ဤသို့သောမိန်းကလေးအား မြတ်သောမေဟုခေါ်တွင်သည်

 

" ဟတ်လို ... မ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား ...  မောင် ... မ ဆီထွက်လာခဲ့မယ်လေ"
" အင်း ... လာရင် လာခဲ့လေ မောင် ... မ အခုပဲ အိမ်ပြန်ရောက်တာ ... ice-cream bar ရှေ့မှာ စောင့်နေ ... မ လာခဲ့မယ်နော်"
" ဟုတ်ပြီလေ ... ဒါဆို မောင် စောင့်နေမယ်နော်"

ကျမရဲ့ချစ်သူမောင်က  မော်ဒယ်လေ ... အရပ်က ၅ပေ ၁၁ လောက်တော့ ရှိတယ်။
မော်ဒယ်ဆိုတော့ ခန္ဒာကိုယ်ကလဲ အမိုက်စားပေါ့ရှင်။ မျက်နှာလေးကလဲ ချစ်စရာလေးပါ။ ..... ကျမထက် သုံးနှစ်ငယ်တယ်။

ရုံးက အခုမှ ပြန်ရောက်တာ ဆိုတော့ ရေချိုးအုန်းမှ ပါပဲလေ။ လူလည်း ငြီးစီစီနဲ့ ရေအမြန်ချိုးပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဖြစ်အောင် တီရှပ်ပွပွ တစ်ထည်နဲ့ စကင်နီဘောင်းဘီ အမဲလေး တစ်ထည်ပဲ ဝတ်လိုက်တယ်။ ဒီလောက်ဆို မြတ်သောမေရဲ့ဖက်ရှင် လုံလောက်ပြီ။ ... (ခိခိ) ... မျက်နှာကို တိုနာလိမ်းလိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းကို အရောင် ဖျောဖျောလေးပါတဲ့ အဆီလေး ဆိုးလိုက်တယ်။ ဒီလောက်ဆိုရင် အလှပြင်တာ ပြီးဆုံးသွားပြီ။ ... (မိန်းမသိပ်ဆန်တယ်နော်) ... ရေခဲမုန့်ဆိုင် ရောက်တာတောင် ဒင်းက အခုထိ မလာနိုင်သေးဘူး။ စိတ်က မရှည်ချင်တော့ဘူး ...

" မ ... မောင်ရောက်ပြီ"
" အေး ... အေး  ဘာစားမှာလဲ ရေခဲမုန့်ပဲလား ... ဆိုင်ထဲမှာ မစားဘူးလေ နော် ... ဝယ်သွားပြီး ... ကမ်းနားမှာ သွားထိုင်စားမယ်"
" မ ... သဘောပဲ"
" ချောကလက် တစ်ခု ဗင်နီလာတစ်ခု ပေးပါ ... ဘယ်လောက်ကျလဲ"
" သုံးထောင်ပါရှင်"
" အိုကေ သွားမယ်လာ" ... မောင့်လက်ကို တွဲပြီး ကမ်းနားကို သွားလေသတည်း ပေါ့ကွယ် ... ...

ကမ်းနားရောက်တော့ ထိုင်စရာနေရာ တခုမှလဲ မရှိဘူး။ ခုံတန်းတွေ အကုန်လုံးကလဲ ကိုယ့်ထက် ဝီရိယကောင်းတဲ့ သူတွေကြီးပဲ။ ကျမနဲ့မောင်နဲ့ ရေခဲမုန့်စားလို့ ကုန်သွားတဲ့ အထိ ထိုင်စရာနေရာ လိုက်ရှာတာ တစ်ခုံမှ မလွတ်ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကမ်းနားတခွင် ပြဲပြဲစင်အောင် လမ်းလျှောက်ရင်း တစ်နေရာရောက်တော့ ခုံတန်းတခုတွေ့တယ်။ လွတ်နေတာတော့မဟုတ်ဘူး ယောကျာ်းလေး တစ်ယောက်ထဲ ငေါင်ငေါင်ကြီး ထိုင်နေတာ။ အဲ့တာနဲ့ ကျမလဲ ......

" မောင် ... ဟိုမှာကြည့်စမ်း တစ်ယောက်ထဲ ထိုင်နေတာ တွေ့လား မ တို့ အဲ့ခုံမှာ သွားကပ်ထိုင်ရအောင် မောင်ထိုင်ရဲလား"
" မ ... ကလဲ မောင်က ဘာလို့ မထိုင်ရဲ ရမှာလဲ လာသွားမယ်" ကျမလက်ကို ဆွဲပြီး ခုံတန်းဆီကို မောင်ခေါ်သွားတယ်
" အကို ... ဒီမှာထိုင်လို့ရလား .. ခင်ဗျ.... ."
" ရပါတယ် ... ထိုင်လေ"

ထိုင်လို့သာ ပြောတာပါ သူ့ကြည့်ရတာ ချက်ချင်းလက်ငင်း အသက်ထွက်တော့မယ့်ပုံ။ ကြည့်ရတာ အသည်းကွဲပြီး တစ်ယောက်ထဲ လာထိုင်နေတာလား မသိဘူး။ ... ခိခိ ... ကျမတို့၂ယောက်က အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ ဝင်ထိုင်ပြီး ဘေးကနေ တွတ်တွတ်ထိုးနေမိတယ်။


" မောင်ရယ် ဘေးကလူကလဲ အလိုက်ကန်းဆိုး မသိဘူးနော် ... မ. . တို့၂ယောက် ထိုင်နေတာကို မရှောင်ပေးဘူး ... ခိခိ .."
" မကလဲ ခဏ စောင့်ကြည့်ပါအုန်း ... သူထသွားလိမ့်မယ် ... မနဲ့မောင် လောင်းမလား .."
" မလောင်းပါဘူး ပျင်းတယ် ."

တီတီ ....... တီတီ ...... ဖုန်းမြည်သံ

" မောင်...မောင့်ဖုန်းလား........မြည်နေတယ်ကိုင်လိုက်အုန်း"
" မဟုတ်ပါဘူးမရဲ့မောင့်ဖုန်းမဟုတ်ဘူး"
" မ ... ဖုန်းလဲမဟုတ်ဘူးမောင်ရဲ့"
" အကိုကြီး ...... ဖုန်းမြည်နေတယ်လေကိုင်လိုက်လေညှော်"

လက်စသတ်တော့ ဘေးကလူရဲ့ဖုန်းကို မောင်ပြောလိုက်မှ ဘေးကလူလဲ ဖုန်းကိုင်ပြီး အဝေးကို ထွက်သွားလေရဲ့။ ပြန်ကို ပေါ်မလာတော့ဘူး ကျေးဇူးပါတော် .......... ခိခိ

" ဟူး ... ... ... ... အခုမှပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ကျရတော့မယ် နော် ... ... ... .မ"

ပြောရင်း ကျမကို ဖက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲသွင်းလိုက်လေရဲ့ ..

" မောင် ..... ကဲဖို့ မကြံနဲ့နော် ... ... ဟွန့် ... ..."
" မကဲပါဘူးမရဲ့ ... ... အဲ့တာချစ်တာပါ"
" နေပါဟယ် ... မောင်ချစ်မှာ ကြောက်လို့ပါ"
" မကလဲကွာ ... မောင်က မကို ချစ်လို့ဟာကို"

ပြောနေရင်းနဲ့ ကျမပါးလေးကို သူနမ်းလိုက်တယ် ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းတယ် ကျမကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ကျမလည်ပင်း သွေးကြောလေးတွေ နေရာကို လိုက်နမ်းနေတယ်။ ဒုက္ခပါပဲ ... နေရခက်လိုက်တာ လက်ကလဲ ငြိမ်ငြိမ်မနေဘူး ကျမကိုယ်ပေါ် နေရာအနှံ့ကို ရောက်နေတယ်။

" မောင် ... ... မောင် ... ... ဖယ်ဟာ ငါမနေတတ်တော့ဘူး အသက်ရူကြပ်တယ်ဟ"
" ဘာလို့လဲမရယ် ... ချစ်နေတာကို"
" မချစ်နဲ့ဟာ ... ငါ မကြိုက်ဘူး"
( ကျမ စိတ်ရူပ်တဲ့ အချိန် ဒေါသထွက်တဲ့အချိန် ဆို သူ့ကို စကားပြောရင် မ လို့မသုံးတော့ဘူး ငါ လို့ပဲ နာမ်စား သုံးလေ့ရှိတယ် )

" ဟုတ်ပါပြီ မ ရယ် ... မလုပ်တော့ပါဘူး"

မလုပ်တော့ဘူးသာ သူပြောနေတာပါ သူ့လက်က ကျမပုခုံးကို ကျော်ပြီး ကျမချိုဗူးတွေ နားမှာ ဝဲနေတာ ကျမ မသိတာ မှတ်လို့။ ..

" မ ရယ်  မကို အရမ်း ချစ်ချင်တာပဲ"
" အွမ် ... ... ... ဘာလဲဟ .. မောင်က ဘာကို ချစ်ချင်တာလဲ"
" မောင်နော် ဇာတ်လမ်းတွေ စ မလာနဲ့ ငါမကြိုက်ဘူး "
" မဟုတ်ပါဘူးမရယ်" .....

..... ပြောရင်းကျမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး ကျမကို ထပ်နမ်းပြန်တယ်။ ကျမလဲ အဲ့လို အဖက်ခံရရင် အရမ်း အသက်ရူကြပ်တတ်တော့ မနေတတ်ဘူး ဆိုပြီး ပြန်ရုန်းလိုက်တယ်။ ဘေးတိုက်ပဲ အဖက်ခံထားပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ မှီပြီးထိုင်နေလိုက်တယ်။

" မောင် ... ... .. ကမ်းနားမှာထိုင်လို့ကောင်းတယ်နော် လေလေးတဖြူးဖြူးနဲ့အေးနေတာပဲ "
" အင်း ... ဟုတ်တယ်နော်"
.. .. ပြောရင်း ဒီတခါတော့ သူ အတင်းမဖက်တော့ဘူး။ ကျမကိုယ်ကို အပေါ်က အုပ်မိုးပြီးဖက်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ အဆင့်တွေက တက်လာပြီ ကျမကို နမ်းရင်း ကျမချိုဗူးတွေကို အကျင်္ ီပေါ်ကနေ ညှစ်တော့တာပဲ။ (သူအရမ်းကိုင်ချင် ရှာမှာပေါ့ ကျမက ပစ္စည်းရှိ အတန်းစားထဲကလေ ... ကြုံတုန်း ကြွားလိုက်တာ )

ငတုံးက ကိုင်သာကိုင်ချင်တာပါ ဦးနှောက်ကို မသုံးဘူး တီရှပ်အပွ ကြီးကြီး ဝတ်ထားတာကို အကျင်္ ီအောက်က လက်လျှိုပြီး ကိုင်ရင် ရနေတာကို လည်ပင်းပေါက်ကနေ နှိုုက်လေရဲ့ တုံးချက်တော်လို့ စိတ်ထဲကနေ တွေးမိသေးတယ်။ ကျမချိုဗူးကို ဘရာပေါ်ထဲ နှိုက်ပြီး သူ လိုက်စမ်းနေသေးတယ်။ ကျမလဲ ဘာလုပ်တာလဲ လို့ သိချင်တာနဲ့ ပါးစပ်ကပဲ ဖွင့်မေးလိုက်တယ်။

" မောင် ... ... ... . နင် ဘာလုပ်နေတာလဲဟင်"
" အသီးလေးကို လိုက်ရှာနေတာ မရဲ့ ..... အဲ့တာလေးက ကိုင်လို့ ပိုကောင်းတယ်"

ဪ ... ... ... ခိခိ
သူ့ လက်တစ်ဖက်က ချိုဗူးကို ကိုင်နေရင်း နောက်လက်တဖက်က ညီမလေးဘက်ကို ဦးတည်လာလေရဲ့။ စောက်ကောင် .. ဒါမျိုးတော့ လာလုပ်လို့ မရဘူးလေ။ ကျမလဲ သူကျူးကျော်လို့ မရအောင် ပေါင်ကို တင်းကျပ်နေအောင် စိထားလိုက်တယ်။

" မောင် ..... မရဘူးနော်.... နင့်ကို အပေါ်ပေးထားတာ တောင် လွန်လာပြီ ..... အောက်တော့ မရဘူး လက်ကို ဖယ်လိုက်စမ်း"

ကျမလဲ ဖိန့်ဖိန့်နဲ့ သူရှိန်သွားအောင် ဟောက်လိုက်တာပေါ့။ သူ ကျမချိုဗူးတွေကို ကိုင်နေတုန်း ကျမမျက်လုံးက သူ့ညီလေးနား ရောက်သွားတယ်။ ...... သောက်ကျိုးနဲတော် .. ဒင်းက ဖီးလ် တက်နေတာ ညီလေးတောင် နိုးလာပြီ။ ........ ခိခိ ........ ကျမလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အလန့် ထင်ချက်အသံနဲ့ ဟန်ဆောင်ပြီး ............

"မောင် ...... မောင် ....... ကွကိုယ်လဲ ပြန်ကြည့်အုန်း .... ဘာ .... .ဘာဖြစ်တာလဲဟင် ... ... ခုနကနဲ့လဲ မတူဘူး"
သူ့ကိုယ်ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ကျမနား  နားကို တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောတယ်  မ ကလဲ အဲ့တာ ### နေတာလေ တဲ့...
( ခိခိ .......... ဒေါင်းချားလေး  .. ငါသိတာပေါ့။ ငါ့ငတုံးများ ထင်နေသလား )

စိတ်ထဲကနေ ပြောနေတာပေါ့လေ အပြင်ပန်းကတော့ မသိသလိုပေါ့.............

"  ဟုတ်လား မသိဘူးလေမောင်ရယ် ... ... .. ဘာလို့အဲ့လိုဖြစ်တာလဲဟင်"
" မ က အဲ့လိုဖြစ်အောင် ဆွဲဆောင်နေတာကိုး မရဲ့"
" အလိုတော ်... ... ... ရှင်လေးကို ကျုပ်က ဘာလုပ်နေလို့လဲ  ရှင်လေးသာ ကျုပ်ကိုစတွေ့ထဲက လုပ်နေတာလေ"
(ချီးထုတ်ကောင် ... ဒင်းကတောင် ငါ့ကိုလာ အမှုပတ်နေတယ်)

" မ "
" ဟင် ... ... ... ... ဘာလဲ"
" ကိုင်ကြည့်မလားဟင် ............ မောင် အပြင်ထုတ်လိုက်ရမလား"
(အောင်မငေး.......သောက်ကျိုးနဲ.....အရှက်မရှိကောင် တကယ်လုပ်မယ့်ကောင်ကြီး မဖြစ်ဘူး တခုခု အချိုသတ်မှ ဖြစ်မယ်)

" ဟာ........မောင်ကလဲကွာ.....ရှက်စရာကြီး မ အပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ပေးမယ်နော် အပြင်တော့ မထုတ်ပါနဲ့ ကလေးရယ်"
" အင်းပါ ... ... ... မထုတ်တော့ပါဘူး မရယ်"
(ခွေးကောင် .... ထုတ်လို့ရော ရမလားဟဲ့ ... ... .နင်ထုတ်ရင် ငါထွက်ပြေးပြီသာ ... မှတ် ... ဟွန့် ....)

ကျမလဲ သူကျေနပ်အောင် သူ့ဘောင်းဘီပေါ်ကနေပဲ အသာလေး ပွတ်ပေးလိုက် .... လက်သည်းလေးတွေနဲ့ ခြစ်ပေးလိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း ပိုပိုမာလာတယ်လို့ စိတ်ထဲမယ် ခံစားလိုက်ရတယ်။ ... အဲ့ဒီမှာ စဉ်းစားမိလိုက်တာပဲ .... ဟုတ်ပြီ ဒီကောင့်ကို မခံနိုင်အောင် နဲနဲတော့ ပညာပေးရမယ်။ ...... ဒင်းငါ့ကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်ပြီးပြီ ဒီတခါ ငါ့အလှည့်သေပြီသာမှတ်။ စိတ်ထဲမယ် တွေးပြီး လုပ်ငန်း စ လိုက်တယ်။ ............. ခိခိ

ကျမ လက်တစ်ဘက်က သူ့ညီလေးကို ကစားပေးနေတုန်း ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က သူ့အကျင်္ ီလွတ်နေတဲ့ ရင်ဘက်ကို လက်သည်းလေးတွေနဲ့ အသာလေး ဆော့ပေးနေမိတယ်။  သူအရမ်းဖီးလ်တက်လာပြီ ဆိုတာ ကျမသိတယ်။ သူအသက်ရူသံ တွေမြန်လာပြီလေ။ ......ဟွန်း...ဟွန်း... နောက်တဆင့်တက်ဖို့ အချိန်ရောက်ပြီဆိုတာ ကျမသိလိုက်တယ် သူ့နို့သီးလေးရှိတဲ့ နေရာကိုမှန်းပြီး သွားလေးနဲ့ မသိမသာလေး ကိုက်ပြလိုက်တော့ သူ ကျမကို တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောတယ်။

" မ.......အချိန်ရှိသေးတယ် ဟိုတယ် သွားရအောင်နော် မောင် မနေနိုင်တော့ဘူး"
" ဟာကွာ.........မသွားချင်ပါဘူး"

... သူတခုခုပြောဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျမ သူ့နှုတ်ခမ်းက စကား မထွက်လာခင် နမ်းလိုက်တယ်။ ....... သူမျက်လုံးတွေ စင်းသွားပြန်တယ်။ ... နောက်တဆင့် ထပ်တက်မယ်လို့ စိတ်ထဲမယ် တွေးလိုက်တယ်။ ကျမ ပုခုံးကို ဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်တဘက်ကို ကျမနှုတ်ခမ်းတွေ နားရောက်အောင် ဆွဲလိုက်ပြီး သူ့လက်ညိုးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ အသာလေး ခပ်ဖွဖွ နမ်းလိုက်တယ်။ သူကတော့ ကျမ ဘာဆက်လုပ်မလဲလို့ ကြောင်ပြီး ကြည့်နေလေရဲ့ ..... ခိခိ ..... လက်ထိပ်လေးကို လျှာလေးနဲ့ ယက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲကို လက်တစစ်လောက် ဝင်အောင် ထည့်ပြီး စုတ်ပေးလိုက်တယ်။

ခိခိ ... ... ... ... ခိ .. သူမရတော့ဘူး။  ဂိတ်ဆုံးကုန်ပြီ ...... ဖီးလ်တွေ တက်ပြီး အသက်ရူသံတွေ တအားမြန်လာပြီ။

... ကျမကိုလဲ တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားတယ်  ပါးစပ်ကနေလဲ ဟိုတယ်သွားဖို့ပဲ ပြောတော့တယ်။ ကျမလဲ သူပြောလေ သူ့လက်ညိုးကို ဖိပြီးပိုစုတ်လေ သူ့ညီလေးကို ပွတ်ပေးနေတာတွေလဲ မြန်လာလေပဲ။ ကျမ သိနေတယ်လေ သူဖီးလ်တွေ တက်နေမယ် ဆိုတာ အာ့ကြောင့်လဲ တမင်လုပ်ပြနေတာ ....

ခိခိ ....... သူလဲ မခံစားနိုင်တော့ ပါးစပ်ကနေတောင် ဖွင့်ပြောတယ်။

" မ ... ..ရယ် တော်ပါတော့ မောင်မနေနိုင်တော့ဘူး ..... အရမ်းတင်းပြီး အောင့်လာပြီတဲ့"

... သနားပါတယ် .... ကျမချစ်သူ ကလေးလေး မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ပြောရှာတယ်။ ခိခိ...... ကျမတော့ မသနားနိုင်ပေါင်။ သူအရင် ကျမကို ကျူးကျော် စစ်ဝင်လာတာ မပြောပဲ လွှတ်ထားလို့ ညီမလေးနား ကမ်းတက်လာတာကို ပညာတော့ ပေးရမှာပဲ။ သူ စိတ်ပြောင်းအောင် ကျမလဲ ပါးစပ်ထဲ ရှိတာတွေ လျှောက်ပြောတာပေါ့။

" မောင် ... ... .. ဟိုမှာကြည့်စမ်း သဘောင်္တွေ မြင်လား ၁စီး ၂စီး ၃စီး မြင်လား"
" မ ... .... .ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲကွာ"
" မောင် စိတ်ပြောင်းအောင် လို့ လေကွာ ......... တွေ့လား ဟိုတစ်စီးက နိုင်ငံခြားကို ကူးတဲ့ သဘောင်္မြင်လား"

... သကောင့်သား ကျမကို တွေတွေကြီး ကြည့်ြ့ပီး ငေးနေလေရဲ့။ ကျမလဲ ရူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လျှောက်ပြောတာပေါ့။

သူကတော့ ကျမလက်ကို ကိုင်ပြီး ...

" မ ရယ် မောင်က တကယ် မရတော့ဘူးကွာ ခံရ ခက်နေပြီတဲ့"

ကျမလဲ ပြတ်ပြတ်သားသား တစ်ခွန်းပဲ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။

" အာ့ဆို အိမ်ပြန်တော့လေ ငါလဲ အိပ်ချင်လာပြီ။ မနက်ရုံးတက်ရအုန်းမယ်။ ထပြန်မယ်။ အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ "

ခိခိ ... ... ... မျက်လုံးလေးပြူးပြီး ကျမကို ကြောင်ကြည့်နေလေရဲ့။ ...

... မျက်ဝန်းထဲမှာတော့ အသနား ခံနေတာပေ့ါလေ။ ကျမကလဲ စုန်းမလို ပြုစားပြီးပြီ ဆိုတော့ကာ ဂရုကို မစိုက်ချင်တော့ဘူး။ .. ခိခိ ... ... .... မြတ်သောမေ ဆိုတာ အဲ့လိုသောက်ကျင့် မကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးမျိုးလေ ... သူနှုတ်ခမ်းက စကားတခွန်း ထွက်ကျလာတယ်
" မ ... အရမ်း ရက်စက်တာပဲ လူကို ဆွပေးပြီးတော့မှ" ... တဲ့ ..... ခိခိ ...

"ထလေ ဘာလုပ်နေတာလဲ မပြန်ဘူးလား"

... တစ်ချက် ဟောက်လိုက်တော့မှ ငေါင်နေရာကနေ ထ ရပ်နေတဲ့ ကျမနားကို ပြေးလာတော့တယ်။

တစ်လမ်းလုံးလဲ လမ်းတောင် ကောင်းကောင်းမလျှောက်နိုင်ရှာဘူး။ သနားပါတယ် မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေတာပဲ လမ်းလျှောက်ရင်းမှောင်တဲ့
နေရာရောက်ရင်လဲ ကျမကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားတတ်သေးတယ်။ သူလာဖက်မှ သတိထားမိတယ်။ သူညီလေး က ပြန်မကျသေးဘူးပဲ။ ကျမကို အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ပြီးပြောသေးတယ်။

" မ... ဆံပင်ရှည်တွေကို စုကိုင်ပြီး အနောက်ကနေချစ်ချင်တယ်" တဲ့ ။
(ဒေါင်းချားလေး အခုထိစိတ်ကအမျှင်မပြတ်သေးဘူး)

" မောင်...ငြိမ်ငြိမ်နေတော့ နင်မငြိမ်ရင်ငါပြန်လုပ်မှာ အဲ့ဒီတော့မှ လေးဘက်ထောကြ်ပီး အိမ်ပြန်ရတဲ့ အဆင့်ဖြစ်သွားမယ် ...ဟွန့်"
" ကြောက်ပါတယ်မရယ် ...ငြိမ်ငြိမ်နေပ့ါမယ်...မ...ပညာပြလို့ လူလဲ ခံရခက်နေပါပြီ ဘာမှ ထပ်မလုပ်ပါနဲ့တော့ နော်... မောင် အိပ်ပြန်မှပဲ ငါးဦးကော်မတီနဲ့ ဖြေရှင်းလိုက်ပါ့မယ်ဟုတ်ပြီလား"
" ဒါမှပေါ့ချစ်ရဲ့ခေးက လိမ်မာတယ် ... အာဘွား ...မွ...မွ"


သူအိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမဆီဖုန်းဆက်တယ်

" မ....အရမ်း အကျင့်မကောင်းဘူး .. သိလား .. မောင် .. ခုနက တအားနေရခက်တာ ညီလေးလဲ တအား အောင့်နေတာပဲ မကို အိမ်ပြန်ပို့ အပြီး အိမ်ကို အသည်းအသန်ပြန်ပြီး ကွကိုယ် ဖြေရှင်းလိုက်ရတယ်" ....  ခိခိ

သနားတော့လဲ သနားပါတယ်။  ဒါပေမယ့်လဲ သနားလို့လဲ မဖြစ်ဘူးလေ ကျားကို သွားသနားရင် ကျမပဲ အစားခံလိုက်ရမှာပေါ့။ မဟုတ်ဘူးလားရှင် .... တော်သေးတယ် အဲ့နေ့က သူ့ကား ပါမလာလို့။  သူ့ကားသာပါလာရင် မလွယ်ဘူး။


ဒီနေ့ညကို ကုန်ဆုံးပြီး တပတ်လောက်လဲ ကြာရော သူနဲ့ကျမ လမ်းခွဲကျတော့တာပဲ။ ကြည့်ရတာ ကျမကို စိတ်နာသွားတာ ဖြစ်မယ်။


ကဲ ............ပင်လယ်ထဲက အကိုတွေ မြှောက်ပေးလို့ မရေးတတ် ရေးတတ်နဲ့ ပေါက်ကရတွေတော့ ရေးလိုက်ပြီ။ သည်းခံပြီး
ဖတ်ပေးကျပါနော်။ ......... မှားတာလေးတွေနဲ့ အရေးအသား မကောင်းမှုအတွက် အနူးအညွှန့် တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။


အားလုံးရဲ့ချစ်စရာကောင်းသော