြူဝင်းထွားမွတ်သည့် သူမ၏တင်ပါးဆုံကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အထင်းသား အရှင်းသားပင် မြင်နေရသည်။
အေးအေးမိုးကတော့ ပြောမနေနှင့်တော့။ မြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့လက်ချက်နှင့် အပေါ်အကျင်္ ီရော ဘရာစီယာပါ တိုးလို့တွဲလောင်း အကုန်ကျွတ်လုနီးပါးဖြစ်နေပြီး သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်းရပ်ဝန်းမှာ ဝတ်လစ်စားလစ်အနေအတိုင်း ဖြစ်နေပေသည်။ အညိုရောင်သမ်းကာ ထောင်ထချွန်ထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခု တွဲခိုနေသည့် သူမ၏ရင်သားအုံကြီးနှစ်ဖက်မှာလည်း သလဲသီးင်္ကြီးများပမာ လုံးထင်းမှည့်ဝင်းကာ သူ့အနေနှင့် အားရပါးရ ကိုင်ညှစ်ချင်စရာကြီး ဖြစ်နေသည်။
သူမ၏ခါးအောက်ပိုင်းဆီမှာတော့ အစိမ်းရောင်ပြောင်ချောထမီလေးက အောက်ဖက်ကိုလျှောကျမသွားဘဲ သူမရဲ့ဗိုက်သားပြင်ပေါ်အထိ အထက်ကိုလန်တက်နေကာ အတွင်းခံပင်တီပါ ချွတ်ချထားခြင်းခံရသဖြင့် ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်ကာနေသော သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်း ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ အမွေးနက်နက်များ ထူထဲသိုက်မြိုက်စွာ ဝန်းရံပေါက်ရောက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ပြင် ဖောင်းအိအိကြီးကိုပါ ကျော်မျိုးနိုင်တစ်ယောက် အနီးကပ်မြင်နေရတော့သည်။
အလိုက်ကန်းဆိုးမသိသော သူ့ပေါင်ကြားမှလီးက ဟုန်းကနဲထောင်ထလာသည်။
မြတ်ဝတ်ရည် လက်တစ်ဖက်ကို သူ့ဆီကမ်းပေးလိုက်ရင်း ...
"လာ မောင်လေး မမ မင်းကို အစောကြီးကတည်းက ကြိုပြောထားပြီးသားနော် အဟင်းဟင်း"
ကျော်မျိုးနိုင် သူမစကားကို နားလည်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရင်း မြတ်ဝတ်ရည်ထံမှ အသင့်ကမ်းပေးလာသောလက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ရာ အလိုက်သင့်ပင် သူတို့နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်နှင့်ကုတင်အောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ရင်ချင်းအပ်မိလျက်သား ဖြစ်သွားကြသည်။ မြတ်ဝတ်ရည် သူ့ကိုဖက်ပြီး သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို သူမနှုတ်ခမ်းတွဲတွဲနှစ်ချပ်ဖြင့် ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက် ဖိစုပ်နမ်းပစ် လိုက်သည်။
အေးအေးမိုးက ...
"ပြောစမ်း ဝတ်ရည် မင်း သူ့ကို ဘာတွေပြောထားခဲ့သလဲ"
"အိုး ဒါ ကတော့ ငါတို့နှစ်ယောက်တည်းသိတဲ့ ထိပ်တန်းလျှို့ဝှက်ချက်ဟဲ့ ညည်းသိစရာမလိုဘူး အဟင်း ဟင်းဟင်း"
မြတ်ဝတ်ရည် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို နှုတ်ခမ်းလေးထော်စူပြီး မဲ့ကာရွဲ့ကာနှင့် မထိတရိပုံစံလေး ဟန်လုပ်ပြောလိုက်ရင်း သူမကိုယ်ပေါ်က ကြယ်သီးများပြုတ်ထွက်ကာ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟင်းလင်းပွင့်မတတ်ရှိနေသော ကျောင်းဝတ်စုံဖြစ်သည့် အဖြူရောင်ဘလောက်စ်အကျင်္ ီ ပါးလေးကို သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကနေ အောက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်လျှောချလိုက်ပါသည်။ ပုခုံးသားဝင်းဝင်းကလေးများ ပြီးတော့ လုံးဝန်းဖွံ့ထွားလှသည့် သူမရဲ့ရင်သားဆိုင်အိအိကြီး နှစ်မြွှာ သွယ်နွဲ့သေးကြင်သောခါး ဝင်းမွတ်၍ အဆီအသားမရှိသလောက် ဟုဆိုရမည့် ရေပြင်ညီကဲ့သို့ ဗိုက်သားပြင်ဝန်းဝန်းမှသည် အောက်ပိုင်းရှိ လျော့တိလျော့ရဲဖြစ်နေသည့် သူမ၏ခါးဝတ်ထမီကိုပါ ခြေနှင့်ဆတ်ကာ ကန်ချွတ်လို်က်ရာက ထွက်ပေါ်လာသည့် ဆင်နှာမောင်းသဏ္ဍာန် သွယ်တန်းဖြောင့်စင်းလျက်ရှိသည့် ပြည့်ဖြိုးလှပသော ပေါင်လုံးပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ချောင်းကိုပါ ကျော်မျိုးနိုင် ဆက်လက် တွေ့မြင်ခွင့်ရလိုက်ပေသည်။
ပြီးနောက် သူမ၏ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ ဆရာမအေးအေးမိုးနှင့် နင်လားငါလား အလှချင်းပြိုင်နေဘိသကဲ့သို့သော အမွေးအမြှင် ကွေးကောက်ကောက်ကလေးများ အစုလိုက်အပြုံလို်က် အုံထူစွာစုဝေးပိတ်ဖုံးလျက်ရှိသည့် သာမန်ထက်ထူးကဲစွာ မို့ဖောင်းကြွရွ အပြောကျယ်လှသည့် ကာမ၏တည်မှီရာ အဓိကမိန်းခလုတ်ဟုဆိုရမည့် ဆင်ဦးကင်းသဏ္ဍာန် အင်္ဂါဇပ်ခေါ် စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးကိုလည်း သွားရည်တမြားမြားကျချင်စဖွယ် သူ့မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ ကွင်းရှင်းစွာ တွေ့မြင်လို်က်ရပြန်သည်။
မြတ်ဝတ်ရည် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့အရှေ့မှာ နဘေးနှစ်ဖက်သို့ ခပ်ကားကားလေးဆန့်ထုတ်ပြီး ပေါင်ခွကြားရှိ သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ညာဖက်လက်ချောင်းကလေးများနှင့် ခပ်ရွရွကလေးပွတ်သပ်ပြလိုက်သည်။
"ကဲ ကုတင်ပေါ်တက် ချာတိတ် မင်းအဝတ်တွေမချွတ်နဲ့ဦး ဝမ်းဘို်င်ဝမ်းလား တူးအင်န်ဝမ်းကြိုက်လား မင်းကြိုက်တာ ကြိုပြောထား ငါပြောတာ ရှင်းရဲ့လား"
မြတ်ဝတ်ရည် ပြောလိုက်သည်။
ကျော်မျိုးနိုင် ခေါင်းညိတ်သည်။ ပါးစပ်ကမူ ဘာမှမပြော။ ကုတင်ပေါ်ကို တက်လိုက်သည်။ မြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ခါးကို တစ်ပါတည်း သိုင်းဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အလုပ်သူလုပ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပုံရသည်။
"အပီမှုတ်ရမယ်နော် မမကအရင် ပြီးရင် သူ့အလှည့် ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ် ကဲ့ မမ"
သူ ခေါင်းညိတ် ကတိပေးလိုက်သည်။ အေးအေးမိုးက ဘေးကနေ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အခြေအနေကို သေချာစောင့်ကြည့်နေဟန် တူသည်။
ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့အရိပ်အကဲကို ကြည့်နေရာက သူမခေါင်းလေးကို တဆတ်ဆတ်ညိတ်ရင်း ...
"ဝတ်ရည် ကောင်လေးက ဒီလိုတော့လည်း မဆိုးပေဘူးဘဲ"
ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ရာ ...
"အိုး ဘယ်ဆိုးလို့ရမှာလဲ ဝတ်ရည်တဲ့ နာမည်တစ်လုံးနဲ့နေတာ မပိုင်ရင်ခြင်တောင်မရိုက်ဘူး ဟင်း ဟင်းဟင်း မင်းသိပါတယ် အေးမိုးရဲ့"
"ကိုယ်တော့ မင်းပြောတဲ့အလှည့်တောင် မစောင့်ချင်တော့ဘူး"
အေးအေးမိုးကလည်း မခေလှ။ သူမက နှုတ်မှနေပြီး မအောင့်အည်းနိုင်စွာဖြင့် ဘွင်းဘွင်းကြီး ထုတ်ဖော်ပြောလာတော့ မြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ မျက်နှာမှာ လှို့ဝှက်သော အပြုံးကလေးတစ်ပွင့် လှစ်ကနဲပေါ်လာရပြီး ...
"မင်းက ဒီလိုလား"
ဟုဆိုရင်း ...
"မစောင့်နိုင်ရင် ဒီနားတိုးခဲ့လေ ကောင်မရဲ့ ထမီအရင်ချွတ်ဦး သူစိတ်လာပြီးမှုတ်ချင်လာအာင် မင်း စောက်ဖုတ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း ဖြဲလှန်ပြထားလိုက် ကြားလား"
"ညည်းနော် ညည်း အဲဒီ ကောင်လေးဖက်ကပဲ သိပ်အကဲပိုနေ ဟွင်း "
အေးအေးမိုး ပက်ကနဲပြန်ပြောလိုက်ရင်းက တစ်ဆက်တည်း ...
"ငါ့စဖုတ်ကို ဒီလိုဖြဲပြရမလား ဝတ်ရည် "
ပါးစပ်ကပြောရင်း အေးအေးမိုးရဲ့လက်နှစ်ဖက်က ဗိုက်ပေါ်မှာ ထမီတစ်ထည်လုံး ဖိုသီဖတ်သီတွန့်လိပ်တက်နေသည့်ကြားကနေ သူမရဲ့ပေါင်ခွကြားဆီ ချက်ချင်းပင်ရောက်ရှိသွားပြီး အမွေးအမြှင်များအဖုတ်လိုက် နက်မှောင်သန်စွမ်းစွာ ရှင်သန်ပေါက်ရောက်နေသည့် ပေါင်ခွဆုံအောက်ဖက်ရှိ ဖောင်းကြွ၍ အရည်စိုစိစိဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးကို သူမလက်ချောင်းကလေးများဖြင့် နှုတ်ခမ်းသားတစ်ဖက်တစ်ချက်စီကို ကိုင်ဖြဲဟပြီး သူတို့နှစ်ယောက် မြင်သာအောင် သူမရဲ့စောက်ခေါင်း အဝလေးကို ဟဟဖြဲဖြဲ လုပ်ပြလိုက်လေသည်။ ကျပ်ပြားဝိုင်းခန့် မရှိတရှိ ပါကင်ပွင့်အာပြီး အကြိမ်ကြိမ်လီးဝင်ရောက်ကာ အလိုးခံပြီးသားဖြစ်သော သူမရဲ့စောက်ခေါင်း အဝလေးက ကျော်မျိုးနိုင်ရဲ့မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ ရဲကနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။
ရေကြည်အိုု်င်ကလေး ဥဖွဲ့နေသယောင်နှင့် ချွဲကျိနေသော နံရံအသားနုနု အဖုကလေးများ ဝန်းရံကာ သဘာဝတရားက စနစ်တကျ ထုဆစ် ဖန်တီးပေးထားသည့် စောက်ပတ်အတွင်းဖက်ရှိ လီးဝင်ပေါက် တွင်းချိုင့်ငယ်ကလေးကို သူ အသေအချာ လှမ်းကြည့်မိသည်။
"နိုင်နိုင် မင်းစမ်းကြည့်လိုက် မောင်လေး သူ့စောက်ဖုတ်က အလုပ်ဖြစ်ရဲ့လားလို့"
"အောင် မယ် ... ဘာဖြစ် လို့ ... မ မ ဖြစ်"
"သွား ...နိုင်နိုင် ငါပြောနေတယ် စမ်းကြည့်လိုက် ဆို"
မြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့လေသံ အနည်းငယ်မာထန်သွားသလိုရှိရာ ကျော်မျိုးနိုင်လည်း ဘယ်ကစကို်င်ရကောင်းနိုးနှင့် စိတ်ထဲစနိုးစနောင့် တွန့်ဆုတ်သလိုဖြစ်နေမိရာက ရုတ်တရက်သတိဝင်ကာ ပြာပြာသလဲနှင့် သူ့ပါးစပ်ကနေ ...
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ မမ "
ဟုဆိုလိုက်ရင်း ဆရာမအေးအေးမိုးရှိရာဖက်ဆီကို ကပျာကယာ မျက်နှာလှည့်လိုက်ရသည်။ သူမရဲ့အမွေးထူအုပ်အုပ်ရှိသော စောက်ဖုတ်ကို အကွင်းလိုက်ကြီး လက်နှင့် အသေအချာ ကိုင်ဖြဲပြထားတာကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ တစ်ထည်တည်းသာ ကျန်ရှိနေသော ထမီက သူမဗိုက်သားပြင်ပေါ်ကို အလိပ်လိုက်ကြီး လန်တက်နေရာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း စေတနာပိုစွာ တမင်တကာ ဟဟပြဲပြဲလုပ်ပြထားသဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးကို အတိုင်းသား ဟင်းလင်းဖွင့်ပြထားသည်သို့ ရှိနေလေတော့သည်။ အေးအေးမိ်ုး သူ့ကို စိတ်ဝင်တစား အကဲခတ်ကြည့်နေသည်။ သူမစောက်ပတ်ကို ဒီအတိုင်းဖြဲရုံဖြဲထားခြင်းမဟုတ်ဘဲ လက်ညှိူးထိပ်ကလေးတလှုပ်လှုပ်နှင့် စောက်ပတ်ထိပ်မှ စောက်စိညှောက်တောက် ကလေးရဲ့အပေါ်ထိပ်ကလေးကို မသိမသာချော့နှူးပွတ်ဆွပေးနေသည်။
ကျော်မျိုးနိုင်လည်း သိပ်ကြာကြာ တွေဝေစဉ်းစားနေဖို့ အချိန်မရှိတော့။ မြတ်ဝတ်ရည်ထံမှ တစ်ချက်လွှတ်အမိန့်ချမှတ်ခဲ့ပြီးသား ဖြစ်၍လည်း သူ့စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချ၍ ဇွတ်မှိတ်ပြီး ဆရာမအေးအေးမိုးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်ကို သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ဖိမှောက်ပစ်အိပ်ချလိုက်ကာ သူမရဲ့ပေါင်ခွကြားဆီ ခေါင်းတစ်ခုလုံး အတင်းတိုးဝင်လျက် စောက်ဖုတ်ပြင်ကို မျက်နှာအပ်ပစ်လိုက်မိလေသည်။
No comments: