နင်ရယ် ငါရယ် ဘူး ဆိုတဲ့ ခွေးလေးရယ် 2
" ချစ်လား...." ဆိုတာကို မိဂျုံကို ခဏခဏဘဲ မေးမိသည် ။
မေးတိုင်း မေးတိုင်း မိဂျုံက ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြပြီး " ချစ်တယ် အကို ..." လို့ ဖြေသည် ။ ဒီအတွက်
ကျော်ဇောပိုင် အရမ်း ကျေနပ်သည် ။ ဝမ်းသာမဆုံး ပျော်မဆုံး ။
သူ ဖြစ်ချင်တာကို ဖြစ်ရပြီ ။ မိဂျုံနဲ့သူ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားပြီ ။ ချောလှပြီး ဖြူဖွေး တောင့်တင်း စိုပြေ
တဲ့ ကောင်မလေးကို သူ ပိုင်ဆိုင်ရပြီ မဟုတ်လား ။
ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ဘဲ ။
ချစ်ပါသည်လို့ အဖြေပေးတဲ့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားတဲ့ ပထမဆုံးနေ့မှာ အနမ်းလေးတွေ လောက်နဲ့ဘဲ
ကျေနပ်လိုက်သည် ။ သူ့ပေါင်ကြားက ငတိကြီးကတော့ မာန်ဖီနေသည် ။ထကြွနေသည် ။ မိဂျုံ တွေ့
သွားသလားတော့ မသိဘူး ။
မိဂျုံနဲ့ အိ်မ်အပြန်မှာ မိဂျုံရဲ့ အမေ ဒေါ်သက်နွယ် အတွက် ကိတ်မုန့်တွေ ဝယ်သွားသည် ။ သူ တအား
ပျော်နေသည် ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ လေလေး တချွန်ချွန်နဲ့ သူ ပျော်နေဆဲ ဘရီ ဆီက မက်ဆေ့ချ်ရသည် ။
သူ နဲ့ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ လွန်ကျွံခဲ့တာတွေကို တစခန်း ရပ်လိုက်ဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်သည် တဲ့ ။ သူနဲ့
ကျော်ဇောပိုင်က အထီးကျန်ဆန်နေကြသူချင်း မှားယွင်းခဲ့တဲ့ အက်ဆီးဒင့် တခုသာပါ တဲ့ ။
ဘရီ က ပုံမှန်အတိုင်း လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေလိုဘဲ ပြန်နေကြရအောင်လား လို့ သူ့ကို ပြောတာကို
ကျော်ဇောပိုင် ဝမ်းမနည်း ။ စောဒက မတက် ။ စိတ်မထိခိုက် ။ ဂရုမစိုက် ။
စောစောကဘဲ မိဂျုံရဲ့ အချစ်ကို သူ ရခဲ့သည် မဟုတ်လား ။
" အိုကေပါ ..." လို့ ခပ်ပေါ့ပေါ့ဘဲ သဘောထားလိုက်သည် ။
နောက်တနေ့ အလုပ်ကို ရောက်တော့ ဘရီ ဘာလို့ သူ့ကို ဖြတ်လိုက်သလဲ ဆိုတာကို သဘောပေါက်
သွားခဲ့သည် ။
ဘရီ အသစ်တွေ့သွားလို့ ။
ဂေါက်သွားရိုက်ရင်း ခင်မင်ရာက ညိသွားတာ ။
ဒီ ဘော့ပ် ဆိုတဲ့ ငတိကြီးက စီအို်ငအေကနေ ပင်စင်ယူခဲ့ပြီး အတော့်ကို ကြီးပွား ထယ်ဝါ နေတဲ့
အသက် ခြောက်ဆယ် အရွယ် ဘဲကြီး ။ ရဲတိုက်ကြီးလို ကြီးမားတဲ့ အိမ်ကြီး ရှိသလို အပျော်စီး သင်္ဘော
လေးနဲ့ ကားအကောင်းစားကြီးတွေ နဲ့ အေးချမ်းတဲ့ အငြိမ်းစား ဘဝကို ခံစားနေသူကြီးလေ ။
ဘရီရဲ့ မက်ဆေ့ချ်ကို ဖတ်အပြီး မိဂျုံလေး ဖုန်းဆက်လို့ ကျော်ဇောပိုင် ဘရီကို ခဏ ဘေးချိတ်ထား
လိုက်သည် ။ မိဂျုံက " အကို့ကို မိဂျုံလည်း အရမ်း ချစ်မိတာဘဲ .." လို့ ပြောသည် ။
" အမေက ရိပ်မိတယ်....ဂျုံမ ...ဘာဖြစ်လာလဲ.....နင့် မျက်နှာက မှိုရတဲ့ မျက်နှာ ဆိုတာမျိုးကြီး...နင်..
မောင်ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်လာသလား.....လို့ မေးတယ် သိလား......" လို့ မိဂျုံက ပြောပြတော့
သူက " ဒီတော့ မိဂျုံက ဘာပြန်ပြောလိုက်သလဲ..." လို့ မေးသည် ။
မိဂျုံက " မိဂျုံ အမေ့ကို အကို့ကို မိဂျုံ တအား ချစ်မိနေတယ် ဆိုတာကို ပြောပြလိုက်တယ်....." လို့
ပြောသည် ။
မိဂျုံနဲ့ ဖုန်းပြောနေတဲ့အချိန် ပေါင်ကြားက ငတိကြီးက တအားမြူးထလာသည် ။ မိဂျုံကို ဖက်တာ ကိုင်
တာ နမ်းတာတွေကို ပြန်သတိရလိုက်မိလို့ ။ မာတင်းထောင်ကြွနေတဲ့ ငတိကြောင့် တော်တော်နဲ့ အိပ်
လို့ မရဘူး ။ " ငါးဦးကော်မတီ " နဲ့ တိုင်ပင်လိုက်မှဘဲ ငြိမ်းအေးမှုကို ရသွားရသည် ။
နောက်တနေ့ ။
အလုပ်ကို ရောက်တော့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် တယောက်က ဘော့စ် ဘရီ တယောက် ခွင့်ရက်ရှည် ယူ
သွားတယ် လို့ ပြောပြလို့ ကျော်ဇောပိုင်ကတော့ မအံ့သြမိ ။ ဘဲအသစ်ကြီး နဲ့ အပျော်စီး သင်္ဘော
စီးပြီး ဗကေးရှင်း လစ်သွားပြီ ဆိုတာကို သဘောပေါက်လိုက်သည် ။
ကိုဗညား ဖုန်းဆက်သည် ။
" ကိုပိုင်ရေ...ကျနော် ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို ဖုန်းဆက်ကြည့်တယ်....ဟီး....အတော့်ကို အဆင်ပြေတယ်...
ကျနော်နဲ့ တနေရာ ထွက်စားဖို့ ချိန်းလိုက်တယ်....." လို့ ပြောပြလို့ " ဆက်လုပ်..ဆက်လုပ် ကိုဗညား
ရေ...." လို့ တိုက်တွန်းလိုက်ရသည် ။
ညနေ အလုပ်က အပြန် မိဂျုံဆီကို သူ သွားသည် ။ မိဂျုံ တအား လှနေသည် ။ ဝတ်ထားတာကလည်း
ကိုယ်လုံး အလှကို ပေါ်လွင်စေတဲ့ ပိတ်သား ပျော့ပျော့ မို့ အချိုးအဆက်ကျတဲ့ မိဂျုံရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး
က တကယ့်ကို စွဲမက် တပ်မက်စရာဘဲ ။
ကျော်ဇောပိုင် ပျော်မဆုံး မော်မဆုံး ။
မိဂျုံရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး မိဂျုံ အတွက် အဝတ်အစားတွေ အလှကုန်တွေ သူ လိုက်ဝယ်ပေးသည် ။
မိဂျုံ စားချင်တာကို လိုက်ကျွေးသည် ။
မိဂျုံက သူ့အိမ်ကို မရောက်ဖူးသေးဘူး ဆိုတာကို သတိရပြီး မိဂျုံကို အိမ်ကို လိုက်ခဲ့မလား လို့ မေး
လိုက်သည် ။ မိဂျုံက လိုက်မည် တဲ့ ။
သူ့အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ မိဂျုံက " အကို့အိမ်က အကြီးစားကြီး ပါလား.....အကိုက တယောက်ထဲ
သမား ဖြစ်ပြီး ဘာလို့ အိမ်အကြီးစားကြီး နဲ့ နေတာလဲ....." လို့ မေးသည် ။ သူက " အင်း....မိဂျုံနဲ့
အခု တွေ့ကြပြီလေ...အကို တယောက်ထဲ သမား မဟုတ်တော့ဘူး....အင်း...နောက်ပိုင်း ကျရင် အကိုနဲ့
မိဂျုံမှာ သားသားလေးတွေ မီးမီးလေးတွေ အများကြီး ရှိလာတော့မှာ ဆိုတော့ အိမ်က မကြီးတော့ပါ
ဘူး...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
မိဂျုံက " အကိုကလည်း ဘာတွေ လျောက်ပြောနေမှန်း မသိဘူးကွာ...." လို့ ရှက်သလို အမူအရာလေး
နဲ့ သူ့ကို ပြန်ပြောသည် ။
မိဂျုံကို သူ့အိမ်ရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို လိုက်ပြရင်း အိပ်ခန်းတခန်းထဲမှာ တအားဆွဲဖက်ပြီး မိဂျုံရဲ့ နှုတ်ခမ်း
ဖူးဖူးလေးတွေကို ဖိကပ် စုတ်လိုက်မိသည် ။ မိဂျုံကလည်း သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ပြီး သူ
စုတ်သလို ပြန်စုတ်လို့ အနမ်းသံသရာက တော်တော်လေး ရှည်သွားသည် ။
ဘယ်လောက်ဘဲ အချစ်ကို ရှေ့တန်းတင်တင် အချစ်စစ်လို့ ကြွေးကြော်နေပေမယ့် အထိအတွေ့ကြောင့်
သူ့ပေါင်တန်ကြားက တန်ဆာဒုတ်ကတော့ တအား ထောင်ထကြီးကြွနေသည် ။
မိဂျုံကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲမိသွားသည် ။
" အကို.....မိဂျုံတို့....ပြန်ကြရအောင်......."
မိဂျုံက သူ့ကို သတိပေးပေမယ့် သူကတော့ ထန်နေတဲ့စိတ်ကြောင့် " ချစ်တယ်...မိဂျုံ....." ဆိုတာကို
ဘဲ ထပ်ခါတလဲလဲ ပါးစပ်က ပြောနေပြီး မိဂျုံ ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်တိုတိုလေးကို လှန်တင်ပြီး မိဂျုံရဲ့
ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို နမ်းပစ်သည် ။
ပထမ ဝတ်ထားတဲ့ ဇာနားကွပ် ပင်တီအနက်လေး အပေါ်ကနေ လိုက်နမ်းနေတာ ။ ဖြူဖွေးတဲ့ ပေါင်တန်
ချောမွတ်မွတ်တွေကိုလည်း နမ်းသည် ။ ပြီးတော့ ပင်တီလေးကို ဘေးကို ဆွဲပြီး ပြူထွက်လာတဲ့ အကွဲ
ကြောင်းလေးကိုလည်း နမ်းသည် ။
မိဂျုံရဲ့ ပါးစပ်က ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာသည် ။
" အကိုရယ်...မစောလွန်းဘူးလား......မိဂျုံ ရှက်တယ်....." လို့ ပြောနေတဲ့ကြားက မိဂျုံရဲ့ ပင်တီ အနက်
လေးကို သူ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ အမွှေးရေးရေး ပါးပါးလေး ရှိနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ မိန်းမ အင်္ဂါကို သူ ဖိဖိလေး
နမ်းမိသည် ။ ပထမ နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းသည် ။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ နမ်းသည် ။
" အို...အင်း......အင်း.........အိုး......အင်း....အား.......အား........အင်း......."
မိဂျုံက ညည်းနေရင်း သူ့ခေါင်းကို လက်နဲ့ ဖမ်းကိုင်လိုက်သည် ။
သူ့အနမ်းတွေက မရပ်မနား ။ သူ့လျာက အကွဲကြောင်းကို အစုန်အဆန် ယက်နေသည် ။ မိဂျုံ တဆတ်
ဆတ် တုန်ခါပြီး အနောက်ကို ဆုတ် ရုန်းဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် သူ့လက်တွေက မိဂျုံ ဖင်တုံးတွေကို ဖမ်း
ညှစ် ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ မိဂျုံ ဆုတ်ပြေးလို့ မရဘူး ။ ( ၁၂ )
မိဂျုံရဲ့ မိန်းမကိုယ် အတွင်းထဲကို သူ့လျာကို ထိုးသွင်းထားပြီး မွှေနှောက်နေတဲ့အချိန် မိဂျုံ တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါရင်း အထွဋ်အထိပ်ကို
ရောက်သွားရသည် ။ မိဂျုံရဲ့ မိန်းမကိုယ်ထဲက အရည်ဖြူဖြူတွေ စီးထွက်ကျလာတာကို ကျော်ဇောပိုင် တွေ့ရသည် ။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ဘေးတစောင်းလေး
ငြိမ်ကျသွားတဲ့ မိဂျုံရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို နမ်းရှူရင်း ကျော်ဇောပိုင်လည်း မိဂျုံကို အဆုံးစွန်းအထိ လုပ်ဖို့ ဆက်မကြိုးစားတော့ ။
အိမ်သာထဲကို လျောက်သွားလိုက်ပြီး မာတင်းမတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာတန်ကို ကွင်းတိုက် ပစ်လိုက်သည် ။ မိဂျုံကို ဘာဂျာကိုင်နေတဲ့အချိန်ထဲက
တအားတင်းမာလွန်းနေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းသည် လေးငါးဆယ်ချက် လောက် ကွင်းဆောင့်လိုက်တာနဲ့ တန်ဆာထိပ်ပေါက်ထဲက သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်
တွေ တအား ပန်းထွက်လာသည် ။
( အိုး......အင်း.............အား..........အား..........)
သူ မိဂျုဆီကို ပြန်ရောက်လာတော့ မိဂျုံက အဝတ်တွေကို ပြန်ဝတ်ထားပြီး ဖြစ်နေသည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ မိဂျုံတယောက် ကျော်ဇောပိုင်ကို
ရှက်နေသလိုဘဲ ။
ခေါင်းလေး ငုံ့ထားတဲ့ မိဂျုံရဲ့ ဘေးမှာ သူ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မိဂျုံကို ဖက်လိုက်သည် ။
( အကို..ပြန်ကြမလားဟင်......)
( အင်း....ပြန်လေ မိဂျုံ ....)
( အကို.....)
( ဘာလဲ မိဂျုံ ......)
( မိဂျုံ အကို့ကို ချစ်တယ် ဆိုတာ ယုံတယ် မှုတ်လားဟင်......မိဂျုံ ဘဝမှာ အကိုက ပထမဆုံး ချစ်ရတဲ့သူပါ......)
( ယုံပါတယ် မိဂျုံရယ်.....အကိုက မိဂျုံကို သိပ် ချစ်တယ် ဆိုတာလည်း မိဂျုံ ယုံတယ် မဟုတ်လားဟင်.....)
( အင်း...ယုံတယ်.....အကို...)
မိဂျုံက ကားမောင်းနေတဲ့ သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းလေး မှီထားပြီး ( အကို ့ အနမ်းတွေက တအား ကြမ်းတာဘဲ အကိုရယ်.....မိဂျုံ အတွက် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပါ အကို.....အကို့ကို ချစ်လွန်းလို့ အကို လုပ်တာတွေကို မိဂျုံ ခံတာ သိလား...) လို့ ပြောလိုက်သည် ။
( အင်း..အကို သိတယ်.....မိဂျုံ ....အခု အိမ်ပြန်မလား..တခုခု စားပါအုံးလား.....မိဂျုံ မဆာဘူးလားဟင်...)လို့ သူ မေးလိုက်တဲ့အခါ မိဂျုံက ( ဟင့်အင်း
မဆာဘူး...မိဂျုံလေ..အကိုနဲ့ မခွဲချင်တော့ဘူး...အကို့အနားမှာဘဲ နေချင်မိတော့တယ်.....သိလား...) လို့ ပြန်ပြောပြီး သူ့လက်မောင်းကို တင်းတင်း
ဆုပ်ကိုင်ထားသည် ။
မိဂျုံနဲ့ ဗီယက်နမ် အမဲသား ခေါက်ဆွဲပြုတ်ဆိုင်မှာ ဝင်စားကြသည် ။ မိဂျုံရဲ့ အမေ အတွက်လည်း ခေါက်ဆွဲပြုတ် ပါဆယ် ဝယ်ပေးလိုက်သည် ။
မိဂျုကို အိမ်လိုက်ပို့ပေးအပြီး ပြန်အလာ ဘရီဆီက ဖုန်း ဝင်လာသည် ။
( ပိုင်.....ဘာလုပ်နေလဲ...အားလား......)
( ဟာ....ဘရီ...ငါက မင်း ခရီး ထွက်သွားပြီ လို့ ထင်နေတာ....ငါ အားပါတယ်....ဘာ..ဘာလုပ်စရာ ရှိလဲဟင်.....)
( ငါက မနက်ဖန် ဆိုရင် ဘော့ပ်နဲ့ ခရီးထွက်တော့မှာလေ....ငါ့မှာ အခက်ကြုံနေတာက ငါ့ ခွေးလေး ဘူးဘဲ...ဘူးကို တကောင်ထဲ အိမ်မှာ မထားခဲ့
ချင်ဘူး...ဒီတခါ ခရီးထွက်မှာက ကြာမယ်လေ....ဒါကြောင့် ဘူးကို ပိုင် ခေါ်ထားပြီး ကြည့်ပေးနိုင်မလားဟင်....)
( ဟာ..ရတာပေါ့....ငါ ကြည့်ပေးနိုင်ပါတယ်.....ဘရီ.....ဘူးကို ဘယ်တော့ လာခေါ်ပေးရမလဲ.....)
( အခု...အခု လာခေါ်ပေးနိုင်မလား..ငါတို့က မနက်ဖန် မနက် ဆိုရင် ခရီးစထွက်ပြီ...ပိုင်.....)
( အိုကေ....ရတယ်လေ..ငါလာခဲ့မယ်....ဘရီ...)
( ကောင်းပြီ...လာခဲ့နော်....စောင့်နေမယ်....ပိုင်...)
ဘရီရဲ့ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ ကျော်ဇောပိုင် ထင်ထားသလို သူ့ဘဲကြီး ဘော့ပ် ရှိမနေဘူး ။
ဘရီ တယောက်ထဲ ဘူးလေးနဲ့ ရှိနေသည် ။
ဘရီက ထုံးစံအတိုင်း ချည်သား တီရှပ်ပွပွကြီးကို အထဲက ဘာမှ အခုအခံ မပါဘဲ ဝတ်ထားသည် ။
( ဘရီ..မင်းရဲ့ ဘွိုင်းဖရင်းကြီးကော......)
( သူ မရှိဘူး...ခရီး မထွက်ခင် သူ့အိမ်ကို သူ့တပည့်တယောက်နဲ့ အပ်ခဲ့ဖို့ သွားလုပ်နေတယ်...ပိုင်......)
( ဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲဟင်.....)
( မနက်ဖန် မနက်ကျမှ.....ဟင်းဟင်း...ဘာလို့ မေးတာလဲဟင်....ပိုင်......)
( ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး......မေးမိတာ.....)
ဘရီက ပြုံးစိစိနဲ့ ( အဖိုးကြီး မရှိတဲ့အချိန် မင်း ကွစ်ကီ ဆွဲချင်လို့လား ပိုင်......)
( အဟဲ..မဟုတ်ပါဘူး......ဘရီ.....)
( မင်းကို အမှန်အတိုင်း ပြောရရင် ဘဲကြီးက မင်း ဖြုတ်သလို မဖြုတ်နိုင်ဘူး......တချီ ဖြုတ်ဖို့တောင် ဆေးကူနေရတာ ပိုင်...)
ဘရီက သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားသည် ။
ဘရီကို ဝုန်းရတော့မည် ဆိုတာကို သိလိုက်တာနဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထက သူ့ လက်နက်ကြီးက ဒိုင်းကနဲ မတ်ထောင်လာတော့သည် ။( ၁၃ )
( ပိုင်..မင်းနဲ့ နောက်ဆုံး အချိန် လိုးခြင်း လို့ ပြောချင်လည်း ပြောတော့..တချီလောက်တော့ လိုးလိုက်ချင်တယ်.....ငါ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံပါတယ်....
အဖိုးကြီးကို သူ့ရဲ့ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုတွေကြောင့် ငါ လက်ခံလိုက်တာဘဲ....သူက အတော့်ကို စုမိဆောင်းမိထားတယ်လေ..စီအိုင်အေ အနေနဲ့ လခတွေ အ
များကြီး ရထားခဲ့တာ....ဒါပေမယ့် သူက မလိုးနိုင်ဘူး..မင်း လိုးတာနဲ့ တခြားစီဘဲ....ပိုင်....ကဲ...လာ....လာ....လိုးကြရအောင်......)
ဘရီက သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အမြန် ချွတ်ပစ်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း သူမနဲ့ ပြိုင်တူလို သူအဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဘရီနဲ့ ဇာတ်လမ်း ပြီးဆုံးခဲ့ပြီလို့ ယူဆထားခဲ့ရာကနေ အခုလို မမျျော်လင့်ဘဲ
လိုးခွင့်ရသွားတာက သူ့အတွက် မဟာအခွင့်အရေးကြီး တခုဘဲ ။
မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို လှမ်းတက်လိုက်ကြသည် ။
ဘရီရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက တုန်ခါလှုပ်နေကြသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ကို ပက်လက် အိပ်ခိုင်းပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးတန်တုတ်ကြီးကို ဘရီ ကုန်း
စုတ်လိုက်သည် ။ သူမလက်တဖက်က ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လဥနှစ်လုံးကို ဆုပ်ညှစ်ထားသည် ။ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေ ကြားထဲ သူ့လထစ်ကြီး ရောက်နေသည် ။
ပြွတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ အားပါးတရ စုတ်ပေးနေတဲ့ ဘရီကို ဖင်ပါ လိုးပစ်မယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်သည် စုတ်နေတဲ့ ဘရီရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ကော့
ကော့ ထိုးထည့်ပစ်မိသည် ။ ပြွတ်ပြတ်ပြိပြိ အသံတွေ ဆူညံသွားသည် ။
အဖိုးကြီးနဲ့ လိုးရတာ အားမရတဲ့ ဘရီသည် လီးစုတ်ပေးပြီးတဲ့နောက် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ အပေါ်ကနေ တက်ခွပြီး ဆောင့်ချလိုးသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်ကလည်း အောက်ကနေ ကော့ပင့်ထည့်သည် ။ သူရောကိုယ်ရော စိတ်တွေ တအားထန်နေကြတာမို့ လိုးပွဲက ကြမ်းသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်ကလည်း ဘရီ အပေါ်က တက်လိုးပေးတာကို အားမရဘူး ။ သူက အပေါ်က ဆောင့်ချက် ကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ လိုးမှ အားရသည်လေ ။
ဘရီကို စိတ်ကြိုက် တက်ဆောင့်ဖို့ အခွင့်အရေး ပေးပြီးတဲ့နောက် သူက ဘရီရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး လိုးသည် ။ လိုးတာမှ ဒလကြမ်း
ဒလစပ် အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ နဲ့ လိုးသည် ။
ဘရီလည်း ခွေးကလေး ဘူးကို လာခေါ်ဖို့ အကြောင်းပြရာကနေ ကျော်ဇောပိုင်ကို လိုးခိုင်းဖြစ်သွားသည် ။
အဖိုးကြီးနဲ့ ဥရောပ တခွင် ခရီးဆက်တဲ့အချိန် ကောင်းကောင်း အလိုးခံရမှာ မဟုတ်ဘူး လေ ။ ဒါကြောင့် အလိုးကောင်းတဲ့ အားကောင်းမောင်းသန် ကျော်
ဇောပိုင်ကို အပြတ်လိုးခိုင်းနေတာ ။
ကျော်ဇောပိုင်က ပုံစံပြောင်းပြန်သည် ။ ဘရီကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။ စွင့်ကားတဲ့ ဘရီ့ဖင်တုံးကြီးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်သည် ။
စောက်ဖုတ်ကို လိုးမယ် ကြံပြီးမှ မလိုးဘဲ ဖင်ကို လိုးလိုက်သည် ။ ဖင်ပေါက်ထဲကို တံတွေးတွေ တပြွတ်ပြွတ် ထွေးထည့်လိုက်တဲ့အချိန် ဘရီက သူ့ကို ဖင်
လိုးတော့မယ် ဆိုတာကို သိလိုက်သည် ။ လီးတုတ်တုတ်ကြီး နဲ့ ဖင်ပေါက်ကျဉ်းလေးထဲကို ထိုးထည့် လိုးဆောင့်တော့မယ် ဆိုတာက ဘရီရဲ့ စိတ်တွေကို
တအား ထကြွသွားစေပါသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း ဘရီ့ဖင်ကို အစပိုင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းသည် ။ အဝင်အထွက် ညက်လာတဲ့အထိ ။
နောက်ပိုင်းမှာ တအားဆောင့်ထည့်လိုးသည် ။
ဘရီ့ရဲ့ အော်သံတွေ ထွက်ပေါ်လာသည် ။
( အား.......အား.....အား.......အား........အား........အား.......အူး..........အား......)
ဖင်ပေါက်ကို စိတ်ကြိုက် လိုးလိုက်ပြီးမှ စောက်ဖုတ်ကို လိုးသည် ။
ဘရီ ကျေနပ်တဲ့အထိ သူ လိုးပေးလိုက်သည် ။ ဘရီ့ကို အပြာကားတွေထဲကလို ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး ပွဲသိမ်းလိုက်သည် ။
ခွေးကလေး ဘူးကို ပွေ့ချီပြီး ဘရီ့ကို ( ဂွတ်လပ်ခ် ) လို့ နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး သူ့အိမ်ထဲက ထွက်ခဲ့ချိန်မှာ ဘရီသည် ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မှောက်ရက်လေး
လှဲလျောင်းနေသည် ။
မိုးက ဖွဲဖွဲလေး ရွာနေသည် ။
ဘရီကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးခဲ့ရလို့ သူ တအား ကျေနပ်နေသည် ။
( ၁၄ )
ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ သေနတ်ပစ်ကွင်းကို လိုက်သွားပြီး သေနတ်ပစ်ရာက ဗညားကျော်သည် သေနတ်လာပစ်
တဲ့ ကိုရီးယားမလေး ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် နဲ့ ခင်မင်ခွင့် ရသွားသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်က ဗညားကျော် ကြိုက်နေသည်ကို သိတာကြောင့် ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို ဗညားကျော် အတွက်လို့ သဘောထားပြီး ပါဝင် ပတ်သက်ခြင်း မရှိ။
ဗညားကျော်က ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို နေ့လည်စာ ညစာ စားဖို့ ခေါ်ဖိတ်တော့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကလည်းသူ့ဖိတ်ခေါ်မှုကို လက်ခံတာကြောင့် သူတို့ နှစ်ဦး ခဏခဏ တွေ့ဖြစ်ကြပြီး ခင်မင်မှု အခြေအနေတွေက ပိုမို ကောင်းမွန်တိုးတက်လာသည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်သည် လတ်တလော ရည်းစားချစ်သူ မရှိဘဲ စီးပွားရေးကိုဘဲ ဇောက်ချပြီး လုပ်နေတဲ့ မိန်းမတယောက် ဆိုတာ ဗညားကျော် သိလိုက်ရတော့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို သူ လက်လွတ်မခံတော့ ။
သူမနဲ့ ညဖက် နိုက်ကလပ်တွေ ဘားတွေကို လျောက်လည်ရင်း သူမကို ချစ်စကား ပြောလိုက်လေတော့ ရည်းစားချစ်သူ မရှိဘဲ တကိုယ်ထဲ အထီးကျန်ဆန်နေတဲ့ ကိုရီးယားမ အချောလေးက ဗညားကျော်ကို ငြင်းဆန်မနေဘဲ လက်ခံလိုက်လေသည် ။ဗညားကျော်လည်း ရုပ်ကလေးက မော်ဒယ် ရုပ်ရှင်မင်းသမီးလေး တယောက်လို ချောပြီး ကိုယ်လုံးကလည်း တအားလှပတောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမနဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်သွားလို့ တအားကို ကျေနပ် ဝမ်းသာနေပြီး ကျော်ဇောပိုင်ကိုလည်း ချက်ချင်းဘဲ ဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း ကိုဗညား အမိုက်စားလေးနဲ့ အိုကေ စိုပြေသွားတာကို သိရလို့ ဝမ်းသာနေသည် ။ ဒိုင်ယင်နာနဲ့ ကိုဗညားကျော်တို့နဲ့ တနေ့ ဆုံကြဖို့ ပြောဖြစ်ကြသည် ။
ဗညားကျော်က ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံကို ခေါ်လာတုံးက တအားချော တအားတောင့်တဲ့ မိဂျုံကို မြင်မြင်ချင်း သဘောကျမိခဲ့ပေမယ့် မိတ်ဆွေချင်း အခင်အမင်မပျက်အောင် မိဂျုံကို သူ မကြံစည်ခဲ့ဘဲ သဘောရိုးနဲ့ဘဲ ကူညီမစခဲ့သည် ။ ဒါကြောင့်လည်း နတ်ကောင်းနတ်မြတ်တွေက သူ့အတွက်ကို အစစ အရာရာ ပြည့်စုံတဲ့ မိန်းမချောလေး တယောက်နဲ့ တွေ့ဆုံပေးခဲ့သည် လို့ ယုံကြည်သည် ။
အလုပ်ပိတ်ရက် ဖြစ်တဲ့ တနင်္ဂနွေနေ့ တရက်မှာ သူရယ် မိဂျုံရယ်...ကိုဗညားနဲ့ ဒိုင်ယင်နာရယ် ဆုံကြသည် ။ သူတို့နဲ့အတူ ဘရီရဲ့ ခွေးကလေး ဘူးလည်း အတူ ပါသည် ။ ခွေးကလေး ဘူးသည် ကျော်ဇောပိုင် အိမ်မှာ တလှည့် မိဂျုံတို့ အိမ်မှာ တလှည့် နေနေသည် ။ မိဂျုံက ဘူးကို တအား ချစ်နေသည် ။ ဘရီ့ကိုတောင် ပြန်မပေးချင်တော့ဘူးလို့ မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ကို ခဏခဏ ပြောနေသည် ။
ကိုဗညား တယောက် မိန်းမချောလေး ရသွားလို့ မိုးမမြင်လေမမြင် ဖြစ်နေတာကို သူတို့ တွေ့ကြရသည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က သူမရဲ့ ကြီးမား ထယ်ဝါတဲ့ အိမ်ကြီးကို သူတို့ကို ခေါ်သွားပြီး ကိုရီးယား အစားအစာတွေ ကျွေးသည် ။ မိဂျုံက " ကိုဗညားကြီး...ကံကောင်းလိုက်တာ သူဌေးမနဲ့ ရသွားတယ် " လို့ ပြောလိုက်တော့ ကိုဗညားက " ဟဲ့ ငါလည်း သူဌေးဘဲလေဟာ.." လို့ ပြန်ပြောပြီး နောက်သည် ။
မိဂျုံကိုလည်း ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က " တအားလှတာဘဲ....." လို့ ချီးမွမ်းပြီး တအား ခင်မင်သွားသည် ။ ကိုဗညားက ကျော်ဇောပိုင်ကို မိဂျုံကို ဆို်င်တဆိုင် ထောင်ပေးပါလား လို့ စကားစတော့ ဒိုင်ယင်နာကလည်း မိဂျုံကို သူ့စားသောက်ဆိုင်တွေမှာ လုပ်ချင်ရင်လည်း လာလုပ်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်သည် ။
အိမ်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်က ရေကူးကန်ကြီး ဘေးမှာ သူတို့ ထိုင်ကြ စားကြသောက်ကြသည် ။ ဒိုင်ယင် နာရဲ့ အိမ်အကူ ကိုရီးယားမကြီးက အသားကင်တွေ အရက်တွေ နဲ့ တည်ခင်းသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်က " ကိုဗညား.....ဘယ်လိုလဲ...ဘယ်အဆင့် ရောက်နေပြီလဲ...." လို့ မိဂျုံနဲ့ ဒိုင်ယင်နာတို့ မရှိတဲ့အချိန် ကပ်မေးလိုက်တော့ ကိုဗညားက " လက်ထပ်ဖို့ဘဲ လိုတော့တယ်ဗျ...လူချင်းတော့ ထပ်ပြီးသွားကြပြီ ..." လို့ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ ကျော်ဇောပိုင်လည်း " အားပါးပါး လက်သွက်လှချည်လား ကိုယ့်ဆရာရယ်.....အမလေးလေး.....မြန်လိုက်တာ လျင်လိုက်တာ.." လို့ ပြောရင်း သဘောကျနေသည် ။
" ကိုပိုင်ကော ဘယ်လိုလဲ ဘယ်အဆင့်အထိ ရောက်ပြီလဲ..." လို့ ကိုဗညားက ကျော်ဇောပိုင်ကို ပြန်မေး
လိုက်တဲ့အခါ ကျော်ဇောပိုင်က " ခင်ဗျားလောက်တော့ မရောက်သေးဘူး.....အပရိကလောက်ဘဲ " လို့ ဖြေလိုက်တဲ့အခါ ကိုဗညားက " လက်နှေးမနေနဲ့ ဆရာပိုင်...တော်ကြာ ကိုယ့်အစာ သူများ ဝင်စားသွားမယ် " လို့ သတိပေးလေသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် မျက်နှာပျက်သွားပြီး " ကိုညား....တခုခု တွေ့လို့လားဟင်....မိဂျုံနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တခုခု တွေ့ရင် သိရင် ကျနော့်ကို ပြောပြဗျာ...." လို့ ကိုဗညားကို ပြောလိုက်သည် ။ ကိုဗညားက " စကားအဖြစ် ပြောတာပါဗျာ...ဘာမှ မတွေ့ပါဘူး....မိဂျုံက ခင်ဗျား အပေါ် သစ္စာရှိမှာပါ....ဒီကောင်မလေးက ရိုးသားဖြူစင်ပါတယ်ဗျာ...." လို့ ကိုဗညားက ပြောလိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ အိမ်ကြီးထဲကနေ ့ မိဂျုံနဲ့ ဒိုင်ယင်နာတိုထွက်လာကြသည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က အနက်ရောင် ဘီကီနီလေး ဝတ်လာသလို မိဂျုံက အနီရောင် ဘီကီနီလေး ဝတ်လာတာကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ငါတို့ နှစ်ယောက် ရေကူးကြမလို့....မင်းတို့ကော ကူးကြမလား..." လို့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က မေးလိုက်
သည် ။ ကိုဗညားနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်တို့က အရက်နဲ့ အသားကင်တွေ မှီဝဲစားသုံးနေကြလို့ " မင်းတို့ဘဲ ကူးကြပါ...ဒို့နှစ်ယောက်က မင်းတို့ကူးတာကိုဘဲ ထိုင်ကြည့်ကြမယ်..." လို့ ဖြေလိုက်ကြသည် ။
သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးသည် ကိုယ်လုံး အချိုးအဆက် ပြေပြစ်လွန်းတဲ့ သူတွေမို့ သေးမျှင်တဲ့ ဘီကီနီလေးတွေ ဝတ်ထားကြတဲ့အခါ သူတို့ရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို သဲသဲကွဲကွဲ ထင်းထင်းလင်းလင်း တွေ့နေကြရသည် ။
သူတို့ ရေကူးနေကြတဲ့အချိန်မှာ ကျော်ဇောပိုင်က ကိုဗညားကို " ကိုဗညား...ပြောပြပါအုံး....ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လိုဘယ်ပုံနဲ့ လူချင်း ထပ်သွားကြတာလဲ...." လို့ စပ်စုလိုက်လေသည် ။
ကိုဗညားက " ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ညဖက် အတူတူ အရက်သောက်ကြ စားကြတာ တနေ့ သူမူးပြီး ကားမမောင်းနိုင်လို့ ကျနော့်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းတယ်လေ..ကျနော်လည်း လိုက်ပို့ရင် သူ့အိမ်ပေါ်မှာ သူ့ကို နမ်းရင်း ဖက်ရင်း သူကလည်း ပြန်တုံ့ပြန် နမ်းတော့ တခါထဲ အဆုံးအထိ ရောက်သွားတော့တာပေါ့ဗျာ....." လို့ ပြောပြလေသည်
ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ သေနတ်ပစ်ကွင်းကို လိုက်သွားပြီး သေနတ်ပစ်ရာက ဗညားကျော်သည် သေနတ်လာပစ်
တဲ့ ကိုရီးယားမလေး ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် နဲ့ ခင်မင်ခွင့် ရသွားသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်က ဗညားကျော် ကြိုက်နေသည်ကို သိတာကြောင့် ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို ဗညားကျော် အတွက်လို့ သဘောထားပြီး ပါဝင် ပတ်သက်ခြင်း မရှိ။
ဗညားကျော်က ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို နေ့လည်စာ ညစာ စားဖို့ ခေါ်ဖိတ်တော့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကလည်းသူ့ဖိတ်ခေါ်မှုကို လက်ခံတာကြောင့် သူတို့ နှစ်ဦး ခဏခဏ တွေ့ဖြစ်ကြပြီး ခင်မင်မှု အခြေအနေတွေက ပိုမို ကောင်းမွန်တိုးတက်လာသည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်သည် လတ်တလော ရည်းစားချစ်သူ မရှိဘဲ စီးပွားရေးကိုဘဲ ဇောက်ချပြီး လုပ်နေတဲ့ မိန်းမတယောက် ဆိုတာ ဗညားကျော် သိလိုက်ရတော့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို သူ လက်လွတ်မခံတော့ ။
သူမနဲ့ ညဖက် နိုက်ကလပ်တွေ ဘားတွေကို လျောက်လည်ရင်း သူမကို ချစ်စကား ပြောလိုက်လေတော့ ရည်းစားချစ်သူ မရှိဘဲ တကိုယ်ထဲ အထီးကျန်ဆန်နေတဲ့ ကိုရီးယားမ အချောလေးက ဗညားကျော်ကို ငြင်းဆန်မနေဘဲ လက်ခံလိုက်လေသည် ။ဗညားကျော်လည်း ရုပ်ကလေးက မော်ဒယ် ရုပ်ရှင်မင်းသမီးလေး တယောက်လို ချောပြီး ကိုယ်လုံးကလည်း တအားလှပတောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမနဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်သွားလို့ တအားကို ကျေနပ် ဝမ်းသာနေပြီး ကျော်ဇောပိုင်ကိုလည်း ချက်ချင်းဘဲ ဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည် ။ ကျော်ဇောပိုင်လည်း ကိုဗညား အမိုက်စားလေးနဲ့ အိုကေ စိုပြေသွားတာကို သိရလို့ ဝမ်းသာနေသည် ။ ဒိုင်ယင်နာနဲ့ ကိုဗညားကျော်တို့နဲ့ တနေ့ ဆုံကြဖို့ ပြောဖြစ်ကြသည် ။
ဗညားကျော်က ကျော်ဇောပိုင် မိဂျုံကို ခေါ်လာတုံးက တအားချော တအားတောင့်တဲ့ မိဂျုံကို မြင်မြင်ချင်း သဘောကျမိခဲ့ပေမယ့် မိတ်ဆွေချင်း အခင်အမင်မပျက်အောင် မိဂျုံကို သူ မကြံစည်ခဲ့ဘဲ သဘောရိုးနဲ့ဘဲ ကူညီမစခဲ့သည် ။ ဒါကြောင့်လည်း နတ်ကောင်းနတ်မြတ်တွေက သူ့အတွက်ကို အစစ အရာရာ ပြည့်စုံတဲ့ မိန်းမချောလေး တယောက်နဲ့ တွေ့ဆုံပေးခဲ့သည် လို့ ယုံကြည်သည် ။
အလုပ်ပိတ်ရက် ဖြစ်တဲ့ တနင်္ဂနွေနေ့ တရက်မှာ သူရယ် မိဂျုံရယ်...ကိုဗညားနဲ့ ဒိုင်ယင်နာရယ် ဆုံကြသည် ။ သူတို့နဲ့အတူ ဘရီရဲ့ ခွေးကလေး ဘူးလည်း အတူ ပါသည် ။ ခွေးကလေး ဘူးသည် ကျော်ဇောပိုင် အိမ်မှာ တလှည့် မိဂျုံတို့ အိမ်မှာ တလှည့် နေနေသည် ။ မိဂျုံက ဘူးကို တအား ချစ်နေသည် ။ ဘရီ့ကိုတောင် ပြန်မပေးချင်တော့ဘူးလို့ မိဂျုံက ကျော်ဇောပိုင်ကို ခဏခဏ ပြောနေသည် ။
ကိုဗညား တယောက် မိန်းမချောလေး ရသွားလို့ မိုးမမြင်လေမမြင် ဖြစ်နေတာကို သူတို့ တွေ့ကြရသည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က သူမရဲ့ ကြီးမား ထယ်ဝါတဲ့ အိမ်ကြီးကို သူတို့ကို ခေါ်သွားပြီး ကိုရီးယား အစားအစာတွေ ကျွေးသည် ။ မိဂျုံက " ကိုဗညားကြီး...ကံကောင်းလိုက်တာ သူဌေးမနဲ့ ရသွားတယ် " လို့ ပြောလိုက်တော့ ကိုဗညားက " ဟဲ့ ငါလည်း သူဌေးဘဲလေဟာ.." လို့ ပြန်ပြောပြီး နောက်သည် ။
မိဂျုံကိုလည်း ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က " တအားလှတာဘဲ....." လို့ ချီးမွမ်းပြီး တအား ခင်မင်သွားသည် ။ ကိုဗညားက ကျော်ဇောပိုင်ကို မိဂျုံကို ဆို်င်တဆိုင် ထောင်ပေးပါလား လို့ စကားစတော့ ဒိုင်ယင်နာကလည်း မိဂျုံကို သူ့စားသောက်ဆိုင်တွေမှာ လုပ်ချင်ရင်လည်း လာလုပ်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်သည် ။
အိမ်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်က ရေကူးကန်ကြီး ဘေးမှာ သူတို့ ထိုင်ကြ စားကြသောက်ကြသည် ။ ဒိုင်ယင် နာရဲ့ အိမ်အကူ ကိုရီးယားမကြီးက အသားကင်တွေ အရက်တွေ နဲ့ တည်ခင်းသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်က " ကိုဗညား.....ဘယ်လိုလဲ...ဘယ်အဆင့် ရောက်နေပြီလဲ...." လို့ မိဂျုံနဲ့ ဒိုင်ယင်နာတို့ မရှိတဲ့အချိန် ကပ်မေးလိုက်တော့ ကိုဗညားက " လက်ထပ်ဖို့ဘဲ လိုတော့တယ်ဗျ...လူချင်းတော့ ထပ်ပြီးသွားကြပြီ ..." လို့ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ ကျော်ဇောပိုင်လည်း " အားပါးပါး လက်သွက်လှချည်လား ကိုယ့်ဆရာရယ်.....အမလေးလေး.....မြန်လိုက်တာ လျင်လိုက်တာ.." လို့ ပြောရင်း သဘောကျနေသည် ။
" ကိုပိုင်ကော ဘယ်လိုလဲ ဘယ်အဆင့်အထိ ရောက်ပြီလဲ..." လို့ ကိုဗညားက ကျော်ဇောပိုင်ကို ပြန်မေး
လိုက်တဲ့အခါ ကျော်ဇောပိုင်က " ခင်ဗျားလောက်တော့ မရောက်သေးဘူး.....အပရိကလောက်ဘဲ " လို့ ဖြေလိုက်တဲ့အခါ ကိုဗညားက " လက်နှေးမနေနဲ့ ဆရာပိုင်...တော်ကြာ ကိုယ့်အစာ သူများ ဝင်စားသွားမယ် " လို့ သတိပေးလေသည် ။
ကျော်ဇောပိုင် မျက်နှာပျက်သွားပြီး " ကိုညား....တခုခု တွေ့လို့လားဟင်....မိဂျုံနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တခုခု တွေ့ရင် သိရင် ကျနော့်ကို ပြောပြဗျာ...." လို့ ကိုဗညားကို ပြောလိုက်သည် ။ ကိုဗညားက " စကားအဖြစ် ပြောတာပါဗျာ...ဘာမှ မတွေ့ပါဘူး....မိဂျုံက ခင်ဗျား အပေါ် သစ္စာရှိမှာပါ....ဒီကောင်မလေးက ရိုးသားဖြူစင်ပါတယ်ဗျာ...." လို့ ကိုဗညားက ပြောလိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ အိမ်ကြီးထဲကနေ ့ မိဂျုံနဲ့ ဒိုင်ယင်နာတိုထွက်လာကြသည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က အနက်ရောင် ဘီကီနီလေး ဝတ်လာသလို မိဂျုံက အနီရောင် ဘီကီနီလေး ဝတ်လာတာကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ငါတို့ နှစ်ယောက် ရေကူးကြမလို့....မင်းတို့ကော ကူးကြမလား..." လို့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်က မေးလိုက်
သည် ။ ကိုဗညားနဲ့ ကျော်ဇောပိုင်တို့က အရက်နဲ့ အသားကင်တွေ မှီဝဲစားသုံးနေကြလို့ " မင်းတို့ဘဲ ကူးကြပါ...ဒို့နှစ်ယောက်က မင်းတို့ကူးတာကိုဘဲ ထိုင်ကြည့်ကြမယ်..." လို့ ဖြေလိုက်ကြသည် ။
သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးသည် ကိုယ်လုံး အချိုးအဆက် ပြေပြစ်လွန်းတဲ့ သူတွေမို့ သေးမျှင်တဲ့ ဘီကီနီလေးတွေ ဝတ်ထားကြတဲ့အခါ သူတို့ရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှအပတွေကို သဲသဲကွဲကွဲ ထင်းထင်းလင်းလင်း တွေ့နေကြရသည် ။
သူတို့ ရေကူးနေကြတဲ့အချိန်မှာ ကျော်ဇောပိုင်က ကိုဗညားကို " ကိုဗညား...ပြောပြပါအုံး....ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လိုဘယ်ပုံနဲ့ လူချင်း ထပ်သွားကြတာလဲ...." လို့ စပ်စုလိုက်လေသည် ။
ကိုဗညားက " ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ညဖက် အတူတူ အရက်သောက်ကြ စားကြတာ တနေ့ သူမူးပြီး ကားမမောင်းနိုင်လို့ ကျနော့်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းတယ်လေ..ကျနော်လည်း လိုက်ပို့ရင် သူ့အိမ်ပေါ်မှာ သူ့ကို နမ်းရင်း ဖက်ရင်း သူကလည်း ပြန်တုံ့ပြန် နမ်းတော့ တခါထဲ အဆုံးအထိ ရောက်သွားတော့တာပေါ့ဗျာ....." လို့ ပြောပြလေသည်
( ၁၅ )
မိဂျုံနဲ့ဒိုင်ယင်နာတို့ ရေကူးပြီးလို့ ရေကူးကန်ထဲက တက်လာကြတဲ့အခါ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ကိုဗညားတို့ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဘီကီနီဝတ်ထားတဲ့ သူတို့ရဲ့ ချစ်သူ မိန်းမချောတွေရဲ့ ကိုယ်လုံး အစိတ်အပိုင်းတွေ အပေါ်မှာ ရောက်ရှိနေကြသည် ။
သေးမျှင်တဲ့ ဘီကီနီလေးတွေက သူမတို့ရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ အသားစိုင်တွေကို လုံခြုံအောင် မကာဆီးပေးနိုင်။
ကျော်ဇောပိုင်ရော ကိုဗညားရော သူတို့ရဲ့ ချစ်သူကို ချက်ချင်းဘဲ အခန်းလွတ်တခုခုထဲကို ဆွဲသွင်းပြီး ကာမစပ်ယှက်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်သွားရသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း နိုးကြွသောင်းကျန်းလာတဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကို မနည်း အောင့်အည်း ထိန်းချုပ်ခဲ့ရ
ပြီး အပြန်လမ်းမှာ လူရှင်းတဲ့ လမ်းချိုးတခုကို ချိုးကွေ့ဝင်လိုက်ပြီး မိဂျုံကို ဆွဲဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းပစ်
မိလေတော့သည် ။
ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေးကို ငုံစုတ်ရင်း မိဂျုံရဲ့ ကိုယ်လုံး အနှံ့ သူ့လက်တွေနဲ့ ပွတ်ကိုင်တဲ့အခါ မိဂျုံကလည်း သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်သိုင်းပြီး အနမ်းအစုတ်တွေကို တုံ့ပြန်လာသည် ။
ကားသွားကားလာ မရှိတဲ့ လမ်းကလေးမို့ ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံးမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ။
သူ့လက်တဖက်က စကပ်တိုတို ဝတ်ထားတဲ့ မိဂျုံရဲ့ စကပ်ထဲကို ရောက်သွားသည် ။ ပင်တီလေးပေါ်ကနေ မိဂျုံရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကို သူ စမ်းလိုက်တော့ မိဂျုံက " အကို...လမ်းဘေးမှာကြီးကွာ.....
တော်ကြာ တယောက်ယောက် တွေ့သွားမှဖြင့်....." လို့ သူ့ကို သတိပေး တားဆီးလိုက်သည် ။
ထန်နေတဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကြောင့် မိဂျုံ ဘယ်လောက်ဘဲ တားတား သူ့လက်ချောင်းတွေက မိဂျုံရဲ့ ပင်တီ
အပေါ်ကနေ မိန်းမကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေမိသည် ။
သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေး ဝှက်ထားတဲ့ မိဂျုံဆီက ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာသည် ။ အကွဲကြောင်းကို လိုင်းဆွဲပေးနေတာကိုး ။ မို့ဖေါင်းတဲ့ တောင်ကမူလေးမှာ အရည်တွေ စိုစွတ်နေတာ ကို
သူ စမ်းမိနေသည် ။
" အကို...မိဂျုံတို့ အိမ်ပြန်ကြရအောင် နော်......"
" အင်း....."
မသင့်တော်မှန်း သူလည်း သိပါသည် ။
ထန်နေမြန်နေတဲ့ စိတ်အစဉ်ကို အတင်း ထိန်းချုပ်လိုက်ရင်း မိဂျုံ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေတဲ့ သူ့လက်
ကို ဖယ်ခွာလိုက်သည် ။ ကားစက်ကို နှိပ်ပြီး နှိုးလိုက်သည် ။
" အကို....မိဂျုံ ချစ်တယ်နော်....မချစ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး အကို...လမ်းဘေးမှာမို့....တော်ကြာ ရဲကားနဲ့တိုးမှ မိဂျုံတို့ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်လေ....."
" အင်း...."
လမ်းကြားလေးထဲက လမ်းမကြီးပေါ်ကို ပြန် တက်မောင်းလိုက်သည် ။
မိဂျုံက သူ့ပုခုံးထက် ခေါင်းလေး မှီထားရင်း လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ရောက်နေသည် ။ သူက မိဂျုံရဲ့ လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပေါင်ကြား ခလယ်က မာကြော ကြီးထွားနေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်း အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
မိဂျုံက သူ့မာကြောကြော အတန်ကြီးကို ဘောင်းဘီ အပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေသည် ။ မိဂျုံလည်း သူ့
အနမ်း သူ့အကိုင်အတွယ်တွေကြောင့် စိတ်တွေ ထန်လာပုံ ရသည် ။
" အကို......မိဂျုံတို့ အိမ်မှာ အခု အမေ မရှိဘူး....."
" ဟင်..ဟုတ်လား....ဘယ်သွားလဲ မိဂျုံ......"
" အမေက ဟိုဖက်မြို့ကို သွားတယ်....သူနဲ့ တအား ခင်မင်ခဲ့တဲ့ အန်တီနုနုတို့ အိမ်မှာ အလှုလုပ်လို့
သွား ကူညီတယ်.....ဒီည အမေ ပြန်မလာဘူး....."
" ဟင်...ဟုတ်လား......"
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ထိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ပျော်သွားသလား....။
" အကို...မိဂျုံတို့ အိမ်ကို လိုက်ခဲ့မလားဟင်......"
" အင်း....လိုက်မယ်....မိဂျုံ......"
မိဂျုံ ပွတ်ပေးနေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းသည် အသားကုန် မာကြော တင်းထောင်နေပြီ ။ မိဂျုံတို့ အိမ်ကို
လိုက်သွားပြီး အပြတ် ဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့မည် လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ပြီ ။
မိဂျုံရဲ့ မျက်နှာလေး ပန်းနုရောင် သန်းနေသည် ။ သူ့ပေါင်ဂွကြားကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့
တင်ပါးအိအိတွေ ဆီကို သူ့လက်တဖက် ရောက်သွားရသည် ။
ကိုဗညားသည် ကျော်ဇောပိုင် တယောက် အရမ်း ထန်သွားပြီး မိဂျုံနဲ့ အိမ်ပြန်သွားကြတာကို သိသည် ။
ဒီလောက် ချောလှပြီး ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းစိုပြေတဲ့ မိဂျုံလို ကောင်မလေးကို ချစ်သူအဖြစ် ရထားတဲ့
ဒီလူ ဘယ်လောက် " ထန် " နေမလဲ ဆိုတာကို သူ သဘောပေါက်သည် ။
ဒိုင်ယင်နာက အဝတ်လဲတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ ဘီကီနီလေးကို ချွတ်ခွာလိုက်ပြီး ခါးစည်းကြိုးလေးနဲ့ ဝတ်ရုံလေးကို ကောက်ဝတ်လိုက်တဲ့အချိန် ကိုဗညား ရုတ်တရက် အခန်းလေးထဲကို ဝင်လာလို့ အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး.." ဟိတ်......ဟန်နီ.......ဘာလိုချင်လဲဟင်....." လို့ အပြုံးလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကိုဗညားလည်း " ငါလိုချင်တာကို မင်း သိပါတယ်..ဒိုင်ယင်နာ....." လို့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဒိုင်ယင်နာ အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိစုတ်လိုက်ရင်း လက်တဖက်က ဝတ်ရုံရှည်လေးရဲ့ ခါးစည်းကြိုးလေးကို ဖြေဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
ဒိုင်ယင်နာက ကိုဗညားကို ပြန်သိိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ပြန်စုတ်ယူသည် ။ သူမရဲ့
ဝတ်ရုံရှည် အနက်လေးသည် လျောကနဲ ကျောက်ပြား ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားတော့သည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားသည် ။ ဖြူဆွတ်တဲ့ အသားအရည် အချိုးကျလွန်းတဲ့ ကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေနဲ့ ဒိုင်ယင်နာကို ကိုဗညား အငမ်းမရ နမ်းစုတ်ကိုင်တွယ်လေပြီ ။
အခန်းလေးထဲမှာ ပွဲကြမ်းပြီ ။
ဖွံ့ထွားတဲ့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ရင်သားလှလှကြီး တစုံကို ကိုဗညား ကိုင်နယ် ဖျစ်ညှစ် ကစားနေသည် ။ တင်း
မာ ထောင်ထနေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့သည် ။ သူ့လျာက ရင်သီးလုံးလေးတွေ
ကို ၀ိုက်ယက်ကစားပေးတဲ့အခါ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာသည် ။
အဝတ်လဲခန်းလေးထဲက ညည်းသံလေးတွေကြောင့် အပြင်မှာ ရှင်းလင်းနေတဲ့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ အိမ်အကူ ကိုရီးယားမကြီး မျက်လုံးပြူးနေသည် ။
ကိုဗညားသည် အလုပ်နှစ်ခုကို တပြိုင်နက် လုပ်နေတာ ။ ရင်သီးလေးတွေကို စို့ကစားနေတဲ့အချိန် သူ့
ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းနေတဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို ပွတ်ဆွနေသည် ။
နှုတ်ခမ်းသားထူထူနဲ့ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကြီးထဲကို သူ့လက်ချောင်းတွေ ရောက်ရှိနေသည် ။ ကာမ
ရှေ့ပြေး အရည်တွေက တအားကို စိုစိုရွှဲနေသည် ။
" အို.....အင်....ဟင်း....ဟန်နီ.....အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းကိို ဒို့ သွားကြရအောင်......"
ဒိုင်ယင်နာ ပြောတာကို ကိုဗညား ကြားပေမယ့် တအားထန်နေတဲ့ သူ့စိတ်တွေကြောင့် အပေါ်ထပ်ကို
ရွှေ့ဖို့ မကြိုးစားတော့ဘဲ ဒိုင်ယင်နာကို အဝတ်လဲခန်းလေးရဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဘဲ တက်ပြီး စပ်ယှက်လေ
သည် ။
" ဟန်နီ....မင်း သိပ်ကဲတာဘဲကွာ......ဟင်း......"
မိဂျုံနဲ့ဒိုင်ယင်နာတို့ ရေကူးပြီးလို့ ရေကူးကန်ထဲက တက်လာကြတဲ့အခါ ကျော်ဇောပိုင်နဲ့ကိုဗညားတို့ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဘီကီနီဝတ်ထားတဲ့ သူတို့ရဲ့ ချစ်သူ မိန်းမချောတွေရဲ့ ကိုယ်လုံး အစိတ်အပိုင်းတွေ အပေါ်မှာ ရောက်ရှိနေကြသည် ။
သေးမျှင်တဲ့ ဘီကီနီလေးတွေက သူမတို့ရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ အသားစိုင်တွေကို လုံခြုံအောင် မကာဆီးပေးနိုင်။
ကျော်ဇောပိုင်ရော ကိုဗညားရော သူတို့ရဲ့ ချစ်သူကို ချက်ချင်းဘဲ အခန်းလွတ်တခုခုထဲကို ဆွဲသွင်းပြီး ကာမစပ်ယှက်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်သွားရသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်လည်း နိုးကြွသောင်းကျန်းလာတဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကို မနည်း အောင့်အည်း ထိန်းချုပ်ခဲ့ရ
ပြီး အပြန်လမ်းမှာ လူရှင်းတဲ့ လမ်းချိုးတခုကို ချိုးကွေ့ဝင်လိုက်ပြီး မိဂျုံကို ဆွဲဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းပစ်
မိလေတော့သည် ။
ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲလေးကို ငုံစုတ်ရင်း မိဂျုံရဲ့ ကိုယ်လုံး အနှံ့ သူ့လက်တွေနဲ့ ပွတ်ကိုင်တဲ့အခါ မိဂျုံကလည်း သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်သိုင်းပြီး အနမ်းအစုတ်တွေကို တုံ့ပြန်လာသည် ။
ကားသွားကားလာ မရှိတဲ့ လမ်းကလေးမို့ ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံးမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ။
သူ့လက်တဖက်က စကပ်တိုတို ဝတ်ထားတဲ့ မိဂျုံရဲ့ စကပ်ထဲကို ရောက်သွားသည် ။ ပင်တီလေးပေါ်ကနေ မိဂျုံရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကို သူ စမ်းလိုက်တော့ မိဂျုံက " အကို...လမ်းဘေးမှာကြီးကွာ.....
တော်ကြာ တယောက်ယောက် တွေ့သွားမှဖြင့်....." လို့ သူ့ကို သတိပေး တားဆီးလိုက်သည် ။
ထန်နေတဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကြောင့် မိဂျုံ ဘယ်လောက်ဘဲ တားတား သူ့လက်ချောင်းတွေက မိဂျုံရဲ့ ပင်တီ
အပေါ်ကနေ မိန်းမကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေမိသည် ။
သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေး ဝှက်ထားတဲ့ မိဂျုံဆီက ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာသည် ။ အကွဲကြောင်းကို လိုင်းဆွဲပေးနေတာကိုး ။ မို့ဖေါင်းတဲ့ တောင်ကမူလေးမှာ အရည်တွေ စိုစွတ်နေတာ ကို
သူ စမ်းမိနေသည် ။
" အကို...မိဂျုံတို့ အိမ်ပြန်ကြရအောင် နော်......"
" အင်း....."
မသင့်တော်မှန်း သူလည်း သိပါသည် ။
ထန်နေမြန်နေတဲ့ စိတ်အစဉ်ကို အတင်း ထိန်းချုပ်လိုက်ရင်း မိဂျုံ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေတဲ့ သူ့လက်
ကို ဖယ်ခွာလိုက်သည် ။ ကားစက်ကို နှိပ်ပြီး နှိုးလိုက်သည် ။
" အကို....မိဂျုံ ချစ်တယ်နော်....မချစ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး အကို...လမ်းဘေးမှာမို့....တော်ကြာ ရဲကားနဲ့တိုးမှ မိဂျုံတို့ ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေမယ်လေ....."
" အင်း...."
လမ်းကြားလေးထဲက လမ်းမကြီးပေါ်ကို ပြန် တက်မောင်းလိုက်သည် ။
မိဂျုံက သူ့ပုခုံးထက် ခေါင်းလေး မှီထားရင်း လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ရောက်နေသည် ။ သူက မိဂျုံရဲ့ လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပေါင်ကြား ခလယ်က မာကြော ကြီးထွားနေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်း အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
မိဂျုံက သူ့မာကြောကြော အတန်ကြီးကို ဘောင်းဘီ အပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေသည် ။ မိဂျုံလည်း သူ့
အနမ်း သူ့အကိုင်အတွယ်တွေကြောင့် စိတ်တွေ ထန်လာပုံ ရသည် ။
" အကို......မိဂျုံတို့ အိမ်မှာ အခု အမေ မရှိဘူး....."
" ဟင်..ဟုတ်လား....ဘယ်သွားလဲ မိဂျုံ......"
" အမေက ဟိုဖက်မြို့ကို သွားတယ်....သူနဲ့ တအား ခင်မင်ခဲ့တဲ့ အန်တီနုနုတို့ အိမ်မှာ အလှုလုပ်လို့
သွား ကူညီတယ်.....ဒီည အမေ ပြန်မလာဘူး....."
" ဟင်...ဟုတ်လား......"
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ထိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ပျော်သွားသလား....။
" အကို...မိဂျုံတို့ အိမ်ကို လိုက်ခဲ့မလားဟင်......"
" အင်း....လိုက်မယ်....မိဂျုံ......"
မိဂျုံ ပွတ်ပေးနေတဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းသည် အသားကုန် မာကြော တင်းထောင်နေပြီ ။ မိဂျုံတို့ အိမ်ကို
လိုက်သွားပြီး အပြတ် ဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့မည် လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ပြီ ။
မိဂျုံရဲ့ မျက်နှာလေး ပန်းနုရောင် သန်းနေသည် ။ သူ့ပေါင်ဂွကြားကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့
တင်ပါးအိအိတွေ ဆီကို သူ့လက်တဖက် ရောက်သွားရသည် ။
ကိုဗညားသည် ကျော်ဇောပိုင် တယောက် အရမ်း ထန်သွားပြီး မိဂျုံနဲ့ အိမ်ပြန်သွားကြတာကို သိသည် ။
ဒီလောက် ချောလှပြီး ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းစိုပြေတဲ့ မိဂျုံလို ကောင်မလေးကို ချစ်သူအဖြစ် ရထားတဲ့
ဒီလူ ဘယ်လောက် " ထန် " နေမလဲ ဆိုတာကို သူ သဘောပေါက်သည် ။
ဒိုင်ယင်နာက အဝတ်လဲတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ ဘီကီနီလေးကို ချွတ်ခွာလိုက်ပြီး ခါးစည်းကြိုးလေးနဲ့ ဝတ်ရုံလေးကို ကောက်ဝတ်လိုက်တဲ့အချိန် ကိုဗညား ရုတ်တရက် အခန်းလေးထဲကို ဝင်လာလို့ အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး.." ဟိတ်......ဟန်နီ.......ဘာလိုချင်လဲဟင်....." လို့ အပြုံးလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ကိုဗညားလည်း " ငါလိုချင်တာကို မင်း သိပါတယ်..ဒိုင်ယင်နာ....." လို့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဒိုင်ယင်နာ အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိစုတ်လိုက်ရင်း လက်တဖက်က ဝတ်ရုံရှည်လေးရဲ့ ခါးစည်းကြိုးလေးကို ဖြေဖြုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
ဒိုင်ယင်နာက ကိုဗညားကို ပြန်သိိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ပြန်စုတ်ယူသည် ။ သူမရဲ့
ဝတ်ရုံရှည် အနက်လေးသည် လျောကနဲ ကျောက်ပြား ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားတော့သည် ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားသည် ။ ဖြူဆွတ်တဲ့ အသားအရည် အချိုးကျလွန်းတဲ့ ကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေနဲ့ ဒိုင်ယင်နာကို ကိုဗညား အငမ်းမရ နမ်းစုတ်ကိုင်တွယ်လေပြီ ။
အခန်းလေးထဲမှာ ပွဲကြမ်းပြီ ။
ဖွံ့ထွားတဲ့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ရင်သားလှလှကြီး တစုံကို ကိုဗညား ကိုင်နယ် ဖျစ်ညှစ် ကစားနေသည် ။ တင်း
မာ ထောင်ထနေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့သည် ။ သူ့လျာက ရင်သီးလုံးလေးတွေ
ကို ၀ိုက်ယက်ကစားပေးတဲ့အခါ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာသည် ။
အဝတ်လဲခန်းလေးထဲက ညည်းသံလေးတွေကြောင့် အပြင်မှာ ရှင်းလင်းနေတဲ့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ အိမ်အကူ ကိုရီးယားမကြီး မျက်လုံးပြူးနေသည် ။
ကိုဗညားသည် အလုပ်နှစ်ခုကို တပြိုင်နက် လုပ်နေတာ ။ ရင်သီးလေးတွေကို စို့ကစားနေတဲ့အချိန် သူ့
ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းနေတဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို ပွတ်ဆွနေသည် ။
နှုတ်ခမ်းသားထူထူနဲ့ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကြီးထဲကို သူ့လက်ချောင်းတွေ ရောက်ရှိနေသည် ။ ကာမ
ရှေ့ပြေး အရည်တွေက တအားကို စိုစိုရွှဲနေသည် ။
" အို.....အင်....ဟင်း....ဟန်နီ.....အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းကိို ဒို့ သွားကြရအောင်......"
ဒိုင်ယင်နာ ပြောတာကို ကိုဗညား ကြားပေမယ့် တအားထန်နေတဲ့ သူ့စိတ်တွေကြောင့် အပေါ်ထပ်ကို
ရွှေ့ဖို့ မကြိုးစားတော့ဘဲ ဒိုင်ယင်နာကို အဝတ်လဲခန်းလေးရဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဘဲ တက်ပြီး စပ်ယှက်လေ
သည် ။
" ဟန်နီ....မင်း သိပ်ကဲတာဘဲကွာ......ဟင်း......"
( ၁၆ )
မိဂျုံတို့ တိုက်ခန်း အပေါ်ကို တက်တဲ့ ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ ထဲက ကျော်ဇောပိုင် တအား ထန်နေပြီ ။ စိတ်ရိုင်းတွေက ပြင်းထန်နေသည် ။ သူနဲ့ မိဂျုံတို့ နှစ်ယောက်ထဲမို့ မိဂျုံကို ဓါတ်လှေခါးထဲမှာဘဲ နမ်း
လိုက်မိသည် ။
" အကို...အရမ်းကဲတာဘဲကွယ်....."
မိဂျုံက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောလိုက်သည် ။
မိဂျုံရဲ့ အနောက်ကို ကော့ထွက်နေတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဖမ်းညှစ်ပစ်လိုက်သည် ။
" အို့...."
" တင်တောင်...."
ဓါတ်လှေခါး ပွင့်သွားသည် ။
မိဂျုံတို့ အထပ်ကို ရောက်ပြီ ။
သူတို့အခန်းထဲကို ရောက်တဲ့အထိတောင် သူ မစောင့်နိုင် ။
" ကဲလို်က်တာ....."
မိဂျုံက တံခါးသော့ဖွင့်နေတဲ့အချိန် သူ မိဂျုံရဲ့ လည်ကုတ်ပိုးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တော့ မိဂျုံလည်း " အကို...လူတွေ တွေ့ကုန်မယ်....." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
အခန်းထဲ ရောက်သွားတာနဲ့ မိဂျုံကို တအားဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းပြဲလေးကို ဖိကပ် စုတ်ပစ်လိုက်ပြီး တင်ပါး
အိအိကြီးတွေကို စိတ်ကြိုက် ဆုပ်ညှစ်ပစ်လိုက်သည် ။
မိဂျုံက " အကို့ကို ခေါ်လာမိတာ မှားပြီလား မသိဘူး....." လို့ ရေရွတ်လိုက်တဲ့အချိန် သူက မိဂျုံရဲ့ စ
ကပ်ကို လှန်နေပြီ ။
ပင်တီအဖြူလေးက ခပ်နွမ်းနွမ်းလေး . .။ ဂွကြားနေရာမှာ ကွက်ပြီး စိုနေပါလား ။ မိဂျုံလည်း သူ့လိုဘဲ
စိတ်တွေ လာနေပါလား ဆိုတာကို သူ သိလိုက်ရသည် ။
" အကို.....ဘာ...ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်....."
ပင်တီလေးကို ဆွဲချလိုက်လို့ အလန့်တကြား မေးလိုက်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ အသံလေး ။
" နမ်းမလို့....."
" အာ....ဟို..ဟို......."
မိဂျုံက တခုခု ပြောမလို့ ပြင်ပေမယ့် သူက သူ့လက်တဖက်နဲ့ မိဂျုံ ပါးစပ်လေးပေါ်ကို ပိတ်ကာလိုက်
ပြီး " နောက်မှပြော....." လို့ ပြောပြီးတာနဲ့ ဆိုဖါခုံပေါ် ပက်လက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ ဗလာကျင်း
နေတဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းဆီကို မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည် ။
မို့ဖေါင်းခုံးနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းကြွနေသည် ။
ဟင်း.....လှလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်....
စိတ်ထဲက ရေရွတ်လိုက်ပြီး ကျော်ဇောပိုင် နမ်းပစ်ပြီ ။ သူ့နှာခေါင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းနေသည် ။
" အို...ဟင့်......ယားတယ်....."
အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားတွေက ထူထူထဲထဲနဲ့ ။ နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးနမ်းနေရာက လျာထိပ်နဲ့ စောက်
စိလေးကို တို့ကစားပစ်လိုက်သည် ။
" အာ့.......အိ......."
မိဂျုံရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ချုပ်ကိုင်ထားရင်း လျာနဲ့ထိုးထိုး ကလိပေးနေတာ မိဂျုံ ထွန့်ထွန့်လူးနေရသည်။
" အာ......အား.....အကို....အကို......အမလေး......"
အောက်ပိုင်းကို ယက်ပေးနေတဲ့အချိန် သူ့လက်တွေက မိဂျုံရဲ့ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို ရောက်သွားပြီး ဖွံ့
ထွားတင်းမာတဲ့ ရင်စိုင်ကြီးတွေကို ပီပီပြင်ပြင် ဆုပ်နယ်နေသည် ။ မိဂျုံက သူ့ဘလောက်စ်လေးကို ချွတ်
ပေးသည် ။
" ဘရာကိုပါ ချွတ်လိုက် မိဂျုံ......"
မိဂျုံလည်း ထန်နေပြီ ထင်သည် ။ ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်ပေးလိုက်သည် ။ အဝတ် ဆိုလို့ ချည်တ
မျှင်တောင် မိဂျုံ ကိုယ်ပေါ်မှာ မရှိတော့ဘူး ။ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ ကောင်မလေးကို
သူ အပီ မှုတ်ပေးနေပြီ ။( ၁၇ )
တင်းမာချောလုံးနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံဆုပ် ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို အားရပါး
ရ ယက်ပေးနေသည် ။
မိဂျုံရဲ့ အော်သံ ညည်းသံတွေ ကျယ်လောင်လာသည် ။ လျာနဲ့ စောက်ပတ် ထိတွေ့တဲ့ အသံတွေက
လည်း မိဂျုံရဲ့ ညည်းသံတွေနဲ့ အပြိုင် ။
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကို မိမိရရ ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း စောက်ဖုတ်ကို အပြတ် ယက်ပစ်လိုက်
သည် ။
မိဂျုံ တအား လိုချင်နေပြီ ။ ခံချင်နေပြီ ။ စောက်ပတ် တအား ယားနေပြီ ။
" အကိုရယ်.....မိဂျုံ....မိဂျုံ.....မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ........တအား ယားနေပြီ...အကို....." လို့ ထုတ်ပြောလာ
ရတဲ့အထိပါဘဲ ။
ကျော်ဇောပိုင် ကျေနပ်နေသည် ။
သူ့အယက်အစုတ်တွေကြောင့် မိဂျုံလေး ယားလွန်းနေပြီ ။ ခံချင်နေပြီ ။
" အကို....."
ပြတ်ပြတ် ပြိပြိ ပလပ်ပလပ်.....
" အကို...."
မိဂျုံရဲ့ ခေါ်သံကြောင့် ကျော်ဇောပိုင် စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ ကလိပေးနေရာက မော့ကြည့်လိုက်တဲ့
အခါ မိဂျုံက " အကို့ကိုလည်း မိဂျုံ နမ်းပေးချင်တယ်..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဒီတခါက မိဂျုံ အလှည့် ။
မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လီးတန်ရှည်ကြီးကို မိဂျုံက အရင်းပိုင်းနေရာကို မရဲတရဲနဲ့ ဆုပ်
ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲကို သွင်းငုံလိုက်သည် ။ လီးတန်ရှည်ကြီးသည် လုံးပတ် တုတ်တုတ်ကြီးမို့ မိဂျုံရဲ့
ပါးစပ်ထဲ အပြည့်ဘဲ ။
ဖြည်းဖြည်းချင်း စုတ်ပေးနေတဲ့ မိဂျုံလေးရဲ့ ဆူကြွတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ကျော်ဇောပိုင် ဆုပ်နယ်ပေးနေ
ရင်း မိဂျုံ စုတ်ပေးတာကို အရသာ ခံနေမိသည် ။
" စုတ်...စုတ်.....အား.......အင်း.....စုတ်.......ဟူး.....ကောင်း...ကောင်းတယ်......"
မိဂျုံလေးရဲ့ လျာလေးက သွက်သွက်လေး ပြေးလွှား လှည့်ပတ်နေသည် ။
အိုး.......ထိ....ထိတယ်......အူး.........အူး........ကောင်း....ကောင်းလိုက်တာ..........."
" တော်ပြီ.......အကိုတို့ " ချစ်" ကြစို့ မိဂျုံ ......"
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ တန်ဆာကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်တွေတဲ့ မိဂျုံသည် တခါမှ မကြုံဖူးသေးတဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်တခုကို ကြုံဆုံရတော့မှာမို့ တအား ရင်ခုံနေသည် ။ ကြောက်နေသည် ။
သို့ပေမယ့် အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား ကျော်ဇောပိုင်က မိဂျုံကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တဆင့်ပြီး တဆင့် ကာမ
ပန်းတိုင် အဆုံးကို ရောက်တဲ့အထိ လက်တွဲ ခေါ်ဆောင်သွားမှာမို့ ပူပင်စရာတော့ မရှိပါ ။
မိဂျုံသည် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ အယက်အစုတ် ကလိချက်တွေကြောင့် ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ တအား ထကြွနေပြီ ဆိုတော့ ကျော်ဇောပိုင်က ပက်လက် လှဲအိပ်စေပြီး ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားခိုင်းလိုက်
တဲ့အခါ မျက်စိနှစ်လုံးကို လက်ကလေးတွေနဲ့ အုပ်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးလိုက်လေသည် ။
မို့ဖေါင်းဖေါင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက လှလွန်းနေသည် ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေနဲ့ အကွဲကြောင်း နီညိုညို
ကြီးကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတာကြောင့် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ တန်ဆာတန်ကြီး ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားသည် ။
အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက် အဝကို ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ တန်ဆာတန် ထိပ်ဖူးကြီး တေ့မိနေပြီ ။
" အကို...ဖြည်းဖြည်းနော်...မိဂျုံဟာလေး ကွဲပြဲသွားမလားဟင်...အကို့ဟာကြီးက အကြီးစားကြီး......"
" မကွဲပြဲပါဘူး...မိဂျုံရယ်.....အကိုက မိဂျုံကို နာအောင် ဘယ်လုပ်ပါ့မလဲ....တအားကို ကောင်းတဲ့ အရ
သာတွေဘဲ ရစေရမယ်...စိတ်ချ......"
ကျော်ဇောပိုင်က တန်ဆာတန် ထိပ်ဖူးကြီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
" အို့.....အမေ့......"
မိဂျုံတို့ တိုက်ခန်း အပေါ်ကို တက်တဲ့ ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ ထဲက ကျော်ဇောပိုင် တအား ထန်နေပြီ ။ စိတ်ရိုင်းတွေက ပြင်းထန်နေသည် ။ သူနဲ့ မိဂျုံတို့ နှစ်ယောက်ထဲမို့ မိဂျုံကို ဓါတ်လှေခါးထဲမှာဘဲ နမ်း
လိုက်မိသည် ။
" အကို...အရမ်းကဲတာဘဲကွယ်....."
မိဂျုံက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောလိုက်သည် ။
မိဂျုံရဲ့ အနောက်ကို ကော့ထွက်နေတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဖမ်းညှစ်ပစ်လိုက်သည် ။
" အို့...."
" တင်တောင်...."
ဓါတ်လှေခါး ပွင့်သွားသည် ။
မိဂျုံတို့ အထပ်ကို ရောက်ပြီ ။
သူတို့အခန်းထဲကို ရောက်တဲ့အထိတောင် သူ မစောင့်နိုင် ။
" ကဲလို်က်တာ....."
မိဂျုံက တံခါးသော့ဖွင့်နေတဲ့အချိန် သူ မိဂျုံရဲ့ လည်ကုတ်ပိုးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တော့ မိဂျုံလည်း " အကို...လူတွေ တွေ့ကုန်မယ်....." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
အခန်းထဲ ရောက်သွားတာနဲ့ မိဂျုံကို တအားဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းပြဲလေးကို ဖိကပ် စုတ်ပစ်လိုက်ပြီး တင်ပါး
အိအိကြီးတွေကို စိတ်ကြိုက် ဆုပ်ညှစ်ပစ်လိုက်သည် ။
မိဂျုံက " အကို့ကို ခေါ်လာမိတာ မှားပြီလား မသိဘူး....." လို့ ရေရွတ်လိုက်တဲ့အချိန် သူက မိဂျုံရဲ့ စ
ကပ်ကို လှန်နေပြီ ။
ပင်တီအဖြူလေးက ခပ်နွမ်းနွမ်းလေး . .။ ဂွကြားနေရာမှာ ကွက်ပြီး စိုနေပါလား ။ မိဂျုံလည်း သူ့လိုဘဲ
စိတ်တွေ လာနေပါလား ဆိုတာကို သူ သိလိုက်ရသည် ။
" အကို.....ဘာ...ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်....."
ပင်တီလေးကို ဆွဲချလိုက်လို့ အလန့်တကြား မေးလိုက်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ အသံလေး ။
" နမ်းမလို့....."
" အာ....ဟို..ဟို......."
မိဂျုံက တခုခု ပြောမလို့ ပြင်ပေမယ့် သူက သူ့လက်တဖက်နဲ့ မိဂျုံ ပါးစပ်လေးပေါ်ကို ပိတ်ကာလိုက်
ပြီး " နောက်မှပြော....." လို့ ပြောပြီးတာနဲ့ ဆိုဖါခုံပေါ် ပက်လက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ ဗလာကျင်း
နေတဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းဆီကို မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည် ။
မို့ဖေါင်းခုံးနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းကြွနေသည် ။
ဟင်း.....လှလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်....
စိတ်ထဲက ရေရွတ်လိုက်ပြီး ကျော်ဇောပိုင် နမ်းပစ်ပြီ ။ သူ့နှာခေါင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းနေသည် ။
" အို...ဟင့်......ယားတယ်....."
အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားတွေက ထူထူထဲထဲနဲ့ ။ နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးနမ်းနေရာက လျာထိပ်နဲ့ စောက်
စိလေးကို တို့ကစားပစ်လိုက်သည် ။
" အာ့.......အိ......."
မိဂျုံရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ချုပ်ကိုင်ထားရင်း လျာနဲ့ထိုးထိုး ကလိပေးနေတာ မိဂျုံ ထွန့်ထွန့်လူးနေရသည်။
" အာ......အား.....အကို....အကို......အမလေး......"
အောက်ပိုင်းကို ယက်ပေးနေတဲ့အချိန် သူ့လက်တွေက မိဂျုံရဲ့ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို ရောက်သွားပြီး ဖွံ့
ထွားတင်းမာတဲ့ ရင်စိုင်ကြီးတွေကို ပီပီပြင်ပြင် ဆုပ်နယ်နေသည် ။ မိဂျုံက သူ့ဘလောက်စ်လေးကို ချွတ်
ပေးသည် ။
" ဘရာကိုပါ ချွတ်လိုက် မိဂျုံ......"
မိဂျုံလည်း ထန်နေပြီ ထင်သည် ။ ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်ပေးလိုက်သည် ။ အဝတ် ဆိုလို့ ချည်တ
မျှင်တောင် မိဂျုံ ကိုယ်ပေါ်မှာ မရှိတော့ဘူး ။ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ ကောင်မလေးကို
သူ အပီ မှုတ်ပေးနေပြီ ။( ၁၇ )
တင်းမာချောလုံးနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံဆုပ် ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို အားရပါး
ရ ယက်ပေးနေသည် ။
မိဂျုံရဲ့ အော်သံ ညည်းသံတွေ ကျယ်လောင်လာသည် ။ လျာနဲ့ စောက်ပတ် ထိတွေ့တဲ့ အသံတွေက
လည်း မိဂျုံရဲ့ ညည်းသံတွေနဲ့ အပြိုင် ။
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကို မိမိရရ ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း စောက်ဖုတ်ကို အပြတ် ယက်ပစ်လိုက်
သည် ။
မိဂျုံ တအား လိုချင်နေပြီ ။ ခံချင်နေပြီ ။ စောက်ပတ် တအား ယားနေပြီ ။
" အကိုရယ်.....မိဂျုံ....မိဂျုံ.....မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ........တအား ယားနေပြီ...အကို....." လို့ ထုတ်ပြောလာ
ရတဲ့အထိပါဘဲ ။
ကျော်ဇောပိုင် ကျေနပ်နေသည် ။
သူ့အယက်အစုတ်တွေကြောင့် မိဂျုံလေး ယားလွန်းနေပြီ ။ ခံချင်နေပြီ ။
" အကို....."
ပြတ်ပြတ် ပြိပြိ ပလပ်ပလပ်.....
" အကို...."
မိဂျုံရဲ့ ခေါ်သံကြောင့် ကျော်ဇောပိုင် စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ ကလိပေးနေရာက မော့ကြည့်လိုက်တဲ့
အခါ မိဂျုံက " အကို့ကိုလည်း မိဂျုံ နမ်းပေးချင်တယ်..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဒီတခါက မိဂျုံ အလှည့် ။
မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ လီးတန်ရှည်ကြီးကို မိဂျုံက အရင်းပိုင်းနေရာကို မရဲတရဲနဲ့ ဆုပ်
ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲကို သွင်းငုံလိုက်သည် ။ လီးတန်ရှည်ကြီးသည် လုံးပတ် တုတ်တုတ်ကြီးမို့ မိဂျုံရဲ့
ပါးစပ်ထဲ အပြည့်ဘဲ ။
ဖြည်းဖြည်းချင်း စုတ်ပေးနေတဲ့ မိဂျုံလေးရဲ့ ဆူကြွတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ကျော်ဇောပိုင် ဆုပ်နယ်ပေးနေ
ရင်း မိဂျုံ စုတ်ပေးတာကို အရသာ ခံနေမိသည် ။
" စုတ်...စုတ်.....အား.......အင်း.....စုတ်.......ဟူး.....ကောင်း...ကောင်းတယ်......"
မိဂျုံလေးရဲ့ လျာလေးက သွက်သွက်လေး ပြေးလွှား လှည့်ပတ်နေသည် ။
အိုး.......ထိ....ထိတယ်......အူး.........အူး........ကောင်း....ကောင်းလိုက်တာ..........."
" တော်ပြီ.......အကိုတို့ " ချစ်" ကြစို့ မိဂျုံ ......"
ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ တန်ဆာကြီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်တွေတဲ့ မိဂျုံသည် တခါမှ မကြုံဖူးသေးတဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်တခုကို ကြုံဆုံရတော့မှာမို့ တအား ရင်ခုံနေသည် ။ ကြောက်နေသည် ။
သို့ပေမယ့် အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား ကျော်ဇောပိုင်က မိဂျုံကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တဆင့်ပြီး တဆင့် ကာမ
ပန်းတိုင် အဆုံးကို ရောက်တဲ့အထိ လက်တွဲ ခေါ်ဆောင်သွားမှာမို့ ပူပင်စရာတော့ မရှိပါ ။
မိဂျုံသည် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ အယက်အစုတ် ကလိချက်တွေကြောင့် ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ တအား ထကြွနေပြီ ဆိုတော့ ကျော်ဇောပိုင်က ပက်လက် လှဲအိပ်စေပြီး ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားခိုင်းလိုက်
တဲ့အခါ မျက်စိနှစ်လုံးကို လက်ကလေးတွေနဲ့ အုပ်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးလိုက်လေသည် ။
မို့ဖေါင်းဖေါင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက လှလွန်းနေသည် ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေနဲ့ အကွဲကြောင်း နီညိုညို
ကြီးကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတာကြောင့် ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ တန်ဆာတန်ကြီး ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားသည် ။
အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက် အဝကို ကျော်ဇောပိုင်ရဲ့ တန်ဆာတန် ထိပ်ဖူးကြီး တေ့မိနေပြီ ။
" အကို...ဖြည်းဖြည်းနော်...မိဂျုံဟာလေး ကွဲပြဲသွားမလားဟင်...အကို့ဟာကြီးက အကြီးစားကြီး......"
" မကွဲပြဲပါဘူး...မိဂျုံရယ်.....အကိုက မိဂျုံကို နာအောင် ဘယ်လုပ်ပါ့မလဲ....တအားကို ကောင်းတဲ့ အရ
သာတွေဘဲ ရစေရမယ်...စိတ်ချ......"
ကျော်ဇောပိုင်က တန်ဆာတန် ထိပ်ဖူးကြီးကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
" အို့.....အမေ့......"
( ၁၈ )
တင်းကြပ်လွန်းနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ အပျိုစင် စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့ဒစ်ဖူးကြီး အတင်း တိုးဝင်နိုင်တာ မိဂျုံစောက်ဖုတ်တခုလုံး ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ ကာမရှေ့ပြေး အရည်
တွေကြောင့်ပါ ။
မိဂျုံရဲ့ နို့သီး မာမာလုံးလုံးလေးတွေကို စို့ပေးရင်း လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လေးတွေ လုပ်ပေးနေသည် ။ လီး မဝင်ဖူးသေးတဲ့ စောက်
ဖုတ် အသစ်ချပ်ချွတ်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အကျင့်ရလာအောင် (ကျင့်ကစား )ပေးပြီး လိုးနေကျ ဖြစ်တဲ့ ကျော်ဇောနိုင်ရဲ့ ဒီလို ထိုးလိုက် ဆုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာတွေက မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားနုနုတွေကို ပွတ်တိုက်နေတဲ့ အတွက် မိဂျုံအဖို့ အတွေ့ထူးတွေ အတွက် ဖျတ်ဖျတ်ခါအောင် အရ
သာတွေ ထူးနေရသည် ။
မာမာတင်းတင်း ထောင်နေတဲ့ နို့သီးလုံးလေးတွေကို စို့ပေး လျာနဲ့ ကစားပေးတာတွေကလည်း မိဂျုံရဲ့ စိတ်တွေကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထကြွသောင်းကျန်းလာစေတော့ ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ကားထောင်ပေးရင် တဟင်းဟင်း ညည်းကာ ကျော်ဇောပိုင် လုပ်သမျှတွေကို မျက်စိစုံပိတ်ပြီး ခံယူနေမိလေသည် ။
တချက်တချက် နို့အုံကြီးတွေကို လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ညှစ်ချေနယ်ပေးနေတာတွေကိုလည်း မိဂျုံ သဘောကျသည် ။
( မိဂျုံ..အခု မိဂျုံ စောက်ပတ်ထဲကို အတင်းကြီး တိုးဝင်နေတာ ဘာကြီးလဲဟင်....)
( ဟင်..ဟို..အကို့....အကို့ လီးကြီးလေ......)
( မိဂျုံ ကြိုက်လားဟင်.....)
( အင်း...အင်း......ကြိုက်တယ် အကို...မိဂျုံ......လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်......အကို့လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်.....)
( အခု ဘာလုပ်နေတာလဲ သိလား...)
( အင်း..သိတယ်.....လိုးနေတာ....လိုးပေးနေတာ.....)
( ကြိုက်လား.....မိဂျုံ....)
( အင်း....ကြိုက်တယ်...အကို လိုးတာကို မိဂျုံ ကြိုက်တယ်......)
( စုတ်ချင်လား.....)
( အင်း..စုတ်ချင်တယ်.....)
ဒစ်မြုပ်ရုံ အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျော်ဇောပိုင် ဆတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မိဂျုံ ကိုယ်ပေါ်ကို သူ ခွပြီး မိဂျုံရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေထဲကို ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည် ။
( စုတ်..မိဂျုံ...လီးကို စုတ်...)
မိဂျုံသည် လီးတန်ကြီးကို ငုံစုတ်လိုက်သည် ။
( ပြွတ်...ပြွတ်......ပြွတ်....ပြိ........)
တော်တော်လေး ကြာအောင် မိဂျုံကို စုတ်စေပြီးမှ မိဂျုံ ပါးစပ်ထဲက လီးတန်ကို သူ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
( ကြိုက်လား.....)
( အင်း...ကြိုက်တယ်....အကို့လီးကြီးကို မိဂျုံ ကြိုက်တယ်.....)
မိဂျုံ ရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကို မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ ပြန်တေ့လိုက်သည် ။
( အို့....)
ဒစ်ဖူးကြီး ပိကနဲ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားသည် ။
( ပစ်...ပစ်...ပစ်......)
ဒစ်ဖူးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားရင်း သွင်းလိုက်ဆုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည် ။
( အို....အင်း...အင်း.......အား......အကို.....ဟင့်.....ဟင့်.....)
နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက် နို့သီးလေးတွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး စို့ပေးလိုက် လုပ်ရင်း သွင်းလိုက် ဆုတ်လိုက် လုပ်သည် ။
မကြာခင်မှာဘဲ သူ့လီးတန်ကြီးသည် မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကျင့်သားရလာသည် ။ သွင်းလို့ ရလာသည် ။ အရည်တွေကလည်း တအားကို ယိုစီး
ထွက်ကျနေသည် ။
လိုးခြင်း ဆိုတဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ အရသာထူးကို မိဂျုံတယောက် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားဖူးသွားရပြီ ။
အော်..ဒါကြောင့် ယောကျ်ားတွေနဲ့ မိန်းမတွေ လက်ထပ်ယူကြ ကလေးတွေ မွေးကြတာကိုး လို့ မိဂျုံ စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။ လီးဆိုတဲ့ အရသာနဲ့ လိုးခြင်း
အရသာ အတွေ့အကြုံ ကို မိဂျုံ ကြိုက်သွားရသည် ။
မေိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပေးနိုင်လာသည် ။
( ကြိုက်လား.....မိဂျုံ.....)
( အင်း...အင်း......ကြိုက်.....ကြိုက်တယ်.....အကို.....)
စီးပိုင်တင်းကြပ်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ အပျိုစင် စောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဖိလိုးနေတာက အရသာထူးကဲလွန်းလှသည် ။
မိဂျုံရဲ့ ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း ဖိလိုးပေးနေမိသည် ။
ကောင်းလိုက်တာ မိဂျုံရယ်......
တင်းကြပ်လွန်းနေတဲ့ မိဂျုံရဲ့ အပျိုစင် စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့ဒစ်ဖူးကြီး အတင်း တိုးဝင်နိုင်တာ မိဂျုံစောက်ဖုတ်တခုလုံး ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ ကာမရှေ့ပြေး အရည်
တွေကြောင့်ပါ ။
မိဂျုံရဲ့ နို့သီး မာမာလုံးလုံးလေးတွေကို စို့ပေးရင်း လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လေးတွေ လုပ်ပေးနေသည် ။ လီး မဝင်ဖူးသေးတဲ့ စောက်
ဖုတ် အသစ်ချပ်ချွတ်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အကျင့်ရလာအောင် (ကျင့်ကစား )ပေးပြီး လိုးနေကျ ဖြစ်တဲ့ ကျော်ဇောနိုင်ရဲ့ ဒီလို ထိုးလိုက် ဆုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာတွေက မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားနုနုတွေကို ပွတ်တိုက်နေတဲ့ အတွက် မိဂျုံအဖို့ အတွေ့ထူးတွေ အတွက် ဖျတ်ဖျတ်ခါအောင် အရ
သာတွေ ထူးနေရသည် ။
မာမာတင်းတင်း ထောင်နေတဲ့ နို့သီးလုံးလေးတွေကို စို့ပေး လျာနဲ့ ကစားပေးတာတွေကလည်း မိဂျုံရဲ့ စိတ်တွေကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထကြွသောင်းကျန်းလာစေတော့ ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ကားထောင်ပေးရင် တဟင်းဟင်း ညည်းကာ ကျော်ဇောပိုင် လုပ်သမျှတွေကို မျက်စိစုံပိတ်ပြီး ခံယူနေမိလေသည် ။
တချက်တချက် နို့အုံကြီးတွေကို လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ညှစ်ချေနယ်ပေးနေတာတွေကိုလည်း မိဂျုံ သဘောကျသည် ။
( မိဂျုံ..အခု မိဂျုံ စောက်ပတ်ထဲကို အတင်းကြီး တိုးဝင်နေတာ ဘာကြီးလဲဟင်....)
( ဟင်..ဟို..အကို့....အကို့ လီးကြီးလေ......)
( မိဂျုံ ကြိုက်လားဟင်.....)
( အင်း...အင်း......ကြိုက်တယ် အကို...မိဂျုံ......လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်......အကို့လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်.....)
( အခု ဘာလုပ်နေတာလဲ သိလား...)
( အင်း..သိတယ်.....လိုးနေတာ....လိုးပေးနေတာ.....)
( ကြိုက်လား.....မိဂျုံ....)
( အင်း....ကြိုက်တယ်...အကို လိုးတာကို မိဂျုံ ကြိုက်တယ်......)
( စုတ်ချင်လား.....)
( အင်း..စုတ်ချင်တယ်.....)
ဒစ်မြုပ်ရုံ အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျော်ဇောပိုင် ဆတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မိဂျုံ ကိုယ်ပေါ်ကို သူ ခွပြီး မိဂျုံရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေထဲကို ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည် ။
( စုတ်..မိဂျုံ...လီးကို စုတ်...)
မိဂျုံသည် လီးတန်ကြီးကို ငုံစုတ်လိုက်သည် ။
( ပြွတ်...ပြွတ်......ပြွတ်....ပြိ........)
တော်တော်လေး ကြာအောင် မိဂျုံကို စုတ်စေပြီးမှ မိဂျုံ ပါးစပ်ထဲက လီးတန်ကို သူ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
( ကြိုက်လား.....)
( အင်း...ကြိုက်တယ်....အကို့လီးကြီးကို မိဂျုံ ကြိုက်တယ်.....)
မိဂျုံ ရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ကို မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ ပြန်တေ့လိုက်သည် ။
( အို့....)
ဒစ်ဖူးကြီး ပိကနဲ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားသည် ။
( ပစ်...ပစ်...ပစ်......)
ဒစ်ဖူးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားရင်း သွင်းလိုက်ဆုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည် ။
( အို....အင်း...အင်း.......အား......အကို.....ဟင့်.....ဟင့်.....)
နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက် နို့သီးလေးတွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး စို့ပေးလိုက် လုပ်ရင်း သွင်းလိုက် ဆုတ်လိုက် လုပ်သည် ။
မကြာခင်မှာဘဲ သူ့လီးတန်ကြီးသည် မိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကျင့်သားရလာသည် ။ သွင်းလို့ ရလာသည် ။ အရည်တွေကလည်း တအားကို ယိုစီး
ထွက်ကျနေသည် ။
လိုးခြင်း ဆိုတဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ အရသာထူးကို မိဂျုံတယောက် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားဖူးသွားရပြီ ။
အော်..ဒါကြောင့် ယောကျ်ားတွေနဲ့ မိန်းမတွေ လက်ထပ်ယူကြ ကလေးတွေ မွေးကြတာကိုး လို့ မိဂျုံ စဉ်းစားလိုက်မိသည် ။ လီးဆိုတဲ့ အရသာနဲ့ လိုးခြင်း
အရသာ အတွေ့အကြုံ ကို မိဂျုံ ကြိုက်သွားရသည် ။
မေိဂျုံရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပေးနိုင်လာသည် ။
( ကြိုက်လား.....မိဂျုံ.....)
( အင်း...အင်း......ကြိုက်.....ကြိုက်တယ်.....အကို.....)
စီးပိုင်တင်းကြပ်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ အပျိုစင် စောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဖိလိုးနေတာက အရသာထူးကဲလွန်းလှသည် ။
မိဂျုံရဲ့ ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း ဖိလိုးပေးနေမိသည် ။
ကောင်းလိုက်တာ မိဂျုံရယ်......
( ၁၉ )
မိဂျုံ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ကွတတ နဲ့ ရေချိုးခန်းဆီကို လှမ်းလျောက်သွားသည် ။
အကို တအား လိုးထားလို့ မိဂျုံ စောက်ပတ် တအား ကျိန်းစပ်နေသည် ။ နာနေသည် ။ ခွေးကလေး ဘူးက တအိအိနဲ့ မိဂျုံရဲ့ အနောက်ကနေ ပြေးလိုက်လာသည် ။
အကိုကတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ မှောက်ရက်ကြီး ဖင်ကြီးပြောင်လို့ အိပ်ပျော်နေသည် ။
အိမ်သာ ကမုတ်အပေါ်ကို မိဂျုံ ထိုင်ချလိုက်တဲ့အချိန် စောက်ပတ်က တအား စပ်နေသည် ။ အကို့လီးဒါဏ်ကို အလူးအလဲ ခံလိုက်ရတာကိုး ။
အကို့လီးက နည်းနည်းနောနောကြီးမှ မဟုတ်တာ ။ လုံးပတ်ကြီးက တော်တော် တုတ်သည် ။ ရှည်လည်း ရှည်သည် ။ ဒစ်ကြီးက ကားကားကြီး ။
မိဂျုံလည်း အကို့လီးကို နှစ်ခါသုံးခါလောက် စုတ်ပစ်လိုက်ခဲ့သည် ။
အကို့လီးကြီးကို မိဂျုံ စုတ်ရာ ကြိုက်သည် ။ စုတ်ပြီးရင်း ထပ်စုတ်ချင်ရင်း ။ အကိုကလည်း မိဂျုံရဲ့ စောက်ပတ်ကို ရေရေလည်လည် ယက်တာ ။
အကိုနဲ့ မိဂျုံတို့ အရမ်း ပွင့်လင်းသွားကြပြီ ။
ညားသွားကြပြီ ဆိုတော့ အရှက် ဆိုတာ မိဂျုံနဲ့ အကိုတို့ကြားမှာ မရှိတော့ဘူး ။
မိဂျုံရဲ့ နို့သီးလေးတွေလည်း နာကျင် ကျိန်းစပ်နေကြသည် ။ သေးပေါက်ရင်း မိဂျုံ နို့သီးလေး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာ ကိုင်ထိကြည့်မိသည် ။
အကို စုတ်ထား ကိုက်ထားတာ စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေကြသည် ။
( လှလိုက်တဲ့ စပ်ပတ်...)
( ဟင်..အကို...)
အကို ဘယ်အချိန်က ရောက်လာသလဲ မသိဘူး ။ မိဂျုံရဲ့ စောက်ပတ်ထဲက သေး ပန်းထွက်နေတာကို သေသေချာချာ လာကြည့်နေသည် ။
( ဟေ့....ဘာကြည့်တာလဲ.....)
( မိဂျုံ စောက်ပတ် လှလို့......)
( ခိ..ကြံကြံဖန်ဖန်.....စောက်ပတ်ဘဲ လှရတယ်လို့....အကိုရယ်......)
( ဟုတ်တယ်....အကို ကြားဖူးတာ မှန်နေတယ်...နှုတ်ခမ်း လှတဲ့ မိန်းမတွေဟာ စောက်ပတ်လည်း လှကြတယ် တဲ့.....)
( ဟုတ်လို့လား....)
ခွေးကလေး ဘူးက အကို့ကို တအုအုနဲ့ ဆော့ကစားနေသည် ။
မိဂျုံလည်း အကို့ကို မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး ( အကို လိုးတာ တအား ကြမ်းလို့ မိဂျုံ စောက်ပတ် တအားစပ်နေတယ်ကွာ....) လို့ နှုတ်ခမ်းစူရင်း ပြောလိုက်တော့ အကိုက ရယ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ( မိဂျုံက မကြိုက်ဘူးလား...) လို့ မေးသည် ။
( ကြိုက်တယ်..နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း.....နာကောင်းကြီး.......) လို့ မိဂျုံက အပြုံးလေးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
မိဂျုံ အိမ်သာကမုတ်ပေါ်က ထလိုက်တော့ အကို့အလှည့် ။ အကို သေးပေါက်တာကို မိဂျုံကလည်း သေသေချာချာ ကြည့်သည် ။ အကို့လီးတန်ကြီး
ပြန်မာလာ ကြီးလာတာကို မိဂျုံ တွေ့လိုက်ရသည် ။
( အကို.....လီးကြီး ပြန်တောင်လာတယ်...အကိုကတော တကယ့်ကို အားကြီးတယ်.....ခဏလေးနဲ့ဘဲ ပြန်တောင်လာတာဘဲကွာ......)
မိဂျုံ ကုတင်ဆီကို ပြန်လျောက်သွားလိုက်သည် ။
သေးပေါက်ပြီးလို့ မိဂျုံ ရှိနေတဲ့ ကုတင်ကြီးဆီကို ပြန်လျောက်လာတဲ့ အကို့ ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးက တအားကို ထွားကြီးပြီး မတ်မတ်ကြီး တောင်နေပြီ ။
အကို မိဂျုံကို နောက်တခါ ထပ် လိုးတော့မှာ သေချာတယ် . .။ ( ၂၀ )
ဒီနေ့ ကျော်ဇောပိုင် ရုံးကို ရောက်တော့ မမျှော်လင့်တဲ့ အီးမေးလ်တစောင်ကို ဖတ်လိုက်ရသည် ။
ဘော့စ်မမ " ဘရီ " အလုပ်က ထွက်သွားပြီ ဆိုတာပါဘဲ ။
ဘော့စ် ဘရီသည် ဘဲကြီး ဘော့ပ်နဲ့ အပျော်ခရီး ထွက်သွားပြီး အခုတော့ အလုပ်ကို ပြန်မလာချင်
တော့ပါ ။ ငွေပေါတဲ့ ဘော်ဆာကြီးနဲ့ ကမ္ဘာဆက်ပတ်တော့မယ့် သဘော ရှိနေသည် ။ သူမရဲ့ ခွေး
ငယ်လေး " ဘူး "က ကျော်ဇောပိုင် ဆီမှာ ရှိနေသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်ကို " ဘူးလေးကို မင်း ချစ်တယ် မှုတ်လား.....မင်းဘဲ မွေးလိုက်ပါ ပိုင်....ဘူးကို အမြဲတွေ့
နေရင် ငါ့ကိုလည်း မင်း အမှတ်ရနေမယ်လေ...." လို့ အီးမေးလ်မှာ ရေးထားသည် ။
လတ်တလော ဘူးသည် ကျော်ဇောပိုင်အိမ်မှာ ရောက်နေသည် ။ မိဂျုံသည် ဆူရှီအလုပ်မှာ တာဝန်ခံ တ
ယောက် ဖြစ်လာပြီး ကားတစီးနဲ့ ဆိုင်တွေကို ပြေးရသည် ။ လူသစ်တွေကို သင်တန်းတွေ ပေးရသည် ။
ဒါကြောင့် ဘူးကို မကြည့်အားဘူး ။
မိဂျုံနဲ့ နေ့တိုင်းလို တွေ့ဖြစ်ကြသည် ။
မိဂျုံ အလုပ်များနေရင်တော့ သူ့အိမ်ကို မိဂျုံ လိုက်မလာနိုင်ဘူး ။ မိဂျုံ အမေ အိမ်မှာ မရှိတဲ့အချိန်တွေ
မှာတော့ မိဂျုံတို့ အိမ်မှာဘဲ လိုးလိုက်ကြသည် ။
မိဂျုံလည်း သူ့အလိုးကို စခံပြီးတဲ့နောက် ရင်စိုင်တွေလည်း ပိုကြီးထွားလာသလို တင်ပါးကြီးတွေလည်း
ပိုပြီး ကြီးကော့လာတာကို တွေ့ရသည် ။ နောက်ပိုင်းမှာ မိဂျုံက အတွေ့အကြုံများလာလို့ သူ့ကို ထိ
ရောက်တဲ့ တုံ့ပြန်တာတွေ ပေးစွမ်းတာတင်မက သူမကပင် ဦးဆောင်သွားတာကို တွေ့ရသည် ။
မိဂျုံလည်း ပိုက်ဆံ ဝင်လာလို့ ပျော်နေသည် ။
သူကတော့ မိဂျုံတို့ သားအမိ အတွက်ဆိုရင် လိုလေသေးမရှိ ပေးသည် ။ ကျွေးသည် ။ အကုန်အကျ
ခံသည် ။
မိဂျုံ
မိဂျုံနဲ့ အကို အဲဒီနေ့က စပြီး နေ့တိုင်းလိုဘဲ ချိန်းတွေ့ပြီး လိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။
မိဂျုံ အမေက အိမ်မှာ အမြဲလို ရှိတတ်တော့ မိဂျုံတို့ အိမ်မှာတော့ ချိန်းတွေ့ခဲသည် ။ အကို့အိမ်ကို မိဂျုံ လိုက်သွားတာ များသည် ။
အမေက နည်းနည်း ရိပ်မိသည် ။
ပထမဆုံး စ လိုးဖြစ်ကြတဲ့နေ့က မိဂျုံ စောက်ပတ် နာသွားလို့ လမ်းလျောက်ရင် ကွတတကြီး ဖြစ်နေခဲ့တာကို အမေ သိသွားသည် ။ မိဂျုံကို သမီး
သတိထား...ဘိုက်ကြီးသွားမယ်...လို့ သတိပေးခဲ့သည် ။ မိဂျုံလည်း ဘိုက်ကြီးလည်း ဘာဖြစ်လဲ အကိုက မိဂျုံကို သိပ်ချစ်တာဘဲ အကိုက လက်ထပ်ယူမှာဘဲ လို့ စဉ်းစားပြီး မကြောက်ပါဘူး ။ အကို့အိမ်ကို လိုက်သွားပြီး အကိုနဲ့ လိုးကြသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ကိုဗညားက ဒိုင်ယင်နာနဲ့ အရူးအမူးတွေ ဖြစ်နေပြီး သူ့ရဲ့ ဆူရှီ အလုပ်တွေ ဆိုင်တွေကို သိပ်ပြီး ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ မန်နေဂျာတွေ တပည့်လက်သားတွေနဲ့ဘဲ လွှဲထားနေသည် ။ မိဂျုံကိုလည်း သူ ကွန်ထရိုက်ရတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်ကြီးတဆိုင်မှာ တာဝန်ခံ အဖြစ် လုပ်ခိုင်းသည် ။ သူက
တော့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ စားသောက်ဆိုင်တွေမှာဘဲ ရှိနေသည် ။
အကိုက မိဂျုံကို ကားမောင်းသင်ပေးပြီး ကားလိုင်စင်ရအောင် စာမေးပွဲ ဖြေခိုင်းလို့ မိဂျုံ အခု ကားမောင်းနေပြီ ။ ကားက ကိုဗညားရဲ့ ကားတွေထဲက အဟောင်းလေး တစီးကို မိဂျုံ ရထားသည် ။ အကိုက ိဂျုံအတွက် ကားအသစ် ဝယ်ပေးမယ်လို့ ပြောပါသည် ။ ဒါပေမယ့် မိဂျုံလည်း ခုမှ စမောင်းတဲ့အချိန်မှာ ကားအသစ်ချပ်ချွတ်ကြီး မမောင်းချင်လို့ အကို့ကို မဝယ်ပါနဲ့လို့ ပြောထားသည် ။
ကိုဗညားက သူ့ဆူရှီ အလုပ်ကို လုပ်တဲ့လူတွေကို ကားလေးတွေ ပေးထားတာ အများကြီးဘဲ ။ သူက ဆူရှီလုပ်ငန်းကို ပြည်နယ်သုံးလေးခု အထိ ဆိုင်
တွေ ဖြန့်ကျက်ထားတာ ။ အခုတော့ ဒိုင်ယင်နာနဲ့ဘဲ တတွဲတွဲ ရှိနေပြီး သူ့အလုပ်တွေကို သူ့လူတွေနဲ့ဘဲ လွှဲထားနေသည် ။
မိဂျုံလည်း ဆိုင်တွေက လူလိုရင် ဖြည့်ပေးဖို့ လူသစ်တွေကို သင်တန်းတွေ ပေးရသည် ။ မိဂျုံ ဆူရှီပညာကို သင်ပေးရတဲ့လူတွေထဲမှာ မိဂျုံတို့နဲ့ နယ်စပ်က စခန်းမှာ တုံးကထဲက ခင်မင်ခဲ့တဲ့
ဘိုင်လေး ပါသည် ။
ဘိုင်လေးက မိဂျုံနဲ့ သက်တူရွယ်တူ ။ ရယ်စရာ တအား ပြောတတ်လို့ မိဂျုံတို့ မိန်းကလေးတွေက သူ့
ကို သဘောကျကြသည် ။ သူက အခြောက် ( မိန်းမရှာ ) မဟုတ်ပေမယ့် မိန်းကလေးတွေနဲ့ အရမ်း ရော
နှောသည် ။ ခင်မင်သည် ။
ဘိုင်လေးနဲ့က ခင်မင်ရင်းစွဲ ရှိသူတွေမို့ ဆူရှီပညာကို သင်ပေးနေတဲ့အချိန် ဘိုင်လေးနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး
စကားပြောကြသလို သင်တန်းအပြီးလည်း ဆူရှီဆိုင် ဘေးက တရုတ်စားသောက်ဆိုင်တို့ ကုလားစား
သောက်ဆိုင်တို့မှာ ဘိုင်လေးကို ထမင်းကျွေးသည် ။ သူက အလုပ်မရှိသေးဘူး...ဝင်ငွေ မရှိသေးဘူး ဆို
တော့ မိဂျုံကဘဲ ဝယ်ကျွေးသည် ။
တနေ့မှာ အကိုက မိဂျုံကို ဆူရှီဆိုင်မှာ လာကြိုတော့ မိဂျုံနဲ့ အရောတဝင် စကားပြော ရယ်မောနေတဲ့
ဘိုင်လေးကို အကို တွေ့သွားသည် ။
အဲဒီနေ့က အကို့မျက်နှာကြီး သုန်မှုန်နေတာကို မိဂျုံ တွေ့ရသည် ။
ဘိုင်လေး ကြောင့်ဘဲ လို့ မိဂျုံ သိလိုက်သည် ။
" အကို.....ဘာကြောင့် မျက်နှာကြီး ပုတ်နေတာလဲ....." လို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ မေးလိုက်သည် ။
အကိုက " အဲ့ကောင်က ဘယ်သူလဲ မိဂျုံ......" လို့ မေးသည် ။ အကို့လေသံက မာကြောနေသည် ။
" သူက စခန်းတုံးက ခင်မင်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ သူငယ်ချင်းပါ အကို...သူက မိဂျုံတို့ အပေါ်မှာ ကောင်းခဲ့တယ်...
အမေ့အတွက် ဆေးတွေ ဘာတွေ လိုအပ်ရင်လည်း ပြေးဝယ်ပေးတယ်........ခင်စရာကောင်းပါတယ်.....သူ
က မိဂျုံဆီမှာ ပညာလာသင်နေတာလေ ..." လို့ မိဂျုံက အကို့ကို ပြောပြလိုက်သည် ။
အကိုက မိဂျုံကို ဘိုင်လေးနဲ့ မပတ်သက်ဖို့ ပြောသည် ။ မိဂျုံလည်း အလုပ်သဘောအရ မပတ်သက်လို့
မရဘူးလို့ အကို့ကို ရှင်းပြသည် ။ မိဂျုံကို ယုံကြည်စိတ်ချပါ အကိုရယ်...အကို့တယောက်ထဲကိုဘဲ ချစ်
တာ..." လို့ ပြောပြသည် ။ မရဘူး ။ အကိုက တကယ့်ကို ဂျေကြီးတဲ့ လူ ။
ဗညားကျော်
သမုဒ္ဒရာမြို့ Ocean City
မေရီလင်း ပြည်နယ် Maryland State
ဟောလီးဒေးအင်း ဟိုတယ်
၁၃ထပ်က အခန်းတခန်း အတွင်း
မနက် ငါးနာရီကျော်ကျော် အချိန်ပါ ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် သည် အဝတ်မဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အိပ်ရာခင်းအဖြူရောင်ကို ပတ်ရစ်ပြီး မှန်ချပ်ကြီးကနေ
ပင်လယ်ပြင်ကို ငေးမောကြည့်နေသည် ။ သူမ လက်ထဲမှာ အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ကော်ဖီ
တခွက် ရှိနေသည် ။
ရေချိုးခန်းထဲက ဗညားကျော် ထွက်လာသည် ။
ဒိုင်ယင်နာ အပြင်ကို ငေးကြည့်နေတာကို တွေ့တော့ သူမဆီကို သူ လျောက်သွားလိုက်သည် ။
" ဟန်နီ.....လာကြည့်.......ဒေါ်ဖင်တွေ ( လင်းပိုင်တွေ )........"
ဗညားကျော်က ဒိုင်ယင်နာကို အနောက်ဖက်ကနေ ဖက်သိုင်းလိုက်ပြီး " အရမ်း သာယာတာဘဲ " လို့
ပြောလိုက်သည် ။
" ကမ်းစပ်မှာ လမ်းလျောက်ချင်လား......ဟန်နီ......"
ဗညာကျော်က ဒိုင်ယင်နာရဲ့ လည်တိုင်ကို နမ်းရှိက်ရင်း " နိုး.....မလျောက်ချင်ဘူး.....ဘေဘီနဲ့ဘဲ ဖက်ထားပြီး နေနေချင်တယ်....." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ဒိုင်ယင်နာက တိုးတိုးလေး ရယ်လိုက်သည်။
သူတို့သည် ကြိမ်ဖန်များစွာ အချစ်လွန်ခဲ့ပြီးကြပေမယ့် တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်တွယ် နမ်းရှံံူ့နေ
ဆဲ ။ ဒိုင်ယင်နာက " မင်းနဲ့ငါ အတူတူ နေချင်နေပြီ......" လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဗညားကျော်ကလည်း
" ငါ မင်းကို လက်ထပ်ပါရစေ....." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ဒိုင်ယင်နာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး " တကယ်လား....ဟန်နီ....မင်း ငါ့ကို တကယ် ချစ်တာပေါ့နော်....." လို့ မေးလိုက်သည် ။
ဗညားကျော်လည်း သူ့ကုတ်အကျင်္ ီ ချိတ်ထားတဲ့ဆီကို လျောက်သွားလိုက်ပြီး ထည့်ထားတဲ့ ဘူးလေး
တဘူးကို ထုတ်ယူလိုက်သည် ။
" ဟင်.....အဲဒါ ဘာလဲ....."
ဗညားကျော် ထုတ်ယူလိုက်တာက စိန်တုံးသေးသေးလေးနဲ့ လက်စွပ်လေး ။
" မင်းကို လက်ထပ်ခွင့် တောင်းပါရစေ..ကိုယ့်ကို မင်း လက်ထပ်နိုင်မလား...ဒိုင်ယင်နာ......"
ဒိုင်ယင်နာ့ကို လက်စွပ်လေး ပြပြီး ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဒိုင်ယင်နာလည်း ချက်ချင်းဘဲ " အင်း...အင်း.....
မင်းကို ငါ လက်ထပ်မယ်....." လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါသည် ။ ဗညာကျော်က သူမလက်မှာ လက်စွပ်လေးကို
စွပ်ပေးလိုက်သည် ။
" ချစ်တယ်.....မင်းကို.....ကိုယ် သိပ်ချစ်တယ်......"
ဗညားကျော်က ဒိုင်ယင်နာရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်တော့ ဒိုင်ယင်နာကလည်း သူ့ကို ပြန်
ဖက်သိုင်းပြီး တုံ့ပြန်တဲ့ အနမ်းတွေ ပြန်ပေးလိုက်တဲ့အချိန် ခြုံထားတဲ့ အိပ်ရာခင်းအဖြူရောင်လေးက
ဖြုတ်ကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားတော့သည် ။
ဗလာကျင်းသွားတဲ့ အသားဆွတ်ဆွတ်ဖြူပြီး ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းစိုပြေလှတဲ့ ကိုရီးယားမလေး နဲ့ ဗညားကျော်တို့ ကုတင်ပေါ်ကို လဲကျသွားကြသည် ။
ငတ်မွတ်စွာနဲ့ အငမ်းမရ နမ်းစုတ်လိုက်ကြပြန်သည် ။
နှုတ်ခမ်းချင်းတင်မက လျာချင်း ပူးလိန်ပွတ်စုတ်တာတွေ လုပ်နေကြသလို ဗညားကျော်ရဲ့လက်တွေက
ဖွံ့ထွားတဲ့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ကိုယ်တွေ အပေါ်မှာ ပြေးလွှား ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်နေသည် ။
နှစ်ကိုယ့်တကိုယ် ပူးကပ်နေကြရင်း သဲသဲမဲမဲ နမ်းစုတ် ပွတ်သပ်နေကြသည် ။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ပြင်းပြ
ထကြွသထက် ထကြွလာကြရင်း ဗညားကျော်က ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်တွေကို ဖြဲကားရင်း ဒီပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲမှာ သူ့ကိုယ်ကို နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး လိင်တန်ချောင်းကို ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ပေါင်ကြားခလယ်က အင်္ဂါစပ်မှာ တေ့ထောက် ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ။
" အိုး.......ဟင်း......"
စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးချောင်းကြီး အထိုးခံလိုက်ရတဲ့ အရသာကြောင့်
ဒိုင်ယင်နာ တယောက် ပါးစပ်ကနေ အသံထွက်သွားသည် ။ လီးချောင်းကြီးက သွင်းပြီး ရပ်မနေ ။ ရှေ့
တိုးနောက်ငင်နဲ့ ဆက်တိုက် အသွင်းအထုတ်တွေ လုပ်လာတော့ ဒိုင်ယင်နာ တယောက် ဗညားကျော်ကို
တအားဖက်ထားပြီး တအားအားနဲ့ အော်နေတာ အကျယ်ကြီး ။
ဆီးခုံချင်း ရိုက်ခတ်တဲ့ အသံ တဖတ်ဖတ် တဖေါက်ဖေါက် နဲ့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ အော်သံတွေ ကြားနေရ
သည် ။ ဘယ်လိုလိုးလိုး လိုးလို့ မဝ ။ လိုးပြီးရင်း လိုးချင်ရင်း ဖြစ်နေတဲ့ ဗညားကျော် ။ ခံတဲ့သူ ဒိုင်ယင်နာကလည်း စိတ်တူကိုယ်တူ ခံသည် ။ ကြိုက်သည် ။ တောင်းသည် ။
သူကောင်းကိုယ်ကောင်း အချစ်လွန် လိုးပွဲတွေက ဆက်တိုက် တချီပြီး တချီ ။
ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့လှလှကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်ညှစ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ဗညားကျော်ရဲ့ တကိုယ်လုံး
ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေပြီ ။
" လိုး...လိုး....တအား....တအား...ဆောင့် ..တအားဆောင့်.....ကောင်းလိုက်တာ.....ကောင်းတယ်....အို.....
ကြိုက်တယ်.....လိုး...လိုး....တအားလိုး.........ဆောင့်....ဆောင့်.........အီး.......အီး.........ဆောင့်......"
ဒိုင်ယင်နာရဲ့ အော်ဟစ်သံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းတွေကို ဆက်တိုက် ဒလစပ် လိုးပေးနေတဲ့
ဗညားကျော် ..။
သူ့ကို ချစ်ပြီး အစစ အလိုလိုက်တဲ့ သဘောကောင်းတဲ့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို သူ လက်ထပ်မည် လို့
ဗညားကျော် ဆဲုးဖြတ်ချက် ချထားပြီးပါပြီ။
မိဂျုံ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ကွတတ နဲ့ ရေချိုးခန်းဆီကို လှမ်းလျောက်သွားသည် ။
အကို တအား လိုးထားလို့ မိဂျုံ စောက်ပတ် တအား ကျိန်းစပ်နေသည် ။ နာနေသည် ။ ခွေးကလေး ဘူးက တအိအိနဲ့ မိဂျုံရဲ့ အနောက်ကနေ ပြေးလိုက်လာသည် ။
အကိုကတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ မှောက်ရက်ကြီး ဖင်ကြီးပြောင်လို့ အိပ်ပျော်နေသည် ။
အိမ်သာ ကမုတ်အပေါ်ကို မိဂျုံ ထိုင်ချလိုက်တဲ့အချိန် စောက်ပတ်က တအား စပ်နေသည် ။ အကို့လီးဒါဏ်ကို အလူးအလဲ ခံလိုက်ရတာကိုး ။
အကို့လီးက နည်းနည်းနောနောကြီးမှ မဟုတ်တာ ။ လုံးပတ်ကြီးက တော်တော် တုတ်သည် ။ ရှည်လည်း ရှည်သည် ။ ဒစ်ကြီးက ကားကားကြီး ။
မိဂျုံလည်း အကို့လီးကို နှစ်ခါသုံးခါလောက် စုတ်ပစ်လိုက်ခဲ့သည် ။
အကို့လီးကြီးကို မိဂျုံ စုတ်ရာ ကြိုက်သည် ။ စုတ်ပြီးရင်း ထပ်စုတ်ချင်ရင်း ။ အကိုကလည်း မိဂျုံရဲ့ စောက်ပတ်ကို ရေရေလည်လည် ယက်တာ ။
အကိုနဲ့ မိဂျုံတို့ အရမ်း ပွင့်လင်းသွားကြပြီ ။
ညားသွားကြပြီ ဆိုတော့ အရှက် ဆိုတာ မိဂျုံနဲ့ အကိုတို့ကြားမှာ မရှိတော့ဘူး ။
မိဂျုံရဲ့ နို့သီးလေးတွေလည်း နာကျင် ကျိန်းစပ်နေကြသည် ။ သေးပေါက်ရင်း မိဂျုံ နို့သီးလေး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာ ကိုင်ထိကြည့်မိသည် ။
အကို စုတ်ထား ကိုက်ထားတာ စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေကြသည် ။
( လှလိုက်တဲ့ စပ်ပတ်...)
( ဟင်..အကို...)
အကို ဘယ်အချိန်က ရောက်လာသလဲ မသိဘူး ။ မိဂျုံရဲ့ စောက်ပတ်ထဲက သေး ပန်းထွက်နေတာကို သေသေချာချာ လာကြည့်နေသည် ။
( ဟေ့....ဘာကြည့်တာလဲ.....)
( မိဂျုံ စောက်ပတ် လှလို့......)
( ခိ..ကြံကြံဖန်ဖန်.....စောက်ပတ်ဘဲ လှရတယ်လို့....အကိုရယ်......)
( ဟုတ်တယ်....အကို ကြားဖူးတာ မှန်နေတယ်...နှုတ်ခမ်း လှတဲ့ မိန်းမတွေဟာ စောက်ပတ်လည်း လှကြတယ် တဲ့.....)
( ဟုတ်လို့လား....)
ခွေးကလေး ဘူးက အကို့ကို တအုအုနဲ့ ဆော့ကစားနေသည် ။
မိဂျုံလည်း အကို့ကို မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး ( အကို လိုးတာ တအား ကြမ်းလို့ မိဂျုံ စောက်ပတ် တအားစပ်နေတယ်ကွာ....) လို့ နှုတ်ခမ်းစူရင်း ပြောလိုက်တော့ အကိုက ရယ်လိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ( မိဂျုံက မကြိုက်ဘူးလား...) လို့ မေးသည် ။
( ကြိုက်တယ်..နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း.....နာကောင်းကြီး.......) လို့ မိဂျုံက အပြုံးလေးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
မိဂျုံ အိမ်သာကမုတ်ပေါ်က ထလိုက်တော့ အကို့အလှည့် ။ အကို သေးပေါက်တာကို မိဂျုံကလည်း သေသေချာချာ ကြည့်သည် ။ အကို့လီးတန်ကြီး
ပြန်မာလာ ကြီးလာတာကို မိဂျုံ တွေ့လိုက်ရသည် ။
( အကို.....လီးကြီး ပြန်တောင်လာတယ်...အကိုကတော တကယ့်ကို အားကြီးတယ်.....ခဏလေးနဲ့ဘဲ ပြန်တောင်လာတာဘဲကွာ......)
မိဂျုံ ကုတင်ဆီကို ပြန်လျောက်သွားလိုက်သည် ။
သေးပေါက်ပြီးလို့ မိဂျုံ ရှိနေတဲ့ ကုတင်ကြီးဆီကို ပြန်လျောက်လာတဲ့ အကို့ ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးက တအားကို ထွားကြီးပြီး မတ်မတ်ကြီး တောင်နေပြီ ။
အကို မိဂျုံကို နောက်တခါ ထပ် လိုးတော့မှာ သေချာတယ် . .။ ( ၂၀ )
ဒီနေ့ ကျော်ဇောပိုင် ရုံးကို ရောက်တော့ မမျှော်လင့်တဲ့ အီးမေးလ်တစောင်ကို ဖတ်လိုက်ရသည် ။
ဘော့စ်မမ " ဘရီ " အလုပ်က ထွက်သွားပြီ ဆိုတာပါဘဲ ။
ဘော့စ် ဘရီသည် ဘဲကြီး ဘော့ပ်နဲ့ အပျော်ခရီး ထွက်သွားပြီး အခုတော့ အလုပ်ကို ပြန်မလာချင်
တော့ပါ ။ ငွေပေါတဲ့ ဘော်ဆာကြီးနဲ့ ကမ္ဘာဆက်ပတ်တော့မယ့် သဘော ရှိနေသည် ။ သူမရဲ့ ခွေး
ငယ်လေး " ဘူး "က ကျော်ဇောပိုင် ဆီမှာ ရှိနေသည် ။
ကျော်ဇောပိုင်ကို " ဘူးလေးကို မင်း ချစ်တယ် မှုတ်လား.....မင်းဘဲ မွေးလိုက်ပါ ပိုင်....ဘူးကို အမြဲတွေ့
နေရင် ငါ့ကိုလည်း မင်း အမှတ်ရနေမယ်လေ...." လို့ အီးမေးလ်မှာ ရေးထားသည် ။
လတ်တလော ဘူးသည် ကျော်ဇောပိုင်အိမ်မှာ ရောက်နေသည် ။ မိဂျုံသည် ဆူရှီအလုပ်မှာ တာဝန်ခံ တ
ယောက် ဖြစ်လာပြီး ကားတစီးနဲ့ ဆိုင်တွေကို ပြေးရသည် ။ လူသစ်တွေကို သင်တန်းတွေ ပေးရသည် ။
ဒါကြောင့် ဘူးကို မကြည့်အားဘူး ။
မိဂျုံနဲ့ နေ့တိုင်းလို တွေ့ဖြစ်ကြသည် ။
မိဂျုံ အလုပ်များနေရင်တော့ သူ့အိမ်ကို မိဂျုံ လိုက်မလာနိုင်ဘူး ။ မိဂျုံ အမေ အိမ်မှာ မရှိတဲ့အချိန်တွေ
မှာတော့ မိဂျုံတို့ အိမ်မှာဘဲ လိုးလိုက်ကြသည် ။
မိဂျုံလည်း သူ့အလိုးကို စခံပြီးတဲ့နောက် ရင်စိုင်တွေလည်း ပိုကြီးထွားလာသလို တင်ပါးကြီးတွေလည်း
ပိုပြီး ကြီးကော့လာတာကို တွေ့ရသည် ။ နောက်ပိုင်းမှာ မိဂျုံက အတွေ့အကြုံများလာလို့ သူ့ကို ထိ
ရောက်တဲ့ တုံ့ပြန်တာတွေ ပေးစွမ်းတာတင်မက သူမကပင် ဦးဆောင်သွားတာကို တွေ့ရသည် ။
မိဂျုံလည်း ပိုက်ဆံ ဝင်လာလို့ ပျော်နေသည် ။
သူကတော့ မိဂျုံတို့ သားအမိ အတွက်ဆိုရင် လိုလေသေးမရှိ ပေးသည် ။ ကျွေးသည် ။ အကုန်အကျ
ခံသည် ။
မိဂျုံ
မိဂျုံနဲ့ အကို အဲဒီနေ့က စပြီး နေ့တိုင်းလိုဘဲ ချိန်းတွေ့ပြီး လိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။
မိဂျုံ အမေက အိမ်မှာ အမြဲလို ရှိတတ်တော့ မိဂျုံတို့ အိမ်မှာတော့ ချိန်းတွေ့ခဲသည် ။ အကို့အိမ်ကို မိဂျုံ လိုက်သွားတာ များသည် ။
အမေက နည်းနည်း ရိပ်မိသည် ။
ပထမဆုံး စ လိုးဖြစ်ကြတဲ့နေ့က မိဂျုံ စောက်ပတ် နာသွားလို့ လမ်းလျောက်ရင် ကွတတကြီး ဖြစ်နေခဲ့တာကို အမေ သိသွားသည် ။ မိဂျုံကို သမီး
သတိထား...ဘိုက်ကြီးသွားမယ်...လို့ သတိပေးခဲ့သည် ။ မိဂျုံလည်း ဘိုက်ကြီးလည်း ဘာဖြစ်လဲ အကိုက မိဂျုံကို သိပ်ချစ်တာဘဲ အကိုက လက်ထပ်ယူမှာဘဲ လို့ စဉ်းစားပြီး မကြောက်ပါဘူး ။ အကို့အိမ်ကို လိုက်သွားပြီး အကိုနဲ့ လိုးကြသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ကိုဗညားက ဒိုင်ယင်နာနဲ့ အရူးအမူးတွေ ဖြစ်နေပြီး သူ့ရဲ့ ဆူရှီ အလုပ်တွေ ဆိုင်တွေကို သိပ်ပြီး ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ မန်နေဂျာတွေ တပည့်လက်သားတွေနဲ့ဘဲ လွှဲထားနေသည် ။ မိဂျုံကိုလည်း သူ ကွန်ထရိုက်ရတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်ကြီးတဆိုင်မှာ တာဝန်ခံ အဖြစ် လုပ်ခိုင်းသည် ။ သူက
တော့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ စားသောက်ဆိုင်တွေမှာဘဲ ရှိနေသည် ။
အကိုက မိဂျုံကို ကားမောင်းသင်ပေးပြီး ကားလိုင်စင်ရအောင် စာမေးပွဲ ဖြေခိုင်းလို့ မိဂျုံ အခု ကားမောင်းနေပြီ ။ ကားက ကိုဗညားရဲ့ ကားတွေထဲက အဟောင်းလေး တစီးကို မိဂျုံ ရထားသည် ။ အကိုက ိဂျုံအတွက် ကားအသစ် ဝယ်ပေးမယ်လို့ ပြောပါသည် ။ ဒါပေမယ့် မိဂျုံလည်း ခုမှ စမောင်းတဲ့အချိန်မှာ ကားအသစ်ချပ်ချွတ်ကြီး မမောင်းချင်လို့ အကို့ကို မဝယ်ပါနဲ့လို့ ပြောထားသည် ။
ကိုဗညားက သူ့ဆူရှီ အလုပ်ကို လုပ်တဲ့လူတွေကို ကားလေးတွေ ပေးထားတာ အများကြီးဘဲ ။ သူက ဆူရှီလုပ်ငန်းကို ပြည်နယ်သုံးလေးခု အထိ ဆိုင်
တွေ ဖြန့်ကျက်ထားတာ ။ အခုတော့ ဒိုင်ယင်နာနဲ့ဘဲ တတွဲတွဲ ရှိနေပြီး သူ့အလုပ်တွေကို သူ့လူတွေနဲ့ဘဲ လွှဲထားနေသည် ။
မိဂျုံလည်း ဆိုင်တွေက လူလိုရင် ဖြည့်ပေးဖို့ လူသစ်တွေကို သင်တန်းတွေ ပေးရသည် ။ မိဂျုံ ဆူရှီပညာကို သင်ပေးရတဲ့လူတွေထဲမှာ မိဂျုံတို့နဲ့ နယ်စပ်က စခန်းမှာ တုံးကထဲက ခင်မင်ခဲ့တဲ့
ဘိုင်လေး ပါသည် ။
ဘိုင်လေးက မိဂျုံနဲ့ သက်တူရွယ်တူ ။ ရယ်စရာ တအား ပြောတတ်လို့ မိဂျုံတို့ မိန်းကလေးတွေက သူ့
ကို သဘောကျကြသည် ။ သူက အခြောက် ( မိန်းမရှာ ) မဟုတ်ပေမယ့် မိန်းကလေးတွေနဲ့ အရမ်း ရော
နှောသည် ။ ခင်မင်သည် ။
ဘိုင်လေးနဲ့က ခင်မင်ရင်းစွဲ ရှိသူတွေမို့ ဆူရှီပညာကို သင်ပေးနေတဲ့အချိန် ဘိုင်လေးနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး
စကားပြောကြသလို သင်တန်းအပြီးလည်း ဆူရှီဆိုင် ဘေးက တရုတ်စားသောက်ဆိုင်တို့ ကုလားစား
သောက်ဆိုင်တို့မှာ ဘိုင်လေးကို ထမင်းကျွေးသည် ။ သူက အလုပ်မရှိသေးဘူး...ဝင်ငွေ မရှိသေးဘူး ဆို
တော့ မိဂျုံကဘဲ ဝယ်ကျွေးသည် ။
တနေ့မှာ အကိုက မိဂျုံကို ဆူရှီဆိုင်မှာ လာကြိုတော့ မိဂျုံနဲ့ အရောတဝင် စကားပြော ရယ်မောနေတဲ့
ဘိုင်လေးကို အကို တွေ့သွားသည် ။
အဲဒီနေ့က အကို့မျက်နှာကြီး သုန်မှုန်နေတာကို မိဂျုံ တွေ့ရသည် ။
ဘိုင်လေး ကြောင့်ဘဲ လို့ မိဂျုံ သိလိုက်သည် ။
" အကို.....ဘာကြောင့် မျက်နှာကြီး ပုတ်နေတာလဲ....." လို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ မေးလိုက်သည် ။
အကိုက " အဲ့ကောင်က ဘယ်သူလဲ မိဂျုံ......" လို့ မေးသည် ။ အကို့လေသံက မာကြောနေသည် ။
" သူက စခန်းတုံးက ခင်မင်တဲ့ မိဂျုံရဲ့ သူငယ်ချင်းပါ အကို...သူက မိဂျုံတို့ အပေါ်မှာ ကောင်းခဲ့တယ်...
အမေ့အတွက် ဆေးတွေ ဘာတွေ လိုအပ်ရင်လည်း ပြေးဝယ်ပေးတယ်........ခင်စရာကောင်းပါတယ်.....သူ
က မိဂျုံဆီမှာ ပညာလာသင်နေတာလေ ..." လို့ မိဂျုံက အကို့ကို ပြောပြလိုက်သည် ။
အကိုက မိဂျုံကို ဘိုင်လေးနဲ့ မပတ်သက်ဖို့ ပြောသည် ။ မိဂျုံလည်း အလုပ်သဘောအရ မပတ်သက်လို့
မရဘူးလို့ အကို့ကို ရှင်းပြသည် ။ မိဂျုံကို ယုံကြည်စိတ်ချပါ အကိုရယ်...အကို့တယောက်ထဲကိုဘဲ ချစ်
တာ..." လို့ ပြောပြသည် ။ မရဘူး ။ အကိုက တကယ့်ကို ဂျေကြီးတဲ့ လူ ။
ဗညားကျော်
သမုဒ္ဒရာမြို့ Ocean City
မေရီလင်း ပြည်နယ် Maryland State
ဟောလီးဒေးအင်း ဟိုတယ်
၁၃ထပ်က အခန်းတခန်း အတွင်း
မနက် ငါးနာရီကျော်ကျော် အချိန်ပါ ။
ဒိုင်ယင်နာကင်းမ် သည် အဝတ်မဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အိပ်ရာခင်းအဖြူရောင်ကို ပတ်ရစ်ပြီး မှန်ချပ်ကြီးကနေ
ပင်လယ်ပြင်ကို ငေးမောကြည့်နေသည် ။ သူမ လက်ထဲမှာ အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ကော်ဖီ
တခွက် ရှိနေသည် ။
ရေချိုးခန်းထဲက ဗညားကျော် ထွက်လာသည် ။
ဒိုင်ယင်နာ အပြင်ကို ငေးကြည့်နေတာကို တွေ့တော့ သူမဆီကို သူ လျောက်သွားလိုက်သည် ။
" ဟန်နီ.....လာကြည့်.......ဒေါ်ဖင်တွေ ( လင်းပိုင်တွေ )........"
ဗညားကျော်က ဒိုင်ယင်နာကို အနောက်ဖက်ကနေ ဖက်သိုင်းလိုက်ပြီး " အရမ်း သာယာတာဘဲ " လို့
ပြောလိုက်သည် ။
" ကမ်းစပ်မှာ လမ်းလျောက်ချင်လား......ဟန်နီ......"
ဗညာကျော်က ဒိုင်ယင်နာရဲ့ လည်တိုင်ကို နမ်းရှိက်ရင်း " နိုး.....မလျောက်ချင်ဘူး.....ဘေဘီနဲ့ဘဲ ဖက်ထားပြီး နေနေချင်တယ်....." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ဒိုင်ယင်နာက တိုးတိုးလေး ရယ်လိုက်သည်။
သူတို့သည် ကြိမ်ဖန်များစွာ အချစ်လွန်ခဲ့ပြီးကြပေမယ့် တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်တွယ် နမ်းရှံံူ့နေ
ဆဲ ။ ဒိုင်ယင်နာက " မင်းနဲ့ငါ အတူတူ နေချင်နေပြီ......" လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဗညားကျော်ကလည်း
" ငါ မင်းကို လက်ထပ်ပါရစေ....." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ဒိုင်ယင်နာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး " တကယ်လား....ဟန်နီ....မင်း ငါ့ကို တကယ် ချစ်တာပေါ့နော်....." လို့ မေးလိုက်သည် ။
ဗညားကျော်လည်း သူ့ကုတ်အကျင်္ ီ ချိတ်ထားတဲ့ဆီကို လျောက်သွားလိုက်ပြီး ထည့်ထားတဲ့ ဘူးလေး
တဘူးကို ထုတ်ယူလိုက်သည် ။
" ဟင်.....အဲဒါ ဘာလဲ....."
ဗညားကျော် ထုတ်ယူလိုက်တာက စိန်တုံးသေးသေးလေးနဲ့ လက်စွပ်လေး ။
" မင်းကို လက်ထပ်ခွင့် တောင်းပါရစေ..ကိုယ့်ကို မင်း လက်ထပ်နိုင်မလား...ဒိုင်ယင်နာ......"
ဒိုင်ယင်နာ့ကို လက်စွပ်လေး ပြပြီး ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဒိုင်ယင်နာလည်း ချက်ချင်းဘဲ " အင်း...အင်း.....
မင်းကို ငါ လက်ထပ်မယ်....." လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါသည် ။ ဗညာကျော်က သူမလက်မှာ လက်စွပ်လေးကို
စွပ်ပေးလိုက်သည် ။
" ချစ်တယ်.....မင်းကို.....ကိုယ် သိပ်ချစ်တယ်......"
ဗညားကျော်က ဒိုင်ယင်နာရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်တော့ ဒိုင်ယင်နာကလည်း သူ့ကို ပြန်
ဖက်သိုင်းပြီး တုံ့ပြန်တဲ့ အနမ်းတွေ ပြန်ပေးလိုက်တဲ့အချိန် ခြုံထားတဲ့ အိပ်ရာခင်းအဖြူရောင်လေးက
ဖြုတ်ကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားတော့သည် ။
ဗလာကျင်းသွားတဲ့ အသားဆွတ်ဆွတ်ဖြူပြီး ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းစိုပြေလှတဲ့ ကိုရီးယားမလေး နဲ့ ဗညားကျော်တို့ ကုတင်ပေါ်ကို လဲကျသွားကြသည် ။
ငတ်မွတ်စွာနဲ့ အငမ်းမရ နမ်းစုတ်လိုက်ကြပြန်သည် ။
နှုတ်ခမ်းချင်းတင်မက လျာချင်း ပူးလိန်ပွတ်စုတ်တာတွေ လုပ်နေကြသလို ဗညားကျော်ရဲ့လက်တွေက
ဖွံ့ထွားတဲ့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ကိုယ်တွေ အပေါ်မှာ ပြေးလွှား ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်နေသည် ။
နှစ်ကိုယ့်တကိုယ် ပူးကပ်နေကြရင်း သဲသဲမဲမဲ နမ်းစုတ် ပွတ်သပ်နေကြသည် ။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ပြင်းပြ
ထကြွသထက် ထကြွလာကြရင်း ဗညားကျော်က ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်တွေကို ဖြဲကားရင်း ဒီပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲမှာ သူ့ကိုယ်ကို နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး လိင်တန်ချောင်းကို ဒိုင်ယင်နာရဲ့ ပေါင်ကြားခလယ်က အင်္ဂါစပ်မှာ တေ့ထောက် ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ။
" အိုး.......ဟင်း......"
စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို လုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးချောင်းကြီး အထိုးခံလိုက်ရတဲ့ အရသာကြောင့်
ဒိုင်ယင်နာ တယောက် ပါးစပ်ကနေ အသံထွက်သွားသည် ။ လီးချောင်းကြီးက သွင်းပြီး ရပ်မနေ ။ ရှေ့
တိုးနောက်ငင်နဲ့ ဆက်တိုက် အသွင်းအထုတ်တွေ လုပ်လာတော့ ဒိုင်ယင်နာ တယောက် ဗညားကျော်ကို
တအားဖက်ထားပြီး တအားအားနဲ့ အော်နေတာ အကျယ်ကြီး ။
ဆီးခုံချင်း ရိုက်ခတ်တဲ့ အသံ တဖတ်ဖတ် တဖေါက်ဖေါက် နဲ့ ဒိုင်ယင်နာရဲ့ အော်သံတွေ ကြားနေရ
သည် ။ ဘယ်လိုလိုးလိုး လိုးလို့ မဝ ။ လိုးပြီးရင်း လိုးချင်ရင်း ဖြစ်နေတဲ့ ဗညားကျော် ။ ခံတဲ့သူ ဒိုင်ယင်နာကလည်း စိတ်တူကိုယ်တူ ခံသည် ။ ကြိုက်သည် ။ တောင်းသည် ။
သူကောင်းကိုယ်ကောင်း အချစ်လွန် လိုးပွဲတွေက ဆက်တိုက် တချီပြီး တချီ ။
ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့လှလှကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်ညှစ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ဗညားကျော်ရဲ့ တကိုယ်လုံး
ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေပြီ ။
" လိုး...လိုး....တအား....တအား...ဆောင့် ..တအားဆောင့်.....ကောင်းလိုက်တာ.....ကောင်းတယ်....အို.....
ကြိုက်တယ်.....လိုး...လိုး....တအားလိုး.........ဆောင့်....ဆောင့်.........အီး.......အီး.........ဆောင့်......"
ဒိုင်ယင်နာရဲ့ အော်ဟစ်သံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းတွေကို ဆက်တိုက် ဒလစပ် လိုးပေးနေတဲ့
ဗညားကျော် ..။
သူ့ကို ချစ်ပြီး အစစ အလိုလိုက်တဲ့ သဘောကောင်းတဲ့ ဒိုင်ယင်နာကင်းမ်ကို သူ လက်ထပ်မည် လို့
ဗညားကျော် ဆဲုးဖြတ်ချက် ချထားပြီးပါပြီ။
No comments: