လိပ်ပြာတက်တူးနဲ့ကောင်မလေး 3
" ကိုသစ်မင်း...."
" ပြော...ကိုနေလင်းဇော်....."
" ချိုတကူးက ဘာပြောလဲ....အားလုံး ရန်ကုန်ကို ပြန်ခဲ့ဖို့ဘဲ ပြောလား....."
" ပထမ အဲလိုပြောတယ်ဗျ......အခုဘဲ မက်ဆေ့ချ်တခု ထပ်ဝင်လာတာက ညွှန်မှူးက လွတ်နေတဲ့ မဲ
နက်မှိုင်းနဲ့ သွဲ့မူယာတို့ကို အမိဖမ်းစေချင်တယ်....အဲဒီနှစ်ယောက်က ကျနော်တို့ နိုင်ငံသားတွေလေ..
သူတို့နဲ့ အာဆူလာ ဆိုတဲ့ လိပ်ပြာတက်တူး ထိုးသွားတဲ့ ကောင်မလေးကြောင့် အကြမ်းဖက်သမား
တွေဟာ ကျနော်တို့ နိုင်ငံထဲကို အလွယ်တကူ ဝင်လာနိုင်တာ လက်ထောက်ချတဲ့လူတွေ ရှိနေတာကိုး...
ဒီသစ္စာဖေါက် လောက်ကောင်တွေကို ရှင်းပစ်ဖို့ လိုအပ်တယ် လို့ ညွှန်မှူးက ချိုတကူးကို ညွှန်ပြတယ်.."
" ဒါဆို ကျနော်တို့ မပြန်ဖြစ်သေးဘူးပေါ့နော်...."
သစ်မင်းက မေးလိုက်တဲ့ ထွန်းထွန်းကို မော့ကြည့်ပြီး.." ဟုတ်တယ်....အသားထဲက လောက်ထွက်တဲ့
ကောင်မ၂ကောင်ကို ကျုပ်တို့ လိုက်ရမယ်...." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဝါရှင်တန်ဒီစီ မြို့တော်ဒေသထဲ ။
အမေရိကန် အာဖရိက ( လူမဲ ) တွေ အများစု နေထိုင်တဲ့ အရှေ့မြောက် ရပ်ကွက်ကြီးထဲက အိုဟောင်း
တဲ့ တိုက်ပျက်ကြီး တခုထဲမှာ မဲနက်မှိုင်း ( ခေါ် ) ဂျမီလာ နဲ့ သွဲ့မူယာ ( ခေါ် )မိုနာဟာလာ တို့ ရှိနေ
ကြသည် ။
" ချောင်ဒရီ ကို သူတို့ သတ်လိုက်တာကို နံပါတ်ဝမ်းက အရမ်း ကြေကွဲနေတယ်....."လို့ မဲနက်မှိုင်းက ပြောလိုက်သည် ။
သွဲ့မူယာက " ဒီအတွက် နံပါတ်ဝမ်းက ရန်ကုန်မှာ တခုခု လက်စားခြေပွဲ လုပ်မှာ မဟုတ်လား....." လို့ ပြန်ပြောသည် ။
" သေချာတာပေါ့...နံပါတ်ဝမ်း အကြောင်း သိသားနဲ့....."
မဲနက်မှိုင်းနဲ့ သွဲ့မူယာတို့သည် သစ်မင်းတို့ သူတို့ နယူးယောက် စခန်းခွဲက ချောင်ဒရီ အပါအဝင် လူ
ခြောက်ယောက်ကို ရှင်းပစ်လိုက်ပြီးနောက် ဝါရှင်တန်ဒီစီကို ရှောင်ပြေး ပုုန်းအောင်းနေကြတာ ဖြစ်သည် ။
" ဒို့နယူးယောက်စခန်းကို လာဆော်တဲ့ မြန်မာအေးဂျင့်တွေကော.....ရှိသေးလား...."
" မရှိတော့ဘူး ထင်တာဘဲ......"
" ငါက ချောင်ဒရီကို မိထားတဲ့ ပန်းအိအိနဲ့ နေလင်းဇော်ကို ချက်ချင်း သတ်ပစ်ပါ လို့ ပြောခဲ့တယ်..
ချောင်ဒရီက နားမထောင်ဘူး....အလုပ်ကို အလုပ်လို မလုပ်ဖူးလေ ...ခုတော့ မိထားတဲ့ကောင်တွေလည်း ပြန်လွတ်....သူလည်း သေပွဲဝင်သွား
ရတယ်...တောက်....."
မဲနက်မှိုင်းသည် အရက်ကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ဖိသောက်နေသည် ။
နံပါတ်ဝမ်းက လိုအပ်လာရင် အသေခံပြီး ဗုံးခွဲဖို့ သူမကို ပြောလာလို့ တော်တော် စိတ်ဓါတ်ကျနေသည်။
သွဲ့မူယာက " ငါ ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်....မဲ....." လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခု
မကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
မဲနက်မှိုင်းသည် သွဲ့မူယာရဲ့ အဆက်အပေါက်တွေကို ငေးမောကြည့်နေသည် ။
စွင့်ကားနေတဲ့ ဖင်တုံးတွေက လမ်းလျောက်သွားတဲ့အခါ တုန်ခါလှုပ်နေကြသည် ။ သွဲ့မူယာရဲ့ အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးက မိန်းမချင်းတောင် ငေးမောသွားရလောက်
အောင် ပြေပြစ်လွန်းလှချည်လား ။
( ၁၃ )
မဲနက်မှိုင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သွဲ့မူယာရဲ့ အနောက်ကို
လိုက်သွားလိုက်သည် ။
ရေချိုးခန်းလေးသည် ကျဉ်းပြီး မသန့်ဘူး ။
အခြေအနေအရ ဒီမှာ လာရှောင်နေရသည် ဆိုတော့ ဒီလို ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် အခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်းကို
သည်းခံနေရသည် ။
ရေပန်းအောက်မှာ သွဲ့မူယာသည် ကျောခိုင်းပြီး ကိုယ်အနှံ့ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး ရေချိုးနေသည် ။
ခါးကျဉ်လေး အောက်က ဖင်တုံးကြီးတွေက တုန်ခါနေသည် ။
မဲနက်မှိုင်း ဝင်လာတာကို သွဲ့မူယာ မသိသေး ။
အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တဲ့ မဲနက်မှိုင်းကြောင့် သွဲ့မူယာ ပြုံးသွားသည် ။
မဲနက်မှိုင်းရဲ့ လက်နှစ်ဖက်က ဆူဖြိုးတင်းကော့နေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တာကို
သွဲ့မူယာ သဘောကျသွားသည် ။
သွဲ့မူယာနဲ့ မဲနက်မှိုင်းတို့သည် ဒီအဖွဲ့ကြီးထဲကို ရောက်ပြီးတဲ့နောက် အတူတူ နေရင်း လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း
ညိသွားခဲ့ကြသည် ။
ဒါကို နံပါတ်တစ်ရော ချောင်ဒရီရော မသိကြဘူး ။
သွဲ့မူယာက ရေချိုးခန်း နံရံကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထောက်ပြီး ပေါင်ကား ရပ်ပေးတဲ့ မဲနက်မှိုင်းရဲ့
ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို လျာနဲ့
ထိုးပေးသည် ။
မဲနက်မှိုင်းလည်း မျက်လုံး စုံမှိတ်ပြီး သွဲ့မူယာ ယက်ပေးတာတွေကို ဖင်ကော့ပြီး ခံယူနေသည် ။
( ဒေါက်...ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်........ဒေါက်ဒေါက်......ဒေါက်ဒေါက်.....)
တံခါးခေါက်သံ ပြင်းပြင်း ။
( ဟင်.....ဇေဗီယာ ရောက်လာပြီ ထင်တယ်..သွဲ့မူယာ........)
ထကြွနေတဲ့ သူတို့ စိတ်တွေ ရုတ်ချည်း ထိုးကျသွားသည် ။
သူတို့ ကိုယ်တွေကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေနဲ့ ပတ်စည်းလိုက်ကြပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လိုက်ကြသည် ။
တံခါးခေါက်သံက ဆက်တိုက်ဘဲ ။ ပိုပြီး ပြင်းပြင်းထုလာသည် ။
မဲနက်မှိုင်းက ( လာပြီ......လာပြီ..) လို့ အသံပေးပြီး တံခါးဆီကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
ဇေဗီယာ နဲ့ တပည့်နှစ်ယောက် ။
( ဘာထူူးလဲ...ဇေဗီယာ.......)
( မင်းတို့ လိုချင်တဲ့ လူ ရပြီ.....)
( ဟုတ်လား.....ဘယ်ကလဲ.......)
( ဒီကဘဲ..မိန်းမသေ ..မိဘတွေ သေ.....စိတ်ဓါတ်ကျနေတဲ့လူ....မြန်မြန် အကောင်အထည်
ဖေါ်လိုက်မလား......)
မဲနက်မှိုင်းက ခေါင်းညှိမ့်သည် ။
( လုပ်လိုက်.....နံပါတ်ဝမ်း လည်း ကျေနပ်သွားအောင် ...)
သူတို့ ခေါင်းဆောင်သည် ဟိုမှာ ဗုံးကွဲ ဒီမှာ ဗုံးကွဲ တဲ့ အသံတွေကို ကြားချင်သလို လူတွေ အစုလိုက်
အပြုံလိုက် သေရင် ပျော်သည် ။
( အခု ဒီလူ ဘယ်မှာလဲ......)
( ရှိတယ်....ဟေးဂါးစ်တောင်း နားက မြင်းခြံတခြံထဲမှာ သက်သတ်လွတ် ထမင်းကျွေးပြီး ထားထားတယ်......)
( ဘာလို့ သက်သတ်လွတ် ကျွေးတာလဲ ....)
( ဒါ သီရိလက်ာ က တမီးလ်တိုက်ဂါးတွေ လုပ်တဲ့နည်း.......အသေခံ ဗုံးခွဲမယ့်လူကို စိတ်အေးချမ်းပြီး
လုပ်စရာ ရှိတာကို စိတ်မပြောင်းဘဲ လုပ်ဖို့ အေးချမ်း စိတ်ငြိမ်
တဲ့နေရာမှာ ထားပြီး အစားကိုလည်း အဆီအအိမ့်တွေ အသားတွေ မစားခိုင်းဘူး.....အဲဒါကို
အတုယူကြည့်တာ.......)
( အေးလေ..အလုပ်ဖြစ်ရင် ပြီးတာဘဲ......ငါတို့ ဒီစီ မြို့လည်ခေါင်မှာ လုပ်ပစ်လိုက်မယ်......)
( ကောင်းတယ်.....)
ဒီအချိန်မှာ သစ်မင်းတို့ လူစုသည် နယူးယောက်မြို့ကြီးထဲမှာ မဲနက်မှိုင်းနဲ့ သွဲ့မူယာတို့ကို အသဲအသန်
ရှာနေကြသည် ။
သူတို့ကို ဒေသခံ ဖြစ်တဲ့ ဦးလေးဗဆွေက အကူအညီပေးသည် ။
ပန်းအိအိနဲ့ နေလင်းဇော်တို့သည် ချောင်ဒရီတို့ရဲ့ အဖမ်းကို ခံနေရတဲ့ အချိန်မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို
အခုထိ မေ့ပျောက်လို့ မရဘဲ ပြန်သတိရ မြင်ယောင်နေကြ
ပြီး တယောက်နဲ့တယောက်လည်း မျက်နှာပူနေကြသည် ။
သူတို့ ရှိနေတဲ့ နေရာကို သစ်မင်းက စွန့်စွန့်စားစား ဝင်သွားပြီး အကြမ်းဖက်သမားတွေကို ပစ်ခတ်တဲ့အချိန်
ပန်းအိအိနဲ့ နေလင်းဇော်တို့ကို အဝတ်မဲ့ ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ တယောက်ကို တယောက်က
ယက်ပေးနမ်းပေးနေတာတွေကို တွေ့လိုက်ရလို့ ဒီနှစ်ယောက် အနေရခက်နေကြတာကို သဘောပေါက်သည် ။
သစ်မင်းနဲ့ ထွန်းထွန်းတို့ သူတို့နေတဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာ မရှိတဲ့အချိန် နေလင်းဇော်က ပန်းအိအိကို
အကြောင်းမရှိပေမယ့် အကြောင်းရှာပြီး စကားစသည် ။
ပန်းအိအိလည်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေ အတွက် ရှက်မိနေသည် ။
သူနဲ့ နေလင်းဇော်တို့သည် ရည်းစားလည်း မဟုတ် လင်မယားလည်း မဟုတ်ဘဲ ချောင်ဒရီရဲ့ အတင်းအကြပ်
ခိုင်းစေမှုကြောင့် မလုပ်သင့်တာတွေကို လုပ်ခဲ့ရသည် ။
မိမိသည် နေလင်းဇော်ရဲ့ အနမ်း အထိအတွေ့တွေကြောင့် ကာမစိတ်တွေ ထကြွခဲ့ရသည် ။ ကာမရှေ့ပြေး
အရည်တွေ တသွင်သွင် ယိုစီးခဲ့ရသည် ။
နေလင်းဇော်သည် မိမိရဲ့ မိမွေးတိုင်းကိုယ်တွေကို ကြည့်ပြီး လိင်တန်ကြီး ကြီးထွား
မတ်ထောင်နေခဲ့တာတွေကိုလည်း မြင်ခဲ့ရသည် ။
သူ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းတုံးကလည်း အရည်တွေက တအား ယိုစီးထွက်ရပြီး စိတ်တွေ တအား ( လာ )ခဲ့သည် ။
နေလင်းဇော်က ပန်းအိအိက သူ့ကို ပြန်စကားပြောတာကို အရမ်း ဝမ်းသာသွားသည် ။
ပန်းအိအိရဲ့ အသံတွေ တုန်နေတာကို သူ သတိထားမိသည် ။ ပန်းအိအိလည်း သူ့လိုဘဲ စိတ်တွေ
လှုပ်ရှားနေတာ သေချာနေသည် ။
သစ်မင်းသာ အချိန်မှီ ရောက်မလာရင် သူနဲ့ ပန်းအိအိကို ချောင်ဒရီက လိုးခိုင်းတော့မှာလေ ။
ဟင်း...
မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ ပန်းအိအိကို မြင်ယောင်သလို ပန်းအိအိရဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးကို သူ
နမ်းရှူခဲ့တာတွေကိုလည်း ပြန် မြင်ယောင်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ
ပန်းအိအိကို တအားဖက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းစုတ်မိလေသည် ။
( ၁၄ )
ပန်းအိအိလည်း စိတ်တွေ ကြွနေတော့ နေလင်းဇော်ကို ချက်ချင်းဘဲ ပြန်ပြီး နမ်းစုတ်ရင်း တယောက်နဲ့
တယောက် ဖက်သိုင်း ပွတ်သပ်မိကြပြီး အနားက ကုတင်ပေါ်ကို လဲကျသွားကြတော့ နေလင်းဇော်လည်း
ပန်းအိအိကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ဖယ်ခွာဖို့ ကြိုးစားသည် ။
ပန်းအိအိကလည်း မငြင်းဘူး ။ သူတို့ ဦးတည်ချက်က ကာမခရီးကို ပန်းတိုင်ရောက်တဲ့အထိ အရောက်
နှင်ကြဖို့ ။ နေလင်းဇော်လည်း မပြီးပြတ်ခဲ့တာတွေကို အပြီးသတ် လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေပြီ ။
ဖြူဖွေးတဲ့ ပေါင်တန်လှလှကြီးတွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းဖေါင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ အပြတ်
ယက်နေသည် ။ ပန်းအိအိကလည်း သိပ်ကြိုက်ပေါ့ ။ တအားအား နဲ့ အော်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ရောက်
နေတဲ့ နေလင်းဇော်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ဆွဲထားသည် ။
ပန်းအိအိရဲ့ ခေါင်းက ဘယ်ညာ ရမ်းနေသည် ။ တကိုယ်လုံး အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းတဲ့ နေလင်းဇော်
ရဲ့ အယက်တွေ အစုတ်တွေက သူမကို ထွန့်ထွန့်လူးစေသည် ။
ထွန့်ထွန့်လူးစေတော့ သူမရဲ့ ဖွံ့ထွားလုံးတင်းနေတဲ့ ရင်စိုင်တွေက တုန်ခါ လှုပ်ခုံနေကြသည် ။
နေလင်းဇော်ရဲ့ လျာကြီးက အကွဲကြောင်းကို အစုန်အဆန် ပြေးနေရုံမကဘဲ စောက်ပတ်ထဲကိုလည်း တိုး
နေသည် ။ အစိကိုလည်း ထိုးထိသွားသည် ။
ပန်းအိအိရဲ့ အော်သံညည်းသံတွေက ဟိုတယ်ခန်း အပြင်ကတောင် ကြားနိုင်သည် ။
သစ်မင်းသည် တနေကုန် အလုပ်လုပ်ပြီး ဟိုတယ်ကို တယောက်ထဲ ပြန်ရောက်လာတဲ့အချိန် ဟိုတယ်
ခန်းထဲက ပန်းအိအိရဲ့ အော်သံ တွေကို ကြားလိုက်ရတော့ နေလင်းဇော်နဲ့ " ဒချိ " နေပြီ ဆိုတာကို
သဘောပေါက်လိုက်သည် ။
နိုင်ငံတော်က အကြမ်းဖက်သမားကို နှိမ်နင်းဖို့ လွှတ်လိုက်သည် ။ သူတို့က ကာမသောင်းကျန်းနေသည်။
ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘာဝ ပါဘဲလေ ။ အကြမ်းဖက်သမား ချောင်ဒရီရဲ့ လက်ချက်ပေါ့ ။
သစ်မင်းလည်း အခန်းထဲကို မဝင်တော့ဘဲ ဟိုတယ်အောက်ကို ဓါတ်လှေခါးနဲ့ ပြန်ဆင်းလိုက်သည် ။
ထွန်းထွန်း ပြန်ရောက်လာရင် သူတို့စုံတွဲ ဆွဲနေကြတာကို မသိဘဲ အခန်းထဲကို စွတ်ဝင်သွားမှာ စိုးလို့
ထွန်းထွန်းကို မက်ဆေ့ပို့လိုက်သည် ။ ဟိုတယ်အောက်က ဘားကို အရင်လာဖို့ ။
ဒီအချိန်မှာ မက်ဆေ့ တခု ဝင်လာသည် ။
ဦးလေးဗဆွေ ဆီက ။
ကြည့်လိုက်တော့ " ဒီစီမှာ ဗုံးကွဲတယ် ..အသေခံ ခွဲတာ......ကောင်မ၂ကောင် ဒီစီမှာ ရောက်နေတာ
ဖြစ်မယ်....." တဲ့ ။
ဘားက တီဗီကို ကြည့်လိုက်တော့ ဝါရှင်တန်ဒီစီ မှာ ဗုံးပေါက်ကွဲတဲ့အကြောင်း သတင်းလာနေသည် ။
" ဟာ....."
စိတ်ထဲမှာ နာကျင်သွားသည် ။ သူတို့ တကွက်သာသွားပြန်ပြီ ။
ချိုတကူးဆီကို သစ်မင်း မက်ဆေ့ ပို့လိုက်သည် ။
( ၁၅ )
ရန်ကုန်မြို့ ဗဟိုလမ်းမကြီး
ငရဲသား တက်တူး စတူဒီယို
ဆိုင်လည်း ပိတ်တာ ကြာနေပြီ ။
မွနဲ့ ဆိုင်ရှင် အံ့မင်းညို နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ကျန်သည် ။
အံ့မင်းညိုသည် မိန်းမက သူ့အမျိုးတွေနဲ့ ဘန်ကောက်ကို သွားလည်နေလို့ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေတဲ့
အချိန် ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ မွကို ကြည့်ပြီး ဖြုတ်ချင်နေတာနဲ့ မွကို ဒီည ရအောင် ဖန်မည် လို့
စဉ်းစားပြီး မွကို ဆိုင်ပိတ်မှ ပြန်ဖို့ ပြောလိုက်သည် ။ မွလည်း အံ့မင်းညို ပြောတာကို လက်ခံသည်။
" မွ...."
" ဟင်...ကိုအံ့...ဘာလဲ...."
" ဟိုတခါ ဗုံးခွဲပြီး မပေါက်တဲ့ သီရိလက်ာကောင်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အာဆူလာ ဆိုတဲ့ စော်လေး
အကြောင်း...နင့်ကို မေးမယ်...မေးမယ်နဲ့....မမေးဖြစ်ခဲ့ဘူး.....အဲ့စော်လေးက ဘာတက်တူးပုံ ထိုးတာလဲ"
" ကိုအံ့ကလည်း သိရက်သားနဲ့ လာမေးနေတယ်...လိပ်ပြာပုံလေ ..."
" ငါ တကယ်မသိလို့ပါ....ဘယ်နေရာမှာ ထိုးတာလဲ....."
" ဟွန့်..ကြားချင်ရှာတယ်.....ကိုအံ့တို့ ယောက်ျားတွေများ.......ဟိုနေရာ..ဟိုနေရာ.....မှာ...."
မွက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး မဲ့လိုက်ရင်း ဖြေလိုက်သည် ။
" ဘယ်မှာ....."
" ပေါင်ကြားတည့်တည့်မှာ ကိုအံ့ရေ..ကဲ...ဘာထပ်သိချင်သေးလဲ......"
" ဆီးစပ်မှာလား....ဘယ်နေရာလဲ ဆိုတာ သေချာ ပြစမ်း...."
မွလည်း အနားကပ်လာတဲ့ အံ့မင်းညိုကို " ဟုတ်တယ်....မိန်းမကိုယ်မှာ...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဆိုင်
တခုလုံးမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ဘဲ ရှိနေတာမို့ အံ့မင်းညိုတယောက် ဇာတ်လမ်း လာလုပ်နေပြီ ဆိုတာကို
လည်း ရိပ်မိသည် ။
တကယ်တော့ အံ့မင်းညိုသည် ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ကျစ်လစ်တောင့်တင်းတဲ့ လူတယောက်ပါ ။ မွ အ
နေနဲ့ သူသ လူပျို လူလွတ် တယောက် ဆိုရင် သူ့ကို ကြိုက်မိမှာဘဲ ။ အခုတော့ မိန်းမရှိတဲ့လူတ
ယောက်မို့ မွ မညိချင်ဘူး ။
အံ့မင်းညိုက မွကို သဘောကျနေတာ ကြာပြီ ။ မွရဲ့ အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံး လှလှလေးကို တစေ့တ
စောင်းနဲ့ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး " ထန် "နေခဲ့တာ တော်တော်ကြာပြီ ။
ကောက်ကြောင်းလှလှတွေကြောင့် အံ့မင်းညို လီးတောင်နေရတာ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ။
အခါအခွင့်သင့်ရင်တော့ ဆွဲစားလိုက်မည် လို့ တေးထားတာ ။
" နင် အတိအကျ ပြပါလား မွ.....ဘယ်နေရာဆိုတာကို နင့်ကိုယ်ပေါ်မှာ...."
အံ့မင်းညိုရဲ့ အသံက တုန်ခါနေသည် လို့ မွ ထင်လိုက်သည် ။
" ဘယ်လိုပြရမှာလဲ....မွ စကပ်လှန်ပြီး ဘယ်နေရာဆိုတာ ပြရမှာလား....ကိုအံ့ရယ်....."
" အင်း....ပြ....."
" အမလေး....ကြိုက်တတ်လိုက်တာ....ပြပါဘူး....မွဟာကို......အာဆူလာ့တက်တူးကို မွ
ဓါတ်ပုံရိုက်ထားလိုက်တယ်...ဖုန်းနဲ့.....ခဏ...ဖုန်းထဲ....ရှာလိုက်အုံးမယ်........"
အံ့မင်းညိုလည်း တအားထန်သွားသည် ။ မွ စောက်ဖုတ်ကို မတွေ့ရသေးတောင် အာဆူလာရဲ့
စောက်ဖုတ်ကို တွေ့ရတော့မယ် ဆိုလို့ ။
မွက ဖုန်းထဲမှာ ရှာနေသည် ။
" ဟော.....တွေ့ပြီ....ဒီမှာ....အပြာရောင် လိပ်ပြာ တက်တူးလေး . . ."
" အိုး . . ."
အနီးကပ် ရိုက်ထားတဲ့ အာဆူလာရဲ့ စောက်ဖုတ်ပုံ ။
အပြာရောင် လိပ်ပြာ တက်တူးလေး ။
ဝှူး......လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ် ။
မို့ဖေါင်းဖေါင်း ခုံးခုံးလေးမှာ အက်ကွဲကြောင်း နီညိုညိုကြီး ။ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေက ပန်းနုရောင် ။
ထောင်ထနေတဲ့ ရသာဖူး အစိလေး ။
" မွ....အရမ်းလှတာဘဲ.....မွဟာကော အဲလိုဘဲလားဟင်....."
" အာ...ကိုအံ့....ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲကွာ...ကဲ..ပြန်ကြရအောင် . . ."
မွက သိမ်းဆည်းပြီးတာမို့ စလင်းဘက်အိတ်လေးကို ဆွဲယူပြီး ဆိုင် အပေါက်ဖက်ကို သွားဖို့ ပြင်တဲ့
အခါ တအားထန်နေတဲ့ အံ့မင်းညိုက မွရှေ့ကနေ ကာဆီးထားသည် ။
" နေပါအုံး...မွရယ်....နင်နဲ့ငါ "တွေ့ "လိုက်ကြရအောင်ပါ........"
အံ့မင်းညိုက အနားက ခုံရှည်လေးအပေါ်ကို မွကို ဆွဲလှဲလိုက်သည် ။
" ကိုအံ့......မလုပ်ပါနဲ့.....မကောင်းပါဘူး....."
" ဟာ..ဘာလို့ မကောင်းရမှာလဲ....နင်နဲ့ ငါ လုပ်လိုက်ကြရအောင်....."
အံ့မင်းညိုက အပေါ်က ခွဆီးလိုက်သည် ။
" လွှတ်...လွှတ်...ကိုအံ့...ကျမ မလုပ်ပါရစေနဲ့.....လွှတ်ပါ . . ."
အံ့မင်းညိုက ကာမဘီလူးစီးနေပြီ ။
မွကို မရရအောင် လိုးမည် လို့ သူ ဆန္ဒပြုလိုက်သည် ။
မွက ရုန်း..သူက မွ စကပ်ကို လှန်တင်...ရုန်းရင်းဆန်ခတ်တွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။
အံ့မင်းညို ကာမဘီလူးစီးနေပြီ ။
မွအော်ငိုသံလေးက ကျယ်လောင်သည် ။
" မွကို လွှတ်လိုက်....."
ကြည်လင်ပြတ်သားတဲ့ အသံတသံ အနောက်က ထွက်လာလို့ အံ့မင်းညိုရဲ့ ကိုယ်ကြီး ဆတ်ကနဲ
တုန်သွားသည် ။
" အလိုမတူရင် မုဒိန်း......ဘဲ....."
" ဘာ...."
အံ့မင်းညို လှည့်ကြည့်သည် ။
" ဟာ........မင်း....မင်း.......မင်း....အာဆူလာ......."
အနောက်က ကောင်မလေးက အံ့မင်းညိုကို သေနတ်တလက်နဲ့ ချိန်ထားသည် ။
" ဟုတ်တယ်.....အာဆူလာ......ခင်ဗျား......မွကို လွှတ်လိုက်....."
အံ့မင်းည်ုလည်း အာဆူလာ ရောက်လာလို့ တော်တော့်ကို စိတ်ပျက်သွားသည် ။
" ဒူးထောက်လိုက်....အံ့မင်းညို.....အင်း...ကြမ်းပြင်မှာ....ဟုတ်ပြီ...ဒူးထောက်.....ထောက်....ထောက်...."
အံ့မင်းညိုသည် အာဆူလာသည် အကြမ်းဖက်အဖွဲ့က လို့ သိထားတာကြောင့် သေနတ်ကိုင်ထားပြီး
အမိန့်ပေး ခိုင်းနေတဲ့ အာဆူလာသည် တကယ် ပစ်လိမ့်မယ် လို့ ယူဆသည် ။ဒါကြောင့် သူခိုင်းတဲ့
အတိုင်း လုပ်သည် ။
" မွ....သူ့ကို ကြိုးနဲ့ တုပ်လိုက်....ပါးစပ်ထဲကိုလည်း အဝတ်ဆို့လိုက်......"
" မွ မလုပ်ချင်ဘူး...အာဆူလာ....."
" ရတယ်လေ မွ....မွ မလုပ်ချင်ရင် အာဆူလာ လုပ်မှာပေါ့....."
အာဆူလာက အံ့မင်းညိုရဲ့ ခေါင်း အနောက်ဖက်ကို သေနတ်ဒင်နဲ့ ထုချလိုက်သည် ။
" ဒုတ် . . "
" အား......."
အံ့မင်းညို ဒူးထောက်ရက်သား ဘေးတိုက် လဲကျသွားသည် ။
" အလိုမတူဘဲ ကျင့်တာကို အရမ်းမုန်းတယ်...."
အာဆူလာက မျက်နှာလေး မဲ့ပြီး ပြောလိုက်ပြီး မွကို ခေါ်လိုက်သည် ။
" မွ ......လာ..သွားစို့..."
( ၁၆ )
မွသည် စိတ်တင်းထားရပေမယ့် ရုတ်တရက်ကြီး ပြန်ပေါ်လာတဲ့ အာဆူလာသည် အကြမ်းဖက်သမားတွေနဲ့
ဆက်စပ်နေတဲ့ ကောင်မလေး တယောက် ဆိုတာ ကို သိထားလို့ တအားကြောက်နေမိသည် ။
သူ့လက်ထဲမှာလည်း ပြောင်းရှည်ရှည်နဲ့ သေနတ်မဲမဲကြီး တလက်က ကိုင်ထားသည်လေ ။
အာဆူလာ ခေါ်လို့ သူမနဲ့အတူ တက်တူးပါလာထဲက လျောက်ထွက်ခဲ့တော့ ပလက်ဖေါင်းပေါ်မှာ
ကားအနက်ရောင်တစီး ရပ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
( မွ ...အာဆူလာ နဲ့ လိုက်မယ် မဟုတ်လား......)
( အင်း.....)
မွ စိတ်ထဲမှာ ခေါင်းထဲမှာ ဆိုင်ကို လာစစ်သွားတဲ့ အရပ်ဝတ်နဲ့ ထောက်လှမ်းရေး အရာရှိ ဗထူးမောင် ဆိုတဲ့
လူ ပေးခဲ့တဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ပါတဲ့ ကပ်ပြားလေးကို သတိရသွားသည် ။ စလင်းဘက် အိတ်ထဲမှာ အခုထိ
ရှိနေဦးမည် လို့ ထင်သည် ။
သူ့ကို ဘယ်လို ဖုန်းခေါ်ရမလဲ ..။
အာဆူလာကို ကြောက်လို့ လိုက်ခဲ့ရတာ ။ သူမနဲ့ ပတ်သက်တဲ့အတွက် အပြစ်ဖြစ်မှာကို မွ စိုးရိမ်တာ
အမှန်ဘဲ ။
ကားပေါ်ကို အာဆူလာနဲ့ တက်လိုက်တဲ့အချိန် ကား အနောက်ခန်းမှာ လူနှစ်ယောက် ပါသည်ကို မွ
တွေ့လိုက်ရသည် ။
အာဆူလာက ( မွ လိပ်ပြာတက်တူးလေး အာဆူလာ့ကို ထိုးပေးပြီးကထဲက မွကို သတိရ လွမ်းနေပေမယ့်
အာဆူလာ မွနဲ့ မတွေ့ဖြစ်ဘူးကွ....မွနဲ့ တအားကို တွေ့ချင်တာ သိလား....မွရော အာဆူလာနဲ့
မတွေ့ချင်ဘူးလားဟင် . . . . .) လို့ ပြောလိုက်သည် ။
အာဆူလာ ပြောတဲ့ လေသံနဲ့ ပုံစံဟန်ပန်လေးက ချစ်စရာလေး ။
မွက ( တွေ့ချင်ပါတယ် အာဆူလာ......) လို့ လေသံပုံမှန်နဲ့ ကြိုးစားပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
အာဆူလာက ရယ်သည် ။
( ဟုတ်လို့လား......)
( ဟုတ်ပါတယ် အာဆူလာရယ်......)
( မွက အာဆူလာရဲ့ စောက်ဖုတ်က တအးလှတယ် လို့ ပြောခဲ့တာ အာဆူလာ အမြဲတမ်း
ကြားယောင်နေမိတယ်.....သိလား.....)
( ဟုတ်တယ် အာဆူလာ......ယူ့စောက်ဖုတ်က တခြားမိန်းမတွေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထက် ပိုလှနေတယ်......)
ပြောပြီးမှ ကား အနောက်ခန်းမှာ လူနှစ်ယောက် ပါလာတာကို မွ သတိရသွားသည် ။
( အို...ဆောရီး......)
အာဆူလာက ရယ်လိုက်ပြီး ( မပူနဲ့ သူတို့က နိုင်ငံခြားသားတွေ.....မြန်မာစကား မတတ်ဘူး . . . .) လို့ မွကို
ပြောလိုက်သည် ။
မွသည် တက်တူးထိုးနေတဲ့ တက်တူးဆရာမ ( အားတစ်စ် ) တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် မျိုးချစ်စိတ် ရှိပါသည် ။
တိုင်းပြည်ချစ်စိတ် ရှိပါသည် ။ ကိုယ့်တိုင်းပြည်ကို ဘေးမကျရောက်ဖို့ ကာကွယ်ရမည် ဆိုတဲ့ စိတ် ရှိပါသည် ။
အာဆူလာသည် တိုင်းတပါးက အကြမ်းဖက်သမား ( တဲရိုးရစ်စ် )တွေကို ကိုယ့်မြေထဲ ခေါ်သွင်းလာတဲ့
မိန်းမတယောက် ဆိုတာ သေချာနေသည် ။
မွသည် အာဆူလာ ရောက်လာတာကို သက်ဆိုင်ရာကို သတင်း ပေးပို့ရမည် ဆိုတာကို သိသည် ။
နားလည်သည် ။
( မွ သဘောကျတဲ့ အာဆူလာရဲ့ လိပ်ပြာပုံ တက်တူးလေးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို မွကို ထပ်ပြချင်လို့ရယ်......မွရဲ့
စောက်ဖုတ်ကိုလည်း အာဆူလာ တွေ့ဖူးချင်လို့ရယ်
အခု မွကို လာခေါ်ခဲ့တာ...ဟို အံ့မင်းညို ဆိုတဲ့လူက မွကို မုဒိန်းကျင့်ဖို့ ကြိုးစားတာကို မြင်ရတော့
အာဆူလာလေ..သူ့ကို သတ်ပစ်ချင်မိတယ်...သိလား..ဒါပေမယ့်
အာဆူလာ သေနတ်ဒင်နဲ့ဘဲ ထုပစ်ခဲ့တယ်.....မွအရှေ့မှာ အာဆူလာ လူမသတ်ချင်လို့ . .. မွနဲ့ အာဆူလာနဲ့
မကြာခင် ချစ်တလင်း ခေါ်ကြမယ် ဆိုတော့ လူတယောက် အထူးသဖြင့် မွရဲ့ အလုပ်ရှင် မွရှေ့မှာ
သေသွားတာ မြင်ရရင် မွ စိတ်တွေ ထကြွနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ . . .)
အာဆူလာ ပြောတာ မှန်သည် ။
အံ့မင်းညိုကို သတ်လိုက်ရင် မွတယောက် တအားကို တုန်လှုပ်ပြီး ရူးသွပ်သွားနိုင်သည် ။
အာဆူလာ မောင်းတဲ့ ကားနက်လေးသည် ကားတွေ များဆဲ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ အဓိက လမ်းမကြီး ပေါ်မှာ ပုံမှန်လေး
ပြေးလွှားနေသည် ။
ဟော.....အရှေ့မှာ ရေခဲချောင်း ပုံစံ မီးနီတောင့်ကြီးနဲ့ အဖြူရောင်ဝတ် ရဲတယောက်က ကားတွေကို
တားနေသည် ။
ကာကီရောင်ဝတ် ရဲတအုပ်လည်း ရပ်ပြီး ကားတွေကို လက်နှိပ်မီးနဲ့ ထိုးစစ်နေသည် ။
အာဆူလာရဲ့ နောက်ဆုံး အချိန်ကို ရောက်သွားပြီ လို့ မွ ထင်လိုက်မိသည် ။
အာဆူလာကို ကြည့်လိုက်တော့ အေးအေးဆေးဆေး ဘဲ ။
ရွှီး.....ရွှီး......ရွှတ်......
ဝီစီမှုတ် လက်ပြပြီး ကားကို လမ်းဘေးကို ဆွဲရပ်ခိုင်းလိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။
ရဲတွေ ဝိုင်းအုံလာသည် ။
( ညီမလေးတို့ ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ......)
( တရုတ်တန်းမှာ ညစာ စားပြီး အိမ်ပြန်တာပါ ....ကမာရွတ်ကို ပြန်မလို့...)
အာဆူလာက ပြုံးပြုံးလေး ပြောလိုက်သည် ။
မွရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ရဲကြီးတွေသည် အာဆူလာကို မှတ်မိကြလိမ့်မည် လို့ ထင်လိုက်သည် ။
( ကောင်းပါပြီဗျာ...ကဲ..ကဲ......မောင်းပါတော့.....)
ဟင်....မွ စိတ်ထဲ တအားညစ်သွားသည် ။
ရဲကြီးတွေက အာဆူလာကို မသိကြ ။ မမှတ်မိကြ ။ တော်တော် ချာတဲ့ ရဲတွေ ။
အာဆူလာက လက်ပလေး ပြပြီး မောင်းထွက်လာသည် ။
( မွ . . )
( ဟင်...)
( အာဆူလာ့ လိပ်ပြာလေးကို အနမ်းတွေ ပေးမှာလားဟင် . . .)
( အင်း...ပေးမယ်......)
အာဆူလာ့ရယ်သံလေးက သာယာသလိုဘဲ ။ မွစိတ်ထဲမှာတော့ အာဆူလာကို ( စေတန်ရဲ့ သမီးပျိုလေး )
လို့ အမည်လေး ပေးလိုက်မိသည် ။
အနောက်က နိုင်ငံခြားသား နှစ်ယောက်က အာဆူလာကို အင်္ဂလိပ်စကားနဲ့ ( ဝါရှင်တန်မှာ ဗုံးကွဲတာ လူတွေ
အများကြီး သေကုန်တယ် လို့ မဲနက်မှိုင်းက မက်ဆေ့ပို့တယ် . . ) လို့ အာဆူလာ့ကို ပြောလိုက်သည် ။
မွသည် အင်္ဂလိပ်စကားကို ကောင်းကောင်း နားလည်ပါသည် ။
သူပြောတာတွေကို ကောင်းကောင်း နားလည်လိုက်ပါသည် ။ " မဲနက်မှိုင်း " ဆိုတဲ့ မြန်မာနံမည်ကို
လည်းသေသေချာချာ ခေါင်းထဲမှာ မှတ်သားထားလိုက်ပါသည် ။( ၁ရ )
ကွင်းစ် ရပ်ကွက်က ဦးလေးဗဆွေရဲ့ အိမ်ကလေးထဲ သစ်မင်းတို့ လူစု စကားပြောနေကြသည် ။
ထွန်းထွန်းက " ဒါဆို ကျနော်တို့ ဒီစီကို လိုက်သွားကြမလား...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဦးလေးဗဆွေ
က ခေါင်းရမ်းသည် ။
" သူတို့ ဒီစီမှာ ရှိနေတော့မယ်လို့ မထင်ဘူး .... ခုအချိန်လောက်ဆို လစ်လောက်ပြီ...."
သစ်မင်းက " ဟုတ်တယ်.....အမေရိကန် အက်ဖ်ဘီအိုင်က ဒီစီအေရီယာကို အသဲအသန် ပိုက်စိတ်တိုက်
ရှာနေလောက်ပြီ ဆိုတော့ ဒီကောင်မတွေ ပြေးမှာ သေချာတယ် . . " လို့ ဝင်ပြောလိုက်သည် ။
နေလင်းဇော်က " ဘယ်ကို ပြေးမယ် ထင်လဲ.....မက်ဆီကို နယ်စပ်ကိုလား......ဒါမှ မဟုတ်....ငါးဖမ်း
သဘေ်ာနဲ့ ပြေးမယ် ထင်လား...." လို့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တော့ ဦးလေးဗဆွေက " ငါထင်တာကတော့
ကနေဒါနယ်စပ်ဖက် ဖြစ်လိမ့်မယ်....ငါ စုဆောင်းထားတဲ့ ချောင်ဒရီတို့ အုပ်စုရဲ့ ကွန်ယက်တွေကို ငါ
ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ကနေဒါ နယ်စပ်က အဝင်အထွက် ချောင်လို့ သူတို့ သုံးလေ့ရှိတယ်....." လို့
ပြောသည် ။
ပန်းအိအိက မြေပုံကို ကြည့်ပြီး " တိုရန်တို တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး.....သူတို့ ပြေးမယ့်အပေါက်က ကယ်လ်
ဂရီ ဆိုတဲ့ ဒီမြို့ကလေး အပေါက်က ဖြစ်နိုင်တယ်...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဦးလေးဗဆွေက " ပန်း
အိအိ ပြောတာ မှန်တယ်....အဲဒီမြို့ကလေးကနေ အမေရိကန်ထဲကို လမ်းလျောက် ဝင်လို့ရတဲ့ တော
အုပ်ထဲက လမ်းလေးတွေ ရှိနေတယ်....." လို့ ထောက်ခံပြောဆိုလိုက်သည် ။
သစ်မင်းက " ဒါဆို ...ကျနော်တို့ အဲ့ကို လိုက်ကြစို့ " လို့ ဆုံးဖြတ်ပေးလိုက်သည် ။
နောက်ဆုံး သစ်မင်းက သူ့လူစုကို " အစစ သတိရှိဖို့....ရန်သူဖက်ကိုဘဲ အာရုံမစိုက်နဲ့....ကျနော်တို့
ဒီမှာ လှုပ်ရှားနေတာ ( တရားဝင် ) မဟုတ်ဖူး ဆိုတာ သတိမမေ့ကြနဲ့..ကျနော်တို့ကို အက်ဖ်ဘီအိုင် နဲ့
ဒေသခံ ရဲတပ်ဖွဲ့တွေက စောင့်မကြည့်နေဘူးလို့ ပြောလို့မရဘူး...လက်နက်ဆောင်တာတွေ အထူး
သတိထားကြပါ ..... " လို့ ပြောလိုက်သည် ။
တမျှော်တခေါ် ထင်းရှူးတောကြီးတွေနဲ့ ကောင်းကင်ပြာပြာ ရှုမျှော်ခင်းကို ပန်းအိအိ ကြည့်နေသည် ။
နေလင်းဇော်က အေးမြတဲ့ လေကို ရှူရှိုက်ရင်း ပန်းအိအိရဲ့ ခါးသိမ်လေးကို ဖက်လိုက်သည် ။
" ဟိတ်....ထွန်းထွန်း တွေ့သွားအုံးမယ်....."
" သူ အလုပ်ရှုပ်နေတယ်....ဒီကို မလာပါဘူး .... "
သူတို့အုပ်စု ကနေဒါဖက်ခြမ်းက နယ်စပ်မြို့လေးကို ရောက်နေတာ သုံးရက် ရှိနေပြီ ။
လူခွဲပြီး မဲနက်မှိုင်းတို့ကို စုံစမ်းနေသည် ။
ဦးလေးဗဆွေမှာက သတင်းပေးတွေ ရှိသည် ။ ဒီလောကထဲမှာ သတင်းရောင်းစားနေတဲ့ လူတွေ ။
မိန်းမနှစ်ယောက်ပါတဲ့ အဖွဲ့တဖွဲ့ မကြာခင် ရက်ပိုင်းက ရောက်လာတဲ့အကြောင်း....ဗန်ကူးဘားကို သူ
တို့ သွားဖို့ ကားလမ်း လုံခြုံရေး အခြေအနေ အကဲခတ်နေကြောင်း သတင်းပေးသည် ။
ထွန်းထွန်းသည် တောင်စောင်းတခုမှာ ရပ်ထားတဲ့ သူတို့ကားထဲမှာ လက်ပ်တော့ တလုံးနဲ့ အလုပ်များ
နေသည် ။
နေလင်းဇော်နဲ့ ပန်းအိအိသည် အတွဲ အနေနဲ့ ထင်းရှုးတောထဲမှာ လမ်းလျောက်နေသည် ။ တကယ်
တော့ မဲနက်မှိုင်းတို့ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လမ်းကြောင်းကို လာ လေ့လာနေကြတာပါ ။
ထင်းရှုးပင်ကို မှီပြီး နေလင်းဇော်က ပန်းအိအိကို နမ်းလိုက်သည် ။
ချစ်စကြင်နာစမို့ နမ်းလို့ မဝနိုင်ကြဘူး ။
နှုတ်ခမ်းစုတ်နေရင်း နေလင်းဇော်ရဲ့ လက်တဖက်က ပန်းအိအိရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည် ။
သူတို့သည် လူလစ်တာနဲ့ ခိုးလိုးနေကြတာ နယူးယောက်မြို့မှာ ကထဲကဘဲ ။ အခုလည်း ထွန်းထွန်းနဲ့
တွဲ အလုပ်လုပ်နေရလို့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချိန် မရဘူး ။
ဒီအချိန်မှာ သစ်မင်းနဲ့ ဦးလေးဗဆွေတို့သည် မြို့အလည်က ကော်ဖီဆိုင်လေးမှာ သတင်းပေး တ
ယောက်နဲ့ ချိန်းထားလို့ ထိုင်စောင့်နေကြသည် ။
ကော်ဖီဆိုင်လေးက တိုးရစ်စ်တွေနဲ့ ပြည့်နေသည် ။
ဦးလေးဗဆွေက ဆိုင်အပြင်ဖက်ကို ကြည့်လိုက် သူ့လက်က နာရီကို ကြည့်လိုက်နဲ့ ။
သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဆိုင်ထဲက စားပွဲတလုံးမှာ ထိုင်ပြီး ကော်ဖီသောက်နေတဲ့ လူတယောက်က မသိ
မသာ အကဲခတ်နေတယ် ဆိုတာကိုတော့ သူတို့နှစ်ယောက် သိပုံမပေါ် ။
ရန်ကုန်မြို့ ရှစ်မိုင်လမ်းဆုံ
ခြံကျယ်ကျယ်ထဲက တထပ်တိုက် အဟောင်းလေးထဲ ။
အာဆူလာ ခေါ်ရာကို လိုက်လာတဲ့ မွသည် ထောက်လှမ်းရေး အရာရှိ ဗထူးမောင်ကို ဆက်သွယ်ဖို့
ကြိုးစားနေပေမယ့် လူမလစ်လို့ ခုထိ မဆက်သွယ်နိုင်သေး ။
အာဆူလာက ရောက်ပြီး မကြာခင် မွကို " ရေချိုးရအောင်...မွ...." လို့ ပြောလိုက်ပြီး မွကို ကိုယ် ပေါ်က
အဝတ်တွေကို ချွတ်ခိုင်းလို့ မွလည်း သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်ရသည် ။
အာဆူလာ ကိုယ်တိုင်လည်း သူမ ဝတ်ထားတာတွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တော့ အဆက်အ
ပေါက် တောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမချောလေး နှစ်ယောက်သည် မိမွေးတိုင်း အလှအပတွေနဲ့ အလှချင်းပြိုင်
နေကြသလိုဘဲ ။
မွသည် သူထိုးပေးထားတဲ့ အာဆူလာရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာက လိပ်ပြာ တက်တူးလေးကို ငေးကြည့်
နေသည် ။
မြန်မာပြည်က ရဲတွေ မျက်စိကန်းနေကြသလား လို့လည်း တွေးမိနေသည် ။ အာဆူလာလို ထင်းထင်း
ကလေး သိသာနေတဲ့ မိန်းမချောလေးကို ရန်ကုန်မြို့ လမ်းမတွေမှာ ကားမောင်းနေတာကို သူတို့ မတွေ့
ကြဘူး ဆိုတာ တော်တော်ဘဲ အံ့ဩနေမိသည် ။
အာဆူလာရဲ့ စနေနှစ်ခိုင်က တင်းမာကော့ထောင်နေသည် ။ မိန်းမချင်းတောင် ငေးမောသွားရသည် ။
မွက အာဆူလာရဲ့ ကိုယ်လုံး ကောက်ကြောင်းတွေကို တအံ့တဩ ဖြစ်နေသလို အာဆူလာကလည်း
မွရဲ့ စွင့်ကားလုံးထယ်တဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို အရမ်း သဘောကျနေသည် ။ ကြိုက်နေသည် ။
ပေါင်တန်သွယ်နှစ်ချောင်းရဲ့ ကြားက တြိဂံပုံနေရာလေးကိုလည်း လက်ကလေးနဲ့ စမ်းလိုက်သည် ။
" မွရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလည်း တအား လှတာပါဘဲကွယ် . . . " လို့ ပြောလိုက်ရင်း အာဆူလာသည် မွ
ရဲ့ ခါးလေးကို ဖက်ပြီး ရေချိုးခန်းဆီကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
ရေပန်းက ရေပူပူတွေက တဖျန်းဖျန်း နဲ့ ကျနေသည် ။
အာဆူလာနဲ့ မွတို့ နှစ်ယောက်သား တယောက်နဲ့တယောက် ဆပ်ပြာတိုက်ပေး ချေးတွန်းပေးရင်း ရေ
အတူတူ ချိုးနေကြသည် ။
အာဆူလာရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက မွရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စပြီး ရှာဖွေ ဖိကပ်ကာ စုတ်ယူလိုက်တော့ မွက
လည်း အားကျမခံ အာဆူလာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ ပြန်စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
နှုတ်ခမ်းချင်း ၈ဟေဆက်နေတဲ့အချိန် သူတို့ရဲ့ လက်တွေကလည်း ဆူကြွနေတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေ နဲ့
စွင့်ကားနေတဲ့ ဖင်တုံးလှလှတွေကို ပွတ်လိုက် ဆုပ်လိုက်နဲ့ အလုပ်များနေကြသည် ။
ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ထိန်းလို့မရအောင် ထကြွလာကြရင်း တယောက်ရဲ့ ရင်သီးတွေကို တယောက်က နမ်း
စုတ်စို့ယက်..တယောက်ပေါင်ကြားထဲကို တယောက် ခေါင်းထိုးပြီး နမ်းစုတ်ယက်တာတွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။
အဆုံးသတ်လိုက်တာက အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ။ ထူထဲတဲ့ ရေမြုပ်မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ပြောင်းပြန်
လှဲအိပ်လိုက်ကြပြီး ( စစ်စတီနိုင်း ပုံစံ ) နဲ့ တယောက် စောက်ဖုတ်ကို တယောက် ယက်ပေးကြသည် ။
အာဆူလာသည် မွ လမ်းဆုံး ရောက်သွားသည့်တိုင် လျာကို သုံးပြီး စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်ကိုပါ ထိုး
ဆွယက်စုတ်ပေးလိုက်သည် ။
မွ ခွေခွေလည်း လဲပြီး အမြင့်ဆုံးကာမ ပန်းတိုင်ရဲ့ အရသာထူးတွေကို စမြုံ့ပြန်နေတဲ့အချိန် ဖတ်ကနဲ
ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသွားတဲ့ အာဆူလာရဲ့ အနောက်ပိုင်း အလှအပတွေကို ငေးကြည့်နေသည် ။
အာဆူလာသည် ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ခါးစည်းကြိုး ဆွဲချည်လိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းဆီကို ထွက်သွားသည် ။
ဧည့်ခန်းမှာ တိုင်းတပါး ( အရှေ့အလယ်ပိုင်း ဒေသက ) ဧည့်သည် တယောက် ထိုင်စောင့်နေသည် ။
အာဆူလာနဲ့ အရေးတကြီး တိုင်ပင်နေကြတဲ့အချိန် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ မွသည် ကုတင်ပေါ်က
ခုန်ထလိုက်ပြီး စလင်းဘက် အိ်တ်ထဲက ဖုန်းနဲ့ ဗထူးမောင်ရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကပ်လေးကို ထုတ်ယူသည် ။
အာဆူလာကတော့ အပြင် ဧည့်ခန်းမှာ အလုပ်များနေသည် ။
မဲနက်မှိုင်းနဲ့ သွဲ့မူယာ ။
ဒီစီမှာ ဗုံးကွဲတာကို နှစ်ထောင်းအားရသည်..ချီးကျူး ဂုဏ်ယူသည် လို့ အဖွဲ့ကြီးရဲ့ ခေါင်းဆောင်ဆီက
မက်ဆေ့ချ် ဝင်လာလို့ သူတို့နှစ်ယောက် ပြုံးနိုင်သွားသည် ။
ချောင်ဒရီ အသတ်ခံရတဲ့အတွက် စိတ်မကြည်မလင် ဖြစ်နေတဲ့ အဖွဲ့အစည်းရဲ့ ခေါင်းဆောင်ကြီးက
မဲနက်မှိုင်းကိုပါ အသေခံ ဗုံးခွဲခိုင်းချင်လာလို့ မဲနက်မှိုင်းလည်း သူ့ကို သေဒါဏ် သဘောမျိုး မပေးခင်
အသေခံမယ့် စိတ်ကျနေသူတယောက်ကို ရှေ့ကို ထိုးကျွေးလိုက်သည် ။
သွဲ့မူယာနဲ့ ကနေဒါဖက်ကို နယ်စပ်ကနေ ကူးသွားလိုက်ပြီး ရှောင်နေလိုက်သည် ။
ခေါင်းဆောင် နံပါတ်ဝမ်းက ချီးကျူးစကား ပြောသည် ဆိုပေမယ့် နာရီပိုင်းအတွင်း နောက်ထပ် တလုံး
ထပ်ခွဲဖို့ ခိုင်းပြန်သည် ။
မဲနက်မှိုင်းလည်း အသေခံကြဖို့ လူငယ်တစုကို တရားဟောပြောနေသည် ။ ကနေဒါထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ်
ယူအက်စ်ထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ဖို့ စဉ်းစား ပြင်ဆင်နေသည် ။
အမေရိကန်က စီအို်င်အေ အက်ဖ်ဘီအိုင် အဖွဲ့ဝင်တွေသည် လစာကောင်းကောင်း အခွင့်အရေးမျိုးစုံ
ရယူထားကြပေမယ့် စည်းစိမ်ယစ်ပြီး အလုပ် သေသေချာချာ မလုပ်ကြဘူး လို့ သွဲ့မူယာနဲ့ မဲနက်မှိုင်း
တို့ ပြောဆိုဝေဖန်နေကြသည် ။
သွဲ့မူယာက ဘာသာရေး လူမျိုးရေး တဖက်စွန်း တရားတွေကို ဆက်တိုက် ဖြန့်နေတာကြောင့် စိတ်ပါ
လာတဲ့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ကို အွန်လိုင်းကနေ ချိန်းထားလို့ မြို့စွန်က
ဈေးကလေး နားက ကော်ဖီဆိုင်မှာ စောင့်နေသည် ။
မဲနက်မှိုင်းက မနီးမဝေးမှာ ရပ်ထားတဲ့ တိုယိုတာ ကင်မရီ ကားပြာလေးပေါ်မှာ ထိုင်နေသည် ။
သွဲ့မူယာ လုပ်နေတာက အန္တရာယ် များလွန်းသည် ။ အွန်လိုင်းကနေ ချိတ်မိတဲ့ ကောင်မလေးတွေသည်
အက်ဖ်ဘီအိုင်ရဲ့ ဒလံတွေလည်း ဖြစ်နေနိုင်သည် ။
ဒါကြောင့် အရေးပေါ်ရင် သွဲ့မူယာကို ကူနိုင်ကယ်နိုင်အောင် ပေါင်ပေါ်မှာ ပြောင်းတို အမ်၁၆ သေနတ်
ကို တင်ထားရင်း အကဲခတ်နေသည် ။
သွဲ့မူယာသည် ကော်ဖီဆိုင်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ မိန်းကလေး နှစ်ယောက်ကို အကဲခတ်လိုက်သည် ။
ချပ်ခန်းထဲမှာ သူတို့ ဘာ အဝတ်အစား ဝတ်လာမည် ကို ကြို ပြောပြထားခဲ့သည် ။ ဝင်လာတဲ့ မိန်းက
လေးတွေသည် သူချိန်းထားတဲ့ မိန်းကလေးတွေ ဆိုတာ သေချာပြီမို့ လက်လှမ်း ပြလိုက်သည် ။
မိန်းကလေး နှစ်ယောက်က အပြုံးကိုယ်စီနဲ့ သွဲ့မူယာရဲ့ စားပွဲဆီကို လျောက်လာကြသည် ။
" ဖါတမာနဲ့ ဇီယာ လား....."
" ဟုတ်တယ်....မိုင်ရာ....နော်....."
" မှန်တယ်....ထိုင်ကြပါ....."
" ငါ...ငါတို့ ဆီးရီးယားကို တကယ်ဘဲ သွားရမှာပေါ့နော်....စီစဉ်ပြီးပြီလား....."
" အင်း....အားလုံး ရယ်ဒီဘဲ....."
သွဲ့မူယာ နဲ့ မိန်းကလေး နှစ်ယောက် ဆီကို အာရုံစိုက်နေတဲ့ မဲနက်မှိုင်းသည် သူ့ကားမှန်တံခါးကို
တတောက်တောက်နဲ့ ခေါက်လိုက်သံကြောင့် ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရသည် ။
" ဟယ်လို....."
ဆံပင်ဖြူဖြူနဲ့ မိန်းမကြီးတယောက် လာခေါက်နေတာ ။
မဲနက်မှိုင်း မှန်ကို လျော့ချလိုက်ပြီး " ဘာအကူအညီ လိုလဲ...." လို့ မေးလိုက်သည် ။
မိန်းမကြီးက ဘယ်လက်နဲ့ စာရွက်တရွက်ကို ထောင်ပြပြီး " ရေပြာလမ်း ဆိုတာ ဒီနားမှာဘဲလား..." လို့
မေးလိုက်လို့ မဲနက်မှိုင်းက စာရွက်ကို ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် မိန်းမကြီးရဲ့ ညာလက်က ကုတ်အကျင်္ ီထဲ
က ထွက်လာသည် ။ ပြောင်းပို တပ်ထားတဲ့ ပစ္စတိုသေနတ်တလက် ။
ထုတ်..ထုတ်..ထုတ်.......
အသံထိန်းပြောင်းကြောင့် အသံက တိုးတိုးတိတ်တိတ် ။
သေမင်းတမန် ခံပူတောင့်သုံးတောင့်က လှပတဲ့ မဲနက်မှိုင်းရဲ့ မျက်နှာလေးထဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဝင်
သွားကြသည် ။ အသံပင် မထွက်နိုင် ။ မဲနက်မှိုင်း ဘဝကူးသွားပြီ ။ ဆက်လက်ပြီး လူ့လောကက
လူတွေကို ဒုက္ခမပေးနိုင်တော့ ။
စတီယာရင်ပေါ်ကို ခေါင်းပြုတ်ကျပြီး အသက်ထွက်သွားတော့ ဟွန်းခလုပ်ကို ဖိမိလို့ ကားဟွန်းသံ
တတီတီ ထွက်လာသည် ။ မိန်းမကြီး ထော့နဲ့ထော့နဲ့နဲ့ ထွက်ပြေးသွားပြီ ။
ဟွန်းသံကြောင့် သွဲ့မူယာ ကော်ဖီဆိုင်ထဲက ပြေးထွက်လာသည် ။
မဲနက်မှိုင်း ရှိရာ ကားပြာလေးဆီကို အူယားဖါးယား ပြေးလာသည် ။ မလှမ်းမကမ်းက အနက်ရောင် ဖို့ဒ်
၂၅ဝကားကြီးပေါ်က လူတယောက်က သွဲ့မူယာကို ပြောင်းတုတ်တုတ်နဲ့ သေနတ်တလက် နဲ့ သုံးချက်
တိတိ ပစ်ချလိုက်သည် ။ သွဲ့မူယာ လမ်းမကြီးပေါ်မှာ ခွေလဲသွားသည် ။ ကားနက်ကြီးလည်း ဝေါကနဲ
မောင်းထွက်သွားသည် ။
အသံထိန်းပြောင်းကြောင့် အသံမထွက်လို့ လူတွေ သိပ် မသိကြ ။
ချိုတကူးသည် တစ်ကနဲ မက်ဆေ့ချ ဝင်လာသံကြောင့် နာရီကို လှမ်းကြည့်သည် ။
အခုလေးတင်ဘဲ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ အပြတ်ကြဲထားလို့ သူ့တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ ရွှဲနစ်နေသည် ။
ဖုန်းကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။
မိမွေးတိုင်း နဲ့ ရှိနေဆဲ ဇနီးချောလေးက " လာပြန်ပြီလား...အလုပ်...." လို့ အပြစ်တင်သံလေးနဲ့ ပြော
လိုက်သည် ။
ချိုတကူး မက်ဆေ့ကို ဖတ်လိုက်သည် ။
" ရောင်းခိုင်းထားတဲ့ ကားဟောင်းနှစ်စီး ထွက်သွားပြီ ...ငွေ အကျေ ချေသွားသည် ။ ဘာလုပ်ရမလဲ
ဆက် ညွှန်ကြားပေးပါ.....သစ်မင်း...." တဲ့ ။
ရက်စ်...
လက်သီးကို ဆုပ်ပြီး စိတ်ထဲက ကြိတ် အော်လိုက်သည် ။
မဲနက်မှိုင်းနဲ့ သွဲ့မူယာကို သုတ်သင်လိုက်ပြီ တဲ့ ။
( ပြန်ခဲ့ကြတော့ ရောင်းဖို့ ကားဟောင်းကြီးတစီး ရန်ကုန်မှာ ရှိနေသည် ) လို့ သစ်မင်းကို အကြောင်း
ပြန်လိုက်သည် ။
( ၁၈ )
မဲနက်မှိုင်းကို အဖွားကြီးလို ဟန်ဆောင်ပြီး အနီးကပ် ပစ်ခတ် လုပ်ကြံလိုက်သူမှာ သစ်မင်း ဖြစ်ပြီး သွဲ့
မူယာကို ပစ်ခတ် သုတ်သင်လိုက်တာက နေလင်းဇော် ပါဘဲ ။
ထွန်းထွန်းက ကားမောင်းပေးပြီး ပန်းအိအိက အကူအညီလိုအပ်လာရင် ဝိုင်းပစ်ခတ် ကူညီဖို့ အဆင်သင့်
ရှိနေသည် ။
သူတို့ရဲ့ ပစ်မှတ်တွေကို ပစ်ခွင်းပြီးပြီမို့ သူတို့တတွေ စိတ်လက် ပေါ့ပါးသွားကြပေမယ့် ရန်ကုန်မှာ
လုပ်စရာ အလုပ်ကြီး ရှိနေသည် လို့ ကြီးကြပ်ရေးမှူး ချိုတကူးက မက်ဆေ့ပို့ထားလို့ ရန်ကုန်ကို ပြန်
ကြဖို့ ပြင်ဆင်နေသည် ။
သူတို့အားလုံး မပြန်ခင် အောင်ပွဲခံတဲ့ အနေနဲ့ နယူးယောက်မြို့မှာ စားသောက်ပွဲတခု လုပ်ကြဖို့ တိုင်
ပင်သည် ။ မင်ဟက်တန်က တရုတ်တန်းက စားသောက်ဆိုင်ကြီးတဆိုင်မှာ ညစာ အတူတူ စားဖို့ ချိန်း
လိုက်ကြသည် ။
သူတို့ သည် စားသောက်ဆိုင်ကြီးရဲ့ အရှေ့မှာ ကားရပ်လိုက်ပြီး ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်ကြတဲ့ အချိန်မှာ
တံဆိပ် အမှတ်အသား မပါတဲ့ အနက်ရောင် ကားကြီး နှစ်စီး ထိုးဆိုက်လာပြီး သံခမောက်ဆောင်း အထူး
ရဲအဖွဲ့ဝင်တွေရဲ့ ဝိုင်းထားတာကို ခံလိုက်ရသည် ။
မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကိုင် ရဲတွေဟာ ပတ်ပတ်လည်မှာ ပစ်ခတ်ရန်အသင့် အနေအထားနဲ့ ။
အရပ်အမောင်းကောင်းကောင်း ဗလတောင့်တောင့်နဲ့ အာရှသား လူရွယ်တယောက်က စိစစ်ရေးကပ်
ပြပြီး သူက ( အက်ဖ်ဘီအိုင် အဖွဲ့က အေးဂျင့် ) ဆိုတာကို ပြောပြပြီး သူတို့ကို ကားပေါ်တက်ဖို့ ပြော
သည် ။ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကိုင် ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေက သူတို့ကို ဝိုင်းထားလို့ သူတို့ ထွက်ပြေးဖို့က မလွယ်
ကူ ။ ကားကြီးတွေအပေါ်ကို တက်လိုက်ရသည် ။
မနက်ကိုးနာရီ ။
ပြည်လမ်းမကြီးပေါ်မှာ ကားတွေ အရှိန်နဲ့ ပြေးနေကြသည် ။
ဗထူးမောင်သည် အနက်ရောင် အာရ်ဖတ်ကားကြီးထဲမှာ အဖွဲ့သားတွေနဲ့အတူ ရှိနေပြီး အလားတူ သူ
တို့အဖွဲ့အစည်းက အုပ်စုတွေကို ဝါယာလက်စ်စက် သုံးပြီး ဆက်သွယ်နေသည် ။
မနက် လေးနာရီလောက်က သူ့ဆီကို တက်တူးထိုးတဲ့ မွဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ဖုန်းဆက်လာသည် ။
အကြမ်းဖက်သမား မိုဟန်နဲ့ အတူတူ ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ အာဆူလာ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး အကြောင်းကို
သတင်းပို့တာ ။ သူ့သတင်းပေးချက်အရ ငရဲသား တက်တူးစတူဒီယိုမှာ သတိမေ့နေတဲ့ ဆိုင်ပိုင်ရှင်
အံ့မင်းညိုကိုလည်း သူတို့ ဆေးရုံကိုပို့နိုင်ခဲ့သည် ။
ခက်တာက မွသည် အာဆူလာ ခေါ်လာတဲ့ မရမ်းကုန်း ရှစ်မိုင်လမ်းဆုံက ခြံနဲ့တိုက်ကို ဗထူးမောင်ကို
အတိအကျ မပြောပြနိုင်ဘူး ။
ဗထူးမောင်သည် တံဆိပ်အမှတ်အသား မပါတဲ့ အဖွဲ့အစည်းက ကားလေးစီးနဲ့ မရမ်းကုန်း တဝိုက်မှာ
လှည့်ပတ် ရှာဖွေ စုံစမ်းနေသည် ။
မွသည် ဖုန်း ထပ်ဆက်မလာတော့ ။
ချိုတကူးသည် လိပ်ပြာတက်တူးနဲ့ ကောင်မလေးကို ဖမ်းမိရေး သူကိုယ်တိုင် ပါဝင် ပြီ ။ ကားတစီးနဲ့
ဗထူးမောင်တို့ ရှိတဲ့ ရှစ်မိုင်လမ်းဆုံ ကို လိုက်သွားသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ယူအက်စ်က မက်ဆေ့တခုကို သူ ထပ်ရလိုက်သည် ။
ဦးလေးဗဆွေ ပို့တာ ။ သစ်မင်းတို့ လေးယောက်ကို အမေရိကန် အက်ဖ်ဘီအိုင်အဖွဲ့က ဆွဲသွားသည်
ဆိုတဲ့ သတင်း ။ ချိုတကူး တော်တော် စိတ်ညစ်သွားသည် ။ စိတ်ပူသွားသည် ။
ဗထူးမောင်တို့ ရှစ်မိုင်လမ်းဆုံ အနီးအဝိုက်မှာ လိုက်ရှာနေကြပေမယ့် အာဆူလာ နဲ့ မွတို့သည် ရန်ကုန်
မြို့မှာ မရှိကြတော့ပါဘူး ။
ဗထူးမောင်တို့ လုံးဝ ထင်ထားမှာ မဟုတ်တဲ့ ရခိုင်ပြည်နယ်က ငပလီကမ်းခြေမှာ ရောက် နေကြသည် ။
မွက လက်ပ်တော့တလုံးနဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ အာဆူလာကို မနှောက်ယှက်ချင်တာနဲ့ အသာငြိမ်နေခဲ့
ပြီး အလုပ်နားသွားတဲ့အခါကျမှ " အာဆူလာ.....မွ အာဆူလာ့ကို ချစ်ပါတယ်...ဒါပေမယ့်လေ....မွ အ
လုပ်ပြန်ဆင်းရအုံးမှာ ဆိုတော့ ..ဟိုလေ.......မွ...ပြန်လိုက်လို့ ရမလား....." လို့ မရဲတရဲနဲ့ မေးလိုက်
သည် ။
အာဆူလာက ဘန်ဂလိုရဲ့ အပြင်ဖက်မှာ မြင်နေရတဲ့ သဲသောင်ပြင်နဲ့ ပင်လယ်ပြာကြီးကို ငေးကြည့်
နေရာက " မွရယ်.....ဘာလို့ လေစိမ်းတွေ တိုက်နေတာလဲကွယ်.....အာဆူလာ့ကို တယောက်ထဲ ထား
ခဲ့တော့မှာလား....မွကို အာဆူလာ ဘယ်လောက် ချစ်လဲ ဆိုတာ မွ မသိသေးဘူးလား....." လို့ ပြန်ပြော
လိုက်ပါသည် ။
မွက အာဆူလာ့ကို ချော့မှ ဖြစ်မည် လို့ စိတ်ထဲမှာ သိလိုက်ပြီး အာဆူလာ့ကို အနောက်ကနေ သိုင်း
ဖက်လိုက်ပြီး ဂုတ်ပိုး ဖြူဖြူလေးကို နမ်းလိုက်သည် ။
" မွလည်း အာဆူလာ့ကို ချစ်တာ လိပ်ပြာလေး တက်တူးထိုးကထဲကပါဘဲကွာ.......မွက အလုပ် မလုပ်ရ
ရင် မနေတတ်ဘူး ...အာဆူလာ....." လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ အာဆူလာက " မွရယ်...လူ့အသက်တာက
တိုတောင်းလွန်းပါတယ်....ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် အလုပ် လုပ်ချင်နေရတာလဲ .... " လို့ ရယ်မောပြီး
ပြန်ပြောလိုက်ပါသည် ။
( ၁၉ )
အာဆူလာရဲ့ လက်ချောင်းတွေက မွရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ညှစ်နေရာက ဖင်ကြားထဲကို ရောက်သွားကြ
သည် ။ စအို နှုတ်ခမ်းသားတွန့်တွန့်လေးတွေကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ပေးနေရာက အထဲကို
ဆတ်ကနဲ ထိုးသွင်းလိုက်လို့ မွရဲ့ ပါးစပ်က " အို့ " ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်သွားရသည် ။
အာဆူလာ ပြုံးစိစိနဲ့ မွရဲ့ စအိုပေါက်ထဲကို လက်ညှိုးကိုု အသွင်းအထုတ်လေးတွေ လုပ်နေသည် ။
မွရဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။
မွသည် ဗထူးမောင်ကို ဖုန်းဆက် သတင်းပို့လိုက်ပြီးတဲ့အချိန် အာဆူလာက " ဒို့တတွေ နေရာရွွှေ့ရမယ်
" လို့ ပြောပြီးတာနဲ့ ရောက်နေတဲ့ ရှစ်မိုင်လမ်းဆုံက လမ်းကြားထဲက ခြံကနေ ထွက်သည် ။
ငပလီကမ်းခြေကို သူတို့ ရောက်ခဲ့သည် ။
ဗထူးမောင် လည်း နေရာ အတိအကျ မသိလို့ မွတို့ကို အချိန်မှီ မအုပ်မိလိုုက်နိုင်ဘူး ။
" မွကို ချစ်ပေးပါ..မွ တအား လိုချင်နေပြီ . . ."
တဖွဖွ တောင်းခံနေတဲ့ မွကို အာဆူလာက ပြုံးစိစိနဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းအုံးအောက်က တန်ဆာတု
ရာဘာချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
" အို....အတုကြီး......"
ယောက်ျား တန်ဆာနဲ့ တထေရာထဲ တူတဲ့ ရာဘာလီးတုကြီးက မြင်တာနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် ကောင်း
နေသည် ။
တင်အောင်မြင့်ထူးသည် တက်ကြွ ဖျတ်လပ်တဲ့ ရဲသတင်းတပ်ဖွဲ့က ရဲတပ်ကြပ်လေး တယောက် ပါ ။
သံတွဲမြို့ ဌာနခွဲလေးမှာ တာဝန်ကျနေတဲ့ တင်အောင်မြင့်ထူးသည် ငပလီကမ်းခြေမှာ လူဝင်လူထွက် ကို
အမြဲတစေ လေ့လာနေရတဲ့သူတယောက်ပါ ။
တင်အောင်မြင့်ထူးသည် ကမ်းခြေက လေညှင်း ဘန်ဂလိုလေးမှာ ရောက်နေတဲ့ ကောင်မချောလေး နှစ်
ယောက်ကို အဝေးကနေ မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်နေသည် ။
ဒီတယောက်ကို တွေ့ဖူးတယ်....ဘယ်မှာ တွေ့ဖူးသလဲ ...... စဉ်းစား..စဉ်းစား.......။
အာဆူလာကို တနေရာရမှာ မြင်ဖူးတယ်လို့ သူ မှတ်မိနေပြီး စဉ်းစားနေတာပါ ။ သေချာ စဉ်းစား လိုက်
တော့ အကြမ်းဖက်သမား မိုဟန်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့သူ ဆိုပြီး " တွေ့ရှိရင် ဒီနံပါတ်ကို ခေါ်ပါ " လို့ ရဲ
တပ်ဖွဲ့က အလိုရှိနေတဲ့သူ ဖြစ်နေသည် ။
သူ ချက်ချင်းဘဲ အထက်ကို သတင်းပို့လိုက်သည် ။
ရန်ကုန်မြို့က အကြမ်းဖက်သမား နှိမ်နင်းရေး ဗဟိုအဖွဲ့က သူ့ဆီကို အကြောင်းပြန်လာသည် ။
အထူးချေမှုန်းရေးအဖွဲ့ငယ်တဖွဲ့ မကြာခင် သံတွဲကို ရောက်မည် တဲ့ ။
တင်အောင်မြင့်ထူးသည် ကမ်းခြေကို လွယ်အိ်တ်စုတ်လေး တလုံးနဲ့ ရောက်နေသည် ။
ခေါင်းပေါ်မှာက ပူးမား တံဆိပ်နဲ့ လျာထိုး ဦးထုပ်လေးတလုံး ဆောင်းထားသည် ။
ရန်ကုန်က ညွှန်ကြားချက်က " ပစ်မှတ် ပျောက်မသွားရအောင် စောင့်ကြည့်ထားပါ.." ဆိုလို့ ။
သူ့လွယ်အိတ်စုတ်လေးသည် ညစ်နွမ်းပေရေနေပေမယ့် အထဲမှာ မော်တိုရိုလာ အမျိုးအစား စကားပြော
စက်တလုံး...ဖုန်းတလုံးနဲ့ ကို့လ်အမျိုးအစား ပွိုင့်၃၈ ပြောင်းတို ခြောက်လုံးပြူးတလက် ပါသည် ။
လေညှင်း ဘန်ဂလို ကို လှမ်းမြင်သာတဲ့ ကမ်းခြေတနေရာမှာ သူ ထိုင်လိုက်သည် ။
သူ့အရှေ့မှာ ငါးကင်ဘန်းကလေး ရှိနေသည် ..။ဈေးသည်ယောင်ဆောင်ပြီး အာဆူလာကို အကဲခတ်
စောင့်ကြည့်နေသည် ။
ဗထူးမောင်နဲ့ ချိုတကူးသည် အာဆူလာသည် မွ ဆိုတဲ့ တက်တူးဆရာမလေးနဲ့အတူ ငပလီကမ်းခြေ
မှာ ရောက်နေသည် လို့ သတင်းတပ်ဖွဲ့ကနေ သတင်းပေးလို့ ချက်ချင်းဘဲ လိုက်သွားကြဖို့ ကားကို အ
ရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မင်္ဂလာဒုံဖက်ကို မောင်းနေသည် ။
သူတို့ကား အနောက်ဖက်မှာ သူတို့ အဖွဲ့အစည်းက ချေမှုန်းရေးတပ်ဖွဲ့တဖွဲ့ပါသည်
။သံခမောက်ဆောင်း ကျည်ကာဝတ် မောင်းပြန်လက်နက်တွေ ကိုယ်စီပါတဲ့ အထူးတပ်ဖွဲ့ ။
ရဟတ်ယာဉ်မဲမဲကြီးတစီးသည် ကွင်းထဲမှာ မီးနီပွင့်လေးတွေ တလက်လက်နဲ့ အဆင်သင့် စောင့်နေ
သည် ။
ချိုတကူးတို့အဖွဲ့ရဲ့ ဟန်းမားကားနက်ကြီး လေတပ်ကွင်းထဲကို ချိုးကွေ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ချိုတကူး သည်
ယူအက်စ်က ဦးလေးဗဆွေ ရဲ့ မက်ဆေ့ချ်ကို ရသည် ။
" ဗထူးမောင်ရေ......သစ်မင်းတို့လူစု....အိုကေသွားပြီ....အက်ဖ်ဘီအိုင်က ခေါ်မေးပြီး စောစောကဘဲ ပြန်
လွှတ်လိုက်ပြီ တဲ့....ဝှူး.....တော်ပါသေးရဲ့......"
" ဒါတို သူတို့ ပြန်လာကြတော့မှာပေါ့နော် . . . "
" အေးကွ....."( ၂ဝ )
New York
JFK လေဆိပ်
သစ်မင်းတို့ လေးယောက်ကို ဦးလေးဗဆွေက လေဆိပ်ကို လိုက်ပို့ပေးသည် ။
လေယာဉ်ကွင်းထဲမှာ စောင့်ဆိုင်းနေရတဲ့ အချိန် ထွန်းထွန်းရဲ့ ဖုန်းထဲကို မက်ဆေ့ချ်တခု ဝင်လာသည် ။
မက်ဆေ့ချ်ကို ဖတ်လိုက်တဲ့ အချိန် ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားတဲ့ ထွန်းထွန်းကို သစ်မင်းက မြင်လိုက်သည် ။
( ဘာလဲ ထွန်းထွန်း . . .ချိုတကူး ဘာပြောလဲ........)
ထွန်းထွန်းက ( ချိုတကူးဆီက မဟုတ်ဘူး . . .ကိုသစ်မင်း....ဖိလိပိုင်က ...) လို့ ပြောလိုက်ပြီး မက်ဆေ့ချ်ကို ပြလိုက်သည် ။
( တောင်ပိုင်း မြို့တမြို့မှာ ငါတို့နဲ့ အစိုးရ စစ်တပ် အပြင်းအထန် တိုက်ပွဲဖြစ်ကြတယ်....ရားမို့စ်နဲ့ ငါတို့လူတွေ အကုန်နီးပါး ကျကုန်တယ်..ငါတို့အဖွဲ့ ပျက်သွားပြီ...
ငါလည်း ခွေးပြေးဝက်ပြေး ပြေးနေရတယ်.......အခု မင်ဒရမ်မှာ ငါ ပုန်းနေတယ်.......စိတ်ဓါတ် အကြီးအကျယ် ကျတယ် .....မင်းကို သတိရတယ်.....မင်း ပြန်လာနိုင်ရင်
ပြန်လာခဲ့ပါ.....
စီစီးလီယာ
( ဟာ....ထွန်းထွန်း.......မောင်ရင့်ကို စော်ကြီးက စွဲသွားတာဘဲ...တမ်းတနေတယ်...ဟားဟားဟား........)
သစ်မင်းက ရယ်မောရင်း ပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျန်တဲ့လူတွေကပါ မက်ဆေ့ချ်ကို လာဖတ်ကြသည် ။
( ရားမို့စ်ကြီးတော့ ကျသွားပြီ .....ဒါ ကောင်းတဲ့ သတင်းဘဲ.......) လို့ နေလင်းဇော်က ပြောလိုက်သည် ။
သစ်မင်းက ( ဒို့အားလုံး ရန်ကုန်ရောက်ရင် အလုပ်များကြအုံးမှာ.....) လို့ ပြောလိုက်သည် ။
( ဟင်......ဘာထူးလဲ......ကိုသစ်မင်း.....)
( မိုဟန်နဲ့ အတူတူ တွေ့ခဲ့ကြတဲ့ လိပ်ပြာတက်တူးနဲ့ ကောင်မလေး . .အာဆူလာ......ရန်ကုန်မှာ ရှိနေတယ် တဲ့.....ဒို့တတွေ အပူတပြင်း လိုက်ရှာကြရမယ် တဲ့ )
( အင်း.....တော်တော် အတင့်ရဲတဲ့ ကောင်မလေးဘဲ .....) လို့ ပန်းအိအိက ပြောလိုက်သည် ။
တင်အောင်မြင့်ထူးသည် အမှောင်ထဲမှာ ညကြည့်မှန်ပြောင်း တလက်နဲ့ လေညှင်း ဘန်ဂလိုဆီကို ကြည့်နေသည် ။
ချေမှုန်းရေးအဖွဲ့ ငပလီကို ရောက်ပြီ ....လို့ သူ့ကို စက်နဲ့ သတင်းပေးသည် ။
လေညှင်းထဲမှာ မီးလင်းနေသည် ။ လေတိုက်လို့ လွင့်နေတဲ့ ကန့်လန့်ကာကြောင့် အထဲကို တချက်တချက် မြင်ရသည် ။
အာဆူလာနဲ့ မွတို့ ရှိနေကြသည် ဆိုတာကို တင်အောင်မြင့်ထူး ....ချေမှုန်းရေးအဖွဲ့ ခေါင်းဆောင် ချိုတကူးကို သတင်းပို့ထားသည် ။
အမှောင်ထဲမှာ တရွေ့ရွေ့နဲ့ တိုးကပ်လာကြတဲ့ အနက်ရောင် သံခမောက် အနက်ရောင် ဝတ်စုံဝတ် ချေမှုန်းရေး တပ်ဖွဲ့ဝင်တွေသည် ခြေသံလုံလှသည် ။
ချိုတကူးနဲ့ ဗထူးမောင်တို့ ဦးဆောင်တဲ့ ချေမှုန်းရေး တပ်ဖွဲ့သည် လေညှင်း ဘန်ဂလိုလေးကို အဖက်ဖက်ကနေ ဝိုင်းထားလိုက်ကြသည် ။
မွသည် သူ့နဖူးလေးကို ပွပ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်က ဆင်းသွားတဲ့ အာဆူလာကို ( ချစ်တယ်.....) လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။
အာဆူလာက ( မင်းကိုလည်း ဒို့ စောက်ရမ်း ချစ်တယ် သိလား မွ.......ကဲ ထတော့.....အဝတ်အစား ဝတ်...အချိန်တန်ပြီ ......) လို့ ပြောလိုက်ပြီး ဂျိုင်းပြတ် အကျင်္ ီ
တထည်ကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည် ။
မွသည် သူပြောတာကို သေသေချာျာ နားမလည်ပေမယ့် သူ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်မှာ ပုံကျနေတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ကောက်ယူ
လိုက်သည် ။
အာဆူလာသည် စားပွဲပေါ်က ဝိုင်ပုလင်းကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး မော့သောက်လိုက်သည် ။
မွ အဝတ်အစား အကုန်လုံး ဝတ်ပြီးသွားတဲ့အခါ အာဆူလာက ( ကဲ မွ......သွားတော့.....ဘန်ဂလို အရှေ့ပေါက်ကနေ ဆင်းသွားလိုက်....သဲသောင်ပေါ်ကို......
ဒို့ နုတ်ဆက်ခဲ့တယ်......မင်း ဘဝ ကံကောင်းပါစေ .......) လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ...မွက ( မင်း ဘယ်သွားမလို့လဲ...အာဆူလာ.....) လို့ မေးလိုက်သည် ။
အာဆူလာက ( တနေ့ ဒို့တတွေ ပြန်ဆုံမယ်လို့ ဒို့တော့ မထင်ဘူး..ဒါပေမယ့် မင်းကို အာဆူလာ အရမ်းချစ်တယ် ဆိုတာကို မင်း သိထားနော်....ကဲ သွားတော့)
လို့ ပြောလိုက်သည် ။
မွလည်း ဘန်ဂလို ပေါ်က မဆင်းခင် တချက် လှည့်ကြည့်လို်က်တော့ အာဆူလာ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျိုင်းပြတ် ဝတ်စုံမှာ အနက်ရောင် လေးထောင့်စပ်စပ် အထုပ်လေးတွေ
အများကြီး ချည်နှောင်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဗုံးတွေ ချည်ထားတဲ့ အသေခံ ဝတ်စုံ ဆိုတာ မွ သိလိုက်သည် ။
မွကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တဲ့ အာဆူလာ့ကို မွ ရင်ထဲက ကျေးဇူးတင်နေမိရင်း တချိုးထဲ ပြေးထွက်လိုက်မိသည် ။
မဲမှောင်နေတဲ့ သဲသောင်ပြင် ကမ်းစပ် ။
လှိုင်းပုတ်သံတွေမှ အပ တိတ်ဆိတ် နေသည် ။
အနီရောင် မီးတန်းလေးတွေ မွ ကိုယ်ပေါ်ကို ကျရောက်လာသည် ။ မွရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားတွေ အပေါ်ကို ဒီမီးနီတန်းလေးတွေ စုပြုံ ထိုးလာသည် ။
အရှေ့မှာ အမဲရောင် လူတစု ။
( မွ လား . . .)
မဲမဲ လူတအုပ်ထဲက လူတယောက်က မေးလိုက်တာ ။
( ဟုတ်တယ်....)
( အာဆူလာ အထဲမှာလား......)
( ဟုတ်တယ်......ရှင်တို့ ရဲတွေလားဟင်......)
( အင်း....ဆိုပါတော့.....သူ တယောက်ထဲလား.......)
( ဟုတ်တယ်......ရှင်တို့ မသွားကြနဲ့.....ခဏ နေကြပါအုံး.......)
( ဘာဖြစ်လို့လဲ......မွ )
မွသည် လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းပြီး တားထားသည် ။
မွ မဖြေခင်မှာဘဲ လေညှင်း ဘန်ဂလိုလေးသည် ပြင်းထန် ကျယ်လောင်တဲ့ ဝုန်းဒုန်း ဆိုတဲ့ အသံကြီးနဲ့ ပေါက်ကွဲထွက်သွားသည် ။
အနီရောင် မီးလုံးကြီး . .။ မြေပြင်တခုလုံး သိမ့်သိမ့်တုန်သွားသည် ။
ပြင်းလွန်းတဲ့ ကျယ်လွန်းတဲ့ ပေါက်ကွဲသံကြီး ...။
အာဆူလာ တယောက် ချေမှုန်းရေးအဖွဲ့ သူမကို ဖမ်းဆီးဖို့ ရောက်လာတာကို ကြိုတင် သိလို့ ကိုယ့်ဖါသာ ဖေါက်ခွဲပြီး အဆုံးစီရင်သွားတာပါလား ....။
လိပ်ပြာတက်တူးနဲ့ ကောင်မလေး မိုက်ဇာတ်သိမ်းသွားခဲ့ပါပြီ ။
ပြီး
စာဖတ်သူများကို လေးစားလျက်
ပန်းရိုင်း
၁ရက်နေ့ ဂျွန်လ ၂၀၁၉ခုနှစ် ။
No comments: