လိပ်ပြာတက်တူးနဲ့ကောင်မလေး 1

ရန်ကုန်မြို့

ဗဟိုလမ်းမကြီး တနေရာ


Hell Boy Tattoo Studio
ငရဲသား တက်တူး စတူဒီယို



Tattoo Artist လည်းဖြစ် ပိုင်ရှင်လည်း ဖြစ်တဲ့ အံ့မင်းညိုသည် စွပ်ကြယ် အနက်ရောင် လက်ပြတ်နဲ့မို့ သူ့လက်မောင်းနဲ့

လက်ဖျန်တွေက တက်တူးတွေကို ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့နေရသည် ။


သူ့ငရဲသား တက်တူး စတူဒီယိုသည် သူ့ဆက်ဆံရေး ကောင်းမှု နဲ့ သူနဲ့ သူ့တက်တူးထိုးသမားတွေရဲ့

တက်တူးလက်ရာကောင်းမှုတွေကြောင့် လူကြိုက်များတဲ့ နေရာတခု ဖြစ်သည် ။

မြန်မာများတင်မက နိုင်ငံခြားသံရုံးတွေက နိုင်ငံခြားသားတွေ..တိုးရစ်တွေ ပါ တက်တူးလာထိုးကြတာ အများကြီးဘဲ ။


အံ့မင်းညိုရဲ့ စတူဒီယိုမှာ Tattoo Artist (  မွ ) ကလည်း တက်တူးထိုးချင်ကြတဲ့ အမျိုးသမီး ပရိတ်သတ်တွေရဲ့ စိတ်ကြိုက်

တက်တူးတွေ ထိုးပေးနေသူတယောက် အဖြစ် လူသိများ လူကြိုက်များသည် ။ ( မွ ) ဆီကို ပြန်လာကြတဲ့ မိတ်ဟောင်း

ကပ်စတန်မာတွေ အများကြီး ရှိသည် ။  ( မွ ) ရဲ့ လက်ရာတွေကို တွေ့ပြီး ရောက်လာသူ ကောင်မလေးတွေလည်း တပုံကြီး

ရှိသည် ။


ဆိုင်ပိတ်ခါနီး အချိန်ကို ရောက်လာပြီ ။

( မွ ) ရဲ့ ချပ်နေတဲ့ ဘိုက်ကလေးထဲက တဂွီဂွီ အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ သူ့လိုဘဲ Tattoo Artist  တယောက် ဖြစ်တဲ့

စိုးရာဇကို သူတို့ဆိုင်နဲ့ မနီးမဝေးက ခေါက်ဆွဲသုတ် တပွဲလောက် သွားဝယ်ပေးဖို့ လှမ်းပြောလိုက်တော့ စိုးရာဇက (

ငါ့လည်း ကျွေးမယ် ဆိုရင် သွားဝယ်ပေးမှာပေါ့  ( မွ )....ဟဲဟဲ..ငါလည်း ဘိုက်ဆာတာမှ သေခါနီးဘဲလေ....) လို့

ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ မွ ကနေ့လည်က နိုင်ငံခြားသူ တယောက်ကို ထိုးပေးခဲ့တဲ့အတွက် ဘောက်ဆူး ( Tip ) ဒေါ်လာ

ရထားတာမို့ ( စားပါဟာ..ငါ ကျွေးပါတယ် ...) လို့ ပြောလိုက်သည် ။


အံ့မင်းညိုကတော့ ဆိုင်ပိတ်ပြီးတာနဲ့ ချစ်ဇနီးလေးနဲ့ ဟော့ပေါ့ဆိုင်မှာ သွားစားဖို့ ချိန်းထားတာကြောင့် ဓါတ်ဘူးနဲ့

ထည့်ထားတဲ့ ရေနွေးကြမ်းကိုဘဲ ဖိသောက်နေသည် ။


ဒီအချိန်မှာ သူတို့ ဆိုင်ပေါက်ဝကို  အသက် ၁၈..၁၉ အရွယ် ကောင်မလေး  တယောက် ရောက်လာသည် ။

( ကြွပါ....တက်တူးထိုးချင်ရင် အကောင်းဆုံး ထိုးပေးနေပါတယ်.....)

အံ့မင်းညိုက ဖေါ်ရွေတဲ့ အပြုံးနဲ့ ကြိုဆိုလိုက်သည် ။


ဒီ  ကောင်မလေး က တကိုယ်လုံး အနက်ရောင်တွေ ဝတ်ထားသည် ။ ပုခုံး အထိ ရှည်တဲ့ ဆံပင်ကလည်း အနက်ရောင်

စိုပြောင်နေသည် ။


နားကပ် အနက်ရောင် ..လက်ပတ်နာရီ အနက်...လက်ကောက် အနက်တွေ...ဖိနပ်ကလည်း အနက် ..။

သူမ ဝတ်ထားဆင်ထားတာတွေနဲ့ ဆန့်ငျင်ဖက်က သူမရဲ့ အသားအရောင် ။

ဖြူဆွတ်ဆွတ် အသားက ဝင်းပြောင်နေသည် ။

ထူးခြားတာက နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေး ကလည်း အနက် ။


( မိန်းမ တက်တူး  Artist ရှိလားဟင် . . .)

အံ့မင်းညိုက ပြာပြာသလဲ နဲ့ ( ရှိပါတယ်...အထဲ ဝင်ပါ ခင်ဗျ.....) လို့ ဖြေလိုက်သည် ။


ကောင်မလေးရဲ့ အသံက ဘိုသံ ခပ်ဝဲဝဲ ...။

ကြည့်ရတာ အင်္ဂလန်တို့ အမေရိကန်တို့မှာ ကြီးတဲ့ နေတဲ့ မြန်မာမလေး ဖြစ်နိုင်သည် ။


" မွ ရေ.....ကပ်စတန်မာ လာတယ်..."

အံ့မင်းညိုက မွ ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည် ။


မွ က စိုးရာဇ ဝယ်လာပေးတဲ့ ခေါက်ဆွဲသုတ်ကို စားမလို့ ပြင်နေခိုက် ။


" ကြွပါ....ညီမ.....တက်တူး ထိုးမလို့လား....ဒီမှာ နမူနာပုံတွေ ရှိပါတယ် . . ."

ကောင်မလေးက မွကို အကဲခတ်သလို တချက် ကြည့်လိုက်သည် ။

မွရဲ့ လက်ဖျန် နှစ်ဖက်မှာ ထိုးထားတဲ့ တက်တူးတွေကို လည်း ကြည့်သည် ။


( လာ...ညီမ...ဒီဖက်ကို . . .)


ဝင်လာတဲ့ အနက်ရောင် ကောင်မလေးကို သူမရဲ့ တက်တူးထိုးတဲ့ ခုံနေရာဆီကို ခေါ်လိုက်သည် ။

ပလပ်စတစ်တဲ့ အုပ်ထားတဲ့ တက်တူးပုံတွေကို တွဲပေါင်းထားတဲ့ စာအုပ်ကြီးကို ချပေးလိုက်သည် ။

များသောအားဖြင့် မွ ထိုးပေးတာက မိန်းကလေးတွေပေါ့ ။

" ဟာ..တအား လက်ရာကောင်းတာဘဲ ..ဒါကြောင့် ဟယ်သာက ဒီကို သွားဖို့ ညွှန်းလိုက်တာ"

" ညီမ ထိုးချင်တဲ့ပုံ ပြောလေ....ဘယ်နေရာမှာ ထိုးချင်တာလဲဟင်...လက်မောင်း လက်ဖျန် ပုခုံး ကျောပြင်

ပေါင် ခြေသလုံး ရင်ဘတ်...."

" ဒီထက် လုံခြုံတဲ့ အခန်း မရှိဘူးလားဟင်....."

" အာ..ဟုတ်......ရှိပါတယ်.....ဟိုထဲမှာ...တံခါးပိတ်ထားလို့ရတယ်......ဟိုလေ..မိန်းကလေးတွေရဲ့

ဖုံးကွယ်အပ်တဲ့နေရာတွေကို ထိုးရင် အဲ့အခန်းလေးထဲမှာ ထိုးပေးတယ်....."

" အော်...အိုကေ.......ခဏ သွားကြည့်လို့ ရမလားဟင်....."

" ရပါတယ်....ညီမ...လာ....ကျမ လိုက်ပြမယ်....."

မွရဲ့  အနောက်က အနက်ရောင် ကောင်မလေး လိုက်လာသည် ။


မျက်လုံးလေး ဝေ့ကြည့်ပြီး " အင်း...မဆိုးပါဘူး.....တံခါးပိတ်ထားပြီး ထိုးပေးမယ် မဟုတ်လား.."

လို့ မေးလိုက်သည် ။

" ဒါပေါ့....ညီမ......စိတ်ချပါ..ညီမ စိတ်တိုင်းကျစေရမယ်......" လို့ မွ က ပြောလိုက်သည် ။

ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဆိုင်မပိတ်ခင် ကပ်စတန်မာ တယောက် ထပ်ရရင် မဆိုးဘူးလေ ။


ကောင်မလေးက တက်တူးပုံတွေကို လှန်လှောကြည့်နေပြီး ..." ဟိုလေ...ဘတ်တာဖလိုင်း ....    လိပ်ပြာ....

လိပ်ပြာပေါ့..အဲဒီပုံ ထိုးချင်လို့ . . ." လို့ ပြောပြီး အစိမ်းရောင် အဝါရောင် အနက်ရောင် ရောစပ်ထား

တဲ့ လိပ်ပြာပုံလေးကို လက်နဲ့ ထောက်ပြသည် ။


" ရတယ်..ညီမ....ဘယ်နေရာမှာ ထိုးပေးရမလဲဟင် . ."

ကောင်မလေးက ပြုံးစိစိနဲ့ " ဒီမှာ ထိုးပေးပါ...." လို့ ပေါင်တန်သွယ်သွယ် နှစ်ချောင်းရဲ့ ကြားကို လက်

ညှိုးနဲ့ ထောက်ပြသည် ။

( ၂ )




မွ အတွက်က ဒါတွေက မဆန်းပါ ။ ကောင်မလေးတွေကို ရင်သားတွေမှာ တင်ပါးတွေမှာ ထိုး

ပေးဖူးတာ များပြီ ။ အဲ..သူပြနေတဲ့ နေရာ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာမှာတော့ မထိုးပေးဖူးသေးဘူး ။


(  အိုကေ ရတယ်....မွ ထိုးပေးမယ်......အခု ထိုးမှာလား . . .)

( အင်း..ယူ့နံမည်က မွတဲ့လား . . .)

( အင်း . .ဟုတ်တယ်...မွမွ.....မွလို့ဘဲ သိကြတာ ခေါ်ကြတာ များတယ်.....အခု ထိုးပေးရမှာလား....)

( ဟုတ်တယ်.....)

( ဒါဆို ကိုယ်အောက်ပိုင်းက အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်နော် . .ဟိုမှာ ဝတ်ရုံ ရှိတယ်. . .အဲဒါလေး ဝတ်လိုက် . . ပြီးတော့

ကုတင်လေးမှာ စောင့်နေ....မွ လာခဲ့မယ်.....)

( အိုကေ ....)


မွ လိုအပ်တာတွေ ယူပြီးတော့ အခန်းလေးထဲကို ဝင်သွားတဲ့အချိန် အနက်ရောင် ကောင်မလေးကို ကုတင်လေးပေါ်မှာ

တွေ့လိုက်သည် ။

ကောင်မလေးသည် ဝတ်ရုံကို ခြုံထားသည် ။ သူမကို မွ က အောက်ပိုင်းက အဝတ်တွေကို ချွတ်ထားဖို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် သူသည်

အပေါ်ပိုင်းက အဝတ်တွေကိုပါ ချွတ်ပစ်ထားပါလား ...။

ဝတ်ရုံအနက်လေးက ကြယ်သီးမပါဘဲ ခါးစည်းကြိုလေးဘဲ ပါတာကြောင့် ရင်ဘတ်နေရာက မလုံဘူး ။ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်စိုင်လုံး

ဖြူဖြူဖွေးဖွေးတွေကို တစွန်းတစ မြင်နေရသည် ။


မွက ကောင်မလေးရဲ့ ဝတ်ရုံကို ဘေးကို ဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး ( ဘယ်နေရာမှာ ထိုးချင်တာလဲ....မွကို သေသေချာချာ

ပြပါလားဟင်.....) လို့ ပြောလိုက်သည် ။


တက်တူး ဆိုတာက ထိုးပြီးရင် ပြင်ရ ခက်တယ်လေ ။

ကောင်မလေး တဲ့နေရာက ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေ ကြားခလယ်က မို့ဖေါင်းတဲ့ ဆီးခုံကြီးမှာ ။

အမွှေးပါးပါးနုနုလေးတွေ ရှိနေလို့ မွ က သူ့ကို ( အမွှေးလေးတွေ ရိပ်ဖို့ လိုတယ်....) လို့ ပြောလိုက်သည် ။


( ရိပ်လေ..မွ ရိပ်ပေးမှာ မဟုတ်လား......)

( ရတယ်လေ ...)

မွ အမွှေး ရိပ်ပေးတာကို ကောင်မလေးက မျက်လုံးတွေ ပိတ်ထားပြီး ခံနေသည် ။

မိန်းမချင်း ဖြစ်ရက်နဲ့ ဘာကြောင့် မွရဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသလဲ မသိဘူးကွယ် . . ။

အမွှေးရိပ်ပေးပြီး ရေနွေး အဝတ်နဲ့ ဆီးခုံကြီးနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေရော မိန်းမကိုယ် တခုလုံးကိုရော ဖွဖွ ပွတ်ပြီး

သုတ်ပေးနေတဲ့အချိန် ကောင်မလေးက( ဆီးခုံမှာ မထိုးဘဲ အဖုတ်မှာ ငုံပြီး ထိုးရင် ဖြစ်မလား ...လိပ်ပြာရဲ့ အတောင်ပံတွေက အကွဲကြောင်းရဲ့

တဖက်တချက်မှာပေါ့.....)လို့ မေးသည်။

မွလည်း သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ဘဲ ( အင်း ...ရတယ်....လေ ....ဒါနဲ့ နံမည် ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲဟင်....) လို့ ပြောလိုက်တော့

သူက ( အာဆူလာ . . .) လို့ တိုးတိုးလေး ဖြေသည် ။


အာဆူလာ ..။

နံမည်က ဆန်းသည် ။ မြန်မာမလေးတွေ ထဲမှာ ဒီနံမည်မျိုး မကြားဖူးဘူး .....။




( အာဆူလာ့ အဖုတ်က အရမ်းလှတာဘဲ . . . .)

   မွ....ကြိုက်လား.....

( ကြိုက်တယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး...လှတာကို ပြောတာပါ......)


" မွလည်း အရမ်းလှတာဘဲ.....မျက်နှာရော ကိုယ်လုံးရော....အဖုတ်တော့ မမြင်ရသေးဘူး....."

" ဘာလဲ အာဆူလာက မွအဖုတ်ကို တွေ့ဖူးချင်လို့လား....."

" မွ ပြရင်ပေါ့...."

" ဒီမှာတော့ ပြလို့ မဖြစ်ဘူး....အိမ်ပြန်ရင် လိုက်ခဲ့....."

" မွက တယောက်ထဲ နေတာလား....."

" အင်း....ဆိုပါတော့...."

တကယ်တော့ " မွ "က တယောက်ထဲ နေတာ မဟုတ်ပါဘူး ။ အခန်းဖေါ် ( ရွန်းမိတ် )နဲ့ နေတာ။

ဒါပေမယ့် အခန်းဖေါ် စိမ့်စိမ့်စိမ်းက ခရီးသွားနေလို့ အိမ်မှာ မရှိဘူးလေ ။

(  ဘယ်လိုလဲ ...အာဆူလာ...မွ နဲ့ အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့မှာလား.......)

အာဆူလာက ပြုံးစိစိနဲ့ ( လိုက်ချင်တယ်....ဒါပေမယ့် အာဆူလာ အလုပ်ရှိသေးတယ်....လူတယောက်နဲ့ ချိန်းထားလို့......) လို့ ပြောသည် ။

မွက ( ချိန်းထားတဲ့လူက ဒီကို လာမှာလား.....) လို့ မေးလိုက်တော့ အာဆူလာ က ( အင်း..သူ မကြာခင် ရောက်တော့မှာပါ......) လို့ လက်က

နာရီကို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ပြောသည် ။

ခဏကြာတော့ အာဆူလာ့ဆီကို လူတယောက် ရောက်လာသည် ။

အသား လတ်လတ် လူတယောက် ။

အာဆူလာနဲ့ မွ နားမလည်တဲ့ ဘာသာစကားတခုနဲ့ အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေကြသည် ။ အာဆူလာက မွ ဖက်ကို လှည့်ပြီး ( မွနဲ့

မလိုက်ဖြစ်တော့ဘူး..ဆောရီးနော်..ဒီကောင်က တိုင်ပင်စရာတွေ ရှိလို့ ခေါ်နေတာကြောင့် အာဆူလာ သူနဲ့ တနေရာကို ခဏ

လိုက်သွားရမယ်.....မွ....) လို့ ပြောလိုက်သည် ။


အာဆူလာလည်း မွကို တက်တူးထိုးခ ပိုက်ဆံတွေ ရှင်းပေးပြီး အဲဒီလူနဲ့ လိုက်သွားသည် ..။


  နောက် နှစ်ရက် အကြာ ။

ရန်ကုန်မြို့လည်မှာ ဗုံးဖေါက်ခွဲဖို့ ကြံတဲ့ သီရိလက်ာနိုင်ငံသား မိုဟန်ဆိုတဲ့လူ အကြောင်း သတင်းစာတွေနဲ့ ဂျာနယ်တွေမှာ ပုံတွေနဲ့ ပါလာသလို

တီဗီ သတင်းတွေ မှာလည်း တချိန်လုံး ပြလွှင့်နေတော့ ဒီ မိုဟန် ဆိုတဲ့ အကြမ်းဖက်သမားဟာ မွ တက်တူးထိုးပေးလိုက်တဲ့ အာဆူလာ ဆိုတဲ့

မိန်းမချောလေး ဆီကို လာသွားတဲ့မိုဟန်ဆိုတဲ့လူ ဖြစ်နေတာကို မွ တွေ့လိုက်ရသည် ။

အာဆူလာသည် အကြမ်းဖက်သမား မိုဟန်နဲ့ ဆက်စပ် ပတ်သက်နေပါလား လို့ မွ သိလိုက်ပြီး ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထသွားရသည် ။


မွ ကောင်မလေး တယောက်ကို ပုခုံးစွန်းမှာ အသဲနှလုံးပုံလေး ထိုးပေးနေသည် ။

မွတို့ တက်တူးစတူဒီယို ထဲကို လူတစု ဝင်လာသည် ။

သူတို့ လက်ထဲမှာ ဓါတ်ပုံ နှစ်ပုံနဲ့ ။

တပုံက မိုဟန်ရဲ့ ပုံ ။ နောက်တပုံက မွ တက်တူးထိုးပေးလိုက်တဲ့ အာဆူူလာရဲ့ ပုံ ။

( သူတို့ကို သိကြလား...တွေ့ဖူးလား......)

လူတယောက်က မွတို့ကို လာမေးသည် ။

  သာမန် အရပ်သားတယောက်လိုဘဲ ဝတ်ထားပြီး ခါးမှာ သေနတ်မဲမဲကြီး ထိုးထားတဲ့အတွက် မေးသူဟာ ထောက်လှမ်းရေးက ဖြစ်လိမ့်မည် ။

မွက သိတယ် လို့ ပြောလိုက်လို့ မွကို သူတို့ သေသေချာချာ မေးကြမြန်းကြတော့တာဘဲ ။

အာဆူလာကို မွက တက်တူးထိုးပေးတဲ့အကြောင်း.....အာဆူလာဆီကို မိုဟန် လာတွေ့ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် အတူတူ ထွက်သွားကြတဲ့အကြောင်း မွက စစ်မေးတဲ့

ထောက်လှမ်းရေးတွေကို ပြောပြလိုက်သည် ။

( အာဆူလာက ဘာ တက်တူး ထိုးသွားသလဲ သိလို့ ရမလား....ထိုးတဲ့ပုံ နမူနာ ပြနိုင်မလား.....)

( လိပ်ပြာပုံ ထိုးတာပါ..နမူနာ ပြနိုင်ပါတယ်......)

( ကိုယ်ရဲ့ ဘယ်နေရာမှာ ထိုးတာပါလဲ......)

( မိန်းမအင်္ဂါ မှာပါ.......)

( ဗျာ )
 
( ၃ )




သီရိလက်ာနိုင်ငံ


ကိုလံဘိုမြို့



သီရိလက်ာနိုင်ငံသည် တမီလ်တိုက်ဂါးပြောက်ကြား သူပုန်တွေ ငြိမ်ကျသွားပြီးတဲ့နောက် အစွန်းရောက်ဝါဒီ အသေခံ

အကြမ်းဖက်အုပ်စုတစုရဲ့ ရက်စက်တဲ့ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ပွဲတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ရပြန်သည် ။ ဒီအုပ်စုတွေ

ရဲ့ ကွန်ယက်တခုက ကျယ်ပြန့်လွန်းတာကြောင့် သူတို့ရဲ့ နောက်ထပ် လုပ်ကိုင်မယ့် ယုတ်မာတဲ့

လုပ်ရပ်တွေထဲမှာ မိမိတို့ နိုင်ငံလည်း ပါဝင်နေသည် လို့ ခိုင်မာတဲ့ သတင်းတခုကို သစ်မင်းတို့ အဖွဲ့

ကြီးက ရလိုက်တာကြောင့် ဒီသတင်းကို အတည်ပြုဖို့အတွက် သစ်မင်း ရောက်နေတာပါ ။


မိုဟန်ဆိုတဲ့ကောင်က စလိုက်တဲ့ ဇာတ်လမ်းပါ ။

မိုဟန် ဆိုတဲ့ သီရိလက်ာနိုင်ငံသား တယောက် ရန်ကုန်ကို တိုးရစ်ဗီဇာနဲ့ ဝင်လာသည် ။

ရောက်ပြီး သုံးရက် အကြာမှာ ရန်ကုန်မြို့လည်ခေါင်မှာ သူ့ကိုယ်သူ ဗုံးဖေါက်ခွဲဖို့ ကြိုးစားသည် ။ လူစည်ကားတဲ့ ကားတွေ

ပိတ်ဆို့နေတဲ့နေရာတခုက ဘတ်စ်ကားကြီးအပေါ်မှာ ။

ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် အော်ဟစ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲက စနက်တန် ခလုပ်ကို ဖိနှိပ်လိုက်ခဲ့ပေမယ့် တခုခု လွဲချော်ပြီး ဗုံးက မပေါက် ။

မိုဟန်က ခလုပ်ကို ဆက်တိုက် ထပ် နှိပ်သည် ။

ဗုံးက မပေါက်ဘူး ။

ဘေးကလူတွေရဲ့ အော်ဟစ်သံတွေနဲ့ ဖမ်းဟဆီးဟ....ဆိုတဲ့ ညာသံပေးတာတွေကြောင့် မိုဟန် ဘတ်စ်ကားပေါ်က ဆင်းပြေးသည် ။

လူအုပ်က လိုက်သည် ။

ထုံးစံအတိုင်း အုတ်နီခဲနဲ့ ထုသည် ။

မိုဟန်ကို သွေးအလိမ်းလိမ်းနဲ့ လူထုက ဖမ်းမိသွားသည် ။

မကြာခင် ရဲတွေ ရောက်လာသည် ။


မိုဟန်ကို သစ်မင်းတို့အဖွဲ့အစည်းက စစ်မေးကြသည် ..။

မိုဟန်က  ခေါင်းမာမာနဲ့ ဘာကိုမှ မပြောဘဲ ဆိတ်ဆိတ်နေခဲ့လို့ သူလာခဲ့တဲ့ သီရိလက်ာနိုင်ငံက တာဝန်ရှိသူတွေနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး မိုဟန်ရဲ့

နောက်ကြောင်းကို လိုက်ကြသည် ။

သစ်မင်း   ကိုလံဘိုကို ရောက်လာသည် ။

နည်းမျိုးစုံနဲ့ မိုဟန်တို့ အကြမ်းဖက် တယူသန် အုပ်စုကို စုံစမ်း ထောက်လှမ်းသည် ။ သတင်းပေးတွေကိုလည်း ငွေပေးပြီး စုံစမ်းစေသည် ။



မရဒါနာ ရပ်ကွက်

ညစ်ပေစုတ်ပြတ်သပ်နေတဲ့ ကိုလံဘိုမြို့ဟောင်း  ဆင်ခြေဖုံး တနေရာက လမ်းဘေး လဖက်ရည်ဆိုင်လေးမှာ သစ်မင်း

ရောက်နေသည် ။

လှို့ဝှက်ဝန်ထမ်း ဘဝက ဒီလိုဘဲလေ ။

ကျရာတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရသည် ။ စေလိုရာစေ တုံးတိုက်တိုက်ကျားကိုက်ကိုက် ရင်ဆိုင်ပစ်ရတာ ။

သစ်မင်း ဒီနိုင်ငံ ဒီမြို့ကို ရောက်နေတာ သုံးလကျော်ပြီ ။


အမိနိုင်ငံအတွက် အကျိုးရှိမယ့်သတင်းတခု အတွက် သစ်မင်းတို့ တိတ်တဆိတ် လှုပ်ရှားနေကြရသည်။

လူတကာ အိပ်ကောင်းနေတဲ့ ညကာလတွေမှာ သစ်မင်းတို့ အသက်လုပွဲတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေကြရသလို

လူမသိသူမသိ အသက်ကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေလည်း တပုံတပင်ဘဲ ။


သစ်မင်းလိုဘဲ သူတို့အဖွဲ့အစည်းကြီးက ဝန်ထမ်းတွေသည် ကမ္ဘာ အရပ်ရပ်မှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်လျက်

ရှိနေသည် ။ ယောက်ျား ဝန်ထမ်းတွေရော မိန်းမ ဝန်ထမ်းတွေရော မိမိတို့ အမိနိုင်ငံရဲ့ အချုပ်အခြာကို

သာမကဘဲ ကမ္ဘာ့လူသားထုကြီးကို အန္တရာယ်ပေးဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ အစွန်းရောက်ဝါဒီ တွေကို တားဆီး

တိုက်ဖျက်ဖို့ အသက်ကို ပဓါန မထားဘဲ စွန့်စား လုပ်ကိုင်နေကြပါသည် ။


လဖက်ရည် ချိုချိုပျစ်ပျစ် ပူပူ တခွက်ကို မှုတ်သောက်ရင်း လူတယောက်ကို သူစောင့်နေသည် ။

စားပွဲပေါ်မှာ ဆိုင်က ချပေးထားတဲ့ ခါဂျာမုန့် ပုဂံကို ယင်ကောင်တွေက တဝီးဝီးနဲ့ ဝဲနေသည် .။ ဒီ

ခါဂျာမုန့်ပုဂံဘေးက သူ့ဖုန်းလေး တဂီဂီနဲ့ တုန်လာသည် ။

ကော်လာအိုင်ဒီမှာ " ဆွာနာပါလီ " ဆိုတဲ့ နံမည်လေး ပေါ်လာသည် ။



ဆွာနာပါလီသည် သူ့ကို ကိုလံဘိုမှာ အစစ ကူညီနေတဲ့ သီရိလက်ာသူလေး ။

သူမသည် သစ်မင်းထက်တောင် အသားလတ်သေးသည် ။ မျက်နှာလေးက လှတဲ့အပြင် ကိုယ်လုံးလေး

က " ရှယ် ..." ။ သူမရဲ့ ရင်လုံးလုံးတွေက မြင်သူတကာ ငေးမောသွားရလောက်အောင် သိသာနေပြီး

ထွာဆိုင်ခါးလေးရဲ့ အောက်က တင်ပါးစွင့်စွင့်ထယ်ထယ်တွေကလည်း အနေတော် ဆိုက် ။

( ဆွာနာ )

( သစ် )

ဆွာနာပါလီက သစ်မင်းကို ( သစ် )လို့ ခေါ်သည် ။

မြို့လည်ခေါင် တနေရာက အပေါစားဟိုတယ်လေးမှာ သစ်မင်း နေနေတာ သုံးလ ရှိပြီ ။ ဆွာနာပါလီက ဒီဟိုတယ်လေးမှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ ကောင်မလေး ။

( ဆွာနာ.....အလုပ်ပြီးပြီလား...)

( ပြီးပြီ သစ်......ငါ အခု ငါ့ အိမ်ကို ပြန်ရောက်နေပြီ . ..ရေတောင် ချိုးပြီးပြီ .....)

( ဟင်.....ဟုတ်လား....ဘယ်တုံးက ချိုးတာလဲ.....အခုဘဲလား....ဆွာနာ)

( အင်း..အခုဘဲ......)

( ဆွာနာ...အခု ဘာဝတ်ထားလဲဟင် . . . .)

( ဘာမှ ဝတ်မထားဘူး......)

( အိုး...)

သစ်မင်း ပျော်သွားသည် ။ ပြုံးသွားသည် ။

( သစ် လာမှာလား.....)

( လာမှာပေါ့ ဆွာနာ...)

ဆွာနာပါလီရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှအပတွေကို သစ်မင်း မြင်ယောင်လိုက်မိရင်း ခုချက်ချင်းဘဲ

ဆွာနာပါလီရဲ့တိုက်ခန်းလေးဆီကို အပြေးအလွှားသွားလိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်သွားရသည် ။


ဒါပေမယ့် သူချိန်းထားတဲ့လူနဲ့ တွေ့ဖို့က အရေးကြီးသည် ။

"   ဆွာနာ . .ကိုယ် အမြန်ဆုံး ရောက်အောင် လာခဲ့မယ်....." လို့ ပြောပြီး ဖုန်းပိတ်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့

ပေါင်ကြားက လက်နက်က မာကြော ထောင်မတ်နေသည် ။


လက်က လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်သည် ။


ချိန်းထားတဲ့အချိန်ထက် ငါးမိနစ် တိတိ ကျော်နေပြီ ။


သစ်မင်းသည် မိန်းမချောလေးတွေနဲ့ သွားရင်းလာရင်း ဆုံမိကြုံမိရင် အလွတ်မပေးတတ်တာကြောင့်

လိုချင်တဲ့သတင်းတွေ စုဆောင်းရင်း ဆွာနာပါလီကို ကိုလံဘိုမြို့တခွင်ကို လိုက်ပြပေးဖို့

အကူအညီတောင်းရင်း မရှောင်သာတဲ့ လမ်းမြှောင်ကြားမှာ ညိသွားကြသည် ။ ညိသွားကြတော့လည်း

နုနုထွတ်ထွတ် အပျိုမလေး ဆွာနာပါလီသည် " သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေကို

သောက်သုံးမိတဲ့နှယ်" သစ်မင်းကို အစွဲကြီး စွဲသွားပြီး သစ်မင်းနဲ့ အမြဲဘဲ တွေ့ချင်နေတော့တာဘဲ ။


စက်ဘီးလေးတစီး တဂျောက်ဂျောက်နဲ့ လမ်းကြားထဲကို ဝင်လာသည် ။

သစ်မင်း သူ့ဖုန်းထဲက ပုံကို ကြည့်လိုက်သည် ။ ဟုတ်သည် ။ စက်ဘီးနဲ့ ငတိသည်

သူချိန်းထားတဲ့ကောင် ။ နံမည်က ဒမိက ။   

မီးသွေးခဲလို မဲပြောင်နေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ ဒမိကသည် အဖြူရောင် တီရှပ်နဲ့ အဖြူရောင်ဘောင်းဘီ

တိုကို ဝတ်ထားသည် ။ လဖက်ရည်ဆိုင်ထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ် ဝင်လာသည် ။

သူ့စားပွဲလေးဆီကို ရောက်လာသည် ။

" မစ္စတာသစ်မင်း....လား...."

" ဟုတ်တယ်..ဒမိက လား...."

" မှန်ပါတယ်.....ထိုင်မယ်နော် . . ."

" ထိုင်ပါ ...ဒမိက.. ..."

ဒမိကနဲ့ သစ်မင်း ဘာတာစစ်စတန် လုပ်လိုက်ကြသည် ။ တဦးမှာ ရှိတာနဲ့ တဦးလိုတဲ့ဟာကို လဲလှယ်

လိုက်ကြတာကို ဆိုလိုတာပါ ။

သေးငယ်တဲ့ စတစ်လေး တချောင်း ကို သစ်မင်း ရလိုက်သည် ။ သစ်မင်း ပြန်ပေးလိုက်တာက အညို

ရောင် စက္ကူထူထူနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ အစိမ်းရောင် ငွေစက္ကူတထပ် ။


ဒမိကက ဖြူဖွေးတဲ့ သွားတွေပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်ပြီး " ဂွတ်လပ်ခ် မစ္စတာသစ်မင်း.." လို့ ပြောရင်း

ဆိုင်ထဲကနေ အထုပ်လေး ချိုင်းကြားညှပ်ပြီး ပြန်ထွက်သွားသည် ။


သစ်မင်းလည်း လဖက်ရည်ဖိုး ရှင်းပေးပြီး ဆိုင်ထဲကနေ ထွက်လိုက်သည် ။ မလှမ်းမကမ်းမှာ ရပ်ထား

တဲ့ သူငှားစီးနေတဲ့ တိုယိုတာ တာဆဲလ် ကားစုတ်လေးဆီကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။

( ၄ )





အရူးအမဲသားကျွေးမိသလိုဘဲ ။

သစ်မင်းရဲ့ လီးကို စွဲသွားတဲ့ ဆွာနာပါလီသည် အငမ်းမရတွေ ဖြစ်နေသည် ။


သစ်မင်း တိုက်ခန်းလေးထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ တဘက်အဖြူလေးတထည်ဘဲ

ပတ်ရစ်ထားတဲ့ ဆွာနာပါလီသည် သစ်မင်းကို ပြေးဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ငုံစုတ်လိုက်တော့ သစ်မင်း

လည်း သူမကို ပြန်ဖက်ပြီး တုံ့ပြန်စုတ်ရင်း သူမကိုယ်ပေါ်က တဘက်လေးကို ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်သည် ။


ဗလာကျင်းသွားတဲ့ ဆွာနာပါလီ ။

ရင်သားထွားထွားတွေက တင်းမာကော့ထောင်နေကြသည် ။ ရင်သီးလုံး နီညိုညိုလေးတွေကလည်း မာ

တင်းစူကြွနေကြသည် ။ မစို့တပို့လေး စူနေတဲ့ ဘိုက်သားလေးနဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ခါးလေး ..စွင့်ထယ်တဲ့

တင်ပါးကြီးတွေ ပေါင်တန်ရှည် ချောမွတ်မွတ်တွေက သစ်မင်းကို စိတ်တွေ တရှိန်ထိုး မြင့်တက် ထကြွ

သွားစေသည် ။


ထွားလုံးတဲ့ ရင်သားတင်းတင်းတွေ ... ။ သစ်မင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက နို့သီးခေါင်း

နီညိုညိုလေးတဖက်ကို ငုံဟတ်လိုက်သည် ။


အိပ်ခန်းထဲကို မရောက်နိုင်တော့ဘဲ ဧည့်ခန်းလေးက ဆိုဖါ အနက်ရောင်လေးအပေါ်မှာ ပြင်းပြင်းထန်

ထန် လိုးဖြစ်သွားကြသည် ။

အဝတ်မဲ့ လူသား အဖိုအမတို့ရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကာမပွဲကလေးက ပြင်းထန်လှသည် ။ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ။

အော်ဟစ်ညည်းငြူသံတွေရော ။


ဆွာနာပါလီသည် သစ်မင်းရဲ့ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ လီးကို အားရပါးရ စုတ်နေသလို သစ်မင်းကလည်း

အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ ဆွာနာပါလီရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လျာနဲ့ဖိယက်လိုက် ပါးစပ်နဲ့ စုတ်လိုက်

လုပ်ပေးနေသည် ။ စစ်စတီနိုင်း ဆွဲနေတာ ။ တပြိုင်နက် ဘာဂျာရော ပုလွေရော သောသောညံကုန်သည် ။


ကာမဇောကပ်နေကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်လည်း လိုးလိုက်ကြတာ သဲသဲမဲမဲ ။


" သစ်.....လိုး...လိုးတော့....လိုးပေးတော့....."


ဆွာနာပါလီက တုန်ခါနေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်လို့ သစ်မင်းလည်း ဆွာနာပါလီရဲ့ ပေါင်တန်တွေ

ကို ဆွဲဖြဲရင်း လိုးထည့်ဖို့ ပြင်ခိုက် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျနေတဲ့ သူ့ဖုန်းလေးက ပိကနဲ အသံမြည်

လာသည် ။ အပြာရောင်တောက်တောက် မက်ဆေ့တခု ဝင်လာတာကို သစ်မင်း တွေ့လိုက်သည် ။


ဆူပါဘိုင်ဆာ ချိုတကူးဆီက ဆိုတာ မကြည့်ဘဲ သိလိုက်သည် ။

ဆွာနာ့ဆီကို မလာခင် သူရတဲ့ သတင်းကို ချိုတကူးဆီကို ပို့ခဲ့လို့ ချိုတကူက သူရတဲ့အကြောင်း

မက်ဆေ့ပြန်တယ် ဆိုတာ သူသိသည် ။ ဆွာနာပါလီရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လီးတန်ကို ဖိသွင်းလိုက်

သည် ။


" အို့.....သစ် . ."



တင်းကြပ်စိုအိတဲ့ စောက်ဖုတ်အရသာထူးက သစ်မင်းရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို ပြင်းထန်သထက် ပြင်းထန်စေ

သည် ။ အရည်ရွှမ်းတဲ့ ဆွာနာပါလီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြပ်ကြပ်လေးကို တအားနင်း ပစ်ဆောင့်နေသည် ။


" လိုး..လိုး....သစ်....တအားလိုး...တအားလိုး.....ဆောင့်လိုး....."

သီရိလက်ာမလေးရဲ့ အာသာပြင်းပြင်းနဲ့ အော်ဟစ်တောင်းဆိုလိုက်တဲ့ အသံလေးနဲ့အတူ သစ်မင်းရဲ့

လိုးဆောင့်တဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ။

ကြပ်တင်းအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းလွန်းလို့ တအားနင်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည် ။

သူကောင်းကိုယ်ကောင်း နှစ်ယောက်လုံးကောင်းသွားကြသည် ။


ဆွာနာပါလီ ပက်လက်လေး ငြိမ်ကျသွားသည် ။

သစ်မင်းရဲ့ လီးလည်း အရမ်းအလုပ်များခဲ့ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ပြီးလို့ အခုတော့ ငိုက်ကျပျော့ကျသွားပြီ ။

သစ်မင်း ချိုတကူးဆီက မက်ဆေ့ကို ဖွင့်လိုက်သည် ။

အပြင်လူဆိုရင် သူတို့ အချင်းချင်း ပို့တာတွေကို နားလည်မည် မဟုတ် ။

စကားဝှက်နဲ့ ပြောဆိုကြတာ ဖြစ်သည် ။


မင်းယောက်ဖ ရောက်နေတဲ့နေရာကို ဘကြီးသာဝကို ပြောလိုက်ပြီကွ ။

ကြွေးတောင်းမယ့် အမျိုးတယောက်ကို ဘကြီးက လွှတ်လိမ့်မယ်  ။

မင်းအဖေဆီကို ပြန်ချင်ရင် ပြန်လာလိုက်တော့ကွာ ။


ဖင်ဟောင်းလောင်းလေးနဲ့ အိပ်နေတဲ့ သီရိလက်ာသူ အချောလေး ကို သူ ပြန်တော့မယ် ဆိုတာ ဘယ်လို ပြောရပါ့မလဲ ။

(  ၅  )






သူ့နံမည်အစစ်က ဦးကြည်ရင်ပြုံး ။

သူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ သူက " ကျားကွက်ရွှေ့သူ " လို့ နံမည်ကြီးသည် ။

ချိုတကူး ဆိုတဲ့ နံမည်ဝှက်နဲ့ဘဲ အမြဲ လူတွေကို ဆက်သွယ်သည် ။ ညွှန်ကြားသည် ။ ခိုင်းသည် ။

ပြတ်သားတဲ့ ထောက်လှမ်းရေးမှူး တယောက် ဖြစ်သည် ။


မိုဟန် လာလုပ်သွားတာကို ချိုတကူး ( သို့မဟုတ် ) ကြည်ရင်ပြုံး ခပ်ပေါ့ပေါ့ သဘောမထား ။

အာရှအပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ရဲတပ်ဖွဲ့ကလည်း ဆက်သွယ်လာသည် ။ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ဖို့ ပြောသည် ။

အစွန်းရောက်တွေကို မပေါ့ဖို့လည်း တိုက်တွန်းသည် ။


ချိုတကူး သည် ကိုလံဘိုက သစ်မင်းရဲ့ အစီရင်ခံစာ ကို ဖတ်ပြီးတဲ့နောက် ရုံးအဆောက်အဦးရဲ့

အပေါ်ဆုံး  ၁၂ထပ်က သူတို့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ အကြီးအကဲ ညွှန်ကြားရေးမှူးဦးဝရဇိန် ရဲ့ ရုံးခန်းဆီကို

တက်ခဲ့လိုက်သည် ။


ဦးဝရဇိန်ရဲ့ ရုံးခန်းထဲကို ဘယ်သူမှ လွယ်လွယ်နဲ့ ဝင်ခွင့် မရှိပါဘူး ။ ချိုတကူးကတော့

အထူးစစ်ဆင်ရေးအဖွဲ့ခွဲရဲ့ ကြီးကြပ်ရေးမှူး တယောက်မို့ အရေးကြီးစစ်ဆင်ရေးကို တာဝန်ယူနေတဲ့ကာ

လမို့ အရေးကြီးရင် ကြီးသလို ဝင်နိုင်ခြင်းပါ ။


"  ကိုလံဘိုက ဘာထူးသလဲ..ချိုတကူး....."

" ထူးတယ်..ညွှန်မှူး.....မိုဟန်တို့ရဲ့ အဖွဲ့ရဲ့ ကွန်ယက်တွေအကြောင်းကို ပိုပြီး အသေးစိတ် သိလာရပါ

တယ်....အဓိက ခေါင်းဆောင်က ယူအက်စ်မှာလို့ ခိုင်မာတဲ့နေရာကနေ သိထားရပြီ ..."


" ဟုတ်လား....ယူအက်စ်မှာ ကျုပ်တို့လူတွေ ဘယ်သူတွေ ရှိနေသလဲ.....ချိုတကူး....."

" လတ်တလောတော့ သင်တန်းတက်နေတဲ့ ထောက်လှမ်းရေးမှူးတယောက် ရှိနေပါတယ်...အက်ဖ်

ဘီအိုင် ကွမ်းတီကိုးကျောင်းမှာပါ...ရက်တိုသင်တန်းပါ...မကြာခင် ပြီးပါမယ်.....ညွှန်မှူး......"


" ကောင်းပြီ...သူ့ကို ဆက်သွယ်လိုက်ပါ.....အဓိကပစ်မှတ်ကို လေ့လာသတင်းယူဖို့....သူ့နံမည်က

ဘယ်သူ...."


" ပန်းအိအိ ....     "




အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု

ဗာဂျင်းနီးယားပြည်နယ်


ကွမ်တီကို အက်ဖ်ဘီအိုင် သင်တန်းကျောင်းရဲ့ ကျောင်းခန်းထဲမှာ ပန်းအိအိနဲ့ ယွန်းယွန်းရွှေသွေးတို့

သခ်န်းစာတွေကို စိတ်ဝင်တစား နားထောင်နေသည် ။ သင်တန်းဆရာမက မုဒိန်းမှုတွေမှာ ဒီအန်အေ

ရှာနည်းတွေကို သင်ကြားနေသည် ။


ယွန်းယွန်းရွှေသွေးက မြန်မာနိုင်ငံ ရဲတပ်ဖွဲ့ဌာနချုပ်က ရဲအုပ်အဆင့် ...ပန်းအိအိက မြန်မာနိုင်ငံ ပူးပေါင်း

ထောက်လှမ်းရေးဗျူရိုက ဝန်ထမ်း ( အေးဂျင့် )...။

အက်ဖ်ဘီအိုင်က ဖိတ်ခေါ် ကမ်းလှမ်းတဲ့ သင်တန်းကို မြန်မာနိုင်ငံကနေ လာပြီး တက်ရောက် သင်ကြား

နေကြသည် ။


နေ့လည် အားလပ် စားသောက်ချိန် ရောက်တော့ ပန်းအိအိနဲ့ ယွန်းယွန်းရွှေသွေးတို့ သင်တန်းကျောင်း

ရဲ့ စားသောက်ရုံ ( ကင်တင်း) ထဲမှာ ဘန်းနဲ့ ကိုယ်တိုင်ယူစနစ်နဲ့ ကျွေးမွေးတဲ့ အစားအသောက်တွေကို

ထိုင်စားနေကြသည် ။


သင်တန်းသားတွေ ဝတ်ရတဲ့ ရင်ဘတ်မှာ  FBI ဆိုတဲ့ အနက်ရောင် စာလုံးကြီးတွေ ပါတဲ့ မီးခိုးရောင် ဖျော့ဖျော့ ဆွက်ရှပ် လက်ရှည်ကိုယ်စီ ဝတ်ထားတဲ့ သူတို့

နှစ်ယောက်သည် အဖြူအမဲ သင်တန်းသား သင်တန်းသူတွေ ကြားထဲမှာ ထူးခြားနေသည် ။


သင်တန်းကာလမှာ ကိုယ်ပိုင်ဖုန်းတွေကို ဆောင်ထားခွင့် မရှိပါ ။ သင်တန်း ပြီးဆုံးလို့ လူနေဆောင်တွေကို ပြန်ကြတဲ့အခါကျမှသာ မိမိတို့ရဲ့ ဖုန်းတွေကို သုံးနိုင်ကြသည် ။

လူနေဆောင်ကို ပြန်ရောက်တာနဲ့ ယွန်းယွန်းရွှေသွေးနဲ့ ပန်းအိအိတို့ သူတို့ကိုယ်ပေါ်က ဆွက်ရှပ်တွေ

ကို ချက်ချင်းဘဲ ချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည် ။


နှစ်ယောက်စလုံးသည် ရင်သားအောင်မြင်သူတွေပါ ။  ဘရာစီယာ ရင်စည်း သေးမျှင်မျှင်တွေက အတင်း

ကြီး ဆွဲထိန်းထာတာကို အလွတ်ရုန်းချင်နေတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေ ကိုယ်စီနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ မြန်မာ

ပျိုဖြူနှစ်ယောက် သူတို့ ချန်ခဲ့ရတဲ့ ဖုန်းတွေကို အပြေးကလေး ကောက်ယူမိကြသည် ။


ယွန်းယွန်းရွှေသွေးရဲ့ ဖုန်းမှာ ဘာ မက်ဆေ့ချ်မှ မရှိနေပေမယ့် ပန်းအိအိရဲ့ ဖုန်းမှာတော့ ထူးခြားတဲ့ မက်ဆေ့ချ် တခုက ရှိနေပါသည် ။

ပန်းအိအိရဲ့ မျက်ခုံးမွေးထူထူလေးတွေ ရှုံ့သွားကြသည် ။

မက်ဆေ့ချ် ရှိနေလို့ ။

ပို့သူက သူတို့ရဲ့ ဆူပါဘိုင်ဆာ ချိုတကူး ။


ထိပ်တန်းလှို့ဝှက် ။ အဆင့် အနီရောင် ။ သင်တန်းပြီးရင် နယူးယောက်ကို သွားပါ ။

ဦးလေးဘဆွေနဲ့ တွေ့ပါ ။ သူပေးတဲ့ လက်ဆောင်တွေကို ယူလိုက်ပြီး ညွှန်ကြားချက်တွေအတိုင်း

ဆက်လုပ်ပါ ။ ရန်ကုန်ကို ချက်ချင်း ပြန်လာစရာ မလိုပါ ။


ဖတ်ပြီးတာနဲ့ မက်ဆေ့ချ်ကို ဒလိလုပ် ( ဖျက် ) ပစ်လိုက်သည် ။

ပန်းအိအိသည် သင်တန်းတက်ဖက် ယွန်းယွန်းရွှေသွေးကိုတောင် ချိုတကူးရဲ့ မက်ဆေ့ချ်အကြောင်း ဘာ

တခွန်းမှ မဟ ။ အနီရောင်အဆင့် ထိပ်တန်းလှို့ဝှက် လေ ။

  ( ၆ )



ပန်းအိအိနဲ့ ယွန်းယွန်းရွှေသွေးတို့ သင်တန်းပြီးသွားကြပြီ ။

ပန်းအိအိက ယွန်းယွန်းရွှေသွေးနဲ့ မြန်မာပြည်ကို ပြန်မသွားဘူး ။ ဘာကြောင့် ကျန်နေခဲ့မယ် ဆိုတာကို

လည်း ယွန်းယွန်းရွှေသွေးကို တိတိပပ မပြောဘူး ။ ယွန်းယွန်းရွှေသွေးက စိတ်ထဲမှာ ပန်းအိအိ

တယောက် တော့ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တဲ့အခါ ဒီအီး " ဌာနဆိုင်ရာ အရေးယူခြင်း" နဲ့ ရင်ဆိုင်ရတော့

မယ်လို့ ထင်နေသည် ။


ယွန်းယွန်းရွှေသွေးက မပြန်ခင်မှာ နယူးယောက်မြို့ကိုတော့ တရက်ဖြစ်ဖြစ် လျောက်ကြည့်ချင်သေးသည်

လို့ ပြောတာနဲ့ ပန်းအိအိလည်း ယွန်းယွန်းရွှေသွေးနဲ့ အတူတူ နယူးယောက်မြို့ကို

ထွက်သွားလိုက်သည် ။


ယွန်းယွန်းရွှေသွေးနဲ့ ရှော့ပင်ထွက်ကြတဲ့အချိန် ယွန်းယွန်းရွှေသွေးက " ကလျာက အတုမှာလိုက်တယ်

ပန်းအိရယ်.....ဘယ်မှာ ဝယ်ရမှန်းလည်း မသိဘူး....သင်တန်းတုံးက အဖြူမတယောက်ကို မေးကြည့်

တော့ ဗာဂျင်းနီးယားမှာ ရှိတယ် ပြောတာဘဲ...." လို့ ပန်းအိအိကို ပြောလိုက်လို့ ပန်းအိအိကလည်း

" ဘာအတုလည်း....ယွန်း..." လို့ ပြန်မေးလိုက်သည် ..။


ယွန်းယွန်းရွှေသွေးက ပြုံးစိစိနဲ့ " တကိုယ်ရည် လိုအပ်ချက်တွေ ဖြည့်ဆည်းဖို့လေ..." လို့ ဖြေလိုက်

သည် ။ လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်တဆိုင်ကို အသားညှပ်မုန့်ရောင်းတဲ့ အီသီယိုးပီးယား

မတယောက်က ညွှန်ပြခဲ့လို့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကလျာ မှာလိုက်တဲ့ ယောက်ျားတန်ဆာနဲ့ တထေရာ

ထဲတူအောင် လုပ်ထားတဲ့ ရာဘာချောင်း( အတု ) ကို ဝယ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။

( တခုထဲလား.....ယွန်း....ယူ့အတွက်ရော မဝယ်ဘူးလား......) လို့ ပန်းအိအိက စလိုက်တာကို

ယွန်းယွန်းရွှေသွေးက " ကိုယ်က မလိုဘူး  .....  ရှိပြီးပြီ....အရင် ဟောင်ကောင်ကို ဆွပ်တင်းမ် သင်တန်း သွား

တက်တုံးက ဝယ်ဘူးတယ်...." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။


နယူးယောက်မြို့ကြီးကို တရက်ထဲနဲ့ လည်ပတ်ဖို့က မဖြစ်နိုင် ။ ဈေးပေါပေါ ဟိုတယ်တလုံးမှာ တညအိပ်

လိုက်ကြရသည် ။ ပန်းအိအိကို ချိုတကူးက မက်ဆေ့တခု ပို့သည် ။


လေ့လာစုံစမ်းဖို့ ပစ်မှတ်ရဲ့ တည်နေရာ ။

နယူးယောက်မြို့ လိပ်စာ ဖြစ်နေလို့ ပန်းအိအိလည်း ယွန်းယွန်းရွှေသွေး ဗာဂျင်းနီးယားကို ပြန်တဲ့အခါ

ပြန်မလိုက်တော့ဘဲ နယူးယောက်မြို့မှာဘဲ နေခဲ့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည် ။


ချိုတကူးက " မသေချာသေးတာမို့ ယူအက်စ်က လုံခြုံရေးအဖွဲ့တွေနဲ့

မဆက်သွယ်သေးဘူး. ...ဒါကြောင့် သေချာအောင် အနီးကပ် စုံစမ်းပါ...လိုအပ်ရင် " ဘက်ကပ် ( အဖေါ်

) " လွှတ်ပေးမယ်..." လို့ မက်ဆေ့ချ် ထပ်ပို့သည် ။


ယွန်းယွန်းရွှေသွေး ပြန်တဲ့အခါ ဂရေးဟောင်း အဝေးပြေးဘတ်စ်ကားဂိတ်ကို ပန်းအိအိ လိုက်ပို့သည် ။

" ပန်းအိရယ်....တယောက်ထဲ နေခဲ့မှာ....ယွန်းတော့ ယူ့အတွက် စိတ်ပူမိတယ်...." လို့ ဘတ်စ်ကား

ထွက်ခါနီး ယွန်းယွန်းရွှေသွေးက ပြောသည် ။


" ကိုယ် အိုကေပါလိမ့်မယ်....ယွန်း..စိတ်မပူနဲ့..ရန်ကုန်မှာ ပြန်ဆုံကြမယ်...." လို့ ယွန်းယွန်းရွှေသွေးရဲ့

လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပန်းအိအိ ပြောလိုက်သည် ။


ယွန်း လိုက်ပါသွားတဲ့ ဘတ်စ်ကားကြီး ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် အရင်ဆုံး ပန်းအိအိ တွေ့ဆုံလိုက်ရတာ

က ဦးလေးဗဆွေ ပါ ။ ဦးလေးဗဆွေက ချိုတကူးရဲ့ အဆက်အသွယ် ။ ဦးလေးဗဆွေက စကား တလုံး

မှ မပြော ။ ပြောဖို့လည်း မလိုဘူးလေ။ သူ ကမ်းပေးတာက ပန်းအိအိ အတွက် သုံးဖို့ငွေထုပ်..

မြေပုံတွေနဲ့ သေနတ်တလက် ။ သေနတ်က ချက်ကိုစလိုဗက်ကီးယား လုပ် ၉မမ ဘရောင်နင် ပစ်စတို

ဖြစ်သည် ။ အတောင့်ငါးဆယ်ပါ ၉မမ ကျည်ဆံက တဘူး ။

( ရ )






ချိုတကူး ( ခေါ် ) ဦးကြည်ရင်ပြုံး သည် မြုပ်နေရာက ပြန်ထကြွလာတဲ့ အစွန်းရောက် အုပ်စု ကွန်ယက်

တွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နေ့ရောညပါ အလုပ်များနေသည် ။ အိမ်ကိုတောင် မပြန်ဖြစ် ။ ရုံးချုပ်မှာ အိပ်

လိုက် ဌာနခွဲတွေမှာ အိပ်လိုက်...မင်္ဂလာဒုံက ဗဟိုထောက်လှမ်းရေး ဌာနချုပ်မှာ အိပ်လိုက်နဲ့ ဖြစ်သလို

ကြုံရာစားနေလို့ ဇနီးချောလေး အိချောမိုကလည်း ဖုန်းဆက်ပြီး ပြန်လာနားဖို့ စားဖို့ ခေါ်လှပြီ ။


ညွှန်မှူးဦးဝရဇိန်က အီးမေးလ်နဲ့ အမေရိကန်မှာ စုံစမ်းထောက်လှမ်းခိုင်းထားတဲ့ ပန်းအိအိက ကေ့စ်ကို

တယောက်ထဲ တာဝန်ယူနိုင်ပါ့မလား.....ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ အစွန်းရောက် အကြမ်းဖက်သမားတွေ

ရဲ့ ခေါင်းဆောင်ပိုင်းကို လိုက်စုံစမ်းတာက အန္တရာယ် အရမ်းများသည် လို့ ပြောလို့ ပန်းအိအိကို

ထောက် ကူနိုင်ဖို့ အေးဂျင့်တယောက်ကို လွှတ်ဖို့ ချိုတကူး ရှာနေသည် ။

အစွန်းရောက်တွေရဲ့ နက်ဝက် ( ကွန်ယက် ) က ကျယ်ပြန့်သည် ။ နိုင်ငံတိုင်းလိုလိုမှာ သူတို့ရဲ့ အင်

အားတွေ ရှိနေသည် ။ ငြိမ်ပြီး အချိန်ကောင်းကို စောင့်နေတဲ့ သူတို့တတွေရဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးသမား

တွေကို ကိုယ့်နိုင်ငံထဲကို ဝင်မလာခင်မှာ အပြတ် တားဖို့ ရှင်းပစ်ဖို့ကို ချိုတကူးရဲ့လူတွေက လုပ်နေ

ကြတာပါ ။


ကမ္ဘာအနှံ့အပြားမှာ အလုပ်လုပ်နေကြတဲ့ သူ့လူတွေထဲက ဘယ်သူ့ကို ပန်းအိအိ အတွက် လွှတ်ပေးရ

မလဲ လို့ ချိုတကူး ရှာတော့ ဖိလိပိုင်ကျွန်းစုမှာ ရောက်နေတဲ့ ထွန်းထွန်း ကို တွေ့သည် ။


ထွန်းထွန်းသည် ဖိလိပိုင်မှာ ထကြွနေတဲ့ စစ်သွေးကြွ အစွန်းရောက်တွေကို အနီးကပ် ထောက်လှမ်း နေ

တဲ့ သူတို့ အဖွဲ့အစည်းက ထိပ်တန်းအေးဂျင့်တယောက် ဖြစ်သည် ။


ထွန်းထွန်းကို ချိုတကူး ဆက်သွယ်လိုက်သည် ။ ထွန်းထွန်းဆီက ဘာမှ မတုံ့ပြန်ဘူး ။ ခဏ စောင့်ပေ

မယ့်လည်း ဆက်သွယ်မလာဘူး ။

ချိုတကူး စိတ်ပူလာသည် ။ထွန်းထွန်း အခက်အခဲနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရပြီလား ။ ဘာဖြစ်နေသလဲ ။

နေ့လည်စာ စားချိန် ( ထမင်းစားချိန် ) တောင် ကျော်နေပြီ ။

သူ့ရဲ့ လက်ထောက် ကျော်မင်းဦးက " ဆရာ....ထမင်းစားမလား.." လို့ လာမေးနေသည် ။ မစားချင်

ဘူး ။ ထွန်းထွန်းနဲ့ အဆက်အသွယ် မရသေးလို့ စိတ်တွေ ပူနေသည် ။


ဒီအချိန်မှာ

ဖိလိပိုင်မှာ ထွန်းထွန်း ဘာဖြစ်နေသလဲ.......


ဘတ်တန်းဂတ်စ်

ဖိလိပိုင်ကျွန်းစု တနေရာ . . .

ထွန်းထွန်းသည် ထရိုင်ဆိုင်ကယ် ( ဘေးတွဲနဲ့ စက်တပ်ဆိုက်ကား )နဲ့ လာရောင်းတဲ့ အို်က်စကရင်

ဝယ်စားနေသည် ။ သူရောက်နေတာက ( ရိုစားရီးယိုးဟိုတယ် )ရဲ့ အရှေ့ဝင်ပေါက်မှာ ။


အိုက်စကရင်ရောင်းတဲ့ ဖိလိပိုင်မလေးက ရင်သားတွေ တအား ကောင်းသည် ။ ရင်စည်းထဲက အတင်း

ကြီး ရုန်းထွက်နေကြတဲ့ ရင်သားတွေကို ထွန်းထွန်း စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။

သူ ဒီဟိုတယ်နားကို အမြဲလို ရောက်နေသည် ။

အစွန်းရောက်အဖွဲ့ရဲ့ ခေါင်းဆောင်ပိုင်းက ( ရားမို့စ် ) ဆိုတဲ့ ငတိက ဒီဟိုတယ်မှာ စော်လာလာဖြုတ်နေ

သည်လို့ ခိုင်လုံတဲ့ သတင်းပေးဆီက သိရလို့ ။ ရားးမို့စ်သည် အသေခံဗုံးခွဲသမားတွေကို မွေးနေတဲ့

စည်းရုံးရေးခေါင်းဆောင် တယောက် ဖြစ်သည် ။


နိုင်ငံတွေကို ပညာပေးဆုံးမတဲ့အနေနဲ့ အသေခံ ဗုံးခွဲသမားတွေကို လွှတ်တဲ့ အလုပ်ကို လုပ်နေသူ လို့

နံမည်ကြီးနေသည် ။

ထွန်းထွန်း ရဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ အသားနီစပ်စပ်နဲ့ ဥရောပသား ကောင်လေးတယောက် ရှိနေသည် ။

သူကလည်း ထွန်းထွန်းလိုဘဲ အိုက်စကရင် ဝယ်စားပြီး ရောင်းတဲ့ကောင်မလေးကို ငေးမောနေသည် ။

ဘီး...ဘိဘိဘီး....ဝူး.......။

ကာဝါဆာကီ မော်တော်ဆိုင်ကယ် အမြင့်စား တစီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ သူတို့အနားက ဖြတ်မောင်းသွား

သည် ။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာ လူနှစ်ယောက် ။ မောင်းသူက ယောက်ျား...အနောက်က လိုက်စီးတာက

မိန်းကလေး ။ ဆိုင်ကယ်က ဟိုတယ်အရှေ့မှာ ရပ်သွားသည် ။ မျက်နှာကို မမြင်ရတဲ့ ဦးထုပ်တွေ

ဆောင်းထားကြသည် ။

ထွန်းထွန်းသည် အနောက်က ခွစီးလိုက်ပါလာတဲ့ မိန်းကလေးဆီကို အာရုံရောက်သွားသည် ။ ခါးသေး

သေး နဲ့ တင်ကားကား ကောင်မလေး ။ ရှေ့က မောင်းတဲ့ကောင်ကလည်း အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပါးပါး

ကြည့်ကောင်းတဲ့ လူရွယ် ။


ဦးထုပ်တွေ ချွတ်လိုက်ကြတဲ့အခါ ထွန်းထွန်းရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ဆိုင်ကယ်မောင်း

တဲ့ငတိက သူတွေ့ချင်နေတဲ့ Ramos ( ရားမို့စ် ) ဖြစ်နေလို့ပါ။

ခါးတိုဂျာကင်ကြောင့် ကျောဖက် ဘောင်းဘီကြားမှာ သေနတ်တလက် ထိုးထားတာကို တွေ့လိုက်ရ

သည် ။ သူနဲ့အတူတူ အိုက်စကရင် ဝယ်စားနေခဲ့တဲ့ ဥရောပသား ကောင်လေးက ရုတ်တရက် ကြီး

အပြင်ထုတ် ဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်လက်တို အောက်က သေနတ်တလက်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး Ramos ( ရားမို့စ် )

ကို ထိုးချိန်လိုက်တာကို ထွန်းထွန်း တွေ့လိုက်ရသည် ။


ရားမို့စ်ကလည်း လျင်သည် ။ မြင်သည် ။ ကျောမှာ ထိုးညှပ်ထားတဲ့ သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဥရောပ

သားလေးကို လှည့်ပစ်သည် ။ တဒိုင်းဒိုင်း သေနတ်သံတွေ ဆူညံသွားသည် ။ ယမ်းခိုးတွေ ဝေသွားတဲ့

အချိန် ရားမို့စ်ရဲ့ အဖေါ် ကောင်မလေးရဲ့ လက်ထဲမှာလည်း သေနတ်တလက်ကို ထွန်းထွန်း တွေ့လိုက်သည် ။

ဥရောပ အဖြူကောင်လေးရဲ့ ပစ်ခတ်မှုက မထိရောက် ။ ရားမို့စ်တို့ စုံတွဲရဲ့ တုံ့ပြန်ပစ်ခတ်မှုတွေက

ဥရောပကောင်လေးရဲ့ ကိုယ်အနှံ့အပြားကို ထိမှန်သည် ။ ကောင်လေး ဝုန်းကနဲ ပစ်လဲကျသွားသည် ။

သေနတ်တခြား လူတခြား ။

ရားမို့စ်က ဘေးတစောင်းလေး လဲနေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခွရပ်ပြီး " ခွေးမသား စီအိုင်အေ"

လို့ အော်ဟစ်ရင်း ထပ်ပစ်ထည့်နေသည် ။

နောက်ဆုတ်ပြေးဖို့ လုပ်တဲ့ ထွန်းထွန်းကို ရားမို့စ်ရဲ့ အဖေါ် မိန်းမချောလေးက သေနတ်နဲ့ ထိုးချိန်

လိုက်သည် ။ " မပြေးနဲ့.....ရပ်လိုက်..."လို့ အော်လိုက်တာကြောင့် ထွန်းထွန်းလည်း လက်နှစ်ဖက် ကို

အပေါ်မြှောက်ထားရင်း ရပ်နေသည် ။

ရားမို့စ်က " သူက ဘာကောင်လဲ...ဟိုကောင်နဲ့ တဖွဲ့ထဲလား..ပစ်သတ်လေကွာ....." လို့ မိန်းမချောလေး

ကို အော်လိုက်သည် ။ ကောင်မလေးက " မသေချာဘူး....တဖွဲ့ထဲ ဟုတ်လား...မဟုတ်လား...." လို့

ပြန်အော်လိုက်တာကို ကြားရသည် ။ ထွန်းထွန်းက " မဟုတ်ဘူး....သူနဲ့ငါ တဖွဲ့ထဲ မဟုတ်ဘူး....." လို့

အော်ပြောလိုက်သည် ။

ဒီအချိန်မှာ ဂျစ်ကားတစီး ထိုးဆိုက်လာသည် ။

ရားမို့စ်ရဲ့ အဖွဲ့သားတွေ ရောက်လာတာ  ။ လက်တွေထဲမှာ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေနဲ့ ။ ရားမို့စ်က

" ဒီကောင်ကို ခေါ်ခဲ့...သေချာ စစ်ရမယ်...." လို့ တပည့်တွေကို အမိန့်ပေးလိုက်တော့ ထွန်းထွန်းကို

သူတို့ကားပေါ်ကို တက်ခိုင်းသည် ။


" ငါ ဘာမှ မလုပ်ဘူး...ငါ အဲ့ကောင်နဲ့လည်း ဘာမှ မပတ်သက်ဘူး . . " လို့ ပြောလည်း မရ ။ နောက်စိ

ကို သေနတ်နဲ့တေ့ပြီး ကားပေါ်ကို တက်ခိုင်းသည် ။ " မင်းကို စစ်မေးရမယ်....လိုက်ခဲ့....."လို့ ပြောပြီး

ခေါ်သွားကြသည် ။ ကားပေါ်မှာ ထွန်းထွန်းရဲ့ ဖုန်းနဲ့ ပို်က်ဆံအိတ်ကို သိမ်းလိုက်ကြသည် ။

ထွန်းထွန်းသည် ရားမို့စ်တို့အုပ်စုရဲ့ လက်ထဲကို ကျရောက်သွားလို့ သူ့ကို ဆက်သွယ်နေတဲ့

ချိုတကူးကို အကြောင်းမပြန်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။



အမေရိကန်က ပန်းအိအိ ဘာလုပ်နေသလဲ......


ပန်းအိအိကို စောင့်ကြည့်စုံစမ်းထောက်လှမ်းရတဲ့လူက နယူးယောက်မြို့ရဲ့ တက်စီမောင်းသမား တ

ယောက် ။ အထင်ကြီးစရာ မရှိ ။ နေ့တဓူဝ  လမ်းပေါ်မှာ ကားမောင်းစားနေတဲ့ လူတယောက် ။


ပန်းအိအိလည်း ချိုတကူးရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အရ ပစ်မှတ်သည် အန္တရာယ်ကြီးတဲ့ အစွန်းရောက် အုပ်စု

ရဲ့ ကွန်ယက်ခေါင်းဆောင်လို့ သိထားတဲ့လက တက်စီမောင်းသမား တယောက်မို့ စိတ်ပျက်နေသည်။

ဟုတ်ပါ့မလား..။ သတင်းမှားကြီးများလားပေါ့ ။


သို့ပေမယ့် သူနေတဲ့ အိမ်ကို မနီးမဝေးကနေ ပန်းအိအိ စောင့်ကြည့်တဲ့အခါ ဒီငတိဟာ သာမန်

တက်စီမောင်းသမား တယောက် မဟုတ်မှန်း ရိပ်စားမိသွားရသည် ။ သူ့အိမ်ကို ဝင်ထွက်သူတွေက

မသက်ာစရာ ကောင်းနေသည် ။ ပန်းအိအိရဲ့ စိတ်ထဲမှာ အကြံအစည် တခုခုကို လုပ်ကိုင်နေတဲ့

လူတွေလို့ ထင်မိသည် ။


ပိုပြီး သေချာသွားတာက ဒီလူကို ပန်းအိအိ စောင့်ကြည့်နေသည် ဆိုတာကို ဒီလူရဲ့ အပေါင်းအပါတွေ

က ရိပ်မိသွားတာပါဘဲ  ။ ပန်းအိအိကို ရန်ရှာဖို့ ကြိုးစားလာကြလို့ ပန်းအိအိလည်း ချိုတကူး ကို ချက်

ချင်း အကူအညီ လှမ်းတောင်းခံရသည် ။


သူတို့ ရန်မမူနိုင်အောင် ဒီဟိုတယ်မှာ စနေကထဲက မိတ်ဖွဲ့ ပေါင်းသင်းထားတဲ့ လူငယ်အုပ်စုတွေနဲ့

တချိန်လုံး တွဲနေလိုက်သည် ။ လူအုပ်စုတောင့်တော့ တဖက်က ပစ်မှတ်ရဲ့ လူတွေက ပန်းအိအိကို

တိုက်ခိုက်ဖို့ ဖမ်းဆီးဖို့ သိပ်မလွယ်ဘူးလေ ။


ချိုတကူးက Back Up ( ဘက်ကပ် ) အမြန်ပို့လိုက်မည် လို့ အကြောင်းပြန်သလိုဘဲ နှစ်ရက်အကြာမှာ ချာလီ ကို

ပန်းအိအိဆီကို လွှတ်လိုက်သည် ။ ချာလီက ပန်းအိအိကို ဆက်သွယ်လာသည် ။

( ၈ )



နေရာက အမေရိကန် ပြည်ထောင်စု New York မြို့လည်ခေါင် Time Square ။


အချိန်က နှစ်ရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့ရက် ဒီဇင်ဘာလ ၃၁ရက်နေ့ ည ၁၁နာရီ လေးဆယ့်ငါးမိနစ် ။


ချာလီသည် ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေတဲ့ လူတွေ ကြားထဲမှာ ပန်းအိအိကို အပြေးအလွှား ရှာနေ

သည် ။ နှစ်ကူးမယ့် အချိန်ကို နာရီပေါင်းများစွာထဲက ကြိုတင် လာရောက် စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ လူထု

ကြီးသည် ဟေးဟေးဟားဟား နဲ့ ပျော်နေကြပေမယ့် ချာလီကတော့ မပျော်နိုင်ဘူး ။

ပန်းအိအိကို စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ လိုက်ရှာနေသည် ။


မလွယ်နိုင်တဲ့ အန္တရာယ်ကြောင့် ချာလီ အနီးက မက်ဂ်ဒေါ်နယ်လ်ဆိုင်ထဲမှာ ဝိတ်သွားလျော့လိုက်ရ

သည် ။ အိမ်သာထဲ ဝင်ဖို့ လူနှစ်ဆယ်လောက် တန်းစီနေရလို့ ကြာသွားသည် ။ အပြင်ပြန်ရောက်တော့

ပန်းအိအိ မရှိတော့ ။ ပန်းအိအိနဲ့ ပီဇာ အတူစားနေကြတဲ့ သူ့အဖွဲ့တွေလည်း မရှိတော့ ။


ပြာပြီ ။ ပန်းအိအိကို စောင့်ရှောက်ကာကွယ်ဖို့ ဒီကို သူ ရောက်လာတာ ။ ရောက်လာတာ မကြာသေး ။

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်ကမှ ဂျေအက်ဖ်ကေလေဆိပ်ကို သူရောက်လာခဲ့သည် ။ သူသည် အီဂျစ်နိုင်ငံ ကိုင်ရို

မြို့မှာ ရှိနေတဲ့အချိန် ရန်ကုန်ကနေ ချိုတကူးက နယူးယောက်ကို သွားဖို့ ညွှန်ကြားသည် ။ ပန်းအိအိ

ကို ကာကွယ်ဖို့ သွားပါ တဲ့ ။



ဂျေအက်ဖ်ကေလေဆိပ်မှာ ဦးလေးဗဆွေ လာကြိုနေသည် ။

ဦးလေးဗဆွေသည် အသက် ရှစ်ဆယ်ကျော် အဖိုးကြီးတယောက် ။ လိုအပ်သည်ကို ပံ့ပိုးမယ့်အထောက်

အကူ အဆင့်သာမို့ ပန်းအိအိကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်နိုင်တဲ့လူ မဟုတ်ဘူး ..လို့ ချိုတကူးက ယူ

ဆပြီး သူ့ကို လွှတ်လိုက်တာ ။


ဦးလေးဗဆွေက တပတ်ရစ်ကားဟောင်းလေး တစီး....၉မမ ပစ္စတိုလ် တလက်..ကျည်ကပ်နှစ်ကပ်..ကျည်

နှစ်ဘူး..ဒေါ်လာသုံးထောင် ကို သူ့လက်ထဲကို အိတ်တလုံးနဲ့ ထည့်ပြီးတာနဲ့ ( ဆာရိုနာရား ) လို့ နုတ်

ဆက်ပြီး ထော့နဲ့ထော့နဲ့ နဲ့ လစ်သွားသည် ။


ပန်းအိအိ ရှိနေတဲ့နေရာကို ချိုတကူးက ပြောထားလို့ သူ့အတွက် မခဲယဉ်း ။

ချာလီသည် သူ့ဖုန်းထဲကို ချိုတကူး ပို့ထားပေးတဲ့ ပန်းအိအိရဲ့ ဓါတ်ပုံ..ဗီဒီယိုတွေကို လေယာဉ်ပေါ်မှာ

ထဲက သေသေချာချာ လေ့လာထားခဲ့သည် ။


ပန်းအိအိသည် ကြွေရုပ်လေးတရုပ်လို ဝင်းပြောင် တောက်ပတဲ့ ကောင်မလေး တယောက်။

အသားက ဖြူလွန်းသည် ။


မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း နက်နက် ။ ဆံပင် နက်နက်တိုတိုလေးနဲ့ ..။

ရုပ်ရှင်မင်းသမီးလေး တယောက်လိုဘဲ မိတ်ကပ် ခြယ်သထားပြီး တောက်ပတဲ့ တန်ဖိုးကြီး အဝတ်အစား

တွေကို အမြဲ ဝတ်ဆင်သည် ။ အသက်က နှစ်ဆယ် ။ အမြဲအစဉ် ပြုံးနေတတ်တဲ့ ဒီကလေးမ အခုအ

ချိန် အန္တရာယ်ကြီးနေပြီ တဲ့ ။ ဒါ ချိုတကူးရဲ့ မှတ်ချက် ။


ချိုတကူး ဆိုတာက အမည်ဝှက်....နံမည်အတု တခုပါ ။ သူက ချာလီတို့ရဲ့ ဆူပါဘိုင်ဇာ ( ကြီးကြပ်ရေးမှူး

) တယောက် ဖြစ်သည် ။ ချိုတကူး ခိုင်းတာကို ချာလီတို့ လုပ်ကြရသည် ။ သွားဆိုသွား လာဆိုလာ ။

ပန်းအိအိကို သူ ရောက်လာကြောင်း အသိပေးလိုက်သည် ။ အနောက်က အရိပ်တခုလို ထပ်ချပ်မကွာ

သူ လိုက်တော့မည် ဆိုတာ ပြောလိုက်သည် ။ မပြောလို့ မဖြစ် ။ အချင်းချင်း လူမှား ဆော်နိုင်သည် ။

( Friendly Fire ) ဖြစ်ခဲ့ပေါင်း များလို့ အချင်းချင်း ဆိုတာ အသိပေးထားရသည် ။ မဟုတ်ရင် ရန်သူ

ထင်ပြီး ဦးအောင် သိပ်ထားလို့ ကွဲနေမည်လေ ။


ပန်းအိအိသည် ထိပ်တန်း ကိစ္စတခုနဲ့ အသွင်ယူ ( Under Cover  Investigation ) ထောက်လှမ်းနေတဲ့

ချာလီတို့ အဖွဲ့ဝင်ပါ ။ အခု ရန်သူဖက်က သူ ဘာဆိုတာ သိသွားလို့ အန္တရာယ်နဲ့ ရင်ဆိုင်ရဖို့ များနေ

သည် ။ သူ့ကို ကာကွယ်ဖို့ လိုအပ်နေသည် လို့ ချိုတကူးက ပြောခဲ့သည် ။

အခု ပန်းအိအိ ပျောက်သွားသည် ။


ချာလီ ပြာနေသည် ။ မိုးဖွဲဖွဲ ရွာနေတဲ့ကြား သူ ချွေးတွေ ရွှဲနစ်နေသည် ။ ဘယ်ရောက်သွားသလဲ ။


ရှာ...  ရှာ....။ မတွေ့တော့ဘူး ။ ပန်းအိအိ ဘယ်ပျောက်သွားလဲ....။   လူတွေရဲ့ တဟေးဟေး အော်သံတွေ

..စင်ပေါ်က ဆူညံတဲ့ တေးဂီတအသံတွေ..။ ကျယ်လွန်းသည် ။


ပန်းအိအိနဲ့ စတွေ့ထဲက ဒီလို ဖြစ်လာရင် သူ ဘယ်မှာ ရှိတယ် ဆိုတာကို လိုက်လို့ရအောင် လက်စွပ်

လေး တကွင်းကို စွပ်ခိုင်းခဲ့သည် ။ ဖုန်းကို ထုတ်ပြီး ဒီလက်စွပ်လေးက ထုတ်လွှင့်နေတဲ့ စစ်ကနယ်ကို

ကြည့်လိုက်သည် ။


အဆောက်အဦးကြီး တခုရဲ့ ကြားထဲကို ပြသနေသည် ။

မီး မရှိတဲ့ နောက်ဖေးလမ်းကြားတခုထဲ ။

အပြေးအလွှား လိုက်သည် ။ အရှေ့ဖက်မှာ ထိန်ထိန်လင်းသလောက် အနောက်ဖက်

လမ်းကြားက မှောင်မဲလွန်းနေသည် ။ ခါးကြားထဲ ထိုးထားတဲ့ သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်ကိုင်လိုက်သည် ။


အန္တရာယ်ရဲ့ အငွေ့အသက်တွေကို ရနေသည် ။ အာဖရိက ဗုံသံတွေ နားထဲမှာ ဆူညံမြည်ဟီးနေသည် ။

ပန်းအိအိ ဒုက္ခရောက်နေပြီ ဆိုတာ သေချာသည် ။

နားထဲမှာ သူ့နံမည်ကို အော်ခေါ်နေသည် လို့ ကြားလိုက်မိသည် ။

ဟင် ...

အမှောင်ထုထဲက အရိပ်တွေ ပေါ်လာသည် ။

ချာလီ သေနတ်ကို ဒီအရိပ်တွေဆီကို ထိုးချိန်လိုက်သည် ။

စူးရှလွန်းတဲ့ အလင်းရောင်တန်းက သူ့မျက်နှာကို ထိုးလိုက်လို့ ချာလီ လက်တဖက်နဲ့ မျက်စိတွေကို

ကာကွယ်လိုက်မိသည် ။


ဒိန်းထိန်းထိန်းထုန်း

ပြင်းထန်ကျယ်လောင်တဲ့ ယမ်းပေါက်ကွဲသံတွေ  ။

ချာလီ့ကိုယ်ကြီး ဆတ်ကနဲ တွန့်ခါသွားသည် ။ အောက်က သံမံတလင်းကြမ်းနဲ့ မထိတွေ့ခင်မှာ

ချာလီ အသက်မရှိတော့ ။

သေပြီ ။

မပြန်လမ်းကို ရောက်သွားပြီ ။ ဒီလောကကြီးကနေ ထွက်ခွာသွားပြီ ။

( ၉ )




ရန်ကုန်မြို့ ကမ်းနားလမ်းပေါ်က ပျက်စီးယိုယွင်းနေတဲ့ အဆောက်အဦးကြီးထဲ ..

အပြင်ဘန်းက အမြင်မှာ ပျက်စီးယိုယွင်းနေပေမယ့် အတွင်းထဲမှာတော့ သစ်လွင်နေသည် ။ နိုင်ငံရဲ့ လှို့ဝှက် အဖွဲ့အစည်းကြီးရဲ့ တိုင်း အဆင့် ရုံးကြီး ။


ချိုတကူး သို့မဟုတ်  ကြည်ရင်ပြုံး သူ့အလုပ်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ရင်း စိတ်တွေ ပူနေသည် ။

အမေရိကန်မှာ လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပန်းအိအိ ရော ပန်းအိအိကို အထောက်အကူ အဖြစ် လွှတ်လိုက်တဲ့ ချာလီရော သူ့ဆီကို အဆက်အသွယ် မလုပ်ကြလို့ ။

အမြန်ဆုံး ပြန် မက်ဆေ့ပို့ဖို့ သူပြောထားပေမယ့် သူတို့ မပို့ကြဘူး ။

ဖိလိပိုင်က ထွန်းထွန်းလည်း ပြန်မပို့ဘူး ။

သူ့လူတွေက သူတို့ အခက်အခဲ ဖြစ်ရင် သူ့ဆီကို မဆက်သွယ်နိုင်ကြတော့ဘူး ။ မဟုတ်ရင် သူနဲ့ သူ့လူတွေ အမြဲ ကွန်တက် မပြတ်ကြဘူး ။

ပန်းအိအိ...ချာလီနဲ့ ထွန်းထွန်းတို့ တခုခု ဖြစ်နေကြပြီလား ။


တစ်..ရန်သူရဲ့ အဖမ်းခံသွားကြရတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည် ။

နှစ် ..ရန်သူရဲ့ သတ်ဖြတ် လုပ်ကြံတာကို ခံရတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည် ။

သုံး .. ရန်သူနဲ့ အနီးကပ် ရှိနေတဲ့အချိန် အဆင်မပြေလို့ မက်ဆေ့ ပြန်မပိုု့နိုင်ကြတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည် ။


သီရိလက်ာနိုင်ငံ ကိုလံဘိုမှာ ရှိနေဆဲ ဖြစ်တဲ့ သစ်မင်းဆီကို သူ ဆက်သွယ်လိုက်သည် ။

သူ မက်ဆေ့ပို့ပြီး သုံးမိနစ် အတွင်း သစ်မင်း ပြန်ဆက်သွယ်လာသည် ။

ချိုတကူး ဘာထူးလဲ....။

ဒါ သူ ပြန်ဆက်သွယ်နေကျ အသုံးအနှုံး ။ ဒါဆို ဆက်သွယ်တဲ့လူဟာ သစ်မင်း ဆိုတာ သူ သိလိုက်သည် ။

( ဘယ်တော့ ဘကြီးဆီ ပြန်လာမလဲ တူလေး ) လို့ မေးလိုက်သည် ။

သစ်မင်းက ( ဘကြီး အရေးကြီးရင် ချက်ချင်း ပြန်ခဲ့မယ်...ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းပါ . . .) လို့ ပြန်ပို့သည် ။

ချိုတကူးက ( ငပွကြီးတို့ဆီ ရောက်နေတဲ့ . .ပန်းအိအိနဲ့ ချာလီတို့ လမ်းပျောက်နေတယ် . . .အရေးတကြီး လိုက်သွားဖို့ လိုနေတယ်.....အဆင်သင့်ပြင်ထား...ထပ်

ပြောမယ်.....) လို့ မက်ဆေ့ပို့လိုက်သည် ။

သစ်မင်းက ( အိုကေပါ..အဆင်သင့် စောင့်နေမယ် . . .) လို့ အကြောင်းပြန်သည် ။



ဂိဂိ . .

သူ့ကိုယ်ပိုင်ဖုန်းမှာ မက်ဆေ့ချ တခု ဝင်လာသည် ။

ဇနီးချောလေး အိချောမို ရဲ့ မက်ဆေ့ချ် . .။


( ကိုကို.......ပြန်လာပါဦး...ချောမို လွမ်းလှပြီ.....အရမ်း တွေ့ချင်တယ်ကွာ ကိုကို.....ဒါဆို သဘောပေါက်တော့.......)

ကြည်ရင်ပြုံး ချက်ချင်းဘဲ မက်ဆေ့ ပြန်လိုက်သည် ။

( ချောမို.....ကိုကို ပြန်လာမယ်.....)

( ဝမ်းသာလိုက်တာ ကိုကို....ချောမို စောင့်နေမယ်.....နော်....)


( ဆန်းမင်းဗိုလ် ....)

( ဗျာ....ဆရာ......)

ပုခုံးတဖက်တချက်မှာ ငွေကြယ်ပွင့်နှစ်ပွင့်စီ ရှိနေတဲ့ ကာကီယူနီဖေါင်းဝတ် ဆန်းမင်းဗိုလ် ပြာပြာသလဲ ရောက်လာသည် ။

( ငါ အိမ်ခဏ ပြန်မယ်.....မင်း စတင်းဘိုင်နေ..လိုအပ်တာ ရှိရင်..ငါ့လှမ်းခေါ်ကွာ....ညွှန်မှူးရုံးက မေးရင် ငါ အိမ်ပြန်ရေချိုးတယ် လို့ ပြောပေးနော....)

( ဟုတ်ကဲ့ပါ...ဆရာ....)

ကြည်ရင်ပြုံး ထိုင်ရာက ထသည် ။



  ဖိလိပိုင်ကျွန်းက ဘာတန်းဂတ်စ် မြို့ကလေးရဲ့ အပြင်ဖက် တောထူထူ တနေရာ ...။


ထွန်းထွန်းသည် အစွန်းရောက် အဖွဲ့ ခေါင်းဆောင် ရားမို့( စ် ) တို့ အဖွဲ့ စခန်းကြီးထဲကို ရောက်နေသည် ။

ရားမို့စ် က ထွန်းထွန်းကို သစ်သားတိုင်လုံးတွေနဲ့ ကာရံထားတဲ့ အချုပ်ခန်းလေးထဲမှာ သွင်းခိုင်းထားသည် ။

( ပြီးမှ သေချာ စစ်မေးရမယ်.....)

ထွန်းထွန်း ကို သွင်းထားတဲ့ အချုပ်ခန်းလေးကို အပြင်ကနေ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကိုင် အစွန်းရောက် တပ်သား တယောက်က ရပ်စောင့်နေသည် ။

အချုပ်ခန်းလေးနဲ့ ကပ်ရက်က တဲကြီးထဲကို ရားမို့စ် နဲ့ သူ့စော် စီးစီးလီယာ တို့ ဝင်သွားကြတာကို ထွန်းထွန်း လှမ်းမြင်နေရသည် ။


ချိုတကူးတော့ အဆက်အသွယ် မရလို့ စိတ်တွေ ပူနေလောက်ပြီ ။

ရားမို့စ်တို့ကို စုံစမ်းထောက်လှမ်းဖို့ ဘာတန်းဂတ်စ်ကို သူ ရောက်ခဲ့ရပြီး သုံးပတ်လောက် ကြာတဲ့အထိ ရားမို့စ်ကို အနီးကပ် တွေ့တောင် မတွေ့နိုင်ခဲ့ဘူး ။

အခုတော့လည်း သူ့စခန်းထဲကိုတောင် ရောက်နေရပြီ ။ သူတို့ စခန်းထဲကို ခေါ်လာပြီးတဲ့ သူ့ကို ရားမို့စ်တို့က ပြန်လွှတ်မတဲ့လား ။ မထင်ဘူး ။


သူ့ကို စစ်မေးပြီးရင် အပြတ်ရှင်းပစ်ကြမှာ သေချာနေသည် ။

လွတ်မြောက်လမ်းကို ရှာဖွေပြီး ကိုယ့်အသက်ရှင်ရေးကို တိုက်ခိုက်ယူရမှာဘဲ ။


ထွန်းထွန်းသည် လျင်တဲ့ မြန်တဲ့ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ကောင်းတဲ့ အေးဂျင့် တယောက်ပါ ။ ကိုယ်လုံး ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ဘိုက်ချပ်ချပ် နဲ့ ကြွက်သားဖုထစ်နေတဲ့

လူရွယ်တယောက်ပါ ။ သို့ပေမယ့် သူလွတ်မြောက်ဖို့ ဆိုရင် အမူအရာ အမျိုးမျိုးနဲ့ ကြောက်ဟန်ဆောင် ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့ အေးဂျင့်တယောက်လည်း ဖြစ်

သည် ။ မိန်းမရှာ လိုလို လူကြောက်တယောက်လိုလိုနဲ့ ငိုယိုတောင်းပန်ဖို့လည်း ဝန်မလေး ။


ရားမို့စ်သည် ရိုစာရီယိုဟိုတယ်အရှေ့က စောင့်ပြီး သူ့ကို ပစ်ခတ်လုပ်ကြံဖို့ ကြိုးစားတဲ့ အဖြူကောင်လေးကို စီအိုင်အေကဘဲ လို့ တပ်အပ် စွပ်စွဲခဲ့သည် ။

သို့ပေမယ့် ဒီအဖြူကောင်လေးသည် တကယ်တော့ စီအို်င်အေ အေးဂျင့် တယောက် မဟုတ်ဘူး ။


ရားမို့ရဲ့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ လုပ်ရပ်ဟောင်းတွေ အတွက် လက်စားခြေဖို့ လွှတ်လိုက်တဲ့ အစ်စရေးနိုင်ငံက လှို့ဝှက် အဖွဲ့အစည်းကြီးတခုရဲ့ လက်ပါးစေ

တယောက် ဘဲဖြစ်သည် ။

ရားမို့စ်သည် တဲကြီးထဲကို ရောက်သွားတဲ့အခါ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျာကင်ကို ချွတ်လိုက်သည် ။

စွပ်ကြယ်လက်ပြတ်နဲ့မို့ ရားမို့စ်ရဲ့ ဗလတောင့်တောင့် ကိုယ်လုံးကို တွေ့နိုင်သည် ။ ကြွက်သားဖုထစ်နေတဲ့ လက်မောင်းသားတွေမှာ အနက်ရောင်

တက်တူးဆေးမှင်တွေ ထိုးထားသည် ။

လည်ပင်းမှာက ရွှေကြိုးတုတ်တုတ်ကြီးတကုံးကို ဆွဲထားသည် ။ လော့ကက်က ရွှေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ အေကေ၄ရမောင်းပြန်ရိုင်ဖယ် ။

သူ့စော် စီးစီးလီယာသည်လည်း ရားမို့စ်လိုဘဲ ကျစ်လစ်တဲ့ ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ အချိုးအဆက်ကျနတဲ့ ကောင်မလေး ပါ ။

ခါးသေးသေးနဲ့ တင်ပါးလုံးလုံးတင်းတင်းလေးတွေ က ရင်သားထွားမို့မို့တွေနဲ့ လိုက်ဖက်လှသည် ။ နက်မှောင်တဲ့ ဆံပင်တိုလေးနဲ့ အသား ဝင်းဖြူဖြူ နဲ့ လည်း

အရမ်းကြည့်ကောင်း လိုက်ဖက်သည် ။ သူမသည်လည်း ရားမို့စ်လိုဘဲ ရွှေဆွဲကြိုးတကုံးကို ဆွဲထာားသည် ။ လော့ကက်သီးက ရွှေသားအစစ်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့

အမေရိကန်လုပ် လက်ပစ်ဗုံးလေး တလုံး ။


ရားမို့စ်က သူ့ခါးကြားက ပစ်စတိုသေနတ်ကို စားပွဲကိုပေါ် ချထားလိုက်သည် ။

တပည့်တယောက်က ဝစ်စကီပုလင်းနဲ့ ဖန်ခွက်တွေကို ယူလာပြီး စားပွဲပေါ်မှာ ချပေးလိုက်သည် ။

စီးစီးလီယာက ဖန်ခွက်တွေထဲကို ဝစ်စကီတွေ ဆတူ လောင်းထည့်ပေးလိုက်သည် ။


( စီးစီး......ဖမ်းခေါ်လာတဲ့ကောင်ကို ဘယ်လိုထင်လဲ..သူလည်း စီအိုင်အေဘဲ လို့ ထင်သလား . . . .)

( စစ်ကြည့်မှဘဲ သိမှာဘဲ . . .ဒါလင်......)

( အာရှကောင်..အင်ဒိုနီးရှားကလား...ကမ်ဘောဒီးယားကလား.....မသိဘူး...)

( ထိုင်းလည်း ဖြစ်နိုင်တာဘဲ....)


အရက်သောက်နေကြတဲ့ အချိန် တဲကြီးရဲ့ အနောက်ထဲက ခပ်ဝဝ မိန်းမကြီး တယောက် ထွက်လာပြီး ကြက်သားကြော်တွေကို ပုဂံပြားကြီးနဲ့ ထည့်ယူလာသည် ။

မွှေးပျံ့တဲ့ ကြက်သားကြော် အနံ့ကို စီးစီးလီယာ နဲ့ ရားမို့စ်တို့ သဘောကျသွားကြသည် ။


(   မတေးလ်ဒါ . . . .  ကောင်းလှချည်လား......မင်းကို ဒါလေးတွေ အတွက် အားကိုးနေရတာ . . . .)

ရားမို့စ်က ချီးကျူးလိုက်တော့ မတေးလ်ဒါ ဆိုတဲ့ ဘိုက်ပူပူနဲ့ မိန်းမကြီး ပြုံးသွားသည် ။

( ကဲ...စားကြ.....စားကြ . . .)

ထွန်းထွန်းကတော့ အချုပ်ခန်းလေးထဲကနေပြီး မြင်နေရတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စေ့စေ့စပ်စပ် လေ့လာစူးစမ်းနေသည် ။
 ( ၁ဝ )



ကြည်ရင်ပြုံးကို ထမင်းပွဲပြင်ပြီး စောင့်နေတဲ့ ဇနီးချောလေး အိချောမိုသည် အဝါနုနု အရောင်

လက်ပြတ်ခါးတို ဘလောက်စ်လေးနဲ့ ထမိန်အနက်ရောင်လေးကို ဝတ်ထားသည် ။ ဆံပင်နက်နက် တို

တိုလေးနဲ့ ချောလွန်းတဲ့ အိချောမိုသည် အလုပ်များတဲ့ ယောက်ျားနဲ့ ယူမိလို့ ခွဲနေရတဲ့အချိန်တွေက

များလွန်းနေသည် ။

" ကိုကို..ထမင်းစားလိုက်မယ် မဟုတ်လားဟင်...."

" ကိုကို ပြီးမှစားမယ်....ချောမို . ."

" ဟင်..ကိုကိုက ဘာကို အရင် လုပ်မှာလဲ....ကိုကို့အလုပ်တွေ ရှိနေသေးလို့လား...."

" ရုံးက အလုပ် မဟုတ်ပါဘူး....ချောမို...ဟောဒီက ကိုကို့ ဇနီးချောလေး ချောမိုနဲ့ အရင်ဆုံး

ချစ်ဗျူဟာခင်း  ချစ်တင်းနှီးနှောကြမယ်လေ .....   "


အိချောမိုရဲ့ ခါးကျဉ်လေးကို ဖက်ရင်း အိပ်ခန်းထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်တဲ့ ကြည်ရင်ပြုံးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက

ဖွားဖက်တော်ကြီးသည် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရတော့မယ် ဆိုတာကို သိလိုက်တာနဲ့ ဒိုင်းကနဲ ထောင်ထ

တင်းမာလို့နေပြီ ။

" ချောမိုက ကိုကို့ကို လွမ်းလိုက်ရတာ...အရမ်းအရမ်းပါဘဲ ကိုကိုရယ်......"

တုန်နေတဲ့ အသံလေးနဲ့ အိချောမိုက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကြည်ရင်ပြုံးက အိပ်ခန်း

တံခါးကို အတွင်းကနေ သော့ချ ပိတ်လိုက်ပါသည် ။

သူ့လက်တဖက်ထဲက ဖုန်းပြားလေးကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲလေး အပေါ်မှာ ချထားလိုက်ရင်း ဇနီးချော

လေးကို " အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်လိုက်...ချောမို....." လို့ ပြောလိုက်သည် ။

အိချောမို ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်နေတဲ့အချိန် ကြည်ရင်ပြုံးလည်း သူ့အဝတ်တွေကို အမြန်

ချွတ်ပစ်နေသည် ။

နှစ်ယောက်လုံး ကမ္ဘာဦးက လူသားမောင်နှံလို မိမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားကြတဲ့အချိန် အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်း

ငုံဟတ် စုတ်နမ်းလိုက်ကြရင်း တယောက်နဲ့တယောက် နေရာအနှံ့ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ကြရင်း ကုတင်

ကြီးပေါ်ကို လဲကျသွားကြသည် ။

အလုပ်တာဝန်ကိုဘဲ ဦးစားပေးနေတဲ့ ကြည်ရင်ပြုံးက ချစ်ဇနီးလေး တောင့်တလိုလားနေတဲ့ ကာမဆန္ဒ

တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ကြိုးစားသည် ။ အိချောမိုကလည်း ငတ်မွတ်နေတဲ့ လိုအင်တွေကို လင်ဖြစ်

သူနဲ့ တက်တက်ကြွကြွ ရယူသည် ။ စိတ်တူကိုယ်တူ စပ်ယှက်ကြတဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်ပွဲလေးက မြိုင်

ဆိုင်လှသည် ။

ကြည်ရင်ပြုံးက အိချောမိုကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ အားရပါးရ စပ်ယှက်သည် ။ အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဖိဖိဆောင့်

ထည့်နေလို့ တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ။ ကြည်ရင်ပြုံးရဲ့ အသက်ရှူသံ အားယူသံ ပြင်းပြင်း

တွေနဲ့ အိချောမိုရဲ့ ညည်းသံတွေလည်း ဆူညံနေသည်  ။

မကြာခင် အချိန်မှာဘဲ အမြင့်ဆုံး လမ်းဆုံးကို နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူလို တက်လှမ်းမိသွားကြလို့

ကျေနပ်မှုတွေနဲ့ ကုတင်ပေါ်က မွေ့ယာထူထူကြီးပေါ်ကို တူယှဉ်ရက် ပစ်လှဲချလိုက်ကြသည် ။

အင်တိုက်အားတိုက် ကြိုးစားလိုက်ကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေကြပြီး မျက်လုံးတွေ

စုံပိတ်ခါ ငြိမ်သက်သွားကြတဲ့ အချိန်မှာ ကြည်ရင်ပြုံးရဲ့ ဖုန်းပြားလေးသည် တကိကိနဲ့  ။

ကြည်ရင်ပြုံး ဖျတ်ကနဲ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာသည် ။

သူက ယူအက်စ်က ပန်းအိအိနဲ့ ချာလီတို့ဆီက မက်ဆေ့ချ် ပြန်တာကို စောင့်နေတာလေ ။

ပန်းအိအိလား....

ချာလီလား......

ဖုန်းကို အမြန်ယူကြည့်လိုက်တော့ ပန်းအိအိလည်း မဟုတ်..ချာလီလည်း မဟုတ်.....

ဦးလေးဗဆွေ ဖြစ်နေသည် ။

သူ့မက်ဆေ့ချ်က ခပ်တိုတိုဘဲ ။


ချာလီ ရန်သူလုပ်ကြံလို့ဆုံးပြီ...

ပန်းအိအိ ပျောက်နေသည်..ရန်သူ့လက်တွင်း ကျဆင်းလို့ ယူဆ.....

ဟာ.....

ကြည်ရင်ပြုံး ပါးစပ်က အသံထွက်မိသွားသည် ။

စိတ်ထိခိုက်မှုကို မမြိုသိပ်နိုင်....

ချာလီသည် အေးဂျင့်ကောင်း တယောက် ပါ ။

ပန်းအိအိ ရော ...။

" ဘာဖြစ်လဲ ကိုကို....."

ကြည်ရင်ပြုံး ချစ်ဇနီးလေးကို ပြန်မပြောနိုင် ..


ချက်ချင်း ကိုလံဘိုက သစ်မင်း နဲ့ မွန်ဘိုင်းက ရန်ကုန် ပြန်ရောက်နေတဲ့ နေလင်းဇော်တို့ကို မက်ဆေ့

တွေ ပို့နေသည် ။