အချစ် ကျောင်းတော်သား end
"မမ ဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိအောင် ကောင်းလွန်းတယ် မောင်လေးရယ် မမ မင်းလီးကြီး ချစ်လိုက်တာကွယ် ပါးစပ်ထဲ မလွတ်စတမ်းခဲပြီး စုပ်ငုံထားလိုက်ချင်တယ်"
ပြောပြီး လရည်နှင့်စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်ပေကျံနေသောလီးကို မရွံမရှာပင် ပါးစပ်နှင့်လိုက်လံ စုပ်ယက်ပေးနေသည်။
အေးေးအမိုးလည်း အကောင်းကြီးကောင်းသွားပုံပင်။သူ့လူရဲ့လီးကြီးကို ဖင်ကုန်းပြီး စုပ်ပေးနေသည်။ ကျော်မျိုးနိုင်ရှိရာဖက်ကို တမင်တကာ မျက်နှာချင်းမဆိုင်တော့ဘဲ တစ်ဖက်ကိုသာလှည့်၍ ဖင်ကြီးနှစ်ဖက် ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပြထားခြင်းဖြစ်သည်။ လိုးဖန်များ၍ အာတာကွဲဖြစ်ကာနေသော သူမရဲ့ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် အကြားမှ ပြဲအာနေသည့် စောက်ပတ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ကျော်မျိုးနိုင် စိတ်နာနာနှင့် ပေါက်ပေါက်ကွဲကွဲ ကျုံးလိုးပစ်လိုက်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားလိုက်ရသည်။
"လာကွာ မောင်လေး သူတို့ဖာသာ အေးဆေးနေပါစေ ညနေ ပြန်ဆုံမှာပဲ မမအခန်းမှာ သွားပြီး အနားယူလိုက်ရအောင်"
"အင်း ကောင်းသားပဲ မမစန်း မမကို ချစ်တယ်ဗျာ အလိုက်သိလွန်းတယ်"
အမျိုးသမီးကြီးကား လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေ ရှိကြသည့် လူတွေရဲ့သဘောမနောကို မျက်နှာပြင် ဖတ်မိရုံမျှနှင့်ပင် နောကျေနေအောင် ရိပ်စားအကဲခတ်နိုင်စွမ်း ရှိသူပေတည်း။ သူ့ကျေးဇူးကြောင့်လည်း ကျော်မျိုးနိုင်ကဲ့သို့ အတောင်အလက်မစုံမလင် ရင့်ကျက်မှု လုံးဝ မရှိသေးသည့် ငယ်ရွယ်သူတစ်ယောက်အနေနှင့် ပြသနာ တစ်စုံတစ်ရာ မဖြစ်အောင် အချိန်မီ ထိန်းသိမ်းပေး နိုင်ခဲ့ခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။
တစ်နေကုန် မမစန်းရဲ့အခန်းမှာ သွားရောက်အိပ်စက်အနားယူပြီး ညနေစောင်းအချိန်လောက်ကျမှ မမစန်းကိုယ်တိုင် အေးအေးမိုးကို သူမရှိရာအခန်ထဲကနေ သွားရောက် ခေါ်ထုတ်လာခဲ့ကာ နှစ်ယောက်သား သူမကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ပြင်ကြသည်။
အေးအေးမိုးရဲ့မျက်နှာက ခါတိုင်းလောက် ကြည်လင်ရွှင်ပျမှုသိပ်မရှိဘဲ မျက်နှာအမူအယာ တော်တော်လေးပျက်နေ၍ ကျော်မျိုးနို်င် သူ့ရင်ထဲက ပြောချင်နေသည့်စကားတွေ သူမကို မပြောဖြစ်ခဲ့ပါ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့မှသာ နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ကျော်မျိုးနိုင်လည်း အေးအေးမိုးကို သူ့ရင်ထဲရှိတာတွေ အပြတ်ပြောပစ်လိုက်သည်။
"ဒီအလုပ်ကို မမဆက်မလုပ်နဲ့တော့ ဆက်လုပ်ရင် ကျွန်တော်အိမ်ပြန်သွားရလိမ့်မယ် ဆယ်တန်းမအောင်ချင်လည်းနေ ရတယ်"
အေးအေးမိုး သူ့ကောင်လေးရဲ့ခံစာချက်ကို သိသည်။ အူတိုခြင်းလည်းမဟုတ်။ သူမဘဝ ပြန်အဖတ်ဆယ်လို့ မရအောင် အပျက်စီးကြီး ပျက်စီးသွားမှာကို မလိုလားခြင်းဘဲဖြစ်သည်။ သူ့အနေနှင့် သူမကို မမမြတ်ဝတ်ရည် ကဲ့သို့ပင် လူတွေသူတွေရဲ့အမြင်မှာ တင့်တယ် အမြင်ကောင်းအောင် စည်းကလေးဘာလေး ထားပြီး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း သိုသိုဝှက်ဝှက်ကလေး နေစေချင်ပုံရသည်။ မြတ်ဝတ်ရည်ရဲ့ အိမ်ကို မနက်ဖြန်အရောက် သွားကြမည်။ မမဝတ်ရည်နှင့်မမမိုးတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အလိုရှိသမျှ ကာမဂုဏ်ချဉ်ခြင်းရမ္မက်ကို ဖြည့်ဆီးပေးဖို့အတွက် သူနှင့် ငစောတို့နှစ်ယောက်က အပြည့်အဝ တာဝန်ယူကြမည် ဟု၍လည်း ပြောဆိုကတိပေးသည်။
"မမဖက်ကလည်း ကျွန်တော့်အတွက် ကတိတစ်ခုတော့ ပြန်ပေးစေချင်တယ်"
ကျော်မျိုးနိုင် ပြတ်ပြတ်သားသား တောင်းဆိုသည်။
အေးအေးမိုးလည်း ခေါင်းညိတ်ကတိပေးလိုက်သည်။
အဓိကအနေနှင့် သူမရှေ့ဆက်ပြီး ဒီနေ့ဒီရက်လို ဖာဇာတ် ဆက်မခင်းတော့ဖို့ ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိ ပျပ်ဝပ်ပိရိစွာနေထိုင်ဖို့နှင့် အိပ်ရာပေါ်ကကိစ္စကို လူသိရှင်ကြား အပြင်ကို ယူဆောင်မသွားဖို့ ကျော်မျိုးနိုင်တောင်းဆိုလိုက်ခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။
လောကမှာ ယိုသူမရှက်မြင်သူရှက် ဆိုသည့် စကားအနက်အဓိပ္ပါယ်ကို သူမ သဘောပေါက်နားလည် လက်ခံလာအောင် တကယ်လက်တွေ့ကျင့်သုံးတတ်လာအာင် သူမရဲ့တပည့်သားရင်း ဟုဆိုရမည့် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ကြီကောင်ပေါက်စ လူငယ်ကလေးတစ်ယောက် ထံမှနေ၍ သူမကိုယ်တိုင် သင်ကြားမှုခံလိုက်ရခြင်းပင်တည်း။
အေးအေးမိုး မဖြစ်မနေ လိမ္မာရတော့မည်လေ။
..................
နိဂုံး။
အထက်ပါဖြစ်ရပ်များ ဖြစ်ပွားပြီး အချိန်ကာလအားဖြင့် ၁ နှစ်ဝန်းကျင်ခန့် ကြာမြင့်သည်ရှိသော် ...
ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည်တို့ ကျောင်းမှ အခြေခံပညာအဆင့်မြင့်တန်းအောင်စာရင်း ကြေညာမည့် နေ့ရက်ကို ရောက်ရှိလာသည်။
ကျော်မျိုးနိုင်က ဒီနေ့ဒီရက်မှ ရောက်မလာ။ သူ့မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူတို့နှင့်အတူ နယ်စပ်မြို့တစ်မြို့ဖြစ်သော မြဝတီဖက်ကို အလည်အပတ် သွားနေသလို ပထွေးဖြစ်သူဦးစီးသော ဆိုင်အလုပ်ကို သွားရောက်ဝိုင်းကူလုပ်တော့မလို သတင်းသန့်သန့်ကြားရသည်။ ဆရာမ မြတ်ဝတ်ရည်လည်း ထိုနေ့မှာပင် သူ့လက်စွဲတပည့်ဖြစ်သူ မောင်စောဆိုသူနှင့်အတူ ကျောင်းကို ခပ်စောစောအချိန်ကတည်းက ရောက်ရှိလာပြီး ဆယ်တန်းအောင်စာရင်း ကြည့်ဖို့ လည်တစ်ဆန့်ဆန့် မျှှော်လင့်ခြင်းကြီးစွာ စောင့်ဆိုင်းနေလေသည်။
မကြာမီ ...
အောင်စာရင်း သွားကြည့်သော မောင်စောတစ်ယောက် သူမထံကို အမောတကောနှင့် ပြေးလွှားရောက်ရှိလာပြီး ...
"ဆရာမ အောင်တယ် အောင်တယ်ဗျ တူးဒီနဲ့ သရီးဒီ တောင်ပါတယ်"
မြတ်ဝတ်ရည် မျက်လုံးပြူးသွားပြီး ...
"ဟဲ့ ဘယ်သူ ဘယ်ဝါလဲ ငစောရဲ့ ...နာမည်လေးဘာလေးတပ်ပြီး ပြောစမ်း ... ခုံနံပါတ်ရော သေချာရဲ့လားဟဲ့"
"သေချာပါတယ် ဆရာမ ... ကျ ကျွန်တော် အောင် အောင် တယ် တူး ဒီ ပါတယ် ...အင်္ဂလိပ်စာရယ် သချင်္ာရယ် နောက် နောက်ပီး ..."
"နောက်ပီး ... ဘယ် ဘယ်သူ လဲ ...ဆက်ပြောလေ ငိုးမကလေး "
"နောက် နောက်ပီး ... ကျော် ကျော်မျိုးနိုင် "
"ဟင် ... သူ သူ ပါတယ် ဟုတ်လား ... ပြောစမ်း အပြည့်အစုံ ဆက်ပြောစမ်း"
"ဟုတ် ဟုတ် ပါတယ် ကျော်မျိုးနိုင် သူ က သရီးဒီတောင်ပါတယ် ... သချင်္ာ အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ ဘောဂဗေဒ သုံးခုပါတာ"
"ဟေးးး ... အောင်ပြီ ဟေ့ အောင်ပြီ ဟ ... ငါ့ မောင်လေး အောင်ပြီတဲ့ ဂုဏ်ထူးက သုံးခုတဲ့ ...ငစော နင်သေချာကြည့်ပါတယ်နော်"
"သေချာပါတယ် ဆရာမ ကျွန်တော် သူ့ခုံနံပါတ် သေချာမှတ်ထားပါတယ်"
"လာ သွားမယ် နောက်တစ်ခေါက် ထပ်ကြည့်ရအောင်"
ဆရာမမြတ်ဝတ်ရည် ဦးဆောင်ပြီး ငစောကိုခေါ်ကာ ရှေ့ကနေ ခပ်သုတ်သုတ် လှမ်းထွက်သွားသည်။ ဟိုရောက်တော့ ကျောင်းသားနှင့် မိဘတွေအကြား တိုးဝှေ့ကြည့်ပြီး သူမမျက်စိနှင့် တပ်အပ် အသေအချာ မြင်တွေ့ရပြီဆိုတော့မှ သက်ပြင်းတစ်ချက်ဟင်းကနဲချနိုင်ကာ ကျောင်းဝင်းထဲကနေ တက်ကြွသောခြေလှမ်းများနှင့် ပြန်ထွက်လာကြသည်။
ကျော်မျိုးနိုင်ဆီ ဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားရမည်။ သူသိအောင် ပြောပြရမည်။ အမြန်ဆုံးပြန်လာပြီး သူမတို့နှင့်အတူ အောင်ပွဲခံဖို့ သူ့ကို ဆက်ဆက်မှာကြားရမည်။ ပြီးတော့ အေးအေးမိုး ... ခုချိန်ထိ သူမအနေနှင့် မြတ်ဝတ်ရည်ထံမှ အကြောင်းကြားချက် မရမချင်း သူ့ချစ်တပည့် ကျော်မျိုးနိုင်တစ်ယောက် စာမေးပွဲအောင်မအောင် ဆိုသည့်သတင်းကို ဘယ်နည်းနှင့်မှ မကြားမသိနိုင်သေး။ သူသိများသိလျှင် ဘယ်လောက်တောင်များ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ကျေနပ်ပီတိဖြစ်လိုက်မည်လဲ မပြောတတ်တော့။ တပည့်တစ်ယောက် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲအောင်၍ ဝမ်းပန်းတသာကျေနပ်ဂုဏ်ယူရခြင်းမျိုးထက် အဆပေါင်းအရာအထောင်မက ပိုပြီး အပျော်လုံးကြီး ဆို့နေလိမ့်ဦးမည် ဆိုတာ မြတ်ဝတ်ရည် သေချာပေါက် ပြောရဲပါသည်။
ဒါက အေးအေးမိုးရဲ့နှုတ်မှနေ၍ သူကိုယ်တိုင် ဖွင့်ဟပြောကြားခြင်းမရှိဘဲနှင့် မြတ်ဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင် သေသေချာချာကြီး သိရှိသဘောပေါက် နားလည်လာနိုင်ခဲ့သည့် အကြောင်းရင်းတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။
လောလောဆယ်အချိန်မှာ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း တပည့်ရင်းဖြစ်သူ မောင်စောရဲ့လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး အိမ်ရောက်တာနှင့် သူနှင့်အတူ အတိုးချပြီး ချစ်ပွဲဆင်နွှဲဖို့ရန်အတွက် အိမ်အပြန်လမ်းဆီကို သွက်လက်တက်ကြွသည့်ခြေလှမ်းများနှင့် မပြေးရုံတစ်မယ် လျှောက်လှမ်းနေမိပြီပဲ မဟုတ်လား။
"ငစောရေ မင်းမှာရှိသမျှှ အားအင်တွေ အပြတ်စုထားပေတော့ ဟေ့" လို့ သူမနှုတ်မှက ဖွင့်ဟမပြောရုံကလေးပါပဲ။
___________________________________________________
ပြီးပါပြီ။
စာရှုသူတို့အား အစဉ်လေးစားလျက်
နရသူ
စာပြီး။
၂၀၁၉ ဩဂုတ်လ ၂ရ ရက် အင်္ဂါနေ့။
No comments: