မယားတောသူ ၂

အခန်း၇။ ကိုမောင်ငယ် အဖြစ် မိုးမ နှင့် လိုးကြခြင်း။

သို့ သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမကို နောက်ဆုံးမက်ဆေ့တခုထပ်ပို့ပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။

" အချစ်လေး ကျေးဇူးပြုပြီး ကို့ကို တခု လုပ်ပေး၊ ချစ်လေးနဲ့ ချစ်လေးရဲ့ ဘဲကြီး လိုးလို့ပြီးရင် ချစ်လေး အိမ်သာထဲ ကို သွားပြီး ကို့ ဆီကို မက်ဆေ့ပြန်ပို့ပေးပါ၊ ကောင်းလားမကောင်းလား ဆိုတာကို၊ ကို အဲဒီ မက်ဆေ့ကို စောင့်နေမယ်၊ တကယ်လို့ ချစ်လေး ကို့ ကို မက်ဆေ့ မပို့ဘူး ဆိုရင် တော့ ကို မက်ဆေ့ပို့ပြီးမေးရလိမ့်မယ်၊ ဒါပဲနော်"

မိုးမ တယောက် ကိုရင်ဦးမောင်များ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာမလား ဆိုတာကို တချိန်လုံးစောင့်ကြည့်ရင်းက သူ့ဖုံးကိုလည်း ကြည့်နေမိသဖြင့်၊ နောက်ဆုံး မက်ဆေ့ ဝင်လာတာနှင့် ဖတ်ပြီး ရီပလိုင်းချက်ချင်း ပြန်လုပ်လိုက်လေသည်။

"ဒါ ကျမရဲ့ နောက်ဆုံးမက်ဆေ့ပဲ၊ အိုကေ ဒီညကျမတို့ ချစ်ပွဲဝင်ပြီးရင် မက်ဆေ့ပို့ပေးလိုက်မယ်၊ ဆယ်နာရီ ဆယ့်တနာရီလောက် လဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်၊ ကျေနပ်ပလား၊ တော်ပြီ၊ ကျမကို သနားရင် လုံးဝ မက်ဆေ့ မပို့ပါနဲ့တော့ရှင်၊ ဒါပဲနော်၊ ကျေးဇူး"

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ့မိန်းမ ဆီက မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး လီးကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေရတော့သည်။ ဒီလို ရိုးသား ဖြူ၊စင်လှတဲ့ မယားတောသူလေးတယောက်၊ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းပေါ်ကို လျှင်လျှင်မြန်မြန်ကြီးကို လျှော်လာနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ဖြစ်သည်။ မိုးမ တယောက် ခုလို လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ သူတကယ့်ကို မထင်ထားမိခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ တကယ့်ဆန္ဒကို မိုးမ နားလည်ဖို့ကတော့ ခရီးရှည်ဆက်ရအုန်းမည် ဆိုတာကို သူနားလည်သည်။ အခု လို အစလေး ကောင်းလာတာကိုပဲ အတော်ကျေနပ်လှပေပြီ။

ထိုညမှာ မိုးမ သူ့ရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ကို ဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာတာနဲ့ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမပုခုံးသားလေးကို ကိုက်ခဲလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် တော်တော့်ကို ဆာလောင်နေပုံပါပဲ။ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် ပုခုံးကို ပြန်ကိုက်ခဲလိုက်ပြီး သူ့လက်တွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ထားတုန်းဖြစ်တဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ပုဆိုးထဲ လက်ထည့်ပြီး ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပဲ လီးကြီးကို ပွတ်ပေးနေပါသည်။ နောက်တော့ ပက်လက်လှန်အိပ်နေတဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နေရာကို ကိုရင်ဦးမောင် လီးကြီးဖုထွက်နေတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှာ တက်ပွတ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ သူ့အပေါ်မိုးမ တက်ခွစိးတာ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ၁၁လအတွင်းမှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မေးခွန်းထုတ်ဖို့ အကွက်ရသွားပါတော့သည်။

" ချစ်လေး ဘယ်သူ့ကို ဒီလောက်တောင် စိတ်တွေ ထပြီး ခံချင်နေရတာလဲ ဟင်။ ကိုကိုက ဘယ်သူလို့ ချစ်လေး စိတ်ထဲ မှာ စိတ်ကူးယဉ်လေတာလဲ"

"ကိုကို က ကိုမောင်ငယ်လေ၊ ချစ်လေးရဲ့ ရီးစားဟောင်း ကိုမောင်ငယ်လေ မနေ့က ပြောထားတာ မမှတ်မိဘူးလား"

ကိုရင်ဦးမောင် အရမ်းပျော်သွားသည်။ မိုးမ ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်သည်။ မိုးမ လည်တိုင်လေးကို လျှာဖြင့် ရက်ရင်း နို့တွေ ဆီသို့ ငုံ့ဆင်းသွားလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် ပါးစပ်လေး ဟ ပြီး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း ဖြင့် ဆာလှောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ဝံပုလွေမ လို ပဲ ကိုရင်ဦးမောင်ကို စေ့စေ့ကြည့်နေလေသည်။ သူရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ နိုးကြွပြီး အရမ်းကို ခံချင်နေတယ်ဆိုတာက သူ့မျက်လုံးတွေမှာ မြင်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို လိုးပါတော့ဟု တောင်းပန်ခယလာသည်အထိ ဖြစ်သွားအောင် အချိန်ဆွဲနေလိုက်သည်။

" အင်း ကောင်းပြီ ကဲ မင်းရဲ့ အချစ်ဦးကြီးရဲ့ ရှု်ဘတ်ကို ရက်ပေး၊ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ကို လျှောဆင်းသွား ဗိုက်တွေက နေ ဆီးစပ်နားရောက်တဲ့အထိ၊ ပြီးမှ သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ရက်ပေး"

မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ပြောတဲ့အတိုင်း စလုပ်တော့တယ်။ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွရက်သားနဲ့မို့ သူ့နို့တွေက ညဝတ်အကျႌအပါးလေး အောက်မှာ တွဲလောင်းကျပြီး လှုပ်ခါရမ်း နေတယ်။ ပုခုံးကြိုးသိုင်းလေး တဖက်က လက်မောင်းကို လျှောကျနေတာ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်စေ့ထဲမှာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ မိုးမ က သူ့ကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် မော့ကြည့်ရင်းမှ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သားတွေကို ဆက်ရက်နေတယ်။ နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပဲ အသာလေးကိုက်လိုက်တယ်။ ကိုရင်ဦးမောင် က အားး အီးအီး အသံထွက်တောင်တောင် ငြီးမိပြီး မိုးမ ရဲ့ ခေါင်းလေးကို အသာကိုင်လိုက်မိသည်။ အဲတော့မှ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင်ကို ပြုံးကြည့်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ လေအတိုက်မှာ ယိမ်းနွဲနေတဲ့ သစ်ပင်ကြီးလို ပေါ်လာတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မိုးမ က သူ့လျှာကလေးနဲ့ လှမ်းရက်ိုက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် တုန်ခါသွားအောင် ဖီးတက်လာပါသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ အတွင်းခံကို ခြေထောက်အဖျားအထိ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီးမှ မိုးမက သူ့ဆံပင်တွေကို ခေါင်းမော့ကာ အနောက်ဖက်သို့ စုကာပို့လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကလေးတွေက ကိုရင်ဦးမောင် လီးကြီးကို တချက်နှစ်ချက်လောက်ပွတ်ကာ ကွင်းလေးထုပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ငုံကာ သူ့ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံဖို့ အလုပ်တွင် ကိုရင်ဦးမောင်က၊

"ချစ်လေး ရဲ့ ဘဲကြီးက ဘယ်မှာလဲဟင်။ အခု ကို က ကိုမောင်ငယ်နော်၊ ချစ်လေးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကြီး ချစ်လေးတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်ကြီးပေါ်ရောက်နေပြီ၊ ချစ်လေးက ကိုမောင်ငယ့်လီးကြီးကို ကိုင်ထားတုန်း ချစ်လေးရဲ့ ဘဲကြီး အခန်းထဲ ဝင်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" ဟင့် သူက အိုဗာတိုင် ဆင်းနေပါတယ် ကို ရဲ့ ညသန်းကောင်ကျော်မှ ပြန်ရောက်မှာ၊ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့ဆိုတာ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး၊ အချစ်ရဲ့ စကားပြောမနေနဲ့ ဇိမ်ခံနေစမ်းပါ အချစ်လေး မနေနိုင်တော့ဘူး"

ကိုရင်ဦးမောင်က သူသွင်းချင်တဲ့ ဂွင်ထဲ ကို မိုးမတယောက် ဝင်လာပြီ ဆိုတာ သိလို့ အရမ်းကို ဝမ်းသာနေရပါသည်။ အရမ်းကို တင်းပြီးထန်လာလို့ မိုးမက သူ့လီးထိပ်ကို သူ့ပါးစပ်မှာ ငုံလိုက်သည့်အချိန် အရှေ့ ပြေး အရည်ကြည်တွေ ကို လျှာပေါ်မှာ ခံစားသိလိုက်ရလို့၊ မျိုးချလိုက်ပြီး ကိုရင်မောင့်ကို မော့ကြည့်ကာ၊

" ဟင့် ငံကျိကျိနဲ့ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်မှ မြန်ရတာလဲ၊ ကျမ မကောင်းခင်တော့ အချစ်မပြီးရဘူးနော် ပြောထားတယ်၊ ကျမ အရမ်းအလိုးခံချင်နေတာ ၊ တတ်နိုင်သလောက်ထိန်းထားပါနော်"

မိုးမ က သူ့လီးကြီးကို ငုံပြီးစုပ်လိုက်တဲ့ အချိန် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိပြီး လည်ချောင်းထဲက ငြီးသံ ကိုအံကြိတ်ထိန်းရင်း မိုးမ ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီးကို ကော့ထိုးမိလေသည်။

အခု မိုးမ စိတ်ထဲ ဘာတွေ စဉ်းစားနေသလဲ၊ သူတကယ်ပဲ သူ့ စိတ်ထဲမှာ တခြား ဘဲတဗွေကို တွေးပြီး သူ့လီးကို စုပ်နေတာလား၊ မိန်းမတွေ ရဲ့ အတွင်းစိတ်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ ကိုရင်ဦးမောင် က ကျိုးစားပြီး မိုးမ ဘာတွေ စဉ်းစားနေ မလဲ လျှောက်တွေးကြည့်ပေမဲ့ မအောင်မြင်ပါ။ ခနနေတော့ မိုးမက လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ပေါ်မှာ တွားတွားတက်လာပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ကို ပါးစပ်ချင်းစုပ်နမ်းရင်းက လီးကြီးကိုလည်း သူ့လက်တဖက်က ကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်ပါသည်။ မိုးမ က သူ့ကိုယ်ကို နှိမ့်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလျောဝင် သွားသည်။ မိုးမ ပါးစပ်မှလည်း ငြီးသံလေး တွက်ပေါ်လာသည်။

"အ.....အ......အီး...............အားးးးးးးးးးးးးးး"

မိုးမ က အသံအကျယ်ကြီး ထွက်ငြီးလိုက် တဲ့အချိန် ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ပြီး မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ ရင်း၊

"ကိုကို့ကို  ကိုမောင်ငယ် လို့ ခေါ်လိုက်စမ်းပါ ချစ်လေး၊ ဆောင့်ပါတော့လို့ ပြော"

မိုးမ တယောက် အရမ်းကို တင်းထန်နေလေပြီ။

"အင်း...အီး... ကိုမောင်ငယ်...ကျမ ကို ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ အထဲကို အဆုံးထိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ၊ အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊ ရှင့် ကို လည်း စွဲမိနေပြီ၊ အားးးးး တအားကောင်း.."

နှစ်ယောက်စလုံး ကာမဆန္ဒတွေ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြပြီးတော့ မောပန်းနွမ်းနှယ်သွားကြလေသည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်းကို တချက်စုပ်နမ်းလိုက် ပြီးမျက်လုံးလေးမှေးကာ အနားယူနေလေသည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့၊

"အင်း ငါ့မိန်းမ တကယ်ပဲ တခြား ယောက်ျားတယောက်က လိုးနေတယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲတာလား"

လို့ တွေးနေလေသည်။ ခနအကြာတွင် မိုးမက၊

"ရေချိုးခန်းခန သွားအုန်းမယ်"

ဟုပြောကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ကိုမောင်ငယ့် ဆီသို့ မက်ဆေ့ပို့လေသည်။

"ရှင် ဒီနေ့ လိုးပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲရှင်၊ ကျမ ပိပိလေးထဲ အတင်းဆောင့်လိုးတာ၊ အရမ်းခံလို့ကောင်းတာပဲ၊ ကျမ အလိုးခံလို့တောင် မဝချင်ဘူး၊ ဒီညတော့ ဒီလောက်ပဲနော်၊ အိပ်တော့နော် အချစ်၊ မွမွ၊ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်တော့ နော်၊ ဘိုင်"

အထက်ပါမက်ဆေ့ကို ပို့ပြီးသည်နှင့် မိုးမ သူ့ဆဲလ်ဖုံးကို ပိတ်ပြစ်လိုက်တော့သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး တော်တော်လေး စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ အခု မက်ဆေ့ပို့လိုက်တာဟ သူ့ရဲ့ မယားတောသူ မိုးမ မှ ဟုတ်ပါလေရဲ့လား၊ သူတွေ့တောင် မတွေ့ဘူးသေးတဲ့ ဘဲတဗွေအခန်း၈။ မောင်ဥက္ကာ နှင့်စကားစမြီပြောဆိုခြင်း၊

ထိုညက မိုးမ တယောက် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်ခြေ။ မိုးမ သူတခါမှ မမြင်ဘူး ဘဲ အသံသာကြားဘူးရသည့် လူစိမ်းတယောက်ကို ဘာဖြစ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်မိသလဲ ဆိုတာကို တွေးတောနေမိသည်။ သူတခါမှ ညတုန်းက လို အရသာရှိသည့်ကာမစပ်ယှက်မိမျိုး တခါမှ မခံစားခဲ့ရဘူးခြေ။ အိပ်ယာပေါ်မှာ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ဖြင့်၊ ညတုန်းက ကိုရင်ဦးမောင်အစား တခြားလူတယောက်ကို စဉ်းစားရင်းဖြင့် အရသာ ထူးသော ချစ်ပွဲ ဝင်ခဲ့ခြင်းကို စဉ်းစားနေမိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ သူ့ဘေးမှာ တခေါခေါဖြင့် အိပ်မောကျနေလေသည်။ မိုးမ တယောက် ကိုမောင်ငယ်သူ့ကို ပြောသော စကားတချို့ကို တွေးမိပြီး ကိုယ့်ဖာသာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ မိုးမ အိမ်ယာပေါ်မှ ထကာ မိုးဖိုချောင်သို့သွားကာ ကော်ဖီတခွက် ဖျော်လိုက်ပြီး ထိုင်သောက်ရင်းက သူ့ဖုံးထဲမှ ကိုမောင်ငယ့် မက်ဆေ့တွေကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ဖတ်ရှုနေမိလေသည်။ မိုးမတယောက် ကိုမောင်ငယ့်ကို ခေါ်သင့်မခေါ်သင့် တွေဝေနေရာမှ ကိုမောင်ငယ့်ဖုံးနံပါတ်ကို နှိပ်လိုက်လေသည်။ သို့ရာတွင် ဖုံးမှာ ပိတ်ထားသဖြင့်ခေါ်၍ မရခြေ။ မိုးမ တယောက် စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး စောက်ရည်တွေ ရွဲနေ့ပြန်ပြီ။

နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ယာထဲ ပြန်ဝင်ပြီး လှဲလိုက်ရာ အိပ်ပျော်သွားပြီး သူစိ်မ်းတယောက်က သူ့ကို လာလိုးသည်ဟု အိပ်မက်ပင် မက်မိလေသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင်၊ သူက ဝရံတာမှာ ထွက်ရပ်နေစဉ်၊ ကိုမောင်ငယ်က စူပါမန်း ကဲ့သို့ လေထဲမှ ပျံလာပြီး သူ့ကို အိပ်ယာပေါ်အတွင်းခေါ်သွားလေသည်။ သူကလည်း ညဝတ်အကျႌပါးပါးလေးကို ဝတ်ထားလေသည်။ ကိုမောင်ငယ်က သူ့တကိုယ်လုံးကို ရက်ပေးသဖြင့် သူအသံလေး ထွက်အောင် အော်ငြီးမိပြီး ကိုမောင်ငယ့်ကိုလည်း တရှိုက်မက်မက် ပြန်လည်နမ်းရှုံ့နေမိလေသည်။

နောက်နေ့မနက် မိုးးလင်းတော့ မိုးမ တယောက် စိတ်ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားလေပြီ။ ညတုန်းက စိတ်သောင်းကျန်း ခဲ့တာတွေ အကုန်ပျောက်ကုန်သွားပြီး အလုပ်သွားတော့မည့် ကိုရင်ဦးမောင်ကို အားရပါးရဖြင့် ချစ်မြတ်တနိုးနမ်းကာ နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ နေလည်ဘက်တွင်လည်း အိမ်အလုပ်များဖြင့် ရှုတ်ကာ ကိုမောင်ငယ်ကို မေ့မေ့လျှောလျှော ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ကိုမောင်ငယ်ရော သူ့မက်ဆေ့တွေကိုပါ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပင် သဘောထားလိုက်မိလေတော့သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ သူ့အလုပ်မှာ ထိုင်ပြီး စဉ်းစားခန်းဝင်နေမိလေသည်။ သူ့မိန်းမ အခုတော့ စပြီး ကာမ အရသာကို ကြိုက်နှစ်သက်နေပြီ ဆိုတာကို သူသိလေသည်။ သို့သော် သူမျှော်လင့်ထားခဲ့သလို၊ တယောက်ယောက်က အထူးသဖြင့် သူဖြစ်စေချင်သည့် ဘဲ တဘွေဘွေက လိုးတာကို သူမြင်ရပါ့မလားဆိုတာကို တွေးနေမိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တယောက် တခြား ယောက်ျား တယောက်အပေါ်ဆန္ဒရှိတာ၊ အခြား ယောက်ျား တယောက် ရဲ့ တကိုယ်လုံးကို မိုးမက စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ရက်ပေးတာ၊ အခြားယောက်ျား တယောက်က မိုးမ ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်တဲ့အခါ မိုးမ ဘယ်လို ဖီးတက်မလဲ၊ နောက် မိုးမ က သူ့ကို နမ်းသလို တခြားယောက်ျားလေးကိုနမ်းတဲ့ အခါမှာလည်း စိတ်ပါလက်ပါနဲ့၊ ဘယ်လို တက်ကြွနေမလဲ၊ မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲကို တခြား ယောက်ျား လီးကြီးဝင်သွားတဲ့အခါ မိုးမက သူ့ကို တုန့်ပြန်သလို ထို သူ့ကိုလည်း တုန့်ပြန်တာရယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ မိုးမ မျက်နှာအနေအထားရယ်ကို ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အရမ်းကို ကြည့်ချင်နေမိလေသည်။  တခြားလူတယောက်က လိးနဲ့ မိုးမ စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်ထိုးတဲ့ အချိန်မှာ မိုးမ အော်မှာလား၊ တကယ်လို့ သူက လုပ်စေခြင်လို့ အလိုးခံရတာမျိုးဖြစ်မလား၊ မိုးမ ကိုယ်တိုင်ကို က တစိမ်းယောက်ျားတယောက်လိုးတာကို ခံချင်ပြီးရင်း ခံချင်ဖြစ်နေမလား။ အဲလို ဟိုဟို ဒီဒီတွေ လျှောက်တွေးနေရင်းဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမဆီကို မက်ဆေ့ပေးဖို့ စိတ်ကူးပေါက်လာသည်။ သူ့ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး၊ မက်ဆေ့တခု ပို့လိုက်လေသည်။

..ဟေးအချစ်လေး၊ မနေ့ညက အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ ကိုကို လည်းအရမ်းကြိုက်တာပဲ၊ ကိုကို တို့ အပြင်မှာ တကယ်လုပ်ကြရအောင်လား...

ထိုမက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီးတာနှင့် မိုးမ မှာ အတော်ဒေါပွသွားပြီး ချက်ခြင်း မက်ဆေ့ပြန်ရိုက်လိုက်သည်။

..ဘာတကယ်ကို ပြောနေတာလဲ၊ ရှင်က ကျမကို အပြင်မှာ တကယ်လိုချင်နေတယ်လို့ထင်နေတာလား။ အဲဒါက စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်ပဲ ဆိုတာ ရှင်နားမလည်ဘူးလား၊ စိတ်ကူးကို စိတ်ကူးထဲမှာပဲ ရပ်လိုက်ပါ၊ ရှင်ဒိထက်ပိုလာရင် ကျမ မက်ဆေ့ကိုလည်း ဘလော့လုပ်မယ်၊ ရှင့်ကိုလည်း စကားပြန်ပြောမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..နားလည်လား..

မိုးမ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိတော့ခြေ။ သူ့မိန်းမက သူ့အပေါ်သစ္စာရှိနေတာကို သိရလို့ပဲ ပျော်ရမှာလား၊ သူဖြစ်ချင်တဲ့လမ်းကြောင်းထဲ ဝင်မလာလို့ စိတ်ပျက်ရမှာလား။ ဆိုတာ ဝေခွဲမရတော့။

မိုးမ ကမက်ဆေ့ပို့ပြီးတာနှင့် ဝရံတာသို့ထွက်လာခဲ့ပြီး သူတို့ ခြံဝန်းနှင့် ကားပတ်ကင်၊ နောက် လမ်းမ ဘက်တဝိုက်ကို မျက်လုံးဝေ့ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူတို့ ကွန်ဒို တွေရဲ့ ခြံဝ ဂိတ်မှာ စောင့်နေတဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းတဦး က သူ့ဘက်ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိုးမ က အိမ်နေရင်း ထမိန်ဗြောင် အသားပျော့ပျော့လေးနှင့် စွံ့ကားသော တင်သား လုံးကျစ်သောပေါင်တန်တို့က ထုံးစံအတိုင်း ကြည့်ကောင်းနေပေရာ ထို လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းက မိုးမ ကိုလှမ်းကြည့်နေရာမှ မျက်လုံးမခွာတော့ခြေ။ ထိုလုံခြုံရေးဝန်ထမ်းမှာ လူပျို အရွယ်ဖြစ်ပြီး မိန်းခလေး တိုင်းလိုလို ကို စိတ်ဝင်စားကာ အခွင့်အရေးရလျှင် ရသလို မထိတထိ စတတ်နောက်တတ်သူဖြစ်လေသည်။ ယခုလည်း မိုးမ ကသူ့ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို တွေ့ရသောအခါ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ထဲ မှာ ပြောနေမိသည်။

..ဟား မိုက်လိုက်တဲ့စော်ကြီး၊ ဘော်ဒီကလည်း အပီပဲ၊ ဝရံတာ လက်ရမ်းပေါ်မှာ ကုန်းပြီးငုံ့ကြည့်လိုက်ရင် ကောင်းမှာပဲ အဲဒါဆို သူ့နို့ကြီးတွေ၊ ရင်ကြား မြောင်းကို မြင်ရမှာ၊ ခါးလေးကလည်းသေးလိုက်တာ၊ အောက်က ဖင်ကြီးကလည်း ကားစွင့်နေတာပဲ ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကြီး၊အပါး..

ထို ကောင်လေးမှာ ဥက္ကာဖြစ်လေသည်။ သူက မိုးမတို့ ကွန်ဒို အဆောက်အဦးတခုလုံး၏ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း လည်းဖြစ်၊ ဂိတ်စောင့်လည်းဖြစ်၊ ဝေရာဝတ်စ လုပ်ပေးသူလည်း ဖြစ်လေသည်။

မိုးမ က ဥက္ကာ သူ့ကို လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမျာ ဒီကောင်လေးက ကိုမောင်ငယ်များလား ဟု သံသယ ဖြစ်မိသည်။ မိုးမ လက်တွေ့စမ်းကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ကာ ကိုမောင်ငယ့်ဖုံးနံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာတယောက် သူ့ဖုံးကို လှမ်းကိုင်မည်လားဆိုတာလည်း စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ထို အချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကလည်း အလုပ်ထဲမှာ အလုပ်များနေသဖြင့် ဖုံးကို လှည့်မကြည့်နိုင်၊ ထို့ကြောင့် မိုးမ ခေါ်သည့်အချိန်မှာ ဖုံးကို ဘယ်သူမှ လာမကိုင်ကြပေ။ မိုးမ က ဦးနောက်စားသွားသည်။ ဘာလို့ သူဖုံးကို မကိုင်တာလဲ၊ သူက ငါစောင့်ကြည့်နေတော့ ဖုံးကိုင်လိုက်ရင် ကိုမောင်ငယ်ဆိုတာ သူမှန်းသိသွားမှာစိုးလို့ ဖုံးမကိုင်တာလား၊ မိုးမ တယောက် ဥက္ကာကို စပြီးမသင်္ကာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။
မိုးမ က သေခြာအောင် စုံစမ်းချင်သည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်ထဲပြန်ဝင်ပြီး အကျႌအဝတ်အစားလဲကာ ဒီအနားက ဈေး တခုသွားမလို ဟန်ဖြင့် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ မိုးမ က အပြာရောင် ဘလော့အကျႌလေးနှင့် အရောင် ဆင်တူ ပါတိတ်ခပ်ပျော့ပျော့ အသားလေး တထည်ကောက်ဝတ် ကာ မျက်နှာကို မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး ဖြင့် သလိုက်သည်။ ရေမွှေးနည်းနည်းစွတ် ဆံပင်ကို နောက်ကျော်မှာ ဖားယားလေးချကာ သူ့ကွန်ဒိုပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့လိုက်လေသည်။ မိုးမ တယောက် သူတို့ အဆောက်အဦးမှ ထွက်လာတာ မြင်သည်နှင့် ဥက္ကာတယောက် မိုးမကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ကြည့်ပြီး ငမ်းတော့သည်။ တလှမ်းချင်း လျှောက်လာတဲ့ မိုးမ ရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေ က ထမိန်အောက်မှာတောင် အလုံးလိုက် ထင်းနေသည်။ မိုးမ ဘလောက်က ခါးတိုမို့ ထမိန်နဲ့ ဘလော့ကြားတချက်တချက်လှစ်ကနဲ ပေါ်လာတဲ့ အသားဝင်းဝင်းလေး၊ ခါးကျင်ကျင်ကလေး၊ ဖင်ကားကားကြီး၊ အား၊ မိုးမ သူ့ဆီလမ်းလျှောက်လာတာကို ကြည့်ရင်းနဲ့ပ်င ဥက္ကာ လီးကြီးမာတောင်လာရသည်။

မိုးမကတော့ ဝင်းတံခါး ဂိတ်ရှိရာကို လျှောက်လာရင်းက ဥက္ကာရဲ့ မျက်နှာအနေအထား အပြောင်းအလဲကို အကဲခတ်နေလေသည်။ဒီကောင် ငါ့ကို ခေါ်တော တထောင်အားနဲ့ ကြည့်နေလိုက်တာ၊ ငါ့ကို ဖုံးခေါ်တာ သူမဟုတ်သလို ဟန်ဆောင်နေတာလားမသိဘူး၊ ကြည့်စမ်းပါအုန်း ကြည့်နေလိုက်တာ ငါ့တကိုယ်လုံးကို အဝတ်အစားမပါတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကျနေတာပဲ၊ သူက ဒီကွန်ဒိုရဲ့ လုံခြုံရေးဆိုတော့ ဝရံတာတွေကို စောင့်ကြည့်ရင်း မနေ့က ငါရပ်နေတာကို တွေ့တာပဲ နေမယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ငါဘယ်လို ဘာတွေ ဝတ်ထားတယ် ဆိုတာ သူပြောနိုင်တာပေါ့၊ ဘုရားရေ ညတုန်းက ငါ သူ့ကို ပြောခဲ့မိတယ် မင်းဟာငါနဲ့ အိပ်ယာထဲ အတူရှိနေမယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တယ်လို့။ ဒုက္ခပါပဲ။

မိုးမ တယောက် ဂိတ်ပေါက်ဝကို ရောက်တော့ ဥက္ကာက လှမ်းကြို ပြီးနူတ်ဆက်လိုက်ပါသည်။

"ဟဲလို အမကြီးခင်ဗျာ၊ ကျွန်တော့်နာမည် ဥက္ကာပါ၊ ဒီကွန်ဒို အဆောက်အဦးရဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းပါ၊ ပြဿ နာ တခုခု ဖြစ်ရင် ကျွန်တော့်ကို ခေါ်နိုင်ပါတယ်"

မိုးမက ရပ်လိုက်တယ်၊ မိုးမ ဥက္ကာမျက်နှာကို လေ့လာလိုက်သည်။ ဥက္ကာက မိုးမ ရဲ့ ဖောင်းကြွနေတဲ့ ရင်သားအစုံ၊ ဖြောင့်စင်းတဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ခိုးကြည့်နေသည်။ မိုးမက၊

"မင်းနာမည်ဥက္ကာ ဆိုတာ သေခြာလား၊ ကိုမောင်ငယ် မဟုတ်ဘူးလား"

ဥက္ကာ ရုတ်တရက်အံ့ဩသွားသည်။

"ကိုမောင်ငယ်၊ ဘယ်သူက ကိုမောင်ငယ်လည်း ဘယ်ကလဲ၊ ကျွန်တော့နာမည်က ဥက္ကာပါ၊ ဒီတိုက်က လူတွေ အားလုံး ကျွန်တော် ဥက္ကာဆိုတာ သိကြပါတယ်။ အမက ရောက်ကာစမို့ မသိတာ ပါ "

" အင်း ကျမ ဆိုလိုတာက ရှင့်ကို ဘယ်သူက မှ ကိုမောင်ငယ်လို့ မခေါ်ဘူးလား "

"ဟင့်အင်း အမ၊ ကျွန်တော့်နာမည်က ဥက္ကာ ဥစ္စာကို ဘယ်သူက ဘာလို့ ကိုမောင်ငယ်လို့ ခေါ်ရမှာလဲ"

'သေခြာလား၊ မင်း ဟန်ဆောင်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်"

" အိုး အမ လူမှားနေပြီ ထင်တယ်၊ ကျွန်တော်က ဥက္ကာပါ၊ ဘယ်သူမှ ကျွန်တော့်ကို ကိုမောင်ငယ်လို့ မခေါ်ပါဘူး၊ ဒါနဲ့ စကားမစပ် အမ ဘာရေမွှေးစွတ်ထားတာလည်း အရမ်းမွှေးတာပဲ"

မိုးမ က ပြုံးပြီး ကျေးဇူးလို့ ပြောလိုက်သည်၊ နောက်၊

"အင်း အေးကွာ မင်းအလုပ်ကို အနှောက်အယှက်ပေးသလို ဖြစ်နေပြီ  အမ က မင်းကို မနေ့တုန်းက အမ နဲ့ဖုံးပြောခဲ့တဲ့ ကိုမောင်ငယ် မှတ်နေလို့ပါ"

"ဘယ်ကိုမောင်ငယ်လည်း အမ၊ ဦးရာမ ရဲ့ သား မောင်ငယ်လား၊ ဒါပေမဲ့ သူက ခလေးလေး အရွယ်ပဲ ရှိသေးတာ"

"အို ထားလိုက်ပါတော့ အရေးမကြီးပါဘူး၊ အမတို့ အခန်းကို ခနကြည့်ပေးထားစမ်းပါ၊ အမ ဒီနားမှာ ဈေးလေး တချက်ဝယ်စရာရှိလို့ တနာရီလောက်ပဲ"

"ခနလေး အမ၊ အမ ရဲ့ ဆဲဖုံးနဲ့ အိမ်ဖုံးနံပါတ် ကျွန်တော့်ကို ပေးထားပါလား၊ ဒီအဆောက်အဦးထဲက လူတွေ အကုန်လုံးက ကျွန်တော့်ကို ပေးထားကြတယ်။ အဲဒါက အရေးလည်းကြီး၊ အသုံးလည်းဝင်ပါတယ်၊ နောက်ပြီး ဘာ ကိစ္စပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့ကို လှမ်းခေါ်ပြီး အကူညီတောင်းလို့ရပါတယ်၊ ရေပိုက်ပြင်တာ၊ မီးကြိုး ပြဿနာ၊ နောက် တချို့ လက်သမား အလုပ်တောင် ကျွန်တော် နည်းနည်းပါးပါး ရပါတယ်၊ အချိန်မရွေး၊ အမတို့ အခန်းက တခုခု ပြင်စရာရှိရင်၊ ကျွန်တော့ကို ခေါ်ဖို့မမေ့ပါနဲ့၊ ကျွန်တော်က ဒီအဆောက်အဦးက အခန်းတိုင်းကို လုပ်ပေးနေကြပါ"

"အော် ဟုတ်လား၊ မင်းက တော်တော် အသုံးဝင်တာပဲပေါ့၊ အာ့တာ ဆို မင်းဖုံးနံပါတ်ကို ငါယူထားရမှာပေါ့၊ ငါက ခေါ်ရမဲ့သူလေ"

"အတူတူ ပါပဲ အမရဲ့၊ တယောက်ယောက်က အမ ကိုရှာနေတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့်မှာ အမနံပါတ်ရှိရင် လှမ်းေါ်ပြီး အသိပေးလို့ရတယ်လေ၊ ဘယ်သူလာနေပြီ ဆိုတာကို"

"အင်းပါ ကဲ မင်းရဲ့နံပါတ်သာ ငါ့ကိုပေး၊ ငါခေါ်လိုက်မယ်၊ အဲတော့ ငါ့နံပါတ်ကို မှတ်ထားဟုတ်လား၊ အမနာမည်က မိုးမလို့ ခေါ်တယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ အမ မိုးမ"

သူတို့ နံပါတ်ချင်းဖလှယ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ မိုးမ တယောက် သေခြာသွားတော့သည်၊ ဥက္ကာသည် ကိုမောင်ငယ်မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကို။ မိုးမက လမ်းမဘက်ကို ထွက်လာတော့ ဥက္ကာတယောက်အနောက်မှငေးကြည့်နေမိလေသည်။ အာပါးတောင့်လိုက်တဲ့ဆော်ကြီး သူ့ကိုရထားတဲ့ယောက်ျားတော့တော်တော်ကံကောင်းတာပဲ။ ဖြုတ်လိုက်ရရင်အပီအပြင် အဆီတထပ်အသားတထပ်ပဲနေမှာ။ ကြည့်စမ်းပါအုန်းတလုံးချင်းတုံခါယမ်းနေလိုက်တာ၊ တချီလောက်ဆော်ခွင့်ရရင်တောင်လူဖြစ်ကျိုးနပ်ပါပြီကွာ၊ စသည်ဖြင့်တွေးတောကာ တကယ်အခွင့်ရရင်ဖြင့်ဘယ်လိုဆော်လိုက်မယ် ဟုဆက်စိတ်ကူးယဉ် နေမိတော့သည်။
 နဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်တောင် ရောက်သွားခဲ့ရပါလား။
 အခန်း ၉။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့်ကို မိုးမနှင့် စကားပြောစေခြင်း။

ဈေးထဲရောက်သွားတော့ ယောက်ျား တွေရဲ့ မျက်လုံး တွေက မိုးမ နောက်ကိုပဲ လိုက်ကြည့်နေကြသည်။ လူငယ်၊လူကြီး အဖိုးကြီးမကျန်၊ ဖြောင့်စင်း တောင့်တင်းလှသော၊ မိုးမ  ကိုယ်လုံး ပေါင်တန်တို့ ကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့်၊ အောက်က ကောင်တွေက မာလာကြသောကြာင့် ပုဆိုးအနေအထားပြင်ဝတ် သူက ဝတ်၊ ဘောင်းဘီအောက် က ကောင်ကို နေရာရွေ့သူက ရွှေ့ ဖြစ်ကုန်ကြရသည်။

တနာရီလောက်ကြာတော့ မိုးမ ဥက္ကာ နားပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဥက္ကာက ကြိုဆို နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး အရေးအကြောင်းရှိက သူ့ကို ခေါ်ဖို့ မမေ့ရန် မိုးမကို ထပ်မံပြောလိုက်သေးသည်။ မိုးမ ကတော့ ဥက္ကာကြည့်ရတာ အူကြောင်ကြောင်လို့ ထင်မိသည်။ သူ့ကိုလည်း လုံးဖို့ ကျိုးစားနေမှန်း သိသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမ ဥက္ကာကို ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ပြုံးပြခဲ့လေသည်။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ တချိန်ချိန်တော့ သူရှာနေသည့် ကိုမောင်ငယ်ကို တွေ့ဖို့ရာ ဥက္ကာအကူအညီလိုရင် လိုလိမ့်မည်ဟု တွေးမိသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ရုံးမှာ အိမ်သာဘက်အသွား သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တယောက်က သူတို့ ရုံးထဲမှ အမျိုးသမီးစာရေးမ တဦး ဖြတ်သွားတာကို လိုက်ကြည့်နေတာတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုသူက သူ့ကို မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်ရင်း၊

"ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးကွာ တွေ့လား၊ အဲစော် ရေလည်မိုက်တယ်"

ဟုပြောလိုက်ရာ ကိုရင်ဦးမောင် က အံ့အားသင့်သွားမိသည်။

"ဟေ ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ၊ ခင်ဗျားက လင်ရှိမယားတွေလည်း လိုက်ကြည့်တာပဲလား"

"ဟာ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ကိုယ်က သူများမယားတွေကိုပဲ လုပ်ချင်နေတော့တာပဲကွာ အဟီး။ မထူးဆန်းဘူးလား၊ အိမ်က ဟင်းထက် အပြင်က ဟင်းတွေက ပိုစားကောင်းနေတယ် လို့ ပြောစကားရှိတယ်မဟုတ်လား ဟဲဟဲ"

ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို ပြုံးပဲ ပြလိုက်ပြီး အိမ်သာဘက်ဆက်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ အိမ်သာထဲမှာ သေးပေါက်ရင်းနှင့်မှ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲ ဖျတ်ကနဲ သတိရသွားသည်။ အဲဒီဘဲကို သူ့မိန်းမ ရဲ့ ရီးစားဟောင်း ကိုမောင်ငယ် အဖြစ် ဝင်ခိုင်းလိုက်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲဟုပင်။ ဒီလူကို သူ့ရဲ့ ကစားကွက်ထဲမှာ ထည့်လိုက်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲ၊ ကြည့်ရတာ ဒီဘဲက လည်း လင်ရှိမယားတွေကို ကြိုက်ပုံရတယ်။ နောက်ပြီး အဲဒီလူကလည်း ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်နဲ့ မိုးမ ကြိုက်လောက်မဲ့ ပုံရှိသည်။သို့ပေမဲ့ အဲဒီလူကို ဘယ်လို ပြောပြီး စည်ရုံးရမလဲ။ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ညစ်ညမ်းတဲ့ ဦးနှောက်က ချက်ချင်းပင် အစီအစဉ်ချလိုက်ပြီး အကောင်အထည်ဖေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်သာက ပြန်လာတော့ ထိုသူက လမ်းမှာ အလုပ်ထဲက တခြားတယောက်နှင့် စကားပြောနေတာကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး နေလည်စာ စားချိန်ကျ အရေးတကြီး စကားပြောစရာရှိသည်၊ ဆုံကြရအောင်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။

ထိုသူမှာ ကိုရင်ဦးမောင်ထက် ၅နှစ်မျှ ကြီးပြီး သူ့ထက် အနည်းငယ်မြင့်သော ရာထူးရှိသူလည်း ဖြစ်သည်။ သူ့နာမည်က ကိုအောင်နိုင် ဖြစ်ပြီး မိန်းမ နှင့် ခလေး နှစ်ယောက် ရှိသူဖြစ်လေသည်။

နေ့လည်စားစားချိန်မှာ ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် အတူတူ လာစားသည့်အခါ၊ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင်ကို သူ့မှာဂွင်တခုရှိနေကြောင်း၊ ဘာလည်း ဆိုတော့ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးတဦးနှင့် သူ ကျူ နေကြောင်း ဖုံးနှင့် မက်ဆေ့ တို့ ဖြစ် ကျူနေကြကြောင်း၊ ကိုအောင်နိုင် စိတ်ဝင်စားလျှင် သူရှယ်ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ယခု ဖုံးနှင့် ပြောကြည့်မလားဟု မေးလိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင်က အလွန်စိတ်ဝင်စားသွားလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူက ထို အမျိုးသမီးကို ချစ်မမ ဟု ခေါ်ကြောင်း နှင့် မနေ့ညက ထိုအမျိုးသမီးယောက်ျား နှင့် ထိုအမျိုးသမီးတို့ လိုးနေချိန်တွင် ထိုအမျိုးသမီး စိတ်ထဲ သူ့ယောက်ျား အစား သူဟု ခံစားနေသည့်ကိစ္စပါ ပြောလိုက်လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်မှာ အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး တအားကို စိတ်တက်ကြွလာလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လျို့ဝှက်ဖုံးဖြင့် မိုးမကို ခေါ်လိုက်ပြီး စပီကာ ဖွင့်ထားလိုက်လေသည်။ မိုးမက ချက်ချင်းထူးသေည်။

မိုးမ း "ဟဲလို ဘယ်လိုလဲ၊ နေကောင်းလား"

ကိုအောင်နိုင် း "ကောင်းတယ် ချစ်မမ ရေ၊ မနေ့ညက ကျနော့်ကို လိုးခွင့်ပေးလိုက်တာကို အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်"

မိုးမက ရီမောလိုက်ရင်း၊

"တကယ်လား ရှင်က ခံစားရလို့လား၊ ဘယ်လိုများခံစားရတုန်း၊ ကျမတို့က အတူတူ မှ ရှိမနေတာ၊ မနေ့ညက ဟာက ကျမ ယောက်ျားလေ ခစ်ခစ်"

ကိုရင်ဦးမောင် မှာ ရုတ်တရက် စိတ်ပူသွားမိသည်။ မိုးမ ကသာ သူ့ယောက်ျားနာမည် ကို ပါးစပ်က လွတ်ကနဲ ထွက်သွားပါက ကိုအောင်နိုင်တယောက် သူ့မိန်းမ မှန်း သိသွားမှာ စိုးရိမ်သွားလို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ကျမ ယောက်ျားလို့ သာ သုံးနူံးနေသဖြင့် နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားရသည်။ သူစခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်သော်လည်း မိုးမ တယောက် ရီရီမောမော ရင်းရင်းနှီးနှီး တစိမ်းတယောက်နဲ့ အဲလို ဖုံးပြောနေတာ ကြားရခြင်းကို သူက နည်းနည်းတော့ အံဩမိသေးသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလည်း မညံ့ပေ၊

" ချစ်မမ ရယ် ချစ်မ လင်ကြီးက လုပ်နေပေမဲ့လည်း ချစ်မ စိတ်ထဲမှာ ကျနော် ရှိနေတာလေ၊ အဲတော့ ချစ်မ ကို အရသာတွေ ပေးနေတာက ကျနော်မဟုတ်ဘူးလားလို့၊ ချစ်မ လို လှပတဲ့ အမျိုးသမီးတယောက်ရဲ့ အတွေးထဲမှာ ကျနော့်ကို ခုလို ထားထား ပေးတာကို အရမ်းကျေးဇူးတင်မိတာပဲ၊ ကျနော်ကတော့ ချစ်မ နဲ့ တကယ် တူတူအိပ်ရပါစေလို့ ဆုတောင်းနေမိတယ်"

" အာ... အဲတာက ဂိမ်းပဲလေ၊ တကယ်မှ မဟုတ်တာကြီးကို"

ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကွန်ပြူတာပေါ်မှာ စာတွေ ရိုက်ပြီး ကိုအောင်နိုင်ဖတ်လို့ရအောင် ပြလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင် ရိုက်ပေးသော စာတွေပေါ်မှာ နင်းရင်း လိုက်ပြောလေသည်။

"ကဲ ပြောပါအုန်း ချစ်မ ကြီးရယ်၊ အခု ဘာတွေ ဝတ်ထားသလဲ ဆိုတာ၊ ကျနော် မျက်စေ့ထဲမှာ ပုံဖေါ်ချင်လို့ပါ၊ အိမ်နေရင်း ထမိန်နဲ့ ပဲလား ဂါဝန်နဲ့လားလို့၊ အပေါ်ပိုင်းက တီရှပ် အောက်မှာ ဘရာ ဝတ်ထားသေးလား"

ကိုအောင်နိုင်တယောက် ကွန်ပြူတာ မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ မြင်နေရလို့သာ ဖတ်ပြီးပြောလိုက်ရပေမဲ့၊ တခြားတစိမ်း မိန်းခလေးတယောက်ကို ထိုသို့ ပြောလိုက်ရသည်ကို စိတ်ထဲမှာ တုံလှုပ်ခြောက်ခြားမိလေသည်။ တဖက်မှ အမျိုးသမီးကလေး အသံလေးမှာ လွင်ပြီး ငယ်ရွယ်သေးပုံ ပေါက်သဖြင့် ပိုလည်း စိတ်တွေ ထလာရသည်။

"ကျမ ဒီနေ့ အပြင်ထွက်သေးတယ်၊ ရှင့်ကိုများ တွေ့မလားလို့လေ၊ ပါတိတ် အပြာရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့လေ၊ တို့ကို အခုအဝတ်အစားနဲ့ တွေ့ချင်လား၊ ထွက်လာကြည့်လေ၊ တို့ အခု အပြင်ဘက် ဝရံတာမှာရှိမယ်"

ကိုအောင်နိုင်တယောက် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိသဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်က ကမန်းကတန်း ကွန်ပြူတာမှာ ရိုက်ထည့်လိုက်သဖြင့်သာ ဖတ်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်ရလေသည်။

" အား သိပ်ကြည့်ချင်တာပေါ့ ချစ်မမ ရာ အခု ကျနော်က အလုပ်ထဲရောက်နေလို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ"

ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲတွင်လည်း ၊ မိုးမ ဒီနေ့ အပြင်ထွက်တယ်ဆိုတော့ ဘယ်များသွားတာပါလိမ့်ဟု စိတ်ထဲ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဘာကြောင့် မိုးမ အပြင်ထွက်မယ် ဆိုတာ သူ့ကို မပြောတာလဲ ဟုလည်းတွေးနေမိသည်။

" ချစ်မမ ဒီညလည်း ကျနော်တို့ အတူတူ ဆုံကြရအောင် နော် မနေ့ညကလိုပဲ ကျနော့်ကို တွေးပြီး နေနော် ဟုတ်လား"

"ဟင့်အင်း တော်ပြီ ကျမတို့ က အပျင်းပြေဆော့နေတာပဲ အဲလောက်ဆိုတော်ပြီ ဘိုင်ဘိုင်"

မိုးမက ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့် ဖုံးကို ချသွားတော့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့်ကို လက်ခါပြလိုက်ရင်။ ဒီနေ့အဖို့ဒီလောက်ဆိုတော်ပြီဟု ပြောလိုက်လေသည်။ကိုအောင်နိုင်က၊

" ဟ ကောင်ကြီးရ မင်းအဲဒီဆော်ကို လိုးလို့ရနေပြီသိလား၊ သူ့ယောက်ျားနဲ့ လိုးနေရင်း မင်းကို သူ့ယောက်ျား နေရာမှာ စိတ်ကူးယဉ်နေတယ် ဆိုကထဲက သူက မင်းအလိုးခံဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်လား"

"အေးပါ မင်း ဒီညနေ ငါတို့ အိမ်ယာ ဘက်လိုက်လာမလား၊ တကယ်လို့ အဲဒီစော် အပြင်ထွက်လာတာတွေ့ရင် ငါမင်းကို ပြမယ်လေ၊ သူက ငါတို့ တိုက်တန်းလျှားတွေ ထဲမှာ နေတာ"

ကိုအောင်နိုင်က လိုက်မယ်ဟု ပြောလိုက်ရာ ကိုရင်ဦးမောင် ပျော်သွားသည်။ သူ့ခေါင်းထဲမှာတော့ မိုးမ ကို သူကိုအောင်နိုင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးမည်၊ နောက် ညဘက် မိုးမ ကိုလိုးရင်းဖြင့် သူ့ကို ကိုအောင်နိုင်အနေဖြင့် စိတ်ကူးယဉ်ခိုင်းမည်၊ ထိုအခါမှာ မိုးမ သူ့ကို ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲ ဆိုတာကို သူသိချင်သည်။

ကိုအောင်နိုင် သူ့ရုံးခန်းက ထွက်သွားသည်နှင့် ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ အိမ်ဖုံးကို လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။ မိုးမ ကို ဒီညနေ သူတို့ အိမ်သို့ သူ့အထက်က အရာရှိတယောက် လိုက်လာလည်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အဝတ်အစား လှလှပပ ဝတ်စား၍ ကော်ဖီမုန့် များ ပြင်ထားစေလိုကြောင်းပြောလိုက်သည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူဘယ်လို အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ရမှာလဲဟု ပြန်မေးရာ၊ သူနောက်ဆုံး ဝယ်ပေးထားသည့် အနက်ရောက် ဘလောက်စ် အကျႌလေး ဝတ်ဖို့ ပြောရာ မိုးမက ကန့်ကွက်လေသည်၊ ထိုအကျႌက အလွန်လည်ဟိုက်လွန်းကြောင်း၊ တခြား ယောက်ျား လေး ရှေ့ မဝတ်လိုကြောင်းပြောသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ သူ့ကို တကယ်ချစ်ရင် အဲဒီအကျႌကိုပဲ ဝတ်ရမည်ဟု အတင်းပြောလေရာ နောက်ဆုံးတော့ မိုးမ မှာ သဘောတူလိုက်ရလေတော့သည်။

ညနေခြောက်နာရီ မထိုးခင်မှာပင် မိုးမတယောက် ရေမိုးချိုးပြီး ကိုရင်ဦးမောင် ပြောထားသော အနက်ရောက် ဘလောက်စ် အကျႌလေးကို ဝတ်လိုက်လေသည်။ ထိုအကျႌလေးမှာ သူ့ကိုယ်လုံးနှင့် အနေတော် ကျပ်ကျပ်ကလေး ဖြစ်ပြီး လည်ဟိုက်မှာ ဗီရှိတ်ဖြစ်ပြီးတအားဟိုက်လေရာ သူ့ရင်သားမြှောင်းကို အတော်ပင် နက်နက်ရှိုင်းရိုင်းကို မြင်နေရလေသည်။ အောက်မှလည်း ထို အနက်ရောင်ဘလောက်စ်လေးနှင့် လိုက်ဖက်မည့် အနက်ခံမှာ အရောင်စုံအစင်းလေး များထိုးထားသော ယောထမိန် ကို ခပ်တင်းတင်းလေးလေးဝတ်၊ ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း ကြည်နူးနေမိလေသည်။ သူ့တင်ပါးများမှာ လုံးကျစ်နေပြီး သေးကျင်သော ခါးလေး မှ ကားစွင့်ထွက်လာနေရာ သူက နောက်သလို ဖြင့် မှန်ထဲမှာ နည်းနည်းခါပြီး လှုပ်ကြည့်လိုက်မိသေးလေသည်။ နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင် ခေါ်လာမည့်သူက ဘယ်လို ပုံစံဖြစ်မလဲဆိုတာကို တွေးရင်း အိမ်မှာ ပြင်ဆင်စရာရှိသည်များကို ပြင်ဆင်နေတော့သည်။
အခန်း၁၀။ ကိုအောင်နိုင်ကို အိမ်သို့ ခေါ်လာခြင်း။

ကိုရင်ဦးမောင် ကား သူတို့ ဝင်းထဲ မောင်းဝင်လာတာကို မိုးမ ဝရံတာမှ တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် မိုးမတယောက် ကိုမောင်ငယ်ဆီမှ ခေါ်လေမလားလို့ စောင့်မျှော်နေရင်း တွေ့များ တွေ့ရများဟု ပတ်ဝန်းကျင်တဝိုက် ကိုလည်း မျက်စေ့ကစားနေမိသည်။ သို့ သော်လည်း ကိုမောင်ငယ့် ဆီမှ ဘာသံမျှှ မကြားရ သဖြင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်ပျက်မိလေသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ဘာကြောင့် အဲလို ဖြစ်တာလဲ ဆိုတာ ပြန်မေးမိနေ၏။

မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ကားထဲကို လှမ်းကြည့်သေးသည်၊ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် နှင့် ပါလာသော ဧည့်သည် မျက်နှာကို သေခြာ မမြင်လိုက်ရပေ။ ကိုရင်ဦးမောင်က သာ ကားပြတင်းပေါက်မှ သူ့ဆီသို့ လက်ဝေ့ယမ်း ပြသည်ကို လှမ်း မြင်နေရသည်။ ကားက မြေအောက်ထပ် ကားပတ်ကင်ထဲသို့ မောင်းဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိုးမ လည်း ဝရံတာမှ အိမ်တွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ သူတို့ ဒါဆိုရင်တော့ ဓါတ်လှေခါးနှင့်တက်လာကြလိမ့်မည်ဆိုတာ သူသိသည်။

မိုးမ က အိမ်တံခါးမ ကို ဖွင့်ကာ အဝမှ နေ၍ ဓါတ်လှေခါးရှိရာဖက်ကို လှမ်းမျှော်စောင့်နေလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် စာမေးပွဲဖြေခါနီး ကျောင်းသားတယောက်လို ရင်တွေ ဘာကြောင့်ခုံနေတာလည်း သူ့ကိုယ်ပင် သူမသိခြေ။

မိုးမ ငေးကြည့်နေတုန်း ဓါတ်လှေခါး တံခါးပွင့်လာပြီး ကိုရင်မောင်တို့ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုရင်မောင်က မိုးမ ဆီသို့ လက်ညိုးထိုးပြပြီး သူ့သူငယ်ချင်း ကို စကားပြောလာ၏။ ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ကို ခေါင်းငြိမ့် ပြုံးပြရင်း နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်ရင်း သူတို့ အိမ်တံခါးဝရောက်သည်ထိ စောင့်နေလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်တို့ တံခါးဝရောက်မှ အိမ်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်သည်။

"အချစ်  ဒီဟာ ကိုကို သူငယ်ချင်း အလုပ်ထဲက ကိုအောင်နိုင်တဲ့၊ ကိုအောင်နိုင် ဒါ ကျနော့် အမျိုးသမီး မိုးမ ပါ"

မိုးမ နှင့် ကိုအောင်နိုင် တယောက်ကို တယောက် ပြုံးပြရင်း နုတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။ မိုးမ က စိတ်ထဲ မှာ လက်ဆွဲနူတ်ဆက်ဖို့ လက်ကမ်းပေးရမလား ဘာလား မသေမခြာဖြစ်နေစဉ်၊ ကိုရင်ဦးမောင်က၊

"ချစ်လာလေ နူတ်ဆက်လိုက်ပါအုန်း"

ဆိုသဖြင့် ရှေ့တိုးလိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင်က အနောက်တိုင်းဆန်ဆန် လှမ်းဖက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်လေသည်။

မိုးမ က ကိုအောင်နိုင် ဖက်နူတ်ဆက်ရာမှ ခွာလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်း ရှိဆိုဖာပေါ်သို့ ကြွပါရန် ခေါ်လာလေသည်။ နောက်တော့ ကော်ဖီသွားယူလိုက်အုန်းမည်ဆိုကာ မီးဖိုသို့ ထွက်သွားလိုက်သည်။ မိုးမ အတွင်းသို့ ဝင်သွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင်ကို၊

"ဟေး ဘယ်မှာလည်း ဗျ ခင်ဗျားပြမယ်ဆိုတဲ့ တယောက်က"

" ဟာ ဒီမှာ မပြောနဲ့လေ တော်ကြာ မိုးမ ကြားသွားရင် ကျနော့် ကို စိတ်ဆိုးပြီး ဒီညစာ ငတ်နေအုန်းမယ် ဟားဟား"

နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင်ကို ဝရံတာမှာ သွားပြီး ကြည့် ဖို့ ပြောလိုက်သည်၊ ထို အမျိုးသမီး သူ့ယောက်ျားကို ထွက်မျှော်နေတာနဲ့ ကြုံရင်တော့ တွေ့ရလိမ့်မယ်။ သူတော့ မီးဖိုချောင်မှာ မိုးမ ကို သွားကူလိုက်အုံးမည် ဟုဆိုကာ အတွင်းဝင်သွားလိုက်လေသည်။

မိုးမ က မီးဖိုထဲမှာ ကော်ဖီ ဖျော်နေရင်းက ကိုရင်ဦးမောင်ကို ၊

"ကိုကို အခု သူငယ်ချင်းအကြောင်းတခါမှ မပြောဘူးပါလား သူက ဘယ်သူလဲ"

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်ရင်းက မိုးမ တင်ပါးဆုံ တွေကို သူ့ လိင်တန်ဖြင့် အသာပွတ်ပေးနေရင်းက ၊

"အချစ် တကယ်လို့ သူက အချစ်နဲ့ ဒီည အိပ်မယ် ဆိုရင် ဘယ်လို နေမလဲ"

မိုးမ ရုတ်တရက် လန့်ပြီး ရှက်သွေးလည်းဖြန်းသွားသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့မှ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် သူ့ ရိုးပလေး ဂိမ်း ကို ပြောနေမှန်း သိသွားသဖြင့် ၊

"အို တော်စမ်းပါ။ သူက ကိုကို့ သူငယ်ချင်း ကြီးဟာကို၊ အဲလို တွေးလို့ မကောင်းပါဘူး။"

ထိုအချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ မပျော့်မမာ အချောင်းကြိးက မိုးမ ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲမှာ ပွတ်တိုက်နေပြီး  လက်တွေကလည်း မိုးမ ရင်သား တွေကို အကျႌပေါ်ကနေ ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပေးနေလေသည်။

"အချစ်ကလည်း စဉ်းစားကြည့်စမ်းပါ အဲလို တွေးလိုက်ရင် ကိုကို တို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လောက်တောင် ဖီးကောင်းသလဲ ဆိုတာ၊ ကိုကို့ ကိုလည်း အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတာ။ အခု အချစ် သူ့ရှေ့မှာ ကော်ဖီခွက် သွားချရင် ခါးကို နည်းနည်းလေး ကိုင်းလိုက်၊ ချစ်လေးရဲ့ လည်ဟိုက်က ရင်သားမြှောင်းလေး သူ့ကို ပေးရှိုးလိုက်၊ ကိုကို သူ့မျက်နှာ ဘယ်လို ဖြစ်သွားသလဲ ဆိုတာ သိချင်လို့ပါ။ ကျေးဇူးပြုပြီး လုပ်လိုက်နော် ကိုကိုတို့ အိပ်ယာထဲကျရင် အဲဒါတွေ ပြောကြရရင် ပိုဖီးတက်မှာ"

မိုးမ မျက်နှာလေးက နီပြီး ဒေါသထွက်နေပုံရလေသည်။

" ကိုကို...  ကိုကို ရူးနေသလား၊ ဒီဘလောက်က ဒီလောက်ဟိုက်နေတာ သူ့ရှေ့မှာ ခါးကိုင်းလိုက်ရင် မိုးမ ရင်သားတွေ အကုန်လုံး သူမြင်သွားမှာပေါ့၊ မိုးမ တော့ မျက်နှာဘယ်နားသွားထားရမှန်းတောင်သိမှာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဟင့်အင်း မလုပ်နိုင်ဘူး အဲဒါတော့"

ကိုရင်ဦးမောင်က လွယ်လွယ်နှင့် လက်မလျှော့၊ မိုးမ လက်မောင်းအိုးလေး ကို ပွတ်ကာဖြင့် နားချနေလေသည်။ မိုးမကို ကိုအောင်နိုင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာမှာ ထိုင်ပြီး ခြေထောက်ချိတ်ထိုင်ရင်း မိုးမရဲ့ ခြေသလုံးသား အလှတွေကို ပါ ပြဖို့ ပြောနေပြန်ပါသည်။ မိုးမ က မလုပ်နိုင်ကြောင်း အသည်းအသန်ငြင်းဆိုလေသည်။

" ကိုကို့ သူငယ်ချင်းကို မိုး အရင်က လည်းမသိဘူး စကားလည်း တလုံးမှ မပြောခဲ့ဖူးဘူး၊ မိုး လူစိမ်းတယောက်ရှေ့မှာ အဲလို အပြုအမူတွေ မလုပ်နိုင်ဘူးကိုကို၊ အရင်ထဲက သိလာခဲံတဲ့ သူတွေ ဆိုရင် နည်းနည်းတော်အုံးမယ် အခုက တခါမှ မမြင်ဘူးခဲ့တဲံ တစိမ်းတယောက်ရှေ့မှာ အဲလိုမျိုးမလုပ်နိုင်ပါဘူး၊ မိုးမ ကို လုပ်မခိုင်းပါနဲ့ ကိုကို"

မိုးမ တယောက် တကယ်စိတ်ဆိုးနေပုံ ပေါ်သဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင် လည်း စိတ်ဓါတ်ကျရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အနောက်က ဖက်ထားတုန်းဖြစ်လေရာ မိုးမ လည်ကုတ်လေးကို ငုံနမ်းလိုက်ရင်း စဉ်းစားနေသည်။ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူ့တတောင်ဖြင့် တွက် တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ကော်ဖီခွက်တင်ထားသော လင်ပန်းကို မယူလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကိုလည်း မုန့်ထုတ်များယူရန်ပြောလိုက်သည်။

"ကိုကို့ သူငယ်ချင်းဆီ သွား မုန့်ကျွေးထားရင်း ဧည့်ခံထားလိုက် မိုးမ ကော်ဖီ ယူလာခဲ့မယ်"

"ကောင်းပြီ ဒါပေမဲ့ ဒီညကတော့ ကိုကို က သူအဖြစ်နဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ သရုပ်ဆောင်မယ်၊ ဒါပဲ၊ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ သူ့အမူအယာကို လေ့လာထား ဟုတ်ပလား"

မိုးမ စိတ်သိပ်မကြည်သည့်ပုံဖြင့် အမြန်ပင် အဖြေပေးလိုက်သည်။

"အင်းပါ ည ကျရင်ကတော့ ဟုတ်ပါပြီ အခု မိုးမ ကို ဘာမှ မလုပ်ခိုင်းနဲ့ ဟုတ်ပလား"

ပြောပြော ဆိုဆိုဖြင့် မိုးမ တယောက် ကော်ဖီ ဘန်းဖြင့် အပြင်ထွက်သွားသဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မတတ်နိုင်တော့ မိုးမနောက်မှ အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လိုက်လာရလေတော့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကိုကျော်တက်သွားပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာတွင် ကိုအောင်နိုင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်ကာ မိုးမ ကော်ဖီဘန်းအချ တွင် ကိုအောင်နိုင် အမူအယာဘယ်လို ရှိမလဲ ဆိုတာကို အကဲခတ်နေတော့သည်။

မိုးမ က ကော်ဖီ စားပွဲပေါ်ကို ကော်ဖီပုဂံချရာတွင် ကိုယ်ကို သိပ်မကိုင်းမိစေရန် ဂရုတစိုက်ဖြင့် ချလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ဘလော့မှာအလွန်ဟိုက်သဖြင့် သူ့လက်တဖက်ဖြင့် လှမ်းကာ ဖိလိုက်ရလေသည်။ နောက်တော့ ကိုအောင်နိုင့်ကို ပြုံးပြပြီး စားစရာများလည်း စားရန် လောကွတ်ပြုလိုက်လေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ ကိုအောင်နိုင့် ကို မသိမသာစောင့်ကြည့်နေလေသည်။ ကိုအောင်နိုင့် မျက်လုံးတွေက မိုးမ ပေါ်မှာ တချိန်လုံးရှိနေတာကို သူသတိထားမိသည်။ မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် အကဲခတ်နေသည်ကို ရိပ်မိလေသည်။ နောက်တော့ မိုးမ ကိုရင်ဦးမောင် ထိုင်နေသည့် ဆိုဖာပေါ်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်အနားကပ်ထိုင်လိုက်လေသည်။

ကိုအောင်နိုင်တယောက် မိုးမ ၏ လုံးကြွ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံနှင့် စွင့်ကားသော တင်သားများကို မသိမသာ ခိုးကြည့်နေတာကို ကိုရင်ဦးမောင်သတိထားမိသည်။ သိုုသော်လည်း သူဖြစ်စေချင်သည်များကို မိုးမ က ငြင်းဆန်ခဲံသဖြင့် အနည်းငယ်စိတ်ပျက်နေမိသည်။ မိုးမ က ကိုအောင်နိုင့် ကို ဧည့်ခံရင်းက ကိုအောင်နိုင့် မိသားစု အကြောင်း မိန်းမ ခလေး များအကြောင်းကို အလာပ သလာပ ပြောရင်း မေးမြန်းနေလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ စကားပြောလို့ ရအောင် ဆေးလိပ်သောက်အုံးမည်ဟု အကြောင်းပြလျှက် ဝရံတာသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ဆေးလိပ်မသောက်တတ်ပေ။

မိုးမ ကလည်း သူ့ယောက်ျား ဘာကြောင့် သူ့ကို သူ့သူငယ်ချင်းနှင့် နှစ်ယောက်ထဲထားခဲ့သည်ကို ရိပ်မိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကို စိတ်ဆိုးသည့်ပုံဖြင့် မျက်မှောင်တချက်ကုတ်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ ဆေးလိပ်ခနသောက်ပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်ဟု ပြောကာ ထွက်သွားလိုက်လေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က ဝရံတာမှာ ဆေးလိပ်သောက်နေရင်းမှ မိုးမ တို့ နှစ်ယောက်ကို မသိမသာ အကဲခတ်နေလေသည်။သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ပုံမှန်မိတ်ဆွေများကဲသို့ သာ စကားစမြီ ပြောဆိုနေကြလေသည်။ မိုးမ က စကား ပြောရင်းမှ သူ့ဆံပင်များကို လည်ပင်း အနောက်ဖက်မှ သပ်ပြီး အနောက်ဖက်ကို ပြန်ခါချလိုက်ရာ မိုးမ ၏ ရင်သားများ မှာ မို့မောက်တက်လာလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့်ကို အကဲခတ်လိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင့် မျက်လုံးများမှာ အရောင်တောင်ထွက်မလောက် မိုးမ ရင်သားများ ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေကြောင်းတွေ့လိုက်ရလေသည်။

မိုးမ က သူ့ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားမှုများကို မသိလို့ပဲလား တမင်ပဲလား လှုပ်ရှား ပြနေသည်မှာ ကိုအောင်နိုင့် တယောက် အာသာ ငမ်းငမ်း ဖြင့် ငေးနေမိရသည်အထိ ဖြစ်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ပင် စိတ်ထဲမှာ မသင်္ကာဖြစ်မိရသည်။ မိုးမ တမင်လုပ်နေတာလား၊ မသိပဲနဲ့ အမှုမဲ့ လုပ်မိနေတာလား ဆိုတာ။
 အခန်း၁၁။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင်အဖြစ် သရုပ်ဆောင်ခြင်း။

ကိုအောင်နိုင် က ပြန်ရတော့မယ် ဆိုတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့အိမ်ကို လိုက်ပို့ပေးရမှာမို့ အတူတူ ထလိုက်ကြသည်။ မိုးမ က တံခါးဝအထိ လိုက်ပို့ပေးသည်။ ထိုအချိန်မှာ မိုးမ မှာ ကိုအောင်နိုင်နှင့် ဟိုးအရင်ကထဲ က ရင်းနှီးလာခဲ့သူများပမာ ရီမော စကားပြောဆိုနေလေပြီ။ သူတို့ သုံးယောက် တံခါးဝသို့ အသွားတွင် မိုးမ နှင့် ကိုအောင်နိုင့်ကို မျက်လုံးဒေါင့်စွန်းမှ မသိမသာ တချိန်လုံး အကဲခပ်နေသော ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ထူးခြားသည့် လှုပ်ရှားမှုတခု ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုအရာကတော့ ကိုအောင်နိုင့် လက်တဖက်က လမ်းလျှောက်သည့်အချိန် လွဲလိုက်ရင်း ဘေးနားမှ  မိုးမ တင်ပါးလုံးလေး တဖက်ကို မသိမသာ မတော်တဆလို ဖြင့် အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်လိုက်ခြင်းပင်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ပင်ဖြစ်သော်ငြားလည်း ကိုရင်မောင် က တော့ ကိုအောင်နိုင် တမင်လုပ်တာ ဖြစ်ကြောင်း သေခြာသိလိုက်သည်။ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တယောက် သတိထားမိသလား ဆိုတာကို အလျှင်အမြန်အကဲခတ်လိုက်သော်လည်း မိုးမ က ပုံမှန်ဘာမှ မဖြစ်သလို မသိလိုက်သလိုပင် မို့၊ မိုးမ တော်တော်ရိုးတာပဲ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တံခါးဝရောက်တော့ ကိုအောင်နိုင်က၊

"ကော်ဖီနဲ့ မုန့်တွေ အတွက် အရမ်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမိုးမ ရေ၊ ကျနော်တော့ မမိုးမ ကို အရမ်းခင်သွားမိပြီ၊ နောက်တခေါက် ကိုရင်ဦးမောင် ဖိတ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းရမှာပဲ"

မိုးမ ကလည်း ပြုံးပြီး၊

"အို ဒါလေး များ ကိုအောင်နိုင်ရယ် ဘာမှ မဟုတ်တာလေးကို၊ နောက်လည်း လာလည်ပါ၊ အချိန်အရွေးပါနော်၊ နောက်တခါလာရင်၊ အမျိုးသမီး နဲ့ ခလေး တွေပါ ခေါ်ခဲ့ပါလား၊ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့"

ကိုအောင်နိုင့်ကို ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကားဖြင့် အိမ်အပြန်လိုက်ပို့လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကားမောင်းရင်းက၊

"ကိုအောင်နိုင်၊ ကျွန်တော့်မိန်းမ ဘယ်လိုနေလဲဗျ"

ကိုအောင်နိုင်မှာ မမျှော်လင့်ထားသော မေးခွန်းကြောင့် ရုပ်တရက်ကြောင်သွား၏၊ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ရင်း၊

"ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ၊ ကိုရင်ဦးမောင်၊ ခင်ဗျားမိန်းမ ကို ဘာဖြစ်တယ်"

"အော် ကျနော့်မိန်းမ ကို ဘယ်လိုထင်လဲလို့၊ ခင်ဗျား သဘောကျရဲ့လား၊ ကျနော်ဆိုလိုတာကဗျာ၊ သူ့ကို ချောတယ်လို့ထင်လား"

"အိုး.. ဟာခင်ဗျား အမျိုးသမီးက တော်တော် ချောတာလားဗျာ၊ အပြောအဆိုလည်း ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ပြီး၊ သွက်သွက်လက်လက်လေး၊ နောက် သူက တော်တော်ငယ်သလိုပဲဗျနော်၊ ကောလိပ်ကျောင်းသူ အရွယ်လောက်လိုပဲ အဟီး"

"အဟီး သူက အိပ်ယာထဲမှာလည်း တော်တော် ကောင်းတယ်ဗျ ဟားဟား"

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုရင်ဦးမောင် စကားကြောင်း တဟဲဟဲ ရီမိကြသည်။

"ကျနော့်မိန်းမ ကတော့ဗျာ၊ ခလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးတာနဲ့ ဝလာလိုက်တာ၊ သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ၊ ကျနော်က အဲလို နို့တွေ တွဲ၊ ဗိုက်တွေပူတဲ့ မိန်းမ ဆို မကြိုက်တော့ဘူးဗျ"

"ခင်ဗျား က ဘယ်လို ပုံမျိုးမှ ကြိုက်တတ်တာလဲဗျ"

" သူငယ်ချင်း စိတ်မရှိဘူး ဆိုရင်တော့ သူငယ်ချင်း အမျိုးသမီးကို ပဲ နမူနာပေးရမှာပဲဗျာ၊ မိုးမက တကယ့်ကို ဘော်ဒီလှတယ်ဗျာ၊ ကျနော့်မိန်းမ ခလေးမမွေးခင်တုန်းက အတိုင်းပဲ၊ ဗိုက်သား ရှပ်ရှပ်နဲ့ နို့တွေက လုံးပြီးတင်းနေတာ နောက်ပြီးတော့ အရွယ်ငယ်တာ လည်း ပါတာပေါ့ဗျာ"

ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့မိန်းမ ကို ကိုအောင်နိုင်ချီးမွန်းခန်းဖွင့်နေတာကို သဘောကျနေမိသည်။ ကြည့်ရတာတော့ ကိုအောင်နိုင်တယောက် မိုးမ ကိုယ်လုံးကို အလွတ်စိတ်ထဲက မှတ်မိသွားအောင်ကို ကြည့်လာခဲ့ပုံပေါက်သည်ဟု သူထင်မိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲမှာ သူ့ အစီအစဉ်အောင်မြင်နိုင်မည်ဟု တွေးမိသည်၊ သို့သော်လည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ လုပ်သွားရမည်ဟု စဉ်းစားထားသည်။

"ခင်ဗျား ဗျာ ကျနော့်ကို ခေါ်လာတုန်းက ကျနော်တို့ ဖုံးထဲမှာ ပြောခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးကို ပြမယ်ဆိုပြီးခေါ်လာတာ၊ ခုတော့ အဲဒီကောင်မလေးလည်း မတွေ့ခဲ့ရဘူး၊ ဘယ်လိုလဲ အဲဒီကောင်မလေးက၊ ခင်ဗျား အမျိုးသမီးလို ပုံစံလေးပဲလား"

"အိုး ဟုတ်ပ၊ အဲဒိ ကောင်မလေးက အရမ်းကို ဟော့တာ၊ ခင်ဗျား တွေ့တာနဲ့ကို အိပ်ယာထဲ ခေါ်သွားချင်မှာ၊ ဟေး အခု စမ်းပြီးခေါ်ကြည့်ရအောင်"

"အင်း ကွာ လုပ်လိုက်ရအောင်၊ ကားကို လမ်းဘေးခနရပ်လိုက်၊ အခုတော့ ကျနော် အဲဒီကောင်မလေးကို ဘာတွေ ပြောရမယ်ဆိုတာ အိုင်ဒီယာရပြီ၊ ဒါနဲ့ ဒီအချိန်ဆို သူ့ယောက်ျား အိမ်ပြန်ရောက်နေလောက်ပြီ မဟုတ်ဘူးလား"

"အာ ဒီအချိန် အဲဒီဘဲက အိုဗာတိုင် လုပ်တတ်တယ်၊ စမ်းခေါ်ကြည့်လေ၊ တကယ်လို့ ဖုံးကိုင်တယ်ဆိုရင်တော့ သူ့ယောက်ျား မရှိလို့ပဲ ဖြစ်မှာပေါ့"

ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ရဲ့ ဆင်းကဒ်အပိုထည့်ထားတဲ့ဖုံး နဲ့ မိုးမ နံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်ပြီး စပီကာကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ကိုအောင်နိုင့် ဆီ ဖုံးလှမ်းပေးလိုက်သည်။ မိုးမ က ဖုံး ကို ပြန်ဖြေတာကြားလိုက်ရသည်။

"ရှင်ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ ဘာလို့ ဒီအချိန်ကြီးခေါ်ရတာလဲ၊ ကျမယောက်ျား အိမ်မှာ ဒီအချိန်ရှိတတ်တယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား"

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ရဲ့ ဖုံးထဲက အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ အံ့ဩသွားမိသည်။ သူအိမ်မှာ မရှိပဲနှင့် ဘာလို့ အဲလို ပြောရတာလဲ၊မိုးမ အနေနဲ့ အခုလို ပြောရတာကို ကြိုက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား၊ ဒါမှ မဟုတ် သူက တစိမ်းယောက်ျား နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောချင်လို့ သူ့အိမ်မှာ ယောက်ျား ရှိတဲ့ အချိန်မျိုးကို မခေါ်စေချင်တာလား။ မိန်းမ မာယာသဲကိုးဖြာတဲ့။

"အချစ်ရယ် ကိုက အချစ်ကို လွမ်းလွန်းလို့ပါ၊ ကို ကလေး အချစ်ရဲ့ ဘေး အိပ်ယာပေါ်မှာ အတူလှဲအိပ်နေချင်ပြီး အချစ်ကိုလည်း ကို့ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ အကောင်ကြီးကို ကိုင်ထားပေးစေချင်လို့ပါကွာ၊ ဘယ်တော့များ မှ အချစ်က ကို့ကို လုပ်ပေးမှာလဲ"

"ရှင်တော်တော့၊ ကျမ ယောက်ျား အခု ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့မယ်၊ ကျမဖုံးချလိုက်တော့မယ်"

"ခနလေး ခနလေး အချစ်ရယ်၊ ကိုလေ မင်းနဲ့ ဒီညလည်း မနေ့ညကလို အိပ်ယာထဲ အတူရှိနေချင်လို့ပါ၊ ဖြစ်နိုင်မယ်မဟုတ်လားဟင်"

"ဟင့်အင်း ဒီညတော့ ရှင်မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး၊ ဒီည ကျမမှာ တခြားတယောက်ရှိတယ်၊ အခုနကလေးပဲ ကျမနဲ့ ဆုံခဲ့တဲ့သူ"

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမ ရဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သံကြားလိုက်ရတော့ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ထတောင်ခုန်မိတော့မလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ မိုးမ ညွှန်းဆိုလိုက်သည့်သူမှာ ကိုအောင်နိုင် ဖြစ်ကြောင်း သူသဘောပေါက်၍ဖြစ်လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကတော့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး မိုးမ ကို မေးခွန်းထုတ်လိုက်လေသည်။

"အော် ဟုတ်လား အဲဒီ ခွေးမသား ဖိုးကံကောင်းက ဘယ်သူလဲ ကို သိတဲ့သူလား"

"ဟင့်အင်း ဘာလို့ ရှင့်ကို ပေးသိရမှာလဲ၊ ဒီညက ရှင့်အလှည့်မဟုတ်ဘူး ဒါပဲ၊ ရှင့်အလှည့်ရောက်ရင် ကျမ ပြောမယ် ကဲ။ ဘိုင်ဘိုင်"

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အရမ်းပျော်သွားသည်။ သို့သော် ကိုအောင်နိုင်က၊

"ဟေ့လူ အဲဒီစော်လေးက အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲကွာ ခင်ဗျား ကျနော့်ကို တော့ အဲဒီစော်လေး တကယ်ဗျင်း ရအောင် လုပ်ပေးမှ ရတော့မယ်နော်"

ကိုရင်ဦးမောင် က ကိုအောင်နိုင်ကို သူ့အိမ်သို့ ချပေးခဲ့ပြီးနောက် အိမ်သို့ အမြန်ပြန်မောင်းလာခဲ့တော့သည်။ မိုးမ တယောက်က အိမ်နေရင်း ဘလော့စ် အကျႌနှင့် စကဒ် အတို ဝတ်ထားလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ရေကို ကမန်းကတန်းချိုး၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ညစာ အတူ စားပြီး အိပ်ယာအမြန်ဝင်ကြလေသည်။

အိပ်ယာပေါ်ရောက်ကျတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်ထုံစံအတိုင်း ဖက်ကြ၊ပွတ်ကြနမ်းကြလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နားအနောက်ဖက်နားလေးကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက်ရင်းက တိုးတိုးလေး၊

"အချစ် ကိုအောင်နိုင် အိမ်မှာရှိတုန်းက ကို ခိုင်းတာကို မလုပ်ဘူနော်၊ အခုတော့ ကိုကို့ကို စိတ်ချမ်းသာအောင် ကိုကို ပြောတဲ့ အတိုင်းကစားပေးတော့"

မိုးမ ကလည်း စိတ်တွေရွှင်ပြနေပြီး နောက်တောက်တောက် အသံလေးဖြင့် ၊

"ကိုကို့ ကို ပြောထားတာပဲ၊ ညကျရင် ကိုကို့သဘောလို့ ကဲ ပြော ကိုကို ဘာဖြစ်ချင်လဲ"

ကိုရင်ဦးမောင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ချက်ချင်းထထိုင်လိုက်ပြီး၊

"ကဲ ဒါဆိုရင် အခု ကိုကို ဖြစ်စေချင်တာကို ချစ်လေး လုပ်မလား"

မိုးမ က သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး ညုတုတု အပြုံးလေးဖြင့်၊

"ဟုတ်ကဲပါရှင့်"

ဟုပြောပြီး အိပ်ရာမှ ထကာ ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ဘတ်ကို သူ့နို့ကြီးတွေနှင့် ဖိပွတ်ရင်း ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်းကို မနာအောင်သူ့နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖွဖွ ကိုက်လိုက်သည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်က၊

"ကောင်းပြီ ဒါဆိုရင် ညနေတုန်းက ဝတ်ခဲ့တဲ့ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်၊ ပြီးရင် ဧည့်ခန်းကို ပြန်သွားမယ်၊ ကိုကို က ကိုအောင်နိုင် ဖြစ်မယ်၊ ချစ်လေးက ကိုအောင်နိုင့်ကို ကော်ဖီလာချပေးမယ်၊ အဒီအချိန်မှာ ကိုယ်ကို ကုန်းပြီး တော့ ချမယ်၊ ကိုအောင်နိုင် စိတ်ကြွလာအောင်၊ကိုအောင်နိုင့် ကို ချစ်လေး နို့တွေ မြင်အောင်ပြမယ်၊  လာသွားမယ်၊ တကယ် ပီပြင်အောင် သရုပ်ဆောင်ရမယ်နော်၊ နောက်ပြီး ကိုကို့ ကိုလည်း ကိုအောင်နိုင်လို့ သာ စိတ်ထဲမှာ သဘောထား၊ ကိုကို က ကိုအောင်နိုင်၊ ဖြစ်ပြီး သူက ချစ်လေးကို တအားလိုးချင်နေတာလို့ သရုပ်ဆောင်မယ်"

မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီပြီး၊ ညုတုတုသံလေးဖြင့် အော်ပြီး၊

"ကိုကို ဟာနော် တော်တော် ညစ်ပတ်တယ် တအားပဲ ဟွန်း"

ကိုရင်ဦးမောင်က ဘာမှ ပြန်မပြောတော့၊ အိပ်ယာပေါ်မှ ခုန်ထလိုက်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းဘက်တန်းမှာ လွှားထားသော မိုးမ ညနေက ဝတ်ခဲ့သည့်ဝတ်စုံကို မိုးမ ဆီ လှမ်းပြစ်ပေးလိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ထွက် ထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့သည်။

ခနအကြာတွင် အဝတ်အစားလဲကာ ထွက်လာသော မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်နားသို့လာပြီး သူ့လက်ချောင်းလေးတခုကို နူတ်ခမ်းမှာ ကိုက်ထာရင်းက၊

"ကဲ အခု ချစ်လေးက ဘာလုပ်ရမှာလဲလို့"

"ပြဇာတ်လိုပဲ သရုပ်ဆောင်လေကွာ၊ ကိုကိုက ကိုအောင်နိုင်၊ အချစ်လေးက မိုးမ၊ ကိုအောင်နိုင့်ကို ကော်ဖီလာပေးမယ်၊ ကုန်းပြီးကော်ဖီခွက်ချမယ်၊ ကိုအောင်နိုင့်ကို ချစ်လေး နို့တွေ မြင်အောင်ပြမယ်၊ နောက် ကိုအောင်နိုင့်ကို ဆက်ဆီ အကြည့်နဲ့ကြည့်ကွာ၊ ကိုအောင်နိုင်ကလည်း ချစ်လေးကို တအားငမ်းနေမယ်"

မိုးမ က ရှက်ပြုံးလေးဖြင့်၊

"အာ့ဆို အဲဒီအချိန်မှာ ကိုကို ကရော ဘယ်ရောက်နေမှာလဲ၊ ကိုကို ကိုရင်ဦးမောင် ကိုပြောတာလေ"

"အာ အချစ်လေးကလည်း အဲဒီအချိန် မှာ ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်မှာ မရှိဘူးပေါ့ကွာ၊ ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်မှာ မရှိတဲ့ နောက်နေ့ လာတယ်ပေါ့ကွာ"

မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီလိုက်ရင်း၊

"အင်းပါ အင်းပါ၊ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပါ ကိုကိုကလဲ၊ ကဲ ခု ချစ်လေးက ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာခဲ့မယ် ဟုတ်ပလား"

"အိုကေ၊ ကိုကို တစ် က တဆယ်ထိ ရေမယ် တဆယ်ရောက်တာနဲ့ ချစ်လေးက မိုးမ၊ ကိုကို က ကိုအောင်နိုင်၊ ဖြစ်မယ် ကိုကို့ကို ကိုအောင်နိုင်ပဲခေါ်နော်၊ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လုံးဝကို မေ့ပြစ်လိုက်တော့ ကိုကိုတို့ အားလုံးပြီးသွားတဲ့ အချိန်အထိ ဟုတ်ပလား၊ မိုးမ အနေနဲ့ ပဲ ကိုအောင်နိုင်ကို ဆက်ဆံ အိုကေ၊ ချစ်လေး လည်း ပျော်၊ ကိုကိုလည်း ပျော်ရအောင်။ အဲစပြီ တစ်.. နှစ်.. သုံး.. လေး.. ငါး............."

မိုးမ က မျက်နှာလေး ရှက်သွေးဖြန်းပြီး ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် နံပါတ်ရေလို့ တစ်ဆယ် ရောက်သည့်အချိန်မှာ ကော်ဖီလင်ပန်းလေးဖြင့် စလျှောက်လာတော့သည်။ မိုးမ က ကော်ဖီဗန်းကို ကိုရင်ဦးမောင်ရှေ့က စားပွဲပေါ်မှာ လှမ်းတင်လိုက်သည့်အချိန်မှာ သူ့ ရင်သားမြောင်း ကို မြင်ရအောင် ခါးကို ကိုင်းလိုက်လေသည်၊ ဘလော့မှာ အလွန်ဟိုက်သဖြင့် မိုးမ လုံဝန်းဖွင့်ဖြိုးလှသော ရင်သား အစုံ မှာ အကျႌအပြင်သို့ ထွက်ကျမလိုပင် ပြူထွက်လာခဲ့လေသည်။ မိုးမ ဟ၏လက်ဝဲဘက် ပုခုံးမှ ဘရာဇီယာ သိုင်းကြိုးပင် လက်မောင်းပေါ်သို့ လျှောကျသွားခဲ့ရသည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က မြင်ကွင်းကို အရသာခံ ကြည့်ရှုရင်း ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖောင်းကြွလာသော သူ့ကောင်ကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် အသာဖိရင်း လည်ချောင်းခြောက်ကပ်သော အသံတိုတိုးလေးဖြင့်၊

"အဲလိုလေး ခနနေပေးပါလား မိုးမရယ်"

မိုးမ က ချစ်စရာ အပြုံးလေးဖြင့်၊

"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးအောင်နိုင် "

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ အမူအယာ မိုးမ အပြောအဆိုတို့ကြောင့် အလွန်တရာပျော်သွား၏။

"ကိုယ် က မိုးမ ရဲ့ စွဲမက်စရာ ကိုယ်လုံးလေးရဲ့ ဖုံးကွယ်နေတဲ့ အစိတ်အပိုင်းလေး တွေကို ကြည့်လို့ မဝနိုင်လို့ပါကွယ်၊ ကိုယ့်မျက်စေ့တွေကို အလိုဖြည့်ပေးပါလားကွာ"

မိုးမ က ကိုယ်ကို ကိုင်းထားလျှက်က အပြုံးမပျက်ပဲ၊

"အို ကိုယ့်သူငယ်ချင်းရဲ့ အမျိုးသမီးကို အဲလိုမျိုးပြောဆိုတာ မသင့်တော်ဘူးလေ၊ ဦးအောင်နိုင်၊ ရှင် အပြောအဆို ဆင်ခြင်သင့်တယ်ထင်တယ်"

"အိုး  မိုးမ ရဲ့ နို့လှလှလေးတွေက ကိုယ့် ပါးစပ်နားကို ရောက်လာတော့မှ တော့ ကိုယ်ဘယ်လို ကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိန်းနိုင်တော့မှာလဲလို့ ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုယ့်နားလာစမ်းပါအုန်း အချစ်ရယ်"

ကိုရင်ဦးမောင်က ထိုင်ရာမှ ထပြီး မိုးမ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဘေးဆိုဖာပေါ်သို့ ဆွဲခေါ်လိုက်လေသည်။ မိုးမ တယောက် ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာပြီး ကိုရင်ဦးမောင်လက်တွေက မိုးမ ဘလော့အကျႌကြယ်သီးများကို ဖြုတ်နေလေသည်။ မိုးမ က ခရာတာတာ အသံလေးဖြင့်၊

"ဦးအောင်နိုင် မလုပ်ပါနဲ့ မသင့်တော်ဘူးလေ၊ ကိုရင်ဦးမောင် မတော်တဆ ပြန်ရောက်လာရင် ကျမ ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမလဲ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး လွတ်ပေးပါ"

ထို အချိန်မှတော့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ပါးစပ်က မိုးမရဲ့ နို့တလုံးကို ငုံစုပ်မိနေခြေပြီ၊ တခြားတဖက်ကလည်း ကျန်နို့တလုံးကို အငမ်းမရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ မိုးမ မှာ မျက်လုံးလေးတွေ စင်းနေကာ ဖီးတက်နေလေပြီ။ ကိုရင်ဦးမောင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း မိုးမကို ဆိုဖာပေါ်မှာ လှဲလျှောင်းစေပြီး မိုးမ ဘိုက်သားလေး များကို ရက်ပေးလာကာ မိုးမ ချက်ပေါက်လေးကို လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးလိုက်တော့ မိုမ မှာ အသံလေးပင်ထွက်ကာ ငြီးမိရှာသည်။ နောက်တော့ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ငြီးငြူရင်းက၊

"ဦးအောင်နိုင်၊ မသင့်တော်ဘူးထင်တယ်နော်၊ သူများ ရဲ့ မိန်းမ ကို အဲလို မျိုးလုပ်တာမကောင်းပါဘူး၊ ကျမလည်း ကျမ ယောက်ျား ကို သစ္စာမမဲ့ နိုင်ပါဘူး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ တော်ကြာ ကျမလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းနိုင်မယ်မထင်ဘူး"

ထိုအချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ လျှာက မိုမ ရဲ့ ချက်အဝိုင်းလေးကို ရစ်ပတ် ထိုးရက်နေလို့ မိုးမ တယောက် တုန်ခါရင်းက ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လာပြီး တအင်းအင်း ငြီးသံလေးနှင့်၊

"အင့် ဟင်းးးးး ဦးအောင်နိုင်..ရယ်... မကောင်းပါဘူး... တော်ပါတော့ရှင်...အီးးးးး"

ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ မိုမ ၏ ပြေလျှော့နေသော ထမိန်းကို ဆွဲချွတ်ချပြီး သူ့ပါးစပ်ကို မိုးမ အောက်ဖက် က အတွင်းခံ ကလေးသာ ဖုံးထားသော  စောက်ဖုတ်ရှိရာသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း သွားနေပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တအားထန်နေပြီ ဖြစ်လေသည်၊ သူ့လက်တွေက မိုးမ ပင်တီကို တရိစာ္ဆန် အရိုင်းအစိုင်း တကောင်လို အတင်း ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး အငမ်းမရကို နမ်းရှုံ့နေမိတော့သည်။ မိုးမ တယောက် သူ့ကို ကိုအောင်နိုင်အနေဖြင့် ပြောဆိုနေခြင်းက လည်း သူ့ ကာမ ဆန္ဒကို မီးထိုးပေးနေလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ဆွဲချွတ်လိုက်သော ပင်တီ အောက်မှာတော့ စောက်ရေတွေ ရွဲရွဲ စိုနေပြီ ဖြစ်သော မိုးမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေး၊ သူ့ လျှာတွေမှာ ငံပျပျ ခပ်စေးစေး မိုးမ ရဲ့ စောက်ရည်တွေ၊ ကိုရင်ဦးမောင် လျှာကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ ချောမွတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ မိုးမ စောက်ခေါင်းထဲကို တိုးဝင်သွားသည်။ မိုမ လက်တွေကလည်း ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ လုံခြည်အောက်က လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်နေလေပြီ။

"ဟုတ်ပြီ မိုးမ ရေ  ကိုကို အောင်နိုင့် လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ပါအုန်း၊ မိုးမ ကို လိုးချင်လို့ ဘယ်လောက်တောင် မာနေသလဲ ဆိုတာ၊ မိုးမ လိုချင်ရင် မိုးမ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး အရသာ စမ်းကြည့်ပါလား၊ စုပ်ပေးပါလား အချစ်ရယ်၊ မြန်မြန်လေးကွာ"

မိုးမ ကလည်း အချိန်မဖြန်းပါ ကိုရင်မောင့်လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူမ ပါးစပ်ဖြင့် တချက်ငုံစုပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမလက်တွေက ကိုရင်ဦးမောင် ဂွေးဥများကို ဆုပ်ကိုင်ကစားလျှက်က သူမ လျာကလေးဖြင့် ဒစ်ပတ်လည်ကို ရစ်ကာ ရက်ပေးနေလေသည်။ အခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ ဖြစ်နေခြေပြီ။

ခနနေတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ပေါင်ခွဆုံမှာ မျက်နှာအပ်ထားရာက ရုပ်တရက် ထရပ်လိုက်သည်။ မိုးမ ကို သူရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ကာ မိုးမ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း သူ့မ လျှာလေးကို ကိုရင်ဦးမောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်း ပေးလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမကို ပွေ့ချီကာ သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ သယ်ယူလာခဲ့သည်။

"ဘယ်အခန်းက မင်းတို့ ရဲ့ အိပ်ခန်းလဲကွယ်၊ မိုးမ ကို့ ကို မင်းတို့ အိပ်ယာ ဘယ်မှာလဲ ပြောကွာ"

မိုးမ ကလည်း သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လက်ညိုးလေး ညွှန်ပြပေးလိုက်သည်။ အခန်းတံခါးဝရောက်တော့ မိုးမ က တံခါးကို လှမ်းဖွင့်ပေးလိုက်ရင်း က ရမက်လွှမ်းသည့် အသံလေးဖြင့်၊

" ကျမ တော့ ဦးအောင်နိုင်ကို ကျမ ယောက်ျား မရှိတဲ့ အချိန် မှာ ကျမတို့ အိပ်ယာကို ခေါ်လာခဲ့မိပြီ၊ အိုး ကျမဟာ မကောင်းတဲ့ မိန်းမပါပဲ၊ ဦးအောင်နိုင်၊ အခုလည်း ဦးအောင်နိုင် ကိုယ်ပေါ်မှာ ကျမ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ လိုက်လာခဲ့မိပြီ၊ ရှင်ဟာ ရှင့် သူငယ်ချင်းမိန်းမ ကို သူတို့ အိပ်ယာထဲကို ခေါ်လာနေတာ ရှင်သိရဲ့ လား ဥိးအောင်နိုင်"

ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု က အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်လာခဲ့လေပြီ၊ မိုးမ ရဲ့ စကားတွေ နဲ့ ဦးအောင်နိုင်လို့ အထပ်ထပ် အခါခါ သုံးနေမှုတွေက သူ့စိတ်ထဲ မှာ ကိုအောင်နိုင်တယောက် သူ့မိန်းမ ကို တကယ်လိုးတော့မယ်လို့ တောင် စိတ်ထဲ ထင်နေမိပါသည်။ မိုးမ ကို သူတို့ ကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်ကလေး တင်ပြီးတာနဲ့ မိုးမ ရဲ့ ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကို ကားလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို မိုးမစောက်ဖုတ်ထဲ တန်းထိုးထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ မိုးမ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အရေတွေ တအားကို ရွဲနေတာမို့ အဆုံးထိကို လျှောကနဲ ဝင်သွားပါသည်။ မိုးမ ကလည်း တရှီးရှီး အသံထွက်အောင် ငြီးရင်းက ၊

"အားးးး  ဦးအောင်နိုင်၊ ရှင် ရှင် ရှင့်လီးကြီးကို ရှင့်သူငယ်ချင်း မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိအောင်ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်ပြီ၊ ရှင်တော်တော်ဆိုးတယ့်လူပဲ၊ အားးးးးး"

ကိုရင်ဦးမောင် သိပ်အကြာကြီးပင်မခံပါ လေးငါးဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်လိုးရင်းက ပင် ပြီးကာနီး ဖြစ်လာပါသည်။ မိုးမလည်း သိပ်မဝေးပါ တအီးအီး ငြီးရင်းက ပြီးကာနီး ဖြစ်လာပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း အသံထွက်ငြီးရင်းက၊

" အားးးးးးး ရှီးးးးးးးးး အုးးးးးး ကောင်းလိုက် တာ အချစ်ရယ်၊ ခွေးမသား ရင်ဦးမောင် ကံကောင်းလိုက်တာ အဲလောက် ဟော့ ပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမ ကို ရထားတာ၊ အိုး ဝိုးဝိုးးးးးးးးး"

ကိုရင်ဦးမောင်က နောက်ဆုံးမထိန်းနိုင်တော့ပဲ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ သူ့လရေတွေက တဖြွတ်ဖြွတ်နှင့် မိုးမ ဗိုက်ပေါ် ကို ပန်းထွက်ကျသွားပါတော့သည်။ အဖြစ်အပျက်တွေက သိပ်မြန်ပြီး ပြီးတာကလည်း တအားကို မြန်သွားခဲ့ရပါသည်။ သို့သော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အရမ်းကို ကောင်းပြီး ကာမဆန္ဒတွေလည်း အထွတ်အထိပ် ကို ရောက်သွားကြရသဖြင့် တယောက်ကို တယောက် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ရင်း အသက် ကို ပြင်းပြင်းရှုကာ နားနေကြရပါသည်။။ မိုးမ က နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင် ၏ လည်ပင်းပုခုံးတို့ ကို သူလျှာလေးဖြင့် ရက်ပေးရင်းက သူ့စိတ်အတွင်းထဲမှာ လေးလေး နက်နက် အကြောင်းအရာ တခုကို သွားတွေးမိလေသည်။ အဲဒါကတော့ သူလည်း ကိုရင်ဦးမောင်လိုပဲ ခံစားရတာ ကြိုက်နေမိတာလား။ သူတကယ်ပဲ ကိုအောင်နိုင်သူ့ကို လိုးနေတယ်လို့ ခံစားမိနေတာလား၊ ဘာကြောင့် သူဒီလောက်မြန်မြန် ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတာလဲ၊ အခုန သူတို့ လိုးနေကြတုန်းက သူ့စိတ်ထဲက ညနေတုန်းက တွေ့လိုက်ရတဲ့ ကိုအောင်နိုင်ကို ပဲ တကယ်တွေးနေမိတာလား ၊ မိုးမ စိတ်ထဲမှာ ဘာတွေ တွေးပြီး ဘာတွေ တကယ်ခံစားနေရတယ် ဆိုတာကို ဘယ်သူသိမှာလဲ၊ ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်တိုင်ရော သိမှာလား။
 အခန်း၁၂။ ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် မိုးမ တို့ စိတ်ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်ကြရခြင်း။

နောက်တနေ့ ကျတော့ ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် မိုးမ တို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ထဲ ဘာလိုလို ညာလိုလို တမျိုးကြီး ဖြစ်နေကြရလေသည်။ မိုးမ တယောက် အိပ်ယာက နိုးနိုးချင်းကိုပဲ မနေ့ညတုန်းက သူ ဘယ်လို တက်ကြွခဲ့တယ် ဆိုတာကို တွေးရင်းနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရှက်နေမိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ ညတုန်းက မိုးမ တယောက် သူ့ကို ဦးအောင်နိုင်၊ ဦးအောင်နိုင် လို့ ခပ်ညုညုလေး ခေါ်ရင်း ရိုးပလေး ကစားတာကို တက်တက်ကြွကြွ သရုပ်ဆောင်ခဲ့တာကို အလွန်ပင် ဝမ်းသာအားရဖြစ်မိလေသည်။ သူအလုပ်မသွားခင်ပင် ညတုန်းက ကစားနည်းကို ဆက်ကစားပြီး မိုးမ ကို လိုးချင်နေသေးသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမ က ငြင်းဆန်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် အလုပ်မသွားခင် ထုံးစံအတိုင်း မိုးမ ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပွေ့ဖက်ကာ ချိုမြိန်လှတဲ့ နူတ်ခမ်းလေး တွေကို စုပ်ယူပြီး နူတ်ဆက်လေသည်။ သူရဲ့ မာကျောနေတဲ့ လီးကြီးနဲ့လည်း မိုးမ ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံကို ထောက်ထားပြီး မိုးမ ကို တောင်းဆိုကြည့်သေးသည်။

"လာပါကွာ အိပ်ယာထဲ ခနသွားရအောင်၊ ကို မြန်မြန်လေး ပဲ လုပ်မှာပါ"

မိုးမက က ကိုရင်ဦးမောင် အနမ်းတွေကို သူ့လျှာကလေး ထုတ်၍ ပြန်နမ်းရင်း ကိုရင်ဦးမောင် နူတ်ခမ်းတွေကို စိုစိုလေး ဖြစ်သွားအောင် လျှာဖြင့် ရက်ပေးလိုက်ရင်းက၊

" ညအတွက် ချန်ထားလိုက်အုန်း အချစ်ရယ်နော်၊ ဒီညကျရင် ပိုပျော်စရာကောင်းမှာပါ"

ကိုရင်ဦးမောင်က လက်လျှော့လိုက်ပြီး အိမ်မှ အထွက် တံခါးဝမှာ မိုးမ ဆီသို့ ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း၊

"မနေ့ည တုန်းက အချစ်က အရမ်းမိုက်တာပဲကွာ၊ ကိုကို တော့ အချစ်ကို အမြဲတမ်းပဲ အဲလိုလေး မြင်ချင်တယ်၊ မနေ့ညက ကိုကို အရမ်းပျော်တယ် သိလား၊ ချစ်လေး လဲ ပျော်တယ် ဆိုတာ ကိုကို သိတယ် ဟုတ်တယ်မလား"

မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို အိမ်ပြင်ဘက်ရောက်အောင် အသာလေး တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးရင်းက ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်လေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင် သူတို့ အဆောက်အဦးဝင်း ထဲမှ ကားမောင်းထွက်သွားသည်ကို မိုးမ က ဝရံတာမှ ကြည့်ရင်း လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်လေသည်။ ဥက္ကာ တယောက် လုံခြုံရေးတဲရှေ့မှာ ရပ်လျှက်ရှိသည်ကိုလည်း လှမ်းမြင်နေုရလေသည်။ ဥက္ကာက ကိုရင်ဦးမောင် ကား မြင်ကွင်းက ကွယ်သွားသည်နှင့် မိုးမ ရပ်နေသည့် ဝရံတာဘက်သို့ လှမ်းကြည့်ရင်း ဟိုင်း ဟု လှမ်းအော်ရင်း လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။ မိုးမက လက်ပြန်မယမ်းပြပဲ ပြုံး၍သာ ကြည့်နေလိုက်သည်။ မိုးမ က သူ့အခန်းထဲ ပြန်မဝင်သေးပဲနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လေ့လာကြည့်ရှုနေလေသည်၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကိုမောင်ငယ်များ တွေ့ရလေမလားဟု တွေးမိသောကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ ဥက္ကာကလည်း မိုးမ ကိုလှမ်းကြည့်နေရင်းက ပါးစပ်ကပင် တီးတိုး ရေရွတ်မိလေသည်။

"လခွီးမှပဲ တောင့်လိုက်တဲ့ စော်ကြီး၊ စောက်ရမ်းကို မိုက်တယ်၊ ငါ့ကို များတမင်ရှိုးနေသလားမသိဘူး၊ ဒီအတိုင်း ကြည့်ရင်းနဲ့ကို လီးက တောင်တက်လာတယ်၊ အဟီး"

ဥက္ကာက သူ့ဘောင်းဘီအောက်က ထောင်တက်လာသဖြင့် တင်းကျပ်လာသောကြောင့် ဘောင်းဘီထဲ လက်နိုက်ကာ လီးကြီးကို နေရာ ပြန်ချပေးလိုက်ရလေသည်။ ထိုအချိန်မှာ မိုးမကလည်း လှမ်းကြည့်သည်နှင့် ကြုံကြိုက်သွားသဖြင့် မိုးမ က တခစ်ခစ်ရီလိုက်ရင်း အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားတော့သည်။ ဥက္ကာ ကလည်း လူမိသွားသဖြင့် ရှက်သွားသော်လည်း တဆက်တည်းတွေးလိုက်မိသည်။ ဒီစော်ကြီး ငါ့လီးတောင်နေတာကို မြင်ပြီး ဟား သွားတယ်၊ ကြည့်ရတာ ငါကြိုးစားရင် တော့ ရနိုင်မယ်ထင်တယ်။ ကြံဖန်ကြည့်အုန်းမှ ပဲ။ ဥက္ကာတယောက် တွေးရင်း ဖြင့် ပင် လီးက မတရားကို တောင်လာခဲ့ရသည်။

ကိုရင်ဦးမောင် ကတော့ ရုံးရောက်သော်လည်း အလုပ်ထဲ စိတ်မဝင်စား၊ ညတုန်းက မိုးမ တယောက် တဏှာပြင်းပြင်းလေး ဖြင့် ဆက်ဆံခဲ့ရတာကို ပဲ တွေးနေမိသည်။သူ့နားထဲတွင်လည်း မိုးမရဲ့ "အိုး ဦးအောင်နိုင် ကျမဟာ ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမလေ၊ ရှင် ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမကို လိုးနေတယ်လေ၊ အဲဒါမသင့်တော်ဘူးထင်တယ် နော် ဦးအောင်နိုင်၊" အစရှိတဲ့ ချွဲချွဲ ပြစ်ပြစ်၊ တဏှာရမက် ပြင်းပြင်း အသံလေးကို ကြားယောင်နေကြီး လီးကြီးက အကြောတွေ ပြတ်တော့မလောက်ကို မာတောင် တောင့်တင်းနေလေသည်။ အဲဒီအသံတေါက သူ့အတွေးအာရုံက ဘယ်လို မှ ဖျောက်မရနိုင်ပဲ အလုပ်လုပ်လို့ မရနိုင်လောက်အောင်ပင် အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေရလေသည်။

မိုးမ ကိုယ်တိုင်လည်း သူ့ကိုယ်သူ ညတုန်းက ကစားခဲ့သည့်အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးနေမိလေသည်။ သူ့ကိုယ်သူပင် ပြန်မေးခွန်းထုတ်နေမိသည်၊ ဘာကြောင့် ညတုန်းက ငါ အရမ်း ဖီးတက်ပြီး ခနလေးနဲ့ ပြီးသွားရတာလဲ၊ ငါ တကယ်ကို ကိုအောင်နိုင်က ငါ့ကို လိုးနေတယ်လို့ ဖီးခံနေမိလို့လား၊ ငါ့ပါးစပ်က သူ့နာမည်ကို ညတုန်းက ခေါ်ခေါ် ပြောနေခဲ့မိတာ သူငါ့ကိုု တကယ်လိုးနေတယ်လို့ကို ခံစားနေမိတာပါလား၊ ဘုရားရေ၊ ကိုကို က ငါ့ကို ဘာလို့များ အဲလို ဖြစ်အောင် လုပ်နေခဲ့ရတာလဲ၊ ငါ့စိတ်ထဲ မှာ အဲဒီလူကြီးနဲ့ တကယ်လိုးနေခဲ့ရတယ်လို့ ကို ထင်နေခဲ့မိတာမဟုတ်လား၊ အဲဒါကို ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ငါ ဖီးအရမ်းတက်ပြီး ခနလေးနဲ့ ပြီးသွားခဲ့ရတာလဲ၊ ကိုမောင်ငယ် နဲ့ လုပ်နေတယ်လို့ တွေးနေခဲ့တုန်းကလည်း ငါ အဲလိုပဲ စိတ်တွေ အရမ်းလာခဲ့ဘူးတယ်၊ အဲဒါဘာကြောင့်လဲ၊ ကိုယ့်လင်နဲ့ လိုးနေတာကို တခြားလူနဲ့ လိုးနေတယ်လို့ တွေးလိုက်မိတော့ ပိုပြီး ဖီးတက်ရတာ ဘာကြောင့်လဲ၊ လင်မယား သက်တမ်းနည်းနည်းကြာလာလို့ ကိုယ့်လင်ကိုယ် ငြီးငွေ့ချင်လို့များလား၊ ဒါပေမဲ့ အရင်တုန်းက ငါက ပြီးတယ် ဆိုတာတောင် ဘာမှန်း သေခြာသိခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း ငါ့ကို တက်လိုးပြီး သူ့ဖာသာ ပြီးသွားခဲ့တာ များတယ်၊ အခု တော့ ငါ ပြီးတယ် ဆိုတာလည်း သိလာခဲ့ပြီ၊ အဲဒီ အရသာကို လည်း ကြိုက်တတ်လာပြီ။ ငါ ပဲ ပြောင်းလဲလာတာလား၊ မိန်းမတွေ အကုန်လုံးက ငါ့လိုပဲလား၊ ငါတယောက်ထဲ ပဲ ဖြစ်နေတာလား၊ အာ့တာကို ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ။

မိုးမ ရော ကိုရင်ဦးမောင်ပါ ညတုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ခေါင်းထဲ မရှင်းဘူး ဖြစ်နေကြလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် စိတ်ထဲ မှာ ဖြစ်နေတာက၊ မိုးမ က တကယ်ပဲ ကိုအောင်နိုင် သူနဲ့ လိုးနေတယ်လို့ မှန်းပြီး ပြီးသွားတာလား၊ ဒါကြောင့်မို့ မိုးမ ခနလေးနဲ့ ဖီးတက်ပြီး ပြီးသွားရတာလား၊ အဲဒါဆိုရင် ငါ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တဲ့ ဟာတွေက တကယ် အကောင်အထည်ပေါ်လာတော့မှာလား၊ တကယ်လို့ ငါက မိုးမ ကို ကိုအောင်နိုင်တကယ်လိုးတာကို ခံမလားလို့ မေးခဲ့ရင် သူက ခေါင်းငြိမ့်မှာလား၊သူတို့ နှစ်ယောက်လိုးကြတာကို ငါထိုင်ကြည့်လို့ရမှာလား၊ အဲလို ဖြစ်ခဲ့ပြီးရင် ငါတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ လင်မယားဆက်ဆံရေးက ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှာလဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက အရင်ထဲက ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာကို ကြည့်ချင်နေခဲ့တာမဟုတ်လား၊ တကယ်လို့ အဲလို ဖြစ်သွားပြီး မိုးမ က ငါ့အပေါ်မှာ ထားတဲ့ စိတ်ထား ပြောင်းသွားရင်ရော၊ အဲဒါတော့ ငါမလိုချင်ဘူး၊ မိုးမ ငါ့အပေါ်မှာ ဆက်ချစ်နေတာကိုပဲ လိုချင်တယ်၊ အဲဒါကို ရော သူက လက်ခံမှာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် မိုးမ ကို သူများ လိုးတာကို ငါက သူမသိအောင် စီစဉ်ပေးပြီး တော့ ချောင်းရင် ကောင်းမလား၊ ငါဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ။ စသည့် မေးခွန်းများနှင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဦးနှောက်စား နေရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် က သူ့အနေနှင့် အချိန် ယူပြီး ထိုကိစ္စတွေ သူ့အလိုလို ဖြစ်သွားဖို့ ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် စောင့်ဖို့ သင့်သည်ဟု သာ တွေးမိပါသည်။

မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို ထို ရိုးပလေး ကစားတဲ့ ဟာတွေ ခနလောက် ရပ်လိုက်ကြရအောင်လို့ ပြောရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားသော်လည်း၊ ထို ရိုးပလေး တွေက သူ့အတွက် အရမ်းကို ဖီလင်ကောင်းပြီး ကာမ ဆန္ဒကို လည်း အပြည့်အဝရစေတယ် ဆိုတာ ဝန်ခံမိသည်။ ဆိုတော့ လည်း ကိုရင်ဦးမောင် က ဆက်လုပ်ချင်တယ် ဆိုရင်လည်း သူက အလိုက်သင့် လုပ်သွားလိုက်ရုံပဲ မဟုတ်လား။သူ့ အတွင်းစိတ်ထဲမှာတော့ တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ တကယ်လိုးကြဖို့ ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးဟု တွေးနေမိသည်။ မိုးမ အနေနဲ့က တော့ ဒီကစားနည်းကို သူ့ယောက်ျား က ကြိုက်လို့ အလိုက်သင့် သူက ကစားပေးနေသလို၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဆန္ဒပြည့်ရသည်မို့ သူတို့ လုပ်နေကြသည်ဟု ယူဆသည်။

နေ့လည်စာ စားချိန် ကိုရင်ဦးမောင် အခန်းသို့ ကိုအောင်နိုင်တယောက် မခေါ်ပဲ နဲ့ ရောက်လာကာ ဖုံးထဲ မှ အမည်မသိ မိန်းမ အကြောင်းစတင်ပြောဆိုလေသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုရင်ဦးမောင်က သူ၏ လျို့ဝှက်ဖုံးဖြင့် မိုးမ ကို လှမ်းခေါ်ကြည့်လေသည်။

ထိုအချိန် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် မိုးမ ဖုံးမှာ အသံမြည်လာသဖြင့် မိုးမ က ကိုမောင်ငယ် နှင့် စကားစမြီ ပြောချင်စိတ်ပေါ်နေသဖြင့် ကိုမောင်ငယ်များလား ဟု ကမန်းကတမ်း ဖုံးကို ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ  ဥက္ကာဖြစ်နေလေသည်။

"ပြော ဥက္ကာ ဘာကြောင့်ခေါ်တာလဲ"

"ဟဲလို မမ၊ ဘာရယ်တော့ ဟုတ်ပါဘူး၊ စကားစမြီလေး ဘာလေးပြောရအောင်ပါ"

"အော် မင်းက ဘာအကြောင်းတွေ ပြောချင်တာလဲ ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" မမ အသံလေး က အရမ်းကို သာယာတာပဲ၊ ကျွန်တော်က ကြားချင်လို့လေ"

"အော် မင်း က ငါ့ကို လာကျူ ဖို့ ကျိုးစားနေတာလား ခစ်ခစ်"

မိုးမ ရဲ့ တခစ်ခစ် ရီသံလေး ကြားတော့ ဥက္ကာတယောက် ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ အားရှိသွားသည်။

"အဲလို ရီလိုက်တဲ့ အသံလေးက လည်း ကျွန်တော့်နားထဲမှာ ပျားရည်လိုပါပဲ မမရယ်"

"ဟေ့ တော်တော့ ရှောက်မြှောက်မနေနဲ့တော့ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်တော့ ကောင်လေး"

"ခု ကျွန်တော့်အလုပ် ကျွန်တော်လုပ်နေတာပဲလေ၊ ကျျွန်တော်က မမ ကို စောင့်ကြည့်နေတယ်၊ သူခိုးတွေ ဘာတွေ မမ အိမ်ထဲကို ခိုးမဝင်နိုင်အောင်လေ ဟဲဟဲ"

"အိုး အဲဒါအတွက် စိတ်မပူပါနဲ့ သူခိုးလာခဲ့ရင် နင့်ကို ငါ အကြောင်းကြားပါ့မယ်"

"မမ ဝရံတာ ကို ခနလောက်ထွက်လာခဲ့ပါလား၊ ကျွန်တော်တွေ့ချင်လို့ပါ"

မိုးမ က ရီမောလိုက်ပြီး နင်ပြောတာ ငါဘာလို့ နားထောင်ရမှာလဲဟုမေးလိုက်သည်သို့သော်လည်း ဥက္ကာက အနူးအညွှတ်တောင်းပန်ခယကာ ပြောနေပြန်ပါသည်။

"မမ အခု ထမိန် ဝတ်ထားလား စကဒ် ဝတ်ထားလားဗျာ အဲဒါလေးတော့ပြော"

မိုးမ က ဥက္ကာ၏ရဲတင်းမှုကို  နည်းနည်း တော့ အံဩ သွားပေမဲ့ ရီမောလိုက်ရင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။

"ဟေ့ကောင်လေး မင်းက ဘာလို့သိချင်ရတာတုန်း၊ မင်း နည်းနည်း နယ်ကျွံ နေပြီလို့ မထင်ဘူးလား"

ပြောရင်းကမှ မိုးမ က သူပြတင်းလိုက်ကာ ကြားမှ လုံခြုံရေးတဲ ဆီသို့ လှမ်းချောင်းလိုက်သည်၊ ဥက္ကတယောက် သူတို့ အခန်းရှိရာသို့ လှမ်းမျှော်ကြည့်ရင်း လက်က လည်း သူဆဲဖုံးကို ကိုင်ပြောနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။အင်း သူတကယ်ပဲ ငါထွက်လာမယ်ဆိုတာကို မျှော်လင့်နေတာလား။

ထိုအချိန်တွင် ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ သူ့ရုံးခန်းတွင်းမှ မိုးမ ကို အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်သော်လည်း လိုင်းမအား ဖြစ်နေသည်ကို အံဩစရာ တွေ့နေရသည်။ မိုးမ ဘယ်သူနဲ့ များ ဒီလောက်တောင် စကားပြောနေတာလဲ၊ ကိုအောင်နိုင်ကပင်၊

"ကြည့်ရတာ သူ့ယောက်ျားက နေ့လည်စာ စားချိန်မို့ သူ့ကို လှမ်းစကားပြောနေလားမှ မသိတာ"

ဟု ဝင်ပြောလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့်ကို အမှန်တိုင်း ပြော၍ မဖြစ်နိုင်၍ အသာငြိမ်နေလိုက်ရလေသည်။

ဥက္ကာက ဆက်ပြီး၊

" မမ ပြောဘူးလား ဘာဝတ်ထားတယ် ဆိုတာ၊ ကျွန်တော်မှန်းကြည့်ရမလား"

"ကဲ မှန်းကြည့်စမ်းပါအုန်း မင်း မှန်းတာ မှန်လားမမှန်လားသိရအောင်"

"အင်း ဟို ထမိန် အသားပျော့ပျော့လေးနဲ့ အပေါ်က အကျႌလည်ဟိုက်နဲ့ မဟုတ်လား၊ ထမိန်က ကျပ်ကျပ်လေး ဝတ်ထားတော့ မမ ခါးလေးက သေးကျင်ပြီး တင်တွေက ကားစွင့်နေမှာပဲ"

မိုးမ အောက်နူတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်၊ ဥက္ကာကို စချင်စိတ်ပေါ်လာသဖြင့်၊

"အင်း မှားတယ်။ ကဲ နောက်တခု ထပ် ပြောအုန်း မှန်ရင် ငါ ဝရံတာကို ခနထွက်လာမယ်၊ မှားရင် ငါဖုံးချလိုက်တော့မယ်"

"အင်း အဲဒါဆိုရင်တော့ မမ အိမ်နေရင်း စကဒ်နဲ့ အပေါ်က တီရှပ် ဒါမှ မဟုတ် ရင်စေ့လက်ပြတ် ဝတ်ထားတာဖြစ်ရမယ်"

မိုးမ နည်းနည်းတော့ အံဩသွားသည်။

"ဟေ မင်း ဘယ်လိုသိလဲ၊ မင်း ငါ့အဝတ်အစားတွေကို ဘယ်လိုသိလဲ မင်းငါ့ကို စောင့်ကြည့်နေတာလား၊ ဘယ်အချိန်တုန်းက မင်းငါ့ကို မြင်လိုက်တာလဲ၊ မင်း အပေါ်ထပ်ကို တက်လာသေးလား"

"မသိပါဘူး မမရယ်၊ ကျွန်တော် မှန်းကြည့်တာပါ၊ အခု မမ ဘာအရောင်ဝတ်ထားမှန်းတောင် ကျွန်တော်မသိပါဘူး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ဝရံတာကို ထွက်လာပေးပါလား၊ အခု ကျွန်တော်ဖြေတာမှန်တယ်မဟုတ်လားလို့"

မိုးမ က သူ့စကားကို သူဂတိတည်သော အားဖြင့် ဖုံးကို နားမှာ ကပ် ကိုင်လျှက် ဝရံတာသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်၊ ဥက္ကာတယောက် သူတို့ ခြံဝန်းဂိတ်အပေါက်ဝနားမှာ ရပ်လျှက် လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မိုးမ က ပြုံးပြလိုက်ပြီး၊

" ကဲ တွေ့ရပြီမလား၊ ကျေနပ်ပလား၊ ငါအထဲ ပြန်ဝင်တော့မယ်၊ နင့်အလုပ်နင်ပြန်လုပ်တော့ ကောင်ဆိုးလေး"

"အို့ အို့ ခနလေးခနလေး မမ၊ လှလိုက်တာ မမရယ်၊ အဲဒီ စကဒ်က ကျွန်တော် တွေးထားတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ အခု ကျွန်တော့်နေရာက နေ မမ ဒူးအထိ မြင်နေရတယ် အရမ်းလှတာပဲ၊ ကျွန်တော် အနီးကပ် ကြည့်လို့ရအောင် အောက်ခန ဆင်းခဲ့ပါလား မမရယ်"

"တော်တော့ တိတ်စမ်း ပေါက်ကရတွေ အူမနေနဲ့ နင့်အလုပ်နင်ပြန်လုပ်တော့ ငဆိုးလေး"

"ခနလေးခနလေး မမ၊ အထဲ ပြန်မဝင်ခင် တခုလောက်တော့ ကျွန်တော့်ကို သနားရင်း လုပ်ပေးပါလား"

"ဘာတခုလဲ"

"ဟိုလေ မမ ရဲ့ ခြေတဖက်ကို ရှေ့က သံတန်းလေး ပေါ်ကို တင်ထားပေးကြည့်ပါလားမမ"

မိုးမ သာ သူပြောတဲ့ အတိုင်းလုပ်မယ်ဆိုရင် ဥက္ကာနေရာမှ လှမ်းကြည့်လိုက်လျှင် မိုးမ ရဲ့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေး တွေအထိကို မြင်နေရမှာ ဖြစ်ပါသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာ ဘာကြောင့် လုပ်ခိုင်းမှန်းလည်း သိပါသည်။ သို့သော်လည်း ဥက္ကာကို စချင်သောအားဖြင့် သူ့ခြေထောက်တဖက်ကို ရှေ့မှ သံတန်းလေးပေါ်သို့ လှမ်းတင် လိုက်ပြီး ချက်ချင်း ပြန်ရုတ်လိုက်ကာ တခစ်ခစ် ရီမောလိုက်သည်။ ထို အချိန်လေး မှာ လေးငါး စက္ကန့်သာ ကြာသော်လည်း ဥက္ကာတယောက် အရမ်းကို ဖီးတက်သွားသည်၊ သူ့ဘောင်းဘီတွင်းက ထကြွလာသော လီးကြီးကို လက်နိူက်ပြီး နေရာပြောင်းပေးလိုက်ရသည်။ မိုးမ ကတော့ သူ့ကို သရော်တော်တော် လုပ်ပြရင်းက အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ဖုံးကို ပိတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။
 အခန်း၁၃။ မိုးမ အိမ်မှာ ရှိနေတုန်း ဥက္ကာ ထပ်ခေါ်ခြင်း။

မိုးမ တယောက် အတွေးယဉ်ကြောမှာ မျှောနေခဲ့ရသည်။ ဘာကြောင့် ခုတလောမှာ ယောက်ျား တွေက သူ့ ကို အဲလို ပြောဆိုနေကြရတာလဲ၊ ဥက္ကာ က သူ့ကို ဟိုလို ဒီလို လုပ်ပြဖို ပြောတာလည်း ရီစရာကြီးလို့ သူက ထင်မိသည်။ အဲကောင်လေး သူ့နေရာ ကနေပြီးတော့ ငါ့ပေါင်တွေကို တကယ်မြင်နိုင်လို့လား။ မိုးမ အခန်းထဲက ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့စကဒ်ကို မတင်ကာ သူ့ပေါင်တွေကို မှန်ထဲ မှာ သူပြန်ကြည့်မိသည်။ အဲဒီ ပေါင်တန်တွေကို ယောက်ျား တွေ သဘောကျကြတာလား။ သူ့ပေါင်တန်တွေက အဆီအရစ်မရှိ ချောမွတ်နေ သည်ကို သူ့ဘာသာ ချီးကျူး နေမိသည်။ သူ့လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပွတ်ကြည့်လိုက် တော့ သူ့တကိုယ်လုံးပင်  ကြက်သည်းမွှေးညှင်း နည်းနည်းထ သွားရသည်။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိသူ့စိတ်ထဲ မှာ ရုတ်တရက် ကိုအောင်နိုင့် လက်ဖဝါးကြီး က သူ့ရဲ့ အပြစ်အနာအဆာမရှိ ဖွေးနုနေတဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို အဲလို လာထိပွတ်လိုက်ရင် ဆိုတဲ့ အတွေး ဝင်လာမိလို့ပဲ ဖြစ်သည်။ သူ့ဘာသာသူပင်၊ ငါဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ၊ တခြား ယောက်ျားတယောက်က ဘာလို့ ငါ့အတွေးထဲ ဝင်လာရတာလဲ၊ အဲဒါ ညတုန်းက ငါတို့ ရိုးပလေး လုပ်ပြီး လိုးခဲ့ကြလို့ပဲလား။ ငါ အဲဒီ ကစားနည်းထဲ ကို အရမ်း စိတ်ပါနေပြီလား၊ ဒါမှ မဟုတ် အဲဒီကစားနည်းကို အကြောင်းပြပြီး ငါ့ စိတ်တွေက ကိုအောင်နီုင့် ပေါ် ကစားမိနေလို့လား။ မိုးမ တယောက် အတွေးနယ်ချဲ့ရင်းက မှန်ထဲ မှာ မြင်နေရတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကို သူ သဘောကျ ပီတိ ဖြစ်နေမိသည်။ သူ့ဘလော့စ် လည်ဟိုက်ကို ငုံ့ပြလိုက်ပြီး မှန်ထဲမှာ သူ့ရင်သား ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်အောင် လက်တဖက်ဖြင့် ဘရာဇီယာ ကြိုးလေးကို ဘေးဖယ်ကြည့်လိုက်မိသည်။

မှန်ရှေ့မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပုံအမျိုးမျို ပေးကြည့်နေရင်းက မိုးမ အတွေးဆက် ချဲ့လိုက်ပြန်လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကရော၊ သူ့မိန်းမ ကို လိုးနေတဲ့ အချိန်မှာ ငါ့ ကို များ မှန်းနေမလား။ မနေ့ညက သူ အိမ်တံခါးဝနားကို ငါတို့ လျှောက်သွားကြတော့ ငါ့ဖင်လုံးတဖက်ကို ပွတ်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အသာညှစ် သွားတယ်။ ကိုကို သတိမထားမိဘူးလို့ ထင်ရတာပဲ၊ ကိုကို ဘာမှ ငါ့ကို မပြောတာ သူမမြင်လိုက်လို့ပဲ နေမှာပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့ ငါက ဘာလို့ ကိုကို့ ကို ပြန်မပြောခဲ့ရတာလဲ။ ငါ ကိုကို့ ကို အဲဒီ အကြောင်းပြန်တိုင်သင့်တယ် မဟုတ်ဘူးလား၊ ကိုကို သူငယ်ချင်း က ချစ်လေး ဖင်ကို ကိုင်ပြီး ညှစ်သွားတယ် ဆိုတာကိုလေ။ ငါက ရော အဲဒီတုန်းက ဘာလို့ ငြိမ်ခံလိုက်ရတာလဲ၊ ငါတောင်မှ ငါ့ကိုယ်ငါ နားမလည်နိုင်တော့ပါလား။

ထို အချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ ရုံးမှာ ဦးနှောက်စားနေသည်။ မိုးမ ဒီလောက်တောင် အကြာကြီး ဘယ်သူနဲ့ ဖုံးပြောနေရတာလဲ၊ သူ နေ့လည်စာ စားချိန် တချိန်လုံးမှာ ခေါ်တာ လိုင်းက ဘီးဇီးနေတယ်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ညက မိုးမ နဲ့ လိင်ဆက်ဆံတော့ မိုးမ ရဲ့ တုန်ု့ပြန်မှုတွေ၊ ကို တွေးရင်း လီးက တချိန်လုံး မာနေတော့သည်။ သူစိတ်ထဲမှာ လည်း အကြံညဏ် ထုတ်နေတာက တော့ မိုးမ ကို အဲလိုမျိုး ကာမ ဆန္ဒတွေ ကြွသထက်ကြွ ပြင်းပြ သည်ထက် ပြင်းပြလာပြီး တချိန်ကျရင် သူဖြစ်စေချင်သလို၊ တခြားယောက်ျား နဲ့ လိုးဖို့ သဘောတူအောင် ဘယ်လို ဆက်လုပ်ရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ ဖြစ်သည်။

အဲဒီညနေ ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်ပြန်လာတော့ မိုးမ က ဝရံတာမှာ သူ့ကို ရပ်စောင့်နေသည်။ ဥက္ကာ ကလည်း မိုးမ ကို အောက်မှ နေ၍ မျှော်ကြည့်နေသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာကို နှခေါင်းလေး ရှုံ့ပြပြီး လှောင်ပြုံးလေး ပြုံးပြလိုက်သည်။ ဥက္ကာ က မိုးမ ကို သူ့လက်သန်းလက်မ ဖြင့် ဖုံးပုံ လုပ်ပြကာ၊ သူဖုံးပြောချင်သည်ဟု အချက်ပြလိုက်သည်။ မိုးမ က လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် သူ့ယောက်ျား ပြန်လာတော့မည်ဟု ပြန်ပြလိုက်သော်လည်း ဥက္ကာက အတင်းပင် ဖုံးကို သွား.ယူဖို့ ဆက် ပြောနေလေသည်။ ထိုအခါတွင် မိုးမ ဖုံမှ လည်း အသံမြင်လာတာမို့  မိုးမ က အခန်းတွင်း သို့ အမြန်ဝင်၍ဖုံးကို ယူလိုက်လေသည်။

"ဟဲ့ ငါ့ယောက်ျား အခုပဲ ပြန်လာတော့မှာ ဘာလို့ ဖုံခေါ်နေတာလဲ ချလိုက်တော့"

"အိုး မမ ရယ် ဝရံတာလေး ခန ထွက်လာခဲ့ပါလား၊ ကျနော်က ဖုံးပြောရင်း မမ ကို မြင်ချင်လို့ပါ"

မိုးမ က ဖုံကို နားမှာ ကပ်လျှက် ဝရံတာသို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့လေသည်။

"ကဲ ဘာပြောမလို့ မြန်မြန်ပြော"

"မမ ရယ် မနေ့က လိုမျိုးလေး ထပ်လုပ်ပြပါအုန်းလို့ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့လေ နော်နော်"

"ဘာကွ၊ မင်းက ငါ့ကို များ မင်းခိုင်းတိုင်း လုပ်ပေးမယ်လို့ မှတ်နေသလား၊ မင်းက ငါတို့ အိမ်ယာလုံခြုံ ရေးလုပ်နေတဲ့သူမို့ ငါစကားပြောနေတာ ရောင့်မတက်လာနဲ့၊ ငါက တစိမ်း တရံတွေနဲ့ စကားပြောတာ မဟုတ်ဘူး"

"မမ ကလည်း ဗျာ ကျွန်တော်က ခိုင်းတာမှ မဟုတ်တာကြီးကို၊ ကျွန်တော်က တစိမ်းတရံလည်းမဟုတ်ပါဘူးလေ၊ ကျွန်တော် နဲ့ မမ နဲ့က ရင်းနှီးနေကြပြီပဲဟာ၊ မိတ်ဆွေ ရင်းတွေ မဟုတ်ဘူးလားလို့"

"အင်း ထားပါတော့ ဒါဆိုလဲ ဘာလို့ မင်းက ငါ့ကို ရိတိတိ နဲ့ ဟိုဟာ ပြခိုင်းဒီဟာ ပြခိုင်းလုပ်နေရတာလဲ၊ ငါ့ကို မိန်းမလွယ် ပေါက်လွတ်ပဲစားလို့များ ထင်နေလို့လား၊ ငါက အဲလို အစားထဲက မဟုတ်ဘူးသိရဲ့လား၊ ပြောစမ်း မင်း ဒီအပတ်မန့်ထဲက အမျိုးသမီးတိုင်းကို အဲလိုပဲ လိုက်ပြောနေသလား"

"အိုး မဟုတ်ရပါဘူး မမကြီးရယ်၊ ကျွန်တော်က ဘယ်လို လိုက်ပြောလို့ရမှာလဲ၊ ကျန်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေကလည်း မမ လို လှမှ မလှကြတာ၊ နောက်ပြီးတော့ သူတို့ က မမ လို ငယ်ငယ်လေး တယောက်မှ မရှိဘူး၊ မမနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် အကုန်လုံးလိုလိုက အဖွားကြီးတွေ ကြီးပဲ၊ ခပ်ငယ်ငယ် အိမ်ထောင်ရှင်မ ဆိုလို့ သုံးလေး ယောက်ပဲ ရှိတယ်၊ သူတို့ အားလုံးကလည်း အလုပ်လုပ်ကြတယ်၊ မမ တယောက်ထဲ အိမ်မှာ တနေ့လုံးကျန်နေခဲ့တာ ရှိတာလေ။ အဲဒီ မမတွေကလည်း အပြင်ဘက်မှာ ရီးစားတွေ ရှိနေကြတယ်။ သူတို့ ယောက်ျား တွေ ရှိနေရက်နဲ့လေ။ သူတို့ ရီးစားတွေက အပြန်မှာ ဒီဂိတ်နားအထိ လိုက်ပို့တာ ကျွန်တော် တွေ့နေရတာပဲလေ။"

ဥက္ကာ ပြောတာ ကြားလိုက်ရတော့ မိုးမ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးဖြစ်သွားမိသည်။ တချိန်ထဲမှာ ကာမဆန္ဒတွေ နိုးကြွလာသလို ခံစားရသည်။ အဲလိုမျိုး အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသမီးတွေ အပြင်မှာ ရီးစားထားတဲ့ အကြောင်း ကိုရင်ဦးမောင်သာ သိသွားလို့ကတော့ မိုးမ ကိုလည်း အဲလိုမျိုး ရိုးပလေး ကစားခိုင်းတော့မှာပဲ။ မိုးမ တယောက် မသိမသာ ပင် ကိုရင်ဦးမောင် ပုံသွင်းသည့်ထဲ ဝင်လာသလို ဖြစ်လာနေမိသည်။ သူ့အတွေးတွေက လည်း ကိုရင်ဦးမောင်လို ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ရိုးပလေး ကစားနေမှု က မိုးမ ရဲ့ ကာမဆန္ဒ တွေကို ထကြွနေစေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ဂဃနဏ တော့ မသိရှာသေးပေ။ သူ့မိန်းမ စိတ်ထဲ ဘာတွေ တွေးနေတယ် ဆိုတာကို သိရင်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အတော်ပျော်သွားပေလိမ့်မည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က အိမ်ကို ကားမောင်းပြန်လာရင်းက ဟိုတနေ့တုန်းက လို မိုးမ ရှိနေသည့် ဝရံတာကို မှန်ပြောင်းဖြင့် ချောင်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကားကို တနေရာ ခနရပ်လိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် ဝရံတာမှာ တယောက်ယောက်နှင့် ဖုံးပြောနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ အံအားသင့်သွားမိသည်။ ဘယ်သူနဲ့ ပြောနေတာတုန်း၊ နေ့လည်း ထမင်းစားချိန်တုန်းက လည်း ပြောနေတယ်။ အခုလည်း ပြောနေပြန်ပြီ။ ဘယ်သူဖြစ်နိုင်မလဲ။ ကိုရင်ဦးမောင် က အခုတခါတော့ ကိုအောင်နိုင်များ ဖြစ်နေမလားဟု တွေးမိလိုက်သေးသည်။ ကိုအောင်နိုင်များ သူအရင်တုန်းက ခေါ်တဲ့ ဖုံးနံပါတ်ကို မှတ်ထားပြီးများ ခေါ်လေသလားဟု တွေးလိုက်မိသေးသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ကူးအတွေးထဲမှာ ကိုအောင်နိုင့်ကို မိုးမ တယောက် လိင်ကိစ္စ တွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုနေသည်ဟု တွေးလိုက်မိတာနှင့် သူ့လီးကြီးက ချက်ချင်းတောင်လာသည်။

ကိုရင်ဦးမောင် သူ့မှန်ပြောင်းဖြင့် သေခြာကြည့်လိုက်တော့ မိုးမ တယောက် အောက်ဖက် သူတို့ ခြံဂိတ်တံခါးဘက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောနေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ အောက်ဘက်မှာ ရှိသည့်လူ တယောက်ယောက်နှင့် ပြောနေသည့်ပုံပေါက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်များ ငါ့ထက် အရင်ရောက်အောင်လာပြီးများ မိုးမကို ဖုံးခေါ်လေသလား၊ ဒါမှ မဟုတ်မနေ့ညက ကိုအောင်နိုင်များ မိုးမ ကို သူ့ဖုံးနံပါတ် ကိုရင်ဦးမောင် မသိအောင် ပေးလိုက်သလား၊ အဲလိုကော ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား၊ အင်း မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာကတော့ ဘာမှ မရှိဘူးလေ။ တကယ်လို့သာ မိန်းမ တယောက်က သူယောက်ျား မသိအောင် ဖုံးထားချင်တယ် ဆုရ် ဘယ်လို ကိစ္စ မဆို ယောက်ျား မသိအောင် ဖုံထားနိုင်တာပဲ မဟုတ်လား။ ကိုရင်ဦးမောင်က ထို အချက်ကို ခေါင်းထဲ မှာ မှတ်ထားလိုက်သည်။ အခုည ရိုးပလေးကစားရင်၊ အဲဒါကို သုံးရမယ်၊ ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ကို ဖုံးနံပါတ် သူမသိအောင် ပေးလိုက်ပြီး သူ့နောက်ကွယ်ကနေ ဖုံးခေါ်မယ်။ မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် မသိအောင် ဖုံးပြန်ပြောပြီး ဆက်ခ်ချပ် လုပ်ကြမည်။ ဆက်ခ်ချပ် လုပ်ကြရင် မိုးမ ဘယ်လို စကားလုံးတွေကို သုံးမှာ လည်း ဆိုတာကို ကိုရင်ဦးမောင် သိချင်လှသည်။ ညတုန်းက လိုပဲ မိုမ အသက်ပါပါ သရုပ်ဆောင်အုံးမည်လား။

ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့နေရာမှ နေဆိုလျှင် သူတို့ အဆောက်အဦး အပေါ်ပိုင်းကို သာလှမ်းမြင်ရပြီး အောက်ဖက်က ကားလမ်းနှင့် မြေညီထပ်နေရာကို လှမ်း မမြင်နိုင်ပေ၊ ထို့ကြောင့် မိုးမ တယောက် ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေမှန်း သူမမြင်ရခြေ။ မိုးမ ကို ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေတာလဲ ဟု သူပြန်မမေးမိအောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးထားလိုက်သည်။ မိုးမ ဘာသာ သူ့ကို ပြန်ပြောမလား ၊ ဒါမှ မဟုတ်....

မိုးမ က ဥက္ကာပြောလိုက်သည်ကို ပြန်ငေါ့လိုက်သည်၊

"အော် မင်းက အဲဒီ အပြင်မှာ ရှုတ်နေတဲ့ လင်ရှိ မိန်းမတွေနဲ့ မကျူဘူး ဆိုတာ ငါ့ကို ယုံစေချင်တယ်ပေါ့လေ၊ ဟုတ်လား၊ သူတို့ က ဖန်လို့ လွယ်တယ် မဟုတ်ဘူးလား"

"ဟာ မမ ကလည်း ကျွန်တော်က သူတို့ နဲ့ စကားတောင် မပြောဖူးပါဘူး၊ သူတို့က မမလို မခင်တတ်ဘူး၊ သူတို့က အခြောက်တိုက် ဘဝင်မြင့်နေတာ၊ ကျွန်တော့လို ကောင်ကို မတူသလို မတန်သလို ဆက်ဆံကြတယ်၊ သူတို့က ကျွန်တော့် ကို သူတို့ အလုပ်သမားတယောက်လိုပဲ ဆက်ဆံတယ်၊ မမ လို ကျွန်တော့် အပေါ်မှာ ကောင်းကောင်း မွန်မွန် မဆက်ဆံဘူး ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော်က မမနဲ့ ပဲ စကားပြောချင်တာ"

"ဟွန်း အဲဒါကြောင့် မင်းက ငါ အဲလို ဆက်ဆံတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ငါ့ကို ဘယ်လို ပြောပြောရတယ်လို့ ထင်နေတာလား"

"ဟာ မမ ကလည်း ကျွန်တော့်ကို အထင်မလွဲပါနဲ့ဗျာ"

"မင်း အသက်ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလဲ ဥက္ကာ၊ မင်းကြည့်ရတာ ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတယ်၊ မင်း မိန်းမ ယူသင့်ပြီ၊ အဲဒီမိန်းမ နဲ့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပေါင်းသင်းပြီး သူများ မယားတွေကို ကျူဖို့ မလိုတော့ဘူး ခစ်ခစ်"

မိုးမက ပြောရင်းက သဘောကျရင်း ရီမောလိုက်သည်။

"အိုး မမ ရယ် မမရီသံလေး က နားထောင်ကောင်းလိုက်တာ၊ မမ ကို အခုလို မြင်နေရပြီး ရီသံလေး ကြားနေရတာ အရမ်းကို ကောင်းတာပဲ၊ အမြဲရီနေနော်။ ရီရင် မမ က ပိုလှလာတယ်။ မမ ရဲ့ စိတ်သဘောထား ကောင်းမှုက မမရဲ့ အပြုံး အရီ လှုပ်ရှားမှုတွေမှာ ပေါ်နေတယ်၊ ကျွန်တော် ၂၃ နှစ်ရှိပါပြီ မမ။ ကျွန်တော် က ကျွန်တော် စိတ်ကူးယဉ်နေတဲ့ မိန်းခလေး ကို လက်ထပ်ရဖို့ ကိန်းမမြင်ပါဘူး၊ မမ မှာ မမနဲ့တူတဲ့  ညီမ ရှိလားမမ။ မမ ကပဲ တကယ့်ကို ပြီးပြည့်စုံတဲ့၊ ကျွန်တော်လိုချင်တဲ့ မိန်းမ မျိုးပါ။ မမ ယောက်ျား မရခင် ကျွန်တော် ဆုံခွင့် မရတာ ကျွန်တော် ကံမကောင်းခြင်းလို့ပဲ မှတ်ပါတယ်၊ မမရယ်"

မိုးမ တယောက် ဥက္ကာ သူ့ကို မိုးမနှင့်တူသော ညီမ ရှိသလားဟုမေးတာ ကြားရတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ကလေး ရီမောမိသည်။ မိုးမ အဲလို ရီမောနေတာကို လှမ်းမြင်နေရတဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ကလည်း အလွန်တရာ ပင်အံ့ဩသွားမိသည်။ မိုးမ အဲလို မျိုးရီမောတာ သူနှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတုန်း အချိန်များ မှာသာ ဖြစ်သည်။ မိုးမ ကြည့်ရတာ သူနဲ့ အရမ်းကို ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်တဲ့သူ တယောက်ယောက်နဲ့ စကားပြောနေသလိုပဲ။ မိုးမ တစိမ်းတယောက်နဲ့ ပြောနေတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ကိုရင်ဦးမောင် အခုတော့ ဒေါပွလာခဲ့ရပြီ။ သူအရမ်းအရမ်းကို သိချင်နေခဲ့သည်။ မိုးမ ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေတာလဲ။ ကိုရင်ဦးမောင် ကားစက်ကို နိူးလိုက်ပြီး အိမ်ဆီသို့ အမြန်မောင်းလာခဲ့လေတော့သည်။
 အခန်း၁၄။ ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ အချစ်ကြမ်းကြခြင်း။

ဥက္ကာက ရလိုရငြား မိုးမ ကို ထပ်ပြီး တွေးတိုးစမ်း လိုက်ပြန်သည်။

" မမ ရယ် ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ အရင်တခါတုန်းက လုပ်သလို မမ ရဲ့ ခြေထောက်ကို သံတန်းလေး ပေါ်တင်ပေးပါလား၊ ကျနော် အရင်တခါတုန်းက မြင်လိုက်ရတာလေး အရမ်းကို ကြိုက်မိလို့ပါ၊ တကယ်က ကျနော်က ဒိထက် ပို ပြီး နီးနီးနားနားက ကြည့်ခွင့်ရချင်လိုက်တာ၊ ကျနော် စိတ်ပျော်ရွှင်ရအောင် လုပ်ပေးပါလားမမရယ်နော်နော်.."

"အောင်မယ် နင်စိတ်ပျော်ရွှင်အောင် ငါက ဘာလို့ လုပ်ပေးရမှာလည်း၊ အဲတုန်းက ငါက နင့်ကို သက်သက် စချင်လို့ လုပ်လိုက်တာ။ ဒါကြောင့် ငါနင့်ကို ပြောတာပေါ့ မိန်းမယူလို့၊ ပြီးမှ နင့်မိန်းမ ကို နင် ပြခိုင်းလေ"

မိုးမက အသံမာမာ မဟုတ်ပဲ လေပြေလေးဖြင့်သာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း ဥက္ကာက မိုးမ စိတ်ခုသွားပလားဟု စိုးရိမ်သွားမိသည်။

" အို မမ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားသလား ဗျာ။ မမ စောစောတုန်းက တော့ လုပ်ပြခဲ့ပြီးတော့ အခုမှ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲဗျာ"

"အရင်တခါက ငါ့ကိုယ်ငါ ဘာလို့ လုပ်ပြမိခဲ့မှန်းမသိဘူး။ ငါနင့်ကို အပြောင်အပျက် သဘောမျိုးနဲ့ လုပ်ပြလိုက်မိတာပဲ ဖြစ်မယ်။ အဲဒါက အဲဒီမှာ တင် တစခန်းရပ်သင့်ပြီ၊ နင်ငါ့ကို ထပ်ပြီးတော့ အဲလိုမျိုးတွေ ပြောလာခဲ့ရင် နင့်ကို ငါစကားပြန်မပြောတော့ဘူး။ ဟော ငါ့ယောက်ျား ပြန်လာနေပြီ သွားပြီ ဒါပဲ"

မိုးမ က ဖုန်းကို ပိတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ ဥက္ကာ လည်း ဦးနှောက်စားနေလေသည်။ မိန်းမ တွေ က တော်တော် ခက်တာပဲ၊ တခါတလေ သူတို့ ကပဲ စမြူဆွယ်ပြီး တခါတလေကျတော့လည်း သူတော်ကောင်းမ ကြီး ကျနေတာပဲ၊ စောက်ကောင်မတွေ၊ ချီးမှ ပဲ၊ ဟု တွေးနေမိလေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင် ကားရောက်လာတော့ ဥက္ကာက ဂိတ်တံခါးကို ဖွင့်ပေးရင်း သူယောက်ျားကို လက်ဝှေ့ယမ်းပြနေသော မိုးမ ရှိရာကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း ဥက္ကာမျက်နှာ ပုတ်နေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ သူ့မိန်းမ ဘယ်သူနဲ့ ဖုံးပြောနေတာလဲ ဆိုတာကို သိချင်စိတ်အရမ်းပြင်းပြ နေပြီး သူ့မိန်းမ မျက်နှာအမူအယာ ဘယ်လိုနေမလဲ တွေးရင်းက အိမ်ကို လောလော လောလော ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်။

အိမ်တံခါးဝရောက်သည်နှင့် သူ့ကို ဖက်ယမ်းကာ ဆီးကြိုလာသော မိုးမ ကို အနမ်းတွေ ပေးလိုက်လေသည်။ မိုးမ ကိုယ်လုံးလေး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာပြီး သူ့ကို တွယ်ဖက်လာတော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် စိတ်တွေ ထလာရသည်။ မိုးမ ကြည့်ရသည်မှာလည်း အရမ်းကို စွဲဆောင်အားကောင်းလွန်းနေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲတွင် မိုးမ ကို ဘယ်သူနဲ့ ဖုံးပြောနေတာလဲ ဟု သူကပဲ စမေးရင်ကောင်းမလား၊ မိုးမ အပြောကိုပဲ စောင့်ရမလား ဒွိဟ ဖြစ်နေရလေသည်။ စောင့်တာပဲ ကောင်းပါတယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေသည်။ သူတို့ တယောက်နှင့် တယောက်ဖက်တွယ်ကာ အိမ်ထဲလို့ လှမ်းဝင်လာကြလေသည်။

မိုးမ နှင့် စကားစမြီပြောရင်း ကိုရင်ဦးမောင် မျက်လုံးထဲ ဒီနေ့ မိုးမ တယောက် ညို့ငင်အားတွေ တအားများနေပြီး မိုးမ တယောက် အလိုးခံဖို့ ဆာနေသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။ မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကလည်း နှစ်ဦးစလုံး၏ စိတ်ထဲမှာ စိုးမိုးနေတုန်းပင် ရှိနေသေးသည်။ နှစ်ဦးစလုံးကလည်း ဖြစ်နိုင်ပါက အခုချက်ချင်း အိပ်ယာထဲ ပြေးသွားပြီး လိုးလိုက်ကြဖို့ကို စိတ်ထဲ ရှိနေကြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ရေချိုးခန်းဝင်တော့ သူ့လီးကြီးမှာ အစွမ်းကုန်မာတောင်နေပြီး ဂွင်းထုချင်စိတ်ပင်ပေါက်လာရသော်လည်း စိတ်ကို ထိန်းထားလိုက်လေသည်။

ညနေစာ စာခါနီး ဟိုဒီသွားကာ ပြင်ဆင်နေသော မိုးမကို တီဗီရှေ့ထိုင်ရင်းက ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အကဲခတ်နေလေသည်။ မိုးမ ကြည့်ရတာ အရမ်းကို ဟော့လွန်းနေပြီး အိပ်ယာပေါ် ဆွဲခေါ်သွားပြိး အသေလိုးချင်စိတ်ပင် ပေါက်လာရသည်။ မိုးမက လည်း တကယ်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို တမင် ညှနေချင်း ဖြစ်လေသည်။ လမ်းလျှောက်တာက အစ ကိုရင်ဦးမောင် မြင်ရအောင် ဖင်လုံးလေး လှုပ်ကာ သီကာ၊ ခါးကိုင်းလိုက်သည့်အခါလည်း လည်ဟိုက်မှ နို့ကြီးတွေက ထွက်ကျတော့မလိုလို၊ ဝတ်ထားသည့် စကဒ်ကလည်း တော်တော်တိုသဖြင့် ဖွေးမွတ်နေသော ပေါင်တန်ကြီးတွေက လာရက်ပါတော့ လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုလို။ တမင်ကို လုပ်ပြနေတာဖြစ်သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ သူ့ကို ဘယ်သူဖုံးခေါ်တာလဲ ဆိုတာကို ဘယ်တော့ ပြောပြမှာလဲ ဟုလည်း စောင့်မျှော်နေသေးသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် ထမင်းစားကြရင်း အလာပ သလာပ စကားစမြီ ပြောဆိုကြလေသည်။ မိုးမ က ထုံးစံအတိုင်း ချစ်စရာ တီတီတာတာ၊ ညို့အားကောင်းကောင်းအပြုံး အရီ တို့ က အရမ်းပျော်နေပုံပေါက်နေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ထဲမှာတော့ တခုခု မှားနေသလိုလို ခံစားနေရသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာက ဖုံးကိစ္စက တော်တော်လေး ကြီးစိုးနေပြီး ဘယ်ပုံဘယ်နည်းဖြင့် မေးရမလဲ ဆိုတာပဲ စဉ်းစားနေမိသည်။

ထမင်းစားပြီးလို့ ပုဂံခွက်ယောက်များကို ဘေစင်မှာ ဆေးကြောနေသော မိုးမ အနောက်ကို ကပ်၍ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ လီးကြီးဖြင့် မိုးမ ဖင်ကြားကို ပွတ်တိုက်ရင်း သူ့ပါးစပ်ဖြင့် မိုးမ ဂုတ်သားလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်ရာ မိုးမ က တံတောင်ဖြင့် နောက်ပြန်တွက်လိုက်ရင်း၊

"ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ၊ အချိန်မကျသေးဘူးလေ၊ စိတ်လျှော ဆရာကြီး"

ဟု ပြောလိုက်ရာ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နားနားသို့ ကပ်ကာ၊

"အချစ် ဒီည အရမ်းဟော့နေတာပဲကွာ"

ဟု ပြောလိုက်ပြီး မိုးမ လည်တိုင်လေးကို လျှာဖြင့် လှမ်းရက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ မိုးမ ဆီ မှ ထွက်မသွားခင် မိုးမ တင်ပါးတဖက် ကို လက်ဖြင့် ညှစ်သွားလိုက်သေးသည်။ မိုးမ က သူ့ကို ကျောပေးထွက်သွားသော ကိုရင်ဦးမောင် ကို လက်ထဲက ရေစက်တွေဖြင့် လှမ်းပက် လိုက်သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ မဂ္ဂဇင်း တအုပ်ကို လှန်လှော ကြည့်နေရင်းက မိုးမ အလာကို စောင့်နေလေသည်။ မိုးမ ကြိုက်သည့် တီဗီ စီးရီး ကို သူတို့ အတူတူ ကြည့်ကြအုန်းမည်ဖြစ်လေသည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ သူ့ကို ဖုံးကိစ္စ ပြောမည်ဟု မျှော်လင့်နေသေးလေသည်။

မိုးမ သူ့ဘေးလာထိုင်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်က လက်ဆန့်ပေးလိုက်ရာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ သို့ မိုးမ ကိုယ်လုံးလေး ရောက်လာတော့သည်၊ မိုးမက၊

"ကို အလုပ်လုပ်နေရင်းရော ချစ်လေးကို သတိရ နေလား၊ "

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်းက သက်ပြင်းလေး တချက်ချရင်းပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"အမလေးကွာ၊ ချစ်လေးက ကိုယ့်စိတ်ထဲက တစက္ကန့်မှ တောင် ပျောက်မသွားဘူး သိရဲ့လား၊ ကိုကိုက ချစ်လေး ရယ်၊ ကိုကိုနဲ့ ချစ်လေး တို့ မနေ့ညက အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြတာတွေရယ်၊ အဲဒါတွေကို ပဲ တချိန်လုံးတွေးနေမိတာ၊ အလုပ်က နေ ချက်ချင်းတန်းပြန်ပြီး အချစ်လေးကို လာလိုးပြစ်ဖို့တောင် တွေးနေမိတာ၊ ချစ်လေးကရော ဘယ်လိုလဲ၊ ကိုကို့လိုပဲ ဆိုတာ လောင်းရဲတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား မညာနဲ့"

မိုးမက သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို သူကိုက်ပြီး ပြောင်ချော်ချော် မျက်နျာပေးလေးဖြင့် ဖြေလိုက်သည်။

"မနေ့ည က ချစ်လေး တို့ နှစ်ယောက် အရမ်းအပြီးမြန်တာ ထူးဆန်းတယ်နော်၊ အဲလို ဖြစ်တာကို ကိုကို က ပျော်ရဲ့လားဟင်"

"အိုး ပျော်တာပေါ့ကွာ အရမ်းကို ပျော်တာပေါ့၊ ချစ်လေးက တကယ့်ကို ကိုကို့အတွက် ပြီးပြည့်စုံတဲ့ မိန်းမ ပါပဲ၊ ချစ်လေးကို ကိုကိုက သိပ်ချစ်တယ်ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ချစ်လေး ကိုကို့ အပေါ်မှာ ရိုးရိုးသားသားနဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိစေချင်တယ်၊ ပြောစမ်းပါအုန်း၊ ချစ်လေးရော အရမ်းကြိုက်တယ် မဟုတ်လား"

မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီရင်း သူ့မျက်နှာကို ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်ထဲ အပ်ကာ ဖွက်ထားရင်း၊

"အင်း သိပ်ထူးဆန်းတာပဲ၊ ချစ်လေးလည်း အရမ်းကြိုက်တယ်၊ ချစ်လေး တို့ အခုလို ဖြစ်ပျက်သွားကြတာကိုလည်း ချစ်လေး သဘောကျနေမိတယ်"

ကိုရင်ဦးမောင် ခေါင်းထဲက အတွေးကတော့၊ မိုးမ သူ့ကို ဦးအောင်နိုင်လို့ ခေါ်ရတာရယ် ဦးအောင်နိုင် သူ့ကို လိုးနေတယ်လို့ တွေးပြီး အလိုးခံရတာရယ်ကို ကြိုက်တယ် ဆိုတဲ့ သဘောလား၊ သူပျော်တယ် သဘောကျတယ် ဆိုတဲ့ သဘောက သူက ငါဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းပေါ်ရောက်နေပြီ ဆိုတဲ့ သဘောလား။

မိုးမ ကတော့ သူ့ကို ဥက္ကာ တယောက် ပေါင်တွေ ပြခိုင်းတာကို တွေးမိပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ရော အဲဒါတွေကို ကြည့်ရတာ သဘောကျသလားဟု တွေးလိုက်ရင်း ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း သူ့ပေါင်တန်တွေကို ငေးကြည့်နေတာတွေ့လိုက်ရသသည့်အပြင် သူ့လက်တွေက မိုးမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရောက်လာပြီး မိုးမ ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သတ်နေလေသည်။ မိုးမက၊

"ကိုကို  ဟို ဥက္ကာ ဆိုတဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းလေး ကိုသိလား"

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သတ်နေရာက လက်ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ဆန့်ဆန့် ပြန်ထိုင်ကာ၊

" အင်း သိတာပေါ့၊ နေပါအုန်း ချစ်လေးက သူ့နာမည်ကို ဘယ်လိုသိတာတုန်း"

ကိုရင်ဦးမောင် မျက်မှောင်ကြုပ်သွားတာကို မိုးမ က ရီမောလိုက်ရင်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်၊

"ကိုကိုက ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ၊ တောင့်တောင့်ကြီး။ အဟိ။ မနေ့က ချစ်လေး ဈေးဘက် ခနထွက်သွားတော့ ဂိတ်ဝမှာ ကောင်လေးက သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက် လာတယ်လေ။ သူက မီးပျက်တာတို့ ရေယိုတာတို့ ရှိရင်လည်း သူ့ကို ခေါ်ခိုင်းပါတဲ့။ သူ့ဖုံးနံပါတ်လည်း ပေးပြီး ချစ်လေး ဖုံးနံပါတ်လည်းယူသွားတယ်"

"အော် ဟုတ်လား၊ ချစ်လေး မနေ့ က အပြင်သွားတာ ကိုကို့ကို တောင် မပြောပါလား"

"ဘယ်မှာ အချိန်ရှိလို့လဲ၊ ကိုကို က ရုံးက သူငယ်ချင်းခေါ်လာတယ်၊ နောက်တော့ ကိုကိုသိတဲ့ အတိုင်းပဲလေ၊ ချစ်လေးတို့ မှာ စကားပြောဖို့ အချိန်ရှိလို့လား၊ ကိုကိုဆော့ချင်တဲ့ ဂိမ်းကို ပဲ ဆော့နေကြတာလေ"

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ သူ့ကို ပြန်ပြောပြနေတာကို ဝမ်းသာမိပေမဲ့ ဖုံးကိစ္စကို ဘာပြောမလဲ စောင့်နေသေးသည်။ မိုးမ က သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီထားရင်းက သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သတ်ပေးနေသည်။ မိုးမ ရဲ့ အိစက်နေတဲ့ နို့တွေက ကိုရင်ဦးမောင် ဗိုက်ကို ဖိကပ်ထားလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တော့ ဆာနေပြီဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

"ဦးအောင်နိုင် က ဒီညရော ချစ်လေး အိပ်ယာထဲ လာမှာလား"

မိုးမ က တခစ်ခစ် ရှက်ရီလေးရီးရင်းက ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်းကို သူ့လျှာကလေးဖြင့် ရက်လိုက်ရင်း၊

"သိဘူးလေ၊ အဲဒါကတော့ ကိုကို့ အပေါ်မှာ တည်တာပဲ"

"အိုကေလေ၊ ဒါဆိုရင် ဒီည တော့ တမျိုး စမ်းကြည့်ရအောင်"

မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နျာကို မေးခွန်းထုတ်သလို ကြည့်လိုက်ရင်းက၊

"ဘာတမျိုးလဲ"

"ဒီည ကတော့ ချစ်လေးက ဆုံးဖြတ်ရမယ်၊ ကိုကို့ကို ပြော ဘယ်သူက ချစ်လေးကို လာလိုးမှာလဲ ဆိုတာကို၊ ချစ်လေး လိုချင်တဲ့သူကို ပြော၊ ကိုကို က အဲဒီလူ အဖြစ် သရုပ်ဆောင်မယ်"

မိုးမ က ခလေးယောက်လို ခေါင်းတယမ်းယမ်းဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးဖြင့် မနာအောင်ထုရင်းက၊

"ဟင့်အင်းဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့၊ ချစ်လေး မလုပ်ချင်ဘူး၊ ကိုကိုပဲ ဆုံးဖြတ်"

ပြောနေရင်းက မိုးမ က တခုခု ကို သတိရသလို ဖြင့်၊

"ကိုကို သိလား ဥက္ကာက ဒီနေ့ နေ့လည်က ဖုံးဆက်လာတယ်"

ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အခုမှစိတ်ထဲ နည်းနည်းပေါ့သွားသလိုဖြစ်ကာ၊

"ဟုတ်လား ဘာလို့ သူက ဖုံးဆက်ရတာတဲ့လဲ"

"သူက ချစ်လေးကို သူလုပ်ပေးနိုင်တဲ့ အလုပ်တွေကို ထပ်သတိပေးတာရယ်၊ နောက်ပြီးတော့ မနေ့က ပေးလိုက်တဲ့ ဖုံးနံပါတ်မှန်မမှန်ရယ်ကို စမ်းတာတဲ့ အဲဒါပါပဲ"

မိုးမ က ဥက္ကာ သူ့ကို ကျူတဲ့ အပိုင်းတွေတော့ ချန်ထားလိုက်တယ်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲမှာတော့ အော်၊ ဥက္ကာ က သူနဲ့ ဖုံးပြောနေတာကိုး ဒါကြောင့် ငါလှမ်းကြည့်တော့ မိုးမ ဖုံးကိုင်ရင်း က ဂိတ်ဖက်ကို လှမ်းငုံ့ကြည့်နေတကိုး၊ ဒါပေမဲ့ နေ့လည်စာစားချိန်တုန်းက မိုးမ ဘယ်သူနဲ့ ဖုံးပြောနေတာလဲ ဆိုတာကိုတော့ မပြောသေးဘူး။ ကိုရင်ဦးမောင်က ထပ်မေးလိုက်သည်။

"ချစ်လေးကို ဥက္ကာက ဘယ်အချိန်က ခေါ်တာလဲကွ"

မိုးမ က နေ့လည်စာစားချိန်က ဟု ပြောလိုက်သည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်က ဒါဆိုရင် သူပြန်လာတဲ့ အချိန်မှာ ဥက္ကာနဲ့ စကားပြောနေတာကိုတော့ မိုးမ ချန်ထားလိုက်သည်ဟု တွေးနေမိသည်။

အခု တော့ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲထ လီးလည်းတောင် နေပြီဖြစ်ရာ မိုးမဖက်ကို လှည့်ပြီး သူ့ဒစ်ဖြင့် မိုးမ ပေါင်ကို ပွတ်သတ်ပေးရင်းက အသံတိုးတိုးဖြင့်၊

"ချစ်လေး ကိုကို့ ကိုပြောစမ်း၊ အခု ချစ်လေး ပေါင်ကို ထောက်နေတာ ဘယ်သူ့လီးကြီးလဲလို့၊ ဘယ်သူက ချစ်လေးရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို အရမ်းကြိုက်နေတာလဲ"

မိုးမ ရဲ့ ပါးစပ်က ရုတ်တရက်၊

"ဥက္ကာ"

လို့ ထွက်သွားမိသည်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဥက္ကာတယောက် ဒီနေ့ သူ့ပေါင်တန်တွေကို မော့ကြည့်ခဲ့ ပြီး ထပ်ပြဖို့ ပူဆာနေခဲ့တာကိုး၊ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ဒစ်နွေးနွေးကြီး အထိအတွေ့ကြောင့် မိုးမ အသံသဲ့သံ့လေး ထွက်ငြီးမိလိုက်သည်။

ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ဒစ်ကြီးနဲ့ မိုးမ ပေါင်တွေကို ဆက်ထိုးဆွနေရင်းက မိုးမ ပါးတွေကို နမ်းရှုံ့ရင်း မိုးမ နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း အတော်ကြာအောင် စုပ်နမ်းနေမိကြသည်။ မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို ပြန်လည်းနမ်းစုပ်ရင်းက သူ့လက်တွေနဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်လုံးတွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေမိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ အကျႌ ကို ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်နေရင်းက၊

"ကဲ ပြောစမ်းပါအုန်း၊ အခု ဘယ်သူက ချစ်လေး အကျႌကို ချွတ်နေတာလဲ၊ ဦးအောင်နိုင်လား၊ ဥက္ကာလား"

မိုးမ ရဲ့ အသက်ရှုသံတွေက ပြင်းပြလာသည်။ အသံပျော့ပျော့လေးဖြင့်?

"မသိတော့ဘူး ကို ရယ်၊ ဘယ်သူပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုကိုဖြစ်စေချင်တဲ့သူဖြစ် ပေစေတော့၊ ချစ်လေးတို့ အိပ်ယာပေါ်သွားကြရအောင်နော်"

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကတော့ ချစ်ပွဲဝင်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြပြီ။ ကိုရင်ဦးမောင်က အပေါ်အကျႌမရှိတော့သော မိုးမ ကို ပွေ့ချီပြီး အိပ်ယာဆီသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ မိုးမကို အိပ်ယာပေါ်ချပေးပြီးသည်နှင့် ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့တကိုယ်လုံးက အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ ပြီးသည်နှင့် မိုးမ ဘရာဇီယာနှင့် စကဒ် ကိုပါ တခါထဲ ဆွဲချွတ်ဖယ်ရှားပြစ်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ မိုးမ ပေါင်ခွဆုံကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး မိုးမ ပင်တီပေါ်မှ လှမ်းရက်လိုက်လေသည်။နောက်တော့ မိုးမ ပန်တီကို သူ့သွားဖြင့် ကိုက်၍ ချွတ်ဖို့ ကျိုးစားလေသည်။ မိုးမ ကတော့ ကိုရင်ဦးမောင် ဦးခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ကာ ပေင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး သူ့ပေါင်ခွဆုံကြား အတင်းဆွဲကပ်ထား မိလေတော့သည်။

မိုးမ ပန်တီအောက်မှာတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေ စိုရွဲကာ ဖောင်းကြွပြီး သူ့လီးကြီး ထိုးသွင့်းဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် မိုးမ မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ပါးစပ်လေး မဟတဟဖြင့် ရမက်ပြင်းပြနေတာကို တွေ့ရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကိုယ်ပေါ်သူ့ကိုယ်ကြီးဖြင့် မိုးလိုက်ရင်းက သူ့လီးကြီးကို အချောင်းလိုက် မိုးမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းပေါ်တွင် ပွတ်ပေးနေရင်း  မိုးမနားနားကပ်ကာ၊

"ကဲ အခု အချိန်မှာ ချစ်လေး ပြောဖို့ အချိန်ရောက်လာပြီ၊ အခု အချစ်လေးကို ဒီည လိုးတော့မယ့်သူက ဘယ်သူလဲ၊ ချစ်လေး စိတ်ထဲမှာ ဘယ်သူရှိနေလဲ၊ ဘယ်သူ့ကို ချစ်လေး စဉ်းစားနေသလဲ ပြောကွာ ကိုကို မစောင့်နိုင်တော့ဘူး"

မိုးမ ကလည်း ငြီးသံလေးနှင့် အတူ၊

"အားးးးး ချစ်လေးလဲ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ကိုကို၊ အရမ်း လိုချင်နေပြီ၊ ကိုကိုပဲ ပြောပါတော့ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို၊ ကျေးဇူးပြုပြီး"

ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နို့သီးခေါင်းလေးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ တချက်စုပ်လိုက်ရင်း၊

" ဦးအောင်နိုင် လား ဥက္ကာလား၊ ဘယ်သူက ချစ်လေး နို့တွေကို ရက်နေ၊ စို့နေတာလဲ ကွာ၊ ဘယ်သူလို့ ချစ်လေး ခံစားနေရလဲ၊ ချစ်လေး ဘယ်သူနဲ့ ချစ်သလင်းခေါ်မှာလဲ၊ ပြောကွာ"

မိုးမ အောင့်အီးကာ မနေနိုင်တော့၊ ငြီးတွားသံလေးဖြင့်၊

"ဦးအောင်နိုင်၊ ဦးအောင်နိုင်ရယ်၊ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ ဦးအောင်နိုင်၊ ကျမ ကို လုပ်ပါတော့၊ မနေ့ညကလည်း အရမ်းကို ကောင်းခဲ့တယ်၊ ဦးအောင်နိုင်ရယ် ဒီညလည်း ကျမ ကို မနေ့ညကလို လိုးပေးပါတော့၊ ပလိစ်စ်စ်စ်စ်စ်...... ကျွတ်စ်....ရှီးးးးးး အား..."

မိုးမ ဖီးအရမ်းတက်နေတာ မြင်ရ ကြားရတော့ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း အောင့်အီးမထားနိုင်တော့ပါ၊ သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ တေ့ပြီး အထဲကို အလျှင်အမြန်ပင် ထိုးသွင်းချလိုက်မိပါတော့သည်။ နောက်တော့လည်း မိုးမရဲ့ ငြီးငြူသံများနဲ့ အညီ ဆောင့်ချက်တွေက လည်း ပြင်းပြင်းနျင့် တအားကုန် ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့သည်။ မိုးမ ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း တုန်ခါနေပြီး တရှီးရှီး အသံနှင့်အတူ မိုးမ လက်သည်းတွေက ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ပုခုံး ကျော်ပြင်တို့ကို ကုတ်ခြစ်လာခဲ့သလို၊ မိုးမ ပါးစပ်ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်း ရင်ဘတ်တို့ကို အနီမှတ်ပေါ်လာသည်အထိ ကိုက်ခဲ စုပ်ပြစ်နေမိပါသည်။

ဒီတခါလည်း မနေ့ညတုန်းကလိုပါပဲ၊ သိပ်အကြာကြီးမခံကြပါ နှစ်ယောက်စလုံးခနလေးနှင့် ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကြပါတော့သည်။ မိုးမတယောက် အသံထွက်အောင်ပင် အော်ငြီးလိုက်မိပါသည်။

"အိုးးးးး ရက်စ်..... ဦးအောင်နိုင်၊ ကောင်းလိုက်တာရှင်၊ အိုး အမေလေး၊ ရှင့်ကို ကျမ စွဲသွားပြီ၊ ချစ်မိသွားပြီ ဦးအောင်နိုင်ရယ်၊ ကျမ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးစမ်းပါ၊ ကျမ ပြီးတော့မယ်၊ အိုး  ရှီးးး ကျွတ်စ်စ်စ်စ..."

မိုးမ တယောက် အော်လည်းအော်၊ သူ့နို့ကြီးတွေကိုလည်း ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ဘတ်မှာ ပြားနေအောင်ဖိကပ်ကာ ကိုရင်ဦးမောင် ပါးစပ် ကိုလည်း နင်းကန်စုပ်နေမိပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း အသံထွက်ကာ ငြီးငြူရင်းက သုတ်ရေတွေ မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ပြစ်ရင်းမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး မိုးမ ဘိုက်သား နို့တွေပေါ်ကိုပါ ပန်းထုတ်ပြစ်နေမိပါသည်။ ခနကြာတော့ တယောက်နှင့် တယောက် ဖက်ထားရင်းက သူတို့ရဲ့ အတွေးကမာ္ဘလေးထဲ စိမ့်ဝင်ကာ ခံစားနေကြလေသည်။
 အခန်း၁၅။ မိုးမ ဆက်ဆီ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ဆင်ခြင်း။

ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် မိုးမ တို့ ထိုကဲ့သို့ ရိုးပလေးဂိမ်း ဖြင့် လိုးနေကြသည်မှာ ညတိုင်းလိုလို ပင်ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။ ထိုသို့ဖြင့် မိုးမ တယောက်လည်း ထိုဂိမ်းကို အသားကျလာခဲ့ပြီး ကြိုက်လည်းကြိုက်လာခဲ့သည်။ သူ့အတွက်လည်း စိတ်ပိုထ ပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိတ်သို့လည်း အလျှင်အမြန်ရောက်ရသဖြင့် ပိုနှစ်သက်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုကိစ္စကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဖို့ရာတော့ ရှက်နေသေးသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် မလိုးခင်ကလေး အချိန် သို့မဟုတ် လိုးနေသည့်အချိန်တွင်သာ ထိုရိုးပလေးကို ပါးစပ်က ပြောလို့ ထွက်ပေမဲ့ ကျန်သည့်အချိန်များမှာ ပါးစပ်မှ ပြောမထွက်ပေ။ စနေ တနင်္ဂနွေ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှာ နေ့ခင်းဘက် ကိုရင်ဦးမောင်က ထိုအကြောင်းအရာကို စကားစပြောလျှင် မိုးမ က အပြောမခံပဲ စကားလမ်းကြောင်းကို ပြောင်းပြစ်တတ်လေသည်။

မိုးမ ရဲ့ ခေါင်းထဲမှာတော့ တခါတရံ သူတယောက်ထည်းရှိနေစဉ်မှာ ပင် ထိုအကြောင်းအရာများကို တွေးကာ တခါတရံ အရည်လေးပင် စို့လာပြီး အရမ်း အလိုးခံချင်စိတ်ပေါက်လာတတ်သည့်အခါမျိုး ရှိတတ်လေသည်။ တနေ့ထက်တနေ့ မိုးမ ရဲ့ ကာမ ဆန္ဒ တောင်းတ မှုတွေက အရင်ကထက် ပိုမို ပြင်းပြလာသည်ကိုတော့ မိုးမ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားမိသည်။ တကယ်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်က ပဲ ထိုသို့ ဖြစ်အောင် သိမ်းသွင်း လေ့ကျင့် ပေးလာခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။ ရုံးပိတ်ရက်တွေ သူတို့ နှစ်ယောက် အပြင်ထွက်လည်ပတ်ကြသည့်အချိန်များတွင် မိုးမ ကို ဆက်ဆီ ကျကျ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ဆင်စေကာ တခြားယောက်ျား သားများ မိုးမ ကို ဘယ်လိုကြည့်ကြသည်ကို ကိုရင်ဦးမောင်က အကဲခတ်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ မိုးမ ကို စိတ်ဝင်တစား ငမ်းကြသည့် ယောက်ျားသား တွေထဲက အရမ်းကို တက်ကြွသော သူကို သူတို့ ရွေးကာ ထိုည တွင် ထိုသူ မိုးမ အိပ်ယာပေါ်လာသည်ဟု ဇာတ်လမ်းဆင်ကာ ရိုးပလေး ကစားရင်း လိုးကြလေသည်။

မိုးမ ရဲ့ ပုံမှန်အဝတ်အစားတွေက ရိုးရိုး ယဉ်ယဉ်လေးများသာ ဖြစ်သော်လည်း ခါးသေးရင်ချီကာ၊ စွံ့ကားလုံးကျစ်သော တင်သားများကြောင့် ရင်ဖုံးအကျႌ၊ ထမိန် နှင့်ပင် လူအများငေးကြည့်ရအောင် ကိုယ်လုံးလှသူဖြစ်လေသည်။ သို့ရာတွင် ကိုရင်ဦးမောင် က နောက်ပိုင်း ဝယ်ပေးလာသော ခတ်ဟော့ဟော့ အဝတ်အစားများ ၊ အထူးသဖြင့် စကဒ်တိုတို ကျပ်ကျပ်လေးများက မိုးမ ၏ ဝင်းဝါလှပသော ခြေသလုံးပေါင်တန် တို့ အလှကို ပိုပြီး မြင်သာ ထင်သာ လေရာ မြင်မြင်သမျှ ပုရိဿ       တို့ မျက်လုံးများမှာ သံလိုက်ဓါတ်ဖြင့် ဆွဲငင်ထားသလို ပါလာတတ်ပြီး သူတို့ လီးတွေကလည်း မာတက်လာတတ်လေသည်။ အပေါ်ပိုင်းမှာ ဆိုလည်း ရင်ဘတ်အဟိုက် ဘလောက်စ် တွေ၊ လက်ပြတ် ပုခုံးကြိုးသေး စသည့် အသားမျာများ ဖေါ်ထားသည့် စတိုင်မျိုးတွေ ကို ဝတ်လိုက်လျှင် ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်တိုင်ပင် စိတ်ထလာရတတ်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က က မိုးမ ကို ဆက်ဆီကျကျ နှင့် ခပ်ဟော့ဟော့လေး ပြင်တာ ဆင်တာကို သဘောကျသည် ဆိုတော့လည်း သူ့ယောက်ျား စိတ်ချမ်းသာ အောင် ဝတ်ပေးရလေသည်။

ကိုအောင်နိုင်နှင့် ကိုမောင်ငယ် တို့မှာ သူတို့ရဲ့ ကာမဆန္ဒမီးတွေ တောက်လောင် စိတ်ကြွစေဖို့ ရိုးပလေး ကစားကြတဲ့ နေရာမှာ မကြာခန အသုံးပြုခံကြရသူတွေ ဖြစ်ပါသည်။ တနေ့တော့ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို ဦးဆောင်ဖို့ပြောပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို စပြီးတော့ မိုးမ ဘယ်သူနှင့် အိပ်ချင်သလဲ၊ ဘယ်လိုပုံစံဖြစ်ချင်သလဲ စသည်ဖြင့် ပြောပြတာကို သူက လိုက်နှာမည်ဟု ပြောပါသည်။ မိုးမက မလုပ်ချင်၊ အတင်းကို ငြင်းဆန်ပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကိုပဲ ပြောခိုင်း ပါသည်။ ညအတော်များများ ထိုအတိုင်းပင် ဘယ်လိုမှ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် စည်းရုံး၍ မရပါခြေ။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးသိသည့် ပတ်ဝန်းကျင်မှ လူတဦးဦးကို ရည်ညွှန်းပြီး မိုးမ ကို တကယ်လို့ ထိုသူနှင့် မိုးမ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေသည့်အချိန်တွင် မိုးမ ဘယ်လို ဖြစ်မည်ဆိုတာကို စိတ်ကူးယဉ်ပြောပြစေသည်။ မိုးမ က နောက်သလို ပြောင်သလို ရီမောပြီး ဟာသလုပ် ကာ နောက်တကယ်တမ်းကျတော့ သူဆက်မလုပ်နိုင်တော့ ကိုရင်ဦးမောင် ကိုသာ ဦးဆောင်ဖို့ လွဲချရင်းဖြင့် နောက်ဆုံးတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က ပင် သူ့ဇာတ်လမ်းသူဆက်ကာ သူတို့ နှစ်ယောက် ချစ်ခန်းဖွင့် အဆုံးသတ်ရလေတော့သည်က များလေသည်။ မိုးမ ကို စခိုင်းလိုက်လျှင် မိုးမ က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားမရှိပဲနှင့် တစိမ်းသူတယောက်နှင့် အတူရှိနေခဲ့သည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်သည့်အချိန်အခါမျိုးမှာပင်လျှင်၊ အမြဲတမ်း သူက ရီစရာ ဟာသ များဖြင့် သာ စလေ့ရှိသည်။

ဒီလိုနှင့် ကိုရင်ဦးမောင် ၏ မွေးနေ့သို့ ရောက်လာလေသည်။ မွေးနေ့ မတိုင်မှီ တနေ့ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို အလုပ် မသွားပဲ သူတို့ နှစ်ယောက် အပြင်သို့ လျှောက်လည်ထွက်ကြရန် တောင်းဆိုလေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က အခုတလော အလုပ်များ နေသဖြင့် ခွင့်ယူဖို့ရန်မှာ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း၊ သို့သော်လည်း သူ ညနေစောစော လေးနာရီ ၊ ငါးနာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက်အောင် လာခဲ့မည်ဖြစ်ကြောင်းပြောလေသည်။ ထိုအခါ မိုးမ ပြောလိုက်သည့် စကားတခုက ကိုရင်ဦးမောင်ကို အတွေးနက်နက်ထဲ ရောက်သွားစေလေသည်။ မိုးမက ၊

"ဒါဆိုရင်လည်း ကိုကို့ သူငယ်ချင်းတချို့ ကို အိမ်မှာဖိတ်ပြီး မွေးနေ့ပါတီလေး တခုလောက်လုပ်ပါလား"

ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ညစ်ပတ်တဲ့ အတွေးအမြှင်တန်းက စပြီး အလုပ်လုပ်လာတော့သည်။ အဲလိုဆိုရင် ကိုအောင်နိုင်ကို အိမ်ခေါ်ပြီး အရက်သောက်ဖို့ အခွင့်အရေးရတာပဲဟု တွေးရင်း၊မိုးမ ကို၊

"အဲဒါဆိုရင် ကိုကိုတို့ ကဘယ်သူတွေကို ဖိတ်ကြမှာလဲ"

ဟုမေးလိုက်ရာ မိုးမ က၊

"မိုးမ တို့က ကိုကို့ အကိုတွေရယ်၊ အဖေ ရယ်၊ နောက် ကိုကိုညီမ ကိုပါ ခေါ်လို့ရတာပဲလေ၊ ဘယ်လိုထင်လဲ"

ကိုရင်ဦးမောင်က သူတို့ နေသည်မှာ အဝေးကြီးဖြစ်လို့ ဒီလို ပါတီအသေးစားလေးအတွက် လာရပြုရမှာဒုက္ခများပါတယ်၊ ဟုပြောလေသည်။ ထိုအခါ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်မျက်နှာကို ကြည့်ကာ ရှက်ပြုံးလေး ဖြင့်၊

"ဒါဆိုရင်လည်း ကိုကို့သူငယ်ချင်း ကိုအောင်နိုင့် ကို သူ့အမျိုးသမီးတို့ ခလေးတွေ ပါခေါ်ပြီး လာဖို့ ဖိတ်လိုက်ပါလား၊ အဲဒါဆို မကောင်းဘူးလား"

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ မိုးမ ပါးစပ်မှ ကိုအောင်နိုင်လို့ ထွက်သွားသည့်အချိန်တွင် ညတိုင်း သူတို့ အချစ်ကြမ်းကြသည့်အခါတွင် ဦးအောင်နိုင် ဟုပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ် ရွှတ်ဆိုပြီး ရိုးပလေးကစားခဲ့သည်များကို ပြန်တွေးမိပြီး မျက်နှာတခုလုံး နီရဲသွားတော့သည်။ မိုးမ မျက်နှာကို ဂရုတစိုက် သေခြာလေ့လာနေသော ကိုရင်ဦးမောင် က ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် မိုးမကို၊

"အော် ချစ်လေးက ဦးအောင်နိုင် ကို လာစေချင်တယ်ပေါ့လေ၊ ဟုတ်လား၊"

ဟုစလိုက်ရာ မိုးမ မှာ အရမ်းရှက်သွားပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးများဖြင့် ထုနှက်လေတော့သည်။

ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲတွင်တော့ အစီအစဉ်ဆွဲလျှက်ရှိလေသည်။ မိုးမ စိတ်ထဲမှာလည်း အတွေးတွေ က ဟိုဒီပြေးလွှားနေပေသည်။ ကိုအောင်နိုင် မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်၏ ရိုးပလေး ဂိမ်းမှာ အမြဲ ပါဝင်နေသည့်လူဖြစ်ခဲ့ ရပြီး မိုးမ စိတ်ထဲ တနေရာမှာ ရှိနေခဲ့လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ သိမ်းသွင်း စည်းရုံးမှုက အောင်မြင်တယ်ဟု ဆိုရပေမည်။ အခု တော့ ကိုရင်ဦးမောင် အတွက် တမျိုးပြောင်းစမ်းရမည့် အချိန်ရောက်ပြီဟု တွေးမိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့် မိသားစု တစုလုံးကို ဖိတ်ဖို့ စိတ်မကူးခြေ၊ ကိုအောင်နိုင့် တယောက်ထည်းကိုသာ ရုံးမှာ သူ့မွေးနေ့ လာခဲ့ပါလားဟု ဖိတ်လိုက်လေသည်။ ကိုအောင်နိုင့် ပြဿနာက အိမ်ပြန်ဖို့ ဖြစ်သည်။ ပါတီက အနည်းဆုံး ဆယ်နာရီ ဆယ်တစ်နာရီလောက် ဒါမှ မဟုတ် သန်းကောင်လောက်မှာ ပြီး သည်ပဲထား၊ ကိုအောင်နိုင်မှာလည်း ထိုအချိန်ဆို မူးနေလောက်ပြီမို့ တယောက်ထဲ ကားပြန်မောင်းဖို့က မလွယ်၊ တက်စီပဲ ငှားကာ သူ့အိမ်သို့ ပြန်ပို့ပေးမည်ဟု စီစဉ်လိုက်မှ အဆင်ပြေသွားတော့သည်။

ထိုနေ့က ကိုရင်ဦးမောင်က ရုံးအစောကြီးဆင်းကာ ကိုအောင်နိုင့်ကို အလုပ်ဆင်းချိန် သူ့အိမ်လာခဲ့ဖို့ မမေ့ရန်၊ မှာထားခဲ့လေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ပါတီမှာ ကျွေးဖို့ အစားအသောက် ၊အရက် စသည်တို့ ကို မိုးမ နှင့် အတူ ပြင်ဆင်ပေးလေသည်။ အဲဒါတွေ ပြီးတော့ မိုးမ က အဝတ်အစားလဲ ဖို့ ပြင်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို ဆက်ဆီကျကျ ခတ်ဟော့ဟော့ ဝတ်စေချင်လေသည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ပြောသည့်အတိုင်း မငြင်းဆိုပဲ နှင့် ဝတ်ဖို့ သဘောတူလိုက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ပင် အံအားသင့်သွားရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ထင်ထားသည်က သူ့မိန်းမ ကတော့ ဆက်ဆီကျပြီး သူ့ကိုယ်လုံးတွေ အသားတွေ သူများ မြင်ရအောင် ဖေါ်ထားသည့် ဝတ်စုံမျိုးကို တခြားလူတွေ ရှေ့မှာ ဝတ်ဖို့ကို ငြင်းဆန်လိမ့်မည်ဟု ထင်ထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ယခုတော့ ကိုအောင်နိုင်တို့ လာမည်ဆိုတာတောင်မှ သူဝတ်စေချင်သည့်အတိုင်း ဝတ်ဖို့ သဘောတူသည်ဆိုတော့၊ သူတို့ ရဲ့ ရိုးပလေးဂိမ်းက ထိရောက်မှုရှိသည်ဟု ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် တွေးလိုက်မိသည်။ မိုးမ ဒရက်စ်က ပေါင်လည်လောက်အထိသာ ရှည်ပြီး ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်လျှင် ပေါ်အရင်းပိုင်းနားလောက်ထိတက်သွားပြီး မိုးမ  ပေါင်တန်အလှကို အထင်းသား မြင်နိုင်လေသည်။  အပေါ်ပိုင်းက ပုခုံးသိုင်းကြိုး မှာလည်း သေးမျှင်လှပေရာ ဘရာဇီယာ ကြိုး ကိုပင် မဖုံးနိုင်ပေ၊ ရင်ဘတ်မှ အဟိုက်က လည်း တော်တော်ကြီးကို ဟိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ရှေ့ကိုင်းလိုက်လျှင် ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးများမှာ အပြင်သို့ ထွက်ကျလာတော့ မယောင်ကို ကြွတက်လာ တတ်သည့် ပုံစံမျိုး ဖြစ်လေသည်။

ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် အရမ်းအရမ်းကို ပျော်ရွှင်လျှက် ရှိကာ၊ မိုးမ နှင့် နှစ်ယောက်သား ဝရံတာသို့ ထွက်ကာ ကိုအောင်နိုင် လာမည့် ဂိတ်အဝဖက်ကို လှမ်းမျှော်ကြည့်နေကြလေတော့သည်။