နင်ရယ် ငါရယ် ဘူး ဆိုတဲ့ ခွေးလေးရယ် 1
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု
အရှေ့ဖက်ခြမ်းက မြို့ကြီးတမြို့
ကျော်ဇောပိုင်က အသက်လေးဆယ် အရွယ် ကျန်းမာသန်စွမ်းပြီး ရုပ်ရည်ကလည်း ကြည့်ကောင်းတဲ့အတွက် မိန်းမတွေ သတိထား အာရုံစိုက်တာကို ခံရတဲ့ လူတယောက် ။
အတန်းပညာကလည်း မာစတာဘွဲ့ကို ရထားတဲ့လူ ။
နံမည်ကြီး ရုံးကြီးတရုံးမှာ အထိုက်အလျောက် မြင့်မားတဲ့ ရာထူးအဆင့်ကို ရနေလုပ်နေတဲ့ လူ ..။
သူက သူ့ကိုယ်သူ အမြဲ ဂရုတစိုက် ကြည့်နေတတ်တဲ့လူ ။ ဘိုက်ထွက်မှာကို သေအောင် ကြောက်တဲ့လူ ။ အမြဲတစေ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ် တင်းနစ်ရိုက် ဂေါက်ရိုက်နေတဲ့လူ ။ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်တဲ့ လူ ။တနည်းအားဖြင့်စိတ်အလိုကို မလိုက်ဘဲ စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ နေနေတဲ့ လူ ။
ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်ထဲက အမေရိကန်ပြည်ကို ကျောင်းသား ဘဝနဲ့ ရောက်လာခဲ့တဲ့ ကျော်ဇောပိုင်
သည် မိန်းမ အမျိုးစုံနဲ့ ပတ်သက်ခဲ့ဖူးပါသည် ။ ဒိတ်လုပ် ရည်းစားထားခဲ့ဘူးသည် ။
နောက်ဆုံးပိတ် ကျော်ဇောပိုင်သည် အင်မတန်မှ ချောလှ တောင့်တင်းတဲ့ မြန်မာမလေး တယောက်နဲ့ အမှတ်မထင် ဆုံခဲ့မိပြီး ချစ်ကြိုးသွယ်မိလိုက်သည် ။
နယ်စပ်ဒေသက ရောက်လာခဲ့တဲ့ ဒီ မိဂျုံ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးသည် ဘာကြောင့် ဒီလောက်တောင်
ပြေပြစ်ချောလှလွန်းနေရတာလဲ ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ ကြိုက်သွားသည် ။
ချစ်မိသွားခဲ့သည် ။
ဒီ မြန်မာမလေးသည် သူ့လို ပညာတတ် လူတန်းစား အသိုင်းအဝိုင်းထဲက မဟုတ်ပါ ။ ဒီကောင်မလေးသည် အသက်က သူ့ထက် တော်တော့်ကို ငယ်သည် ။ တဝက်လောက် ငယ်သည် ။ ဒီကောင်မလေးသည် ဒုက္ခသည်လို့ ခေါ်ကြတဲ့ ရဖြူဂျီ အနေနဲ့ နယ်စပ်ကနေ ရောက်လာခဲ့တဲ့ အုပ်စုတွေထဲက ဖြစ်
သည် ။ ဒီကောင်မလေးသည် ရရာ အလုပ်ကို ရှာဖွေ လုပ်နေရတဲ့သူလေးဖြစ်သည် ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် ဒီကောင်မလေးကို ဘယ်လို တွေ့ဆုံခဲ့သလဲ ။
မိဂျုံနဲ့ သူသည် သူ အလုပ်လုပ်တဲ့ ရုံးကြီးမှာ စပြီး တွေ့ဆုံခဲ့ကြတာပါ ။ ဘယ်လိုမျိုး တွေ့ဆုံခဲ့တာလဲ
လို့ မေးရင် ကျော်ဇောပိုင်သည် သူ့အလုပ်အပေါ် မူတည်ပြီး တခါတလေ သူများတွေ အလုပ်ပြီးကြတဲ့
ပြန်ကြတဲ့ ညနေ လေးနာရီခွဲတို့ ငါးနာရီ တို့မှာ မပြန်နိုင်သေးဘဲ သူလုပ်စရာရှိတာတွေကို အပြီးသတ်
ရတဲ့အတွက် တချို့ရက်တွေမှာ ည ခုနစ်နာရီလောက်မှ ပြန်ဖြစ်သည် ။
သူ့ရုံးခန်းက အခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ကန့်ထားတဲ့ ရုံးခန်း ခပ်သေးသေး ။
သူသည် သူ့ရုံးခန်းလေးကို တံခါး ပိတ်ထားလေ့ မရှိဘူး ။
ညနေပိုင်းမှာ သန့်ရှင်းရေး အလုပ်သမားတွေက ရုံးခန်းတွေကို လာပြီး ဖုန်စုတ်စက်နဲ့ စုတ်..အမှိုက်ခြင်း
တောင်းတွေထဲက အမှိုက်အိတ်တွေကို သိမ်းကြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် သူများ ပြန်နေကျ အချိန်မှာ မပြန်ဖြစ်ဘဲ အချိန်ပို လုပ်ဖြစ်တဲ့ နေ့တိုင်း ရုံးခန်း ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်တဲ့ ဝန်ထမ်းတွေကို တွေ့ရသည် ။ သူတို့သည် ကျော်ဇောပိုင်တို့ ရုံးသမားတွေကို
ဘာမှ အနှောက်အယှက် မပေးဘဲ သူတို့အလုပ်တွေကို သူတို့ လုပ်ကြတာပါဘဲ ။
ရုံးခန်းတွေထဲမှာ အလုပ်ဆက်လုပ်နေသေးတဲ့ လူတွေ ရှိနေရင် သူတို့က အလိုက်တသိနဲ့ လူမရှိတဲ့ တ
ခြားဖက်က ရုံးခန်းတွေကို သွားရှင်းကြသည် ။ လူအကုုန် ပြန်သွားမှ ပြန်လာပြီး ရှင်းလေ့ရှိကြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်သည် အဲဒီနေ့က မိဂျုံနဲ့ ဆုံကြရတာက သူသည် တော်တော်နဲ့ မပြန်ဘဲ ညဉ့်နက်လာသည် အထိ အလုပ်လုပ်နေမိတဲ့ အတွက်ပါဘဲ ။
ည ခုနစ်နာရီကျော်ပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင်သည် သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ ရှိနေဆဲပါ ။ သူသည် လုပ်စရာ ရုံးအလုပ်တွေ ပြီးပြတ်သွားပေမယ့် သူ ဝင်နေကျ မြန်မာဆိုက်တခုကို စာဝင်ဖတ်နေတဲ့အတွက် မပြန်နိုင်
သေးတာပါ ။
သူ နေ့စဉ် ဝင်ဖတ်ဖြစ်နေတာက လိင်မှုရေးရာ ဇာတ်လမ်းမျိုးစုံကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရေးနေကြတဲ့ ဒီဆိုက်မှာ အခန်း ဆက် သဘောမျိုးနဲ့ ရေးတင်နေတဲ့ စာရေးသူ " ဇူးဇူးသဲ " ရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို စွဲနေတာကြောင့်ဝင်ဖတ်နေတဲ့အတွက်ပါ ။ ဇူးဇူးသဲသည် တခါတခါ မိန်းမအစစ်မှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့ ကျော်ဇောပိုင်
ထင်မိသည် ။ သူရေးတာတွေက လိင်ဆက်ဆံတာတွေကို အသေးစိတ်ကျကျ ဖေါ်ညွှန်းသလို အသုံးအနှုံးတွေကလည်း မသွယ်ဝိုက် ။
မြန်မာလူမျိုး မရှိတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်တို့ရုံးမှာ မြန်မာလို ဇာတ်လမ်းကို ပုံးရှိုးကွယ်ရှိုး လုပ်ဖို့ မလိုဘဲ လွတ်
လွတ်လပ်လပ် ဖတ်နိုင်တဲ့အတွက် အခုလို အလုပ်ဆင်းပြီးချိန် လူရှင်းသွားတဲ့ညနေပိုင်းမှာ သူ ဒီဆိုက် ကို ဝင်လေ့ရှိသည် ။
အဲဒီနေ့က သန့်ရှင်းရေး လုပ်တဲ့ ကောင်မလေးကို တွေ့သည် ။ ဒီကောင်မလေးက အသားဖွေးဖွေး
နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးနဲ့ မျက်လုံးကလည်း တောက်တောက်ဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ တော်တော် ကြည့်ကောင်းသည်လို့
အရင်ရက်တွေထဲက သတိထားမိခဲ့သည် ။ ဘောင်းဘီပွပွကြီး ဝတ်ထားလို့ ကိုယ်လုံး လှမလှကိုတော့ သိပ်မသိဘူး ။
"ဇူးဇူးသဲ " သည် မိန်းမ အစစ်တယောက်လို့ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ထင်မိသည် ။ ဇူးဇူးသဲရဲ့ အ
ရေးအသားတွေကို သူကြိုက်သည် ။ ဇာတ်လမ်းကို ရှေ့ ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုတာ သိချင်လို့ နေ့စဉ်ဘဲ ဘာ
အသစ်တက်သလဲ ဆိုပြီး ဝင်ဝင်ကြည့်ရတာ အလုပ်တခု ဖြစ်လာသည် ။ သူ့ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖတ်ရင် ကာမစိတ်ရိုင်းတွေက ဒိုင်းကနဲ ထကြွ
လာရတာ အမြဲတမ်း ။
ဒီနေ့ ဆိုက်ထဲကို ဝင်လိုက်တော့ " စာရေးသူများ ရေးလက်စ " နေရာမှာ ဇူးဇူးသဲရဲ့ ဇာတ်လမ်း အသစ် တင်ထားတာကို တွေ့လို်က်ရတဲ့အတွက် ကျော်ဇောပိုင် ပျော်သွားသည် ။ မနေ့က တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ဖတ်ရတော့မှာမို့ပါ။
ဖတ်နေတုံး ပိကနဲ အီးမေးတစောင် ဝင်လာသည် ။
ကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ အထက်က ဘော့စ်မမကြီးရဲ့ အီးမေးလ် ဖြစ်နေသည် ။
( မင်း ရုံးမှာဘဲ ရှိသေးရင် ငါ့ရုံးခန်းကို ခဏ လာနိုင်မလား.....) တဲ့ ။
ဘော့စ်မကြီးက သူ ရုံးမှာဘဲ ရှိနေတယ် ဆိုတာကို သိနေတဲ့ သဘော ။ အိုခေ...။ လာဆိုလည်း သွား
ရမှာပေါ့ . .။
ဖတ်လက်စ ဇာတ်လမ်းကို ဒီအတိုင်းဘဲ ထားခဲ့လိုက်သည် ။ ချက်ချင်းဘဲ ပြန်လာမှာဘဲလေ ။
ဘော့စ်မမကြီးရဲ့ ရုံးခန်းက သိပ်မဝေးလှဘူး ။
ဘော့စ်သည် ရွှေရောင်ကိုင်း မျက်မှန်လေးနဲ့ စာဖတ်နေသည် ။
သူ့မျက်မှန်ကိုင်းလေးနဲ့ သူ့ရွှေဝါရောင် ဆံပင်တွေက လိုက်ဖက်နေသည် ။ ဘော့စ်သည် ကျော်ဇောပိုင်
နဲ့ အသက်ရွယ်တူလောက် ရှိမည် ထင်သည် ။ သူ ဘော့စ်မမကြီးရဲ့အသက် ကို အတိအကျ မသိ ။
" ပိုင် ...လာ...လာထိုင်....."
သူ့ရှေ့က ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ " မင်းကို အကူအညီလေး တခု တောင်းချင်လို့ပါ....ငါက
အမေဆီကို သုံးရက်လောက် သွားမလို့...အဲဒါ..ဘူး....ကို မင်း ကြည့်ထားပေးနိုင်မလား...." လို့ မေးပါ
သည် ။
ဘူး....ဆိုတာက ဘော့စ်ရဲ့ အချစ်တော် ခွေးကလေး ။ ကျူဝါးဝါး ဆိုတဲ့ ခွေးပေါက်စလေး ။
မဆိုင်းမတွဘဲ " ကြည့်ပေးမယ်.....ဘရီ ( Bre )...ရတယ်...." လို့ ကျော်ဇောပိုင်က ဖြေလိုက်သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်သည်
ဘော့စ်မမကြီးရဲ့အတွက်ဆို ဘာမဆို လုပ်ပေးမယ့်လူ ။
အခွင့်အရေးလိုချင်လို့ ရာထူးတက်ချင်လို့ ဖါးတာမျိုးမဟုတ် ။ သူသည် ဘာလို့မှန်းမသိ ။ ဘော့စ်မမကြီးရဲ့ အနားမှာ နေရရင် စိတ်ထဲမှာ ပျော်သလိုလို ကြည်နူးသလိုလို ။ ဘော့စ်မမကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံး ကောက်ကြောင်းတွေကို မသိမသာ ခိုးခိုးကြည့်ရတာက ရင်ခုံစရာကြီးလေ ။
အလုပ်ခွင်မှာထက် သူ့အိမ်မှာက ပိုပြီး ကြည့်လို့ကောင်းသည် ။ နွေရာသီဆိုရင် အထူးပေါ့ ။ အတိုအပြတ်လေးတွေနဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေက ရင်ဖိုစရာကြီးလေ ။ အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ ဘလောက်စ်က လည်ဟိုက်သလို အတွင်းမှာလည်း ဘရာစီယာ မပါတဲ့အခါတွေဆိုရင် ရင်သီးဖုလုံးလေးတွေက ဘလောက်စ်သားမှာ ထင်းထင်းကြီး ဖြစ်နေတတ်သည် ။
ဘူး ကြောင့် ဘော့စ်ရဲ့ အိမ်ကို ခဏခဏ ရောက်ဖြစ်သည် ။ ဘူး က ဘော့စ်မမကြီးရဲ့ အချစ်တော်
လေးလေ ။ ဘူးကို ထိန်းကျောင်းပေးရတတ်သလို ဘူးအတွက် စားစရာ ဝယ်ခိုင်းပြီး သွားပို့ပေးရတာတွေ
လည်း ရှိသည် ။
ဘော့စ်မမက မနက်စောစော ထပြေးတတ်သည် ။
ကိုယ်ကြပ်ဘောင်းဘီတွေ တီရှပ်ကြပ်ကြပ်တွေကို ဝတ်ပြီး ပြေးတတ်သလို ကျော်ဇောပိုင်ကိုလည်း သူနဲ့
လိုက်ပြေးဖို့ ခေါ်တတ်သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်သည် အနံ့ရှုတဲ့ အဆင့်မှာဘဲ ရှိနေပေမယ့် ကျေနပ်နေ
သည် ။
အခုလည်း သူ့အမေရှိတဲ့ တခြားပြည်နယ်ကို သွားတဲ့အချိန် ခွေးကလေး ဘူးကို ကြည့်ထားပေးဖို့ ပြော နေသည် ။
ဘော့စ်က ကျော်ဇောပိုင် လုပ်ပေးမယ် ဆိုလို့ ပြုံးနေသည် ။ ဘူးကို ခွေးပန်းခြံကို ခေါ်သွားပြီး လမ်းလျောက်ဖို့ အကြံပေး တိုက်တွန်းပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင်က ခွေးပန်းခြံကို မသွားချင်ဘူး ။ ခွေးပန်းခြံက ခွေးမျိုးစုံ လာကြတဲ့နေရာ ဆိုတော့ ဘူးလို ခွေးသေးသေးလေး အတွက်က ခွေးအကြီးစားကြီးတွေနဲ့ နီးကပ်တာက အန္တရာယ်ကြီးသည် ။ ခွေးကြီးတွေက ငုံဟတ်လိုက်ရင် ဘူး တကောင် အသက် ပျောက်မှာ သေချာသည် ။
( အိုကေ ပိုင်.....ကျေးဇူးအထူး...)
ဘော့အခန်းကနေ ပြန်ခဲ့တဲ့ အချိန် သူ့အလုပ်စားပွဲနားမှာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်တဲ့ ကောင်မလေးကို တွေ့လိုက်ရသည် .။
ကောင်မလေးသည် သူ့ ကွန်ပြူတာ မော်နီတာကို စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေသည် ။
ပွင့်ရက် တန်းလန်းကြီး ကျန်ခဲ့တာက သူ ဖတ်လက်စ စာရေးဆရာမ ဇူးဇူးသဲရဲ့ ( အဆုံးစွန်အထိ ချစ်ပေးပါ ) ဆိုတဲ့ ရင်သိမ့်တုန် ၁၈+ ဇာတ်လမ်း ။
ကောင်မလေးက ပြုံးစိစိနဲ့ လှည့်ကြည့်သည် ။ သူက မြန်မာစာ ဖတ်တတ်တာ ကျနေတာဘဲ ။
သူ့စားပွဲကို ပြန်ရောက်တော့ ကောင်မလေးက ( အကိုက မြန်မာလား...) လို့ မေးလိုက်လို့ အရမ်း အံ့ဩသွားသည် ။
( ဟုတ်တယ်..မင်း..မင်း..လည်း မြန်မာ.နော်.)
( ဟုတ်တယ်....အကို . .)
ဟိုက်..မြန်မာ ဖြစ်နေတဲ့ ကောင်မလေးသည် ဇူးဇူးသဲရဲ့ အောဇာတ်လမ်းကို ဖတ်မိသွားပြီ ။
( နံမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ..)
( မိဂျုံ . . )
မိဂျုံတဲ့လား......။ အရမ်း ချောတဲ့ ကောင်မလေး ။
ငေးကြည့်နေတဲ့အချိန် ကောင်မလေးကလည်း ( အကို့နံမည်ကကော ဘာလဲဟင်...) လို့ သူ့ကို ပြန်မေးသည် ။
( ကျော်ဇောပိုင် ...)
( ၂ )
ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံကို ချစ်မိသွားသည် ။
အလုပ်က အပြန် တချိန်လုံး မိဂျုံရဲ့ မျက်နှာလေးကိုဘဲ မြင်ယောင်နေလို့ ။
မိဂျုံ စပြီး သူ့ရုံးခန်းကို သန့်ရှင်းရေး လာလုပ်ကထဲက ဒီကောင်မလေး ချောလိုက်တာ လို့ သူ သတိထားမိခဲ့သည် ။ အခု မြန်မာမလေး ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်တော့ အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။
တချိန်လုံး မိဂျုံကို သတိရနေမိသည် ။ မိဂျုံကို တွေ့ချင်နေသည် ။ ညစာ စားနေတုံးလည်း သတိရ
ရေချိုးတုံးလည်း သတိရ....အိပ်ရာဝင်ချိန်လည်း သတိရ ။ စွဲလန်းတဲ့စိတ်က ပြင်းထန်နေသည် ။
မနက် နိုးနိုးခြင်းလည်း မိဂျုံကို သတိရသည် ။
ချစ်မိသွားတာက သေချာနေသည် ။ မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိသွားတာပါလား ။
မိဂျုံ ရောက်မလာခင် မိဂျုံကို သန့်ရှင်းရေးအလုပ်ထက် ပိုကောင်းမယ့် အလုပ်တခုခုကို သူ ရအောင် ကူညီဖို့အတွက် ခေါင်းထဲမှာ အပြေးအလွှား စဉ်းစားရှာဖွေနေခဲ့သည် ။ မိဂျုံကို သန့်ရှင်းရေး မလုပ်စေချင်ဘူး ။ ဒီထက် နည်းနည်း သက်သာမယ့် အလုပ် လုပ်စေချင်သည် ။ ဝင်ငွေလည်း ပို
ကောင်းစေချင်သည် ။
မိဂျုံ ကိုယ်တိုင်ကလည်း လုပ်ချင်တဲ့ လုပ်နိုင်တဲ့ အလုပ် ဖြစ်ရမည် ။
သူမလုပ်ချင်တာကိုလည်း အတင်းကြီး မလုပ်ခိုင်းချင်ဘူး ။ သူရောက်လာတဲ့အခါ သေသေချာချာ မေးရမည် ။
နေ့လည်ထမင်းစားချိန် ( လန့်ချ်တိုင်းမ် ) မှာ ရုံး က စားသောက်ဆိုင်ကို သွားစားရင်း ခင်မင်နေတဲ့ စားသောက်ဆိုင် မန်နေဂျာမနဲ့ ဆုံမိသည် ။
မိဂျုံ အတွက် အလုပ်တခုခုများ ရမလား လို့ မေးမိသည် ။
( ရတာပေါ့....လူကြီး ရုံးခန်းတွေကို မနက်စောစောမှာ ကော်ဖီ ပို့ရတဲ့ အလုပ် လစ်လပ်နေတယ်....လုပ်ချင်တဲ့လူက မိန်းကလေး ဆိုရင် ပိုကောင်းတယ်....
ငါ့ရုံးခန်းကို လွှတ်လိုက်လေ.....) လို့ ပြောလို့ သူ တအား ဝမ်းသာသွားသည် ။ ရမယ့် နှုံးထားကို မေးကြည့်လိုက်သည် ။ သန့်ရှင်းရေး အလုပ်ထက်တော့ပိုသာလိမ့်မည် ။ မနက်စာ နေ့လည်စာလည်း ကျွေးသည်လို့ ပြောသည် ။
ညနေပိုင်း မိဂျုံ ရောက်အလာကို မျှော်နေမိသည် ။
မျှော်သာမျှော် မိဂျုံက ရောက်မလာပါ ။ မိဂျုံရဲ့ နေရာမှာ မာရီယာ ဆိုတဲ့ မက်ဆီကန်မကြီးဘဲ လာ
လုပ်သည် ။ မာရီယာကို အရင်လုပ်တဲ့ ကောင်မလေး ဘယ်မှာလဲ လို့ မေးကြည့်လိုက်တော့ " ဒီ
နေ့ တခြား နေရာတခုကို လုပ်ဖို့ ညဆိုင်း ဆူပါဘိုင်ဇာက ပြောင်းလိုက်သည် " လို့ ပြန်ပြောသည်။
အဲဒီနေရာက ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာကို ထပ်မေးတော့ ဟိုဖက် ရုံးမှာ လို့ မာရီယာက ပြောတာနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံ ရှိနေတဲ့ ဟိုဖက်ရုံးကို ချက်ချင်းဘဲ လိုက်သွားလိုက်သည် ။
မိဂျုံကို အဝေးကနေ မြင်နေရသည် ။
အလုပ်လုပ်နေတဲ့ မိဂျုံက သူ့ကို မမြင်ဘူး ။ ကျော်ဇောပိုင် ဝမ်းသာအားရနဲ့ မိဂျုံဆီကို ပြေးသွား
လိုက်သည် ။
" မိဂျုံ....."
" ဟင်...အကို....."
ဝင်းပသွားတဲ့ မိဂျုံရဲ့ မျက်နှာလေးက အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းနေသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်က မိဂျုံကို အလုပ်ပြောင်းချင်သလား လို့ မေးသည် ။ မိဂျုံကလည်း " ပြောင်းချင်တယ်
အကို " လို့ ပြန်ဖြေသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်က သူပြောထားပြီးပြီ...မနက်ဖန် မနက်ကျရင် စားသောက်ဆိုင်
က မန်နေဂျာမ ရုံးခန်းကို သွားလိုက်ဖို့ မိဂျုံကို ပြောလိုက်သည် ။
" ကျေးဇူးပါ အကို...မိဂျုံကို ကူညီတာ....." လို့ မိဂျုံက ပြန်ပြောသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်က မိဂျုံ ဘယ်မှာ
နေသလဲ မိဂျုံမှာ မိသားစု ရှိလား သိချင်တာတွေ မေးသည် ။ မိဂျုံကလည်း ပြောပြသည် ။ ဒါပေမယ့်
မိဂျုံရဲ့ ဆူပါဘိုင်ဇာ ရောက်လာလို့ မိဂျုံလည်း ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ ဆက်ပြီး စကား မပြောနိုင်တော့။ အလုပ် ပြန်လုပ်ရသည် ။
မိဂျုံဆီက ပြန်ခဲ့ပြီး မိဂျုံကိုဘဲ တချိန်လုံး သတိရနေမိသည် ။ ငါ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ စွဲလန်းလွန်းနေပါ
လား လို့ ကျော်ဇောပိုင် သူ့ကိုယ်သူ ဆန်းစစ်ကြည့်နေသည် ။ ဒီအချိန်မှာ ဘော့စ်ဆီက အီးမေး ဝင်
လာသည် ။ ဒီနေ့ ညနေဘဲ သူ အမေဆီကို သွားပြီ...ဘူးကို ကြည့်ပေးပါ တဲ့ ။ ချက်ချင်းဘဲ စိ်တ်ချပါ လို့ စာပြန်ပို့လိုက်သည် ။
အလုပ်သိမ်းပြီး အိမ်ကို မပြန်ခင် ဟိုဖက်ရုံးကို ဝင်ပြီး မိဂျုံနဲ့များ စကားပြောခွင့်ရမလား လို့ သွားလိုက်
သေးသည် ။ မိဂျုံ တယောက် တခြားလူတွေနဲ့ မိန်းမအိမ်သာခန်းထဲမှာ အလုပ်များနေလို့ ကျော်ဇောပိုင်
လည်း တွေ့ခွင့် မရလိုက်တော့ ။
အိမ်ပြန်လမ်း နဲ့ တခြားစီ ဖြစ်တဲ့ ဘော့စ်ရဲ့ အိမ်ကို မောင်းနေတဲ့အချိန်လည်း မိဂျုံလေး အလုပ်ပင်ပင်
ပန်းပန်းတွေ လုပ်ရတာကို သနားနေမိသည် ။ စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိနေသည် ။ မိဂျုံမှာ ရည်းစားများ ရှိနေ
လေသလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ် ပူပန်စိတ်တွေကလည်း ကြီးစိုးလာသည် ။
ဒီနေ့ မေးလိုက်ရင် အကောင်းသား ။ မေးဖို့ကလည်း စောနေသည် ။ အင်း ဒီလောက် ချောချောလေး
က ရည်းစား မရှိဘဲ နေပါ့မလား ။ အိုကွာ....ဘာဖြစ်ဖြစ် ချစ်တယ်...မိဂျုံကို ချစ်တယ် ။
ဘော့စ်ရဲ့အိမ်က ရုံးနဲ့ သိပ်တော့ မဝေးဘူး ။
လူပျိုကြီး ကျော်ဇောပိုင် တယောက် စိတ်ကူးနဲ့ ရူးနေသည် ။ မိဂျုံနဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်ကြရင် ဘာတွေ လုပ်
မယ် ဘယ်တွေသွားမယ် ဆိုတာတွေကို စိတ်ကူးယဉ်နေသည် ။
ဘော့စ်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ ဘော့စ် မရှိတော့ ။ ထွက်သွားလိုက်ပြီ ။ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ သူ
တခါတလေမှ ထုတ်မောင်းတဲ့ ပြိုင်ကားလေးဘဲ ရှိနေသည် ။ အိမ်ထဲကို ပန်းအိုး အောက်မှာ ဖွက်ထား
တဲ့ သော့ကို ယူဖွင့်လိုက်ပြီး ဝင်သည် ။
ဘော့စ်ရဲ့ ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေးကို ရလိုက်သည် ။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ တတောက်တောက် ခြေသံလေးနဲ့ သူ့ဆီကို ပြေးလာတဲ့ ခွေး
ငယ်ကလေး ဘူးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ဟေး...ဘူး......ဟားဟားဟား......တယောက်ထဲ ပျင်းနေသလားကွ......."
ဘူးက ကျော်ဇောပိုင်ကို တအား ခင်သည် ။ အမြီးလေး တရမ်းရမ်းနဲ့ ခုန်ပေါက် နုတ်ဆက်သည် ။ ဘူး
ကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး သူ့ကို အပြင်ကို ခေါ်ထုတ်သွားဖို့ လည်ပတ်ကြိုးကို တံခါးဘေးက နံရံမှာ လှမ်းယူ
လိုက်သည် ။
ဘူးနဲ့ ခြံထဲမှာ လမ်းလျောက်တဲ့အချိန်လည်း မိဂျုံကိုဘဲ မျက်စိထဲမှာ မြင်နေသည် ။
ချစ်တယ် မိဂျုံရယ်....။
ဘူးက မြက်ခင်းလေးထဲမှာ အပေါ့အပါး စွန့်သည် ။
အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်ခဲ့ချိန်မှာ ဘူးက လည်ပတ်သံကြိုးလည်း ဖြုတ်ပေးလိုက်ရော ဟတတ သူ့သခင်မရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားလို့ သူ့နောက်က ပြေးလိုက်သွားမိသည် ။ တော်ကြာ အိပ်ရာပေါ် တက်ရင်
ပေရေညစ်ပတ်ကုန်မှဖြင့်...။
ဘူးကြောင့် ဘော့စ်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို သူရောက်သွားရသည် ။ ဘော့စ်ရဲ့ အနံ့ကို သူ ရလိုက်သည် ။
ရေမွှေးနံ့...။ ဘော့စ်ရဲ့ ကုတင်ကြီးကို တွေ့ရသည် ။ စိတ်ထဲမှာ လှုပ်ရှားမိသလိုလို ။ ဘူးက ဟိုပြေး
ဒီပြေးနဲ့ ။ ဘော့စ်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ဘူးကို ခေါ်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားရင်း ဟိုဒီ စပ်စုမိပေမယ့် တော်ကြာ
ဘော့စ်အိမ်မှာ စီစီတီဗီ လှို့ဝှက် ကင်မရာများ ရှိများ ရှိနေခဲ့ရင် ကိုယ်လုပ်တာတွေ ကွိကနဲ ထင်းထင်း
ကြီး မိနေမည် ဆိုတဲ့ အတွေးကြောင့် ဘူးကို ပွေ့ချီပြီး အပြင်ကို ပြန်ထွက် တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည် ။
ဘူး ဆာရင် စားဖို့ ခွေးစာအိတ်ထဲက အစာလုံးလေးတွေကို ခွက်လေးထဲ ထည့် ရေခွက်ထဲ ရေဖြည့်
ပေးခဲ့လိုက်သည် ။
မနက်ဖန်မှ တခေါက်လာမည် ဘူးရေ...
ဘူးကို နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်သည် ။
အိမ်သော့ကို အဝင်မှာ ရှိနေတဲ့ ပန်းအိုး အောက်ထဲမှာ ပြန်ထားလိုက်သည် ။
ကားပြန်မောင်းထွက်လာပြီး လမ်းဆုံမီးပွိုင့်မှာ မီးနီမိလို့ ရပ်စောင့်နေတုံး....
တစ်တု တစ်တု တစ်တု တစ်တု....
ဟင်...ဖုန်းလာတယ်......
ဖုန်း မျက်နှာပြင်မှာ ခေါ်တဲ့သူ နံမည် ပေါ်လာသည် ။
ဟင်....မိ.....မိဂျုံ ခေါ်တာ....
" ဟယ်လို...." တုန်ရင်တဲ့ အသံနဲ့ ကျော်ဇောပိုင် ထူးလိုက်သည် ။
" အကို....."
" ဟေး....မိဂျုံ .... "
" ဆောရီးဘဲ အကိုရယ်...မိဂျုံလည်း အကိုနဲ့ စကားပြောချင်ပေမယ့် အလုပ်က....များ...နေလို့....ဒါကြောင့် အခု ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ...."
" အကို အိမ်မပြန်ခင် လာသေးတယ်...မိဂျုံနဲ့ စကားပြောမလား ဆိုပြီး....ဒါပေမယ့် မိဂျုံ အလုပ်များနေတာ တွေ့တာနဲ့ အကိုလည်း ပြန်လိုက်တာ....အခု မိဂျုံ အလုပ်ပြီးပြီလား....."
" အင်း...ပြီးပြီ....အကို...."
" အခု အားလား....အချိန်ရလား....အေးဆေး စကားပြောရအောင်...."
" ဟုတ် အကို....အားတယ်.....မိဂျုံက ရုံးမှာဘဲ ရှိသေးတယ်....အကိုက အခု ဘယ်မှာလဲဟင်......"
"ဒါဆို ခဏစောင့်....ရုံးရှေ့မှာဘဲစောင့်..အကိုလာခေါ်မယ်....."
" ဟုတ်...အကို....."
ကားကို ခပ်မြန်မြန် မောင်းလိုက်သည် ။
ရုံးရှေ့ကို ရောက်တော့ မေပယ်လ်ပင်လေး အရှေ့မှာ မိဂျုံ ရပ်စောင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် ကားထိုးဆိုက်လိုက်တော့ မိဂျုံ ကားဆီကို လျောက်လာသည် ။
" တက်.. မိဂျုံ....အကိုတို့ တနေရာရာမှာ တခုခု စားရင်း စကား အေးဆေး ပြောရအောင်....."
မိဂျုံ နဲ့ မိဂျုံတို့နေတဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက လူရှင်းနေတဲ့ ဘာဂါကင်း ဆိုင်လေးမှာ ထိုင်ပြီး ဘာဂါစားရင်း
စကားပြောကြသည် ။ မိဂျုံက အဖေ မရှိတော့..အမေနဲ့ ဒီကို ရောက်လာတာ...ကျောင်းတက်ဖို့ စိတ်ကူး
ရှိပေမယ့် မတက်ဖြစ်သေး..ရရာအလုပ် ဝင်လုပ်တာဖြစ်သည် လို့ ကျော်ဇောပိုင်ကို ပြောပြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်ကလည်း သူက ကျောင်းတက်ဖို့ ဒီတိုင်းပြည်ကို ရောက်လာပြီး ကျောင်းပြီးတော့ လက်ရှိ
ရုံးကြီးမှာ အလုပ် ဝင်လုပ်နေတဲ့ တကိုယ်တည်းသမား လူပျိုကြီး ဆိုတာကို မိဂျုံကို ပြောပြလိုက်သည် ။
မိဂျုံသည် မျက်နှာချို စိတ်ရင်း သဘောကောင်းတဲ့ ကောင်မလေး တယောက် ဆိုတာ ကျော်ဇောပိုင် စ
ကားပြောရင်း သိလာရသည် ။
ရည်းစား ရှိမရှိကို သွယ်ဝိုက်ပြီး မေးကြည့်လိုက်တော့ " ဒုက္ခသည်စခန်းမှာ တုံးကတော့ မိဂျုံကို ကြိုက်
တဲ့ ကောင်လေးတွေ ရှိတာပေါ့...မိဂျုံကတော့ ပြန်မကြိုက်ပါဘူး.....အမေ့ရဲ့ ကျန်းမာရေးကလည်း မ
ကောင်းတော့ မိဂျုံလည်း အချစ်ကိစ္စကို ရှေ့တန်း မတင်နိုင်ပါဘူး အကိုရယ်...." လို့ ပြောပြတော့ ကျော်ဇောပိုင်လည်း စိတ်ထဲမှာ တအား ပျော်သွားသည် ။
မိဂျုံကို သူတို့ နေတဲ့ အပတ်မင့် တိုက် အထိ သူ လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည် ။
" မနက်ဖန်ကျရင် စားသောက်ဆိုင်က မန်နေဂျာမ ရုံးခန်းကို ဆက်ဆက် သွားလိုက်နော် မိဂျုံ......"
လူချင်း ခွဲခါနီး ကျော်ဇောပိုင် က ပြောလိုက်တာပါ ။
" ဟုတ် အကို....သွားလိုက်မယ်...." လို့ မိဂျုံက ပြန်ပြောပြီး အပတ်မင့် တိုက်ထဲကို ဝင်သွားသည် ။
ခါးသိမ်သိမ် အောက်က စွင့်ကား ကော့ထွက်နေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ တင်ပါးလှလှတွေကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။
( ၃ )
မနက် ရှစ်နာရီမှာ မိဂျုံက စားသောက်ဆိုင်က မန်နေဂျာမကို သွားတွေ့သည် ။
မန်နေဂျာမက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ မျက်နှာနဲ့ မိဂျုံကို ချက်ချင်း အလုပ် ခန့်လိုက်သည် ။ သူကိုယ်တိုင် မိဂျုံကို ဘာတွေ လုပ်ရမည် ဆိုတာကို လိုက်ပြသည် ။
စားသောက်ဆိုင်က မန်နေဂျာမက မိဂျုံ စ အလုပ်လုပ်နေပြီလို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်လို့ ကိုးနာရီလောက်မှာ
ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံ လုပ်ရတယ် ဆိုတဲ့ အပေါ်ထပ်က ဒါရိုက်တာတွေရဲ့ အခန်းတွေဖက်ကို လျောက်သွား ကြည့်လိုက်သည် ။
အဖြူရောင် ဘလောက်စ် အနက်ရောင် စကပ်နဲ့ ကော်ဖီ ဓါတ်ဗူးတွေ ပုဂံတွေ တင်ထားတဲ့ တွန်းလှည်းလေးကို တွန်းပြီး ဒါရိုက်တာ ရုံးခန်းတွေကို ကော်ဖီပို့
ဆောင်ပေးတဲ့ အလုပ်ကို လုပ်နေတဲ့ မိဂျုံကို ကျော်ဇောပိုင် တွေ့သည် ။
မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ကို ပြုံးပြသည် ။
မိဂျုံ သန့်ရှင်းရေး အလုပ်ထက် ပိုသာတဲ့ အလုပ် ရသွားလို့ ကျော်ဇောပိုင် ကျေနပ်နေသည် ။
ဒါပေမယ့် ဒီအလုပ်လေးနဲ့ဘဲ ကျေနပ်နေလို့ မဖြစ်သေး ။ မိဂျုံကို ဒီထက် သက်သာပြီး ဝင်ငွေပိုကောင်းတဲ့အလုပ် တခုခု သူ ထပ်ရှာဖွေပေးရဦးမည် ။
သူ့ရုံးခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ ဘော့စ်ဆီက အီးမေး တစောင် ရောက်နေသည် ။
( ဘူးကို ကြည့်ပေးနေတဲ့အတွက် ကျေးဇူးဘဲ...ငါပြန်လာရင် မင်း အတွက် လက်ဆောင် ပါလာမယ်.....)
( ကျေးဇူးဘဲ...) လို့ စာပြန်လိုက်သည် ။
နေ့လည် ၁၂နာရီ အချိန် စားသောက်ဆိုင်ကို ကျော်ဇောပိုင် သွားသည် ။
ဒီနေ့ ရနိုင်တဲ့ အစားအစာတွေကို အွန်လိုင်းမှာ ကြည့်လိုက်တော့ သူစားတတ်တဲ့ ဘရော့ကလီ နဲ့
ဘေကင် ဆဲလက် ရမယ် ဆိုတာ တွေ့လို့ ။
စားသောက်ဆိုင်ကို ဝင်တဲ့ တံခါးပေါက်နားမှာ မိဂျုံကို တွေ့သည် ။
" အကို....လန့်ချ် လာစားတာလား...."
" လာဝယ်တာ..မိဂျုံ..ဘယ်လိုလဲ.....အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်ပြေလား...."
" ပြေပါတယ် အကို....မနက် ဘရိတ်ဖတ်စ်ရော နေ့လည်စာရော စားရတာ အတော် ဟန်ကျတယ်...."
" ကောင်းတာပေါ့ မိဂျုံ ..."
နေ့လည်ပိုင်းမှာ မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ရုံးခန်းကို လာပြီး သူ့အတွက် ဝေစုရတဲ့ ကိတ်မုန့်လေးရယ်
ပန်းသီးဖျော်ရည်ဘူးလေးရယ်ကို စားပွဲပေါ်မှာ လာချသွားသည် ။
" အကို့အတွက် လာမပေးနဲ့.....မိဂျုံစား....."
ညနေပိုင်း မိဂျုံ ပြန်ခါနီးမှာ သူ့ဆီကို လာနုတ်ဆက်တော့ သူက စားစရာလေးတွေ လာမပို့ဖို့ ပြော
လိုက်တော့ မိဂျုံက " အကိုက မိဂျုံအပေါ် စေတနာထားတော့ မိဂျုံက အကို့ကို ကျေးဇူးတင်တယ်..
အကို ခိုင်းစရာ ရှိရင် ပြောနော် . . မိဂျုံ လုပ်ပေးနိုင်တာ" လို့ ပြောသည် ။
မိဂျုံနဲ့ စကား ပြောချင်နေတာနဲ့ အလုပ်က စောစောပြန်လိုက်ပြီး မိဂျုံကို အိမ်လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည် ။
ကျော်ဇောပိုင် တယောက် မိဂျုံကို တအား ချစ်မိနေပြီ ။
မိဂျုံ လက်ရှိ အလုပ်က သန့်ရှင်းရေး ဝန်ထမ်း လုပ်တာထက် ပိုသာသည် လို့ ဆိုရပေမယ့် လေးလံတဲ့
ကော်ဖီလှည်းကြီးတွေကို တွန်းရတာက မလွယ်ဘူး ဆိုတာကို ကျော်ဇောပိုင် နောက်ပိုင်းမှာ တွေ့လာရ
သည် ။ ဒီ တွန်းလှည်းတွေနဲ့ ပါဆင်ဂျာ ဓါတ်လှေခါးနဲ့ မတက်ပါနဲ့လို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တား
မြစ်ထားတာမို့ မိဂျုံတို့က ကုန်တင်ဓါတ်လှေခါးကြီးကို သုံးကြရသည် ။ ဒီ ကုန်တင်ဓါတ်လှေခါးကြီးကို
လူမျိုးစုံက ပစ္စည်း ကြီးငယ် အစုံနဲ့ သုံးကြတာမို့ မိဂျုံတို့လည်း ကော်ဖီလှည်းကြီးတွေနဲ့ အခက်အခဲ
ရှိသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံကို ဘာအလုပ် ရှာပေးရမလဲ စဉ်းစား အကြံထုတ်နေတဲ့အချိန် သူနဲ့ ခင်မင်နေ
တဲ့ ကိုဗညားက ဖုန်းဆက်လာသည် ။
" ကိုကျော်ဇောပိုင်....ကျနော် လာမယ့်စနေ မနက် ...ငါးသွားမျှားမလို့...လိုက်ခဲ့ပါလား......"
ကိုဗညားက ကျော်ဇောပိုင် ဒီတိုင်းပြည်ကို ရောက်တဲ့အချိန်လောက်ကတည်းက ရောက်လာသူ တယောက် ဖြစ်သည် ။ သူက ရောက်ခါစက ကျောင်းတက်ရင်း ကား ဝပ်ရှော့တခုမှာ လုပ်ခဲ့သည် ။ သူ
နဲ့ ကျော်ဇောပိုင်က မြန်မာဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ဆုံမိတော့ စခင်မင်ခဲ့ကြတာပါ ။ ကိုဗညားက နောက်
ပိုင်းမှာ ဆူရှီဆိုင် ဖွင့်သည် ။
တဟုန်ထိုး စီးပွားတက်ပြီး တဆိုင်ကနေ ဆယ်ဆိုင် အထိ အောင်မြင်သွားခဲ့သည် ။ " ပေါက် "သွား တဲ့
ကိုဗညားရဲ့ စီးပွားရေး အခြေအနေကြောင့် အခုဆိုရင် ကိုဗညားသည် အိပ်ခန်း ခြောက်ခန်းပါ အိမ်အကြီး
စားကြီးနဲ့ ကား အကောင်းစားတွေ အပြင် ငါးမျှားထွက်ဖို့ မော်တော်ဘုတ်ပါ ပိုင်ဆိုင်နေပြီ ။
ကျော်ဇောပိုင်နဲ့က ကိုဗညားက အမြဲ ဆက်ဆံ ထိတွေ့ ခင်မင်ဆဲမို့ သူ့မော်တော်ဘုတ်နဲ့ ငါးမျှားသွား
တဲ့အခါ အမြဲ ခေါ်တတ်သည် ။
ပင်လယ်ကွေ့ဖက်ကို ထွက်ပြီး ငါးမျှားကြသည် ။ သူ့မော်တော်ဘုတ်မှာက ငါးရှာတဲ့ ရေဒါ တပ်ထားလို့
ငါး ရှိမရှိ ကြည့်နိုင်သည် ။ တတောင်ကျော်ကျော် ရှိတဲ့ ငါးကြီးတွေ ဖမ်းမိကြသည် ။ ယခုထိ လူလွတ်
လူပျိုကြီးတွေ ဘဝနဲ့ ရှိနေကြတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ ကိုဗညားတို့သည် အမြဲ တတွဲတွဲဘဲ ။
ကျော်ဇောပိုင်ကလည်း သေနတ်ပစ် ၀ါသနာပါသည် ။ သေနတ်ပစ်ကွင်းတွေ သွားပြီး တားဂက်ပစ် လေ့
ကျင့်တဲ့အခါ ကိုဗညားကို ခေါ်သည် ။ ကိုဗညားက သေနတ် ကိုယ်ပိုင် မဝယ်မကိုင်ပေမယ့် ကျော်ဇောပိုင် ပစ်ကွင်းသွားတဲ့အခါ လိုက်သည် ။ ပစ်သည် ။
" လိုက်တော့ လိုက်ချင်တယ်..ကိုဗညားရေ....ဒါပေမယ့် စနေနေ့က ကျနော် ကိစ္စလေး တခု ရှိနေလို့...
နောက်တခါပေါ့ဗျာ....." လို့ ကိုဗညားကို ငြင်းလိုက်တဲ့အချိန် မိဂျုံကို အလုပ် ရှာပေးဖို့ သတိဝင်လာ
သည် ။
" ကိုဗညား....သတိရတုံးလေး မေးလိုက်အုံးမယ်.....ခင်ဗျား ဆူရှီဆိုင်တွေမှာ လူမလိုဖူးလားဗျ....."
" လူကတော့ အမြဲ လိုနေတာပေါ့....ကျနော့် မြို့ထဲက ဆိုင် ဆိုရင် များသောအားဖြင့် ကျောင်းသူ
ကျောင်းသားတွေ ပါ့တ်တိုင်း လာလုပ်ကြတာ ဆိုတော့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဘဲ.......လူအမြဲ ရှာနေရတယ်"
" ဟာ..ဒါဆိုရင်...ကျနော် မိန်းကလေးတယောက် အတွက် အလုပ် ရှာနေတယ်...ခင်ဗျား ဆိုင်မှာ အလုပ်
ပေးနိုင်မလား....."
" အင်း..ရတယ်လေ...သူက ဆူရှီလိပ်ဖူးလား....."
" အင်း....မလိပ်ဖူးဘူး ထင်တာဘဲ...ကျနော် ပြန်မေးလိုက်အုံးမယ်.....သင်ပေးလို့ ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား..."
" ဖြစ်ပါတယ်...ကိုကျော်ဇောပိုင်....."
" ဒါဆို ကျနော် ခေါ်လာခဲ့မယ်...ခင်ဗျား ရှိမယ့်နေရာကို...."
" အိုကေ ကိုကျော်ဇောပိုင်.....ရတယ်....ခေါ်ခဲ့....."
နောက်တနေ့ မနက် ရုံးမှာ မိဂျုံ လာမယ့်လမ်းမှာ သူ မယောင်မလည်နဲ့ စောင့်နေလိုက်သည် ။
ကော်ဖီလှည်းကြီး တွန်းပြီး မိဂျုံ ရောက်လာသည် ။
" ဟေး....မိဂျုံ .... "
" အကို......"
မိဂျုံရဲ့ အပြုံးလေးက ကျော်ဇောပိုင်ကို ရင်တွေ ခုံစေသည် ။ မိဂျုံဆီက သင်းပျံ့တဲ့ ရေမွှေးနံ့လေးကို
သူ ရလိုက်သည် ။ ဆူရှီအလုပ် လုပ်ချင်လား လို့ မေးတော့ မိဂျုံက အကို ကောင်းမယ် ထင်ရင် မိဂျုံ
လုပ်မယ်...လို့ ပြောသည် ။
ကိုဗညားဆီကို မိဂျုံကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ ကိုဗညားက ဆူရှီလိပ်တာကို အရင် သင်ပေးမည်....တတ်သွားရင် လုပ်ခ ဘယ်လောက်ပေးမည် လို့ သူတို့ကို ပြောသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ မိဂျုံတို့လည်း လက်ရှိ မိဂျုံ ရတဲ့ ဝင်ငွေထက် အတော့်ကို ပိုပိုသာသာ ဖြစ်နေလို့ ကိုဗညားဆီမှာ ဆူရှီလိပ် အလုပ် လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည် ။
ကိုဗညား ဆီက အပြန် မိဂျုံနဲ့ ကျော်ဇောပိုင် စားနေကျ တရုတ်စားသောက်ဆိုင်မှာ ညနေစာ စားကြသည် ။ မိဂျုံရဲ့ အမေ အတွက်လည်း စားစရာတွေ ပါဆယ် ထည့်ပေးလိုက်သည် ။ ဒီတခါတော့
မိဂျုံက ဖိတ်ခေါ်လို့ သူတို့နေတဲ့ တိုက်ခန်းကို ကျော်ဇောပိုင် တက်လိုက်သွားလိုက်သည် ။ မိဂျုံရဲ့ အမေ ဒေါ်သက်နွယ်နဲ့ စကားပြောဖြစ်သည် ။
မိဂျုံ ဘာကြောင့် ဒီလောက် လှသလဲ ဆိုတာ ကျော်ဇောပိုင် အဖြေပေါ်သွားသည် ။ မိဂျုံရဲ့ အမေ ဒေါ်
သက်နွယ်သည် ရုပ်ကော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော ပြေပြစ် လှပတဲ့ မိန်းမ တယောက် ဆိုတာကို တွေ့
လိုက်ရလို့ပါ ။
ဒေါ်သက်နွယ်က သမီးလေး မိဂျုံကို အခုလို ကူညီမစပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် လို့ ကျော်ဇောပိုင်ကို
ပြောသည် ။ ဒေါ်သက်နွယ်သည် ဒုက္ခသည် စခန်းတုံးက ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းခဲ့ပေမယ့် ဒီတိုင်းပြည်ကို ရောက်လာပြီးနောက် ပျောက်ကင်း ကျန်းမာလာသည် လို့ သူ့ကို ပြောပြသည် ။
မိဂျုံ ဆူရှီ အလုပ် ပြောင်းလုပ်လိုက်ရင် သူ့ရုံးကို မလာတော့တဲ့အတွက် မိဂျုံကို ခါတိုင်းလို အလွယ်တကူတွေ့နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ။ ဒါပေမယ့် မိဂျုံ သက်သာဖို့နဲ့ ဝင်ငွေကောင်းဖို့ကို ကြည့်ရမည်လေ ။
ဒီနေ့ ဘူးလေးကို ကြည့်ဖို့ ဘော့စ်ရဲ့အိမ်ကို သူရောက်တော့ မနက်က စားထားတဲ့ ကိုရီးယားဆိုင်က ချဉ်ငံစပ် အသုပ်ကြောင့် ဘိုက်တအား ရစ်လာတာနဲ့ ဘော့စ်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက အိမ်သာထဲကို အမြန်
ပြေးဝင်လိုက်သည် ။
အတင်း တွန်းကန်ထွက်နေတဲ့ အစာဟောင်းတွေကို စွန့်ထုတ်နေတုံး ဒီအိမ်သာခုံမှာ ဘော့စ် မမ
သူ့လိုဘဲ ထိုင်မည်ကို စိတ်ကူး မျှော်မှန်းမိသွားသည် ။ ဘော့စ်မမရဲ့ အနံ့အသက်လေးတွေကလည်း
ရနေသည်လေ ။ ဘေးက ရေချိုးတဲ့နေရာကို အမှတ်တမဲ့ ကြည့်လိုက်မိပြီးလည်း ဘော့မမ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ရေချိုးနေမယ့်ပုံကို မြင်ယောင် စိတ်ကူးမိသွားသည် ။
စိတ်ကူးရိုင်းတွေကြောင့် သူ့ပေါင်ကြားက ငတိက ထွားတက်လာသည် ။ မာတင်းထောင်မတ်လာသည် ။
ဘော့စ်မမရဲ့ အိပ်ခန်း အိမ်သာရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ ကွင်းထုဖူးသွားခဲ့ရပြီ ။ မျက်နှာသစ်တဲ့ ကြွေဇလုံ
အပေါ်ဖက်က မှန်ဘီဒိုအသေးစားလေးနဲ့ အောက်ဖက်က ဘီဒိုလေးကို စပ်စပ်စုစု လိုက်ဖွင့်ကြည့်လိုက်
မိတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားကြသည် ။
" အို......ရာဘာ လီးချောင်း အတုကြီး .... "
ယောကျ်ားလိင်တန်ဆာချောင်းနဲ့ ချွတ်စွတ်တူအောင် လုပ်ထားတဲ့ ဒစ်ကားကားနဲ့ အတန်တုကြီးကို
သူ ကိုင်ကြည့်ရင်း ဒါ ဘော့စ်မမ ဘရီ အာသာဖြေတဲ့ ဟာကြီးပါလား လို့ သဘောပေါက်မိရသည် ။
အင်းလေ....လင်မရှိဘဲ တကိုယ်တည်း နေတဲ့ ဘရီ တယောက် စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာတဲ့အခါ ဒါကို
သုံးပြီး ဖြေဖျောက်မှာပေါ့ လို့ မြင်ယောင် စဉ်းစားမိပြန်တော့ သူ့ပေါင်ကြားက ငတိက ပြန်ထောင်ထ
လာပြန်သည် ။
ငတိကို ဖိဖိပွတ်ရင်း မျက်လုံ စုံပိတ်ပြီး ဘော့စ်မမ ဘရီရဲ့ ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်ကို မှန်းဆလိုက်မိ
သည် ။
အု အု အိအိ....အုအု...အိအိ.....
သူ့ကို မော့ကြည့်ပြီး အသံပေးလိုက်တဲ့ ခွေးကလေး " ဘူး " ကြောင့် သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်သွားသည် ။
"ဟိတ်....ဘူး.....ဘာလဲ....မင်း ဆာလို့လား......"
မတ်နေတဲ့ ငတိကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆုပ်ရင်း " ဘူး "အတွက် အစာခွက်ထဲကို အစာတွေ လောင်းထည့်
ပေးလိုက်သည် ။ ဘူးက အငမ်းမရ စားရင်း အမြီးလေး လှုပ်ရမ်းနေသည် ။ ( ၄ )
ဘူး အစာခွက်ထဲက အစာတွေကို အငမ်းမရ စားနေတဲ့အချိန် ကျော်ဇောပိုင်လည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဘရီရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို အမြန်ပြေး ဝင်လိုက်သည် ။ အိပ်ခန်းထောင့်တနေရာက လျော်ဖွတ်ဖို့ ခြင်းတလုံးနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ အဝတ်ညစ်တွေထဲမှာ လှန်လှော ရှာလိုက်တော့ ဝတ်ပြီးသား ပင်တီ အနက်လေး တထည်ကို ရသွားပြီး နှာခေါင်းမှာ တေ့ ရှုလိုက်သည် ။
" ဟား......ဟင်း....."
ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ်အနံ့...။
ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်အနံ့ ။ သူ့ကို အမြဲ အလုပ်တွေ ခိုင်းနေတဲ့ ဘော့စ်ရဲ့ စောက်ဖုတ်အနံ့ ..။
ပင်တီလေးရဲ့ ဂွဆုံနေရာက ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ် အနံ့လေးကို ရှုသွင်းရင်း လီးကို ကွင်းဆောင့်ရတာက လူပျိုပေါက်ထဲက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ၀ါသနာ လုပ်ရပ်
တခု ပါ ။
( ဘရီ ) ရဲ့ စောက်ဖုတ်အနံ့က သူ့လီးတန်ကို ပိုမို မာကြောတောင့်တင်းစေသလို သူ့ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကိုလည်း အဆုံးစွန်အထိ ထကြွ သေင်းကျန်းစေ
သည် ။
ဘရီကို မှန်းဆပြီး ထုပစ်လိုက်သည် ။ သုတ်ရည်တွေ အချက် တော်တော်များများ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး တအားကို ကောင်းသွားသည် ။
( ဟူး........ကောင်းလိုက်တာ ဘရီရယ်.......)
ဘရီရဲ့ အိစက်ညက်ညောတဲ့ မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ခဏ အိပ်ချ အမောဖြေလိုက်ပြီးမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျနေတဲ့ သူ့သုတ်ရည်တွေကို အဝတ်စတခုနဲ့ သုတ်သင်
ပစ်လိုက်သည် ။
ဘူး လည်း အစာခွက်ထဲက အစာတွေကို ကုန်စင်ပြောင်နေအောင်ကို စားပစ်လိုက်ပြီးလို့ ရေခွက်ထဲက ရေတွေကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ သောက်နေသည် ။
ဘူးကို ခြံထဲ ထုတ်ပြီး သေပေါက် ချီးပါခိုင်းလိုက်သည် ။
ဘူးက သူ့ကို တော်တော့်ကို ခင်သည် ။ ခွေးတွေက လူကို ချစ်အောင် လုပ်တတ်သည် ။
အင်းလေ..ဒါကြောင့်လည်း Men's best friend လို့ ဆိုကြတာပေါ့ ။
ဘူးနဲ့ ဆော့ကစားနေတဲ့အချိန် မိဂျုံဆီက ဖုန်းလာသည် ။ သူ တအား ပျော်သွားသည် ။
" အကို....."
" ဟေး....မိဂျုံ......."
" အကို ဆူရှီအလုပ် ရှာပေးသွင်းပေးတာ အမေ့ကို ပြောပြတယ်....အမေက အကို့ကို ကျေးဇူး
တင်နေတယ်.....မိဂျုံလည်း အကို့ရုံးမှာ မလုပ်တော့ပေမယ့် အကိုနဲ့ အမြဲ ဆက်သွယ်နေမှာပါ
အကို့ကို မိဂျုံ ဟင်းချက်ကျွေးချင်သေးတယ်.....မိဂျုံအိမ်ကို လာစား လာလည်နော်...."
မိဂျုံရဲ့ အသံလေးက ချစ်စရာကောင်းနေသည် ။
စိတ်ထဲက ( စိတ်ချ မိဂျုံ...အကိုကလည်း တအားကို တွေ့ချင်နေတာ အမြဲ.....အမြဲ....တတ်နိုင်ရင်
တခါထဲ အိမ်ခေါ်ထားလိုက်ချင်တာ.....) လို့ ပြောနေမိသည် ။
ဘော့စ်ရဲ့ အိမ်ကနေ ကားပြန်မောင်းထွက်လာတဲ့အချိန် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ကိုဗညားဆီမှာ မိဂျုံကို အလုပ်သွင်းပေးလိုက်ာ မှားများမှားသွားပြီလား လို့
ေ တွေးမိလိုက်သည် ။
သူ မစဉ်းစားလိုက်မိတာက ကိုဗညားက သူ့လိုဘဲ မိန်းမ မရှိတဲ့ လူပျိုကြီး ။ စီးပွားကလည်း တိုးတက်နေတဲ့လူ ။ ငွေကို ဖေါဖေါသီသီ သုံးနိုင်တဲ့လူ ။ မိဂျုံကလည်း တကယ့်ကို အလန်းစားလေး ။
ကျော်ဇောပိုင် ခုမှ စိတ်ပူသွားသည် ။
သူစားချင်တဲ့အစာကို ကိုဗညား ဖြတ်ခုတ် စားသွားမှဖြင့် လို့ ပူပန်တဲ့ စိုးရိမ်စိတ်တွေ တအား များသွားသည် ။ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်နေမိသည် ။
ဟူး......ခုမှတော့ ချက်ချင်း ပြန်ပြင်လို့ မရတော့ဘူး ။ မီးစင်ကြည့်ကရမှာဘဲ ။
မိဂျုံကို ကိုယ့်လက်ထဲရောက်အောင် အမြန် ကြိုးစားမှ ။ ( ၅ )
" ကိုကျော်ဇောပိုင်...စကားပြောလို့ ရလား....."
" ဟေး....ကိုဗညား.....ရတယ်...ရတယ်......ပြောပါအုံး....ဘာထူးလဲ......"
" မိဂျုံ အကြောင်း ပြောမလို့ဗျ...."
" ဟုတ်ကဲ့....ကိုဗညား...."
" မိဂျုံက တကယ် ကြိုးစားတဲ့ ကောင်မလေးဗျ....ခဏလေးနဲ့ ဆူရှီလိပ်တတ်သွားတယ်....လက်ရာ
သေသပ်တယ်...အပြောအဆိုလည်း ချိုသာ ယဉ်ကျေးတယ်.....အဲဒါ ပြောပြမလို့...."
" ဝမ်းသာပါတယ်..ကိုဗညား..."
" ကျနော်လည်း ဟဲရစ်တီတာ တဆိုင်မှာ ကွန်ထရက် ရလို့..အဲဒီမှာ လူတွေ လိုပြီ....မိဂျုံကို အဲဒီဆိုင်
ကို ပို့မလား စဉ်းစားနေတယ်....."
" ကောင်းတာပေါ့ဗျာ...ဒါနဲ့....ကိုဗညား ဒီစနေနေ့ မနက် အားမလား..."
" ဘာလဲ....တားဂက် ရှုတင် သွားမလို့လား.....အားပါတယ်...ကျနော် လိုက်ချင်တယ်...."
" ဒါဆိုရင် ကျနော် ဝင်ခေါ်မယ်....မနက် ဆယ်နာရီလောက်ပေါ့....."
" အိုကေ....စားဖို့သောက်ဖို့က ကျနော် တာဝန်ယူမယ်......"
" ကောင်းပြီ....ကိုဗညား...ဆီးယူး......."
ဖုန်းမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဘော့စ် ခေါ်တာ ။
ဘော့စ် ပြန်ရောက်နေပြီဘဲ...။
" ပိုင်...ငါ့အခန်းကို ခဏ လာနိုင်မလား...."
" လာနိုင်တယ်...ဘရီ.....ခုဘဲ လာပြီ....."
ဘော့စ်ရုံးခန်းကို ခပ်သွက်သွက်လေး လှမ်းလိုက်သည် ။
" ဝဲလ်ကမ်းဘက်ခ်.....ဘရီ....."
ဘော့စ်ရဲ့ မျက်နှာက တမျိုး ဖြစ်နေသည် ။ ဘာလဲ ဆိုတာ သူ ခန့်မှန်းလို့ မရဘူး..။
" ထိုင်....ပိုင်......မင်းကို ဘူးကို ကြည့်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြောင်း ပြောမလို့...."
" ရပါတယ်....ငါ ကြည့်ပေးရတာ အပန်းမကြီးပါဘူး..ဘရီ...အချိန်မရွေး ပြောပါ....."
" မင်းအတွက် ငါ လက်ဆောင် ဝယ်လာတယ်......မင်း ကြိုက်မလားတော့ မသိဘူး....."
ကြက်ဥဆားစိမ် အထဲမှာ ပါတဲ့ တရုတ်ပဲမုန့်ဘူးကို ဘော့စ်က ကမ်းပေးသည် ။
" ကြိုက်တာပေါ့...သိုင့်စ်ဆိုးမတ်ချ် .."းပိုင်
" အော်..ပိုင်....မင်း ညဦးပိုင်း အချိန် အားမလား......"
" အားပါတယ်...ဘရီ...ဘာလုပ်ပေးရမလဲ...."
" ငါ့အိမ်ကို လာနိုင်မလား....."
" အိုကေ....လာခဲ့မယ်...ဘရီ..."
" ဒါဖြင့် ဆီးယူးကွာ...ပိုင်....."
" ဆီးယူး ဘရီ...."
တရုတ်ပဲမုန့်ဘူးကို ပိုက်ပြီး ဘော့စ်မမ အခန်းထဲက ပြန်လာခဲ့သည် ။ ဒီမုန့်တွေကို မိဂျုံရဲ့ အမေ
ဒေါ်သက်နွယ်ကို ပေးရမည် ။
သူ ဖတ်နေကျ အပြာစာရေးဆရာမ ဇူးဇူးသဲရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာဆို ကောင်မလေးနဲ့ရော ကောင်မလေး ရဲ့ အမေနဲ့ရော နှစ်ပါးသွားကြတာတွေ ပါသည် ။
အင်း...ဇူးဇူးသဲက ဖိုရမ်ထဲက ချပ်မှာ ချပ်တင်း လုပ်ကြတော့ သူ အမေရိကန်ကို တိုးနဲ့ လာဖို့ လုပ်နေသည် လို့ ပြောခဲ့တော့ သူက သူ့ဆီရောက်လာရင် ဖုန်းဆက်ဖို့ ဖုန်းနံပါတ် ပေးခဲ့လိုက်
သည် ။ ဇူးဇူးသဲက တိုးနဲ့မို့ အချိန်များများတော့ ရချင်မှ ရလိမ့်မယ်...လို့ ပြောခဲ့သည် ။
လူချင်း တွေ့မည် ဆိုရင်တော့ ဇူးဇူးသဲသည် မိန်းမ ဟန်ဆောင်ထားတဲ့ ဘဲတော့ မဟုတ်တော့ ။
မိန်းမ အစစ်တယောက်ဘဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မည် ။
ညနေ ရုံးဆင်းတဲ့အချိန် ကားဂိုဒေါင်ထဲ ရောက်နေတဲ့အချိန် မိဂျုံ ဖုန်းဆက်လာသည် ။
" အကို.....အလုပ်ဆင်းပြီလား....."
" အင်း ...ဆင်းပြီ..မိဂျုံ......မိဂျုံကော အလုပ်ပြီးပြီလား....."
" ပြီးတာ ကြာပြီ အကို......အကို အားလား...ဒီနေ့....."
" အင်း အားတယ်....မိဂျုံ....."
" တွေ့မလား....မိဂျုံနဲ့......"
" တွေ့မယ်....မိဂျုံ.....တခုခု သွားစားရအောင်......"
" မိဂျုံကျွေးမယ်...မိဂျုံ လခထုတ်ပြီ...."
" ဟင်...တယ်ဟုတ်ပါလား......မိဂျုံ.....ဝမ်းသာတယ်ကွာ.....အဆင်ပြေတာ..."
" ကဲ အကို လာခေါ်နော်...ဆူရှီဆိုင်က စောင့်နေမယ်...."
မျှော်လင့်မထားဘဲ မိဂျုံနဲ့ တွေ့ရမှာမို့ ကျော်ဇောပိုင် ပျော်နေသည် ။
ကိုဗညားရဲ့ ဆူရှီဆိုင် အရှေ့ကို သူရောက်တော့ ထွက်စောင့်နေတဲ့ မိဂျုံကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
ဟာ...မိဂျုံ အရင်ထက် ပိုလှလာတယ်....
မိတ်ကပ် ခြယ်သထားလို့လား...ဆံပင်ပုံစံသစ်ကြောင့်လား.....
အဝတ်အစား ကြောင့်လား....
" အကို....."
ကားပေါ်ကို တက်လာတဲ့ မိဂျုံဆီက ရေမွှေးအနံ့လေး ရလိုက်သည် ။
" ကိုဗညား ရော....ရှိလား....အထဲမှာ....."
" မရှိဘူး...အကို.....ဦးဗညားက ဆိုင်တွေ များတယ်...အလုပ်သိပ်များတယ်...ဒီကို တခါတခါမှ လာ
တတ်တယ်....မိဂျုံက အန်တီမြနဲ့ လုပ်ရတာ...."
အန်တီမြ ဆိုတာက ကိုဗညားရဲ့ လက်ထောက် မြမြသင်းကို ပြောတာ ။
အင်း..တော်ပါသေးရဲ့...ကိုဗညားနဲ့ အမြဲ မတွေ့ဘူး ဆိုလို့...။
" ကဲ..အကို ဘာစားမလဲ....မိဂျုံ ကျွေးမယ်...."
" အမလေး..မိဂျုံရယ်....ခုလို ပြောတာကို ကြားရတာနဲ့တင် ဝမ်းသာနေပါပြီ.....မိဂျုံက အကို့ကို ကျွေး
ချင်တယ် ဆိုတာကို...."
" တကယ် ကျွေးမှာ...မိဂျုံကို စေတနာထားတဲ့ အကို့ကို မိဂျုံ တကယ် ခင်တာ...."
" ခင်ရုံဘဲလား....."
သူ့ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတာ။
" ဘာ....ဘာလဲဟင်....."
မိဂျုံက အံ့သြတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ မေးသည် ။
" အော်....ထမင်းဟင်း ချက်ကျွေးမယ်လို့ မိဂျုံ ပြောဖူးတာကို အကို သတိရလို့ပါ...."
" အို...တကယ် ချင်ကျွေးမှာ...ဒီနေ့က ဆိုင်မှာ ကျွေးချင်လို့....ကဲ..အကို ကြိုက်တဲ့ဆိုင်မှာ စား...."
မိဂျုံသည် တအားကို လှနေသည် ။ ချောနေသည် ။
တအားကို သူ ချစ်တဲ့စိတ်တွေ များနေသည် ။
သူနဲ့ မိဂျုံ " ညီအမလေးယောက် " ဆိုတဲ့ ဗီယက်နမ် စားသောက်ဆိုင်မှာ သွားစားကြသည် ။
သူနဲ့မိဂျုံ စကားတွေ ပြောကြသည် ။ မရပ်မနား ။ အစုံဘဲ ။ မြန်မာတွေ ဆိုတော့ မြန်မာပြည် အ
ကြောင်းကတော့ အများဆုံးပေါ့ ။ မိဂျုံက " အကိုက ဟိုတခါ မိဂျုံကို ချစ်သူ ရှိလား မေးခဲ့တယ်..
မိဂျုံကလည်း အကို့အကြောင်းကို သိချင်တယ်....အကို့မှာကော ချစ်သူ ရှိလား....." လို့ ရုတ်တရက်
မေးလိုက်လို့ သူလည်း ချက်ချင်းဘဲ..." ချစ်သူတော့ မရှိဘူး.....ချစ်နေတဲ့သူဘဲ ရှိတယ်...." လို့ ဖြေလိုက်
သည် ။
"ဟင်....ချစ်နေတဲ့သူ....ဟုတ်လား....အကိုက တဖက်သပ် ချစ်နေတယ် လို့ ဆိုလိုတာလား...."
" အင်း...."
" အကိုက သူ့ကို ချစ်တဲ့အကြောင်း မပြောရသေးဘူးပေါ့..ဟတ်လား...."
" အင်း....မပြောရသေးဘူး...."
" ဘာလို့ မပြောသေးတာလဲ....မပြောသင့်တဲ့ အကြောင်း တခုခုများ ရှိနေလို့လား...အဟီး....မိဂျုံက စပ်
စုနေတာ....."
" အင်း....ပြောသင့် မပြောသင့် စဉ်းစားနေတာ...."
" အမလေး အကိုရယ်...ဒီခေတ်ကြီးက သိပ်မြန်တာ....တော်ကြာ အကို နောက်ကျသွားလိမ့်မယ်....လက်
နှေးမနေနဲ့....ခစ်ခစ်ခစ်....."
မိဂျုံက ကလေးတယောက်လို ရယ်နေသည် ။
" မိဂျုံကိုကော ဒီမှာ လာ ချစ်ရေးဆိုတဲ့လူတွေ ရှိလား....."
" အမလေး အကိုရယ်.....ရှိတာပေါ့...အများကြီး....မိဂျုံတို့ နေရတာက ပဲစားတွေ နဲ့..ပဲစားတွေက မိန်း
ကလေး ဆိုရင် အသဲအမဲဘဲ....အရှက်ကို ရှိကြတာ မဟုတ်ဘူး......."
မိဂျုံ ပြောတာကို သူ နားမလည်လို့ " ပဲစား ဆိုတာ ဘာလဲဟင် မိဂျုံ......" လို့ မေးလိုက်မိသည် ။
" အကိုကလည်း...ပဲစား ဆိုတာ..စပင်းနစ်ရှ် စကားပြောတဲ့ မက်ဆီကိုတို့ အယ်လ်ဆဗာဒိုးတို့ဖက်က
လူတွေကို ခေါ်ကြတာလေ....."
" ဟားဟား....ဒါဆိုရင် အကိုတို့လို မြန်မာတွေ ကျတော့ကော ...ဘာခေါ်လဲ....."
" ရွှေ.... ရွှေလို့ ခေါ်တယ်.....ခစ်ခစ်ခစ်....."
သူလည်း မိဂျုံနဲ့အတူ လိုက် ရယ်မိလိုက်ပါသည် ။
ဆိုင်ထဲက အထွက် ကားဆီကို လျောက်အသွား ကားတစီး တအား မောင်းလာလို့ စိုးရိမ်ပြီး မိဂျုံရဲ့လက်
ကလေးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည် ။
ကားဆီကို ရောကတဲ့အထိ မိဂျုံရဲ့ လက်ကလေးကို သူ မလွှတ်မိ ။ သူ မလွှတ်ချင် ။
မိဂျုံက သူ့ကို အကဲခတ်သလို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်တာကို တွေ့ရသည် ။
" မိဂျုံ....စားလို့ကောင်းလား....."
" သိပ်ကောင်းတယ်အကို...ဒါပေမယ့် အကို မှာတာတွေ များလွန်းတယ်...ဒီမှာကြည့်...."
မကုန်တာတွေ ပြန်ထုပ်ခိုင်းပြီး ယူလာခဲ့တာတွေကို မိဂျုံက ပြပြီး ပြောလိုက်တာ ။
" အမေ့ကို ကျွေးမယ်.....အကို....တချို့ပွဲတွေက ထိတောင် မထိမိကြဘူးလေ..."
အမှန်ပါဘဲ...။ သူသည် မိဂျုံ မျက်နှာလေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး ပျော်နေတာနဲ့ အစားတွေကို မထိမိ ။
မိဂျုံရဲ့ တိုက်ခန်း အပေါ်ကိုတော့ သူ မတက်တော့ ။ ဘရီ ပေးထားတဲ့ တရုတ်ပဲမုန့်ဘူးကိုတော့ မိဂျုံ
အမေ ဒေါ်သက်နွယ် အတွက် သူ ပေးလိုက်သည် ။
" ဖုန်းဆက်နော်....မိဂျုံ......"
" အင်း..ဆက်မယ်...ဆက်လွန်းလို့ အကို စိတ်မပျက်နဲ့...."
" ဟားဟားဟား...."
မိဂျုံရဲ့ အပြောကို သဘောကျမိလို့ သူ ရယ်လိုက်မိသည် ။
" ကဲ သွားပြီ.....ဘိုင်း မိဂျုံ...ဆီးယူး......."
မိဂျုံ လက်ကလေး ပြပြီး ကျန်ခဲ့သည် ။
ဘော့စ်မမ ခေါ်ထားတဲ့အတွက် ဘော့စ်မမ ဘရီရဲ့ အိမ်ဖက်ကို ကားဦးလှည့်လိုက်ပါသည် ။
( ၆ )
ဘော့စ်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ အိမ်တံခါးကို ဘော့စ်က လာဖွင့်ပေးသည် ။ " ဘူး "က ကျော်ဇောပိုင် ဆီကိ တအားပြေးလာပြီး နုတ်ဆက်သည် ။
ဘော့စ် ဘရီသည် ခပ်ပျော့ပျော့ ပိတ်သား စွပ်ကြယ်တထည်ကို အထဲမှာ ဘာမှ မခံဘဲ တထပ်တည်း
ဝတ်ထားသည် ။ ရင်သားကြီးတွေက လှုပ်တုတ်တုတ်နဲ့ ။
ဝှူး.......
အောက်ဖက်ကလည်း အားကစား ဘောင်းဘီ အပွကြီးနဲ့ ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူဆွတ်ဆွတ်တွေက သူ့စိတ်
တွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွသွားစေသည် ။
" ဘူးက ပိုင့်ကို အရမ်း ခင်တာဘဲကွယ်......"
ဘရီက ပြောလိုက်ရင်း ကျော်ဇောပိုင်ကို ထမင်းစားခန်းဆီကို ဦးဆောင် ခေါ်သွားလိုက်ရင်း " ဘာစား
ခဲ့လဲ....မင်း ငါချက်တဲ့ဟင်းတွေ စားကြည့်မလား....." လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျော်ဇောပိုင်က " အခုနဘဲ
ညနေစာ စားလာတယ်...ဘရီ..ခေါ်ဖိတ်တာ ကျေးဇူးပါဘဲ..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
" ၀ိုင်တော့ သောက်လို့ ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား ပိုင်....."
" အဲ.....ရပါတယ်..၀ိုင်တော့ သောက်မယ်....ဘရီ....."
သူနဲ့ အဖေါ်ရအောင်တော့ သူသောက်တဲ့ဝိုင်ကို လိုက်သောက်လိုက်သည် ။
" မင်းကို မေးစရာ တခု ရှိတယ်...မင်းရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ဆိုတော့ မင်း ဖြေချင်မှဖြေပေါ့..."
ဘရီက ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်လို့ သူ ၀ိုင်ကို နည်းနည်း မော့လိုက်ပြီးတဲ့အချိန် " ဘာများလဲ ဘရီ..."လို့
ပြန်မေးလိုက်သည် ။
" မင်း....ဒိတ်လုပ်နေတဲ့ မိန်းမ မရှိဘူးလား....."
" မရှိဘူး....ဘရီ......"
မိဂျုံ အကြောင်းကို ဘရီကို မပြောပြချင်ဘူး ။ ဘာမှလည်း မရေရာသေးဘူးလေ ...။
" တကယ်......မင်း.....ကြိုက်တဲ့ မိန်းမ မရှိဘူးလား......."
" အဟဲ..ဆိုပါတော့ ဘရီ....ဟိုတုံးကတော့ မိန်းမတွေနဲ့ ဒိတ်ထွက်ဖူးပါတယ်....."
" အင်း ဒါကြောင့် ထူးဆန်းပါတယ် လို့ ထင်နေတာ....မင်း ဘူးကို လာကြည့်ပေးရင်း ငါ့ အိပ်ခန်းထဲ
မှာ ဘာတွေ လုပ်တယ် ဆိုတာ ငါ အကုန်သိတယ် ပိုင်....မင်း အသက်အရွယ်နဲ့ မင်း မိန်းမ မရနိုင်တာ
ကျနေတာဘဲ ..မင်း...ကွင်းထုနေတာကို တွေ့တော့ ငါ အံ့လည်းသြ....စိတ်လည်း မကောင်းဘူး.....ပိုင် "
ဘရီရဲ့ စကားကြောင့် ကျော်ဇောပိုင် အရမ်း လန့်သွားသည် ။ တုန်လှုပ်သွားသည် ။ ဘရီ့မှာ ကင်မရာ
တပ်ထားသလား သူ သေသေချာချာ ကြည့်ခဲ့သည် ။ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် တပ်မထား ။ တိတ်တဆိတ်
လှို့ဝှက် ကင်မရာတွေ တပ်ထားတကြသဘော ရှိနေသည် ။
" မင်း အံ့သြသွားလား....ငါ့မှာ ဖွက်ထားတဲ့ ကင်မရာလေးတွေ ရှိနေတယ်...ဒါကြောင့် မင်း မာစတာဘိတ် ( ကွင်းထု )တာတွေကို ငါ အကုန်မြင်တယ်.....မင်းကို ငါ သနားလည်း သနားတယ်....ပိုင်"
ကျော်ဇောပိုင်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့ ။
" ဆောရီးဘဲ ဘရီ....မင်း အိပ်ခန်းထဲမှာ ငါ လုပ်မိခဲ့တာကို တောင်းပန်ပါတယ်.....ခွင့်လွှတ်ပေးပါ..." လို့
ကျော်ဇောပိုင် ဘရီ့ကို တောင်းပန်လိုက်သည် ။
ဘရီက " မင်း မိန်းမ မလုပ်ဘဲ ဂွင်းဘဲ တိုက်နေတာ အားရရဲ့လား...မိန်းမ မလိုးချင်ဘူးလား....." လို့
တည့်တည့်ကြီး မေးလိုက်ပြန်တော့ ကျော်ဇောပိုင် လန့်သွားသည် ။
" ဘယ်အားရမလဲ.....ဘရီ...ငါ လိုးချင်တာပေါ့.....လတ်တလော ငါ့မှာ လိုးစရာ မရှိဘူး.....ငါလည်း စိတ်တွေတအား တင်းကြပ်လာတိုင်း အဲလိုဘဲ ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရတယ်....." လို့ ဘရီကို ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဘရီက " မင်း ဘားတွေမှာ မိန်းမ မရှာဘူးလား.....မင်းလိုဘဲ ဆာလောင်နေတဲ့ ကောင်မတွေ ဘားတွေ
မှာ ဆုံနိုင်တာဘဲ....." လို့ မေးရင်း ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ပုခုံးကို လာဖက်လိုက်သည် ။
ဘရီရဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတလုံးက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာထိမိသည် ။
"ငါ ဘားလည်း မသွားဖြစ်ဘူး....ဘရီ....ငါ တကယ် ဆောရီးပါ....မင်း အိမ်ရောက်တုံး ဂွင်းထုမိလိုက်တာ.."
" မင်း ဘယ်လို ထန်သွားသလဲ...ဘယ်လို လီးတောင်သွားသလဲ...ငါ့ ပင်တီကို ရှုသေးတယ် မဟုတ်လား
ပိုင်...."
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူလုပ်တာတွေ အကုန်လုံး ဘရီ သိနေလို့ အတော်ကြီးကို အနေရခက်သွားသည် ။
" အနေရ မခက်ပါနဲ့ကွာ...ငါ ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်...ငါလည်း လင်လည်းမရှိ..ရည်းစားလည်း မရှိလို့ မင်း
လိုပါဘဲ....မင်း ငါ့လီးအတုကြီးကို တွေ့တယ် မဟုတ်လား......လီးအစစ်နဲ့ မလိုးဖြစ်တဲ့အချိန်ဆိုရင် ဒါ
ကြီးနဲ့ဘဲ ဖြေဖျောက်ရတာ....."
ပွင့်လင်းတဲ့ ဘရီရဲ့ ပြောစကားတွေကြောင့် ကျော်ဇောပိုင်လည်း စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည် ။
ငါ ကံကောင်းတော့မှာလား....။
ဘရီကိုများ လိုးခွင့်ရတော့မလား လို့ တွေးလိုက်မိပြီး လီးက မာတက်ကြီးထွားလာသည် ။
" မင်း....ဂွင်းတိုက်တော့ ငါ့ကို မှန်းတယ် ဆိုတာ ငါသိပါတယ်...ငါ့ပင်တီကို ရှူနေတာမှ အရမ်းဘဲလေ..
မင်း ငါ့ကို လိုးချင်တယ် မဟုတ်လား..မှန်မှန်ပြောစမ်း...ပိုင်....."
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လက်မောင်း တဖက်ကို သူ့လက်သဲချွန်တွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွ ကုတ်ခြစ်ရင်း ဘရီက ပြောလိုက်
တော့ " မင်း ခွင့်ပြုရင်တော့ လိုးချင်တာပေါ့ ဘရီ....." လို့ ကျော်ဇောပိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
" အိုး....ခွင့်ပြုမှာမို့ မေးနေတာပေါ့ ပိုင်ရယ်......လာ လိုးချင်ရင် လိုက်ခဲ့...ငါ့ အိပ်ခန်းထဲကို...."
သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားလိုက်တဲ့အချိန် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ စိတ်တွေဟာ တအား
ကို ဆူကြွနေပြီ ။ လီးကလည်း ဘာတောင်သလဲ မမေးနဲ့ ။ မာကြော ကြီးထွား တင်းမာပြီး ထောင်ထနေ
သည် ။
အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ ဘရီက သူမ ဝတ်ထားတဲ့ အားကစား ဘောင်းဘီပွပွကြီးကို ချွတ်ပစ်လိုက်
သလို အပေါ်က စွပ်ကြယ်ပွကြီးကိုလည်း တပြိုင်ထဲလို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ လုံးဝ ဗလာကျင်း နေတဲ့
ဘရီရဲ့ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်ခန္ဓာကို ငေးမောရင်း ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူ့ကိုယ်
ပေါ်က အဝတ်တွေကို အမြန်နှုံးနဲ့ ချွတ်ပစ်နေပါသည် ။
သူ့လီးတန်တုတ်ကြီး ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာတာကို ဘရီက တပ်မက်စွာနဲ့ ကြည့်နေရင်း " အားဟို
......အာရှတွေ လီးသေးတယ် လို့ ပြောကြတာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ပိုင်က ပြလိုက်ပြီဘဲကွယ်..." လို့
ပြောရင်း ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက် လှဲချလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးရင်း "ပိုင်........ပင်တီကို
ရှူနေမယ့်အစား ငါ့ရဲ့ ပူစီကို လာရှုကွာ....." လို့ ပြောလိုက်လို့ ကျော်ဇောပိုင်လည်း မွေးပွကော်ဇော
ခင်းထားတဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ရင်း ဘရီရဲ့ မို့ဖေါင်းနေတဲ့ အမွှေးရှင်းထားတဲ့
စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရဘဲ ယက်လိုက်ပါတော့သည် ။
ရွှတ် ပလပ် ပွက်ပတ် ဆိုတဲ့ အသံမျိုးစုံ ထွက်နေပြီး ဘရီလည်း တအင်းအင်း အော်နေသည် ။
" ကံကောင်းလိုက်တဲ့ ငါကွ.." လို့ စိတ်ထဲက ကြုံးဝါးလိုက်ပြီး ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ထိုး စောက်စိကို စုတ်...အကွဲကြောင်းကို အစုန်အဆန် လျာပြားကြီးနဲ့ ဖိယက်ပေးနေသည် ။
ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် ဘာအနံ့အသက်မှ မရှိဘဲ သန့်ရှင်း လတ်ဆတ်နေသည် ။ ပင်တီအဟောင်းကို
ရှုတုံးက ရတဲ့ ညှီစို့စို့ အနံ့လည်း လုံးဝ မရဘူး ။
သူ ယက်နေတဲ့အချိန် ဘရီက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူမရဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေ အပေါ်ကို တင်
ပေးသည် ။ ရင်စိုင်တွေကို ဆုပ်ညှစ် ကိုင်တွယ်စေချင်တဲ့သဘော ဆိုတာ သူသိသည် ။ ရင်သားလုံးကြီး
တွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ညှစ်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရေရေလည်လည်ကို မှုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
ဘရီကို ဒီအနေအထားနဲ့ တော်တော်ကြာအောင် ယက်ပေးစုတ်ပေး အပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်
အနောက်ကနေ ယက်ပြန်သည် ။ ဒီတခါတော့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ရင်း စအိုပေါက်လေးကိုပါ အဆစ်
အနေနဲ့ ထိုးဆွ ယက်ပေးလိုက်သည် ။
" အို.....အင်...ဟင်း........အား............အင်း....."
ဘရီရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေ တဆတ်ဆတ်ခါသွားသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း လျာထိပ်နဲ့ စအိုပေါက်ထဲကို
ထိုးသွင်း ကလိပေးလိုက်သည် ။
" အူး.......အား.......ပိုင်...ပိုင်.......အိုး.....ငါ...ငါ...ငါ့ကို လိုးပေးပါတော့....."
ဘရီ တအား ထန်နေပြီ ။ ကြွထနေပြီ ။ စောက်ဖုတ် အရမ်းကို ယားနေပြီ ။
ဘရီ့ကို ချက်ချင်းဘဲ တက်ခွ လိုးပေးသည် ။ ဘရီရဲ့ ကော့ပင့် တုံ့ပြန်တာတွေနဲ့အတူ တအားဆောင့်
ထည့်လိုးတဲ့ သူ့လိုးချက်တွေက ဘာပြင်းသလဲ မမေးနဲ့ ။ တဖတ်ဖတ် တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးတာတွေကို ဘရီ တအားကြိုက်သည် ။ ပွင့်လင်းမြင်သာသွားတော့လည်း သူနဲ့ ဘရီ
ပုံစံအမျိုးမျိုးပြောင်းပြီး အားကုန် လိုးဖြစ်ကြသည် ။
ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် လိုးရတာ စီးတင်းကြပ်ပြီး တအားလိုးလို့ကောင်းတာကြောင့် တချီ ပြီးကြပြီး
မကြာခင်ဘဲ ဘရီက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လီးကို စုတ်ပေးပြီး ဒုတိယအချီကို စလိုက်ကြသည် ။ ဘရီရဲ့ ပါးစပ် ထဲမှာ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လီးကြီး ပြန်ထွားတက် မာတင်းလာသည် ။
ဘရီသည် ပုလွေမှုတ် တော်တော်ကျွမ်းသည် ။ ဘရီ့အမှုတ်ကို သူ တအား သဘောကျသွားသည် ။ဘရီ
ကလည်း ကျော်ဇောပိုင် စောက်ဖုတ် ယက်တာကို တအားတော်သည် ကြိုက်သည်လို့ ချီးမွမ်းသည် ။
ဘရီ့အိမ်က သူပြန်တော့ တော်တော် ညနက်နေပြီ ။ ( ရ )
ဘရီရဲ့ အိမ်မှာ ရေမချိုးဖြစ်ခဲ့တော့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရေပူပူနဲ့ အကြာကြီး ချိုးပစ်လိုက်သည် ။
ဘရီနဲ့သုံးချီတောင် ဆွဲဖြစ်သွားခဲ့တာကိုလည်း အံ့သြနေသည် ။ ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့
ဘရီ ကို သူ တိတ်တခိုး ပြစ်မှားနေခဲ့တာ ကြာပြီလေ ။အခုတော့ ပွင့်လင်းမြင်သာသွားပြီ ။
ဘရီကို လိုးရတာ သူ စိတ်ကူးယဉ်ထားတာထက်တောင် ပိုကောင်းနေသည် ။ ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်က အ
ဖြူမမို့ ကုန်းတာတွေ များပြီး ဆားဗစ်များလို့ အပေါက်ကျယ်နေလိမ့်မည်လို့ တွေးထင်ထားမိတာက လွဲ
နေသည် ။ ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် စီးကြပ်တင်းနေသည် ။ လိုးလို့ အရမ်းကောင်းသည် ။
လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးတဲ့အချိန်မှာ ဘရီရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို တချိ်န်လုံး တွေ့နေရတာ ရံဖန်ရံခါ စအိုပေါက်လေးကို လက်မနဲ့ ကလိမိသည် ။ စအိုကို လိုးထားပုံမပေါ်ဘူး ။ အင်း..တနေ့ကျရင် ဘရီကို
ဖင်တောင်းချအုံးမည် လို့ စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။
ဘရီနဲ့ လိုးခဲ့တာတွေကို ပြန်ပြောင်း စဉ်းစား မြင်ယောင်မိနေတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်သည် သကြားမပါ နို့မ
ပါတဲ့ ကော်ဖီခါးခါး တခွက်ကို သောက်ရင်း လီးက ထွားတက် မာတောင်လာသည် ။ ဒီလောက် သုံးချီ
ဆွဲထားတာတောင် ငတိက ထလာချင်နေသေးသည် ။
မနက်စောစော အစည်းအဝေး ရှိသည် ။
အိပ်မှဘဲ...။
အိပ်ရာထဲမှာ ဘရီရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို မြင်ယောင်လိုက် မိဂျုံလေးရဲ့ ခါးသေးရင်ချီ တင်ကော့
ကော့လေးတွေကို မြင်ယောင်လိုက်နဲ့ တော်တော်နဲ့ အိပ်လို့မရဘူး ။ လီးကလည်း တင်းထွား တောင်
မတ်နေသည် ။
ညက အိပ်မပျော်ခဲ့လို့ မနက် ထရတာ ခက်သည် ။
ရေချိုးနေတုံး " ညီအမလေးယောက် " စားသောက်ဆိုင်မှာ မိဂျုံနဲ့ သွားစားကြတုံးက မိဂျုံ ဝတ်ထားတဲ့
အဝတ်အစားတွေက ပျော့အိအိ ပိတ်သားနဲ့ ချုပ်ထားတာတွေမို့ မိဂျုံရဲ့ ရင်မို့မို့ ခါးသိမ်သိမ် တင်ကား
ကား ကိုယ်လုံးလေးကို သိသိသာသာ ထင်းထင်းလေး မြင်ခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရသည် ။
ဟင်း...ဒါကြောင့်ဥစ္စာခြောက်နေရတာ...။ ကိုဗညားကြီးဆီ လွှတ်လိုက်ရတာ ခပ်လန့်လန့် ။
ကားမောင်းနေရင်း ကော်ဖီ သောက်နေရင်း ညက အိပ်မပျော်တာကြောင့် အပြာစာရေးဆရာမ ဇူးဇူးသဲ
နဲ့ ချပ်တင်း ထလုပ်တုံးက ပြောဆိုတာတွေကို ပြန်သတိရလိုက်သည် ။
ဇူးဇူးသဲက လိင်ကိစ္စတွေကို သူနဲ့ ချပ်မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆွေးနွေးနေကျ ။ တခါတခါ သူတို့ရဲ့ ဆွေး
နွေးချက်တွေက တအား ပူပြင်းသွားတတ်သည် ။ ဇူးဇူးသဲကို သူက ဟိုဟာဒီဟာ ပြခိုင်းမိသည် ။ ဇူးဇူး
သဲက ပုံတပုံ ပို့သည် . ဘောင်းဘီတိုတိုလေး ဝတ်ထားတဲ့ ခြေထောက်လှလှတွေရဲ့ ပုံ ။ ဖြူဖွေး ချောမွတ်တဲ့ ပေါင်တန်တွေနဲ့ ခြေသလုံးတွေကိုက တပ်မက်စရာ ။
တကိုယ်လုံးကို ပြဖို့ ပြောတော့ ဇူးဇူးသဲက " မကြာခင် ယူအက်စ်ကို တိုးနဲ့ လာတော့မှာဘဲ...ဒီတော့
မှ ယူနဲ့အိုင်နဲ့....တွေ့ကြမယ်....." လို့ ရေးလာသည် ။
အမြန်လမ်းပေါ်မှာ သူမောင်းနေတာ နှေးသွားလို့ အနောက်က ကားတွေက ဟွန်းတီးသည် ။
အင်း..စော်တွေ အကြောင်းကို စဉ်းစားနေတော့ ကားမောင်းတာ နှေးကျသွားသည်လေ ။
ကားအရှိန်ကို ပြန်မြှင့်တင်လိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ " တင်..." " တင်...." နဲ့ ဖုန်းက အသံမြည်လာသည် ။
ဘရီဆီက အစည်းအဝေး ရှိသည် ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့ရသလို မိဂျုံဆီက " ဘာဆူရှီ စားချင်လဲ....အကို စားချင်တာကို မက်ဆေ့ပြန်ပို့ပေးနော်...မိဂျုံ လုပ်ပေးချင်လို့ ..." ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့ချ် ရသည် ။
ရုံးကို ရောက်ပြီ ။
အစည်းအဝေးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့ ရွှေကိုင်းမျက်မှန် အဝိုင်းလေးနဲ့ ရွှေအိုရောင်ဆံပင် တိုတိုလေး
ညှပ်ထားတဲ့ ဘော့စ်မမ ဘရီကို ရောက်နှင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပြာလဲ့တဲ့ ဘရီရဲ့ မျက်လုံး
တွေက ကျော်ဇောပိုင် ဝင်လာတာကို တွေ့သည် ။
ဘရီသည် အစည်းအဝေးမှာ မျက်နှာထားတည်တည်နဲ့ အလုပ်ကိစ္စတွေကို ပြောနေသည် ။
သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေနဲ့ ဖြူဖွေးညီညာတဲ့ သွားလေးတွေကို ကျော်ဇောပိုင် ငေးကြည့်နေမိသည် ။
ညက...မနေ့ညက....ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုတ်ခဲ့သလို သူ့လီး ကို
လည်း တအားစုတ်ခဲ့ကြသည် ။
ဘရီ ပြောနေတာတွေကို သူ စိတ်မဝင်စား ..။ မီးခိုးရောင် ဝတ်စုံနဲ့ ဘရီကို အိမ်သာခန်းထဲ ဆွဲသွင်းသွား
ပြီး လိုးပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေသည် ။ ပေါင်ကြားက လီးက တအားတောင်မတ်လာသည် ။
အစည်းအဝေး ပြီးသွားလို့ လူတွေ အကုန် ပြန်ထွက်သွားတဲ့အထိ ဘရီက မထသေးဘဲ လက်ပ်တော့
လေးမှာ စိတ်ဝင်တစား စာဖတ်နေသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း ဘယ်သူမှ မရှိတော့တဲ့အချိန် စားပွဲရှည်ကြီးရဲ့ တဖက်က သူ့နေရာကနေ ဘရီ့အနားကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
" ဟိတ်...ပိုင်.....မီတင်ချိန်မှာ မင်းရဲ့ မျက်လုံးတွေက ငါ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး အရောင်တောက်လက်နေကြ
တယ်..ဘာလဲ...မင်း ညကဟာတွေကို ပြန် သတိရ စဉ်းစားနေတာလား...."
" အင်း...ဟုတ်တယ်....ဘရီ.....ညက အိပ်လို့ မပျော်ဘူး....."
" ဘာလဲ....ငါ့ကို သတိရနေတယ် လို့ ဆိုလိုတာလား....."
" ဟုတ်တယ်......ငါ တအား စွဲသွားတယ်.....မင်းရဲ့...."
" ဟိတ်...ရှူး...တိုးတိုး....နားစွန်နားဖျားနဲ့ သူများ ကြားသွားရင် မကောင်းဘူး....."
ဘရီက ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး.." တွေ့ချင်ရင် ညကျရင် လာခဲ့လေ...ပိုင်...." လို့ ကျော်ဇောပိုင်
ကို ပြောလိုက်ပြီး နေရာက ထလိုက်သည် ။
ဘရီရဲ့ အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူတွေ့လိုက်ရသည် ။
အစည်းအဝေးခန်းထဲက အထွက် တိုးတိုးလေး " ငါလည်း မင်းကို စွဲသွားတာဘဲ...တွေ့ချင်တယ်ကွာ..."
လို့ ဘရီ ပြောလိုက်တာက ကျော်ဇောပိုင်ကို ကြက်သီးတွေ ထသွားစေပါသည် ။
သူ့ရုံးခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ " တင် "ကနဲ မက်ဆေ့ချ် တခု ဝင်လာသည် ။
ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ မိဂျုံ ပို့တာ ။
" အကို...အလုပ်များနေလား.....ဘာဆူရှီစားမလဲ ဆိုတာ စာပြန်ပို့အုံး.....မိဂျုံနဲ့ တွေ့ချင်လား...."
ချက်ချင်းဘဲ စာပြန်ပို့လိုက်သည် ။
" မိဂျုံ ကြိုက်တာလုပ်..အကို အကုန်စားမယ်...တွေ့ချင်တာပေါ့....ဘယ်အချိန် တွေ့လို့ရမလဲ....."
မိဂျုံက ချက်ချင်း ပြန်ပို့သည် ။
" အကို ရုံးဆင်းတဲ့အချိန် လာခဲ့လေ..မိဂျုံ စောင့်နေမယ်...." တဲ့...။
ကျော်ဇောပိုင်တော့ အလုပ်များပြီ ။ ငါးရံ့ နှစ်ကောင် ကို တပြိုင်နက် ဖမ်းချင်တာကိုး ။
နေ့လည် ၁၂နာရီ ထိုးခါနီး ဘရီက ဖုန်းခေါ်သည် ။
" ပိုင်....လန့်ချ် အတူတူ စားရအောင်.....ငါ့ကို ဝင်ခေါ်...."
ဘရီနဲ့ စားသောက်ဆိုင်ထဲကို ရောက်သွားသည် ။ ဘရီက ကိုယ်လုံးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့် လုပ်နေ
တဲ့ မိန်းမ မို့ ဟင်းရွက်စိမ်းလေးတွေနဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးလုံးလေးတွေကို တို့ကနန်း ဆိတ်ကနန်း စား
သည် ။
ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ ပီရူးစတိုင် ကြက်ကင်နဲ့ မှိုဟင်းချို နဲ့ စားသည် ။
ဘရီက " ငါလည်း မင်းလိုဘဲ..မင်းပြန်သွားပြီး မင်းကိုဘဲ သတိရနေတယ်.....ညကျရင် လာခဲ့မှာလား "
လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောသည် ။ " လာခဲ့မယ်....ဘရီ....." လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ဘရီက " ခစ်ခစ်
မင်းနဲ့ငါ အဲဒါ လုပ်နေတဲ့အချိန် ဘူးက လာကြည့်နေတယ်...သိလား...မင်း သတိထားမိလား....." လို့
ထပ်ပြောလိုက်သည် ။ ( ၈ )
ဆူရှီဘူးတွေ ထည့်ထားတဲ့ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေး ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ စောင့်နေရှာတဲ့
မိဂျုံသည် အရမ်းကို လှနေသည် ။
ဒီလောက် လှတဲ့ ကောင်မလေးကို ကြိုက်သူ လိုချင်သူ ချဉ်းကပ်သူတွေ များမှာက သေချာနေသည် ။
မဖြစ်ဘူး ။ လက်ဦးမှု ရယူထားမှ ဖြစ်မယ်..။ လက်နှေးနေရင် ခံသွားရမည် ။ ဒီညနေဘဲ မိဂျုံကိုချစ်နေတဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်ရင် ကောင်းမည် လို့ တွေးလိုက်မိပြီး ကားကို မိဂျုံအရှေ့မှာ ရပ်ပေးလိုက်သည် ။
မိဂျုံ ကားပေါ်ကို တက်လာသည် ။
" အကို.....နေကောင်းလားဟင်...."
" အင်း ကောင်းတယ်...မိဂျုံရော...နေကောင်းလား အလုပ်များလား...."
" နေကောင်းတယ်.အကို အလုပ်များပေမယ့် မိဂျုံ လုပ်နိုင်ပါတယ်...အသေးအဖွဲပါ....ဟင်းဟင်း.....အကို့
အတွက် ဆူရှီတွေ လုပ်လာတယ်...တနေရာ သွားထိုင်စားရအောင်....မိဂျုံ ရေဘူးပါ ယူလာတယ်..."
" အင်း....ပန်းခြံထဲ သွားကြမယ်....မိဂျုံ....."
" ဟုတ်...."
ကားမောင်းရင်း မိဂျုံကို ချစ်နေတဲ့အကြောင်း ဖွင့်ပြောလိုက်တဲ့အခါ မိဂျုံက ငြင်းလိုက်ရင် သူ အရမ်း
ကို ကြေကွဲသွားရမှာကို စဉ်းစားမိတော့လည်း မိဂျုံကို ဖွင့်ပြောဖို့ ဖြစ်ပါ့မလား လို့ စဉ်းစား တွေဝေ
သွားမိပြန်သည် ။
ကျော်ဇောပိုင်တို့ ရပ်ကွက်နားမှာ ရေကန်ကျယ်ကြီးနဲ့ ပန်းခြံကြီး ရှိသည် ။
ဒီ ပန်းခြံနဲ့ ရေကန်ကျယ်ကြီးကို အဝင်ဂိတ်မှာ တခြားပြည်နယ်က ဆိုရင် ဝင်ကြေး ပေးရသည် ။ကျော်
ဇောပိုင်က ဒီမှာ နေတဲ့လူမို့ ဝင်ကြေး မပေးရဘူး ။
ကျော်ဇောပိုင်က ကင်းတဲလေးထဲက ဝန်ထမ်းကို သူ့ကားမောင်းလိုင်စင်လေး ထုတ်ပြလိုက်တော့
မောင်းတန်ကြီး မတင်ပေးသည် ။
စက်တပ် လှေလေးတွေလည်း ငှားစီးလို့ရသည် ။ ငါးမျှားခွင့်လည်း ပေးသည် ။ မိဂျုံနဲ့ ပန်းခြံကြီးထဲ
ကို လမ်းလေး အတိုင်း ကျော်ဇောပိုင် မောင်းဝင်သွားလိုက်သည် ။
ရေကန်ကြီး အစပ်က ခုံတန်းလျားလေးမှာ မိဂျုံနဲ့ အတူ ထိုင်ကြပြီး မိဂျုံ လုပ်လာပေးတဲ့ ဆူရှီဘူးတွေကို
ဖွင့်စားကြသည် ။
ငန်းရိုင်း တအုပ်က ဆူဆူညံညံ အသံတွေ လုပ်နေသည် ။
ပန်းခြံကြီးထဲမှာ လူသိပ်မရှိလှ ..။
" ကောင်းလား အကို....အကိုက ( အီးလ် )ငါးရှဉ့်နဲ့ ခရင်းချိစ် ကို ကြိုက်တယ်လို့ ကိုဗညားက ပြောတာ
နဲ့ မိဂျုံ လုပ်လာတာ....."
" တအားကောင်းတယ်...မိဂျုံက သိပ်တော်တာဘဲ....."
မိဂျုံ ဒီနေ့ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေက မိဂျုံရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို ထင်ရှား ပေါ်လွင်စေလို့ သူ
မိဂျုံကို တချိန်လုံး ငေးကြည့်နေမိသည် ။ ဒါကြောင့် မိဂျုံ အနေရခက်လာပုံရသည် ။
" အကို....ဘာကြည့်တာလဲ..."
" မိဂျုံ အရမ်း လှနေလို့..."
" အံမယ်...ဟုတ်လို့လား...."
" အင်း....တကယ်....အရမ်းလှတယ်....."
" အကိုက မိဂျုံကို မြှောက်နေပြန်ပြီ.......မိဂျုံ မလှပါဘူး......"
" အော်...ခက်နေပါပြီ....ဒီလောက် လှတဲ့ ဥစ္စာ....ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှန်ထဲ ကြည့်လိုက်....."
မိဂျုံ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ရယ်နေသည် ။
မိန်းကလေး ဆိုတာက သူတို့ကို လှတယ်လို့ ချီးမွမ်းရင် ကြိုက်ကြတာပါဘဲ ။
" အကို....မိဂျုံကို ကိုဗညားက ပိုက်ဆံ တိုးပေးတယ်...မိဂျုံ အလုပ် ကောင်းကောင်း လုပ်နိုင်သွား
လို့.....မိဂျုံက အခု လူသစ်ကောင်မလေး တယောက်ကိုတောင် စသင်ပေးနေရပြီ သိလား..."
" မိဂျုံက တကယ်တော်တယ်ကွာ...ဒါကြောင့် အကိုက......အကိုက...."
မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ကို မော့ကြည့်သည် ။
" ပြောလေ....အကိုက ဘာဖြစ်လဲ....."
" အကိုက ဟို...မိဂျုံကို အထင်ကြီးတယ်လေ...."
မိဂျုံက " အကို့ကြောင့် မိဂျုံ ဒီလို ဖြစ်လာတာလေ....."
" မိဂျုံ ..."
" ဟင်...အကို...."
" ဟိုဖက် ကန်ဘောင် ပေါ်ကို လမ်းလျောက်ရအောင်...."
" ဟုတ်....."
သစ်ရွက်သစ်ပင်တွေ အရောင် ပြောင်းကုန်ပြီ ။ အဝေး အဝါရောင်နဲ့ အစိမ်းရောင် ရောယှက်နေတဲ့
တောတန်းတွေကို မိဂျုံက လက်ညှိုးညွှန်ပြပြီး " လှလိုက်တာ အကိုရယ်...ကြည့်ပါအုံး....." လို့ ပြ
သည် ။
ငန်းရိုင်းတွေက အုပ်လိုက် တန်းစီပြီး ပျံနေကြသည် ။
ကန်ရေစပ်မှာ လူတယောက် ငါးမျှားနေသည် ။
ကန်ဘောင်ပေါ်မှာတော့ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ မိဂျုံတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ။ မိဂျုံရဲ့ ဆံပင်လေးတွေ လေထဲ
လွင့်နေကြသည် ။
" မိဂျုံ....."
" ဟင် အကို...."
" မှောင်တော့မယ်...ပြန်ကြရအောင်...."
" ဟုတ်..အကို....."
မိဂျုံကို သူ ချစ်တယ် ဆိုတာ မပြောဖြစ်လိုက် ။
အပြန်လမ်းမှာ မိဂျုံက " အမေက အကို့အကြောင်း အမြဲမေးတယ်...." လို့ ပြောသည် ။ မိဂျုံကို
သူတို့တိုက် အရှေ့ပေါက်မှာ ချပေးလိုက်သည် ။
" ဆီးယူးမိဂျုံ....."
" ဟုတ်အကို.....ဖုန်းဆက်နော်....."
" တိ...."
ကားမောင်းနေတဲ့အချိန် ဘော့စ်ဘရီရဲ့ မက်ဆေ့ချ်လေး ဝင်လာသည် ။
" ပိုင်...ဘယ်ရောက်နေလဲ...."
မီးနီမိလို်က်တဲ့အချိန် ဘရီ့ဆီကို မက်ဆေ့ပြန်ပို့လိုက်သည် ။
" လာနေပြီ လမ်းခုလတ်မှာ...." လို့ ။
ဘရီရဲ့ ခြံထဲကို ကားချိုးကွေ့ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ပြူတင်းပေါက် မှန်ကနေ ကြည့်နေတဲ့ ခွေးငယ်
လေး ဘူးကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။
အိမ်ထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်တော့ ထမင်းစားခန်း စားပွဲမှာ ၀ိုင်ပုလင်း နဲ့ သောက်လက်စ ဖန်ခွက်နဲ့
ဘရီ့ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဘရီသည် ခပ်ပါးပါး အဝတ်အစားတွေကို အတွင်းမှာ ဘာမှ မခံဘဲ
ဝတ်ထားသည် ။ ဖေါက်ထွင်း မြင်နေရတဲ့ တပ်မက်ဖွယ် ရင်သားစိုင်တွေက ဘရီ ထိုင်နေရာက ထလိုက်
တဲ့အခါ တုန်လှုပ်ကုန်သည် ။
ဟူး....ဒီနို့ကြီး နှစ်လုံးကို သူ စို့လို့မဝ .....ကိုင်ညှစ်ပွတ်သပ်လို့ မဝနိုင်ခဲ့ ။
" ပိုင်...ယူ့အတွက် ဆူရှီ အော်ဒါ လုပ်ထားတယ်...စားလိုက်ပါအုံး....."
ကျော်ဇောပိုင် လည်း စောစောကဘဲ မိဂျုံကလည်း ဆူရှီတွေ ယူလာကျွေးပြီး အခုလည်း ဘရီက ဆူရှီတွေနဲ့ စောင့်နေလို့ ဒီနေ့က ဆူရှီနေ့ဘဲ လို့ စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်မိပြီး ဘရီ ကျွေးတဲ့ ဆူရှီ
ကို တူနဲ့ လှမ်း ညှပ်ယူ စားလိုက်ပါသည် ။
ဆယ်မွန်ငါး အစိမ်းနဲ့ လိပ်ထားတဲ့ ဆူရှီ ။ ဘရီက ဆယ်မွန်ဆူရှီစားနေကျ ။
ဘရီက ၀ိုင်ပုလင်းထဲကနေ ၀ိုင်တွေ ဖန်ခွက်ထဲကို လောင်းထည့်ပြီး သူ့ဆီကို ကမ်းပေးလိုက်တဲ့အချိန်
ဘရီရဲ့ ရင်သားကြီးတွေ တုန်ခါသွားကြတာကို တွေ့လိုက်ရပြန်သည် ။
သူ့ပေါင်ကြားက ငတိက ခေါင်းထောင်နေပြီ ။ ပွဲစဖို့ အချိန်တန်ပြီလို့ သူ့ကို သတိပေး နှိုးဆော်နေသ
လိုဘဲ ။
ခွေးကလေး ဘူး တတောက်တောက်နဲ့ သူတို့ဆီကို ပြေးလာသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ဆီကို ခုန်ပေါက်ပြီး
ရောက်လာသည် ။
" ဘူးကိုလည်း အစာကျွေးပြီးပြီ..ပိုင်.....သူ့ကိုလည်း အပြင်မှာ လမ်းလျောက်ပေးပြီးပြီ...."
ဘရီက ပြောလိုက်ရင်း သူနဲ့ ခွက်ချင်းထိပြီး ၀ိုင် အတူတူ မော့သောက်လိုက်သည် ။
သူ့သွေးသားတွေ ဆူကြွလာပြီ ။ ပေါင်ကြားက လက်နက်က တိုက်ပွဲဝင်ရတော့မည် ဆိုတာကို သိ
လို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ။ ထကြွမာတင်း ထောင်မတ်နေပြီ ။
ဘရီက သူ့ဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကို လာဖွင့်ဖြုတ်သည် ။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချသည် ။
တအား တင်းမာတောင့်မတ်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတာနဲ့ ဘရီက လက်တ
ဖက်နဲ့ အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
" သူနဲ့ တွေ့ချင်နေတာ တနေ့လုံးဘဲ....ရုံးမှာတောင် မင်းနဲ့ " ဖြစ် " ပစ်လိုက်ချင်မိခဲ့တယ် ပိုင်ရယ်...."
လို့ ပြောလိုက်ပြီး ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လီးထိပ်ကို ဘရီက လျာလေးနဲ့ စ ယက်လိုက်လေသည် ။ ပြီးတော့
" မင်း လီးကြီးက ပူနွေးနေတယ်....." လို့ အပြုံးကလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။
ဘရီရဲ့ အမှုတ်ကို ပက်လက်မှီထိုင်ရင်း ခံယူနေမိသည် ။
ပြွတ်...ပြတ်....ပြတ်....ပြိ....ပြတ်.....ပြွတ်......
" အင်း......အင်း.......အိုး....ဟိုး.........ဟင်း........"
ပုလွေသံတွေ သောသောညံနေပြီ ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း အားကျမခံ တဦးမှာ မေတ္တာ တဦးမှာ စေတနာ ဆိုသလို ဘာဂျာပြန်ကိုင်ပေးဖို့
စစ်စတီနိုင်း ပုံစံ လုပ်ကြဖို့ ဘရီ့ကို ပြောလိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ ခွေးကလေး ဘူးက သူတို့ကို ဆိုဖါကြီးပေါ်ကနေ အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေသည် ။
ဘရီက သူ့လီးတန် တဆုံး ငုံပြီး စုတ်ပေးနေသလို သူကလည်း ဘရီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို သဲသဲမဲမဲ ယက်
ပေးသည် ။ ဘရီ တဆတ်ဆတ်ခါစေအောင် စောက်စိလေးကိုလည်း လျာနဲ့ ကစားပေးလိုက် သူ့နှုတ်ခမ်း
တွေနဲ့ ဆွဲစုတ်လိုက် လုပ်ပေးသည် ။
ဘရီက " လိုးကြရအောင် ပိုင်...." လို့ ပြောလိုက်တော့မှ သူ စောက်ဖုတ်ကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်သည်။
ဒီည လိုးကြတာက မနေ့ညကထက် ပိုကြမ်းသည် ။ ပို ပွင့်လင်း မြင်သာသည် ။ စိတ်ကြိုက် ပုံစံတွေ
နဲ့ လိုးကြတာ ။ ( ၉ )
စနေနေ့ မနက် ။
ကိုဗညားကို ဝင်ခေါ်ပြီး သေနတ်ပစ်ကွင်းကို ကျော်ဇောပိုင် ထွက်ခဲ့သည် ။
ကိုဗညားက မနက် အိပ်ရာထပြီးထဲက ဘာမှ မစားရ မသောက်ရသေးဘူး ဆိုလို့ မက်ခ်ဒေါနယ်ဆိုင်ကို
ဝင်လိုက်သည် ။ ကော်ဖီနဲ့ မုန့် ထိုင်စားကြရင်း ကိုဗညားက " ကိုပိုင်...ဘယ်လိုလဲ.....မိဂျုံကို ခင်ဗျား
သဘောကျနေတာလား.....ကောင်မလေးက တော်တော် လှတယ်...." လို့ စကားစသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူကြိုက်နေတယ် လို့ ဝန်ခံလိုက်သည် ။
"ဟဲဟဲ...ကျနော် ထင်သားဘဲ.....ခင်ဗျားနဲ့ လိုက်ဖက်တယ်....ဟီး....အခု ပွင့်လင်း မြင်သာကြပြီလား.."
" ဟားဟားဟား...."
ကျော်ဇောပိုင်က ရယ်ဘဲ ရယ်နေလိုက်သည် ။
သူ့စိတ်ထဲမှာက ကိုဗညားနဲ့ မိဂျုံ နီးစပ်သွားမှာကို ကြောက်နေသည်လေ ။
ကိုဗညားက " ကျနော်လည်း ခင်ဗျားကို လှို့ဝှက်ချက် တခု ပြောပြရအုံးမယ်.....ကျနော်လည်း ဆူရှီ လာ
လုပ်တဲ့ ကောင်မလေး တယောက်နဲ့ ညိနေတယ်....ဒါပေမယ့် ခက်တာက ဒီကောင်မလေးက အပျို မ
ဟုတ်ဖူးဗျ...လင်ရှိတယ်....."
" ဟင်..ဟုတ်လား...သူ့လင်က ဘယ်မှာလဲ....."
" သူ့လင်က တခြားပြည်နယ်တခုမှာဗျ.....သူတို့က တကွဲတပြားစီ ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ကျနော်နဲ့ ကောင်မလေးကလည်း အနေနီးတော့ ညိသွားကြတယ်......"
ကိုဗညားနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်က လိင်ကိစ္စတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောနေကျ တိုင်ပင်နေကျပါ ။
ကိုဗညားက သူနဲ့ ကောင်မလေး ညိတဲ့အကြောင်းတွေကို အသေးစိတ် ပြောပြသည် ။
ညဖက်ဆို သူ့ကားထဲမှာ ကောင်မလေးက ပုလွေကိုင်ပေးတဲ့အကြောင်း ။ ဆူရှီဆိုင်က အိမ်သာထဲမှာ
လည်း လိုးကြတဲ့အကြောင်း ။
သေနတ်ပစ်ကွင်းကလည်း တနာရီကျော်လောက် ကားမောင်းခရီး ဆိုတော့ တလမ်းလုံး ပြောပြလာခဲ့
သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း ဒီဇာတ်လမ်းကို စာရေးတဲ့ ဇူးဇူးသဲကို ပြောပြလိုက်အုံးမှဘဲ လို့ တွေးနေ
သည် ။ ဇူးဇူးသဲ အတွက် ဇာတ်လမ်းလေး တပုဒ်လောက် ရေးလို့ ရလိမ့်မည် ။
ဇူးဇူးသဲ မကြာခင် ရောက်တော့မည် ။ ဇူးဇူးသဲက သူ့ကို ပေါင်တန်တွေနဲ့ ခြေထောက်ကိုဘဲ
ပြထားသည် ။ ဇူးဇူးသဲနဲ့ ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ ဆိုတာကတော့ သူ ကြိုတင်ပြီး မသိသေး ။
သေနတ်ပစ်ကွင်းက ဧကရာကျော် ကျယ်ဝန်းတဲ့ ခြံဝင်းကြီးထဲမှာမို့ ဂိတ်ကနေ အထဲကို တော်တော် မောင်း ဝင်ရသည် ။ ကြက်ဆင်ရိုင်း တကောင်ကို တွေ့လို်က် ရလို့ ကိုဗညား သဘောကျနေတုံး ဂျိုကားကားနဲ့ သမင်ကြီး တကောင်ပါ ကားရှေ့က ဖြတ်ပြေးသွားသည် ။
သေနတ်ပစ်တဲ့ နေရာမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ။
" တကယ် လွတ်လပ်တဲ့နေရာဗျာ....ကိုယ်ပိုင်ခြံ ကျနေတာဘဲ....."
ပစ်မှတ် ( တားဂက် ) တိုင်တွေ ထားတဲ့ အိမ်ကလေးထဲမှာ နံမည် နဲ့ လာချိန် ပစ်ခတ်မယ့် ကယ်လီဘာ
တား၈က်တိုင် နံပါတ်တွေကို စာအုပ်လေးထဲ ဖြည့်စွက်ရသည် ။
" ကျနော်လည်း မကြာခင် ဒီ ကလပ်ကို ဂျိုင်းမယ်ဗျာ..ကိုပိုင်....သဘောကျတယ်...သေနတ်ကောင်းကောင်း
တလက် လောက်လည်း ဝယ်ချင်တယ်......"
" နောက်တခါ ဂန်းရှိုးကျရင် ဝယ် ကိုဗညား.....စျေးသက်သက်သာသာနဲ့ ရနိုင်တယ်...."
ငန်းရိုင်းတွေကို အုပ်လိုက် တွေ့ရသည် ။
ထူးဆန်းတာက ဒီ ငန်းရိုင်းတွေက သေနတ်သံတွေကို ယဉ်ပါးနေကြသလား မသိဘူး ။ သေနတ် ပစ်ခတ်
တဲ့အခါမှာ ထပျံပြေးတာတွေ မလုပ်ဘဲ ခပ်တည်တည်ဘဲ မြက်တွေ ကြားထဲ အစာထိုးဆွ ရှာနေတတ်
သည် ။
သူတို့နှစ်ယောက် သေနတ်ပစ်နေတဲ့အချိန် ပစ်ကွင်း တခုလုံး သူတို့နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ။
နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးမှ ကားတစီး ဝင်လာတာကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ အနက်ရောင် ဘီအမ်
ဒဗလူကားလေး ။
ကိုဗညားက " ဟေး....ဟေး...ကိုပိုင်..ဟိုမှာ..ဟိုမှာ......" လို့ ပြောလိုက်လို့ ကျော်ဇောပိုင်လည်း ရောက်လာတဲ့ ကားနက်လေး ဖက်ကို ကြည့်လိုက်သည် ။
အိုး.....
အချိုးကျ ပြေပြစ်တဲ့ မိန်းမ တယောက်..။ ကားနက်လေးထဲက ထွက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
ဆံပင်နက်နက် အသားဖွေးဖွေးနဲ့ အာရှမလေး ။
အနက်ရောင် ကိုယ်ကြပ် အဝတ်အစားတွေက သူမရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို အရှိကို အရှိအတိုင်း
ထင်းထင်း လင်းလင်း မြင်သာစေသည် ။
" ကိုပိုင်ရေ..မိုက်တယ်ဗျာ.. ရေရေလည်လည် မိုက်တယ်....."
အာရှမလေးက သူတို့ နဲ့ ဘေးချင်း ကပ်ရက်မှာ ရှိတဲ့ စားပွဲကြီးပေါ်ကို ကျောပိုးအိတ်လေးကို ချလိုက်
သည် ။
ကျော်ဇောပိုင် နဲ့ ကိုဗညားတို့ မသိမသာ အကဲခတ်နေကြသည် ။ ခဏကြာတော့ ဒီ အချောလေးက
တားဂက်တိုင် သွားစိုက်မှာမို့ အရှေ့ဖက်ကို ထွက်မယ့်အကြောင်း သူတို့ကို လာပြောပြီး အရှေ့ဖက်ကို
ထွက်တဲ့အခါ ဖွင့်ရတဲ့ မီးကို တိုင်က ခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး ဖွင့်လိုက်သည် ။
ဝေါ့်ဝေါ့် ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့ အဝါရောင် မီးလေးတွေ လင်းလာသည် ။
ပစ်ခတ်သူတွေ " အပစ်ရပ် "ဖို့ သတိပေး တားလိုက်တဲ့ အသံနဲ့မီးရောင် ။
တားဂက်တိုင် စိုက်ဖို့ထွက်သွားတဲ့ အချောလေးရဲ့ အနောက်ဖက် ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို သူတို့
နှစ်ယောက် ငေးမောနေမိကြသည် ။ ခါးသိမ်လေး နဲ့ စွင့်ကော့နေတဲ့ တင်ပါးအိအိတွေက လှပလွန်းနေ
သည် ။
" ကိုရီးယားမ ဖြစ်မယ်....." ( ၁၀ )
မကြာခင် ဒီ မိန်းမချောလေးက သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လာပြီး စကားပြောသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ သေနတ်တွေကို လာ စပ်စုသည် ။
သူ့သေနတ်ကိုလည်း ပြသည် ။
သူ့သေနတ်က " ဂလော့ခ် " အမျိုးအစား ။
သေနတ်ပစ်ကျင့်တာတွေ အကြောင်း သေနတ်တွေ အကြောင်း စကား ပြောမိကြရင်း တယောက်
နဲ့တယောက် မိတ်ဆက်ဖြစ်ကြသည် ။
သူတို့ထင်တဲ့အတိုင်း မိန်းမချောလေးသည် ကိုရီးယား လူမျိုး ဖြစ်သည် ။ နံမည်က ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ။
သူတို့ ခန့်မှန်းတာတော့ လွဲသည် ။ သူနဲ့ ကိုဗညားက ဒီမိန်းမချောလေးရဲ့ ဟန်ပန် အမူအရာ နဲ့
ဝတ်ပုံစားပုံကို အကဲခတ်ပြီး ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင် ဒါမှ မဟုတ် အက်ဖ်ဘီအိုင် က လို့ ထင်ကြေးပေးနေခဲ့ကြ
တာ။ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က စားသောက်ဆိုင်တွေ လုပ်ကိုင်နေတဲ့ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ စီးပွားရေး အောင်မြင်နေသူ
မိန်းမတယောက် ပါ ။
သူ့အလုပ်က နေ့ရော ညပါ ပြေးလွှား လုပ်ကိုင်ရတာကြောင့် လုံခြုံရေး အတွက် သေနတ်ဆောင်
သေနတ်ကိုင်ကြောင်း ပြောပြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်က ကိုဗညားကလည်း ဆူရှီဆိုင်တွေ အများကြီး လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင် တယောက် ဆို
တာကို ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ကို ပြောပြလိုက်သည် ။ သူတို့ သုံးယောက် ခင်မင်သွားကြသည် ။ သေနတ်
ပစ်ကြပြီးတဲ့နောက် ကလပ်ထဲမှာ ကိုဗညားက တခုခု သောက်ဖို့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ကို ဖိတ်ခေါ်သည် ။
ကလပ်ထဲက ဘားကလေးမှာ ထိုင်ကြရင်း သူတို့နှစ်ယောက်က ဘီယာသောက် ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က
၀ိုင်သောက်သည် ။ ကလပ်ဘားမှာလုပ်တဲ့ မိန်းကလေး ဆီမှာ သူတို့ မဲလိပ်တွေ ဝယ်ကြသည် ။
ပေါက်မယ့်ဆုက ကို့လ် အမျိုးအစား အေအာရ် ၁၅ ခြေမှုန်းရေး ရိုင်ဖယ် ။ မဲတစောင်ကို ဆယ်ဒေါ်လာ
ဖြစ်သည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် နဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြသည် ။ နောက်အပတ် စနေနေ့ မနက်လည်း ဒီကို
လာဆုံကြမည် လို့ ချိန်းလိုက်ကြသည် ။
အပြန်လမ်းမှာ ကိုဗညားက ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို သူ ကြိုက်သည် ။ သူကြိုးစားမည် လို့ ပြောသည် ။
တနင်္လာနေ့ မနက် ။
အလုပ်စားပွဲမှာ ထိုင်နေပေမယ့် နုံးနေသည် ။ အိပ်ရေးမဝဘူး လို့ ဆိုရမည် ။
ကော်ဖီခါးခါး တခွက်ကို သောက်နေရင်း ဘရီတယောက် ဆစ်ကောလ် ခေါ်သွားတာကို သဘောကျနေ
သည် ။
ညက ပွဲကြမ်းတာကိုး ။ လိုးလိုက်ကြတာ တညလုံး နီးပါးဘဲ ။
ဘရီလည်း တအားကို ထန်တာ ။ မထင်မမှတ်ဘဲ ဘရီက သူ့ကို ဖင်ပေးလိုးခဲ့သည် ။ စောက်ဖုတ်ကို
လိုးတာကလည်း အချီ တော်တော် များသည် ။ နောက်ဆုံးအချီမှာ ဖင်တောင်းကြည့်သည် ။ ဘရီက
သူ့ဖင်ပေါက်သည် ပက်ကင် ( တခါမှ လီးမသွင်းဖူးသေး ) လို့ ပြောပြပြီး ပိုင် လိုးချင်လိုးလေ...ဂျယ်လီ
ကောင်းကောင်း သုံးပေးပေါ့ ....လို့ ပြောပြီး ပေးလိုးလို့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ ဘရီ့ဖင်ပေါက်လေးကို လိုးဖြစ်
ခဲ့သည် ။
အခုတော့ ပင်ပန်းလို့ ဘရီ နေမကောင်းဘူး ဆိုပြီး အလုပ်ကို ရောက်မလာ ။
အလုပ်ဆင်းခါနီးမှာ ကျော်ဇောပိုင်ဆီကို " ဒီနေ့တော့ မတွေ့တော့ဘူးကွယ်....နားအုံးမယ်....." ဆိုတဲ့
အီးမေးလ် ပို့လိုက်သည် ။
မိဂျုံ ဆီကလည်း ဘာမက်ဆေ့ချ်မှ မလာဘူး ။
အိမ်အပြန်မှာ မိဂျုံဆီကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။ ကြိုတင် ဖုန်းမဆက်ထား..မက်ဆေ့ချ် မပို့ထား ။
ကိုဗညားရဲ့ ဆိုင်အရှေ့မှာ ကံအားလျော်စွာ ကားရပ်စရာ နေရာလေး သူ ရလိုက်သည် ။ ဒီနေရာတွေက
ရပ်စရာ နေရာ ဘယ်တော့မှ မရတတ် ။
ဆိုင်ထဲကို သူ လှမ်း ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ဆိုင်က ဆူရှီတွေ ပြထားတဲ့ ရှိုးကေ့ အရှေ့မှာ မိဂျုံကို တွေ့
လိုက်သည် ။
ဟင်....
မိဂျုံ တယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး ။ ရွယ်တူ ကောင်လေး တယောက်နဲ့ ရယ်မော စကားပြောနေတာ။
ရင်ထဲမှာ မီးတောက်လောင်သွားသလား..။
ဂျေဝင်သွားတဲ့ ကျော်ဇောပိုင် ။ မျက်နှာ ကွက်ကနဲ ပျက်သွားသည် ။
မိဂျုံက လှမ်းမြင်လိုက်သည် ။
စကားဖြတ်ပြီး " အကို....." လို့ လှမ်းခေါ်ရင်း ကျော်ဇောပိုင် ဆီကို လျောက်လာသည် ။
" အကို.....လာမယ် ဆိုတာ ဖုန်းလည်းမဆက်...မက်ဆေ့ချ်လည်း မပို့...."
ကျော်ဇောပိုင်လည်း " ဘာလဲ....အကို မလာလို့ တခြားသူနဲ့ ထွက်မလို့လား..." လို့ မေးထည့်လိုက်
တော့ မိဂျုံ မျက်နှာလေး တအား ပျက်သွားသည် ။
" ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလဲ အကို.....မိဂျုံ စကားပြောနေတာက မိဂျုံရဲ့ အကိုဝမ်းကွဲပါ.......နယ်စပ်မှာတုံး
က အတူတူဘဲလေ....." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ အသံလေး တုန်ခါနေသလိုဘဲ ။
မိဂျုံ စကားပြောနေတဲ့ ကောင်လေးလည်း လက်ပြနုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားသည် ။
" မိဂျုံ အလုပ် ပြီးပြီလား....."
" ဟုတ်...ပြီးပြီ......အကို...."
" တနေရာရာ စကားသွားပြောရအောင်....."
" ဟုတ်..မိဂျုံလည်း ပြောချင်တယ်....."
ငိုသံပေါက်နေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ အသံလေးက တိုးသည် ။ တုန်ရီနေသည် ။
" ခဏနော်...."
မိဂျုံ ဆိုင် အနောက်ထဲက မိန်းမတယောက်ကို စကားသွားပြောနေသည် ။ သွားတော့မယ် ဆိုတာ ပြော
နေတာ ဖြစ်ပုံရသည် ။ ပိုက်ဆံအိတ်လေး ကောက်လွယ်ပြီး ပြန်ထွက်လာသည် ။
ကားထဲကို ရောက်တော့ မိဂျုံ မျက်လုံးဝိုင်းကြီး တစုံထဲက မျက်ရည်ပေါက်တွေ ပါးပြင်ပေါ်ကို လိမ့်ဆင်း
ကျလာတာကို ကျော်ဇောပိုင် တွေ့လိုက်ရသည် ။
မိဂျုံ မျက်ရည်ကျတော့ သူ စိတ်မကောင်း ။
ငါ စကားပြော ရင့်သီးသွားခဲ့ပြီ လို့ သိလိုက်သည် ။
" မိဂျုံ.....မငိုနဲ့....."
" အကိုက မိဂျုံကို အထင်အမြင်သေးတယ်.....မိဂျုံကို မကောင်းတဲ့ကောင်မ ထင်တယ်....."
သူ ဘာပြောရမှန်း မသိ ။ မိဂျုံကို သူများလက်ထဲ အပါ မခံနိုင်လို့ သူ ဂျေဝင်မိတာ ။
အရင် သွားခဲ့တဲ့ ရေကန်ကြီးနဲ့ ပန်းခြံကြီး ဆီကိုဘဲ သူ ဦးတည်လိုက်သည် ။
" မိဂျုံ......"
မိဂျုံ မထူး . .။ စိတ်ကောက်သွားပြီ ။
" မိဂျုံကို သူများနဲ့ စကားပြောတာ မကြိုက်လို့ အကို ပြောမိသွားတယ်....ဆောရီးဘဲကွာ...."
ကားရပ်တဲ့နေရာမှာ ကား ရပ်လိုက်တော့ မိဂျုံက " ဘာလို့ အကိုက မကြိုက်တာလဲ...." လို့ မေး
သည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း " အကို...မိဂျုံကို သိပ် ချစ်မိနေတယ်...မိဂျုံ....." လို့ ပြောလိုက်ရင်း မိဂျုံရဲ့ လက်က
လေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ကို ကြည့်သည် ။
" အကိုရယ်...အကိုက ပညာတတ် အရာရှိ..မိဂျုံက ပညာမတတ် ဆင်းရဲသား....ဒုက္ခသည်နဲ့ လာခဲ့တာ...
ဖြစ်ပါ့မလား....မိဂျုံတို့က အဆင့်မတူ....."
" မိဂျုံရယ်.....ဒါတွေ မလိုပါဘူး....အကို မိဂျုံကို အရမ်း ချစ်မိနေတာ....အကို့ကို ပြန်ချစ်ပါကွာ...."
ကျော်ဇောပိုင်က မိဂျုံကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။
" အို..အကို့....."
မိဂျုရဲ့ ပါးစပ်က အသံလေး ထွက်သွားပေမယ့် သူ့ကိုတော့ မရုန်းဘူး ။
ဖြူဆွတ်ဆွတ် နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည် ။
" အကို့ကို ပြန်ချစ်ပါ....မိဂျုံ....."
" မိဂျုံ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပါဘူး အကိုရယ်....အကိုက မိဂျုံအတွက် တအား မြင့်မားနေပါတယ်..."
" ချစ်ကြတဲ့နေရာမှာ မြင့်တယ် နိမ့်တယ် မရှိပါဘူး မိဂျံ.ု....."
" အကိုက မိဂျုံကို လိုချင်ဇောနဲ့ ဒီလို ပြောနေတာပါ..တကယ်တမ်း အကို့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ အတန်းပညာ
မရှိတဲ့ မိဂျုံအတွက် အကို တနေ့ မျက်နှာငယ်နေရမယ်...အကို နောင်တ ရနေမယ်...မိဂျုံကို ချစ်တာကို"
တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ မိဂျုံ ပြောနေတဲ့အချိန်မှာ သူက မိိဂျုံရဲ့ မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းနေသည် ။ မိဂျုံရဲ့
နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေကြသည် ။
" ချစ်တယ် .... မိဂျုံရယ်.....အကို့ကို ပြန်ချစ်ကွာ....နော်....အကို့ကို ချစ်တယ်လို့ ပြော....ပြော....."
မိဂျုံက " အကိုက တကယ် ချစ်တာလား...." လို့ ပြန်မေးသည် ။
" ဟာ..တကယ်ပေါ့...တကယ်ချစ်တာ အရမ်းအရမ်းချစ်တာ....မိဂျုံကို လက်ထပ်မှာ တသက်လုံး ပေါင်း
မှာ....."
" အကို မနောက်နဲ့..အတည်ပြော...."
" အတည်ပေါ့..အတည်် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းမှာ...တသက်လုံး အတူတူနေမှာ....."
သူ့အမူအရာက်ို မိဂျုံ ကြည့််ပြီး ရယ်သည် ။
" အကိုက သိပ် နောက်တတ်တာဘဲ....."
မိဂျုံကို တအား ဖက်ထားလိုက်သည် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေက သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ တသားထဲ ကျ
အောင် ထိကပ်မိနေသည် ။
" အကို....."
" မိဂျုံ ဘာလဲ....ပြောတော့မလား...အကို့ကို ချစ်တယ်လို့..."
" အင်း....."
ဟာ....
" အကို့ကို မိဂျုံ ချစ်တယ်.......တခုတော့ ကြိုတင် တောင်းပန်ချင်တယ်...."
" ဘာလဲဟင်...."
" မိဂျုံကို ထားပစ်ပြီးတော့ မသွားလိုက်ပွဲနဲ့...."
" အို....ဘာလို့ ထားရမှာလဲ......"
မိဂျုံရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်တော့ မိဂျုံကလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်လာသည် ။
" မိဂျုံ....အကို့ကို ချစ်ရင် ပြန်နမ်းလေ...."
" မနမ်းတတ်ဘူး..."
" အိုက စုတ်သလို ပြန်စုတ်....."
မိဂျုံနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နေတဲ့အချိန် သူ့လက်တဖက်က မိဂျုံရဲ့ ပေါင်တန်တွေ အပေါ်ကို ရောက်
နေသည် ။
ဘော့စ်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ အိမ်တံခါးကို ဘော့စ်က လာဖွင့်ပေးသည် ။ " ဘူး "က ကျော်ဇောပိုင် ဆီကိ တအားပြေးလာပြီး နုတ်ဆက်သည် ။
ဘော့စ် ဘရီသည် ခပ်ပျော့ပျော့ ပိတ်သား စွပ်ကြယ်တထည်ကို အထဲမှာ ဘာမှ မခံဘဲ တထပ်တည်း
ဝတ်ထားသည် ။ ရင်သားကြီးတွေက လှုပ်တုတ်တုတ်နဲ့ ။
ဝှူး.......
အောက်ဖက်ကလည်း အားကစား ဘောင်းဘီ အပွကြီးနဲ့ ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူဆွတ်ဆွတ်တွေက သူ့စိတ်
တွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွသွားစေသည် ။
" ဘူးက ပိုင့်ကို အရမ်း ခင်တာဘဲကွယ်......"
ဘရီက ပြောလိုက်ရင်း ကျော်ဇောပိုင်ကို ထမင်းစားခန်းဆီကို ဦးဆောင် ခေါ်သွားလိုက်ရင်း " ဘာစား
ခဲ့လဲ....မင်း ငါချက်တဲ့ဟင်းတွေ စားကြည့်မလား....." လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျော်ဇောပိုင်က " အခုနဘဲ
ညနေစာ စားလာတယ်...ဘရီ..ခေါ်ဖိတ်တာ ကျေးဇူးပါဘဲ..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
" ၀ိုင်တော့ သောက်လို့ ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား ပိုင်....."
" အဲ.....ရပါတယ်..၀ိုင်တော့ သောက်မယ်....ဘရီ....."
သူနဲ့ အဖေါ်ရအောင်တော့ သူသောက်တဲ့ဝိုင်ကို လိုက်သောက်လိုက်သည် ။
" မင်းကို မေးစရာ တခု ရှိတယ်...မင်းရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ဆိုတော့ မင်း ဖြေချင်မှဖြေပေါ့..."
ဘရီက ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်လို့ သူ ၀ိုင်ကို နည်းနည်း မော့လိုက်ပြီးတဲ့အချိန် " ဘာများလဲ ဘရီ..."လို့
ပြန်မေးလိုက်သည် ။
" မင်း....ဒိတ်လုပ်နေတဲ့ မိန်းမ မရှိဘူးလား....."
" မရှိဘူး....ဘရီ......"
မိဂျုံ အကြောင်းကို ဘရီကို မပြောပြချင်ဘူး ။ ဘာမှလည်း မရေရာသေးဘူးလေ ...။
" တကယ်......မင်း.....ကြိုက်တဲ့ မိန်းမ မရှိဘူးလား......."
" အဟဲ..ဆိုပါတော့ ဘရီ....ဟိုတုံးကတော့ မိန်းမတွေနဲ့ ဒိတ်ထွက်ဖူးပါတယ်....."
" အင်း ဒါကြောင့် ထူးဆန်းပါတယ် လို့ ထင်နေတာ....မင်း ဘူးကို လာကြည့်ပေးရင်း ငါ့ အိပ်ခန်းထဲ
မှာ ဘာတွေ လုပ်တယ် ဆိုတာ ငါ အကုန်သိတယ် ပိုင်....မင်း အသက်အရွယ်နဲ့ မင်း မိန်းမ မရနိုင်တာ
ကျနေတာဘဲ ..မင်း...ကွင်းထုနေတာကို တွေ့တော့ ငါ အံ့လည်းသြ....စိတ်လည်း မကောင်းဘူး.....ပိုင် "
ဘရီရဲ့ စကားကြောင့် ကျော်ဇောပိုင် အရမ်း လန့်သွားသည် ။ တုန်လှုပ်သွားသည် ။ ဘရီ့မှာ ကင်မရာ
တပ်ထားသလား သူ သေသေချာချာ ကြည့်ခဲ့သည် ။ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် တပ်မထား ။ တိတ်တဆိတ်
လှို့ဝှက် ကင်မရာတွေ တပ်ထားတကြသဘော ရှိနေသည် ။
" မင်း အံ့သြသွားလား....ငါ့မှာ ဖွက်ထားတဲ့ ကင်မရာလေးတွေ ရှိနေတယ်...ဒါကြောင့် မင်း မာစတာဘိတ် ( ကွင်းထု )တာတွေကို ငါ အကုန်မြင်တယ်.....မင်းကို ငါ သနားလည်း သနားတယ်....ပိုင်"
ကျော်ဇောပိုင်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့ ။
" ဆောရီးဘဲ ဘရီ....မင်း အိပ်ခန်းထဲမှာ ငါ လုပ်မိခဲ့တာကို တောင်းပန်ပါတယ်.....ခွင့်လွှတ်ပေးပါ..." လို့
ကျော်ဇောပိုင် ဘရီ့ကို တောင်းပန်လိုက်သည် ။
ဘရီက " မင်း မိန်းမ မလုပ်ဘဲ ဂွင်းဘဲ တိုက်နေတာ အားရရဲ့လား...မိန်းမ မလိုးချင်ဘူးလား....." လို့
တည့်တည့်ကြီး မေးလိုက်ပြန်တော့ ကျော်ဇောပိုင် လန့်သွားသည် ။
" ဘယ်အားရမလဲ.....ဘရီ...ငါ လိုးချင်တာပေါ့.....လတ်တလော ငါ့မှာ လိုးစရာ မရှိဘူး.....ငါလည်း စိတ်တွေတအား တင်းကြပ်လာတိုင်း အဲလိုဘဲ ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရတယ်....." လို့ ဘရီကို ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဘရီက " မင်း ဘားတွေမှာ မိန်းမ မရှာဘူးလား.....မင်းလိုဘဲ ဆာလောင်နေတဲ့ ကောင်မတွေ ဘားတွေ
မှာ ဆုံနိုင်တာဘဲ....." လို့ မေးရင်း ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ပုခုံးကို လာဖက်လိုက်သည် ။
ဘရီရဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတလုံးက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာထိမိသည် ။
"ငါ ဘားလည်း မသွားဖြစ်ဘူး....ဘရီ....ငါ တကယ် ဆောရီးပါ....မင်း အိမ်ရောက်တုံး ဂွင်းထုမိလိုက်တာ.."
" မင်း ဘယ်လို ထန်သွားသလဲ...ဘယ်လို လီးတောင်သွားသလဲ...ငါ့ ပင်တီကို ရှုသေးတယ် မဟုတ်လား
ပိုင်...."
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူလုပ်တာတွေ အကုန်လုံး ဘရီ သိနေလို့ အတော်ကြီးကို အနေရခက်သွားသည် ။
" အနေရ မခက်ပါနဲ့ကွာ...ငါ ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်...ငါလည်း လင်လည်းမရှိ..ရည်းစားလည်း မရှိလို့ မင်း
လိုပါဘဲ....မင်း ငါ့လီးအတုကြီးကို တွေ့တယ် မဟုတ်လား......လီးအစစ်နဲ့ မလိုးဖြစ်တဲ့အချိန်ဆိုရင် ဒါ
ကြီးနဲ့ဘဲ ဖြေဖျောက်ရတာ....."
ပွင့်လင်းတဲ့ ဘရီရဲ့ ပြောစကားတွေကြောင့် ကျော်ဇောပိုင်လည်း စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည် ။
ငါ ကံကောင်းတော့မှာလား....။
ဘရီကိုများ လိုးခွင့်ရတော့မလား လို့ တွေးလိုက်မိပြီး လီးက မာတက်ကြီးထွားလာသည် ။
" မင်း....ဂွင်းတိုက်တော့ ငါ့ကို မှန်းတယ် ဆိုတာ ငါသိပါတယ်...ငါ့ပင်တီကို ရှူနေတာမှ အရမ်းဘဲလေ..
မင်း ငါ့ကို လိုးချင်တယ် မဟုတ်လား..မှန်မှန်ပြောစမ်း...ပိုင်....."
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လက်မောင်း တဖက်ကို သူ့လက်သဲချွန်တွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွ ကုတ်ခြစ်ရင်း ဘရီက ပြောလိုက်
တော့ " မင်း ခွင့်ပြုရင်တော့ လိုးချင်တာပေါ့ ဘရီ....." လို့ ကျော်ဇောပိုင်က ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
" အိုး....ခွင့်ပြုမှာမို့ မေးနေတာပေါ့ ပိုင်ရယ်......လာ လိုးချင်ရင် လိုက်ခဲ့...ငါ့ အိပ်ခန်းထဲကို...."
သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားလိုက်တဲ့အချိန် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ စိတ်တွေဟာ တအား
ကို ဆူကြွနေပြီ ။ လီးကလည်း ဘာတောင်သလဲ မမေးနဲ့ ။ မာကြော ကြီးထွား တင်းမာပြီး ထောင်ထနေ
သည် ။
အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ ဘရီက သူမ ဝတ်ထားတဲ့ အားကစား ဘောင်းဘီပွပွကြီးကို ချွတ်ပစ်လိုက်
သလို အပေါ်က စွပ်ကြယ်ပွကြီးကိုလည်း တပြိုင်ထဲလို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ လုံးဝ ဗလာကျင်း နေတဲ့
ဘရီရဲ့ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်ခန္ဓာကို ငေးမောရင်း ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူ့ကိုယ်
ပေါ်က အဝတ်တွေကို အမြန်နှုံးနဲ့ ချွတ်ပစ်နေပါသည် ။
သူ့လီးတန်တုတ်ကြီး ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာတာကို ဘရီက တပ်မက်စွာနဲ့ ကြည့်နေရင်း " အားဟို
......အာရှတွေ လီးသေးတယ် လို့ ပြောကြတာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ပိုင်က ပြလိုက်ပြီဘဲကွယ်..." လို့
ပြောရင်း ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက် လှဲချလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးရင်း "ပိုင်........ပင်တီကို
ရှူနေမယ့်အစား ငါ့ရဲ့ ပူစီကို လာရှုကွာ....." လို့ ပြောလိုက်လို့ ကျော်ဇောပိုင်လည်း မွေးပွကော်ဇော
ခင်းထားတဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ရင်း ဘရီရဲ့ မို့ဖေါင်းနေတဲ့ အမွှေးရှင်းထားတဲ့
စောက်ဖုတ်ကြီးကို အငမ်းမရဘဲ ယက်လိုက်ပါတော့သည် ။
ရွှတ် ပလပ် ပွက်ပတ် ဆိုတဲ့ အသံမျိုးစုံ ထွက်နေပြီး ဘရီလည်း တအင်းအင်း အော်နေသည် ။
" ကံကောင်းလိုက်တဲ့ ငါကွ.." လို့ စိတ်ထဲက ကြုံးဝါးလိုက်ပြီး ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ထိုး စောက်စိကို စုတ်...အကွဲကြောင်းကို အစုန်အဆန် လျာပြားကြီးနဲ့ ဖိယက်ပေးနေသည် ။
ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် ဘာအနံ့အသက်မှ မရှိဘဲ သန့်ရှင်း လတ်ဆတ်နေသည် ။ ပင်တီအဟောင်းကို
ရှုတုံးက ရတဲ့ ညှီစို့စို့ အနံ့လည်း လုံးဝ မရဘူး ။
သူ ယက်နေတဲ့အချိန် ဘရီက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူမရဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေ အပေါ်ကို တင်
ပေးသည် ။ ရင်စိုင်တွေကို ဆုပ်ညှစ် ကိုင်တွယ်စေချင်တဲ့သဘော ဆိုတာ သူသိသည် ။ ရင်သားလုံးကြီး
တွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ညှစ်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရေရေလည်လည်ကို မှုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
ဘရီကို ဒီအနေအထားနဲ့ တော်တော်ကြာအောင် ယက်ပေးစုတ်ပေး အပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်
အနောက်ကနေ ယက်ပြန်သည် ။ ဒီတခါတော့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ရင်း စအိုပေါက်လေးကိုပါ အဆစ်
အနေနဲ့ ထိုးဆွ ယက်ပေးလိုက်သည် ။
" အို.....အင်...ဟင်း........အား............အင်း....."
ဘရီရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေ တဆတ်ဆတ်ခါသွားသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း လျာထိပ်နဲ့ စအိုပေါက်ထဲကို
ထိုးသွင်း ကလိပေးလိုက်သည် ။
" အူး.......အား.......ပိုင်...ပိုင်.......အိုး.....ငါ...ငါ...ငါ့ကို လိုးပေးပါတော့....."
ဘရီ တအား ထန်နေပြီ ။ ကြွထနေပြီ ။ စောက်ဖုတ် အရမ်းကို ယားနေပြီ ။
ဘရီ့ကို ချက်ချင်းဘဲ တက်ခွ လိုးပေးသည် ။ ဘရီရဲ့ ကော့ပင့် တုံ့ပြန်တာတွေနဲ့အတူ တအားဆောင့်
ထည့်လိုးတဲ့ သူ့လိုးချက်တွေက ဘာပြင်းသလဲ မမေးနဲ့ ။ တဖတ်ဖတ် တဖန်းဖန်းနဲ့ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးတာတွေကို ဘရီ တအားကြိုက်သည် ။ ပွင့်လင်းမြင်သာသွားတော့လည်း သူနဲ့ ဘရီ
ပုံစံအမျိုးမျိုးပြောင်းပြီး အားကုန် လိုးဖြစ်ကြသည် ။
ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် လိုးရတာ စီးတင်းကြပ်ပြီး တအားလိုးလို့ကောင်းတာကြောင့် တချီ ပြီးကြပြီး
မကြာခင်ဘဲ ဘရီက ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လီးကို စုတ်ပေးပြီး ဒုတိယအချီကို စလိုက်ကြသည် ။ ဘရီရဲ့ ပါးစပ် ထဲမှာ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လီးကြီး ပြန်ထွားတက် မာတင်းလာသည် ။
ဘရီသည် ပုလွေမှုတ် တော်တော်ကျွမ်းသည် ။ ဘရီ့အမှုတ်ကို သူ တအား သဘောကျသွားသည် ။ဘရီ
ကလည်း ကျော်ဇောပိုင် စောက်ဖုတ် ယက်တာကို တအားတော်သည် ကြိုက်သည်လို့ ချီးမွမ်းသည် ။
ဘရီ့အိမ်က သူပြန်တော့ တော်တော် ညနက်နေပြီ ။ ( ရ )
ဘရီရဲ့ အိမ်မှာ ရေမချိုးဖြစ်ခဲ့တော့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရေပူပူနဲ့ အကြာကြီး ချိုးပစ်လိုက်သည် ။
ဘရီနဲ့သုံးချီတောင် ဆွဲဖြစ်သွားခဲ့တာကိုလည်း အံ့သြနေသည် ။ ကိုယ်လုံး တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့
ဘရီ ကို သူ တိတ်တခိုး ပြစ်မှားနေခဲ့တာ ကြာပြီလေ ။အခုတော့ ပွင့်လင်းမြင်သာသွားပြီ ။
ဘရီကို လိုးရတာ သူ စိတ်ကူးယဉ်ထားတာထက်တောင် ပိုကောင်းနေသည် ။ ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်က အ
ဖြူမမို့ ကုန်းတာတွေ များပြီး ဆားဗစ်များလို့ အပေါက်ကျယ်နေလိမ့်မည်လို့ တွေးထင်ထားမိတာက လွဲ
နေသည် ။ ဘရီရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် စီးကြပ်တင်းနေသည် ။ လိုးလို့ အရမ်းကောင်းသည် ။
လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးတဲ့အချိန်မှာ ဘရီရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို တချိ်န်လုံး တွေ့နေရတာ ရံဖန်ရံခါ စအိုပေါက်လေးကို လက်မနဲ့ ကလိမိသည် ။ စအိုကို လိုးထားပုံမပေါ်ဘူး ။ အင်း..တနေ့ကျရင် ဘရီကို
ဖင်တောင်းချအုံးမည် လို့ စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။
ဘရီနဲ့ လိုးခဲ့တာတွေကို ပြန်ပြောင်း စဉ်းစား မြင်ယောင်မိနေတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်သည် သကြားမပါ နို့မ
ပါတဲ့ ကော်ဖီခါးခါး တခွက်ကို သောက်ရင်း လီးက ထွားတက် မာတောင်လာသည် ။ ဒီလောက် သုံးချီ
ဆွဲထားတာတောင် ငတိက ထလာချင်နေသေးသည် ။
မနက်စောစော အစည်းအဝေး ရှိသည် ။
အိပ်မှဘဲ...။
အိပ်ရာထဲမှာ ဘရီရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို မြင်ယောင်လိုက် မိဂျုံလေးရဲ့ ခါးသေးရင်ချီ တင်ကော့
ကော့လေးတွေကို မြင်ယောင်လိုက်နဲ့ တော်တော်နဲ့ အိပ်လို့မရဘူး ။ လီးကလည်း တင်းထွား တောင်
မတ်နေသည် ။
ညက အိပ်မပျော်ခဲ့လို့ မနက် ထရတာ ခက်သည် ။
ရေချိုးနေတုံး " ညီအမလေးယောက် " စားသောက်ဆိုင်မှာ မိဂျုံနဲ့ သွားစားကြတုံးက မိဂျုံ ဝတ်ထားတဲ့
အဝတ်အစားတွေက ပျော့အိအိ ပိတ်သားနဲ့ ချုပ်ထားတာတွေမို့ မိဂျုံရဲ့ ရင်မို့မို့ ခါးသိမ်သိမ် တင်ကား
ကား ကိုယ်လုံးလေးကို သိသိသာသာ ထင်းထင်းလေး မြင်ခဲ့ရတာတွေကို ပြန်သတိရသည် ။
ဟင်း...ဒါကြောင့်ဥစ္စာခြောက်နေရတာ...။ ကိုဗညားကြီးဆီ လွှတ်လိုက်ရတာ ခပ်လန့်လန့် ။
ကားမောင်းနေရင်း ကော်ဖီ သောက်နေရင်း ညက အိပ်မပျော်တာကြောင့် အပြာစာရေးဆရာမ ဇူးဇူးသဲ
နဲ့ ချပ်တင်း ထလုပ်တုံးက ပြောဆိုတာတွေကို ပြန်သတိရလိုက်သည် ။
ဇူးဇူးသဲက လိင်ကိစ္စတွေကို သူနဲ့ ချပ်မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆွေးနွေးနေကျ ။ တခါတခါ သူတို့ရဲ့ ဆွေး
နွေးချက်တွေက တအား ပူပြင်းသွားတတ်သည် ။ ဇူးဇူးသဲကို သူက ဟိုဟာဒီဟာ ပြခိုင်းမိသည် ။ ဇူးဇူး
သဲက ပုံတပုံ ပို့သည် . ဘောင်းဘီတိုတိုလေး ဝတ်ထားတဲ့ ခြေထောက်လှလှတွေရဲ့ ပုံ ။ ဖြူဖွေး ချောမွတ်တဲ့ ပေါင်တန်တွေနဲ့ ခြေသလုံးတွေကိုက တပ်မက်စရာ ။
တကိုယ်လုံးကို ပြဖို့ ပြောတော့ ဇူးဇူးသဲက " မကြာခင် ယူအက်စ်ကို တိုးနဲ့ လာတော့မှာဘဲ...ဒီတော့
မှ ယူနဲ့အိုင်နဲ့....တွေ့ကြမယ်....." လို့ ရေးလာသည် ။
အမြန်လမ်းပေါ်မှာ သူမောင်းနေတာ နှေးသွားလို့ အနောက်က ကားတွေက ဟွန်းတီးသည် ။
အင်း..စော်တွေ အကြောင်းကို စဉ်းစားနေတော့ ကားမောင်းတာ နှေးကျသွားသည်လေ ။
ကားအရှိန်ကို ပြန်မြှင့်တင်လိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ " တင်..." " တင်...." နဲ့ ဖုန်းက အသံမြည်လာသည် ။
ဘရီဆီက အစည်းအဝေး ရှိသည် ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့ရသလို မိဂျုံဆီက " ဘာဆူရှီ စားချင်လဲ....အကို စားချင်တာကို မက်ဆေ့ပြန်ပို့ပေးနော်...မိဂျုံ လုပ်ပေးချင်လို့ ..." ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့ချ် ရသည် ။
ရုံးကို ရောက်ပြီ ။
အစည်းအဝေးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့ ရွှေကိုင်းမျက်မှန် အဝိုင်းလေးနဲ့ ရွှေအိုရောင်ဆံပင် တိုတိုလေး
ညှပ်ထားတဲ့ ဘော့စ်မမ ဘရီကို ရောက်နှင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပြာလဲ့တဲ့ ဘရီရဲ့ မျက်လုံး
တွေက ကျော်ဇောပိုင် ဝင်လာတာကို တွေ့သည် ။
ဘရီသည် အစည်းအဝေးမှာ မျက်နှာထားတည်တည်နဲ့ အလုပ်ကိစ္စတွေကို ပြောနေသည် ။
သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေနဲ့ ဖြူဖွေးညီညာတဲ့ သွားလေးတွေကို ကျော်ဇောပိုင် ငေးကြည့်နေမိသည် ။
ညက...မနေ့ညက....ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုတ်ခဲ့သလို သူ့လီး ကို
လည်း တအားစုတ်ခဲ့ကြသည် ။
ဘရီ ပြောနေတာတွေကို သူ စိတ်မဝင်စား ..။ မီးခိုးရောင် ဝတ်စုံနဲ့ ဘရီကို အိမ်သာခန်းထဲ ဆွဲသွင်းသွား
ပြီး လိုးပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေသည် ။ ပေါင်ကြားက လီးက တအားတောင်မတ်လာသည် ။
အစည်းအဝေး ပြီးသွားလို့ လူတွေ အကုန် ပြန်ထွက်သွားတဲ့အထိ ဘရီက မထသေးဘဲ လက်ပ်တော့
လေးမှာ စိတ်ဝင်တစား စာဖတ်နေသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း ဘယ်သူမှ မရှိတော့တဲ့အချိန် စားပွဲရှည်ကြီးရဲ့ တဖက်က သူ့နေရာကနေ ဘရီ့အနားကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
" ဟိတ်...ပိုင်.....မီတင်ချိန်မှာ မင်းရဲ့ မျက်လုံးတွေက ငါ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး အရောင်တောက်လက်နေကြ
တယ်..ဘာလဲ...မင်း ညကဟာတွေကို ပြန် သတိရ စဉ်းစားနေတာလား...."
" အင်း...ဟုတ်တယ်....ဘရီ.....ညက အိပ်လို့ မပျော်ဘူး....."
" ဘာလဲ....ငါ့ကို သတိရနေတယ် လို့ ဆိုလိုတာလား....."
" ဟုတ်တယ်......ငါ တအား စွဲသွားတယ်.....မင်းရဲ့...."
" ဟိတ်...ရှူး...တိုးတိုး....နားစွန်နားဖျားနဲ့ သူများ ကြားသွားရင် မကောင်းဘူး....."
ဘရီက ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး.." တွေ့ချင်ရင် ညကျရင် လာခဲ့လေ...ပိုင်...." လို့ ကျော်ဇောပိုင်
ကို ပြောလိုက်ပြီး နေရာက ထလိုက်သည် ။
ဘရီရဲ့ အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူတွေ့လိုက်ရသည် ။
အစည်းအဝေးခန်းထဲက အထွက် တိုးတိုးလေး " ငါလည်း မင်းကို စွဲသွားတာဘဲ...တွေ့ချင်တယ်ကွာ..."
လို့ ဘရီ ပြောလိုက်တာက ကျော်ဇောပိုင်ကို ကြက်သီးတွေ ထသွားစေပါသည် ။
သူ့ရုံးခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ " တင် "ကနဲ မက်ဆေ့ချ် တခု ဝင်လာသည် ။
ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ မိဂျုံ ပို့တာ ။
" အကို...အလုပ်များနေလား.....ဘာဆူရှီစားမလဲ ဆိုတာ စာပြန်ပို့အုံး.....မိဂျုံနဲ့ တွေ့ချင်လား...."
ချက်ချင်းဘဲ စာပြန်ပို့လိုက်သည် ။
" မိဂျုံ ကြိုက်တာလုပ်..အကို အကုန်စားမယ်...တွေ့ချင်တာပေါ့....ဘယ်အချိန် တွေ့လို့ရမလဲ....."
မိဂျုံက ချက်ချင်း ပြန်ပို့သည် ။
" အကို ရုံးဆင်းတဲ့အချိန် လာခဲ့လေ..မိဂျုံ စောင့်နေမယ်...." တဲ့...။
ကျော်ဇောပိုင်တော့ အလုပ်များပြီ ။ ငါးရံ့ နှစ်ကောင် ကို တပြိုင်နက် ဖမ်းချင်တာကိုး ။
နေ့လည် ၁၂နာရီ ထိုးခါနီး ဘရီက ဖုန်းခေါ်သည် ။
" ပိုင်....လန့်ချ် အတူတူ စားရအောင်.....ငါ့ကို ဝင်ခေါ်...."
ဘရီနဲ့ စားသောက်ဆိုင်ထဲကို ရောက်သွားသည် ။ ဘရီက ကိုယ်လုံးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့် လုပ်နေ
တဲ့ မိန်းမ မို့ ဟင်းရွက်စိမ်းလေးတွေနဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးလုံးလေးတွေကို တို့ကနန်း ဆိတ်ကနန်း စား
သည် ။
ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ ပီရူးစတိုင် ကြက်ကင်နဲ့ မှိုဟင်းချို နဲ့ စားသည် ။
ဘရီက " ငါလည်း မင်းလိုဘဲ..မင်းပြန်သွားပြီး မင်းကိုဘဲ သတိရနေတယ်.....ညကျရင် လာခဲ့မှာလား "
လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောသည် ။ " လာခဲ့မယ်....ဘရီ....." လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ဘရီက " ခစ်ခစ်
မင်းနဲ့ငါ အဲဒါ လုပ်နေတဲ့အချိန် ဘူးက လာကြည့်နေတယ်...သိလား...မင်း သတိထားမိလား....." လို့
ထပ်ပြောလိုက်သည် ။ ( ၈ )
ဆူရှီဘူးတွေ ထည့်ထားတဲ့ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လေး ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ စောင့်နေရှာတဲ့
မိဂျုံသည် အရမ်းကို လှနေသည် ။
ဒီလောက် လှတဲ့ ကောင်မလေးကို ကြိုက်သူ လိုချင်သူ ချဉ်းကပ်သူတွေ များမှာက သေချာနေသည် ။
မဖြစ်ဘူး ။ လက်ဦးမှု ရယူထားမှ ဖြစ်မယ်..။ လက်နှေးနေရင် ခံသွားရမည် ။ ဒီညနေဘဲ မိဂျုံကိုချစ်နေတဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်ရင် ကောင်းမည် လို့ တွေးလိုက်မိပြီး ကားကို မိဂျုံအရှေ့မှာ ရပ်ပေးလိုက်သည် ။
မိဂျုံ ကားပေါ်ကို တက်လာသည် ။
" အကို.....နေကောင်းလားဟင်...."
" အင်း ကောင်းတယ်...မိဂျုံရော...နေကောင်းလား အလုပ်များလား...."
" နေကောင်းတယ်.အကို အလုပ်များပေမယ့် မိဂျုံ လုပ်နိုင်ပါတယ်...အသေးအဖွဲပါ....ဟင်းဟင်း.....အကို့
အတွက် ဆူရှီတွေ လုပ်လာတယ်...တနေရာ သွားထိုင်စားရအောင်....မိဂျုံ ရေဘူးပါ ယူလာတယ်..."
" အင်း....ပန်းခြံထဲ သွားကြမယ်....မိဂျုံ....."
" ဟုတ်...."
ကားမောင်းရင်း မိဂျုံကို ချစ်နေတဲ့အကြောင်း ဖွင့်ပြောလိုက်တဲ့အခါ မိဂျုံက ငြင်းလိုက်ရင် သူ အရမ်း
ကို ကြေကွဲသွားရမှာကို စဉ်းစားမိတော့လည်း မိဂျုံကို ဖွင့်ပြောဖို့ ဖြစ်ပါ့မလား လို့ စဉ်းစား တွေဝေ
သွားမိပြန်သည် ။
ကျော်ဇောပိုင်တို့ ရပ်ကွက်နားမှာ ရေကန်ကျယ်ကြီးနဲ့ ပန်းခြံကြီး ရှိသည် ။
ဒီ ပန်းခြံနဲ့ ရေကန်ကျယ်ကြီးကို အဝင်ဂိတ်မှာ တခြားပြည်နယ်က ဆိုရင် ဝင်ကြေး ပေးရသည် ။ကျော်
ဇောပိုင်က ဒီမှာ နေတဲ့လူမို့ ဝင်ကြေး မပေးရဘူး ။
ကျော်ဇောပိုင်က ကင်းတဲလေးထဲက ဝန်ထမ်းကို သူ့ကားမောင်းလိုင်စင်လေး ထုတ်ပြလိုက်တော့
မောင်းတန်ကြီး မတင်ပေးသည် ။
စက်တပ် လှေလေးတွေလည်း ငှားစီးလို့ရသည် ။ ငါးမျှားခွင့်လည်း ပေးသည် ။ မိဂျုံနဲ့ ပန်းခြံကြီးထဲ
ကို လမ်းလေး အတိုင်း ကျော်ဇောပိုင် မောင်းဝင်သွားလိုက်သည် ။
ရေကန်ကြီး အစပ်က ခုံတန်းလျားလေးမှာ မိဂျုံနဲ့ အတူ ထိုင်ကြပြီး မိဂျုံ လုပ်လာပေးတဲ့ ဆူရှီဘူးတွေကို
ဖွင့်စားကြသည် ။
ငန်းရိုင်း တအုပ်က ဆူဆူညံညံ အသံတွေ လုပ်နေသည် ။
ပန်းခြံကြီးထဲမှာ လူသိပ်မရှိလှ ..။
" ကောင်းလား အကို....အကိုက ( အီးလ် )ငါးရှဉ့်နဲ့ ခရင်းချိစ် ကို ကြိုက်တယ်လို့ ကိုဗညားက ပြောတာ
နဲ့ မိဂျုံ လုပ်လာတာ....."
" တအားကောင်းတယ်...မိဂျုံက သိပ်တော်တာဘဲ....."
မိဂျုံ ဒီနေ့ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေက မိဂျုံရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို ထင်ရှား ပေါ်လွင်စေလို့ သူ
မိဂျုံကို တချိန်လုံး ငေးကြည့်နေမိသည် ။ ဒါကြောင့် မိဂျုံ အနေရခက်လာပုံရသည် ။
" အကို....ဘာကြည့်တာလဲ..."
" မိဂျုံ အရမ်း လှနေလို့..."
" အံမယ်...ဟုတ်လို့လား...."
" အင်း....တကယ်....အရမ်းလှတယ်....."
" အကိုက မိဂျုံကို မြှောက်နေပြန်ပြီ.......မိဂျုံ မလှပါဘူး......"
" အော်...ခက်နေပါပြီ....ဒီလောက် လှတဲ့ ဥစ္စာ....ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှန်ထဲ ကြည့်လိုက်....."
မိဂျုံ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ရယ်နေသည် ။
မိန်းကလေး ဆိုတာက သူတို့ကို လှတယ်လို့ ချီးမွမ်းရင် ကြိုက်ကြတာပါဘဲ ။
" အကို....မိဂျုံကို ကိုဗညားက ပိုက်ဆံ တိုးပေးတယ်...မိဂျုံ အလုပ် ကောင်းကောင်း လုပ်နိုင်သွား
လို့.....မိဂျုံက အခု လူသစ်ကောင်မလေး တယောက်ကိုတောင် စသင်ပေးနေရပြီ သိလား..."
" မိဂျုံက တကယ်တော်တယ်ကွာ...ဒါကြောင့် အကိုက......အကိုက...."
မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ကို မော့ကြည့်သည် ။
" ပြောလေ....အကိုက ဘာဖြစ်လဲ....."
" အကိုက ဟို...မိဂျုံကို အထင်ကြီးတယ်လေ...."
မိဂျုံက " အကို့ကြောင့် မိဂျုံ ဒီလို ဖြစ်လာတာလေ....."
" မိဂျုံ ..."
" ဟင်...အကို...."
" ဟိုဖက် ကန်ဘောင် ပေါ်ကို လမ်းလျောက်ရအောင်...."
" ဟုတ်....."
သစ်ရွက်သစ်ပင်တွေ အရောင် ပြောင်းကုန်ပြီ ။ အဝေး အဝါရောင်နဲ့ အစိမ်းရောင် ရောယှက်နေတဲ့
တောတန်းတွေကို မိဂျုံက လက်ညှိုးညွှန်ပြပြီး " လှလိုက်တာ အကိုရယ်...ကြည့်ပါအုံး....." လို့ ပြ
သည် ။
ငန်းရိုင်းတွေက အုပ်လိုက် တန်းစီပြီး ပျံနေကြသည် ။
ကန်ရေစပ်မှာ လူတယောက် ငါးမျှားနေသည် ။
ကန်ဘောင်ပေါ်မှာတော့ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ မိဂျုံတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ။ မိဂျုံရဲ့ ဆံပင်လေးတွေ လေထဲ
လွင့်နေကြသည် ။
" မိဂျုံ....."
" ဟင် အကို...."
" မှောင်တော့မယ်...ပြန်ကြရအောင်...."
" ဟုတ်..အကို....."
မိဂျုံကို သူ ချစ်တယ် ဆိုတာ မပြောဖြစ်လိုက် ။
အပြန်လမ်းမှာ မိဂျုံက " အမေက အကို့အကြောင်း အမြဲမေးတယ်...." လို့ ပြောသည် ။ မိဂျုံကို
သူတို့တိုက် အရှေ့ပေါက်မှာ ချပေးလိုက်သည် ။
" ဆီးယူးမိဂျုံ....."
" ဟုတ်အကို.....ဖုန်းဆက်နော်....."
" တိ...."
ကားမောင်းနေတဲ့အချိန် ဘော့စ်ဘရီရဲ့ မက်ဆေ့ချ်လေး ဝင်လာသည် ။
" ပိုင်...ဘယ်ရောက်နေလဲ...."
မီးနီမိလို်က်တဲ့အချိန် ဘရီ့ဆီကို မက်ဆေ့ပြန်ပို့လိုက်သည် ။
" လာနေပြီ လမ်းခုလတ်မှာ...." လို့ ။
ဘရီရဲ့ ခြံထဲကို ကားချိုးကွေ့ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ပြူတင်းပေါက် မှန်ကနေ ကြည့်နေတဲ့ ခွေးငယ်
လေး ဘူးကို သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။
အိမ်ထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်တော့ ထမင်းစားခန်း စားပွဲမှာ ၀ိုင်ပုလင်း နဲ့ သောက်လက်စ ဖန်ခွက်နဲ့
ဘရီ့ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဘရီသည် ခပ်ပါးပါး အဝတ်အစားတွေကို အတွင်းမှာ ဘာမှ မခံဘဲ
ဝတ်ထားသည် ။ ဖေါက်ထွင်း မြင်နေရတဲ့ တပ်မက်ဖွယ် ရင်သားစိုင်တွေက ဘရီ ထိုင်နေရာက ထလိုက်
တဲ့အခါ တုန်လှုပ်ကုန်သည် ။
ဟူး....ဒီနို့ကြီး နှစ်လုံးကို သူ စို့လို့မဝ .....ကိုင်ညှစ်ပွတ်သပ်လို့ မဝနိုင်ခဲ့ ။
" ပိုင်...ယူ့အတွက် ဆူရှီ အော်ဒါ လုပ်ထားတယ်...စားလိုက်ပါအုံး....."
ကျော်ဇောပိုင် လည်း စောစောကဘဲ မိဂျုံကလည်း ဆူရှီတွေ ယူလာကျွေးပြီး အခုလည်း ဘရီက ဆူရှီတွေနဲ့ စောင့်နေလို့ ဒီနေ့က ဆူရှီနေ့ဘဲ လို့ စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်မိပြီး ဘရီ ကျွေးတဲ့ ဆူရှီ
ကို တူနဲ့ လှမ်း ညှပ်ယူ စားလိုက်ပါသည် ။
ဆယ်မွန်ငါး အစိမ်းနဲ့ လိပ်ထားတဲ့ ဆူရှီ ။ ဘရီက ဆယ်မွန်ဆူရှီစားနေကျ ။
ဘရီက ၀ိုင်ပုလင်းထဲကနေ ၀ိုင်တွေ ဖန်ခွက်ထဲကို လောင်းထည့်ပြီး သူ့ဆီကို ကမ်းပေးလိုက်တဲ့အချိန်
ဘရီရဲ့ ရင်သားကြီးတွေ တုန်ခါသွားကြတာကို တွေ့လိုက်ရပြန်သည် ။
သူ့ပေါင်ကြားက ငတိက ခေါင်းထောင်နေပြီ ။ ပွဲစဖို့ အချိန်တန်ပြီလို့ သူ့ကို သတိပေး နှိုးဆော်နေသ
လိုဘဲ ။
ခွေးကလေး ဘူး တတောက်တောက်နဲ့ သူတို့ဆီကို ပြေးလာသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ဆီကို ခုန်ပေါက်ပြီး
ရောက်လာသည် ။
" ဘူးကိုလည်း အစာကျွေးပြီးပြီ..ပိုင်.....သူ့ကိုလည်း အပြင်မှာ လမ်းလျောက်ပေးပြီးပြီ...."
ဘရီက ပြောလိုက်ရင်း သူနဲ့ ခွက်ချင်းထိပြီး ၀ိုင် အတူတူ မော့သောက်လိုက်သည် ။
သူ့သွေးသားတွေ ဆူကြွလာပြီ ။ ပေါင်ကြားက လက်နက်က တိုက်ပွဲဝင်ရတော့မည် ဆိုတာကို သိ
လို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ။ ထကြွမာတင်း ထောင်မတ်နေပြီ ။
ဘရီက သူ့ဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကို လာဖွင့်ဖြုတ်သည် ။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချသည် ။
တအား တင်းမာတောင့်မတ်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတာနဲ့ ဘရီက လက်တ
ဖက်နဲ့ အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
" သူနဲ့ တွေ့ချင်နေတာ တနေ့လုံးဘဲ....ရုံးမှာတောင် မင်းနဲ့ " ဖြစ် " ပစ်လိုက်ချင်မိခဲ့တယ် ပိုင်ရယ်...."
လို့ ပြောလိုက်ပြီး ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လီးထိပ်ကို ဘရီက လျာလေးနဲ့ စ ယက်လိုက်လေသည် ။ ပြီးတော့
" မင်း လီးကြီးက ပူနွေးနေတယ်....." လို့ အပြုံးကလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။
ဘရီရဲ့ အမှုတ်ကို ပက်လက်မှီထိုင်ရင်း ခံယူနေမိသည် ။
ပြွတ်...ပြတ်....ပြတ်....ပြိ....ပြတ်.....ပြွတ်......
" အင်း......အင်း.......အိုး....ဟိုး.........ဟင်း........"
ပုလွေသံတွေ သောသောညံနေပြီ ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း အားကျမခံ တဦးမှာ မေတ္တာ တဦးမှာ စေတနာ ဆိုသလို ဘာဂျာပြန်ကိုင်ပေးဖို့
စစ်စတီနိုင်း ပုံစံ လုပ်ကြဖို့ ဘရီ့ကို ပြောလိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ ခွေးကလေး ဘူးက သူတို့ကို ဆိုဖါကြီးပေါ်ကနေ အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေသည် ။
ဘရီက သူ့လီးတန် တဆုံး ငုံပြီး စုတ်ပေးနေသလို သူကလည်း ဘရီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို သဲသဲမဲမဲ ယက်
ပေးသည် ။ ဘရီ တဆတ်ဆတ်ခါစေအောင် စောက်စိလေးကိုလည်း လျာနဲ့ ကစားပေးလိုက် သူ့နှုတ်ခမ်း
တွေနဲ့ ဆွဲစုတ်လိုက် လုပ်ပေးသည် ။
ဘရီက " လိုးကြရအောင် ပိုင်...." လို့ ပြောလိုက်တော့မှ သူ စောက်ဖုတ်ကနေ မျက်နှာ ခွာလိုက်သည်။
ဒီည လိုးကြတာက မနေ့ညကထက် ပိုကြမ်းသည် ။ ပို ပွင့်လင်း မြင်သာသည် ။ စိတ်ကြိုက် ပုံစံတွေ
နဲ့ လိုးကြတာ ။ ( ၉ )
စနေနေ့ မနက် ။
ကိုဗညားကို ဝင်ခေါ်ပြီး သေနတ်ပစ်ကွင်းကို ကျော်ဇောပိုင် ထွက်ခဲ့သည် ။
ကိုဗညားက မနက် အိပ်ရာထပြီးထဲက ဘာမှ မစားရ မသောက်ရသေးဘူး ဆိုလို့ မက်ခ်ဒေါနယ်ဆိုင်ကို
ဝင်လိုက်သည် ။ ကော်ဖီနဲ့ မုန့် ထိုင်စားကြရင်း ကိုဗညားက " ကိုပိုင်...ဘယ်လိုလဲ.....မိဂျုံကို ခင်ဗျား
သဘောကျနေတာလား.....ကောင်မလေးက တော်တော် လှတယ်...." လို့ စကားစသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူကြိုက်နေတယ် လို့ ဝန်ခံလိုက်သည် ။
"ဟဲဟဲ...ကျနော် ထင်သားဘဲ.....ခင်ဗျားနဲ့ လိုက်ဖက်တယ်....ဟီး....အခု ပွင့်လင်း မြင်သာကြပြီလား.."
" ဟားဟားဟား...."
ကျော်ဇောပိုင်က ရယ်ဘဲ ရယ်နေလိုက်သည် ။
သူ့စိတ်ထဲမှာက ကိုဗညားနဲ့ မိဂျုံ နီးစပ်သွားမှာကို ကြောက်နေသည်လေ ။
ကိုဗညားက " ကျနော်လည်း ခင်ဗျားကို လှို့ဝှက်ချက် တခု ပြောပြရအုံးမယ်.....ကျနော်လည်း ဆူရှီ လာ
လုပ်တဲ့ ကောင်မလေး တယောက်နဲ့ ညိနေတယ်....ဒါပေမယ့် ခက်တာက ဒီကောင်မလေးက အပျို မ
ဟုတ်ဖူးဗျ...လင်ရှိတယ်....."
" ဟင်..ဟုတ်လား...သူ့လင်က ဘယ်မှာလဲ....."
" သူ့လင်က တခြားပြည်နယ်တခုမှာဗျ.....သူတို့က တကွဲတပြားစီ ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ကျနော်နဲ့ ကောင်မလေးကလည်း အနေနီးတော့ ညိသွားကြတယ်......"
ကိုဗညားနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်က လိင်ကိစ္စတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောနေကျ တိုင်ပင်နေကျပါ ။
ကိုဗညားက သူနဲ့ ကောင်မလေး ညိတဲ့အကြောင်းတွေကို အသေးစိတ် ပြောပြသည် ။
ညဖက်ဆို သူ့ကားထဲမှာ ကောင်မလေးက ပုလွေကိုင်ပေးတဲ့အကြောင်း ။ ဆူရှီဆိုင်က အိမ်သာထဲမှာ
လည်း လိုးကြတဲ့အကြောင်း ။
သေနတ်ပစ်ကွင်းကလည်း တနာရီကျော်လောက် ကားမောင်းခရီး ဆိုတော့ တလမ်းလုံး ပြောပြလာခဲ့
သည် ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း ဒီဇာတ်လမ်းကို စာရေးတဲ့ ဇူးဇူးသဲကို ပြောပြလိုက်အုံးမှဘဲ လို့ တွေးနေ
သည် ။ ဇူးဇူးသဲ အတွက် ဇာတ်လမ်းလေး တပုဒ်လောက် ရေးလို့ ရလိမ့်မည် ။
ဇူးဇူးသဲ မကြာခင် ရောက်တော့မည် ။ ဇူးဇူးသဲက သူ့ကို ပေါင်တန်တွေနဲ့ ခြေထောက်ကိုဘဲ
ပြထားသည် ။ ဇူးဇူးသဲနဲ့ ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲ ဆိုတာကတော့ သူ ကြိုတင်ပြီး မသိသေး ။
သေနတ်ပစ်ကွင်းက ဧကရာကျော် ကျယ်ဝန်းတဲ့ ခြံဝင်းကြီးထဲမှာမို့ ဂိတ်ကနေ အထဲကို တော်တော် မောင်း ဝင်ရသည် ။ ကြက်ဆင်ရိုင်း တကောင်ကို တွေ့လို်က် ရလို့ ကိုဗညား သဘောကျနေတုံး ဂျိုကားကားနဲ့ သမင်ကြီး တကောင်ပါ ကားရှေ့က ဖြတ်ပြေးသွားသည် ။
သေနတ်ပစ်တဲ့ နေရာမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ။
" တကယ် လွတ်လပ်တဲ့နေရာဗျာ....ကိုယ်ပိုင်ခြံ ကျနေတာဘဲ....."
ပစ်မှတ် ( တားဂက် ) တိုင်တွေ ထားတဲ့ အိမ်ကလေးထဲမှာ နံမည် နဲ့ လာချိန် ပစ်ခတ်မယ့် ကယ်လီဘာ
တား၈က်တိုင် နံပါတ်တွေကို စာအုပ်လေးထဲ ဖြည့်စွက်ရသည် ။
" ကျနော်လည်း မကြာခင် ဒီ ကလပ်ကို ဂျိုင်းမယ်ဗျာ..ကိုပိုင်....သဘောကျတယ်...သေနတ်ကောင်းကောင်း
တလက် လောက်လည်း ဝယ်ချင်တယ်......"
" နောက်တခါ ဂန်းရှိုးကျရင် ဝယ် ကိုဗညား.....စျေးသက်သက်သာသာနဲ့ ရနိုင်တယ်...."
ငန်းရိုင်းတွေကို အုပ်လိုက် တွေ့ရသည် ။
ထူးဆန်းတာက ဒီ ငန်းရိုင်းတွေက သေနတ်သံတွေကို ယဉ်ပါးနေကြသလား မသိဘူး ။ သေနတ် ပစ်ခတ်
တဲ့အခါမှာ ထပျံပြေးတာတွေ မလုပ်ဘဲ ခပ်တည်တည်ဘဲ မြက်တွေ ကြားထဲ အစာထိုးဆွ ရှာနေတတ်
သည် ။
သူတို့နှစ်ယောက် သေနတ်ပစ်နေတဲ့အချိန် ပစ်ကွင်း တခုလုံး သူတို့နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ။
နာရီဝက်လောက် ကြာပြီးမှ ကားတစီး ဝင်လာတာကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ အနက်ရောင် ဘီအမ်
ဒဗလူကားလေး ။
ကိုဗညားက " ဟေး....ဟေး...ကိုပိုင်..ဟိုမှာ..ဟိုမှာ......" လို့ ပြောလိုက်လို့ ကျော်ဇောပိုင်လည်း ရောက်လာတဲ့ ကားနက်လေး ဖက်ကို ကြည့်လိုက်သည် ။
အိုး.....
အချိုးကျ ပြေပြစ်တဲ့ မိန်းမ တယောက်..။ ကားနက်လေးထဲက ထွက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
ဆံပင်နက်နက် အသားဖွေးဖွေးနဲ့ အာရှမလေး ။
အနက်ရောင် ကိုယ်ကြပ် အဝတ်အစားတွေက သူမရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို အရှိကို အရှိအတိုင်း
ထင်းထင်း လင်းလင်း မြင်သာစေသည် ။
" ကိုပိုင်ရေ..မိုက်တယ်ဗျာ.. ရေရေလည်လည် မိုက်တယ်....."
အာရှမလေးက သူတို့ နဲ့ ဘေးချင်း ကပ်ရက်မှာ ရှိတဲ့ စားပွဲကြီးပေါ်ကို ကျောပိုးအိတ်လေးကို ချလိုက်
သည် ။
ကျော်ဇောပိုင် နဲ့ ကိုဗညားတို့ မသိမသာ အကဲခတ်နေကြသည် ။ ခဏကြာတော့ ဒီ အချောလေးက
တားဂက်တိုင် သွားစိုက်မှာမို့ အရှေ့ဖက်ကို ထွက်မယ့်အကြောင်း သူတို့ကို လာပြောပြီး အရှေ့ဖက်ကို
ထွက်တဲ့အခါ ဖွင့်ရတဲ့ မီးကို တိုင်က ခလုပ်ကို နှိပ်ပြီး ဖွင့်လိုက်သည် ။
ဝေါ့်ဝေါ့် ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့ အဝါရောင် မီးလေးတွေ လင်းလာသည် ။
ပစ်ခတ်သူတွေ " အပစ်ရပ် "ဖို့ သတိပေး တားလိုက်တဲ့ အသံနဲ့မီးရောင် ။
တားဂက်တိုင် စိုက်ဖို့ထွက်သွားတဲ့ အချောလေးရဲ့ အနောက်ဖက် ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို သူတို့
နှစ်ယောက် ငေးမောနေမိကြသည် ။ ခါးသိမ်လေး နဲ့ စွင့်ကော့နေတဲ့ တင်ပါးအိအိတွေက လှပလွန်းနေ
သည် ။
" ကိုရီးယားမ ဖြစ်မယ်....." ( ၁၀ )
မကြာခင် ဒီ မိန်းမချောလေးက သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လာပြီး စကားပြောသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ သေနတ်တွေကို လာ စပ်စုသည် ။
သူ့သေနတ်ကိုလည်း ပြသည် ။
သူ့သေနတ်က " ဂလော့ခ် " အမျိုးအစား ။
သေနတ်ပစ်ကျင့်တာတွေ အကြောင်း သေနတ်တွေ အကြောင်း စကား ပြောမိကြရင်း တယောက်
နဲ့တယောက် မိတ်ဆက်ဖြစ်ကြသည် ။
သူတို့ထင်တဲ့အတိုင်း မိန်းမချောလေးသည် ကိုရီးယား လူမျိုး ဖြစ်သည် ။ နံမည်က ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ။
သူတို့ ခန့်မှန်းတာတော့ လွဲသည် ။ သူနဲ့ ကိုဗညားက ဒီမိန်းမချောလေးရဲ့ ဟန်ပန် အမူအရာ နဲ့
ဝတ်ပုံစားပုံကို အကဲခတ်ပြီး ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင် ဒါမှ မဟုတ် အက်ဖ်ဘီအိုင် က လို့ ထင်ကြေးပေးနေခဲ့ကြ
တာ။ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က စားသောက်ဆိုင်တွေ လုပ်ကိုင်နေတဲ့ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ စီးပွားရေး အောင်မြင်နေသူ
မိန်းမတယောက် ပါ ။
သူ့အလုပ်က နေ့ရော ညပါ ပြေးလွှား လုပ်ကိုင်ရတာကြောင့် လုံခြုံရေး အတွက် သေနတ်ဆောင်
သေနတ်ကိုင်ကြောင်း ပြောပြသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်က ကိုဗညားကလည်း ဆူရှီဆိုင်တွေ အများကြီး လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင် တယောက် ဆို
တာကို ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ကို ပြောပြလိုက်သည် ။ သူတို့ သုံးယောက် ခင်မင်သွားကြသည် ။ သေနတ်
ပစ်ကြပြီးတဲ့နောက် ကလပ်ထဲမှာ ကိုဗညားက တခုခု သောက်ဖို့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ကို ဖိတ်ခေါ်သည် ။
ကလပ်ထဲက ဘားကလေးမှာ ထိုင်ကြရင်း သူတို့နှစ်ယောက်က ဘီယာသောက် ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က
၀ိုင်သောက်သည် ။ ကလပ်ဘားမှာလုပ်တဲ့ မိန်းကလေး ဆီမှာ သူတို့ မဲလိပ်တွေ ဝယ်ကြသည် ။
ပေါက်မယ့်ဆုက ကို့လ် အမျိုးအစား အေအာရ် ၁၅ ခြေမှုန်းရေး ရိုင်ဖယ် ။ မဲတစောင်ကို ဆယ်ဒေါ်လာ
ဖြစ်သည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် နဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ချင်း ဖလှယ်လိုက်ကြသည် ။ နောက်အပတ် စနေနေ့ မနက်လည်း ဒီကို
လာဆုံကြမည် လို့ ချိန်းလိုက်ကြသည် ။
အပြန်လမ်းမှာ ကိုဗညားက ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို သူ ကြိုက်သည် ။ သူကြိုးစားမည် လို့ ပြောသည် ။
တနင်္လာနေ့ မနက် ။
အလုပ်စားပွဲမှာ ထိုင်နေပေမယ့် နုံးနေသည် ။ အိပ်ရေးမဝဘူး လို့ ဆိုရမည် ။
ကော်ဖီခါးခါး တခွက်ကို သောက်နေရင်း ဘရီတယောက် ဆစ်ကောလ် ခေါ်သွားတာကို သဘောကျနေ
သည် ။
ညက ပွဲကြမ်းတာကိုး ။ လိုးလိုက်ကြတာ တညလုံး နီးပါးဘဲ ။
ဘရီလည်း တအားကို ထန်တာ ။ မထင်မမှတ်ဘဲ ဘရီက သူ့ကို ဖင်ပေးလိုးခဲ့သည် ။ စောက်ဖုတ်ကို
လိုးတာကလည်း အချီ တော်တော် များသည် ။ နောက်ဆုံးအချီမှာ ဖင်တောင်းကြည့်သည် ။ ဘရီက
သူ့ဖင်ပေါက်သည် ပက်ကင် ( တခါမှ လီးမသွင်းဖူးသေး ) လို့ ပြောပြပြီး ပိုင် လိုးချင်လိုးလေ...ဂျယ်လီ
ကောင်းကောင်း သုံးပေးပေါ့ ....လို့ ပြောပြီး ပေးလိုးလို့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ ဘရီ့ဖင်ပေါက်လေးကို လိုးဖြစ်
ခဲ့သည် ။
အခုတော့ ပင်ပန်းလို့ ဘရီ နေမကောင်းဘူး ဆိုပြီး အလုပ်ကို ရောက်မလာ ။
အလုပ်ဆင်းခါနီးမှာ ကျော်ဇောပိုင်ဆီကို " ဒီနေ့တော့ မတွေ့တော့ဘူးကွယ်....နားအုံးမယ်....." ဆိုတဲ့
အီးမေးလ် ပို့လိုက်သည် ။
မိဂျုံ ဆီကလည်း ဘာမက်ဆေ့ချ်မှ မလာဘူး ။
အိမ်အပြန်မှာ မိဂျုံဆီကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။ ကြိုတင် ဖုန်းမဆက်ထား..မက်ဆေ့ချ် မပို့ထား ။
ကိုဗညားရဲ့ ဆိုင်အရှေ့မှာ ကံအားလျော်စွာ ကားရပ်စရာ နေရာလေး သူ ရလိုက်သည် ။ ဒီနေရာတွေက
ရပ်စရာ နေရာ ဘယ်တော့မှ မရတတ် ။
ဆိုင်ထဲကို သူ လှမ်း ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ဆိုင်က ဆူရှီတွေ ပြထားတဲ့ ရှိုးကေ့ အရှေ့မှာ မိဂျုံကို တွေ့
လိုက်သည် ။
ဟင်....
မိဂျုံ တယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး ။ ရွယ်တူ ကောင်လေး တယောက်နဲ့ ရယ်မော စကားပြောနေတာ။
ရင်ထဲမှာ မီးတောက်လောင်သွားသလား..။
ဂျေဝင်သွားတဲ့ ကျော်ဇောပိုင် ။ မျက်နှာ ကွက်ကနဲ ပျက်သွားသည် ။
မိဂျုံက လှမ်းမြင်လိုက်သည် ။
စကားဖြတ်ပြီး " အကို....." လို့ လှမ်းခေါ်ရင်း ကျော်ဇောပိုင် ဆီကို လျောက်လာသည် ။
" အကို.....လာမယ် ဆိုတာ ဖုန်းလည်းမဆက်...မက်ဆေ့ချ်လည်း မပို့...."
ကျော်ဇောပိုင်လည်း " ဘာလဲ....အကို မလာလို့ တခြားသူနဲ့ ထွက်မလို့လား..." လို့ မေးထည့်လိုက်
တော့ မိဂျုံ မျက်နှာလေး တအား ပျက်သွားသည် ။
" ဘယ်လို ပြောလိုက်တာလဲ အကို.....မိဂျုံ စကားပြောနေတာက မိဂျုံရဲ့ အကိုဝမ်းကွဲပါ.......နယ်စပ်မှာတုံး
က အတူတူဘဲလေ....." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ အသံလေး တုန်ခါနေသလိုဘဲ ။
မိဂျုံ စကားပြောနေတဲ့ ကောင်လေးလည်း လက်ပြနုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားသည် ။
" မိဂျုံ အလုပ် ပြီးပြီလား....."
" ဟုတ်...ပြီးပြီ......အကို...."
" တနေရာရာ စကားသွားပြောရအောင်....."
" ဟုတ်..မိဂျုံလည်း ပြောချင်တယ်....."
ငိုသံပေါက်နေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ အသံလေးက တိုးသည် ။ တုန်ရီနေသည် ။
" ခဏနော်...."
မိဂျုံ ဆိုင် အနောက်ထဲက မိန်းမတယောက်ကို စကားသွားပြောနေသည် ။ သွားတော့မယ် ဆိုတာ ပြော
နေတာ ဖြစ်ပုံရသည် ။ ပိုက်ဆံအိတ်လေး ကောက်လွယ်ပြီး ပြန်ထွက်လာသည် ။
ကားထဲကို ရောက်တော့ မိဂျုံ မျက်လုံးဝိုင်းကြီး တစုံထဲက မျက်ရည်ပေါက်တွေ ပါးပြင်ပေါ်ကို လိမ့်ဆင်း
ကျလာတာကို ကျော်ဇောပိုင် တွေ့လိုက်ရသည် ။
မိဂျုံ မျက်ရည်ကျတော့ သူ စိတ်မကောင်း ။
ငါ စကားပြော ရင့်သီးသွားခဲ့ပြီ လို့ သိလိုက်သည် ။
" မိဂျုံ.....မငိုနဲ့....."
" အကိုက မိဂျုံကို အထင်အမြင်သေးတယ်.....မိဂျုံကို မကောင်းတဲ့ကောင်မ ထင်တယ်....."
သူ ဘာပြောရမှန်း မသိ ။ မိဂျုံကို သူများလက်ထဲ အပါ မခံနိုင်လို့ သူ ဂျေဝင်မိတာ ။
အရင် သွားခဲ့တဲ့ ရေကန်ကြီးနဲ့ ပန်းခြံကြီး ဆီကိုဘဲ သူ ဦးတည်လိုက်သည် ။
" မိဂျုံ......"
မိဂျုံ မထူး . .။ စိတ်ကောက်သွားပြီ ။
" မိဂျုံကို သူများနဲ့ စကားပြောတာ မကြိုက်လို့ အကို ပြောမိသွားတယ်....ဆောရီးဘဲကွာ...."
ကားရပ်တဲ့နေရာမှာ ကား ရပ်လိုက်တော့ မိဂျုံက " ဘာလို့ အကိုက မကြိုက်တာလဲ...." လို့ မေး
သည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း " အကို...မိဂျုံကို သိပ် ချစ်မိနေတယ်...မိဂျုံ....." လို့ ပြောလိုက်ရင်း မိဂျုံရဲ့ လက်က
လေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ကို ကြည့်သည် ။
" အကိုရယ်...အကိုက ပညာတတ် အရာရှိ..မိဂျုံက ပညာမတတ် ဆင်းရဲသား....ဒုက္ခသည်နဲ့ လာခဲ့တာ...
ဖြစ်ပါ့မလား....မိဂျုံတို့က အဆင့်မတူ....."
" မိဂျုံရယ်.....ဒါတွေ မလိုပါဘူး....အကို မိဂျုံကို အရမ်း ချစ်မိနေတာ....အကို့ကို ပြန်ချစ်ပါကွာ...."
ကျော်ဇောပိုင်က မိဂျုံကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။
" အို..အကို့....."
မိဂျုရဲ့ ပါးစပ်က အသံလေး ထွက်သွားပေမယ့် သူ့ကိုတော့ မရုန်းဘူး ။
ဖြူဆွတ်ဆွတ် နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည် ။
" အကို့ကို ပြန်ချစ်ပါ....မိဂျုံ....."
" မိဂျုံ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပါဘူး အကိုရယ်....အကိုက မိဂျုံအတွက် တအား မြင့်မားနေပါတယ်..."
" ချစ်ကြတဲ့နေရာမှာ မြင့်တယ် နိမ့်တယ် မရှိပါဘူး မိဂျံ.ု....."
" အကိုက မိဂျုံကို လိုချင်ဇောနဲ့ ဒီလို ပြောနေတာပါ..တကယ်တမ်း အကို့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ အတန်းပညာ
မရှိတဲ့ မိဂျုံအတွက် အကို တနေ့ မျက်နှာငယ်နေရမယ်...အကို နောင်တ ရနေမယ်...မိဂျုံကို ချစ်တာကို"
တုန်ရီတဲ့ အသံလေးနဲ့ မိဂျုံ ပြောနေတဲ့အချိန်မှာ သူက မိိဂျုံရဲ့ မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းနေသည် ။ မိဂျုံရဲ့
နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေကြသည် ။
" ချစ်တယ် .... မိဂျုံရယ်.....အကို့ကို ပြန်ချစ်ကွာ....နော်....အကို့ကို ချစ်တယ်လို့ ပြော....ပြော....."
မိဂျုံက " အကိုက တကယ် ချစ်တာလား...." လို့ ပြန်မေးသည် ။
" ဟာ..တကယ်ပေါ့...တကယ်ချစ်တာ အရမ်းအရမ်းချစ်တာ....မိဂျုံကို လက်ထပ်မှာ တသက်လုံး ပေါင်း
မှာ....."
" အကို မနောက်နဲ့..အတည်ပြော...."
" အတည်ပေါ့..အတည်် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းမှာ...တသက်လုံး အတူတူနေမှာ....."
သူ့အမူအရာက်ို မိဂျုံ ကြည့််ပြီး ရယ်သည် ။
" အကိုက သိပ် နောက်တတ်တာဘဲ....."
မိဂျုံကို တအား ဖက်ထားလိုက်သည် ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေက သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ တသားထဲ ကျ
အောင် ထိကပ်မိနေသည် ။
" အကို....."
" မိဂျုံ ဘာလဲ....ပြောတော့မလား...အကို့ကို ချစ်တယ်လို့..."
" အင်း....."
ဟာ....
" အကို့ကို မိဂျုံ ချစ်တယ်.......တခုတော့ ကြိုတင် တောင်းပန်ချင်တယ်...."
" ဘာလဲဟင်...."
" မိဂျုံကို ထားပစ်ပြီးတော့ မသွားလိုက်ပွဲနဲ့...."
" အို....ဘာလို့ ထားရမှာလဲ......"
မိဂျုံရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်တော့ မိဂျုံကလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်လာသည် ။
" မိဂျုံ....အကို့ကို ချစ်ရင် ပြန်နမ်းလေ...."
" မနမ်းတတ်ဘူး..."
" အိုက စုတ်သလို ပြန်စုတ်....."
မိဂျုံနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်နေတဲ့အချိန် သူ့လက်တဖက်က မိဂျုံရဲ့ ပေါင်တန်တွေ အပေါ်ကို ရောက်
နေသည် ။
No comments: