မယားတောသူ ၁
အခန်း၁။ ဇာတ်ကောင်များနှင့်မိတ်ဆက်ပေးခြင်း။
ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်ထောင်ပြုတော့ အသက်က ၂ရ ရှိပြီ။ ဘာဖြစ်လို့ အဲလောက်တောင် အချိန်ဆွဲနေခဲ့မိလဲ ဆိုတော့ မိန်းမတယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုပြီး အိမ်ထောင်သည်ဘဝကို အောင်အောင်မြင်မြင် ထိန်းသိမ်းနိုင်ပါ့မလား ဆိုတာကို သူ့ကိုယ်သူ မသေခြာခဲ့လို့ပါပဲ။ သူ့ပထမဆုံး လိင်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံက အသက် ၂၃ နှစ်လောက်မှာ ကြေးစားမိန်းမတယောက်နဲ့ ဆက်ဆံခဲ့ရတာပါပဲ။ သူလက်ထပ်ယူမဲ့ မိန်းခလေး နဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းတဲ့ အတွေးတွေ ရှိနေခဲ့သည်။ ဘယ်အချိန် ကထဲက စပေါ်ခဲ့မှန်း သေသေခြာခြာမမှတ်မိခဲ့ပေမဲ့၊ သူ့မိန်းမ ကို တခြားလူတယောက်နဲ့ ပေးလုပ်ချင်တဲ့စိတ်တွေက ဘယ်လိုကြောင့် ပေါ်ခဲ့တာလည်းမသိပါ။သူငယ်ငယ်ကထဲက အတွေးထဲမှာ သူ့မိန်းမ နဲ့ တခြားလူတယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံနေကြတာကို သူတို့ မသိအောင် ချောင်းကြည့်ချင်မိသည်။ တကယ်တော့ အဲဒါတွေက စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာ ဖြစ်ပေမဲ့ တနေ့နေ့တချိန်ချိန်ကျရင်တော့ သူအကောင်အထည်ဖေါ်မိမှာ သေခြာတယ် ဆိုတာကိုတော့ သူသိနေခဲ့သည်။
အဲဒီ အကြောင်းတွေကြောင့်လည်း သူက အရိုးခံ သူ့ကို လေးစားလိုက်နာရိုကျိုးမဲ့ မိန်းခလေး၊ သူလှည့်ပတ်ဖြားယောင်းပြီး၊ သူပုံသွင်းသလိုခံမဲ့ မိန်းခလေးမျိုးကို လိုချင်နေခဲ့မိသည်။ ရီးစားတွေ အများကြီး ထား၊ မိန်းခလေးတွေ ထည်လဲတွဲပြီး သူလိုချင်တဲ့ အမျိုးသမိး ကို ရှာခဲ့တာ အသက် ၂ရ နှစ်ရောက်တာတောင် စိတ်ကြိုက်မတွေ့နိုင်သေးဘူးလေ။ သူလည်း အသက်တွေ တဖြည်းဖြည်းကြီးလာ ပြီး အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့ကုန်လာတာတောင်မှ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်လူပျိုဘဝနဲ့ ပျော်ကောင်းတုန်းရှိသေးသည်။ သူ့အမေ က သူ့ရဲ့ ချွေးမလောင်းလေး တနေ့ ပေါ်လာနိုးစောင့်စားရင်းနဲ့ကို ဆုံးပါးသွားရရှာတယ်။ သူ့အဖေက မုဆိုးမ တယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်တော့ သူ့မိထွေးက ပါလာတဲ့ လဲ့လဲ့နွယ်ဆိုတဲ့ ၁၅နှစ်အရွယ် အပျိုပေါက်မလေး ကို ညီမလေးအဖြစ်ရလိုက်သည်။သူ့မှာနဂိုထဲက သူထက်အကြီး အကို သူရမောင် ဆိုတဲ့ လူပျိုကြီးရှိသည်။ အသက်က ၄ဝ လောက်ရှိပြီ။နောက်သူ့အောက်မှာ အသက် ၂၂ နှစ် အရွယ် ညီလေး ဇာနည်မောင် ဆိုတာလည်းရှိသည်။
မိထွေး ဖြစ်သူကလည်း သူအဖေဖြင့် ညားပြီးမကြာ၊ ရောဂါတမျိုးဖြင့် ဆုံးသွားရှာသည်။ သူ့မိထွေးလည်းဆုံးသွားတော့ အိမ်မှာ မိန်းခလေးဆိုလို့ လဲလဲနွယ်တယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တော့ တအိမ်လုံးရဲ့ ကိစ္စဝိစ္စ၊ ထမင်းဟင်းချက် အဝတ်လျှော်၊ အိမ်ရှင်း အဲဒါတွေကို သူပဲ လုပ်နေရတော့တာပေါ့။ အဲတော့ သူ့အဖေက ကိုရင်ဦးမောင် ကို အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ပြောတော့သည်။ သူ့အကို သူရမောင် က ဘယ်တော့မှ အိမ်ထောင်ပြုမှာ မဟုတ်တော့တာသေခြာတော့ သူ့ကို အရင် အိမ်ထောင်ပြုစေခြင်တယ်တဲ့။ အဲဒါမှ သူ့ညီ လည်း အိမ်ထောင်ပြုလို့ရမယ်။ သူ့ မိထွေးပါညီမ လဲ့လဲ့နွယ်လည်း တအိုးတအိမ်ထူလို့ရမယ်ပေါ့လေ။ ကိုရင်ဦးမောင် က ကုမ္ပဏီ အကြီးကြီးတခုမှာ ပရောဂျက်မန်နေဂျာ အဖြစ်နဲ့ အလုပ်လုပ်နေပြီးဝင်ငွေလည်း ကောင်းသည်။ သူက မြို့မှာ ကွန်ဒိုအခန်းတခုနဲ့ ကိုယ်ပိုင်ကားနဲ့နေသည်။ သူ့အဖေက အသက်၅ဝကျော် ခြောက်ဆယ်နီးပါးဖြစ်ပေမဲ့ ခုထိအလုပ်လုပ်နေ တုန်းပဲ၊ သူရမောင်ကလည်း အစိုးရ အလုပ်တခုမှာ လက်ထောက်မန်နေရျာအလုပ်လုပ်လုပ်နေသလို၊ ဇာနည်မောင်ကတော့ တက္ကသိုလ်တက်နေတုန်း။ လဲ့လဲ့နွယ်က တော့ ပညာရေးစိတ်မပါတော့ ကိုးတန်းလည်းကျပြီးရော ကျောင်းမနေတော့ဘူး။ အိမ်မှာပဲ မိန်းမကြီးတယောက်လို အိမ်ရှင်မ အလုပ်တွေပဲ လုပ်နေတော့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က ရီးစားလည်း အများကြီးထား၊ မိန်းမတွေ ထည်လဲတွဲပြီး၊ မိန်းခလေးတော်တော်များများနဲ့လည်း လိင်ဆက်ဆံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံရှိနေပေမဲ့၊ သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ထဲက မိန်းခလေး မျိုးကို ရဖို့က တော်တော်ခက်ပါလားလို့ တွေးနေမိသည်။ ဒီတသက်တော့ မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူးလို့လဲ တွေးစပြုလာခဲ့သည်။
သူအသက် ၂၅နှစ်လောက်က ကောင်မလေးတယောက်နှင့် တွဲခဲ့ပြီး သူနှင့် လိင်ဆက်ဆံပြီးကာစ အချိန်မှာ သူက ကောင်မလေးကို မေးကြည့်သည်။ နင့်ကို လူတယောက်က လိုးနေတာကို အဲဒီလူက မသိစေပဲ ငါက ချောင်းကြည့်လို့ရမလားဟူ၍။ ထိုကောင်မလေးက ဒေါအရမ်းပွပြီး သူ့မျက်နှာကိုပင် လက်ဝါးဖြင့် ဖြတ်ရိုက်ကာ နင်က ငါ့ကို ဖာသည်မ ထင်လို့လားဟု ပြောဆိုခြင်းခံခဲ့ရလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် မိန်းခလေးတော်တော်များများကို ထိုမေးခွန်းမေးခဲ့ရာ အမြဲတမ်း ငြင်းဆိုခြင်း အပြင် ပါးရိုက်ပင်ခံခဲ့ရလေသည်က များလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် လိုလားချက်ဖြစ်သော၊ သူ့မိန်းမကို သူများလိုးတာ ချောင်း ကြည့်ချင်စိတ် မှာ ပိုပိုပြီး အမြစ်တွယ်လာခဲ့ရသည်။
သို့ပေမဲ့ ဘယ်အချိန်၊ ဘယ်နေရာမျိုးမှာ အဲလို မိန်းခလေးမျိုး ပေါ်လာမလဲ ဆိုတာ သူစောင့်မျှော်ရင်း အချိန်တွေလည်းကုန်လာခဲ့ပြီ။ သူအသက်လည်း ၂ရ နှစ်တင်းတင်း ပြည့်သည့်တနေ့ သူ့အမေဘက်က အမျိုးတယောက်ဆီက သတင်းထွက်လာတယ်။ အနီးနားက ရွာလေးတရွာက အမျိုးသမီးတယောက်က သူ့သမီး အတွက် အိမ်ထောင်ဖက်ရှာနေသည် ဆိုတဲ့ သတင်းကို ကြားကြားခြင်းပဲ သူ့အဖေ ဦးဖိုးမောင် က ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် သူ့ အဒေါ်ဝမ်းကွဲတို့ကို အဲဒီကောင်မလေးကို သွားကြည့်ဖို့ ချက်ခြင်းစီစဉ်လိုက်သည်။
ကိုရင်ဦးမောင် အနေနဲ့ ထိုမိန်းခလေးသည် သူ့ဘဝတလျှောက်လုံး စောင့်စားနေခဲ့ရတဲ့ အိမ်မက်ထဲက မိန်းခလေး ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ လုံးဝကို မထင်ထားခဲ့ခြေ။ ထိုမိန်းခလေးမှာ အလွန်ပင် ရှက်တတ်ပုံရပြီး စကားလည်း အလွန်နည်း လိုက်သည်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ပင် အောချမိလေသည်။ မိန်းခလေးမှာ စကားပင် တကယ်ဆို တလုံးမှကို မပြောပေ။ ကိုရင်ဦးမောင် က မိန်းခလေးအသံကို ကြားချင်လှပေမဲ့ မိန်းခလေးက စကားဟဟ ပင်မပြော၊ သူမျက်လုံးတွေက ကြမ်းပြင်ကိုသာ တချိန်လုံးကြည့်နေပြီး နူတ်ခမ်းမှာတော့ အပြုံးစစလေးရှိနေသည်။ သူ့ရဲ့ အမူအယာလေးက သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ထက်ကို ပိုချစ်စရာကောင်း နေသည်လို့ ကိုရင်ဦးမောင်ထင်မိသည်။ မိန်းခလေးက ကိုရင်ဦးမောင်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် မျက်လွှာတချက်လှန်ကြည့်လိုက်တဲ့ အကြည့်လေးက ဘယ်လိုလေးမှန်းကို မသိပေမဲ့၊ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ထိုမိန်းခလေးရဲ့ အကြောင်းကို သိခြင်စိတ် အရမ်းပြင်းပြစေခဲ့ပြီး မိန်းခလေးနဲ့ လည်း ထပ်တွေ့ချင်ခဲ့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင် နဲ့ ထိုမိန်းခလေး တို့ တွေ့ဆုံပွဲကို သူ့အဒေါ်နှင့် မိန်းခလေး မိဘများက ပြောဆိုစီစဉ်ပြီး အမြန်စီစဉ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ မိန်းခလေးရဲ့ မိဘတွေ နှင့် သူ့အဒေါ်တို့က မီးဖိုခန်းထဲ စကားပြောနေကြပြီး သူနှင့်မိန်းခလေးကို အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ တွေ့ဆုံစေခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။
ကိုယ်လုံးလေး လုံးလုံးလေးနှင့် ထမိန်ကို တင်းတင်းလေး စီးဝတ်ထားသဖြင့်သေးကျင်သောခါး၊ လေး နှင့် ရင်ဖုံးအကျႌအောက်မှ ပင် မို့မို့လေး ဖောင်းနေသော ရင်သားလေးအစုံက မကြီးမသေး၊ မဲမှောင်သော ဆံပင်ရှည်ကြီးကို ကျစ်ဆံမြီး အပြားကြီးးလုပ်ခါ ပုဆုံးပေါ်မှ ရှေ့ဘက်ကို ချထားသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က တုတ်တုတ်ခဲခဲ ခြေသလုံးသားလေးတွေက အပေါ်တက်သွားသော ပေါင်တန်လုံးလုံးလေးတွေကို ထမိန်ချွတ် ကြည့်လိုက်ရင် ဘယ်လိုများနေမလဲ လို့ အတွေးထဲ ပုံဖေါ်မိနေသည်။ကောင်မလေးက ရှက်ရွှံ့ရွှံ့ ပုံစံလေး ဖြင့် ခေါင်းကို ငုံ့ထားကာ၊ ကျစ်ဆံမြီးဖျားကို သူ့ချောင်းကလေးတွေဖြင့် ပွတ်သတ်ဆော့ကစားနေခြင်းက သူ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကို ဖေါ်ပြနေလေသည်။
ထိုကဲ့ သို့ ရှက်တက်တက် ဖြင့် ယောက်ျားတယောက်ရှေ့တွင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ပြနေသည့် ထို မိန်းခလေး ကို ကြည့်ရင်း ယောက်ျားလေး ဖြင့် တခါမှ မကြုံဆုံ ဘူးသည့် အရိုင်းလေး ဖြစ်မည်ဆိုတာကို သူ့အတွေ့အကြုံ အရ ကိုရင်ဦးမောင် ကောင်းကောင်းပြောနိုင်လေသည်။ သူက ပထမဆုံး စကားစပြောလိုက်သည့်အခါတွင် ထိုမိန်းခလေး မျက်နှာပြင်တခုလုံး ပန်းနုရောင်ပြေးသွားလေသည်။ အထူးသဖြင့် ပါးလေး နှစ်ဖက်မှာ ရဲရဲနီသွား၏။
"ဟေး မိန်းခလေး၊ ကိုယ့်နာမည်ကရင်ဦးမောင်ပါ၊ ကိုယ့်အဒေါ်က ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက်ကိစ္စကို ဆက်ပြီးမစီစဉ် ခင် ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက်ကို တွေ့ဆုံရင်းနှီးစေချင်တယ်လေ။ ဒါကြောင့်မို့လည်း ကိုယ်တို့ အခု တွေ့နေကြရတာပေါ့။ အဲတော့ မင်း ကိုယ့်အကြောင်းမသိချင်ဘူးလား။"
မိန်းခလေးက ကိုရင်ဦးမောင် ကိုမော့ပင်မကြည့်ပဲ သူ့ခေါင်းလေးကို ခါယမ်းရင်းက၊
"ဟင့်အင်း"
လို့ တိုးတိုးလေး ပြောရှာတယ်။ ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ မိန်းခလေးကို မျက်တောင်မခတ် လေ့လာကြည့်ရှုနေပြီး ထိုမိန်းခလေးက အသက်လည်း တော်တော်ငယ်သေးတာကို သတိထားမိတယ်။
" မင်း အသက် ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလဲ"
" ၁၈ နှစ်"
ကောင်မလေးက အဲဒါကိုလည်း တိုးတိုးလေးပဲ ဖြေလိုက်တယ်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် နည်းနည်းတော့ မအီမလည်ဖြစ်သွားသည်။ အဲဒါနဲ့ နောက်မေးခွန်းတခုကို ထပ်မေးလိုက်သည်။
" ဟင် မင်းက ၁၈ နှစ်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ငါ့အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီ ဆိုတာရော မင်းသိရဲ့လား"
မိန်းခလေးက ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြလိုက်ပေမဲ့ ကိုရင်ဦးမောင်က ဆက်ပြောလိုက်သည်။
" ငါ့အသက်က ၂ရ နှစ်ရှိပြီ။ မင်းက ၁၈နှစ်ပဲ ရှိသေးတာကို ငါတို့ မိဘတွေ စီစဉ်တာကို မင်းတကယ်လက်ခံခဲ့တာလား။
အဲလိုမေးလိုက်တော့ မိန်းခလေးက ချက်ခြင်း ခွန်းတုန့်ပြန်လာပါတယ်။
"ဘာကြောင့်လဲ၊ ရှင်က ၁၈ နှစ်သမီးဆိုတာနဲ့ လက်မထပ်ချင်တော့ဘူးလား၊ ကျမက ရှင့်အတွက် သိပ်ငယ်နေလို့လား၊ ရှင်က အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းခလေးမျိုးကို ရှာနေတာလား"
မိန်းခလေးရဲ့ မခံချင်စိတ်နဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ လေသံလေးက ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ နားထဲ မှာ အတော့်ကို နားဝင်ချိုလှပေသည်။ ခလေးလေးတယောက်လို အသံစာစာလေးနဲ့၊ သူ့ရဲ့ အချက်ကျကျ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တာလေး တွေကို ကြည့်ပြီး ညဏ်ထက်မြက်မဲ့ မိန်းခလေးပေပဲလို့လည်း ကိုရင်ဦးမောင် သဘောကျသွားသည်။
"အဲဒါဆိုရင်လည်း မင်းခုနတုန်းက ကိုယ့်အကြောင်းသိချင်လားမေးတော့ ဘာလို့ခေါင်းယမ်းသလဲ"
မိန်းခလေးက ကြမ်းကိုပဲ ငုံ့ကြည့်နေပြီးတော့ ပြန်ဖြေရှာတယ်။
"အဲဒါက အလကားပဲ လေ ဘာလုပ်လို့ရမှာမို့လဲ၊ ရှင်မှမဟုတ်ပဲ တခြားတယောက်ယောက်က လာပြီး တောင်းရမ်းလို့ ရှိရင်လည်း မိဘတွေ သဘောကျရင် ကျမက လက်ခံရမှာပဲလေ။ အခု ရှင်က ကျမကို သဘောမကျ လို့ လက်ထပ်ခွင့်မတောင်းရင်လည်း နောက်လူတယောက်လာရင် ကျမ က လက်ခံရအုန်းမှာပဲ လေ၊ ကျန်တာတွေက ဘာထူးမှာမို့လို့လည်း၊ အဓိကက ယောက်ျားလေးက သဘောကျ နှစ်သက်ဖို့ပဲ၊ ကျမ သဘောကျ နှစ်သက်တာက အရေးမှ မပါတာ၊ "
ကိုရင်ဦးမောင်က မိန်းခလေးရဲ့ အဖြေကို သဘောကျသွားခဲ့သည်။ အရဲစွန့်ပြီး မိန်းလေးလက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ပထမတော့ မိန်းခလေးက ရုန်းမလို့လုပ်သေးသည်၊ နောက်တော့ စိတ်လျှော့လိုက်ဟန် ဖြင့် သူ့လက်ကို ဖြော့ပေးထားလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကိုယ်ဆီသို့ အသာလေး ဆွဲယူလိုက်တော့ မိန်းခလေး ရှေ့ကို တိုးလာခဲ့ရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လက်ဖျားထိပ်ကလေးဖြင့် မိန်းခလေး မေးလေးကို ပင့်ပြီး မျက်နှာလေးကို မော့စေလိုက်သည်။ မိန်းခလေး ရဲ့ လှပတဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းကြီးတွေကို စူးစိုက်ကြည့်ဖို့ ကျိုးစားလိုက်သည်။ မိန်းခလေးက မျက်လွှာကို ချ လိုက်သည်။ သူ အောက်နူတ်ခမ်းလှလှလေးကို ကိုက်ကာ ပြုံးတုံ့တုံ့ နေသော မိန်းခလေး၏ ချစ်စရာကောင်းသော မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ထဲ ချစ်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာတော့သည်။
မျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီး ပြုံးနေသော မိန်းခလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုရင်ဦးမောင်လည်း အလိုလို ပြုံးစစဖြစ်လာသည်။ မိန်းခလေး ၏ အသက်ရူမြန်လာသဖြင့် နိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖြစ်နေသော ရွှေရင်မို့မို့လေးကို ကြည့်လျှက် ကိုရင်ဦးမောင် က မိန်းခလေး၏ လက်ဖျားလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းဆီသို့ ဆွဲယူပြီး အသာနမ်းလိုက်သည်။ ထိုအနမ်းကြောင့် မိန်းခလေး မျက်လုံးတွေ ဖျတ်ကနဲ ပွင့်လာပြီး ရှက်သွေး ဖြန်းကာ မျက်နျာကို တဖက်သို့ လွှဲလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့် မိန်းခလေး ပါးပြင်ကို ပွတ်သတ်ကာ မျက်နှာကို သူ့ဖက်လှည့်စေလိုက်သည်။ မိန်းခလေးကို မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်ဖို့ပြောလိုက်သည်။ မိန်းခလေးက တွန့်ဆုံ့စွာ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးအစုံကို အနီးကပ် စူးစိုက်ကြည့်နေသော ကိုရင်ဦးမောင် မျက်လုံးအစုံကို မြင်လိုက်ရပြီး၊ သူ၏ တခြားလက်တဖက်ဖြင့် သူ့ပါးစပ်ကို သူအုပ်လိုက်ကာ ရီမောလိုက်လေသည်။
" ဟေး ဘာလို့ ရီတာလဲ၊ ငါ့ပုံက ရီစရာကောင်းနေလို့လား"
မိန်းခလေးက ကိုယ်လုံးလေးတသိမ့်သိမ့်ခါအောင်ရီနေရင်းမှ ပြန်ဖြေပေးသည်။
" မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျမ သေခြာလည်းမသိတဲ့ လူတယောက်ကို မျက်လုံးခြင်းတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ကြည့်ရတာ တမျိုကြီး ဖြစ်နေလို့၊ အဲလိုမျိုလည်း တခါမှ မကြည့်ခဲ့ဖူးဘူးလေ"
ကိုရင်ဦးမောင်က၊
" ဒါပေမဲ့ ငါက တစိမ်းတယောက်မဟုတ်တော့ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား"
မိန်းခလေးက ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားကာ ခေါင်းလေးကို အသာယမ်းပြလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိန်းခလေးကို သူ့ကို ဘာများမေးစရာရှိသလဲလို့ မေးလိုက်တော့ မိန်းခလေးက ခေါင်းကို ထပ်ယမ်းပြတယ်၊ ပြီးမှ၊
"ရှင်က အဆင်ပြေတယ် ဆိုရင် ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျမလည်း အဆင်ပြေပါတယ်"
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်၊ အလွန်ပင်ပျော်ရွှင်သွားခဲ့သည်။ သူ့ ဘဝတလျှောက်လုံး စိတ်ကူးယဉ်တောင်းတ ခဲ့ရတဲ့ အိပ်မက်ထဲက ဇနီးလောင်းကို ရလိုက်ပြီလို့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ခံစားနေရသည်။ထို့ကြောင့်ပင် ထိုမိန်းခလေးကို တသက်လုံးပိုင်ဆိုင်ခွင့် ရအောင် အမြန်ဆောင်ရွက်မှ ဖြစ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေသည်။
သူတို့ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲမှာ မြန်သလားမမေးနှင့် နှစ်ပတ်အတွင်း အကောင်အထည်ပေါ်သွားတော့သည်။ ထိုမိန်းခလေးသည် ကိုရင်ဦးမောင်တို့ အိမ်အတွက် ဦးဖိုးမောင်၏ ပထမဦးဆုံးသော ချွေးမတော် ဖြစ်တော့သည်။ မိန်းခလေး အမည်မှာ မိုးမ ဖြစ်လေသည်။ သူ့နာမည် ဘယ်လိုရသွားသလဲဆိုတော့ မိုးတွေ သည်းထန်စွာ ရွာနေသည့်အချိန်မှာ မွေးခဲ့လို့ မိုးမ လို့ခေါ်ရင်း အမည်တွင်သွားခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပါသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်တို့လင်မယားနှစ်ယောက်ရကာစတွင်၊ ကိုရင်ဦးမောင် အဖေအိမ်မှာ ယာယီနေကြဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြလေသည်။ မိုးမ မှာခနလေး ဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်တို့ တမိသားစုလုံးနှင့်ကျွမ်းဝင်ရင်းနှီး ခဲ့လေသည်။ အထူးသဖြင့် လဲ့လဲ့နွယ်နှင့်ညီအမ အရင်းပမာ ဖြစ်သွားကြလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်တို့ လင်မယား သူတို့ အဖေအိမ်တွင် ၁ဝလခန့်သာ နေရသေးသည့်အချိန်တွင်၊ ကိုရင်ဦးမောင် အလုပ်က ရာထူးတိုးပြီး အနီးနားက တခြားမြို့တမြို့သို့ ပြောင်းရွေ့တာဝန်ထမ်းဆောင်ရန် ဖြစ်လာသည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ကို ယခုအိမ်မှာပဲနေပြီး အလုပ်သွားဖို့ပြောသော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က အသွားအပြန် အချိန်ကြာသဖြင့် နေ့တိုင်းဆို သူတတ်နိုင်မည်မဟုတ်ဟု ဆိုကာ၊ ထိုမြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ရန်စီစဉ်တော့သည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်တို့ အိမ်တွင်နေရတာ အသားကျ နေပြီမို့ မပြောင်းရွှေ့ချင်သော်လည်း၊ ကိုရင်ဦးမောင်မှာ ကုမ္ပဏီမှ ပေးသော ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း တခုရသည်ဖြစ်သဖြင့် မလွဲမရှောင်သာပဲ လိုက်နေရတော့လေသည်။
အခန်း၂။ အိမ်ပြောင်းကြပြီ။
ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ကွန်ဒိုအခန်းသစ်ကို ပြောင်းရွှေ့လာကြပြီးသည့်အချိန်မှာတော့၊ ၊ တခြားမိသားစု လူအများကြီး ဖြင့်မဟုတ်တော့ပဲ၊ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ပထမဆုံးနေဖူးတာမို့ အစတော့ တမျိုးကြီး ဖြစ်ပေမဲ့ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း အသားကျလာတော့သည်။
ထိုအခါကျမှ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမ ကို သူ့စိတ်ကူးယဉ်အကောင်အထည်ဖေါ်နိုင်ဖို့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ စတင်စီစဉ်တော့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို ယူပြီး ကတည်းက သူ့စိတ်ထဲဘာရှိသည်ဆိုတာကို လုံးဝ မဖေါ်ထုတ်ပြခဲ့ပါ။ သို့သော်လည်း ကာမကိစ္စ ကို အသားကျနေစေရန်အတွက် ယူကတည်းက ညစဉ်ညတိုင်း မပျက်မကွက် လိုးပေးခဲ့ပါသည်။ မိုးမ ရာသီလာနေသည့်အချိန်များမှာတောင်၊ သူ့ရဲ့ လီးထိပ်ဖြင့် မိုးမ ဖင်ပေါက်ဝလေးကို ထိပွတ်ပေးရင်း သုတ်ရည်တွေ လွှတ်ထုတ်ခဲ့ပြီး ပျော့သွားသော သူ့လီးကြီးဖြင့် ပင် မိုးမ ဖင်ကြားကို ပွတ်သတ် ရင်း မိုးမ ရီမောလာအောင် စတတ်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို ကာမဆန္ဓ ပြင်းပျ ပြီး လိင်ကိစ္စ ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြင့် မရှက်မကြောက် ရှိနေစေရန်လည်း အချိန်ယူပြီး လေ့ကျင့်ပေးလေသည်။ လိုးနည်းမျိုးစုံဖြင့် လည်း လိုးပေးပြီး လိင်ဆက်ဆံနေချိန်မှာ မည်ကဲ့သို့ နမ်းရမည်၊ မည်ကဲ့သို့ တုံ့ပြန်ရမည် ဆိုတာတွေကို လည်း သင်ကြားပေးလေသည်။ မိုးမ နှင့်ပတ်သက်လို့ ကိုရင်ဦးမောင် ကြိုက်နှစ်သက်ရသည်ကတော့ သင်လို့ အရမ်းလွယ်ခြင်းပင်။ မိုးမမှာ တထွာပြရင် တတောင်မြင်၊ ထက်မြက်သော မိန်းခလေးတယောက်ပင် ဖြစ်တော့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင် အဖေ့အိမ်မှာ နေစဉ်ကာလ အစက မိုးမမှာ ရင်ဖုံးအကျႌ နှင့် ထမိန်ထူထူ သာ ဝတ်လေ့ရှိသည်။ အချိုးအဆစ် ပြေပြစ်ပြီး အသားအရည်ကလည်း စိုပြေ၊ မျက်နှာလေးကလည်းချောမောလှပပြီး ဆွဲဆေင်မှုရှိတဲ့ အပြုံးနှင့် ညို့အားကောင်းသော မျက်လုံးအစုံကြောင့် အရမ်းကို ချစ်ချင်စဖွယ်လေး ဖြစ်နေရလေသည်။ မိုးမရဲ့ အသံလေးကလည်း သာယာလှသလို သူ့ရဲ့ ပြောပုံဆိုပုံလေး တွေ ခနလေးဖြင့် တအိမ်သားလုံးနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီး ပြီး ဆွေမျိုးအရင်းတွေ လို ဖြစ်သွားတာကလေးက ကိုရင်ဦးမောင်ကို အတော်စိတ်ချမ်းသာ စေခဲလေသည်။
သူ့အဖေအိမ်မှာ ဆယ်လ တိတိ နေခဲ့ကြတဲ့ ကာလာတာအတွင်း၊ ကိုရင်မောင် တယောက် မိုးမ ကို ခေတ်မှီမှီ ဆွဲဆောင်မှုရှိသော အဝတ်အစား အဆင်အပြင်များ ပြောင်းလဲ ဝတ်လာစေရန် အတော်ကျိုးပမ်းခဲ့ ရလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို စကဒ်တို၊ ဘောင်းဘီတိုများ အိမ်နေရင်း ဝတ်စေခြင်း၊ တီရှပ်ကို အောက်က ဘရာဇီယာမပါပဲ ဝတ်စေခြင်း စသည်တို့ကို အကျင့်လုပ်ဝတ်စေလေသည်။ မိုးမ မှာ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက်ထဲ ရှေ့ကျလျှင် အဆင်ပြေသော်လည်း အခြား ယောက်ျား လေးများ ရှိနေလျှင် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့် ဖြစ်နေတတ်သည်။
မိုးမ နှင့် လဲ့လဲ့နွယ်တို့ အိမ်မှာ သူတို့ မိသားစုကို ထမင်းဟင်းပြင်ပြီး ကျွေးမွေးကြသည့်အချိန်များနှင့် မိုးမ တယောက်ထဲ ကိုရင်ဦးမောင် အဖေ တို့ အကို၊ညီ တို့ဖြင့် စကားစမြီပြောဆိုသည့်အချိန်များတွင်၊ မိုးမနှင့် အခြားသူများမသိအောင်၊ သူတို့ မိုးမ အပေါ် မည်သို့ မျက်စေ့ကစားကြသည်ကိုလည်း အကဲခတ်နေလေ့ရှိသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က အလုပ်မှာ အလုပ်လုပ်နေရင်းကလည်း သူ့အတွေးထဲတွင် စိတ်ကူးဖြင့် ဇာတ်လမ်းဖေါ်နေလေ့ရှိသည်မှာ၊ သူ့အဖေ သို့မဟုတ် သူ့အကို၊ သို့မဟုတ် သူညီ၊ တယောက်ယောက်ဖြင့် မိုးမလိုးနေကြသည်ဟု ဖြစ်လေသည်။ ညတိုင်း မိုးမကို သူလိုးသည့်အခါတွင်လည်း သူ့ကိုယ်သူ တခြားယောက်ျား တယောက်ဟု စိ်တ်ကူးယဉ်ကာ လိုးနေလေ့ရှိသည်။ တခါတလေ သူ့ကိုယ်သူ သူ့အဖေအဖြစ်လည်းကောင်း၊ တခါတလေ သူ့အကိုအဖြစ်လည်းကောင်း၊ တခါတလေ သူ့ညီအဖြစ်လည်းကောင်း လှည့်ပတ် ပုံဖေါ်ပြီး မိုးမ ကို လိုးလေ့ရှိလေသည်၊ သို့ပေမဲ့ ဒါတွေက သူ့ စိတ်ကူးထဲမှာ ပဲ ဖြစ်သည်။ မိုးမကတော့ သူ့စိတ်ထဲ ဘာတွေတွေးနေသည်ကို မသိရှိပေ။ ကိုရင်ဦးမောင် က အပြင်မှာ မိုးမနဲ့ သူ့ အဖေ၊ သူ့အကို၊ သူညီ တို့ တခုခု အဖြစ်အပျက်ကို တွေ့လိုက်ရလျှင်၊ သူ့ဦးနှောက်ထဲမှာ မိုးမ နှင့် ဘာ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖြစ်ပြီး ဘယ်လိုလိုးကြတယ် ဆိုတာကို သူ့ဖာသာ လုပ်ကြံတွေးခေါ်ပြီး။ မိုးမကို လိုးလေသည်။ မိုးမက တော့ သူ့စိတ်ထဲ ဘာတွေ ဖြစ်နေသည်ကို မသိ နိုင်ရှာပါ။ ဥပမာအားဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်မှ လွဲပြီး တအိမ်သားလုံး တီဗီဇာတ်လမ်းတွဲ ကြည့်နေကြရင်း၊ သူ့အဖေက သူ့မိုးမ ကို လှမ်း နောက်လိုက်တာ မျိုး။ သူကတော့ အခန်းဝအကွယ် က ချောင်းကြည့် နေမိသည်။
ညပိုင်းဆိုရင် မိုးမ က သူ့အဖေ တို့သောက်ဖို့ လဘက်ရည် ဖျော်ပေးလေ့ရှိသည်။ ပထမတော့ခွက်များကို လင်ပန်းတခုပေါ်တင်လာပြီး စားပွဲပေါ်အရင်ချလိုက်သည်။ ပြီးမှ တခွက်ချင်းယူပြီး၊ သူ့အဖေ၊ သူ့အကိုတို့ကို ပေးလေ့ရှိသည်။ ထိုအချိန်မျိုးမှာ သူ့အဖေ၊ အကိုတွေ သူ့ကွယ်ရာမှာ မိုးမ ကို ဘယ်လိုဆက်ဆံမလဲဆိုတာကို သူချောင်းကြည့်တတ်သည်။ တည သူက အခန်းဝမှာ ရှိနေချိန် မိုးမက လဘက်ရည်လင်ဘန်းကိုယူလာပြီး စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ မိုးမ မျက်နှာပေါ်မှာ ဖားယားကျနေသော သူ့ဆံပင်တွေက ကျပြီး ကွယ်သွားသဖြင့် မိုးမက သူ့ဆံပင်တွေကို မပြီး အနောက်ဘက်မှာ တပတ်လျှို လို မျိုးထုံးလိုက်သည်။ ထိုနေ့ကလည်းရာသီဥတုက ပူတိုက်သဖြင့် မိုးမ ဘလောက် အင်္ကျီဂျိုင်းမှာ ချွေးစို အကွက်ကို ထင်ရှားစွာ တွေ့နေရလေသည်။ထိုအချိန်မှာ တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေသေည သူ့အဖေ က မိုးမ လက်မြှောက်ကာ ဆံပင်ချည်နေတုန်း ထို ဂျိုင်းချွေးကွက် ကို စိတ်ဝင်တစား စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိုးမ ကနောက်တော့ သူ့အဖေ ကို လဘက်ရည်ခွက် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခါးကိုင်းပေးလိုက် သည်။ မိုးမ ဘလော့အကျႌ က ရင်ကြားမြှောင်းကို သူ့အဖေ ကြည့်နေသလားဆိုတာကို သိချင်သော်လည်း သူ့နေရာမှ ဆို မိုးမ ကိုယ်လုံးက သူ့အဖေမျက်နှာကို ကွယ်နေသဖြင့် မမြင်လိုက်ရပေ။ သို့သော်လည်း မိုးမ က လဘက်ရည်ခွက်ပေးပြီးပြန်အလှည့်လိုက်တွင် အပြုံးစစ လေးတခုနှင့် သူ့အောက်နူတ်ခမ်းလေးကို မရီမိအောင် ကိုက်ထားလိုက်သည့် အမူအယာ ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲ မုန်တိုင်းထန်သွား၏။ သူ့အကိုဆီသို့ လဘက်ရည်ခွက်ပေးသည့်အခါမှာတော့ မိုးမ က လက်တဖက်ဖြင့်သာပေးပြီး တဖက်ကို သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ လျှော့သွားသော အကျႌစကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖိထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်မှာ သူ့အကို မိုးမ ကို ဘယ်လို မျက်လုံးကစားလေမလဲဟု ကြည့်နေသော ကိုရင်ဦးမောင် မျက်လုံးဒေါင့်စွန်းမှ သူ့အဖေ က လဘက်ရည်ကို စုတ်သောက်ရင်း မိုးမ ၏ လှုပ်ခါသွားတော တင်ပါးအစုံကို စူးစူးစိုက်စိုက်လိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲမှာတော့ သိခြင်စိတ်တခုက အရမ်းကို ထကြွနေတော့သည်။ သူ့အဖေကို လဘက်ရည်ခွက်ကမ်းပေးလိုက်ပြီးတဲ့အချိန် ဘာလို့ မိုးမ မျက်နှာပေါ်မှာ အပြုံးတစ နဲ့ ရီချင်တာကို အတင်းထိန်းချူပ်ထားရတဲ့ပုံ ဖြစ်နေရတာလဲ။ သူဘာကို မမြင်လိုက်ရတာလဲ။ သူ့အဖေ က မိုးမ ကို တခုခု ပေါက်ကရ နောက်လိုက်တာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ကို လှတယ်ဘာညာ ပြောလိုက်လို့လား၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့မြင်ကွင်းက ကွယ်နေတဲ့ မိုးမ ရဲ့ ကိုယ်တနေရာရာကို သူ့အဖေ လက်ဆော့လိုက်လို့လား၊ အဲဒါတွေ လျှောက်တွေးရင်းနဲ့ ပင် ကိုရင်ဦးမောင် ပုဆိုးအောက်က လီးကြီးက မာတင်းထောင်ထလာရသည်။
သူ့အကိုဆီသို့ မိုးမ လဘက်ရည်ခွက် ကမ်းပေးတော့ မိုးမ က သူ့ဘလော့အကျႌကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖိထားသော်လည်း သူရမောင် မျက်လုံးတွေက မိုးမ ရင်သားတွေကိုပဲ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။
သူ့အဲလို တွေ့ခဲ့တာတွေကို ဘာမှ ပြန်မပြောပဲနှင့် ညဘက် မိုးမ ကိုသူလိုးသည့်အခါမှာ၊ သူ့အဖေနှင့် သူ့ အကိုတို့ က မိုးမ ကိုလိုးနေသည်ဟု မြင်ယောင်နေမိသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ညနေက မြင်ခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်တွေကို သူ့ဘာသာဇာတ်လမ်းဆင်နေမိလေသည်။ သူ့စိတ်ကူး ဇာတ်လမ်းထဲမှာ လဘက်ရည် လာပေးသော မိုးမ ကို သူ့အဖေ က လက်ကိုလည်း လှမ်းကိုင်ပြီး နို့တလုံးကိုလည်း လက်ဖြင့် လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊ သို့အတွက် ကြောင့် မိုးမ က ရီချင်ပက်ကျိ ဖြစ်သွားရသည်ပေါ့။ နောက်ပြီး ကိုသူရမောင် ဆီကို လဘက်ရည်ခွက်သွားပို့ပေးတော့လည်း မိုးမက အကျႌကို မပိတ်ထားပဲနှင့် ကုန်းပြီးပေးတော့ ဘရာဇီယာမပါ သော် မိုးမ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လည်ဟိုက် မှ ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရသည်ပေါ့။ မိုးမ က ကိုသူရမောင် ကြည့်နေတာတွေ့တော့ ပြန်ကာဖို့ကျိုးစားသော်လည်း ကိုသူရမောင်က သူ့လက်ဖြင့် ဆွဲဖယ်ကာ နို့ကြီးတွေကို အတွင်း ဆွဲ ဆုပ်နှယ်သည်ပေါ့။ ထို အတွေး ဇာတ်လမ်းတွေက သူ့လီးကြီးကို မာသည်ထက်မာလာစေပြီး မိုးမ ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကို လိုးပြစ်လိုက်မိလေသည်။
မိုးမ မှာ သူနှင့်ရကာစတုန်းက လိင်ကိစ္စကို မသိနားမလည်သေး၊ ရှက်တွန့်ပြီး လုပ်ရကိုင်ရ နည်းနည်းလက်ဝင်လေသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမ မှာ တဖြည်းဖြည်း လိင်ကိစ္စ နှင့်ပတ်သက်ပြီး နည်းနည်းချင်း ပွင့်လင်းလာခဲ့ရသည်။ လအနည်းငယ်အတွင်းမှာ မိုးမက အလိုးခံရတာကို ကြိုက်စ ပြုလာခဲ့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ပထမ နှစ်လ တုန်းက ဘာမှ စိတ်ထဲမှာ မရှိ သူကိုယ်တိုင်က ပျော်မွေ့စွာဖြင့် မိုးမ ကို လိုးခဲ့သည်။ မိုးမ က ပြီးတယ်ဆိုတာ ကိုဘာမှန်းပင်မသိခဲ့ခြေ။ ဒါပေမဲ့ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ပြောပြ သင်ပေး မှုများကြောင့် တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရသာကို သိလာခဲ့ရသည်။ ညဘက်အိပ်ယာထဲမှာ ဆို ကိုရင်ဦးမောင် က မိုးမရဲ့ လိင်ပညာသင်ကြားပေးသူ ဆရာဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။ ညစဉ်လိုလို ပင် လိုးလိုက် ရှင်းပြလိုက် ဖြင့် သင်ပေးခဲ့သည်။ သုံးလ မြှောက်သော တည တွင် ကိုရင်ဦးမောင် မိုးမ ကို လိုးနေရင်းဖြင့် ရုပ်တရက် မိုးမ လက်ချောင်းတွေက ကိုရင်ဦးမောင်ပုခုံးကို ကုတ်ဆွဲလိုက်ပြီး အ ကနဲညီးညူသံလေးများ ထွက်လာသဖြင့် မိုးမ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းက သူ့လက်ချောင်းကို မိုးမ စောက်ဖုတ်အပေါ်ပိုင်း ကို ဖိပွတ်ပေးလိုက်ရာ မိုးမရဲ့ ငြီးသံတွေက ပိုကျယ်လောင်လာခဲ့ရသည်။သူ့လည်ပင်းကို လည်း အတင်းစုပ်နေလေရာ မနက်ကျတော့ အနီမှတ်ကျန်ခဲ့သည် အထိဖြစ်လေသည်။
အဲဒီညက မိုးမ ရဲ့ ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ခဲ့ပြီး ၊ စိတ်ရောကိုယ်ပါ လိင်ဆက်ဆံခြင်းကြောင့် ပြည့်ပြည်ဝဝ ခံစားတတ်လာရတဲ့ ပထမဦးဆုံးသော ည ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။
အခန်း၃။ မိုးမ ကို စတင်လမ်းကြောင်းသွင်းခြင်း။
သူတို့ ရဲ့ အခန်းသစ်မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲမို့ သူတို့လိုးကြတဲ့အခါ၊ အသံဆူတာတွေ၊ ငြီးတွားတာတွေ၊ ကို ဘယ်သူမှ ကြားနိုင်စရာမရှိလို့ အခုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကို ချစ်ပွဲဝင်နိုင်နေပါပြီ။ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း သူလိုချင်တာရဖို့ကို မလောပါ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ သိမ်းသွင်းသွားဖို့ ရည်ရွယ်ထားပါသည်။ မိုးမ ကို တချိန်ကျလျှင် လူလိုချင်သော၊ သူစိတ်ကူးယဉ်ထားခဲ့ရသော သူဖြစ်စေချင်သော မိန်းခလေး မျိုးဖြစ်အောင် တဆင့်ချင်း ပြုပြင် ပုံသွင်းသွားဖို့ အစီအစဉ်စပါသည်။
ပထမဆုံးတော့ ဆက်ဆီ ဖြစ်မဲ့ အတွင်းခံတို့၊ အဝတ်အစားတို့ကို မိုးမ အတွက် ဝယ်လာခဲ့သည်။ အရမ်းပါးပြီး အတွင်းကို ဖေါက်ထွင်းမြင်နေရတဲ့ ညဝတ်အကျႌမျိုးကို ဘရာဇီယာမပါပဲ နဲ့ ဝတ်ခိုင်းလိုက်တဲ့အခါ မှာ မိုးမရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက အကျႌအသားနဲ့ ပွတ်ပြီး ထောင်နေတာကို တွေ့ရသည်။ အဲဒါလေးတွေကို အကျႌပေါ်ကပဲ သူ့လက်မ၊လက်ညိုးတို့နဲ့ ပွတ်ခြေပေး ရတာကို သူက အရမ်းသဘောကျပါသည်။
အဲလို အဝတ်အစားမျိုး မိုးမ ဝတ်လာဖို့ကို ကိုရင်ဦးမောင် တော်တော့်ကို ပင်ပင်ပန်းပန်း အားထုတ်ရသည်။ ပထမဆုံးဝယ်လာစက မိုးမ မှာ ထိုအဝတ်အစားတွေကို ကြည့်ပြီး မျက်နှာတခုလုံးနီရဲ့ကာ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီက အရမ်းသေး အရမ်းပါးသဖြင့် မိုးမ ကဝတ်ဖို့နေနေသာသာ ကြည့်ဖို့ ကိုပင် ရှက်နေပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် အရမ်းဒေါပွ ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ဝရံတာ သို့ထွက်ကာ ဆေးလိပ်သောက်နေ လိုက်မိလေသည်။ သူဝယ်လာသော အဝတ်အစားတွေက အိပ်ယာပေါ်အစွန်းတဖက်မှာ၊ မိုးမ က အိပ်ယာရဲ့ တခြားအစွန်းတဖက်မှာ ရှက်သွေးဖြန်းနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ထိုင်လို့ပေါ့။ ကိုရင်ဦးမောင်က စီးကရက်တလိပ်ကုန်လို့ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာပြီးတော့။
" မိန်းမတိုင်းက သူတို့ ယောက်ျား သဘောကျမဲ့ အဝတ်အစားမျိုးတွေကို ဝတ်ကြတာထုံးစံပဲ။ တကယ်လို့ ကိုကို့ကို စိတ်ချမ်းသာ စေချင်တယ် ဆိုရင် အဲဒါတွေ ဝတ်တော့။ ကိုကို ငါးမိနစ် ကြာရင် ပြန်လာခဲ့မယ်၊ ချစ်လေး အဲတာတွေ ဝတ်ထားတာ တွေ့ချင်တယ်။ အဲလိုမှ မဟုတ်ရင် ကိုကို ဒီည အိပ်ခန်းထဲမှာ မအိပ်တော့ဘူး အိမ်ရှေ့ က ဆိုဖာမှာပဲ သွားအိပ်တော့မယ်"
ကိုရင်ဦးမောင်က ပြောပြောပြီးချင်း မှာ ခြာကနဲ အိမ်ရှေ့ခန်းကို လှည့်ထွက် ခဲ့တယ်။ သို့သော်လည်း မိုးမ က သူ့နောက်ဘက်က ကမန်းကတန်း ပြေးလိုက်လာပြီး အနောက်က နေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ခလေးလေး လို နွဲ့ဆိုးသံတိုးတိုးလေးနဲ့။
" ကိုကို .. အဲဒါတွေ က အနောက်တိုင်းက လူတွေ ဝတ်တဲ့ ဟာမျိုးတွေလေကွာ၊ မိုးမ ဝတ်ရမှာ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးမို့ပါ။ ဘာလို့ မိုးမ ကိုအဲလို ဟာတွေ ဝတ်စေချင်ရတာလဲဟင်၊ ကိုကို တော့်တော် ဆိုးတယ်နော် ဟွန်း"
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကနေ ကိုင်ဖက်လိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ သူနဲ့ အတူထိုင်ဖို့ ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ အေးအေး ဆေးဆေး မိုးမ ကို ကလေး စာသင်ပေးသလို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းပြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမကို သူ့ ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး စကားပြောနေရင်းကလည်း မိုးမ တကိုယ်လုံးကို နေရာ အနှံ့ သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ပွတ်သတ်ပေးနေသည်။ အဲဒီအချိန် မှာ မိုးမ က အိမ်နေရင်း ထမိန်ပါးပါး ပျော့်ပျော့လေး ကို ဝတ်ထားတာမို့ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက မိုးမရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်း ထမိန်ဝတ်ထားတာကို လည်း ဖြည်ချဖို့ ကျိုးစားနေပါတယ်။ ခနနေတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ပါးနားကို သူ့ပါးစပ်ကပ်ပြီးတိုးတိုးလေး ဆက်ပြောနေသလို မိုးမရဲ့ ပြေသွားတဲ့ ထမိန် စ အောက်က လက်တွေကို လျိုသွင်းလိုက်ပြီး ချောမွတ်အိစက်လှတဲ့ မိုးမ ပေါင်တွင်းသားတွေကို ပွတ်ပေးနေပါသည်။
" ဒီမှာ အချစ်လေး။ ကိုတို့က ရှေးခေတ်အဖိုးကြီးအဖွားကြီးတွေ မဟုတ်ဘူးလေ။ ကိုကိုတို့က ခေတ်နဲ့ အမှီလိုက်နိုင်မှ ကွယ့်။ ချစ်လေးက ခုမှ ၁၉ နှစ်တောင်မပြည့်သေးဘူး လေ။ ဘာလို့ အဖွားကြီးတွေလို ဝတ်ချင်ရတာလဲ။ ခုခေတ်မိန်းခလေး ငယ်လေးတွေက ဒါမျိုး အဝတ်အစားတွေကို သူတို့ ရီးစားနဲ့ ချိန်းတွေ့ ရင်တောင် ဝတ်လေ့ရှိနေပြီ။ ခု ချစ်လေးက ကိုယ့်မိန်းမ ဖြစ်နေပြီပဲ ၊ ဘာလို့ ကိုကို့အတွက် ဒီအဝတ်အစားတွေ မဝတ် နိုင်ရမှာလဲ။ ကိုကို က နောက်ထပ်လည်း ဝယ်ပေးအုန်းမှာ၊ အခုဟာက အမဲရောင်လေး၊ ကိုကို ရှော့ပင်စန်တာ မှာ အနီရောင် ၊ ပန်းရောင်တွေလည်း တွေ့ခဲ့သေးတယ်။ အရမ်းမိုက်တာပဲ။ ချစ်လေး သာ ဝတ်လိုက်ရင် အရမ်းမိုက်သွားမှာ၊ ကြည့်အခုပဲ ချစ်လေးရဲ့ ပေါင်တွေကို ကိုကို ကိုင်နေပြီလေ။ ကိုကို က ချစ်လေး တကိုယ်လုံးကိုလည်း ကိုယ်တုန်းလုံး မြင်ဖူးပြီးပြီ၊ အဲတော့ ဘာများ ဆန်းသေး ၊ ရှက်စရာကောင်းသေးလို့တုန်း။အဲဒီ အဝတ်အစားလေးတွေနဲ့ ချစ်လေး ဝတ်ထားတာ ကိုကို ကိုင်ရ မြင်ရရင် အရမ်းကို စိတ်လာပြီး ပျော်ရွှင်မှာပဲ၊ အချစ်ကလေးလဲ ပျော်မှာ သေခြာတယ်။ ကဲ သွား သွားလဲလိုက်တော့ အဲဒီ အဝတ်အစားတွေ။"
မိုးမ တွန့်ဆုတ်ဆုတ် နဲ့ပဲ ထိုင်ရာက ထပြီး အခန်းထဲကို ပြန်လျှောက်ဝင်သွားခဲ့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ အကိုင်အတွယ်၊ နိုးဆွ ပေးနေမှုကြောင့် စိတ်ထလာပြီဖြစ်သော မိုးမ တယောက် ခု လောလောဆယ်တော့၊ အလိုးခံချင်စိတ်သာ စိတ်ထဲပေါ်နေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် သူ့ကို မြန်မြတ်အချစ်ကြမ်းစေ ရန် ထို ဆက်ဆီ အဝတ်အစားတွေ ကို ဝတ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ခုအချိန်မှာတော့ အလိုးခံရဖို့ အတွက် ဆိုရင် ဘာပဲ လုပ်ရလုပ်ရ ဆိုသည့်စိတ်ကလေး ဝင်နေပြီဖြစ်လေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် ကုတင်ပေါ်ချထားခဲ့တဲ့ ဆက်ဆီ အဝတ်အစား တွေကို ဝတ်လိုက်ပြီး မှန်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်မိတဲ့ မိုးမ အဖို့ တကိုယ်လုံးကို ဖိန်းရှိန်းတက်သွားရပါသည်။ တိုနှံ့နှံ့ ညဝတ်အကျႌလေးက ပေါင် အရင်းနားထိလောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ မိုးမရဲ့ ဖွေးဖြူဝင်းနေတဲ့ ပေါင်တန်တွေနဲ့ ဖင်လုံးကြီးတဝက်လောက်က အကာအကွယ်မဲ့နေရပါသည်။မိုးမရဲ့ စနေနှစ်ခိုင် နဲ့ မာတောင်ချွန်တက်နေပြီ ဖြစ်သော နို့သီးခေါင်း နှစ်လုံးကလည်း ပါးလျှပ်လှတဲ့ အကျႌအသားကြောင့် အထင်းသား မြင်နေရပါသည်။ မိုးမ ကိုယ်တိုင်တောင် သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲကြည့်ပြီး စိတ်ဆန္ဒတွေ တိုးကြွလာရပါသည်။ ထိုအချိန်မျာပင် အခန်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာသော ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် သူ့မျက်စေ့ကို သူမယုံနိုင်လောက်အောင် ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းနေသော သူ့မိန်းမကို တွေ့လိုက်ရပါသည်။ သူ့အကျႌလုံခြည်များကို ကမန်းကတန်း ချွတ်ချ ကာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး မိုးမကို သူ့ဆီ လာဖို့ လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် ကုတင်ပေါ်ဒူးထောက်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေသည်။ မိုးမက ကုတင်ပေါ်ကို ဒူးတဖက်ထောက် တက်လာတဲ့အချိန်မှာ သူ့မျက်လုံးတွေက လီးကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ မိုးမ နူတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ယူလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မိုးမရဲ့ ဆန္ဒတွေက လည်း တအားကို ကြွရွနေလေသည်။ ခနအတွင်းမှာ မိုးမ တယောက် ပါးစပ်လေး ဟတဟတဖြင့် အသက်ပင်ရှုမဝသလို ဖြစ်လာရသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေ မှာတော့ ရမက် အရောင်တွေ တောက်ပြောင်နေလေသည်။ မိုးမ တယောက် အလိုးခံချင်သည့်တဏှာ စိတ်တွေ အလွန်ထကြွနေလေပြီ။
ထိုအချိန်ကျမှ ကိုရင်ဦးမောင် ဇာတ်လမ်းစတော့သည်။ အဲဒီညမှာပဲ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို သူတသက်လုံး လိုလားခဲ့သည့် မိန်းမ ပုံစံသွင်းဖို့ ကို စမြောင်းပေးတော့သည် ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လက်ကို မိုးမ ပေါင်ကြားထဲထည့် စမ်းလိုက်တော့ ပင်တီတခုလုံးစိုရွဲနေလေပြီ။ မိုးမ တယောက် သူ့လီးကြီးကို ပြင်းပြင်းပြပြ လိုလားနေပြီ ဆိုတာကို သူသိသည်။ တမင်တကာပင် အချိန်ဆွဲကာ မလုပ်သေးပဲ မိုးမကို သူစကား ပြောလေသည်။ ဖြည်းညှင်းစွာ အချိန်ဆွဲပြောနေသော သူ့စကားများကို မိုးမ တဟင့်ဟင့်ညီးသံလေး များဖြင့် နားထောင်ရရှာသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို သူ့လက်ဖျားထိပ်ကလေး တွေဖြင့် ပွတ်ချေရင်း မိုးမလည်တိုင်နားမှာ သူ့နူတ်ခမ်းကို ကပ်ပြီး ပြောလေသည်။
"အချစ် ကို တို့ ဒီည ကစားကြရအောင်"
မိုးမ သိပ်စိတ်မရှည်တော့၊
"ဘာကစားမှာလည်း ကိုကိုရယ်၊ ချစ်လေး လိုချင်လှပြီ "
ကိုရင်ဦးမောင်က မလောပါ။ သူ့ကိုယ်ကြီးကို မိုးမ ကိုယ်ပေါ်မှာ ထပ်ရက်သားဖြင့် မိုးမ ညဝတ်အကျႌကို ခါးပေါ်အထိဆွဲတင်၊ အပေါ်ပုခုံးကြိုးသိုင်းကိုလည်း အောက်ကို ဆွဲချထားလိုက်သည်။ မိုးမရဲ့ နို့နှစ်လုံးက တောင်ပူစာလေး နှစ်ခုလို ခုံးထနေပြီး ကိုရင်ဦးမောင် ၏ မာတောင်နေသော ကောင်ကြီးက မိုးမ ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံကြားမှာ မိုးမ စောက်ဖုတ်အပေါ် ပွတ်သပ်နေသည်။ သူကိုယ်အောက်မှ မြွေတကောင်လှုပ်ရှားသလို တွန့်လိမ်နေသော မိုးမကြောင့် မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးမဝင်သွားအောင် ကိုရင်ဦးမောင်က ဂရုတစိုက် ထိန်းနေရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ဆက်ပြောသည်။
" ဆိုကြပါစို့ အခု ချစ်လေးကို ချစ်မလို့ လုပ်နေတာ ကိုကို မဟုတ်ဘူး တခြားလူတယောက်လို့ စဉ်းစားကြည့်လိုက်ကြည့်စမ်း"
မိုးမ ရဲ့ မျက်လုံးအစုံက မှေးစင်းနေရာကနေ ချက်ချင်း ပွင့်လာခဲ့သည်။
" ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကိုရယ်၊ ချစ်လေးက ဘာလို့ ကိုကို့ ကို တခြားလူတယောက်အနေနဲ့ စဉ်းစားကြည့်ရမှာလည်း လုပ်မနေပါနဲ့တော့ ကိုကိုရယ်၊ ချစ်လေး လိုချင်လှပါပြီ"
"မဟုတ်ဘူး အချစ်ရယ် တချက်လေး ပဲ စဉ်းစားကြည့်စမ်းပါ၊ အခု ချစ်လေးကို လိုးမှာက ကိုကို မဟုတ်ဘူးလို့၊ ချစ်လေး တွေးနေတာ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာလည်း ကိုကို့ မပြောနဲ့၊ တယောက်ယောက်ကို စဉ်းစားကွာ၊ ချစ်လေး အထင်ကြီးတဲ့ ဘဲတဗွေဗွေ၊ ဒါမှ မဟုတ် ချစ်လေး တိတ်တခိုး စွဲလမ်းနေရတဲ့ ဘဲတဗွေ ဗွေ၊ အဲဒီဘဲက အချစ်လေးကို လိုးတော့မယ်လို့ စဉ်းစားကြည့်၊ သူ့ကို ချစ်လေးက လိုးပေးပါတော့ လီးကြီးထည့်လိုက်ပါတော့လို့ တောင်းပန်ပြောဆိုကြည့်လိုက်၊ ချစ်လေး ခံစားရတာ တအားကောင်းသွားလုပ်မယ်၊ လုပ်ကြည့်စမ်းပါ ချစ်လေးရယ်။"
မိုးမ က ရမက်ထန်ထန် အကြည့်လေးနဲ့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကြည့်ပြီး၊
" ချစ်လေးက တော့ ချစ်လေးကို ကိုကို လုပ်ပေးတာပဲ ခံချင်တယ်ကွာ၊ တခြားဘယ်သူ့ကိုမှ မလိုချင်ပါဘူး"
ကိုရင်ဦးမောင်က သိပ်မကြည်ပေ။
" မဟုတ်ဘူး ချစ်လေး၊ မျက်စေ့ကို မှိတ်လိုက်၊ ကိုကို မဟုတ်ဘူးလို့ပဲ တွေးလိုက်၊ စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်ပဲလေ အချစ်လေးရယ်၊ ကိုကိုပြောတာယုံပါ၊ ချစ်လေး ရော ကိုကို ရောကောင်းဖို့ပါကွာ၊ တွေးကြည့်လိုက်၊ အဲဒီကောင်က အခု ချစ်လေး ကိုယ်ပေါ်မှာ၊ ကိုကို တို့ မွေ့ယာပေါ်မှာ၊ ကိုကို မရှိတုန်း ချစ်လေးကို လိုးတော့မယ်၊ ကိုကို ပြန်မလာခင် ချစ်လေးကို အမြန်လိုးရတော့မှာ၊ အဲဒီလူက ချစ်လေးကို ချစ်လေး ယောက်ျား မလာခင် အမြန်လိုးရတော့မှာ၊ ခု ချစ်လေးကို ဖီးတက်အောင်လုပ်နေတာ၊ ချစ်လေး အရမ်းကို ခံချင်အောင်လုပ်နေတာ အဲဒီလူက၊ ချစ်လေးကလည်း ချစ်လေး ယောက်ျား မလာခင် မြန်မြန်လိုးစေချင်နေပြီလေ။"
စကားလုံးတိုင်း မှာ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အသက်ရူသံတွေ ပြင်းပြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလို့ မိုးမတယောက် ဟုတ်ကဲ့ လို့ ပြော မဲ့ အသံကို စောင့်နေတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ မိုးမတယောက် တစိမ်းယောက်ျား တယောက်ကို လိုးပါတော့လို့ ပြောတာမျိုးကို သူတွေးတောရင်း စိတ်တက်ကြွနေမိသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း အခု သူ့အဖေဟု တွေးပြီး ချွေးမချောကို လုပ်ဖို့ ကြံနေသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်မိပြန်သည်။ အဲဒီအတွေးကိုတော့ မိုးမ ကိုသူထုတ်မပြောပါ။ မိုးမ ဆီမှာ အဲလိုမျိုး ဖေါက်ပြန်ချင်တဲ့ အတွေးတွေ တွေးမိစေအောင်ပဲ သူက လေ့ကျင့်ပေးချင်နေတယ်။ အဲဒါမှ တနေ့ကျရင် သူလိုချင်သလို ဖြစ်လာမှာလေ။
မိုးမ ကတော့ တော်တော်လေးကို ရမက်ဆန္ဒတွေ နိုးကြွနေရလေပြီ၊ သူ့မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားရင်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို တအားဖက်တွယ်ကာ ကိုရင်ဦးမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုပါ သူ့လက်သည်းတွေ ဖြင့် ကုတ်ခြစ်မိလေသည်။
"ကိုကို ဘာလို့ ချစ်လေးကို အဲလို နှိပ်စက်နေရတာလည်းကွယ်၊ ကိုကို ဘာလို့လဲကွယ်"
"ချစ်လေးက ပြောလိုက်လေကွာ၊ ကိုကို ကစောင့်နေတယ်၊ အဲဒီလူ ကစောင့်နေတယ် ချစ်လေးက သူ့ကို လိုးပါတော့လို့ ပြောဖို့ကို စောင့်နေရှာတယ်၊ တွေ့လား သူ့လီးကြီးက ချစ်လေး စောက်ပတ်ကို ထိပွတ်နေပြီလေ"
ကိုရင်ဦးမောင်က ပြောရင်း ဆိုရင်းပဲ၊ မိုးမရဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ချောချွတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို လူလီးမာမာကြီးနဲ့ အပေါ်ယံပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ပုခုံးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုပ်မိနေပြီး မာရသွန်ပြေးလာတဲ့သူလို မောလျှတဲ့ အသံလေးနဲ့၊
" အင်း..လိုးလိုးပါတော့၊ လီးကြီးထည့်လိုက်ပါတော့၊ ကျမ လိုချင်လှပါပြီ"
လို့ ပြောရှာတယ်၊နောက်တော့ သူ့ဖင်တွေကို လှုပ်ခါပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝကို ကိုရင်ဦးမောင်လိးကြီးနဲ့ တည့်တည့်ဖြစ်အောင် ရွေ့ပေးလိုက်သည်၊ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က ကျိုစားရှောင်ရင်း၊
" ဘယ်သူ့ကို ပြောနေတာလဲ ၊အချစ်လေးက ဘယ်သူ့ကို ပြောနေတာလဲ၊ပြောလေ"
မိုးမ မနေနိုင်တော့ပါ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်တော့သည့် ကာမ ဆန္ဒတွေ ဖုံးလွှမ်းနေသောအသံလေးဖြင့်၊
"အဲဒီလူကြီးကိုလေ၊ ဘယ်သူပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုကို ပြောတဲ့လူကြီးကို ပြောနေတာလေ၊ မိုးမ ကို လိုးပေးပါတော့လို့၊ သူ့ရဲ့လီးကြီး မိုးမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထည့်ပေးပါတော့လို့လေ"
ထိုအခါကျမှ ကိုရင်ဦးမောင် သူ့လီးထိပ်ကို မိုးမ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့လိုက်ရင်း တချက်ထည်းဖြင့် ဆောင့်သွင်းချလိုက်လေတော့သည်။ မိုးမ မှာ အရသာ အပြည့်ခံစားလိုက်ရပြိး ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် စူးရှရှ အော်သံလေးပင်ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးတာနျှင့် ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အဆက်မပြတ် တဖုံးဖုံးဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ သူ့ အဆောင့်မိုးမ အကော့နှင့် သူတို့ နှစ်ယောက် အပြင်းအထန်လိုးကြလိုက်သည်မျာ မကြာခင်အတွင်းမှာပင် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိခံစားသွားကြရလေတော့သည်။
ထိုအခါမှာတော့ ချွေးတွေ ပြန်နေကြသော သူတို့ နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာဖက်ထားကြရင်းဖြင့် တယောက်ကို တယောက် အခုမှ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် လိင်ဆက်ဆံဘူးကြသူတွေပမာ ကြည့်နေမိကြတော့သည်။
အခန်း၄။ ကိုရင်ဦးမောင် ရုံးမှ ဖုံးခေါ်ခြင်း
သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ လိုးပွဲ ကြမ်းကြမ်း ပြီးသွားတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်မျက်နှာ တယောက် ခနတာ ကြည့်နေမိကြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ပါးလေးကို ယုယုယယ ကိုုင်တယ်ပွတ်သတ်ပေးနေသော်လည်း စိတ်ထဲမှာကတော့၊ " အင်း မိုးမ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်အကောင်ကို များ စိတ်ကူးယဉ်လိုက်သလဲ ဆိုတာကို သာ စဉ်းစားနေလေတော့သည်။ မိုးမ က ရှက်သွေ။ဖြန်းသော မျက်နျာလေးဖြင့် မျက်လုံးအစုံကို ပိတ်ကာ ကိုရင်ဦးမောင် လက်မောင်းကို သူ့လက်ဖြင့် အသာအယာ ရိုက်ပုတ်လိုက်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ယူလိုက်ပြီး မိုးမ ပါးစပ်လေးထဲ သူ့လျှာကြီးကို ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ မိုးမ က သူ့လျှာကို စုပ်ပေးနေသည်ကို ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။ ခနအကြာမှာတော့ မိုးမက ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ပြီး ၊
" ကိုကို အရမ်း ဆိုးတာပဲ၊ မိုးမ ကို မဟုတ်တာခိုင်းတယ်၊ ရှက်စရာ တအားကောင်းတာပဲ"
ကိုရင်ဦးမောင်က ဘာမှ မပြောတော့ပဲ မိုးမ မျက်နှာလေးကို သူ့ရင်ခွင်မှာ အပ်စေပြီး ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။ မကြာခင် နှစ်ဦးစလုံး အိပ်မောကျသွားလေတော့သည်။
နောက်နေ့ မနက်တွင် ထုံးစံ အတိုင်း ကိုရင်ဦး မောင်က ရေကမန်းကတန်းချိုး ပြီး ရုံးသွားဖို့ ပြင်ဆင် နေချိန်တွင်၊ ညဝတ်အကျႌကလေးဖြင့်သာရှိသေးသော မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို အကြည့်တမျိုးဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လည်ပင်းမှာ နက်တိုင်ကို ချည်နေရင်းက၊
" ဘာဖြစ်တာလဲ အချစ်၊ ဘာလို့ ကို့ ကို အဲလို ကြည့်နေရတာတုန်း"
မိုးမ က ဘာမှ ပြန်မဖြေ၊ သူ့နှခေါင်းလေးကို သာ ချစ်စဖွယ် ရှုံ့ပြရင်း ပြုံးလျှက် ကိုရင်ဦးမောင်အတွက် ထမင်းဘူးကို ပြင်ဆင်ပေးရှာလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် ရုံးသွားဖို့ အိမ်တံခါးဝမှ အတွက် ထုံးစံအတိုင်း အဝသို့ လိုက်ပိုလာသော မိုးမကို ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်အနမ်း နမ်းလိုက်လေသည်။ မိုးမက သူ့ကို၊
" ကို ဒီနေ့ အလုပ်မသွားပဲ မိုးမ နဲ့ပဲ အိမ်မှာနေရင်ကောင်းမှာပဲ"
လို့ ပြောရှာသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အံအားသင့်သွားပြီး၊ မိုးမ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ၊
" အချစ်ကလည်းကွာ၊ အဲဒါ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိရဲ့သားနဲ့၊ ကိုယ်အခုလုပ်နေတဲ့ ပရောဂျက်က အရမ်းအရေးကြီးနေပြီး ကိုယ်မရှိလို့ မဖြစ်ဘူးလေ၊ ကိုယ့်ကို သူတို့ စောင့်နေကြလိမ့်မယ်၊ အခုနေ ကိုယ်နေမကောင်းဖြစ်တာတောင်မှ အိမ်မှာနားလို့ မဖြစ်တဲ့ အချိန်လေ၊ ဆောရီးနော် အချစ်"
ပြောရင်းဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် သူ့ကားပေါ်မှ လက်ဝှေ့ယမ်းပြ ရင်း မောင်းထွက်သွားသည်ကို မျက်စေ့တဆုံးစောင့်ကြည့်ပြီးတော့မှ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ဘာရယ်မဟုတ် အိပ်ယာပေါ် ပြန်လာလှဲဖို့ ဝင်လာခဲ့လေတော့သည်။
မိုးမ တယောက် ညတုန်းက ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် လိုးခဲ့ကြသည့် အတွေ့အကြုကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ပီတိ ဖြစ်နေရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူက ကိုရင်ဦးမောင် ကို ဒီနေ့ အိမ်မှာ ရှိနေစေချင်ခြင်းလည်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ယခုမှပင် အိမ်ထောင်ကျကာစ မိန်းမ တယောက်လိုကိုယ့်ကိုယ်ကို ခံစားနေရလေသည်။ မနေ့က ညက အဖြစ်အပျက်သည် မင်္ဂလာဦးည လို ဖြစ်နေရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် အဖေအိမ်မှာ ဆယ်လခန့် နေခဲ့စဉ်ကာလက ထိုကဲ့ သို့ အရသာ ထူး မခံစားခဲ့ရခြေ၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကိုရင်ဦးမောင်ကို တာဝန်အရသာ အလိုးခံခဲ့ရသလို ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ အခုမှ သာ အလိုးခံရခြင်း အရသာ စစ်စစ်ကို သူခံစားလိုက်ရသည်ဟု ထင်မိသည်။ ညက ကိုရင်ဦးမောင် သူ့ကို အခြားတစိမ်းယောက်ျား တယောက်က ကိုင်နေသည် လိုးနေသည်ဟု တွေးခိုင်းသည်မျာ သူ့ကို သည်းထိပ်ရင်ဖို ဖြစ်စေရသည်။ အရမ်းလည်း ဖီးတက်ပြီး တော်တော်ကောင်းသွားခဲ့ရသည်။ အခုပင်တွေးရင်းဖြင့် သူ့လက်တွေက သူ့ အတွင်းခံထဲ ရောက်သွားပြီး အရည်စိုစပြုနေသော သူ့ပိပိလေးကို သူ ပြန်ကိုင်ပွတ်နေမိတော့ပြန်သည်။ စောက်ရည်တွေ ဖြင့် ရွဲနေသော သူ့ပိပိလေးထဲ သူ့လက်နှစ်ချောင်းကို အဝင်အထွက်လုပ်ပြီးမှ သူ့လက်နှစ်ချောင်းကို သူ့နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် စုပ်လိုက်ပြီး မှ သူတခါမှ မလုပ်ဘူးသော အတွေ့အကြုံကြောင့် ရှက်သွားလေသည်။
မိုးမ တယောက်ထဲပေမဲ့ မျက်နှာတခုလုံးထူပူလာပြီး ရေချိုးခန်းအမြန်ထပြေးကာ ရေချိုးဖို့ ပြင်တော့သည်။ ထိုသို့ ဖြစ်ရခြင်းကိုလည်း သူ့ကိုယ်သူသာ အပြစ်တင်မိတော့သည်။ တော်ပြီ နောက်ဆို မလုပ်တော့ဘူးဟုလည်း ကိုယ့်ဘာသာတွေးနေမိတော့သည်။
ရုံးမှာ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော ကိုရင်ဦးမောင် တယောက်က လည်း အတွေးတခုကို ခေါင်းထဲက ဘယ်လိုမှ ခါထုတ်၍ မရနိုင်အောင်ဖြစ်နေရသည်။ ညတုန်းက မိုးမ စိတ်ကူးယဉ်လိုက်တာ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ၊ ငါပြောနေတဲ့ စကားတွေ ကို နားထောင်ပြီး မိုးမ စိတ်ကြွလာတာတော့ အမှန်ပဲ၊ သူငါနဲ့ ရပြီးကထဲက အဲလောက်မထန်ဖူးဘူး၊ အရင်က ငါဘာလုပ်လုပ် အောက်က နေ ဘာမှ သိပ်မတုန့်ပြန်ပဲ တာဝန်ကျေလိုအလိုးခံခဲ့တာ ညကတော့ သူတော်တော် စိတ်ပါလာတယ်။ ငါ့ရဲ့ လီးကြီး ( ဒါမှ မဟုတ်သူစိတ်ကူးယဉ်နေတဲ့သူရဲ့ လီးကြီး ) သူ့အဖုတ်ထဲကိုဝင်လိုက်တာနဲ့ သူပြီးသွားခဲ့တာ၊ ငါ ငါးခါတောင် မဆောင့်ရသေးဘူး သူ့လက်သည်းတွေက ငါ့ပုခုံးကို ကုတ်ခြစ်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းက ငါ့ကို ကိုခွညှပ်ထားခဲ့တာ သူပြီးသွားလို့ပဲ ဆိုတာ ငါသိတယ်။ ဒါမျိုးက တခါမှ မဖြစ်ဖူးသေးဘူး၊ ငါဝယ်ိလာတဲ့ ဆက်ဆီညဝတ်အကျႌတွေကြောင့်လား၊ ငါကစားမယ်ဆိုတဲ့ ဂိမ်းကြောင့်လား၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ ငါလိုချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းတော့ နီးလာပြီင်တာပဲ၊ နောက်တမျိုးနဲ့လည်း စမ်းကြည့်အုန်းမှပဲ၊ နေ့လည်စာစားချိန်လောက်ကျမှ သူကို ဖုံးဆက်ပြီး နှာထအောင်လုပ်ကြည့်အုန်းမှပဲ၊
ကိုရင်ဦးမောင် မှာ မိုးမ အတွက် အခြား အကြံတွေလည်းရှိသည်၊ နေ့လည်စာစားချိန် ကျမှဖုံးဆက်အုန်းမှလို့လဲ တွေးနေလိုက်သည်။
"ဟဲလို"
" ဟေး ချစ်လေး ကိုတော့ မင်းအကြောင်းတွေကိုပဲ တွေးနေမိတော့တယ်"
"ရှင် ဘယ်သူလဲ"
ကိုရင်ဦးမောင် ရုတ်တရက် အံအားသင့်သွားသည်။ မိုးမ သူ့အသံကို မမှတ်မိပါလား၊ သူခေါင်းထဲ အကြံညဏ်တခု ဖြတ်ကနဲ ပေါ်လာ၏၊ အနားမှ လက်ကိုင်ပုဝါတခုကို ကမန်းကတန်း ကောက်ယူလိုက်ပြီး တယ်လီဖုံး စကားပြောခွက်ပေါ်ကို ဖုံးလိုက်သည်။
"မင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးက ဒီ ကမာ္ဘပေါ်မှာ အလှဆုံးနဲ့ ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံးပဲ လို့ ကိုယ်ထင်တယ်ကွာ"
မိုးမ တယောက် ရုတ်တရက် လန့်သွားသည်။ ဘယ်သူလည်း သူ့ကို အဲလိုမျိုးပြောမဲ့သူ၊ သို့ပေမဲ့ သူက ဆက်မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။
"ဒီမှာ ရှင်ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ မပြောရင် ကျမ အခုဖုံးချလိုက်တော့မယ်"
" ဒီမှာ ချိုသဲလေးရယ်၊ ကိုယ်က မင်းကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေချင်နေတဲ့သူပါ၊ ကိုယ်က မင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးကို နေ့တိုင်းလိုလို ကြည့်လို့ မဝနိုင်ရပေမဲ့ မင်းကတော့ ကိုယ့်ကို သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး"
"ဘယ်နေရာမှာ ကြည့်နေတာလဲ၊ ရှင်က ဘယ်မှာနေတာလဲ၊ ပြောစမ်း"
" ချစ်လေး ဘာသာပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ၊ ချစ်လေးကို ဘယ်နေရာကနေပြီးတော့ စောင့်ကြည့်နေနိုင်မလဲ"
"ကျမ က ဘယ်မှ မသွားဘူး အိမ်မှာပဲ တနေ့လုံးနေတာပဲ၊ ရှင်ဘယ်ကနေမြင်သလဲ၊ ရှင်ဘယ်သူလလဲ အမှန်အတိုင်းပြောစမ်းပါ"
"အော် ချစ်လေးက ကိုယ့်ကို နောက်နေတယ်ထင်လို့လား၊ ဒီနေ့ မနက် ချစ်လေး ယောက်ျား အလုပ်သွားတော့ လက်ပြပြီး နူတ်ဆက်နေတာ အရမ်းကို ချစ်စရာကောင်းတာပဲ"
မိုးမ အရမ်းကို ထိတ်လန့်သွားတယ်၊ သူ့အခန်းပတ်လည်ကို မျက်လုံးကစားလိုက်တယ်၊ တယောက်ယောက်က သူ့ကို စောင့်ကြည့်နေတယ်လို့လဲ ခံစားနေရတယ်။
"ရှင်က ကျမတို့ အပတ်မန့် ဝင်းထဲမှာပဲနေတာလား၊ ရှင့်နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လည်း၊ ရှင်အသက်ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလဲ၊ ရှင်ကျမကို တကယ် နေ့တိုင်းကြည့်နေတာာလား"
"ဟုတ်တယ် ချစ်လေး၊ ကိုယ်က ချစ်လေးကို တနေ့မမြင်ရရင် မနေနိုင်အောင်ကို စွဲလမ်းနေမိပြီ၊ ကိုယ်က ချစ်လေး ယောက်ျား အလုပ်သွားရင် ထွက်နူတ်ဆက်တဲ့ အချိန်ကို အမြဲစောင့်နေမိတယ်။ ညနေဘက်သူပြန်လာခါနီးမှာ ချစ်လေး ဝရံတာ ကထွက်ပြီး ကြိုနေတာ ကိုလည်း အမြဲတမ်းစောင့်ကြည့်နေမိတယ်"
"ကျမ ယောက်ျားညနေ ပြန်လာရင် ပြန်တိုင်ပြောမယ် ဒါပဲ"
"မလုပ်ပါနဲ့ကွာ။၊ ချစ်လေး ယောက်ျားက ကိုယ့်သူငယ်ချင်းပါ၊ ချစ်လေး ဒီအကြောင်းကို တခွန်းမှ ပြန်မပြောပါနဲ့နော်"
"အဲဒါဆိုရင် ကျမ က ရှင့်ရဲ့ နှမ တယောက်လိုဖြစ်မှာပေါ့၊ ဘာကြောင့်ရှင် ဒီလိုစကားတွေကို ပြောနေရတာလဲ"
"ဟုတ်ပါတယ် ညီမလေးရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ညီမက သိပ်လှ သိပ်ချော ကိယ်လုံးလည်း အရမ်းလှလွန်းတော့ စွဲလမ်းမိတာပေါ့၊ ညီမလေးရဲ့ အပြုံး၊ မျက်လုံး၊ လက်ချောင်းလေးတွေ၊ ကိုယ်လုံး ၊ အို အကုန်လုံးက လှလွန်းနေ တယ်လေ"
" တော်တော့ ကျမ ကိုရင်ဦးမောင်ကို အကုန်ပြန်တိုင်ပြောမယ်"
ပြောပြောဆိုဆို နှင့် မိုးမ က ဖုံးကို ခွပ်ကနဲ ချသွားတော့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို သဘောကျစွာ ရီမောလိုက်သည်။ နောက်တော့ အသက်ပြင်းပြင်းတချက်ရှုလိုက်ပြီး သေခြာစွာ စဉ်းစားနေမိသည်။ အခုတော့ သူ လူနှစ်ယောက်ဟန်ဆောင်ရတော့မည်၊ မကြံစည်ပဲနှင့် ပေါ်လာသော အခွင့်အရေးကို သူအသုံးချရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူဖုံးကို ပြန်ကောက်ကိုင်ပြီး မိုးမ ဆီခေါ်လိုက်သည်။ ဒီတခါတော့ ကိုရင်ဦးမောင် အဖြစ်ဖြင့်။
"ဟေးအချစ်၊ ဘယ်လိုနေလဲ၊ ဘာတွေလုပ်နေလဲကွ၊ ကိုကိုလေ ညတုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို တွေးနေမိတာ ကိုကို အိမ်က ထွက်လာကတည်းက ခုထိပဲ အဟီး"
ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ အသံကို ကြားကြားချင်း မိုးမ ကအခုန တယ်လီဖုံးအကြောင်းပြောရန် စဉ်းစားလိုက်သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် က ညတုန်းက အကြောင်းကို ပြန်ညွှန်းလေတော့ မိုးမ တယောက် ထိုကိစ္စခေါင်းထဲမှ ခနမေ့သွားပြိး ရှက်သံလေးဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်ကို ပြန်ပြောလိုက်သည်။
" ဟင်၊ ဟုတ်လို့လား၊ လာညာနေတယ်၊ လူညာကြီး"
"တကယ်ပြောတာပါ အချစ်ရယ်၊ ကိုကိုက ညတုန်းက ဟာ ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာကိုပဲ စဉ်းစားနေမိတာ၊ အချစ်လေးကရော မကြိုက်ဘူးလားလို့"
မိုးမ ရှက်သွေးဖြန်းသွားသည်၊ သူ့ဆံပင်ဖျားလေးတွေကိ လက်ဖြင့် ရစ်ပတ်ဆော့ကစားနေရင်းမှပြန်ပြောလိုက်သည်။
"ဒါဆိုရင်လည်း ဒီနေ့ အိမ်ကို စောစော ပြန်လာပါလားလို့၊ ချစ်လေးက ကိုကို ဒီမနက် အိမ်က ထွက်သွားပြီးကတည်းက မျှော်နေတာ"
"အင် တကယ်လား၊ ဒါဆိုရင် ညတုန်းက ဘယ်အပိုင်းကို ချစ်လေး အကြိုက်ဆုံးလဲ ပြောပြ"
မိုးမ က ချွဲနွဲ့သံလေးဖြင့်၊
"တော် တော့ ကိုကိုနော်၊ ဖုံးထဲမှာတောင် သူတော်တော် ဆိုးချင်နေတယ်၊ ချစ်လေး ဘာမှ ပြောမှာမဟုတ်ဘူး ဟွန့်"
ကိုရင်ဦးမောင် မိုးမ ပြောပုံ လေသံလေးတွေကြောင့် လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီအောက် က တင်းမာလာခဲ့ရသည်။
"ဒီမှာ ချစ်လေး ရဲ့ ကိုကိုတို့ နှစ်ယောက်လုံး ညက ဘယ်လောက်ကောင်းသွားလဲ ချစ်လေး သိတယ်မဟုတ်လားလို့ ကိုကို ပြောတာ မှန်လားမမှန်ဘူးလား"
မိုးမ ကကိုရင်ဦးမောင် ပြောနေတုန်းမှာ သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ နားထောင်နေသည်။ပြီးမှ ဖြည်းညှင်းစွာတုန့်ပြန်လေသည်။
" အင်းနော် ကိုကိုပြောတာမှန်တယ်၊ ထူးဆန်းတယ်နော်"
ကိုရင်ဦးမောင်ပျော်သွားသည်။
"အဲဒါဆိုရင် နားထောင်ကိုကိုပြောမယ်၊ ဒီည အတွက် ကိုကို့ မှာ စိတ်ကူးထားတာရှိတယ်၊ ကိုကို့ ပြောစကားနားထောင်ရင် မနေ့ကလိုပဲ နောက်တခါ ကိုကိုတို့ ပျော်ကြရအုန်းမှာ၊ ဟုတ်လား၊ ကိုကို ပြောတာ နားထောင်မယ်မဟုတ်လား"
" ဟင့်အင်း ကိုကိုရယ် ချစ်လေးကို ဘာမှ မလုပ်ခိုင်းပါနဲ့၊ ညတုန်းက လိုပဲ ကိုကို ပဲ ပြော၊ ကိုကိုပဲ ကြိုက်သလိုလုပ်ပါကွာ"
"ကိုကို ပြောတာ ပထမ နားထောင်အုန်းကွာ၊ ပြီးမှ ချစ်လေး ဆုံးဖြတ် ဟုတ်ပလား"
" အင်း ကိုကို ပြောကြည့်လေ၊ ကိုကိုပြောတာကို ချစ်လေး လိုက်မလုပ်နိုင်ခဲ့ရင်တော့ စိတ်မဆိုးရဘူးနော် ဒါပဲ"
" ကိုကိုပြောပြမယ် ချစ်လေး၊ ဒီည ချစ်လေးက လူတယောက်ကို စဉ်းစား၊ ပြီးရင် ကိုကို့ကိုပြော၊ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို၊ ကိုကို က အဲဒီလူအဖြစ်ဟန်ဆောင်မယ်၊ ကိုကိုက ချစ်လေး ဖြစ်စေချင်တဲ့လူအဖြစ် ဟန်ဆောင်မယ်ဒီည၊ ဥပမာ ချစ်လေးက ကိုကို့ ကို ချစ်လေးရဲ့ ကျောင်းဆရာ ဖြစ်စေချင်တယ်ဆိုရင်၊ ကိုကိုက ချစ်လေးရဲ့ ကျောင်းဆရာ၊ ချစ်လေးက ကိုကို့ကို ချစ်လေးရဲ့ အိမ်န်ီးချင်း ဖြစ်စေချင်ရင် ကိုကိုက ချစ်လေးရဲ့ အိမ်နီးချင်းဖြစ်မယ်ကွာ၊ အဲတော့ ချစ်လေး စဉ်းစားလိုက် ကိုကို့ကို ဘယ်သူဖြစ်စေချင်သလဲ၊ ပြီးတော့ ဒီညနေ အိမ်ကို ပြန်လာမှာ ကိုကို မဟုတ်ဘူး၊ ချစ်လေး စဉ်းစားထားတဲ့သူ ဖြစ်မယ်၊ အဲတော့ ချစ်လေးက ကိုကို့ အစား အဲဒီလူကို အိမ်က ကြိုဆိုမယ်၊ ကိုကိုပြောတာ သဘောပေါက်လား၊"
မိုးမ အသက်ပြင်းပြင်းတချက်ရှိုက်လိုက်သည်။
"ဟင့်အင်း ကိုကို ရယ်၊ ချစ်လေး ဘယ်သူ့မှ စဉ်းစားလို့ မရဘူးကွာ၊ ကိုကို ချစ်လေးကို အဲဒါတော့ မလုပ်ခိုင်းပါနဲ့"
"အဲဒါဆို ချစ်လေးကို ညတုန်းက လိုးတာ ဘယ်သူလဲ ပြော"
" ဟင် ခစ်ခစ် အဲဒါ ကိုကို ပဲလေ"
"ဟင့်အင်းလေ ညတုန်းက ကိုကိုပြောခဲ့တယ်လေ၊ ကိုကို့နေရာမှာ တခြားလူတယောက်ကို တွေးပြီး တော့ အဲဒီလူကို လိုးပါတော့လို့ ချစ်လေး ပြောရမယ် လို့လေ၊ အဲတော့ အဲဒီလူက ချစ်လေးကို လိုးခဲ့တာလေ၊ ဘာလို့ ကိုကိုလို့ ပြောရတာလဲ"
"အမှန်တကယ် ချစ်လေးကို လိုးခဲ့တာ ကိုကိုပဲ မဟုတ်လားကွာ"
"ကိုကိုက တကယ်လိုးတဲ့သူ ကို ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးလေ၊ ချစ်လေးရဲ့ စိတ်ကူးထဲမှာ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကိုကိုက ဘယ်သူဖြစ်ခဲ့တာလဲ၊ အဲဒီအချိန်တုန်းက ချစ်လေးက အရမ်းကို ထန်နေခဲ့တာလေ၊ တယောက်ယောက်ကို ကိုကို့နေရာမှာထားတွေးနေပါတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား၊ ဒီမှာ ချစ်လေး၊ ဒီကိစ္စက ကိုကိုတို့ ချစ်တလင်းခေါ်တဲ့နေရာမှာ အရမ်းကောင်းဖို့ ပဲလေ အဲတော့ ကိုကို မေးတာကို ဖြေစမ်းပါကွာ၊ ကိုကိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ပိုကောင်းဖို့ပါ"
" အာ့တာ အတွက် အခု ရန်ဖြစ်ကြအုံးမလို့လား ကိုကို"
ကိုရင်ဦးမောင် သူနည်းနည်းလောသွားတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို နည်းနည်းလေး စိ်တ်ရှည်ဖို့ သတိပြန်ပေးလိုက်မိသည်။
" အင်းပါ အင်းပါ ရန်ဖြစ်စရာမလိုပါဘူး ချစ်လေးရယ်၊ ချစ်လေး က လုပ်ချင်စိတ်မရှိဘူး ဆိုရင်လည်း ကိုကို ကိုယ့်ဘာသာပဲ လုပ်ပါ့မယ်"
"ချစ်လေး လည်း ကိုကို စိတ်ချမ်းသာအောင် ကိုကို ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးပါ့မယ်၊ အခု ဖုံးထဲမှာတော့ မပြောချင်လို့ပါ နော်၊ ကိုကို ပြန်လာရင် ပြောတဲ့ အတိုင်း ချစ်လေး လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်ပလား"
" ကဲ အဲဒါဆိုလည်း ခု ကိုကိုပြောတာနားထောင်၊ ဒီည ကိုကို ဖြစ်စေချင်တာက ဒီလို၊ ချစ်လေး ဒီနေ့ ကိုကို့ ကို စောင့်မနေဘူး၊ ချစ်လေး စောင့်နေမှာက ချစ်လေးရဲ့ ရီးစားဟောင်း၊ ရင်ဦးမောင် ဆိုတဲ့ ဘဲကြီးက ခါတိုင်းပြန်လာနေကြ ခြောက်နာရီ မှာ ရောက်မလာဘူး၊ ရင်ဦးမောင်က ရုံးမှာ အိုဗာတိုင်လုပ်နေပြီး ညသန်းကောင်မှ ပြန်ရောက်မယ်၊ အဲတော့ ချစ်လေးတို့ ရွာမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ချစ်လေးရဲ့ ရီးစားဟောင်းက ရောက်လာပြီး ချစ်လေးနဲ့ လာအချိန်ဖြုန်းမယ်ကွာ၊ ကိုကို ပြန်မလာခင် ညသန်းကောင်မတိုင်မှီအထိ အချစ်လေးနဲ့ ပျော်ပါးမယ်ကွာ၊ ကဲ ဘယ်လိုလဲ"
ကိုရင်ဦးမောင် ပြောတဲ့စကားကြားရတော့ မိုးမ ခင်မျာ ကြက်သည်းမွှေးညှင်းတွေ ထပြီး ကိုယ်လုံးလေးတောင် တုန်ခါသွားတယ်။
"...အင်....းးးး..."
ကိုရင်ဦးမောင်က ဆက်ပြောသည်။
" တခုပဲ အနည်းဆုံး နာမည်တခုတော့ ရှိရမယ်၊ ချစ်လေးရဲ့ ရီးစားဟောင်း က နာမည်ရှိရမယ်၊ ရင်ဦးမောင် မဖြစ်ရဘူး၊ ကဲ ပြော ဘာနာမည်လဲ"
မိုးမ အချိန်အနည်းငယ်လောက် စဉ်းစားပြီးတော့ မှ ကလေးလေးတယောက်အသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" ကိုမောင်ငယ်"
ကိုရင်ဦးမောင် ပျော်သွားသည်။
" ဟုတ်ပြီ၊ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ပြောမယ်၊ ချစ်လေးက ဝရံတာမှာ ခါတိုင်း ခြောက်နာရီ မတ်တင်းလောက်မှာ ထွက်စောင့်နေကြမဟုတ်လား၊ ဒီနေ့တော့ ငါးနာရီခွဲလောက်မှာကထဲက ကိုမောင်ငယ်ကို ထွက်စောင့်နေမယ်၊ လမ်းမကို မျှော်ကြည့်နေမယ်၊ အရေးကြီးဆုံးကတော့ မီးခိုးရောင် စကတ်လေးနဲ့ တီရှပ်လက်ပြတ်လေးကို အောက်က ဘရာဇီယာမပါပဲနဲ့ ဝတ်ထားမယ်၊ ကိုကို့အတွက် အဲဒါလေးတော့ လုပ်ပေးပါ ချစ်လေးရယ်"
အခန်း၅။ တစိမ်းတယောက်ထံမှ မိုးမဆီသို့ ဖုံးခေါ်ခြင်း
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ဝရံတာလို့ ပြောလိုက်တော့ ခုနက တစိမ်းတယောက်ခေါ်သည့်အကြောင်းပြောမည်ဟု သတိယသွားခဲ့သည်၊ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို တီရှပ်လက်ပြတ် ကို အောက်ခံဘရာဇီယာမဝတ်ပဲ အပြင်ထွက် မျှော်ခိုင်းတာကြားရတော့ ရင် တွေခုန်ပြီး စကားလမ်းကြောင်းလွဲသွားပြန်သည်။
" ဟင် ဘရာမပါပဲ နဲ့ ထွက်ရမယ်၊ တခြားလူတွေက ချစ်လေး အပြင်ထွက်လိုက်တာနဲ့ ချစ်လေး နို့တွေကို မြင်နေရမှာပေါ့လို့"
" ချစ်လေးကလဲကွာ တခြားလူတွေကို စောက်ဂရုစိုက်မနေစမ်းပါနဲ့၊ ချစ်လေးက တခြားလူတွေကို ဂရုစိုက်မှာလား ကိုကို့ ကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်လုပ်ပေးမှာလား"
"အင်းလေ ဒါဆိုရင်လည်း ကိုကို အတွက်ဆို လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ စိတ်ချ"
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အရမ်းကို ပျော်ရွင်သွားပြီး ဖုံးမချခင် ဝရံတာမှာ ညနေ ငါးနာရီခွဲ ဆက်ဆက် ထွက်စောင့်ရန် မှာလိုက်လေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် အလုပ်ကို စောစောလက်စသပ်လိုက်ပြီး ပရီပေးဆင်းကဒ်တခု နှင့် အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းတခု ကို ဝယ်လိုက်သည်၊ နောက်သူ တို့ အခန်းနျှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းကို မောင်းသွားလိုက်ပြီး သူတို့ အခန်းဝရံတာကို လည်းလှမ်းမြင်ရပြီး သူ့မိန်းမ လည်းသူ့ကားကို မမြင်ရလောက်သည့်နေရာမှာ နေရာယူလိုက်သည်။
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် မှာကြားထားသည့်အတိုင်း အဝတ်အစားကိုလှဲ မည်လုပ်ပြီး တော့မှ သူ့ကို နေ့လည်က ခေါ်သည့် လူစိမ်း တယောက်က သူ့ကို ဝရံတာမှ ထွက်မျှော်နေတာကို အမြဲ စောင့်ကြည့်နေသည် ဆိုတာကို သတိရသွားပြီး၊ အင်း အဲဒီလူကတော့ ငါ့ကို တီရှပ်လက်ပြတ်နဲ့ အောက်ခံဘရာဇီယာမပါပဲ လုံးကြွနေတဲ့ ငါ့ ရင်သားတွေကို မြင်နေရတော့မှာပဲ၊ နောက်ပြီး မာတင်းထောက်မတ်နေတဲ့ ငါ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း တီရှပ်အသားပေါ်မှာ ချွန်ထွက်နေတာကို မြင်ရမှာပဲ၊ အို ကိုကို ကလည်း ဘာလို့ ဒီအိုင်ဒီယာကို ရရသလဲ မသိဘူး၊ဟု တွေးနေမိသည်။ ထိုအတွေးတွေကလည်း မိုးမ ကို ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားမှုတမျိုးပေးနေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တခုခု လိုနေသလို ခံစားနေရလေသည်၊ သူ ပင်သက် တချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး အဝတ်အစားမလဲသေးပဲ ဝရံတာသို့ ထွက်ကြည့်လိုက်လေသည်။ အချိန်က ၅နာရီ ခွဲကာနီး ဖြစ်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် သူ့ အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းဖြင့် ချောင်းကြည့်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။
မိုးမ က ဝရံတာ အပြင်ထွက်လိုက်ပြီး တယောက်ယောက်ကို များ မြင်ရလေမလားဟု တခြားဖက်က ဝရံတာတွေကို လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဝရံတာ တခုမှာတော့ စုံတွဲတတွဲ ရပ်နေတာ တွေ့ရပြီး နောက် ဝရံတာတခုမှာတော့ လမ်းမလျှောက်နိုင်တဲ့ အဖိုးကြီးတယောက် ဘီးတတ်ကုလားထိုင်တလုံး နဲ့ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်သည်။ နောက်ဝရံတာတခုမှာတော့ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးက ထွက်ပြီး လမ်းမ ဘက်ကို မျှော်ကြည့်နေတာ တွေ့ရပါသည်။ သူတို့လည်း တယောက်ယောက် အလုပ်က ပြန်အလာကို စောင့်နေတဲ့ပုံမျိုးပါ၊ သူတွေ့ရသမျှ လူတွေ အားလုံးက မိုးမ ဘက်ကို တယောက်မှ လှည့်ကြည့်နေကြတာ မရှိပါ။ သူတို့ ရဲံ့ ဝရံတာက စက်ဝိုင်းခြမ်းပုံ ဖြစ်ပြီး တယောက်ကို တယောက် မြင်နေကြရတာ ဖြစ်ပါသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့မိန်းမ ခုထိ အဝတ်အစားမလဲသေးတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ သူ့ရဲ့ ရီဂျစ်စတာ မလုပ်ထားတဲ့ဆင်းကဒ်ရှိတဲ့ဖုံးနဲ့ အိမ်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
အိမ်ထဲက ဖုံးမြည်သံကြားလို့ မိုးမ ပြေးဝင်သွားတာတွေ့တာနဲ့ ကိုရင်ဦးမောင်က ဖုံးကို လက်ကိုင်ပုဝါအုပ် အသံဖျက်ပြိးပြောပါသည်။
"ဟေ့ ကောင်မလေး နင်ဒီနေက အစောကြီးပါလား ယောက်ျားထွက်မျှော်နေတာလား"
မိုးမ လန့်သွားပါသည်။
" ရှင် ဘယ်ကနေ ကျမကို စောင့်ကြည့်နေတာလဲ၊ ရှင်ဘယ်သူလဲ ကျမကို အခုပြောလိုက်နော် နိုမို့ဆို ကျမ ယောက်ျား ကို ပြန်ပြောပြီး ပုလိပ်ကို တိုင်ချက်ဖွင့်မယ်ဒါပဲ"
"ချစ်လေးကလဲ ကွာ အသဲနှလုံးရေးရာ ကိစ္စတွေမှာ ဘာလို့ ပုလိပ်ကို ဆွဲသွင်းရတာလဲကွာ ၊ မင်းမှာ အသည်းနှလုံး မရှိဘူးလား"
"တော်စမ်းပါ"
" ဒီမှာ မင်းလို လှတဲ့ ချောတဲ့ တောင့်တဲ့ ကောင်မလေးမျိုးက ချစ်သူတွေ အများကြီးရှိသင့်တာပေါ့၊ ကိုယ်ကလည်း အဲဒီထဲက တယောက်ပဲလေ၊ အဲဒါ ဘာများ မှားလို့လဲ ၊ ပျော်ရွှင်လိုက်စမ်းပါကွာ"
"ကျမ က အဲလို မိန်းမစားမျိုး မဟုတ်ဘူး၊ ရှင် အဲလို မိန်းခလေးမျိုးကို တခြားမှာ သွားရှာ၊ ကျမ ကို လာမခေါ်နေနဲ့ ရှင် ပြဿနာ တက်တော့မယ်နော်"
" အင် ဒါဆိုရင် မင်းက ဘယ်လို မိန်းခလေးမျိုးလဲ ၊ မမကြီး ဟုတ်ပြီ မမကြီးလို့ ပဲခေါ်တော့မယ် အမ က ဘယ်လို မိန်းမစားမျိုးလဲ ဒါဆိုရင်"
" ကောင်းပြီ ရှင် ကျမကို မြင်နေရတယ် လို့ ပြောတယ်မလား ကဲ အခု ကျမ ဘာဝတ်ထားသလဲ ပြော"
"မမ က အရမ်းလှတဲ့ ပါတိတ်အပြာ ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ထားတယ်လေ"
အခုမှ မိုးမ လည်း သူအဝတ်အစားလဲဖို့ ကိုရင်ဦးမောင်ပြောထားတာကို သွားသတိယတယ်၊ တဆက်ထဲပဲ အဲဒီကောင်တော့ သူဘရာဇီယာမပါပဲ တီရှပ်လက်ပြတ်ဝတ်ထားတာကို မြင်တော့မှာပဲ ဆိုပြီးလည်း စိတ်ပူသွားမိတယ်၊ ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ သူမသိတော့၊
"ရှင် ပါးစပ်ပိတ်တော့ တော်တော့ ၊ ဒါပဲ ကျမ သွားပြီ"
"အို ခနလေး ချစ်မမကြီး ကျနော့်ကို ဟန်းဖုံးနံပါတ်ပေးပါလား ဒါမှ ဝရံတာမှာ မမရှိနေတုန်း ကျနော်နဲ့ စကားပြောလို့ရမှာလေ"
မိုးမ က တွေးလိုက်သည်။ သူတို့ အိမ်ဖုန်းက ကော်လာ အိုင်ဒီမရှိ၊ သူ့ဟန်းဖုံးမှာ ရှိသည်၊ အဲဒါဆို အဲဒီကောင့်ဖုံးနံပါတ်သူတွေ့ရမည်၊ ထိုသို့ စိတ်ကူးကာ သူ့ဟန်းဖုံးကို ပေးလိုက်လေသည်။နောက်တော့ ငါးနာရီလည်း ခွဲပြီးနေပြီမို့ ကိုရင်ဦးမောင် ပြောသည့်အတိုင်း အဝတ်အစားများကို ကမန်းကတန်း လဲ လေသည်။ မိုးမ ဘရာဇီယာကို ချွတ်နေတုန်း သူ့ဟန်းဖုံးက မြည်လာသဖြင့် ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ၊ ကော်လာအိုင်ဒီမှာ နံပါတ်မတွေ့ရခြေ။ ကိုရင်ဦးမောင်က ရီဂျစ်စတာ မရှိသည့် ဆင်းကဒ်ကို သုံးပြီးခေါ်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်လေသည်။ မိုးမ က ဘရာ လွတ်သွားသော သူ့နို့တွေပေါ်မှ တီရှပ်ကို ကောက်စွပ်လိုက်ပြိး ဖုံးကို နားထောင်လိုက်သည်။
" ဘာလုပ်နေတာတုန်း ချစ်မမကြီးရဲ့ ဝရံတာကို ထွက်လာခဲ့လေ၊ မမ အလှကို ကြည့်ပြီး ချီးမွမ်းစကားပြောချင်လို့ပါ"
မိုးမ ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ အဝတ်အစားကိုသာ ပြီးအောင်လဲလိုက်သည်၊ ပြီးမှ ဆဲဖုံးကို ကိုင်ပြိး ဝရံတာသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် စကဒ်နှင့် အပေါ်မှ တီရှပ်ကို အခုအခံမရှိပဲ ဝတ်ထားပြီး ထွက်လာတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဖုံးထဲမှာ လေပင်ချွန်လိုက်မိလေသည်။
"အား ချစ်မမ ကြီး မိုက်လိုက်တာ၊ ကျနော့်ကို အဲဒီလို အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ပြပြီး တော့ တမင်ညှင်းဆဲနေတာလားဗျာ"
" တော်စမ်းပါ၊ ဒီဟာတွေက ငါ့ယောက်ျားအတွက် ငါဝတ်ထားတာ၊ အခု သူလာတော့မယ် ငါဖုံးချလိုက်တော့မယ်"
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို အဲလို မျိုးလေး မြင်ရတော့ အရမ်းကို ပျော်ရွှင်မိပြီး ဆက်ပြောလိုက်လေသည်။
"ခနလေး မမရယ် နားထောင်ပါအုန်း၊ ခု ငါးနာရီ လေးဆယ့်ငါးတောင် မရှိသေးဘူး၊ မမ ဘဲကြီးက ပြန်လာဖို့ မိနစ် ၂ဝ လောက်လိုပါသေးတယ်၊ အခုလို တန်ဖိုးရှိတဲ့ အချိန်လေးကို အလဟသ မလုပ်ပြစ်ပါနဲ့"
" မင်းက ငါ့ယောက်ျား အကြောင်းကို ဘာလို့ အဲလောက်သိနေရတာလဲ၊ မင်းသူ့သူငယ်ချင်းလား"
" ဒီမှာ မမ တခု ပြောစမ်းပါ မမ အခု အတွင်းခံ ဘရာမဝတ်ထားဘူး မဟုတ်လား"
မိုးမ ရုတ်တရက် ရှက်သွားပြီး သူ့လက်တွေနဲ့ ရင်သားတွေပေါ်ကို မလုံမလဲကာလိုက်သည်၊ သူ့ကို စကားပြောနေသူကိုလည်း တွေ့လို တွေ့ငြား မျက်စေ့ကစားပြီး ရှာကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမ အသက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းတချက်ရှုလိုက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်တို မြည်တမ်းပြောနေမိလေသည်၊ သူက အကုန်မြင်နေရပါလား ဘုရားရေ၊ သူက ဘယ်သူလဲ ၊ ဘယ်နေရာက ကြည့်နေတာလဲ၊ သူက ငါ့ကို စောင့်ကြည့်နေတယ်၊ ငါ့ရင်သားတွေကိုလည်း မြင်နေရတယ်၊ ငါကတော့ သူဘယ်မှာမှန်းတောင် မသိရဘူး"
" မင်း ဘယ်မှာလဲ ငါ့ကို ပြောစမ်း၊ ငါမင်းကို တွေကချင်လို့"
" ဘာလို့လောနေရတာလဲ ချစ်မမ ရယ်၊ ကျနော်က သာ မမ ရဲ့ အလှအပ မှာ ရစ်မူးနေရသူပါ၊ မမက ကျနော့် ကို သဘောကျနေတာမှ မဟုတ်ပဲ ဘာလို့ ကျနော့်ကို တွေ့ချင်ရတာလဲ၊ ကျနော့်ကို ဆက်ပြီး မမ အလှအပ မှာ ရစ်မူးခွင့်ပေးပါမမရယ်၊ ကျနော် မမရှေ့ကို အရောက်လာရဖို့အချိန်တန်ရင် ရောက်လာခဲ့မှာပေါ့၊ စကားမစပ်၊ မမ ခြေထောက်တွေက အရမ်းလှတယ်ဗျာ၊ အရမ်းလည်း စွဲဆောင်မှုရှိတယ်၊ မမစကဒ်က ဒူးအပေါ်နားထိ ရောက်နေတာ ဆိုတော့ မမ ရဲ့ လှပ လုံးဝင်းတဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကိုလည်း မြင်နေရတယ်၊ အရမ်းလှတာပဲ အဲလို တုတ်တုတ်ပြည့်ပြည့်လေး တွေမှ ကျနော်က ကြိုက်တာ မွမွ"
မိုးမ တယောက် ချွေးပြန်လာခဲ့လေပြီ၊ ဖုံးထဲက ကောင်ပြောတာကို သူ့ပေါင်သူငုံကြည့်မိပြီး ပေါင်ကြားမှာ ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားမှုတမျိုးခံစားလိုက်ရတယ်၊ ဖုံးထဲက ကောင်ပြောနေလို့ပဲလား သူ့ရဲ့ ကိုယ်နိူက်က ပဲ ဆန္ဓတွေ ကြွနေလို့လား၊ ဖုံးထဲက ကောင်ပြောတာတွေကို သူဆက်နားထောင်နေမိသည်။ ဆက်ပြီးတော့လည်း နားထောင်ချင်စိတ်ပေါ်နေမိသည်၊ သူ့ဘဝမှာ သူ့ကို အဲလို တယောက်ယောက်က ဖွဲ့နွဲ့ ပြောနေတာမျိုးကိုမခံစားဘူးခဲ့။ သူဘာပြန်ပြောရမည် ဆိုတာကိုလည်း သူမပြောတတ်။ဘယ်လိုတုံ့ပြန်ရမည်မှန်းကို မသိ။ သူဖုံးကို အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့် ပြောမိသည်။
"ရှင်..ရှင်..က အခုု ဘယ်ဘယ် မှာလဲ၊ ကျေးဇူးပြုုပြီးပြောစမ်းပါရှင်၊ ဘယ်နေရာကနေပြီးတော့ ကြည့်နေတာလဲ"
"အဲဒါက အရေးမကြီးပါဘူး အချစ်ရယ်၊ အရေးကြီးတာက ကိုယ်တို့ရဲ့ စကားအပြန်အလှန်ပြောဖြစ်တာတွေပဲလေ၊ ကိုယ်တို့ ရဲ့ စကားသံတွေက တယောက်နားမှာ တယောက်ကြားကြရပြီး၊ ပျော်ရွှင်မှုတွေကို ခံစားကြရတာပဲ မဟုတ်လား၊မင်းသိလား ကိုယ်ကလေ မင်းရဲ့ အနားမှာ ရှိချင်ခဲ့တာ၊ မင်းရဲ့ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ မင်းရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို သိုင်းဖက်ပြိးတော့ မင်းရဲ့ ပေါင်တွေကို နမ်းချင် ရက်ချင်နေတာလေ"
"တော်တော့ ဆက်မပြောနဲ့တော့ ဖုံးချလိုက်တော့မယ်နော်"
"ချစ်လေးရယ်၊ ဒီည မင်းရဲ့ ယောက်ျားက မင်းကို လိုးတဲ့ အချိန်ကျရင်လေ....."
ကိုရင်ဦးမောင်က စကားကို ဆက်မပြောသေးပဲ ရပ်ထားလိုက်ရင်းမှ သူ့မှန်ပြောင်းဖြင့် မိုးမ ကို လှမ်းကြည့်နေလေသည်။ မိုးမ က နားထောင်နေရင်းမှ ၊ အားမလိုအားမရဖြင့်၊
"ဟဲလို ဟဲလို ဘာပြောလဲ ဘာပြောလိုက်တာလဲ ဆက်ပြောလေ.."
ကိုရင်ဦးမောင်က ပြုံးလိုက်ပြီး မိုးမ ရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်နေလေသည်၊
" ဘာလဲ ..ရှင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ၊ မကြားရဘူး၊ ဒီည ဘာဖြစ်တယ်၊ ကြားအောင်ဆက်ပြောလေ၊ ဘာပြောချင်တာလဲ..."
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ရဲ့ အသံထဲမှာ အရမ်းကို သိချင်စိတ်ပြင်းပျနေတာတွေ့ရတော့မှ ဆက်ပြောလေသည်။
"ချစ်လေး ဒီည ချစ်လေးရဲ့ ဘဲကြီးက ချစ်လေးကို လိုးလို့ရှိရင်၊ ချစ်လေးက ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ။ ချစ်လေးရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ပွတ်သတ်နေပြီးတော့ချစ်လေး ရင်သားတွေက သူ့ရင်ခွင်ကြီးကို ဖိကပ်မိနေတဲ့အချိန်.."
ကိုရင်ဦးမောင်က ပြောနေတာကို ခနနားလိုက်ပြီး မိုးမ ရဲ့ မျက်နှာ အပြောင်းအလဲကို ကြည့်နေတယ်၊ မိုးမ ချွေးပြန်နေတယ် မိုးမရဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေကလည်းမြန်နေတယ်၊ မိုးမ ရဲ့ ရင်သားတွေက ခုန်လှုပ်နေလို့ တီရှပ်တောင် လှုပ်နေတယ်၊ မိုးမ က မစောင့်နိုင်တော့လို့ စိတ်မရှည်သံနဲ့ ဆက်မေးတယ်၊
"ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ၊ ပြောလေ၊ ရှင်က ဘာလို့ စကားကို အဲလို ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းပြောနေရတာလဲ၊ ငါ့ယောက်ျားက ငါ့ကို ဒီည လိုးရင် ဘာဖြစ်မှာလဲ ဆက်ပြောလေ"
အဲတော့မှ ကိုရင်ဦးမောင်က ဆက်ပြောသည်။
" အဲဒီအချိန်မှာ ကိုယ့်ကိုတွေးလိုက်ပါလို့၊ အချစ်လေး ယောက်ျားကိုယ်စား ကိုယ်က လုပ်နေတယ်လို့၊ အချစ်လေး ယောက်ျားက လိုးနေပေမဲ့ အခု ကြားနေရတဲ့ အသံပိုင်ရှင်က အချစ်လေးကို လိုးနေတယ်လို့ တွေးနေလိုက်ကွာ၊ ကိုယ်က ချစ်မမ ကို ဒီညလိုးမယ်ကွာ၊ ချစ်မမ ကလည်း ကိုယ် လိုးတာကို ခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား၊ ဒါပဲ နော် ချစ်မမ၊ ကိုယ်ဒီည ချစ်မမ ကို လိုးမယ်နော်၊ ဘိုင်ဘိုင်"
ကိုရင်ဦးမောင် ဖုံးချလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် တကိုယ်လုံးတုံရီလို့၊ ကျန်ခဲ့သည်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ကျစ်ထားမိလိုက်တယ်။ သူ့အဖုတ်က အရည်တွေ တတောက်တောက်ကျနေပြီ မဟုတ် လား။
အခန်း၆။ မိုးမ ရဲ့ မက်ဆေ့
မိုးမတယောက် စိတ်တွေလှုပ်ရှားပြီး ချွေးတွေပြန်၊ ကာ ကိုယ်လုံးလေးပင်တုံရီနေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ပြန်လာမည့်လမ်းဘက်ကို မျှော်ကြည့်ရင်းဖြင့်တချိန်ထည်းမှာပင် သူ့ကို ဖုံးထဲမှ စကားပြောသွားသည့် သူစိမ်း အကြောင်းကို စဉ်းစားမိနေသည်။ ယောက်ျား တွေ အကုန်လုံးက အတူတူပဲလားလို့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်မေးနေမိသည်။ သူ့ယောက်ျားက သူ့ကို လိုးနေစဉ်မှာ တခြားယောက်ျားတယောက်က တက်လိုးနေသည်ဟု သူ့ကို စိတ်ကူးယဉ်ခိုင်းသလို၊ အခု သူစိမ်း အမျိုးသား တယောက်ကလည်း သူ့ယောက်ျား လိုးနေချိန်မှာ သူလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခိုင်းနေပြန်ပါသည်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီ သူစိမ်း တယောက်နဲ့ စကားပြောခဲ့ရတာ သူ့ကို စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားရပြီး ရမက်ဆန္ဒတွေ ကြွလာသည် ကို ခံစားနေခဲ့ရသည်။ သူ့ယောက်ျားက လွဲပြီး ဘယ်သူစိမ်းယောက်ျား ကမှ သူ့ကို အဲလို စကားမျိုး ပြောတာ မကြားခဲ့ဘူးတာလည်းပါမည်ထင်ပါသည်။ သူ့ ပေါင်ခွဆုံကြားနဲ့ ပိပိလေးမှာတောင် စိုရွဲနေပြီ အဲဒါတွေ သွား သန့်ရှင်းလေး လုပ်ရအုန်းမည်။
ကိုရင်ဦးမောင် သူတို့ အဆောက်အဦး ဝင်းထဲကို ကားမောင်းဝင်လာရင်းမှ ဝရံတာမှာ ထွက်ရပ်နေသော မိုးမ ကို လက်ဝှေးယမ်း ပြလိုက်ရာ မိုးမ ကလည်းသူ့ကို ပြန်လက်ပြလိုက်သည်။ တခြားအခန်းများမှ ထွက်ရပ်နေကြသော သူများကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် လက်ဝှေ့ယမ်းပြနေသည့် ဝရံတာဘက်သို့ လိုက်လံကြည့်ရူနေကြလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်တို့ နေသော အဆောက်အဦး မှာ ခြောက်ထပ် အဆောက်အဦး ဖြစ်ပြီး သူတို့က ဒုတိယထပ်မှာ နေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူတို့ ကွန်ဒို အောက်ထပ်မှာ ကားရပ်စရာနေရာရှိသလို အရှေ့တည့်တည့် မှာ ဧည်သည်ကားပတ်ကင် နေရာလည်းရှိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ပုံမှန်ဆို အောက်ထပ် ကားပတ်ကင်မှာ ရပ်လေ့ရှိသော်လည်း တခါတလေ အပြင်ဘက်ကားပတ်ကင်မှာ ရပ်တတ်သည်။
ဒီနေ့ မိုးမ ဝရမ်တာမှာ ရပ်ကြည့်နေတာမို့ ကိုရင်ဦးမောင်က အိမ်ရှေ့ပတ်ကင်မှာပင် ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ကားဆီမှ အဆောက်ဦးဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာရင်း ဝရံတာပေါ်မှ မိုးမကို မော့ကြည့်ကာ အနမ်းပျံ လေး ပေးလိုက်လေသည်။ မိုးမကတော့ သူ့လက်ညိုးလေးကို သူ၏ ပုလဲလေးတွေ စီထားသလို ညီညာလှပသော သွားလေး များဖြင့် ကိုက်ထားရင်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်နေလေသည်။
မိုးမ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တခြားတိုက်ခန်းမှာ ရပ်နေကြတဲ့ အမျိုးသမီးကြီး နှစ်ဦးက လည်း ကိုရင်မူးအောင်ကို နောက်ပြီး အနမ်းပျံ ပြန်ပေးနေကြသည်။ ပြီးတော့ မိုးမ ကို ပါလှမ်းပြောလိုက်သေးသည်။
"ဟဲ့ အဲဒါ သမီး ယောက်ျားလား၊ ချောလိုက်တာနော်။ ခစ်ခစ်။ ငါတို့ ခင်လို့ စတာ စိတ်မရှိနဲ့နော်"
မိုးမ က ပြုံး ရယ်ပြီး ခေါင်းကို သာ အသာယမ်းပြလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အဆောက်အဦးရှိရာသို့ လမ်းလျှောက်လာနေစဉ် မိုးမ က သူ့လက်ချောင်းလေး နှစ်ချောင်းဖြင့်လမ်းလျှောက်သည့်ပုံမျိုးဖြင့် လုပ်ပြလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ချင်းနားလည်သည့် သင်္ကကေသ ဖြစ်လေသည်။ လှေခါးဖြင့် တက်လာမှာလား ဓါတ်လှေခါးဖြင့် တက်လာမှာလားဟူ၍ဖြစ်သည်။
သူတို့ နေသည်မှာ ဒုတိယထပ်ဖြစ်သဖြင့် တခါတရံ ကိုရင်ဦးမောင်က လေ့ကျင့်ခန်းအနေဖြင့် တခါတရံ လှေခါးမှ တက်လာတတ်သည်။ တခါတလေ အလုပ်မှ ပင်ပန်းပြီးပြန်လာသော အခါတွင်တော့ ဓါတ်လှေခါး ဖြင့် တက်လာတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မိုးမ က လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ကိုရင်ဦးမောင်က လည်း သူ့လက်ချောင်းလေးများဖြင့် လှေခါးက တက်လာမည်ဟု ပြန်ပြလိုက်တော့ မိုးမ က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အိမ်ထဲ အမြန်ဝင်သွားတော့သည်။ မိုးမ က အိမ်သာသို့ အမြန်ဝင်ပြေးကာ တစ်ရှုး စတချို့ကို ယူပြီး စောက်ရည်တို့ဖြင့် စိုရွဲနေသောသူ့စောက်ဖုတ်ရှေ့ ပင်တီထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်၊ လူစိမ်းတယောက် နှင့် ဖုံးပြောရုံမျှဖြင့် ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် စိုလာရတာလဲ ဆိုတာကို အံဩနေမိသည်။ အဲလိုမျိုး သူတခါမျှ အတွေ့အကြုံမရှိခဲ့ဘူးခြေ။ မိုးမ ခေါင်းထဲ မှာ ထိုလူစိမ်းရဲ့ စကားသံတွေက မထွက်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေလေသည်။
လှေခါးပေါ်မှ တက်လာသော ကိုရင်ဦးမောင် မှာလည်း မိုးမ တယောက် လူစိမ်းဖုံးခေါ်တဲ့အကြောင်းသူ့ကို ပြောပြမှာလား ၊ ဖုန်းကွယ်ထားမှာလား ဆိုတာ တွေးနေသည်။ တကယ်လို့ သူ့ကို ပြန်မပြောဘူး ဖုန်းကွယ်ထားတယ်ဆိုရင် တော့ သူဖြစ်စေချင်တယ့်လမ်းကြောင်းကို ဦးတည်နေပြီ။ တကယ်လို့သာ သူ့ကို အကုန်ပြန်ပြောပြတယ်ဆိုရင် တော့ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းကို ရောက်ဖို့ ထပ်ကြိုးစားရအုန်းမှာပဲလို့ တွေးနေမိသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် သူ့တို့ တိုက်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မိုးမ တယောက် သူ့ကို အတင်းပြေးဖက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်ထဲ တိုးကပ်ထားလေသည်။ မိုးမ ရင်ခုံသံတွေက အရမ်းမြန်နေတာကို ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်မှာပင် ခံစားသိရှိနေရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်ရင်း၊
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ချစ်လေး၊ တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေနဲ့ ကိုယ်လုံးလည်းတုန်ရီ နေပါလား။ နေမကောင်းဘူးလား၊ ဟင်။ ကိုယ်တွေ လည်း ပူလို့ပါလား"
မိုးမ က ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ကိုရင်ဦးမောင်ကိုသာ အတင်းတိုးဖက်ထားလိုက်သည်။ မိုးမရဲ့ ရင်ခုံသံတွေက တအားကို မြန်နေသည်။ မိုးမ တယောက် စိတ်ထဲမှာ ချီတုံချတုန် ဖြစ်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လူစိမ်းတယောက် ခေါ်တဲ့အကြောင်းပြောလိုက်ရရင် ကောင်းမလား၊ မပြောပဲနဲ့ ဒီတိုင်းပဲ ထားလိုက်ရရင် ကောင်းမလား၊ မိုးမ စိတ်ထဲမှာ အဲဒီလူစိမ်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့လည်း ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားချက်တွေ ရှိနေသည်။ အဲဒီလူက ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ယောက်များဖြစ်နေမလား၊ တကယ်လို့ ဖြစ်နေခဲ့ရင် သူတို့ သူငယ်ချင်းချင်း ပြဿနာ တက်အောင် မိုးမ ကပဲ လုပ်လိုက်သလို ဖြစ်နေမလား။ အဲဒါလေး တခုကို သေခြာအောင် သူ မသိမသာ တီးခေါက်ကြည့်ပြီး အဖြေသိရမှပဲ ကိုရင်ဦးအောင်ကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် ကောင်းမယ်ဟု တွေးမိသည်။
ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် မိုးမ မနည်းအားယူပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကိုယ်လက်သန့်စင် ဖို့ ပြောလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း မျက်နှာသုတ်ပုဝါ၊ အတွင်းခံ တို့ကို ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်၊ ထိုအရာများနှင့်အတူ သူ၏ ရီဂျစ်စတာမလုပ်ထားသော ဖုံးကဒ် ထည့်ထားသည့်ဖုံးကိုလည်း ဖွက်ယူသွားလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် က ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ မိုးမ ဆီသို့ မက်ဆေ့ ပို့လိုက်လေသည်။
"ချစ်မမ ဒီည အိပ်ယာပေါ်ကျရင်တော့ ကျနော့်ကို သတိရမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"
မိုးမ တယောက် သူ့ဖုံးမှာ ရုတ်တရက်ပေါ်လာသော မက်ဆေ့ကြောင့် ဇောချွေးပြန်သွားပြီး ရေချိုးခန်းဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း မက်ဆေ့ကမန်းကတန်းပြန်ရိုက်လိုက်လေသည်။
"ရှင် ရူးနေသလား၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျမ ယောက်ျား အိမ်မှာရှိနေတဲ့အချိန် SMS မလုပ်ပါနဲ့၊ အခု သူရေချိုးခန်းထဲဝင်နေလို့တော်တော့တယ်၊ နို့မို့ဆို သူတွေ့သွားမှာပေါ့၊ ရှင်ကျမ ကို ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်နေတာလား၊ ဒါနဲ့ ရှင့်နာမည်ဘယ်သူလဲ အခု ကျမယောက်ျား ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်မလာခင် မြန်မြန်ပြောစမ်းပါ"
ရေချိုးခန်းထဲ မှ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး သဘောကျစွာ ရီမောလိုက်လေသည်။ နောက် သူက ၊
"အချစ်ကလည်း ကွာ အချစ်ရဲ့ ဖုံးကို အသံပိတ်ထားလိုက်ပြီး အချစ်ဘဲကြီးမမြင်ရတဲ့နေရာမှာ ထားထား လိုက်ပေါ့၊ အဲဒါဆို ကျနော့် မက်ဆေ့ လည်း သူမမြင်ရတော့ဘူးပေါ့၊ အင်းပါ အင်းပါ၊ ကျနော် မက်ဆေ့ မပို့တော့ပါဘူး၊ အချစ်ရဲ့ ဘဲကြီးက ရေချိုး ခန်းထဲ ဝင်ရင် ဘယ်လောက်ကြာတတ်လည်း၊ သူမထွက်လာခင် ၁၅ မိနစ်လောက် ကျနော်တို့ ချပ်လို့ရမလား၊ ကျနော့်နာမည်ကို အချစ်က ဘာလို့သိချင်ရတာလဲ၊ အဲဒါဆို အချစ်ရဲ့ နာမည်လည်း ကျနော့်ကို အရင်ပြော၊ အဲဒါဆို ကျနော့်နာမည်ပြန်ပြောပြမယ်"
"ကျမ နာမည်က မိုးမ၊ ထားပါတော့ ရှင့်နာမည် ကျမကို မပြောပါနဲ့တော့ ကျမပဲ ရှင့်ကို နာမည်ပေးထားလိုက်မယ် ကိုမောင်ငယ် တဲ့ မှတ်ထား၊ ဟုတ်ပလား၊ ရှင့်ကို ကိုမောင်ငယ် လို့ပဲ ကျမခေါ်မယ်၊ အင်း ဒီည ကျမ ယောက်ျားနဲ့ ကျမ ကို လုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ရှင့်လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေမယ် ဟုတ်ပလား၊ ဟုတ်တယ် သူက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ၁၅မိနစ်လောက်ကြာတတ်တယ်၊ အခု ကျမက ရှင့် မက်ဆေ့ကို ရီပလိုင်းမလုပ်တော့ဘူး ဆိုရင် သူရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီလို့ မှတ်လိုက်ပါ၊ ကျမ ကို မက်ဆေ့ဆက်မရိုက်ပါနဲ့တော့၊ နောက်တခုက ရှင်က ကျမ ယောက်ျားရဲ့ သူငယ်ချင်းလား၊ ဒီအပတ်မန့် မှာပဲ နေတဲ့သူလား ပြောပြစမ်းပါ"
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အတော့်ကို ပောျ်သွားပြီ။ အရာရာတိုင်းက သူစီစဉ်ထားသလို ဖြစ်လာနေပြီ၊ မိုးမ တယောက် သူလိုးနေတဲ့အချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူ့ရီးစားဟောင်း ကိုမောင်ငယ် လို့ တွေးပြီး ခံစားနေတော့မည်။
"ကျနော်အရမ်းပျော်သွားပြီ ချစ်မမ ရယ်၊ မမ နာမည်က သိပ်လှလာပဲ၊ အခု တော့ ကျနော်ဘာမှ မပြောချင်သေးဘူး ၊ ကျနော်ဟာ မမဘဲကြီးရဲ့ သူငယ်ချင်းလား၊ ဒီအပတ်မန့်မှာ နေတာလား ဆိုတာကို၊တခုပဲ ပြောမယ်၊ ဒီနေ့ မမ အရမ်းလှတာပဲ၊ မမ နို့တွေက လည်း အရမ်းလှ၊ မကြီးမသေး အနေတော်ပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေး တွေ ချွန်နေတာကိုက ကျနော့် အကြိုက်ပဲ၊ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား မမ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်အောက်က နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးတွေ ထောင်ထ နေတာ အထဲက ဘရာ မပါဘူး မဟုတ်လား၊ ကျနော့်စိတ်တွေကို အရမ်းထ စေတာပဲ၊ မမ ပေါင်လုံးတွေက လည်း အရမ်းလှတာပဲ၊ ကျနော်သာ နမ်းခွင့်ရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲ၊ အချစ်ရယ် ဒီည ကျနော်ကိုယ်တိုင်ပဲ အချစ် နဲ့ အိပ်ယာထဲ အတူတူ ဖြစ်ချင်တာပဲ၊ အခု မက်ဆေ့ရိုက်ရင်း နဲ့ ကျနော်လီးကြီးတောင်နေတာ သိတယ်မဟုတ်လား မမ"
မိုးမ အထက်ပါ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ကျစ်လိုက်မိသည်။
"ရှင် ဒီည ကျမနဲ့ အိပ်ယာထဲမှာ အတူတူ ဖြစ်မှာပါ၊ ဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းတာက ရှင်က ကျမကို သိပြီးတော့ ကျမက ရှင့်ကို မသိတာပဲ၊ ရှင့်ကို ကျမက မမြင်ဘူးတော့ ရှင်က ကျမရဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ ပုံဖေါ်ထားတဲ့သူပဲ ဖြစ်နေမှာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ရှင်က ကျတော့ မတူးဘူးလေ၊ ရှင်က ကျမကို မြင်ဖူးနေတဲ့သူ ဆိုတော့ ရှင်က စိတ်ကူးထဲမှာ ကျမမျက်နှာ၊ ကျမကိုယ်လုံး ကို ကောင်းကောင်းပုံဖေါ်လို့ရတာပေါ့၊အင်း တော်ပြီး မက်ဆေ့ မပို့ပါနဲ့တော့ ကျမ ရှင့်မက်ဆေ့တွေကို လည်းဖျက်ပြစ်ရအုန်းမယ်၊ တော်ပြီ ဘိုင်"
No comments: